Wednesday, January 2, 2008

Ανώνυμα ή επώνυμα;

Καλή χρονιά σε όλους!

Θέλω να γιορτάσουμε τα δεύτερα γενέθλια μου ως blogger συζητώντας ένα θέμα που ανήκει στο χώρο της τεχνολογίας (αφορά το Internet) αλλά και της πολιτικής και της ηθικής.

Η δυνατότητα ανωνυμίας είναι η ευλογία αλλά και η πληγή του Διαδικτύου. Στηρίζει την ελευθερία της έκφρασης - αλλά και τις μεγαλύτερες καταχρήσεις της. Τα blog μου έχουν ζήσει και τις δύο όψεις του νομίσματος.


Άραγε τα ωφέλη της ανωνυμίας είναι περισσότερα από τις βλάβες που επιφέρει; Κι αν όχι, και έπρεπε να επιλέξουμε, τι θα διαλέγαμε;



Όταν το 1993 δημοσιεύθηκε στον New Yorker η διάσημη σήμερα γελοιογραφία του Peter Steiner με την λεζάντα «Στο Ιντερνέτ κανείς δεν ξέρει αν είσαι σκύλος», δεν έκανε μεγάλη εντύπωση. Ήταν ακόμα η αρχή του Διαδικτύου και πολλοί δεν ήξεραν καν σε τι αναφέρονταν.

Όμως με τον καιρό έγινε σλόγκαν, θεατρικό έργο (Nobody Knows I'm a Dog, του Alan David Perkins) αντικείμενο κοινωνιολογικών ερευνών (Morahan-Martin and Schumacher, 2000) για την ανώνυμη διαδικτυακή παρουσία δειλών, ντροπαλών, φοβικών ή και ανώμαλων ανθρώπων, όπως επίσης για το φαινόμενο της «διαδικτυακής παρενδυσίας» (το να παρουσιάζεσαι ως άτομο άλλου φύλου, ηλικίας, ή ιδιότητας) από τον David Trend. Επίσης φιλοξενήθηκε στο βιβλίο του Bill Gates: «The Road Ahead”.

Με μία φράση περιέγραψε τον συμβολισμό αυτής της γελοιογραφίας ο πιονιέρος του Διαδικτύου (usenet) John Gilmore: «σημαίνει ότι ο Κυβερνοχώρος θα είναι απελευθερωτικός, διότι γένος, ράτσα, ηλικία, εμφάνιση ακόμα και ‘σκυλότης’ (dogness), εκεί απουσιάζουν».

Αυτή βέβαια είναι η μία πλευρά της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο. Δρα απελευθερωτικά, προστατεύει την ιδιωτικότητα, καθιστά εφικτή την προσωπική εξομολόγηση, ή την διοχέτευση πολύτιμων πληροφοριών, που τα ΜΜΕ δεν τολμούν να δημοσιεύσουν. Συχνά οι πληροφορίες αυτές αποτελούν την μοναδική πηγή ειδήσεων από χώρες με απολυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα.

Η ανωνυμία, μαζί με την ευκολία της δημοσίευσης (ακόμα και ένας σκύλος μπορεί να στήσει ένα blog) έχει επιφέρει την μεγαλύτερη αλλαγή στον χώρο της δημοσιότητας μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας. Ο κάθε πολίτης, με μία δαπάνη λίγων ευρώ το μήνα, μπορεί να γίνει «εκδότης του εαυτού του» και να έχει πρόσβαση σε χιλιάδες ή και εκατομμύρια αναγνώστες. Επίσης μπορεί να συμμετέχει σε ομάδες συζητήσεων (fora και chat), σε τόπους συνάντησης, ή σε χώρους παράλληλης ζωής (όπως το Second Life) χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η αρνητική: Η ανωνυμία ευκολύνει την ανεύθυνη φημολογία, τη συκοφαντία, το διαδικτυακό κουτσομπολιό, τις απειλές και τις ύβρεις. Για να μην μιλήσουμε για το Διαδικτυακό έγκλημα – που κι αυτό βασίζεται στην ανωνυμία. Αν και συχνά διογκώνεται από τα ΜΜΕ (όπως κάθε τι καινούργιο) είναι σήμερα μία πραγματικότητα: από τον χάκερ (ή μάλλον cracker όπως θα έπρεπε να αποκαλούνται οι κακοί hackers) που σπάει τους απόρρητους κωδικούς του Πενταγώνου ως τον ληστή που ανοίγει τραπεζικούς λογαριασμούς ή κλέβει πιστωτικές κάρτες. Για να μην αναφέρουμε άλλες παραβατικές συμπεριφορές που ενισχύονται από την ανωνυμία, όπως του παιδόφιλου, του νεοναζί ή του τρομοκράτη.

Το θέμα έχει, πέρα από τις νομικές, και οικονομικές διαστάσεις. Το 2007 για πρώτη φορά στην Μεγάλη Βρετανία ο διαδικτυακός εμπορικός τζίρος ξεπέρασε τον πραγματικό. Σύντομα θα αποτελεί παντού την κύρια οικονομική δραστηριότητα (όπως ήδη συμβαίνει στον χρηματοπιστωτικό τομέα). Η διασφάλιση της θετικής ανωνυμίας και η προστασία από την αρνητική, γίνονται θέματα πρώτης προτεραιότητας. Θέλουμε να προστατέψουμε έναν επενδυτή, καταθέτη ή αγοραστή να παραμείνει ανώνυμος για τους τρίτους – αλλά να απαγορέψουμε στον χάκερ ή τον ληστή κωδικών να κυκλοφορεί ανώνυμος και ανεξέλεγκτος στο Διαδίκτυο. Δύο μάλλον αντιφατικοί στόχοι!

Φυσικά και στο Δίκτυο η ανωνυμία δεν είναι απόλυτη - υπάρχουν τρόποι και μέσα να καταλυθεί. Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό.

To Internet είναι ο μόνος χώρος επικοινωνίας όπου κυκλοφορούν περισσότεροι ανώνυμοι παρά επώνυμοι. Είναι σωστό αυτό; πρέπει να υπάρχει και να προστατεύεται η ανωνυμία – ή έτσι κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό;

Ο λόγος σε σας!

____________________________________

Y. Γ. Mη ξεχνάτε πως και στην Ελλάδα η ανωνυμία πάει στα δικαστήρια:
H υπόθεση Τσιπρόπουλου και blogme
(http://www.blogme.gr/wordpress/home.htm) δεν έληξε. Θα δικαστεί στις 18 Φεβρουαρίου 2009.





266 comments:

1 – 200 of 266   Newer›   Newest»
dinx said...

Καλημέρα. Καλή χρονιά σε όλους.
Το Θέμα προς συζήτηση είναι φλέγον.
Ορισμένες φορές απολαμβάνεις την ανωνυμία, αλλά ορισμένες φορές κρύβεσαι πίσω από αυτήν.
Βέβαια σχετικό είναι γιατί ένας έμπειρος χρήστης είναι δυνατό να εντοπίσει ποιος είσαι.
Χρόνια σας πολλά με υγεία.

Lander said...

Κύριε Δήμου,

Σας εύχομαι ολόψυχα η νέα χρονιά να σας φέρει πάνω από όλα υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείτε στην ζωή σας!

Nikos Dimou said...

dinx
σωστά (το γράφω κι εγώ στην προτελευταία παράγραφο). Οι δικτατορίες έχουν επεξεργαστεί τρόπους αποκάλυψης. Όλοι έχουμε έναν ISP. Αλλά για τον απλό καθημερινό χρήστη δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν και προσθετες προφυλάξεις. Π. χ. είναι δυνατό να κρύψει κανείς την IP address του, χρησιμοποιώντας έναν anonymizer (proxy server που σου δανείζει την δική του ΙΡ διεύθυνση).

ανωνυμος said...

Η δύναμη και η ουσία του Διαδικτύου είναι η ανωνυμία που προσφέρει. Αν δεν το έχετε καταλάβει αυτό κακώς βρίσκεστε σε αυτόν τον χώρο. Να πάτε να συναντηθείτε έξω με τους γνωστούς σας και να αφήσετε το blogging σε όσους ξέρουν να χειριστούν την ανώνυμη online επικοινωνία.

Άλλοι δίνουν σκληρούς αγώνες για τη διατήρηση της πλήρους ανωνυμίας στο Διαδίκτυο και άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν για τα κακά της επειδή οι ίδιοι θέλουν να κερδίσουν λίγη επώνυμη δημοσιότητα, εκμεταλλευόμενοι τη μαζικότητα του μέσου και προσπαθώντας να το καπελώσουν.

Πριν τρεις μήνες ο ίδιος ο Νίκος Δήμου είχε γράψει στα Επίκαιρα του site του:

"Τώρα το blogging έγινε διαβατήριο για αυτοπροβολή. Πάνε οι καιροί που οι μπλόκερς ζούσαν ανώνυμα ή ψευδώνυμα μόνο στο Διαδίκτυο.

Να άλλος ένας λόγος να μην είσαι πια «μπλόκερ»…"


Προφανώς κρίνει εξ ιδίων και βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Και προσπαθεί να τη μεταδώσει και σε άλλους.


-Πλήρης Ανώνυμη Ελευθερία στο Διαδίκτυο
-Κάτω οι προσπάθειες Χειραγώγησης του
-Όχι στο Καπέλωμα του από Επώνυμους

Electronic Frontier Foundation

mistiriO/S said...

Καλημέρα και καλή εκκίνηση!

"Είναι σωστό αυτό; πρέπει να υπάρχει και να προστατεύεται η ανωνυμία – ή έτσι κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό;"

Ναι πρέπει να προστατεύεται και ας πληρώνουμε το τίμημα (για άλλους μικρό ή ανύπαρκτο και για άλλους μεγάλο). Είναι ή άλλη μεριά του δημοκρατικού δικαιώματος της έκφρασης όλων των ιδεών ακόμα και αυτών που αντιτείθονται σ' αυτό. (χωρίς την ελεύθερη έκφραση οι επικίνδυνες ιδεολογίες δρουν συνωμοτικά).

Και όπως το επίπεδο των πολιτών καθορίζει το επίπεδο της δημοκρατίας έτσι καθορίζει και το επίπεδο χρήσης της ανωνυμίας και την ποσόστωση. Στο ουτοπικό σενάριο μιας πλήρους απελευθερωμένης κοινωνίας από κάθε είδους δεσμά η αναγκαιότητα χρήσης της ανωνυμίας θα τείνει στο μηδέν..

dinx said...

@Don
Συμφωνώ για τον ISP. Ελπίζω ότι στο μέλλον, θα υπάρχει δυνατότητα αυτορύθμισης και ελέγχου.
Ορισμένες φορές η ισορροπία μεταξύ επωνυμίας και ανωνυμίας, μας προβληματίζει.
Σχετικά με τις πρόσθετες προφυλάξεις, εν μέρει είναι αποτελεσματικές.
Όμως πάντοτε αφήνουμε 1 ηλεκτρονικό ίχνος.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ said...

Καλή χρονιά!
Όλα τα υπέρ και τα κατά της ανωνυμίας αναφέρονται στο πόστ.
Εδικά για τα μπλογκ νομίζω ότι τα υπέρ είναι σημαντικότερα από τα κατά. Για τις άλλες δραστηριότητες στο ιντερνέτ (κυρίως τις οικονομικές) ίσως να μην ισχύει αυτό.

Nikos Dimou said...

@ανώνυμος

παρεξηγήσατε και το σημερινό και το παλιότερο μου σχόλιο στα "Επίκαρα". Στο σημερινό δεν παίρνω θέση, θέτω απλώς το ερώτημα. Στα "Επίκαιρα" επέκρινα τους μπλόγκερς που εγκατέλειπαν την ανωνυμία τους για λίγη δημοσιότητα.

Όσο για μένα αυτό που γράφετε δεν με αφορά: ήμουν ήδη επώνυμος και γνωστός πολύ πριν από το blog....

dentist said...

Αν γράφατε ανώνυμα κ. Δήμου πόσοι νομίζετε πως θα είχαν ανακαλύψει το blog σας; Γιατί δεν το δοκιμάζετε να το διαπιστώσετε μόνος σας; Ή μήπως το κάνατε κάποια στιγμή και είδατε πόσο λίγα ψάρια πιάσατε;

Κείμενα σαν τα δικά σας και καλύτερα γράφουν δεκάδες άλλοι στη μπλογκόσφαιρα. Αλλά δεν είχαν κάποιο μαζικό μέσο να διαφημίσουν το blog τους όπως κάνατε εσείς μέσα από τα περιοδικά που συνεργάζεστε και τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές που εμφανίζεστε κατά καιρούς.

Αλλά σας πήρανε χαμπάρι. Και υπάρχουν πλέον πολλοί ανώνυμοι μπλόγκερς που είναι πιο δημοφιλείς από σας. Πάει ο καιρός που καυχιόσασταν για τα νούμερα σας. Επειδή και ο ίδιος ξέρετε πόσο πολύ έχουν πέσει. Καθένας μπορεί να το διαπιστώσει και να κάνει συγκρίσεις στο alexa.com και αλλού.

Δυστυχώς δε μάθατε τίποτα και επιμένετε σε αλαζονικές δηλώσεις.

Nikos Dimou said...

dentist
τα βασικά blogs μου έχουν κλείσει εδώ και μήνες. Φυσικά η Alexa θα δείχνει πως δεν έχουν κίνηση - αφού είναι κλειστά! Όσο ήταν ανοιχτά ήταν "μακράν τα δημοφιλέστερα" όπως έγραψε κάποιος σχολιαστής. Η άποψη πως ήταν δημοφιλή επειδή ήμουν επώνυμος δεν ισχύει. Και άλλοι, πιο επώνυμοι από μένα, έκαναν blog και απέτυχαν. Η επωνυμία βοηθάει στην αρχή αλλά δεν συντηρεί ένα κοινό για μήνες και χρόνια...

Είναι βέβαια ψεύδος ότι διαφήμιση το blog μου από τις στήλες μου κλπ. Πρώτο είχα μόνο μία στήλη (RAM) και δεύτερον το blog είχε ήδη πετύχει πριν το αναφέρω εκεί.

Πού τις είδατε τις "αλαζονικές δηλώσεις;" Έχω πια μόνο ένα μικρό περιθωριακό τεχνολογικό blog για φίλους - και δεν το έχω αναφέρει πουθενά.

Nikos Dimou said...

Άναρωτιέμαι: αν ο "ανώνυμος" και ο "dentist" έγραφαν επώνυμα, θα έγραφαν έτσι;

Μήπως η ανωνυμία μας ωθεί στην υπερβολή των εκφράσεων;

Οι απόψεις που εκφράζουν δεν είναι απαγορευμένες - μπορούσαν να τις υπογράψουν. Φαντάζομαι όμως πως τότε θα τις διατύπωναν αλλιώς.

petros said...

Καλή χρονιά! Από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε τη φωτιά άρχισαν τα διλήμματα: "Καλή ή κακή η νέα ανακάλυψη;" Γρήγορα εμφανίστηκε και η πολυφορεμένη απάντηση: "Εξαρτάται από τη χρήση". Δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο, όσο κι αν το γκρι έχει αποκτήσει αρνητική έννοια. Δεν βλέπω πρόβλημα στην ανωνυμία, εφόσον δεν κρύβεται από πίσω της κάποιος θρασύδειλος.

Anastassios said...

Καλημέρα, καλή χρονιά και καλό, νέο ξεκίνημα.

Φοβάμαι πως το ζήτημα που τίθεται είναι εξίσου δύσκολο με το αιώνιο ερώτημα: "Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;".

Υπήρξα στο παρελθόν επώνυμος σχολιαστής/χρήστης του Δικτύου. Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως είναι πιο έντιμο να συμμετέχεις δίχως "μασκαριλίκια", άνευ προσωπείων. Διαπίστωσα όμως πως, από ένα σημείο κι έπειτα, αυτό δεν με εξυπηρετούσε. Η αλήθεια είναι πως στράφηκα προς την ανωνυμία για να προστατέψω τον εαυτό μου... από τον εαυτό μου. Και όχι για να την εκμεταλλευτώ, να παραστήσω κάτι που δεν είμαι ή να κάνω πράγματα που υπό άλλες συνθήκες, θα με καθιστούσαν έκθετο. Στη διαδρομή πάντως έκανα κι εγώ τα λάθη μου, έπαιξα με την δύναμη που η ανωνυμία προσφέρει, πλήγωσα ανθρώπους χωρίς λόγο(ευτυχώς το κατάλαβα γρήγορα, ζήτησα συγνώμη και σταμάτησα. Είναι πολύ εύκολο να παραστρατήσεις όντας "ανώνυμος" - το άλλο είναι το δύσκολο).

Γενικά, κρίνω την επώνυμη παρουσία ως μια πιο υπεύθυνη και θαραλλέα στάση. Αλλά και η ανωνυμία μπορεί να γίνει εξίσου υπεύθυνη, όταν ο χρήστης δεν εκμεταλλεύεται την "απόλυτη" ελευθερία που αυτή του προσφέρει για να κάνει κακό, όταν δεν καταλήγει στην ασυδοσία - με άλλα λόγια, όταν ο χρήστης έχει μια στάλα αξιοπρέπειας.


Συμπέρασμα:

εκεί που η επωνυμία διακρίνεται από η φύση της για την υπευθυνότητά της, η ανωνυμία οφείλει διαρκώς να το αποδεικνύει.

Kαπα said...

Καλημέρα και Καλή Χρονιά!!!



Για την "ανωνυμία" του... ΝικόΔημου:

Εκείνο που δείχνουν, μερικές φορές, οι ανώνυμες επιθέσεις σε βάρος του ΝικόΔημου, είναι πως οι αντιδικούντες αγνοούν (κυριολεκτικά ή και μεταφορικά -εσκεμμένα ή μη, δεν έχει σημασία) παντελώς το σύνολο διανοητικό ή και λογοτεχνικό του έργο.

Τους προτείνω, λοιπόν, να μελετήσουν τουλάχιστον την ανθολογία κριτικών κειμένων του ΝικόΔημου (ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) που με τόση ευφυΐα επιμελήθηκε (προλόγισε και ταξινόμησε) ο Θανάσης Τριαρίδης.

Κι όταν αναλαμβάνει, με δική του πρωτοβουλία, να ανθολογήσει το έργο σου ένας άνθρωπος του ήθους και του ποιού τού Θανάση Τριαρίδη, και μόνον αυτό αρκεί για να σε κάνει να νιώθεις περήφανος, να πεις, ότι ο αγώνας που έδωσα και δίνω δεν πήγε στράφι.

Τι ζητούν, λοιπόν, οι ανώνυμοι «αντιφρονούντες»; Ζητούν, εμμέσως, να απαλείψει ο ΝικόΔημος την πείρα που έχει ως εβδομηντάχρονος και βάλε, τα εξήντα τόσα του βιβλία και τα 50 χρόνια της διανοητικής του ελευθεροφροσύνης.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό είναι παράλογο. Κανείς σκεπόμενος πολίτης δεν ενδιαφέρεται για το ανύπαρκτο δικό μου μπλογκ (και πού να το βρέι;). Όμως, κάθε νουνεχής πολιτης οφείλει να αναρωτηθεί για τις απόψεις του "Ελευθερομανούς" Νικόδημου, που όντας γνωστός και ενώσω απολάμβανε τον έπαινο του Δημου, δεν δίστασε να εναντιωθεί στην "τρέχουσα καθεστωτική, ελλαδική ιδεολογία" που απαιτεί από τους πολίτες την αγελαία συμπεριφορά και σκέψη (και εν τέλει να αυτοπεριθωριοποιηθεί).

Εν πάση περιπτώσει, ζητούν από τον Νεοέλληνα Σωκράτη να απαρνηθεί την προσωπικότητά του και να βγει στα κρυφά και στα μουλωχτά να μιλήσει στο Δήμο ως άλλο... νεογέννητο. Δίχως να το καταλάβουν εκφράζουν έτσι τους μύχιους πόθους τους: να κλείσουν τη φωνή του ΝικόΔημου.

Υποθέτω, πώς κάτι τέτοιο θα ευχόντουνταν για τον Σωκράτη και οι άσημοι Ανυτος και Μέλητος: στη γωνιά και τσιμουδιά, να μη σ΄ακουμε και να μη σε βλέπουμε και σκάμε...

Με εκτίμηση

Κάπα

Nikos Dimou said...

kαπα
ευχαριστώ για την συνηγορία. Ωστόσο το θέμα του ποστ δεν είμαι εγώ - και θα είναι λάθος αν κολλήσουμε εκεί.

Το θέμα είναι να ζυγίσουμε τα θετικά και τα αρνητικά της ανωνυμίας, σε ένα δημοκρατικό κράτος (δεν μιλάμε για δικτατορίες, όπου είναι αναγκαία) και να δούμε τι προκύπτει από αυτή.

dentist said...

Κύριε Δήμου υπεκφεύγετε και δεν απαντήσατε στο ερώτημα μου. Και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό κάποιος ανώνυμος να γίνει επώνυμος μέσω του blogging. Δηλαδή κάποιος επιτρέπεται να γίνεται γνωστός μόνο μέσα από τα βιβλία του; Άλλα μέσα δε μετράνε; Γιατί τους κατηγορείτε και αναφέρεστε υποτιμητικά σε αυτούς; Τουλάχιστον τα δικά τους blogs έγιναν γνωστά με την αξία των γραπτών τους και όχι χάρη στο όνομα που είχαν πριν γίνουν bloggers.

Τα προηγούμενα blogs σας δεν ήταν τα δημοφιλέστερα όλων όσο ήταν ενεργά. Αυτό ίσχυε μόνο για το παλιό nikosdimou.blogspot.com. Μάλιστα κατά τους πρώτους δυο μήνες της λειτουργίας του φτάσατε στα υψηλότερα επίπεδα που είχατε ποτέ. Μετά παρουσίασε κάμψη πριν κλείσει. Το doncat είχε αρκετές μεταπτώσεις και ποτέ δεν έφτασε τόσο ψηλά. Αν δεν το διαφημίζατε τόσο στο RAM μπορεί και να ήταν πολύ χαμηλότερα. Blogs όπως το pestaola.gr, pitsirikos.blogspot.com και άλλα ήταν πάντα στα ίδια επίπεδα ή και πολύ πιο πάνω από τα δικά σας δημοφιλή blogs.

Όσο για το dimoutech, ποτέ δεν ξέφυγε από τα χαμηλά επίπεδα που βρίσκεται τώρα και μάλιστα το reach του έχει πέσει 19% τους τελευταίους τρεις μήνες.

Όσα γράφω μπορείτε να τα επιβεβαιώσετε στο alexa.com. Για να σας διευκολύνω, σας στέλνω και δυο συγκριτικά links (εδώ και εδώ). Αψευδείς μάρτυρες όσων έγραψα.

Σα να μη μας τα λέτε λοιπόν και πολύ καλά, κύριε Δήμου. Μάλλον δε σας αρέσει και πολύ ο ανταγωνισμός. Αλλά όπως έγραψα, σας πήρανε πλέον χαμπάρι. Οι ισχυρισμοί σας δεν επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα.

Ούτε έγραψα τίποτα για στήλες. Ανέφερα τη διαφήμιση που κάνατε στο blogs σας μέσα από τις συνεργασίες σας με περιοδικά και τις εκπομπές που εμφανιστήκατε. Όποιος ανατρέξει στα τεύχη των περιοδικών και έχει ακούσει ή δει τις εκπομπές μπορεί να επιβεβαιώσει όσα έγραψα. Άλλοι είναι εκείνοι που ψεύδονται.

Ελπίζω να έχετε το θάρρος να δημοσιεύσετε το σχόλιο μου. Επειδή και το moderation μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ανήθικους τρόπους.

Γιώργος Οικονομόπουλος
(υπογράφω και επώνυμα όπως βλέπετε)

Kαπα said...

Για την ανωνυμία και την επωνυμία:

Η Παράγραφος δεν θα είχε βρει ποτέ τον κουράγιο να μιλήσει δημόσια, αν δεν υπήρχε η δυνατότητα της ανωνυμίας.

Αλλά κι εγώ, νομίζω, δεν θα είχα τη δύναμη να εκφράζομαι εδώ μέσα δημόσια, και να συμφωνώ με την Ελευθερομανία του ΝικόΔημου, αν δεν μιλούσα υπό την σκέπη της ανωνυμίας.

Δεν σας κρύβω, ότι πολλές από τις απόψεις μου (για το κυπριακό πχ) διστάζω να τις κοινοποιήσω στον ευρύτερο συγγενικό, φιλικό και επαγγελματικό χώρο, καθώς από την τρέχουσα πολιτική κουλτούρα λογίζονται ως "αιρετικές".

Κι έτσι, έξω στην κοινωνία, συχνά σιωπώ από φόβο μήπως με τσουβαλιάσουνε (όπως έχει συμβεί και σε άλλους) στο κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό περιθώριο, κι όταν "αύριο" ζήτήσω για τη κόρη μου μια "χάρη" (δηλαδή αυτά που δικαιούται) με παραπέμψουν στην εκδικητική γραφειοκρατία (όπως έγινε πέρυσι για παρεμφερείς λόγους).

θέλει κουράγιο η επωνυμία και δη η επώνυμη υπογραφή κάτω από θέσεις που δεν αντέχει το στομάχι της αγέλης...

Με εκτίμηση

Κάπα

Nikos Dimou said...

dentist
επαναλαμβάνω πως το θέμα ΔΕΝ είμαι εγώ.

Έχω πολλές απαντήσεις για όσα γράφετε - αλλά θα είναι εκτός θέματος.

Somebody961 said...

Και τις 2 στάσεις, τις κρατάει κάποιος κατά συνείδηση.
Εχω επιλέξει την ανωνυμία με το όνομα της..: κάποιος (somebody).
Και αυτό επειδή από όσο βλέπω, δεν είναι μόνον το πως θέλεις εσύ να σε βλέπουν αλλά και το πως θέλουν οι άλλοι να σε δουν και φυσικά, το τι εσύ προβάλλεις ως προσωπικότητα.

Το blog εδώ έχει αποδείξει πως υπάρχουν επώνυμοι που είναι ανώνυμοι αλλά κυρίως, ανώνυμοι που είναι ακόμα πιο επώνυμοι..

Η 'λογική' που διέπει το δίκτυο ούτως ή άλλως είναι πάντα: "αν θέλουμε σε πιστεύουμε"..


@Ν.Δ. said: "Άναρωτιέμαι: αν ο "ανώνυμος" και ο "dentist" έγραφαν επώνυμα, θα έγραφαν έτσι;"

Αναρωτιέμαι: Αν δεν ήσουν επώνυμος, θα έγραφαν κάν?..
Είπαμε: Είναι και το πως θέλουν οι άλλοι να σε δουν.


ΓΟΥΦ ΓΟΥΦ! :)

proinos said...

ΝΔ said:
"Άναρωτιέμαι: αν ο "ανώνυμος" και ο "dentist" έγραφαν επώνυμα, θα έγραφαν έτσι;"

Ισως ακριβώς εκεί είναι και η "χρησιμότητα" της ανωνυμίας. Οπως έγραψε και ο fantomas πιο πάνω, ο καθένας είναι υπεύθυνος να χαλιναγωγεί την ανωνυμία του.

Προσωπικά, προτιμώ την ελευθερία που δίνει σε κάποιους, ώστε να είναι δηκτικοί, αν η επωνυμία τους μπλοκάρει τη δυνατότητα αυτή της πιο ελέυθερης έκφρασης.

Αν βέβαια η ανωνυμία είναι όχημα ασυδοσίας στον τρόπο επικοινωνίας, αυτό δημιουργεί προβλήματα (τα είδαμε και στα προηγούμενα blogs του ΝΔ και όχι μόνο βέβαια).

Δύσκολο να καθορίσεις τα όρια ευπρέπειας σε γενικές αρχές. Ο καθένας στο blog του ως ένα σημείο το ελέγχει, με θυσίες χρόνου και ψυχής.

Και όσο αντέξει (το δίκτυο και ...εμείς!).

Takis Alevantis said...

Συμφωνώ με τον fantomas. Επέλεξα να είμαι επώνυμος ακριβώς γιατί η ανωνυμία σε ωθεί σε ασυδοσία (δες σχετικά και την πολύ ωραία ταινία «5 λεπτά ακόμα»).

Νομίζω πως αν θέλουμε να «θεσμίσουμε» μια νέα κοινωνία στο διαδίκτυο (όπως μάλλον θέλει να κάνει ο αναρχικών τάσεων «ανώνυμος») θα πρέπει να το κάνουμε υπεύθυνα δηλαδή είτε επώνυμα είτε ανώνυμα αλλά αυτο-δεσμευόμενοι με κάποιον κώδικα δεοντολογίας όπως έχει ήδη προτείνει κάποιος από τους γκουρού του διαδικτύου προκαλώντας βέβαια μεγάλες αντιδράσεις. Αλλοιώς το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το αντίθετο - μια αναπαραγωγή των χειρότερων χαρακτηριστικών της κοινωνίας μας με μόνο όφελος κάποιες εξαιρέσεις που δυστυχώς θα επιβεβαιώνουν απλώς τον κανόνα.

Το θέμα Νίκο έχει στην ουσία να κάνει με την έννοια της ελευθερίας και πως την βιώνει ο καθένας. Τι όρια βάζει ο καθένας μας αλλά και η κοινωνία στην ατομική ελευθερία και στην ελευθερία της έκφρασης. Πόσο λογαριάζω τα αισθήματα και την προσωπικότητα του άλλου, πόσο του αποδίδω (εσκεμμένα ή μη) κίνητρα που δεν έχει. Και κατά πόσο τον κρίνω για τις (πραγματικές ή φανταστικές) του προθέσεις. Πόσο λογαριάζω εν τέλει τους νόμους που έχει θεσπίσει το κοινωνικό σύνολο με κάποιες αποδεκτές από τους πολλούς συλλογικές διαδικασίες. Ή κατά πόσο θέλω να κάνω την (πιθανότατα - καθυστερημένη - εφηβική) επανάστασή μου ενάντια στην «άτιμη την κενωνία» μέσα από την σύγχρονη τεχνολογία. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου ...

Προσωπικά πάντως δεν εκτιμώ καθόλου τους υβριστές που ενώ κρύβονται πίσω από κάποιο ψευδώνυμο, θέλουν από πάνω να ζητήσουν και τον λόγο από κάποιους που έχουν τουλάχιστον το θάρρος της (επώνυμης) γνώμης τους. Ευτυχώς στη σύγχρονη τεχνολογία υπάρχει πάντα και η επιλογή «διαγραφή», με την οποία επιβεβαιώνεται ότι «το αντίθετο της αγαπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία».

Όσο για το «συγκινητικό» νεοεπαναστατικό/νεοφιλελεύθερο επιχείρημα ότι κάθε πολίτης μπορεί να γίνει «εκδότης του εαυτού του», νομίζω ότι εξελίσσεται τελικά σε κενό περιεχομένου σύνθημα. Η υπερπληροφόρηση ισοδυναμεί συχνά με πλήρη έλλειψη πληροφόρησης και οι δυνατότητες των σύγχρονων μηχανών αναζήτησης δεν αποτελούν λύση όταν οι περισσότεροι χρήστες αγνοούν τις πολυπλοκότητες του κλάδου της ανάκτησης πληροφοριών (information retrieval) αλλά και τις δυνατότητες επηρεασμού των αποτελεσμάτων της έρευνας από τις ίδιες τις μηχανές αναζήτησης για διαφημιστικούς π.χ. λόγους.

Somebody961 said...

"Τουλάχιστον τα δικά τους blogs έγιναν γνωστά με την αξία των γραπτών τους και όχι χάρη στο όνομα που είχαν πριν γίνουν bloggers."

Οπότε, με αυτή τη λογική, να μην γράψουν ποτέ βιβλία!
Θα πουλήσουν επειδή ήταν καλοί bloggers και όχι επειδή είναι καλοί συγγραφείς!.

Και το όνομα όπως λέτε ΠΩΣ ΣΤΗΝ ΕΥΧΗ ΑΠΟΚΤΗΘΗΚΕ?!

Συγγνώμη Ν.Δ. για το εκτός θέματος.. Δεν ξαναπαρασύρομαι.

ΓΟΥΦ..

ΙΣ said...

Πιστεύω στην αρχή «καλύτερα δέκα εγκληματίες ελεύθεροι παρά ένας αθώος στη φυλακή».

Κατ' αναλογία λοιπόν: Καλύτερα δέκα παραβατικοί για κάθε έναν που χρειάζεται πραγματικά την ανωνυμία, παρά κατάργηση της ανωνυμίας.

Όσο για την παραβατικότητα, αυτή θα βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί σε κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου. Ο περιορισμός της είναι «απλά» θέμα Παιδείας.

Anastassios said...

Νομίζω πως αυτό που λέει ο "Κάπα" είναι ο πιο σημαντικός λόγος για να λειτουργήσει κανείς ανώνυμα: αισθάνεσαι -και είσαι!- απελευθερωμένος από τα δεσμά της αληθινής σου ταυτότητάς, με συνέπεια να μιλάς πιο εύκολα για όσα επιθυμείς, δίχως να αυτολογοκρίνεσαι, δίχως να αυτοδεσμεύεσαι από την εικόνα που έχει διαμορφωθεί σε όσους σε γνωρίζουν με το όνομά σου και καλώς ή κακώς, περιμένουν(ή εγκρίνουν)συγκεκριμένα πράγματα από εσένα.

Ανδρέας Μπατσής said...

Καλημέρα, και καλή χρονιά σε όλους και στον Νίκο Δήμου.
Η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι το βασικό αίτιο που έχει ως αποτέλεσμα την από πολλαπλές οτπικές γωνίες ενημέρωση, αλλά και δραστηριοποίηση και συμμετοχή μας σε συζητήσεις πάσης φύσεως. Θα μπορούσα να απαριθμήσω και κάποια ακόμα πλεονεκτήματα όπως και μειονεκτήματα• το ζήτημα όμως στη ζωή είναι τι του λείπει του καθενός. Και αυτό που πιστεύω ότι λείπει στις μέρες μας από όλους όσους αγαπούν την μόρφωση και την ενημέρωση, είναι η πολυφωνία και οι επιλογές!
Ναι, σύμφωνοι, υπάρχει ηλεκτρονικό έγκλημα. Ναι, υπάρχει και ασύδοτη διακίνηση "πληροφοριών", φημών και κατηγοριών. Αυτά όλα όμως υπάρχουν και στην μη ηλεκτρονική κοινωνία μας και με προστατευόμενους τελεστές μάλιστα, τους επώνυμους. Συμπερασματικά, ΝΑΙ στην ανωνυμία, ή καλύτερα ΝΑΙ στην επιλογή, ανώνυμα ή επώνυμα. Γιατί και ο ανωνυμος, θα παραμείνει ανώνυμος περιθωριοποιημένος αν δεν έχει κάτι να πει. Όσο για τα εγκλήματα, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να αντιμετωπιστούν...
Σχετικά με τον dentist και των ανώνυμο έχω να πω μόνο τα εξής: Όταν κάποιος σας ζητάει τη γνώμη σας και εσείς του επιτίθεστε προσωπικά, μπορώ πολύ όμορφα να σας παραπέμψω στην ατάκα του Adrian Cronauer (thanks to Anjelito)
-You are in more dire need of a (βρείτε το στο link) than any white man in history!

dentist said...

Σε ποια αγέλη αναφέρεστε κύριε Κάπα;

Όσα γράφει ο κύριος Δήμου τα γράφουν εκατοντάδες άλλοι ελεύθερα και με την ίδια ή μεγαλύτερη παρρησία στις εφημερίδες και στο Διαδίκτυο, ανώνυμοι και επώνυμοι. Μήπως διαβάζετε μόνο τα γραπτά του Νίκου Δήμου και αγνοείτε τι γράφουν οι υπόλοιποι;

Αλήθεια, εσείς ο όψιμος υπέρμαχος της επωνυμίας γιατί υπογράφετε ως Κάπα και όχι με το πλήρες σας ονοματεπώνυμο; Και γιατί πιστεύετε πως μόνο εσείς έχετε σοβαρούς λόγους να διατηρείτε την ανωνυμία σας και όχι κάποιοι άλλοι, όπως όσοι διαφωνούν με τον κύριο Δήμου π.χ;

Δεν αμφισβήτησα τη συγγραφική του αξία ή τη συνολική προσφορά του. Αλλά όταν εκφράζει δημόσια απόψεις θα υποστεί κριτική για αυτές. Όπως κάνει και εκείνος όταν π.χ. κριτικάρει κάποιες ακραίες δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη χωρίς να αμφισβητεί τη συνολική αξία και το έργο του ως μουσικού.

Ούτε κατανοώ την άποψη του Somebody με τους Bloggers και τα βιβλία. Από πότε το μέσο καταγραφής δίνει αξία στο περιεχόμενο; Αμέτρητα αξιόλογα λογοτεχνήματα καταγράφηκαν σε άλλα μέσα πριν την ανακάλυψη του βιβλίου. Μήπως έπρεπε όσοι έγραφαν σε τυπωμένα βιβλία να ξαναγυρίσουν πίσω στις χειρόγραφες περγαμηνές για να πάρουν αξία τα έργα τους; Γιατί οι bloggers πρέπει να επανέλθουν σε ένα παρωχημένο μέσο, όπως το έντυπο βιβλίο, προκειμένου να αποκτήσει αξία ο ηλεκτρονικός τους λόγος;



Σεβόμενος την επιθυμία του κυρίου Δήμου, δε θα επανέλθω επί προσωπικού. Αλλά κάποτε θα πρέπει να διαχωρίσουμε τη διαφωνία και την κριτική σε συγκεκριμένες απόψεις από την άκριτη και ισοπεδωτική γενική επίθεση σε πρόσωπα.

Έτερον εκάτερον. Μην τα τσουβαλιάζουμε όλα μαζί για να δημιουργούμε ψευδείς εντυπώσεις.

Στο δημόσιο χώρο και ειδικά στο διαδίκτυο κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Ανώνυμος ή επώνυμος.


Μετά τιμής,

Γιώργος Οικονομόπουλος

Βασίλειος Περαντζάκης said...

Κατ' αρχήν, καλή χρονιά.

Αν και προσωπικά προτιμώ την επώνυμη παρουσία στο διαδίκτυο, η ανωνυμία των άλλων δεν με ενοχλεί όταν δεν γίνεται κακόβουλα. Μάλιστα θεωρώ ότι πρέπει να προστατεύεται το δικαίωμα της ανωνυμίας.

@ανώνυμος, Η δύναμη και η ουσία του διαδικτύου είναι η ελευθερία έκφρασης που προσφέρει. Η ανωνυμία είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα και επειδή δεν είναι απόλυτη δεν είναι ουσία.

svensken said...

Καλημέρα και χρόνια πολλά.

Αντί για άλλο σχόλιο μεταφέρω ένα χθεσινό κείμενο από το blog της καλής μου φίλης Συμέλας από την Στοκχόλμη.

Τα συμπεράσματα δικά σας.


ΣΥΜΕΛΑ ΜΕΛΕΤΛΙΔΟΥ
ΤΡΙΤΗ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008

ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ…….
Το κείμενο αυτό το αφιερώνω στον νούμερο 9 αδελφό μου, Βασίλη Μελετλίδη, που πλέον δεν υπάρχει.

Αγαπημένε μου αδελφέ σου στέλνω τις ευχές μου για την σημερινή σου γιορτή!

Αν και έχουν περάσει πάνω από πέντε χρόνια που στο κυκλαδικό νησί, Δονούσα, ξαφνικά και λίαν περιέργως άφησες την ψυχούλα σου ακόμα δεν κατάφερα να πω ότι ήμαστε 12 αδέλφια.
Δεν αντέχω να το λεω - συνεχίζω να επιμένω να λεω ότι ήμαστε 13 διότι συνεχίζεις να είσαι ένα κομμάτι της οικογένειας μας.

Ήθελα να σου πω πόσο λυπάμαι που το κίνημα των blog ξεκίνησε μετά τον χαμό σου - ξέρω ότι αν ήσουν εδώ θα έγραφες.
Ω ναι, θα έγραφες, θα αποκάλυπτες και θα ξέσπαγες!
Το ξέρω ότι θα μάθαινες την χρήση του υπολογιστή μόνο και μόνο να χειρίζεσαι το blog για να γράφεις - και θα έγραφες, και θα έγραφες, και θα έγραφες....
Και θα έβριζες, και θα έβριζες, και θα έβριζες αφού κανείς δεν θα ήξερε από πού έρχονται οι βρισιές που ξέρω θα έγραφες...

Τι ΠΡΕΖΑ TV και τι PRESS-GR , κοντά στα δικά σου καυτά κείμενα τα δικά τους δεν θα φτουρούσαν!

Κι εσύ θα την έβρισκες που ανώνυμα θα λύσσαγες αυτούς που ήθελες να λυσσάξουν.
Κι εγώ θα χαιρόμουν που κατάφερα να σου μάθω να χειρίζεσαι υπολογιστή και blog – κάτι μου λεει ότι εγώ θα σου τα μάθαινα... κατάλαβες;

Αχ, τι κρίμα!
Τι κρίμα που δεν σου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστείς και να αδειάσουν από μέσα σου οργή, πικρίες και παραχωμένα άχτια να απολάμβανες κι εσύ την γλύκα της εκκένωσης!

Και γράφοντας σιγά - σιγά ίσως αντιλαμβανόσουν πως, όσο και να το ‘θελες, τον κόσμο εσύ δεν θα τον άλλαζες!
Πως εσύ μόνο τον εαυτό σου θα άλλαζες!
Ναι, αυτό σ’ έφαγε εσένα!
Η μανία σου να θέλεις τον κόσμο δίκαιο και σύμφωνα με τα μέτρα σου σαν σαράκι σε έτρωγε για χρόνια... και σ’ έφαγε!

Καλά να είσαι εκεί που είσαι! Πού να ξέρω; Εκεί ίσως τα λες....

gnik said...

Καλημέρα
Ομολογώ ότι είμαι πολύ νέος παρατηρητής σε αυτή την περίεργη ιστορία του blogging.
Η εντύπωση μου είναι ότι υπάρχουν πολλών ειδών ανωνυμίες
Πρώτη περίπτωση του Ανώνυμος στο post. Ούτε μια ώρα μετά την ανάρτηση,4Ο post και αρχίζει & τα σούρνει καρότσι στον Ν.Δ. χωρίς λόγω - επί προσωπικού.
Άποψη μου του την είχε στημένη & θα έγραφε τα ίδια όποιο & αν ήταν το ερώτημα.
Καθαρή περίπτωση θρασύδειλης ανωνυμίας.
Δεύτερη περίπτωση ο ΄΄επώνυμος΄΄ Γιώργος Οικονομόπουλος.
Χαρήκαμε πολύ & εγώ λέγομαι Παπάρης Παπαρόπουλος & είμαι καρδιοχειρουργός να συναντηθούμε μια μέρα να ανταλλάξουμε ιατρικές απόψεις.
Αυτό φίλε μου δεν είναι επωνυμία.
Τρίτη περίπτωση ανθρώπων που έχουν κάποιο blogg αλλά δεν γράφουν σε αυτό όπως εγώ κυρίως γιατί δεν έχουν να πουν κάτι που δεν θα μπορούσαν να το πουν σε κάποιο άλλο blogg.
Τέταρτη περίπτωση αυτοί που έχουν αναρτήσεις - ανώνυμοι αλλά μέσα από αυτές διαγράφεται σχεδόν καθαρά το προφίλ τους.
Και πάει λέγοντας μέχρι την πλήρη επωνυμία όπου πλέον τον ξέρεις ή μπορείς να μάθεις τα πάντα για αυτόν. Εκεί πλέον ή συμμετέχεις παίζοντας με τους κανόνες που θέτει ο επώνυμος ή τον αφήνεις με τους οπαδούς του και πετάς σαν ελεύθερο πουλί που είσαι για άλλα δεντράκια.
Συμπέρασμα μου εφόσον διατυπώνεις την άποψη σου δημόσια μπορείς να είσαι και εντελώς ανώνυμος. Για να γίνει όμως σεβαστή και να αρχίσει κάποιος να παίρνει στα σοβαρά αυτά που λες πρέπει να ρίξεις και μερικά χαρτιά στο τραπέζι αν όχι από μόνος σου τουλάχιστον όταν στο ζητήσουν.
Η δημοκρατικές απόψεις και η ελευθερία λόγου απαιτούν επωνυμία για να γίνουν σεβαστές.

Nikos Dimou said...

Θεωρώ πιο ενδιαφερόντα τα σχόλια που επικεντρώνονται στην ψυχολογία της ανωνυμίας (Fantomas, kαπα, κ. ά.).

Νομίζω ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη και το σημείο εκκίνησης.

Αν δηλαδή ο γράφων είναι γνωστός (είτε γενικά σε ευρύτερο κοινό, είτε στον χώρο στον οποίο απευθύνεται).

Αν είναι γνωστός η ανωνυμία τον καλύπτει (για καλό ή κακό...).

Αν δεν είναι γνωστός ("επώνυμος" όπως κακώς λέμε - όλοι είμαστε επώνυμοι) τότε τι του προσφέρει;

Ένα σχόλιο του "Γεώργιου Παπαδόπουλου" (αγνώστων λοιπών στοιχείων), είναι στην ουσία ανώνυμο.

Προσωπικά έχω πρόβλημα με την ανωνυμία (μου). Δεν μπορώ να γράψω ανώνυμα (αυτός είναι και ο λόγος που τα blog μου ήταν επώνυμα). Νιώθω σαν να ξεκινάω την παρουσία μου με ένα ψέμα.

Αυτό δεν το γράφω για να κατηγορήσω τους ανώνυμους - σέβομαι και αποδέχομαι την ανωνυμία τους. Απλώς εγώ δεν μπορώ.

athanasia said...

Ό,τι επιτρέπει στον καθένα να μην αυτολογοκρίνεται και να μην παριστάνει κάτι που δεν είναι. Επώνυμα ή ανώνυμα.

Είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, καλό είναι να μη μπερδεύουμε την ειλικρίνεια με την αγένεια και την ελευθερία με τη θρασυδειλία.

dentist said...

Δυστυχώς βλέπω πως άρχισαν οι προσωπικές επιθέσεις από ανώνυμους.

Τι σας πείραξε που ονομάζομαι Γεώργιος Οικονομόπουλος και υπογράφω με το ονοματεπώνυμό μου; Γιατί αυτό δε συνιστά επωνυμία;

Μήπως θα πρέπει να είμαι κάποιος διάσημος, όπως ο κύριος Δήμου για να μπορώ να συστήνομαι με το ονοματεπώνυμό μου σε ένα blog; Ή πρέπει να σας δώσω τη διεύθυνση κατοικίας και τον αριθμό ταυτότητας μου;

Μήπως ο ανώνυμος gnik θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για την αυθάδειά του με τα περί "Παπάρη Παπαρόπουλου" και όσα άλλα επιθετικά και παράλογα γράφει;

Από πού κι ως πού μια άποψη πρέπει να είναι επώνυμη για να είναι σεβαστή; Με αυτό το σκεπτικό πλην του κυρίου Δήμου, κανενός η άποψη δεν είναι σεβαστή, μια και οι υπόλοιποι σχολιαστές είναι ανώνυμοι ή αγνώστων λοιπών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου και του gnik.

Λίγη ευγένεια και λογική δε βλάπτει.

Nikos Dimou said...

Δημοσιεύω το (τελευταίο) επί προσωπικού σχόλιο του dentist - θα παρακαλέσω τον gnik να μην του απαντήσει και να συνεχίσουμε την συζήτηση επάνω στα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της ανωνυμίας.

zizugataki said...

Με τις καλύτερες ευχές μου για όλους για το 2008.
Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι αν τα blog ή τα σχόλια είναι ανώνυμα ή επώνυμα αλλά το πόσο προσφέρουν στο γενικό σύνολο και στη θεώρησή μας των πραγμάτων. Αν πρόκειται για στείρα κριτική ή υβρεολόγιο, επώνυμα ή ανώνυμα, νομίζω ότι απλά ρυπαίνουν το χώρο. Αν με βοηθούν να δω τα πράγματα και από μια άλλη οπτική γωνία, προσθέτουν στη γνώση μου ή απλώς με διασκεδάζουν είναι καλοδεχούμενα επώνυμα ή ανώνυμα.
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την επωνυμία αλλά εφόσον ξέρω και αυτόν που βρίσκεται απέναντί μου. Πώς να το κάνουμε ζούμε σε καιρούς καχυποψίας.

k2825 said...

Η Ανωνυμία, Το Διαδίκτυο & Άλλες Ιστορίες …

Το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Είμαι διαδικτυακά ανώνυμος ως προς “ποιόν” κάνοντας “τι”, και υπό ποιες νομικές προϋποθέσεις?

Π.χ. Ο ανώνυμος - για τον ΝΔ - k2825 είναι απολύτως επώνυμος για τον τηλεπικοινωνιακό του πάροχο - ο οποίος με κατάλληλη δικαστική εντολή μπορεί να αποκαλύψει όχι μόνον την πραγματική ταυτότητα του αλλά και να παράσχει στις αρχές το πλήρες διαδικτυακό του προφίλ σε βάθος χρόνου μηνών ή ακόμα και ετών …

Στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων το Διαδίκτυο εξασφαλίζει την ψευδαίσθηση της ανωνυμίας και μόνον αυτή …

Ο τρόπος πραγματικά ανώνυμης πρόσβασης προϋποθέτει:

# 1. Aπολύτως ανώνυμη φυσική διασύνδεση (προπληρωμένο 3G/GPRS με ψευδή στοιχεία αγοράς, ελεύθερα hotspot, ανεξέλεγκτα ακαδημαϊκά δίκτυα κτλ).
# 2. Προσωρινή μεταβολή της δικτυακής ταυτότητας του υπολογιστή (Anonymizers, “MAC” address spoofing etc)
# 3. Μη δυνατότητα φυσικής παρακολούθησης του χρήστη (αν στέλνω υβριστικά eMails από το hotspot του Συντάγματος αλλά με βλέπει η κάμερα, είμαι δυνητικά επώνυμος …).
# 4. Πλήρη απαλοιφή όλων των σχετικών στοιχείων από τον υπολογιστή του χρήστη (κάτι πολύ λιγότερο εύκολο απ όσο ακούγεται …).

Με δυο κουβέντες: Αν ο ιντερνετικός μπάτσος αποφασίσει να βρει ποιος κρύβεται κάτω από την απατηλή ανωνυμία του οποιουδήποτε από εμάς, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να μην τα καταφέρει …

ανωνυμος said...

Η ανωνυμία δεν έχει μειονεκτήματα. Μόνο πλεονεκτήματα.

Το Internet δε εξελίχθηκε μόνο για να γίνονται εμπορικές συναλλαγές, αλλά κυρίως για να υπάρχει ελεύθερη και ανώνυμη επικοινωνία. Όποιος θέλει να ψωνίζει μέσω Internet θα πρέπει να αποδεχτεί και τους κινδύνους. Όπως και όταν χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα στις offline αγορές του. Ακόμα και με τα μετρητά υπάρχει ο κίνδυνος των πλαστών χαρτονομισμάτων. Και οι παιδεραστές, οι βιαστές και οι κάθε λογής παράνομοι τους προηγούμενους αιώνες δεν περίμεναν το Internet και την ανωνυμία που προσφέρει για να επιδοθούν στις άνομες και ανήθικες πράξεις τους.

Όπως και όποιος χρησιμοποιεί μια υπηρεσία blogging, θα πρέπει να αποδεχτεί την ανωνυμία των σχολιαστών του. Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι πλεονέκτες που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αλλά αυτούς αργά η γρήγορα τους ξεβράζει το ίδιο το σύστημα. Όποιοι νομίζουν πως μπορούν να φέρουν το Internet στα μέτρα τους και να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες σε αυτό είναι γελασμένοι.

Η δύναμη και η ουσία του Διαδικτύου είναι η ανωνυμία που προσφέρει. Αν δεν το έχετε καταλάβει αυτό κακώς βρίσκεστε σε αυτόν τον χώρο.


-Πλήρης Ανώνυμη Ελευθερία στο Διαδίκτυο
-Κάτω η Λογοκρισία και Χειραγώγηση του
-Όχι στο Καπέλωμα του από Επώνυμους

Electronic Frontier Foundation

harrygrath said...

Οι με επωνυμο σε -οπουλος ειναι Μωραιτες & κατα 90% Αλβανικης προελευσης...

Η γνωμη μου ειναι οτι πρωτα γινεσαι φιρμα αλλου & μετα μπλογκαρεις επωνυμα.

Στο ανωνυμο μπλογκαρισμα επιδιωκεις μυθο που τον σιγονταρει η ανωνυμια...

Ιντριγκαρεις το κοσμο να φανταζεται ποιος κρυβεται πισω απ' το καθε γιουζερνεμι...

gnik said...

Δεκτό
Εγώ παίζω πάντα σύμφωνα με τους κανόνες.
Τα πάρα κάτω δεν αποτελούν απάντηση σε κανένα σχόλιο.
Αυτό λοιπόν που ήθελα να διατυπώσω σχετικά με τις δύο ιδιότητες είναι ότι στο διαδίκτυο μπορείς να εκφράζεις την άποψη σου ανώνυμα όποια & αν είναι αυτή
& όσο ανατρεπτική κι αν ακούγετε. Από την στιγμή όμως που προσπαθείς να επιβάλεις την άποψη σου στους άλλους γίνεσαι πιο υπολογίσιμος αν ο άλλος ή ο τρίτος που σε διαβάζει μπορεί να έχει μια ιδέα του ποιος τα λέει αυτά.
Και όταν λέω μια ιδέα δεν εννοώ όνομα - διεύθυνση –τηλέφωνο ή φωτογραφία
Αυτά δεν αποτελούν επωνυμία στο διαδίκτυο αλλά απλά στοιχεία τηλεφωνικού καταλόγου. Το πολύ-πολύ να σε ξέρει ο γείτονας σου.
Επωνυμία είναι –η εμπειρία ζωής -η απασχόληση και μερικά άλλα ψιλοπράγματα που δίνουν στον άλλο να καταλάβει τι περίπου ρόλο παίζεις σε αυτό τον κόσμο και να πει κάτι ξέρει αυτός δεν μπορεί να τα λέει έτσι.

Προκόπης said...

Η ανωνυμία είναι εντελώς απαραίτητη, το internet θα ήταν πολύ διαφορετικό χωρίς αυτήν. Οι σημαντικότεροι λόγοι έχουν αναφερθεί ήδη. Σε σχετικά προηγμένες χώρες όπως η Ελλάδα (λέμε τώρα) μεγαλύτερη βαρύτητα έχουν οι επαγγελματικοί λόγοι. Εγώ πάντοτε χρησιμοποιώ ανώνυμο account σε forum και blogs, ειδικά όταν συμμετέχω σε εργάσιμες ώρες (όπως τώρα). Όταν ήμουν φοιτητής δεν είχα πρόβλημα να υπογράψω με το όνομά μου ακόμα και πολιτικές απόψεις.
Και η επωνυμία όμως έχει τις χρήσεις της, όπως έχει αποδείξει πρόσφατα η επιτυχία των social networks. Χρειάζεται προσοχή βέβαια, αλλά φαίνεται ότι οι νέοι έχουν λιγότερες αναστολές από τους μεγαλύτερους και δε διστάζουν να δημοσιεύσουν επώνυμα πολύ προσωπικά πράγματα. Ίσως το μέλλον να πηγαίνει προς τα εκεί, όσο περισσότερο συγχέεται η πραγματική με την on-line ταυτότητα. Μπορεί κάποτε το nickname ή το avatar να έχουν μεγαλύτερη αξία από το δελτίο ταυτότητας.

Nikos Dimou said...

Για να κρατήσω τις ισορροπίες:

Καλός είναι ο έπαινος της ανωνυμίας αλλά μην απαξιώνουμε εντελώς και την επώνυμη γνώμη - ακόμα και στα blogs.

Μερικοί από τους σημαντικότερους σχολιαστές σε αυτό και άλλα blogs είναι επώνυμοι.

Δηλαδή μειώνεται η αξία της γνωμης του Tάκη Αλεβαντή, επειδή υπογράφει;

Unknown said...

Θεωρώ σημαντικό οι απόψεις μου να συνάδουν με τις πράξεις μου, αυτό που εκφράζω στο internet και οπουδήποτε αλλού να το εφαρμόζω και στη ζωή μου.

Εκλαμβάνω την παρουσία μου εδώ ως μέρος της πραγματικής μου ζωής και όχι ως εικονική πραγματικότητα. Το internet είναι απλώς το τεχνολογικό μέσο για τη συμμετοχή μου στον διάλογο.

Δεν νοιώθω την ανάγκη να γράψω με ψευδώνυμο και θεωρώ ευλογία το γεγονός ότι αισθάνομαι αρκετά ελεύθερος και ανεξάρτητος ώστε να εκφράζω τις απόψεις μου ακόμη και αν θεωρούνται αιρετικές.

Φαντάζομαι ότι η διατήρηση της ανωνυμίας, πέρα από τη δημιουργία του αρχικού φανταστικού χαρακτήρα, απαιτεί επαγρύπνηση και επερχόμενα ψέματα, μια προσπάθεια που θα με κούραζε και δεν θεωρώ απαραίτητη.

Προτιμώ να είμαι ευθύς, ντόμπρος, θέλω να πιστεύω ευγενικά και καλόπιστα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των λόγων και των πράξεών μου, και είμαι διατεθειμένος να αναθεωρήσω την άποψή μου και να ζητήσω και συγγνώμη όταν διαπιστώσω ότι είμαι λάθος.

Από την άλλη κατανοώ την ανάγκη της ανωνυμίας, είτε για ψυχολογικούς είτε για πρακτικούς λόγους, την οποία και πρέπει να στηρίζουμε.

harrygrath said...

Σε περιπτωσεις με αβαταρι το προσωπο τους,μπορεις να κανεις συγκριση με Εφηβο των Αντικυθηρων & να βγαλεις συμπερασμα...

Μια εικονα αξιζει οσο 1000 σχολια...

ανωνυμος said...

Κ2825 μην το πας τόσο μακριά και μη βγάζεις τόσο βιαστικά συμπεράσματα. Δες το παρακάτω σενάριο.

Αγοράζεις ή στέλνεις κάποιον να σου αγοράσει ένα φτηνό laptop με μετρητά και ανώνυμη απόδειξη ή με ψεύτικα στοιχεία. Το βάζεις στο αμάξι και πριν το βγάλεις από το κουτί ψάχνεις κάποιον ιδιώτη που έχει Wireless LAN χωρίς ασφάλεια. Θα βρεις πολλούς.

Παρκάρεις και κάνεις από κει όλες τις ρυθμίσεις που χρειάζονται και μετά ότι χακεριά γουστάρεις. Το κρατάς κλειστό μέχρι να το χρησιμοποιήσεις κάποια επόμενη φορά σε άλλο Wireless LAN για σύντομο χρονικό διάστημα πάντα. Όταν τελειώσεις, καταστρέφεις το laptop, πετώντας το π.χ. στη θάλασσα ώστε να μη βρεθεί ποτέ.

Αν ο ιντερνετικός μπάτσος αποφασίσει να βρει ποιος κρύβεται από πίσω ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να τα καταφέρει.

Εκτός και αν είσαι στο Λονδίνο ή άλλη πόλη που είναι γεμάτη κάμερες, οπότε απλά πας κάπου αλλού και κάνεις από κει τη δουλειά σου.


Μαζεύτηκαν όλοι οι εξπέρ σε αυτό το blog και γράφουν ότι θέλουν.


-Πλήρης Ανώνυμη Ελευθερία στο Διαδίκτυο
-Κάτω η Λογοκρισία και Χειραγώγηση του
-Όχι στο Καπέλωμα του από Επώνυμους

Electronic Frontier Foundation

Ανδρέας Μπατσής said...

Είμαι σαφέστατα υπέρ της δυνατότητας επιλογής του αν θα ενεργεί ανώνυμα ή επώνυμα κάποιος μέσα στο διαδίκτυο. Αλλά για να μην τρελαθούμε και εντελώς, έλεος με τις διατυπώσεις του στυλ 'Η ανωνυμία δεν έχει μειονεκτήματα. Μόνο πλεονεκτήματα' κύριε ανώνυμος. Σου έχω πει ένα εκατομμύριο φορές να μη λες υπερβολές... Τέτοιες ισοπεδωτικές απόψεις δεν προσφέρουν σε κανέναν διάλογο. Ασφαλώς και υπάρχουν και μειονεκτήματα.

Τα πάσης φύσεως π.χ. κινδυνολόγα και μη ενυπόγραφα email που λαμβάνουμε καθημερινά σχετικά με το περιβάλλον τι ακριβώς είναι;;; Πληροφόρηση; Δεν νομίζω. Όταν ο καθένας γράφει για οτιδήποτε κάτω από το οχυρό της ανωνυμίας του, τότε το μόνο που κάνει είναι να φορτώνει με άχρηστη πληροφορία τον ήδη παραφορτωμένο εγγέφαλο μας. Και δεν διαφέρει σημαντικά μια μη φιλτραρισμένη, και με τόνους σκουπίδια, πληροφορία (καθ' ότι μη διαχειρίσιμη) από την μη πληροφόρηση γενικώς.

Θα συμφωνήσω ότι η ανωνυμία έχει ως αποτέλεσμα πιο αληθινές εκφράσεις. Γιατί η ανωνυμία σε συνδέει γενικά μόνο με το παρόν και όχι με κάποιο όνομα ή μια διαδρομή που έχεις ακολουθήσει και στην οποία πρέπει να αισθάνεσαι δεσμευμένος. Αυτό όμως σε τίποτα δεν ψέγει τους 'γνωστούς' του διαδικτύου που παρουσιάζουν γενικότερες απόψεις και τις στηρίζουν με βάση τη συνολική στάση ζωής τους.

Τέλος για τα γηπεδικά συνθήματα τύπου @ανώνυμος:
-Πλήρης Ανώνυμη Ελευθερία στο Διαδίκτυο
-Κάτω η Λογοκρισία και Χειραγώγηση του
-Όχι στο Καπέλωμα του από Επώνυμους

τί να πει κανείς;;; Οι φανατισμοί, τα συνθήματα και τα στερεότυπα έχουν γραφικοποιήσει τα πάντα, εσχάτως και τις αριστερές ιδεολογίες (αν και είμαι αριστερός).

Nikos Dimou said...

Παρακαλώ όχι προσωπικές αντιπαραθέσεις. Ανώνυμοι και επώνυμοι πρέπει να έχουμε ένα κοινό σκοπό. Να διερευνήσουμε και να φωτίσουμε ένα θέμα συζητώντας το. Οι προσωπικές επιθέσεις δεν προσθέτουν τίποτα.

k2825 said...

@ανώνυμος,

Που διαφωνούμε? Το σενάριο που παραθέτεις πλήρη τις 3 από τις 4 προϋποθέσεις που ανέφερα και παρακάμπτει την τέταρτη με την καταστροφή του υπολογιστή …

Γνωρίζεις πολλούς από όλους “εμάς” ικανούς και πρόθυμους να εφαρμόζουν το σενάριο σου κάθε φορά που χρειάζονται πραγματικά ανώνυμη πρόσβαση στο διαδίκτυο? Πόσοι από τους επισκέπτες του dimoutech πιστεύεις ότι μπλογκάρουν πραγματικά ανώνυμα? Εγώ λέω κανείς …

Όσο για το τι κατάφεραν και το τι καταφέρνουν οι χίπηδες του EFF (εξαιρώ hackers υποστηρικτές όπως ο Stallman), ρίξε μια ματιά για το πώς χειρίστηκαν ιστορικά - και τι επιρροή είχαν - στο θέμα του Carnivore μερικά χρόνια πριν …

Kαπα said...

Τι νόημα θα είχε το μπλογκ τής Αμαλίας, αν ήταν ανώνυμο;

Εν τέλει, "πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος":
και για την εύγλωττη επωνυμία, όταν αυτή είναι αναπόφευκτη
και για την συγγνωστή ανωνυμία, όταν εκείνη καθίσταται αναγκαία.

Η πρόθεση και το ποιόν του Λόγου της μιας ή της άλλης είναι που ή τις καταξιώνει ή τις καταβαραθρώνει στη συνείδηση του σκεπτόμενου αναγνωστικού κοινού.

Με εκτίμηση

Κάπα

sadosadist said...

Καιρός λοιπόν να σας αποκαλύψω γιατί έκλεισε το doncat:

O κος Δήμου έφαγε μήνυση γιατί παραβίασε τα δικαιώματα της κακομοίρας την γατούλας του DON. Πρώτα πρώτα έγινε ονοματοδότης της και μετά σαν να μην του έφτανε αυτό την έκανε και επώνυμη και την εξέθεσε διαδικτυακώς!!!

:-)))

ΥΓ:

Και όταν λέω έφαγε μήνυση εννοώ ότι την έφαγε στην κυριολεξία την μήνυση. Μια μπουκιά την έκανε!

:-)))

sadosadist said...

@ανωνυμος

Έχετε κάνει μέλος της Αλ Kάιντα;

Eγώ και όλα τα παρωνύμιά μου θα χαρούμε να σας γνωρίσουμε!

:-)))

υγ:

Η μαγκιά δεν είναι να είσαι ανώνυμος αναρχικός αλλά επώνυμος.

-Που και επώνυμοι που είμαστε, σιγά μην ξέρουμε γρι για το ποιοί πραγματικά είμαστε.

ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑς ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ. (εσείς οι ΔΥΤΙΚΟΙ)!

:-)))

ανωνυμος said...

K2825, δεν αναφέρομαι σε αυτό το blog αλλά σε εγκληματικές πράξεις. Εκεί είναι που χρειάζονται όσα έγραψες και έγραψα. Εδώ μπορεί καθένας να μπει άνετα με την πραγματική του διεύθυνση, εφόσον είναι δυναμική, επειδή τότε μόνο ο ISP γνωρίζει σε ποιο φυσικό πρόσωπο ανήκει η IP address κάθε σχολιαστή. Και κανείς δε μπορεί να αναγκάσει τον ISP να την αποκαλύψει επειδή ο σχολιαστής έγραψε μια κουβέντα παραπάνω. Απεναντίας αν ο ISP το κάνει, θα είναι εκείνος που θα διωχθεί ποινικά για αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων και θα πρέπει να πληρώσει υπέρογκα πρόστιμα στον σχολιαστή του οποίου αποκάλυψε την ταυτότητα.

Χώρια που μόνο η Google μπορεί να γνωρίζει σε ποια IP address (αληθινή ή ψεύτικη) αντιστοιχεί κάθε σχόλιο. Ο blog owner μπορεί μόνο να γνωρίζει ποιες IP addresses είναι κάθε στιγμή online κι αυτό μόνο αν στο blog έχει site meter. Τι νόημα έχουν λοιπόν όσα γράφεις αν απευθύνονται τελικά στους σχολιαστές ενός blog;

Δε ξέρω αν έγινε καμιά πράξη σε αυτό ή σε άλλο blog που να διώκεται ποινικά. Αν ξέρεις εσύ, πες μου. Κι αν εννοείς τα βρισίδια που έχουν πέσει κατά καιρούς, τότε ο harrygrath και κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να έχουν φάει ισόβια.

Σου είπα πως το πας μακριά.


-Πλήρης Ανώνυμη Ελευθερία στο Διαδίκτυο
-Κάτω η Λογοκρισία και Χειραγώγηση του
-Όχι στο Καπέλωμα του από Επώνυμους

Electronic Frontier Foundation

aggelos-x-aggelos said...

Πριν από αρκετό καιρό είχα γράψει μεταξύ άλλων στο blog μου ότι την internetική του ανωνυμία ο καθένας θα την χειριστεί όπως θα χειριζόταν και το να ήταν αόρατος. Άλλος θα έκλεβε και άλλος θα γινόταν Ρομπέν των δασών.

________

Ας πούμε για παράδειγμα πως έχουμε δύο χώρες με δύο διαφορετικά πολιτεύματα. Στη μία κυριαρχεί ένα φασιστικό καθεστώς με έντονη αστυνομοκρατία και στην άλλη δημοκρατία. Προφανώς στην πρώτη χώρα θα υπάρχει μικρότερη εγκληματικότητα, αφού η αστυνομία θα προλαβαίνει τους πάντες αλλά δεν πρόκειται να προχωρήσει ποτέ η σκέψη. (Κύριο επιχείρημα των χουντικών είναι το "τότε δεν γινόντουσαν αυτά" -όπου αυτά βάλτε ό,τι να 'ναι, μακριά μαλλιά, προκλητικό ντύσιμο κλπ.)

Από την άλλη, στο δημοκρατικό κράτος, ίσως να υπάρχουν πιο έντονα φαινόμενα εγκληματικότητας αλλά σαφώς θα μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι του αρέσει και το μόνο πρόβλημα θα είναι στο μέχρι εκεί που δεν ενοχλεί τον άλλο, γιατί θα χρειάζεται λίγη παραπάνω ώρα για να συλληφθεί.

Ρεζουμέ: Στην δημοκρατία ενυπάρχει ο φασισμός. Στον φασισμό δεν βρίσκεις δημοκρατία.

Με βάση τα παραπάνω πιστεύω ότι η ανωνυμία πρέπει να υποστηρίζεται, αλλά με πλήρη γνώση των φαινομένων που θα υποθάλπει. Αν την καταργήσουμε λόγο αυξημένης παραβατικότητας θα είναι σαν να λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε και τη δημοκρατία. Το πρόβλημα θα είναι πάντα το "μέχρι εκεί που δεν ενοχλεί τον άλλο".

Όσον αφορά τα επώνυμα blogs, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κατακριτέο το αν γίνεται η όχι διαφήμιση μέσω άλλων καναλιών επικοινωνίας που μπορεί να διαθέτει ο καθένας. Το από που θα γίνει γνωστό ένα blog δεν έχει καμία σημασία· σημασία έχει όσοι έρχονται να μένουν. Όπως επίσης δεν είναι κακό το να διαφημίζεις το έργο σου μέσα από το blog σου.

Υ.Γ. Κύριε Δήμου νομίζω ότι πρέπει να κάνετε μία προσθήκη στο υστερόγραφο. Η δίκη του Αντώνη Τσιπρόπουλου είναι στις 18 Φεβρουαρίου του 2009.

aggelos-x-aggelos said...

Με συνεπήρε το θέμα και δεν ευχήθηκα. Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε όλους!

Θα είχε πάντως ενδιαφέρον το να έβγαινε η moderation από αυτό το post. Θα γινόταν πραγματικά συζήτηση επί του πρακτέου.

Nikos Dimou said...

Παράκληση: μην μονοπωλείτε την συζήτηση!

Ανώνυμος - τα σχόλια του batcic δεν είναι προσωπική επίθεση αλλά κριτική στις απόψεις. Ad hominem είναι το σχόλιο όταν αναφέρεται στο άτομο και όχι στις γνώμες (π. χ. σαν αυτά που εισπράττω εγώ...).

Nikos Dimou said...

aggelos-x-aggelos ευχαριστώ - έχετε δίκιο (το 2009 μου φάνηκε απίθανο!) το διορθώνω.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Χρόνια πολλά σε όλους

Η έκρηξη αγένειας και καθαρά προσβλητικής συμπεριφοράς στο διαδίκτυο οφείλεται κυρίως στην ανωνυμία.

Από την άλλη μερικές καταγγελίες ή "ιδιαίτερες" απόψεις εκφράζονται ευκολότερα ανώνυμα.

Νομίζω ότι όποιος έχει παρακολουθήσει τις μπλογκοπεριπέτειες του ΝΔ από την αρχή μπορεί πλέον να διαμορφώσει ξεκάθαρη άποψη για το θέμα (το οποίο είχαμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν)

Προσωπικά διακρίνω τις εξής κατηγορίες:

1. Τους/τις πλήρως επώνυμους/ες

2. Τους "μερικά" επώνυμους (πχ ένα όνομα, ένα blog κλπ)

3. Τους "μερικά" ανώνυμους (βγαίνουν με nick αλλά εύκολα παρέχουν προσωπικές πληροφορίες)

4. Τους απόλυτα ανώνυμους

Παρατηρώντας λοιπόν το blog βλέπουμε ότι την ισχυρότερη trolling behavior την έχει η κατηγορία (4).

Υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις ανωνύμων με σταθερά περιεκτικά και ευγενικά post αλλά οι περισσότεροι με τον καιρό αποκάλυψαν περισσότερα για τους εαυτούς τους.

Αντίθετα κανένας υβριστής ανώνυμος δεν αποκαλύφτηκε ποτέ (διορθώστε με αν κάνω λάθος).

Αγαπητέ κ. Δήμου, ανακαλύψατε ποτέ επώνυμους (πλήρως ή μερικώς) να ποστάρουν και με κάποιο άλλο ανώνυμο nick;

Και αν ναι, πόσο εντυπωσιακή ήταν η διαφορά στο περιεχόμενο και ύφος των post;

ΥΓ Έχω την εντύπωση ότι τα blog του ΝΔ έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό σχολίων ανά θέμα/χρόνο δημοσίευσης. Δεν μπόρεσα να βρω άλλα ακόμα και ξενόγλωσσα που να φτάνουν τα 800+ πχ σχόλια που έφταναν δικά του θέματα στο παρελθόν

Stavros Katsaris said...

Καλησπέρα!
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε όλους!
Ωραίο και γεμάτο το πρώτο θέμα του 2008!
Είναι μεγάλο ζήτημα στο οποίο δεν νομίζω οτι μπορεί κανείς να τελεσιδικίσει με την μια ή με την άλλη πλευρά.
Παραδείγματα πολλά.
Μπλογκ ανώνυμα που κράτησαν την ανωνυμία τους παρά την επιτυχία τους (pitsirikos) και άλλα μπλογκ που ξεκίνησαν ανώνυμα και έγιναν βιβλίο αποκαλύπτωντας το όνομα τους.
Και στις 2 περιπτώσεις προσωπική επίλογη.
Από την άλλη μπλογκ επώνυμα και ανώνυμα κρύβουν ξεχωριστούς χαρακτήρες και διαφορετικές προσωπικότητες.
Οι λόγοι ανωνυμίας κάθε φορά διαφορετικοί.
Έυαίσθητοι και φοβισμένοι απέναντι στο κοινό, επιθετικοί με διάθεση κόντρας, αναζήτηση ενος διαφορετικού κόσμου, φόβος να μην μαθευτούν οι απόψεις στο γραφείο είναι μερικοί από τους λόγους που άκουσα διάβασα παρακολουθώντας την μπλογκόσφαιρα.
Το σίγουρο είναι πως ο χώρος των μπλoκ δεν μπορεί και δεν πρέπει αν θέλετε να τσουβαλιαστεί.
Ένας εθνικιστής μπλογκερ δεν μπορεί να έχει καμμία απολύτως σχέση με κάποιον κοσμοπολίτη λάτρη της παγκοσμιοποίησης.
Η μόνη τους σχέση είναι η χρήση του εργαλείου μπλοκ προκειμένου να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους!
Οι απόψεις σεβαστές η διαφωνία όμως είναι δικαίωμα.
Δεν μπορεί να τσουβαλιαστώ στο ίδιο σακί με κάποιον που έχει τελείως διαφορετικές απόψεις από μένα.
Η ανωνυμία συχνά χρησιμοποιήτε για να αποκαλύψει γεγονότα και καταστάσεις που τα παραδοσιακά μέσα δεν μπορούν να το κάνουν.
Συχνά όμως η ανωνυμία χρησιμοποιήτε για να λασπώσει ή και να μολύνει πρόσωπα, συνήθως επώνυμα.
Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν εγώ έχω ερωτικές σχέσεις με την γραμματέα μου (δεν έχω δεν έχω) ενδιαφέρει όμως κάποιος "επώνυμος."
Προφανώς χρειάζεται και εδώ η κατάλληλη παιδεία (τελικά όλα εδώ καταλήγουν) προκειμένου ο αναγνώστης να επιβεβαιώσει ξανά και ξανά την είδηση που διαβάζει.
Στα προσωπικά τώρα.
Σύχναζα σε διάφορα chat με ψευδώνυμο.
Στα μπλογκ εμφανίστηκα με την έναρξη του πρώτου μπλογκ του οικοδεσπότη.
Στο δίλημα επώνυμα ή ανώνυμα προτίμησα επώνυμα σε ένδειξη σεβασμού στον ίδιο. Αφού εκείνος έγραφε επώνυμα ήθελα και εκείνος να ξέρει με ποιόν έχει να κάνει.
Αφελώς ή όχι ήταν απλά η άποψη μου.
Στην πορεία αλήθεια είναι οτι γνώρισα πολλές παρουσίες τόσο επώνυμες όσο και ανώνυμε που ήταν πραγματικά εξαιρετικοί άνθρωποι.

Και μια εξομολόγηση.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Δήμου "οι δρόμοι μου" το 2004 που είναι κατά τη γνώμη μου μια έντονη ειλικρινή εξομολόγηση ενός "επώνυμου" ήρθα σε σύγκρουση με τον ίδιο μου τον εαυτό.
Ήρθα σε ρήξη με πρόσωπα και καταστάσεις που άφηνα να με φθείρουν και προτίμησα έναν σκληρό τρόπο για να δω τον εαυτό μου και τους γύρω μου.
Τελικά καλή η κακή επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και την παρουσία μου εδω αλλά και γενικότερα στην μπλογκόσφαιρα.

Takis Alevantis said...

ανωνυμος 1:59 Το Internet δε εξελίχθηκε μόνο για να γίνονται εμπορικές συναλλαγές, αλλά κυρίως για να υπάρχει ελεύθερη και ανώνυμη επικοινωνία.

Νόμιζα πως εξελίχτηκε αρχικά για στρατιωτικούς (και πανεπιστημιακούς) σκοπούς.

ανωνυμος 2:50 ... Αν ο ιντερνετικός μπάτσος αποφασίσει να βρει ποιος κρύβεται από πίσω ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να τα καταφέρει.
Αν με τον αγορασμένο ανώνυμα υπολογιστή έχουν γίνει αξιόποινες πράξεις ο ιντερνετικός μπάτσος σίγουρα θα βρει κάποιαν άκρη. Σε τελική ανάλυση θα την πληρώσει ο πωλητής που θα θεωρηθεί συνένοχος και ο οποίος δεν πρόκειται να ξαναπουλήσει με τις ίδιες συνθήκες ούτε οδοντογλυφίδα.

Αλλά για σταθείτε. Εδώ μιλάμε για σοβαρές αξιόποινες πράξεις (τρομοκρατία, ληστεία, παιδοπορνογραφία). Και δεν νομίζω ότι ο ανώνυμος φίλος υποστηρίζει την ανωνυμία στο διαδίκτυο γιατί πρόκειται να διαπράξει τέτοιες πράξεις. Από την άλλη αν ζούσαμε σε ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς ή αν θέλαμε να καταγγείλουμε ανώνυμα κάποιες αξιόποινες πράξεις π.χ. κρατικών λειτουργών, σίγουρα μπορούμε να το κάνουμε πολύ πιό εύκολα από ένα internet cafe ή από έναν άλλο κοινόχρηστο υπολογιστή.

Το ερώτημα λοιπόν αφορά πλέον το λόγο για τον οποίο επιζητείται η ανωνυμία. Η κουβέντα είναι μεγάλη και πολύπλοκη. Αν λόγου χάρη η ανωνυμία αφορά την εκτέλεση αξιόποινων πράξεων (βλέπε παραπάνω) και σε ποιό περιβάλλον (σε δημοκρατία ή σε δικτατορία). Τα μέλη της 17 Νοέμβρη βέβαια και ο Μπεν Λάντεν θα έλεγαν ότι οι πράξεις τους δεν είναι αξιόποινες γιατί μάχονται για το δίκαιο και την ελευθερία.

Δεν νομίζω ότι ο ΝΔ ήθελε να πάει εκεί την κουβέντα. Αναφέρεται στους ανώνυμους (μάλλον ανώριμους) υβριστές των ιστολογίων, για τον εντοπισμό των οποίων δεν θα κινηθεί η CIA, η NSA και η Μ16. Γι' αυτούς νομίζω ότι δεοντολογία που προτάθηκε από τον O'Reilly είναι υπεραρκετή. Με σπουδαιότερο κανόνα τον υπ' αριθ. 7 «Μην πεις στο δίκτυο τίποτα που δεν θάλεγες αυτοπροσώπως». Ίσως θυμίζει το παλαιό «Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις» αλλά ας μας πει ο ανώνυμος φίλος αν υπάρχει κάτι καλύτερο ως κανόνας. Όσο για την εφαρμογή; Μα γι' αυτό υπάρχουν οι νόμοι και οι ιντερνετικοί μπάτσοι για να κυνηγούν τους (πραγματικούς) παράνομους. Για τους απλούς ανάγωγους και υβριστές μπορούν να εφαρμοστούν άλλοι τρεις από τους κανόνες του O'Reilly. Ο υπ' αριθ. 3 (Διαγραφή των ανώνυμων σχολίων) ο 4 (Αγνοήστε τα τρολ) και ο 6 (Αν γνωρίζετε κάποιον που συμπεριφέρεται άσχημα να του το πείτε).

Νομίζω τελικά πως η δεοντολογία του O'Reilly (την οποία ακολουθεί ο ΝΔ κατά μεγάλο μέρος στο ιστολόγίο του) είναι ο μόνος τρόπος να συνδυαστεί η ανωνυμία με τον πολιτισμένο διάλογο. Για τους απολίτιστους υπάρχει πάντα και το delete ...

tk said...

Καλή χρονιά και στον οικοδεσπότη και στους λοιπούς σχολιαστές.

Εδώ στο δίκτυο είμαι o morfeas. Όπου γράφω, γράφω με αυτό το όνομα. Και ό,τι γράφω έχει αντίκτυπο. Στον morfea, όχι σε εμένα. Προσωπικά δεν έχω λόγους να έχω κάποια δεύτερη μυστική ταυτότητα, δεν έχω κάτι να κρύψω από κανέναν. Όταν κάτι δεν με αφορά, απλά δεν ασχολούμαι μαζί του. Ό,τι με ενδιαφέρει, θέλω να ξέρουν και οι άλλοι ότι είμαι εγώ που ασχολήθηκα κι όχι κάποιος άλλος, κάποια άλλη ταυτότητα.

Αυτά όσον αφορά τις σχέσεις επικοινωνίας.

Όσον αφορά τις συναλλαγές και άλλες διεργασίες που γίνονται μέσα από το δίκτυο, είναι φαντάζομαι στην διακριτική ευχέρεια του καθενός πως θα χρησιμοποιηθούν κάποια προσωπικά δεδομένα. Το κατά πόσον κάποια πράγματα είναι ποινικά κολάσιμα ή όχι και πάλι σχετικό είναι. Παράδειγμα, όλα αυτά τα spam mail που λένε ότι κέρδισες σε μια λοτταρία ή ότι μια τράπεζα θέλει να τη βοηθήσεις να επενδύσει κάποιο ποσό που βρήκε ή τα διάφορα διαφημιστικά mail πως φτάνουν μέχρι τις θυρίδες μας? Κάποιος έδωσε κάποια στοιχεία, ή κάποιος τα υπέκλεψε.

Δυστυχώς δεν βλέπω κάποιον τρόπο να εξαλειφθούν όλα αυτά τα φαινόμενα που μας ενοχλούν, παρά μόνον με την πλήρη επωνυμία, κάτι που θα ήταν αντίθετο τελείως με την φύση του διαδικτύου. Από εκεί και πέρα η καλή θέληση του καθενός είναι αυτή που μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε πέρα ότι μας ενοχλεί.

Παρ 'όλα αυτά όπως πριν από κάποια χρόνια όταν η τηλεόραση μπήκε στα σπίτια μας και η ιδιωτικότητα άρχισε να βγαίνει σιγά σιγά προς το μπαλκόνι, πλέον πιστεύω πως με την αυξανόμενη διείσδυση του ιντερνετ είναι δύσκολο να την συγκρατήσουμε και να μην φουντάρει. Το "1984" είναι πλέον πάρα πολύ κοντά...

alekos markellos said...

Η ανωνυμία και η επωνυμία αποτελούν συμπληρωματικές ταυτότητες που συνθέτουν τον μαγικό κόσμο του διαδικτύου.

Προσωπικά επιλέγω και εφαρμόζω και τα δύο. Γράφω επώνυμα, όπως δημόσια εκτίθεται και η δουλειά μου, ως δημοσιογράφος.

Άλλες φορές γράφω ανώνυμα, ως κάτοικος του παγκόσμιου ηλεκτρονικού χωριού.

Το απολαμβάνω, εκφράζομαι πιο ελεύθερα, ιντριγκάρω, παίζω.

Έχοντας ορίσει για τον εαυτό μου τα όρια των διαφορετικών τρόπων έκφρασης, δεν χρησιμοποιώ την ανωνυμία ως μέσο για να πω ή να κάνω όσο δεν θα έλεγα ή θα έκανα επώνυμα. Γι' αυτό δεν "κρύβω" το ISP.

Και οι δύο μορφές έκφρασης είναι θεμιτές. Και η αυτορύθμιση νομίζω πως είναι η μόνη παρέμβαση που επιτρέπεται, ώστε το διαδίκτυο να διατηρήσει την ανεξάρτητη φύση του.

Σημασία δεν έχει η ανωνυμία ή η επωνυμία αλλά ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί κανείς.

Καλή και γεμάτη χαρές και ενδιαφέροντα χρονιά σε όλους.

Nikos Dimou said...

morfeas said...
με την πλήρη επωνυμία, κάτι που θα ήταν αντίθετο τελείως με την φύση του διαδικτύου.

--------------------------

Mα ποια είναι η φύση του Διαδικτύου; Μιλάτε σαν να ήταν δεδομένη. Όπως έγραψε ο Τάκης Αλεβαντής αρχικά δημιουργήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς (ARPANET) εξαπλώθηκε για πανεπιστημιακούς και μετά επεκτάθηκε σε δεκάδες άλλους. Αυτή τη στιγμή κανένας από αυτούς δεν είναι σημαντικότερος - αν και οι εκάστοτε χρήστες νομίζουν πως έγινε για την δική τους χρήση (να παίζουν παιχνίδια, να αγοράζουν πράγματα, να βλέπουν ταινίες, να τηλε-εργάζονται, να μορφώνονται ή να επικοινωνούν με εμαιλ). Τα μπλογκς είναι μία από τις δεκάδες χρήσεις του Δικτύου - εμείς την βλέπουμε ως την πιο σημαντική αλλά δεν είναι.

Κανείς κατά την γνώμη μου δεν μπορεί να ορίσει την "φύση" του Διαδικτύου αν δεν περιλάβει όλες τις σημερινές αλλά και ενδεχόμενες χρήσεις του...

Unknown said...

Η χρήση του internet από τον καθένα μας γίνεται για διαφορετικούς σκοπούς, καλύπτοντας διαφορετικές ανάγκες.

Μερικοί από τους σκοπούς αυτούς είναι: η αγοραπωλησία αντικειμένων ή υπηρεσιών, η ανάγνωση εφημερίδων/περιοδικών/βιβλίων κ.α., η έκδοση blogs, άρθρων, μουσικής κ.α, η συμμετοχή σε δια-δικτυακές κοινότητες, η διασκέδαση (μουσική, ταινίες, παιχνίδια), η αναζήτηση επιχειρηματικών συνεργασιών (marketplaces), η επικοινωνία, η χρήση υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης κ.α.

Ο κάθε ένας από τους παραπάνω στόχους έχει διαφορετικές απαιτήσεις ταυτότητας των μελών του και συνεπώς τα πλεονεκτήματα/ μειονεκτήματα που προκύπτουν από την ανωνυμία/επωνυμία είναι διαφορετικά.

Συνεπώς, νομίζω ότι προκειμένου να απαντήσουμε στο ερώτημα που τέθηκε θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε για ποιον σκοπό χρήσης του Internet μιλάμε και στη συνέχεια να αναλύσουμε αν η ανώνυμη επικοινωνία μέσω του internet είναι εκείνη που έχει περισσότερες θετικές συνέπειες ή η επώνυμη. Επιπλέον ανάλογα με το σκοπό χρήσης θα πρέπει να αναλύσουμε τα συστατικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται η εκάστοτε επωνυμία (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, ΑΦΜ, αριθμός πιστωτικής κάρτας)

Για ορισμένες συναλλαγές είναι ευνόητο (έχει καταστεί ευνόητο είτε μέσω της χρόνιας χρήσης είτε λόγω κάποιον άλλων συμβάσεων) κάποιο επίπεδο επωνυμίας που απαιτείται. Για παράδειγμα για χρήση του internet ως μέσου αγοραπωλησιών η επωνυμία σταματάει στο ονοματεπώνυμο, στην διεύθυνση αποστολής, στην διεύθυνση χρέωσης και στον τραπεζικό λογαριασμό (ή την κάρτα) τόσο του αγοραστή όσο και του πωλητή. (Αν και εδώ κάποιος με ψευδώνυμο, θυρίδα και κάποιο εναλλακτικό τρόπο πληρωμής ίσως να μπορέσει να συμμετέχει στην συναλλαγή).

Για άλλες συναλλαγές έχει επίσης γίνει ευνόητη με τον καιρό η δυνατότητα ανώνυμης συμμετοχής. Π.χ. για την ανάγνωση ενός άρθρου ή για το download ενός ελεύθερου λογισμικού κλπ, δεν απαιτείται ταυτότητα.

Υπάρχουν όμως και χρήσεις του internet για τις οποίες παρά την μακροχρόνια χρήση του από τους ανθρώπους δεν έχει καταστεί αντίστοιχα ευνόητο κάποιο επίπεδο επωνυμίας που θα πρέπει να (ή να μην) τηρείται. Για παράδειγμα, η συμμετοχή σε δια-δικτυακές συζητήσεις (όπως η παρούσα) δεν υπονοεί απαραίτητα την ύπαρξη κάποιας ταυτότητας.

Αν θεωρήσουμε όμως το blog του κ. Δήμου ως μία μικρή δια-δικτυακή κοινωνία και ας θεωρήσουμε την συζήτηση στην οποία συμμετέχουμε ως μία άσκηση αναζήτησης της «αλήθειας». Με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις καταθέτω τις παρακάτω προτάσεις προς επαλήθευση (ή απόρριψη):

- Η πλήρης ανωνυμία των συμμετεχόντων δεν διευκολύνει καθόλου ούτε τον διάλογο, ούτε την πρόοδο της επικοινωνίας και συνεπώς την αναζήτηση της αλήθειας. Φανταστείτε όλοι να είχαμε το ίδιο ανώνυμο user name (π.χ. anonymoys) και να παραθέταμε απόψεις. Θα ήταν τρομερά δύσκολο να χτιστεί ένα συμπέρασμα, να γίνει διάλογος και να εξαχθούν συμπεράσματα. Άρα συμπεραίνω ότι κάποιου είδους (έστω και η ελάχιστη) επωνυμία είναι απαραίτητη.

- Η αλλαγή επωνυμίας από τα μέλη δεν διευκολύνει καθόλου τον διάλογο και την αναζήτηση της αλήθειας. Φανταστείτε ότι κάποιος που θα ήθελε να αποπροσανατολίσει (ή να διαλύσει) μία συζήτηση θα μπορούσε να καταθέσει την μία άποψη χρησιμοποιώντας την μία ταυτότητα και την ακριβώς αντίθετη άποψη με μία άλλη ταυτότητα. Συνεπώς η συνέπεια στην χρήση μίας ταυτότητας από τα μέλη είναι απαραίτητη και προστατεύει έναν διάλογο από εκείνους που σκοπό έχουν την διάλυση μίας συζήτησης.

- Η επώνυμη συμμετοχή σε μία διαδικτυακή κοινωνία δημιουργεί την αίσθηση της ένταξης ενός μέλους στην κοινότητα αυτή και συνεπώς του δημιουργεί και την ανάγκη προώθησης της ίδιας της κοινωνίας στην οποία μετέχει μέσω των απόψεών του. Επισυνάπτεται έτσι μία αμφίδρομη «σχέση» προσώπου και κοινωνίας (το σύνολο των μελών) όπου το κάθε μέρος έχει μόνο να κερδίσει από αυτήν την σχέση. Αντιθέτως η χρήση της ανωνυμίας για την επικοινωνία δίνει την δυνατότητα σε εκείνον που επικοινωνεί να θέτει τον εαυτό του κατά βούληση ταυτόχρονα τόσο εντός της κοινωνίας (μιας και επικοινωνεί) όσο και εκτός. Έτσι είναι πιθανόν να μην ενδιαφέρεται το ίδιο π.χ. για την έκβαση μίας συζήτησης αφού κάλλιστα μπορεί να θέσει τον εαυτό του αμέτοχο μίας κοινής θέσης / απόφασης με την οποία διαφωνεί. Κατά συνέπεια η χρήση μιας κάποιας επωνυμίας δρα καταλυτικά στην αναζήτηση μιας κοινής αλήθειας.

- Παράλληλα η επωνυμία διευκολύνει την δημιουργία σχέσεων μεταξύ των μελών. Έτσι όχι μόνο διευκολύνεται ο διάλογος αλλά δημιουργούνται δεσμοί και ρόλοι μεταξύ των μελών. Π.χ. αν κάποιος καταθέτει συστηματικά κοινά αποδεκτές απόψεις για κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα τότε οι απόψεις του μπορούν να αναζητηθούν από τους υπολοίπους για κάποιο παρεμφερές ζήτημα.

- Η επωνυμία δημιουργεί την αίσθηση της ευθύνης για την διατύπωση μίας θέσης. Έτσι αποφεύγεται η κατάθεση αβασάνιστων θέσεων που εμποδίζουν την πρόοδο του διάλογου.

Συμπερασματικά το επίπεδο επωνυμίας/ανωνυμίας που απαιτείται εξαρτάται από τον σκοπό χρήσης του internet. Για την χρήση του internet ως μέσου συμμετοχής σε δικτυακές κοινότητες και σε forum διαλόγου θεωρώ πως η επώνυμη και με συνέπεια ταυτότητας συμμετοχή έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Ο καθορισμός των συστατικών στοιχείων μιας τέτοιας ταυτότητας δεν είναι προφανής και ίσως απαιτεί περαιτέρω ανάλυση.

Nikos Dimou said...

Antonios Liolios said...
Αγαπητέ κ. Δήμου, ανακαλύψατε ποτέ επώνυμους (πλήρως ή μερικώς) να ποστάρουν και με κάποιο άλλο ανώνυμο nick;

------------------------

Και αυτό έχει γίνει - σπάνια - αλλά τους προδίδει το ύφος τους (δύσκολα κρύβεται) ή το profile τους...

zizugataki said...

Άσχετο με το ποστ αλλά έπεσα κατα λάθος στην εκπομπή της Δρούζα και δείχνει ζωάκια από το αττικό πάρκο. Μου κάνει εντύπωση πόσο γλυκός είναι αυτός ο κύριος που είναι υπεύθυνος του πάρκου μάλλον θα έχει να κάνει που ασχολείται με 'θηρία' που μάλλον είναι καλύτερη παρέα από το πολιτισμένο και εξευγενισμένο ανθρώπινο είδος.
Κύριε Δήμου θα το καταλάβω αν δεν δημοσιεύσετε το σχόλιο, απλά είναι πολύ ωραία εκπομπή και ασυνήθιστη για τη Δρούζα.

Nikos Dimou said...

Ευχαριστώ τον giorgos για το - μακρύ μέν - αλλά πολύ εμπεριστατωμένο σχόλιο. Βάζει πολλά πράγματα στην θέση τους.

Nikos Dimou said...

Ότιδήποτε έχει σχέση με ζωάκια έχει προτεραιότητα

athanasia said...

Giorgos said...

Για την χρήση του internet ως μέσου συμμετοχής σε δικτυακές κοινότητες και σε forum διαλόγου θεωρώ πως η επώνυμη και με συνέπεια ταυτότητας συμμετοχή έχει αρκετά πλεονεκτήματα. Ο καθορισμός των συστατικών στοιχείων μιας τέτοιας ταυτότητας δεν είναι προφανής και ίσως απαιτεί περαιτέρω ανάλυση.

----

Eνδιαφέρον. Τα συστατικά στοιχεία της ταυτότητας είναι το ονοματεπώνυμο της αστυνομικής ταυτότητας?

Ή είναι κάτι που μπορεί να περιλαμβάνει (ή να μην περιλαμβάνει) το ονοματεπώνυμο, κυρίως όμως σχετίζεται μ' αυτό που λέμε προσωπικότητα του καθενός, έτσι όπως διαγράφεται μέσα απ' αυτά που λέει?

MainMenu said...

καλη χρονια σε όλους!

συγγνωμη δε διαβασα ολα τα σχολια. νομιζω πως το θεμα της επωνυμιας και της ανωνυμιας στο δικτυο ειναι αρκετα περιπλοκο κι εχει να κανει με ζητηματα υποκειμενικοτητας (ακραιφνως πολιτικα) που βασανιζουν τους θεωρητικους πανω απο μισο αιωνα τωρα.

επιγραμματικα οι απόψεις μου...

1) ορίζεται η 'ελευθερία' στα πλαίσια της ανωνυμίας; μια πράξη χωρίς υποκείμενο ανήκει μάλλον στη σφαίρα του φυσικού φαινομένου παρά στο ενεργητικό ενός πολίτη.

2) η 'ουτοπία' της απόλυτης ελευθερίας υπάρχει αιώνες τώρα πλάι, πλάι με άπειρους καταναγκασμούς. Στο δίκτυο παίρνει την πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα υπόσταση της. Αλλά πόσο απέχει ο 'ανώνυμος' ψηφιακός λιμπερτίνος από τον 'παροιμοιώδη μέσο ανθρωπάκο' που 'επαναστάσεις στα όνειρα του αναζητεί';

3) η κατανάλωση (ίσως η πιο ωραία ανθρώπινη συνήθεια) απαιτεί πρώτα από όλα ένα παιχνίδι ταυτότητας. Αγοράζω, σημαίνει αλλάζω τον εαύτό μου. Όσο ο καταναλωτισμός αναπτύσσεται, τόσο κι οι άνθρωποι θα παίζουν με την μία ή άλλη ταυτότητα. Το διαδίκτυο είναι ένα μεγαλειώδες playground της διαφήμισης. Σε αυτό το πλαίσιο οι επωνυμίες έχουν κάποια σημασία εφ οσο έχουν κι εμπορική αξία. Ο ΝΔ δεν είναι μόνο πολίτης, πρώτα απ' όλα είναι και προιόν.

heinz said...

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα κ. Δήμου, και σε όλους εύχομαι το ίδιο.

Το θέμα είναι παλιό, από τότε που έγινε η βασική διάκριση δημόσιο/ιδιωτικό.

Υπάρχουν υπέρ και κατά, αλλά: το ιδιωτικό πρέπει να υπερέχει πάντα για έναν απλό λόγο - επιτρέπει στον καθένα να μιλά για αυτά που η δημόσια έκθεση απαγορεύει. Νομίζω ότι ο giorgos το θέτει καλά γενικά.

Απλώς να προσθέσω μια μικρή συνηγορία υπέρ του ιδιωτικού.

Ο δημόσιος χώρος επιβάλλει λειτουργίες, συμπεριφορές, νόρμες, που σκοπό έχουν να αναπαράγουν τις υφιστάμενες δομές. Είναι ο έμφυτος σε κάθε σύστημα συντηρητισμός.
Αλλά, έτσι ο δημόσιος χώρος (προσπαθεί να) δημιουργεί τετριμμένους πολίτες. Και χάνει την δυνητικότητα, τη λυδία λίθο της αλλαγής.

Όατν όμως το ιδιωτικό εισβάλλει στο δημόσιο, τότε μόνον το δημόσιο αλλάζει. Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

Nikos Dimou said...

heinz
μα από την στιγμή που το ιδιωτικό εισβάλλει στον δημόσιο χώρο - γίνεται δημόσιο. Η ανωνυμία δεν το σώζει απλώς κρύβει ένα μέρος του - η ουσία του (γνώμη-θέση) έγινε δημόσια.

Takis Alevantis said...

Καθώς επέστρεφα στοσπίτι από το γραφείο σκέφτηκα πως το διαδίκτυο μοιάζει κάπως με το οδικό μας δίκτυο (θυμάστε τις λεωφόρους της πληροφορίας;). Κάθε οδηγός έχει μια πλάκα κυκλοφορίας (και ένα δίπλωμα) δηλαδή στην θεωρία είναι επώνυμος. Όμως όταν σας προσπερνά και σας κλείνει επικίνδυνα, όταν σας προσπερνά παράνομα ή όταν σας τυφλώνει με τα μεγάλα του φώτα το ότι είναι θεωρητικά επώνυμος δεν σας ωφελεί - για σας είναι ανώνυμος και το ξέρει και συμπεριφέρεται ως ανώνυμος. Αν βέβια τον καταγράψει κάποια κάμερα ή αν κάνει ατύχημα τότε τιμωρείται (εκτός κι αν έχει πλαστές πινακίδες ή και πλαστό δίπλωμα - τάχουμε ακούσει κι αυτά ...).

Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν οι ανώνυμοι οδηγοί αλλά οι κακοί οδηγοί. Τους οποίους μαθαίνουμε να αποφεύγουμε και με τον τρόπο μας να προλαβαίνουμε - πως το είχες πει Νίκο; «Ενεργός οδήγηση» νομίζω.

Κάτι παρόμοιο πρέπει να κάνουμε και στο διαδίκτυο - αποφεύγουμε τους κακούς (ξαναγυρίζω στα προηγούμενα σχόλιά μου και στον O'Reilly) και συμπεριφερόμαστε πολιτισμένα με τους πολιτισμένους.

Καλή οδήγηση ... και καλά σχόλια !

harrygrath said...

Ως προς το θεμα της βρισιας,η γνωμη μου ,με την οποια πιστευω συμφωνουν οι περισσοτεροι,ειναι οτι η βρισια χαρακτηριζεται απο το ψεμμα.

Ειναι μια ψευτικη δυσφημηση.

Ισχυριζομαι οτι ποτε δεν εκανα ψευτικη δυσφημηση σε κανενα,μονο αληθινη...

Αν καποιος ειναι οντως μλ,παραδεχεται οτι δεν εχει γυναικα ( ή ανδρα ) αρα μλκιζεται,τοτε αυτη η λεξη δεν συνιστα βρισια.

Το ιδιο ισχυει & για τις βαρυτερες..

Οι εθνοτικοι προσδιορισμοι,τουρκοσπορος,αρβανιτοφατσα κ.ο.κ ,εφ' οσον ειναι αληθινοι,αποτελουν τιτλο τιμης για τους μη ρατσιστες.

Μονο οι ρατσιστες ενοχλουνται απο " βρισιες ".

Για δε το Βυζαντιο & την Ορθοδοξη εκκλησια,απο τις χειροτερες " βρισιες" ειναι η λεξη " ελληνας",συνωνυμο του ομοφυλοφιλου,παιδεραστη,ειδωλολατρη,πορνου & μοιχου...

Nikos Dimou said...

mainmenu said...
Ο ΝΔ δεν είναι μόνο πολίτης, πρώτα απ' όλα είναι και προιόν.

-----------------------------

νυν απολύσεις... αυτό περιμένα να ακούσω - την προαγωγή μου σε προϊόν!

Κι όχι μόνο προϊόν αλλά και φίρμα (brand) εμπορεύσιμη (marketable).

Μόνο που από την στιγμή που κανείς δεν με εμπορεύεται και κανείς δεν κερδίζει χρήμα από μένα (ούτε εγώ) οι προσδιορισμοί αυτοί καταπίπτουν...

MainMenu said...

χιχι ΝΔ εννοώ απλά ότι πχ η δικιά μου επωνυμία είναι ασήμαντη ακόμα κι αν μπω με το όνομα μου στο μπλογκ πάλι ανώνυμος θα είμαι.

Όταν λέω προιον δε το λέω αρνητικά εννοώ ότι είσαι πρότυπο κάτι που έχει αξία σαν όνομα γιατί κουβαλάει μια ολόκληρη ιστορία και σκέψη αναγνωρίσιμη.

Είναι αδιάφορο αν πουλιέται ή αγοράζεται (και καθόλου κακό βέβαια - το αντίθετο).

Nikos Dimou said...

Σοβαρά τώρα:

Αν το παρελθόν του Διαδικτύου είναι ανώνυμο το μέλλον μάλλον θα είναι επώνυμο. Δες τε τι γίνεται στο Facebook και τους άλλους τόπους κοινωνικής δικτύωσης...

Meropi said...

Καλησπέρα και από μένα μια 55χρονη γυναίκα (πηγαίνω αισίως προς τα 56) που άρχισα το blogging πριν δύο περίπου μήνες. Αφορμή να το αρχίσω ήταν μια απορία που είχα σχετικά με το γιατί δεν άκουγα πια το δημοσιογράφο Χρήστο Μιχαηλίδη στο ραδιόφωνο. Ψάχνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο και ειδικότερα στο Google ανακάλυψα ένα από τα ιστολόγια του εν λόγω δημοσιογράφου, όπου εξηγούσε τους λόγους που σταμάτησε την εκπομπή του. Είδα και διάφορα σχόλια εκεί και αμέσως σκέφτηκα ότι ήταν πολύ ενδιαφέρον να εκφράζομαι μέσω του διαδικτύου. Με τη βοήθεια της κόρης μου άνοιξα το δικό μου blog και άρχισα να γράφω.
Είναι αλήθεια ότι με προβλημάτισε πολύ αν πρέπει να γράφω επώνυμα ή ανώνυμα και κατέληξα στο σχεδόν ανώνυμα. Λέω «σχεδόν» γιατί αναφέρω το μικρό μου όνομα, τον τόπο καταγωγής μου, περίπου το αντικείμενο μου (νομικά), όχι όμως το επίθετο μου και συγκεκριμένο πεδίο επαγγελματικής ενασχόλησης (τα νομικά είναι πολύ πλατιά έννοια). Γιατί προτίμησα την σχεδόν ανωνυμία;; Γιατί ασχολούμαι επαγγελματικά με ένα πεδίο που δυστυχώς (ή ευτυχώς) με βάζει σε κάποια «καλούπια», τα οποία (εάν χρησιμοποιούσα πλήρες ονοματεπώνυμο) θα με ανάγκαζαν κυρίως να αυτολογοκρίνομαι και να σκέφτομαι 10 φορές πριν γράψω τις αληθινές σκέψεις μου. Δεν χρησιμοποιώ την ανωνυμία μου ούτε για να βρίζω, ούτε για να αποβάλω την αιδώ (με την καλή έννοια). Η ανωνυμία για μένα (έστω η μισή) δεν είναι μηχανισμός άρσης της ευπρέπειας ή της αξιοπρέπειας αν θέλετε. Είναι ένας αέρας ελευθερίας που μου δίνει την ευκαιρία να κινούμαι ως ίση μεταξύ ίσων, απελευθερωμένη από τα «δεσμά» του καθωσπρεπισμού (με την κακή έννοια). Ξέρω βέβαια ότι αν θελήσει κάποιος ειδικός μπορεί εύκολα να ανακαλύψει την ταυτότητα μου, αλλά δεν με νοιάζει την ώρα που γράφω.
Αυτά είχα να πω και να ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ για όλους μας.

BlackArrow said...

Καλησπέρα και χρόνια πολλά,

Η άποψη μου είναι ότι η ανωνυμία του διαδικτύου είναι όπως και η ελευθερία λόγου στη Δημοκρατία. Σ' ένα δημοκρατικό πολίτευμα ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του, ακόμη και αν αυτή είναι ενάντια στο ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα. Όμως, δεν έχει το δικαίωμα να πράξει υπέρ της κατάλυσής της. Κατά τον ίδιο τρόπο ο καθένας έχει το δικαίωμα να σερφάρει ανώνυμα στο διαδίκτυο, όχι όμως να χρησιμοποιεί την ανωνυμία που του προσφέρει για την επιτέλεση κακόβουλων πράξεων. Εκείνο που οφείλουμε όλοι να καταλάβουμε είναι ότι η κακή χρήση της ανωνυμίας βλάπτει πρώτα και σε μεγαλύτερο βαθμό το ίδιο το διαδίκτυο και μετά το άτομο εναντίον του οποίου στρέφεται.

aggelos-x-aggelos said...

Η επωνυμία του facebook ίσως να είναι πιο τρομακτική από την ανωνυμία των blogs.

Λέω ότι είμαι αυτό και δείχνω κάτι σαν αυτό, είμαι όμως?

CGP said...

Ανώνυμα η επωνυμα τι σημασία έχει !!!

Ο ανώνυμος που γραφει κάπου συστηματικά, τελικά γίνεται επώνυμος και όλοι μετά από λίγο γνωρίζουν ποίος είναι από το στυλ της γραφήςτου.

Συμμετέχουμε σε ένα νέο φαινόμενο, που είμαστε όλοι ΙΝ ACCESS. Θέλουμε να έχουμε μόνο ένα φτηνό τρόπο να στέλνουμε Data packets, είτε από desktop η laptop η Ν95.

Είμαστε όλοι "επωνυμοι".Βέβαια μερικοί που σήμερα γιορτάζουν γενέθλια, είναι, και μπράβο τους, περισσότερο "επωνυμοι" από του λοιπούς επώνυμους.

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονία

Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ,
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ HARRYGRATH,
ΚΑΙ ΤΟΝ... ΖΟΡΟ !
( σχόλιο 1 )


Καλή χρονιά σε όλους, και απο μένα.

Διάβασα όλα τα σχόλια, και βλέπω ότι ...το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σχόλιο που ‘πιάνει’ τη δική μου λογική στη χρήση της ανωνυμίας είναι του... harrygrath !!! ( 2:11 pm ).

Θα το σχολιάσω λίγο παραπάνω, γιατι νομίζω πως αξίζει τον κόπο:

1— «..στο ανώνυμο μπλογκάρισμα επιδιώκεις μύθο που τον σιγοντάρει η ανωνυμία».

Λέξη-κλειδί εδώ, Ο ΜΥΘΟΣ !
Μεγάλη δουλειά, το παραμύθι στη ζωή μας!!
Τί αξία θα είχε πχ ένας «Ζορό» δίχως τη μάσκα;
Ο Ζορό... είναι το καλύτερο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ για να σκεφτούμε για την «ανωνυμία» ή την «επωνυμία» στο διαδίκτυο. Γιατι είναι ένας άνθρωπος που παρουσιάζεται ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ιδιότητες, και αποδεικνύει την ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ : Η ΜΑΣΚΑ είναι που μας γοητεύει τελικά, και όχι ο μορφωμένος Δόν Ντιέγκο!
Φανταστήτε τον πχ να βγαίνει με το σπαθί και να μονομαχεί δίχως μάσκα. Ενδιαφέρον μέν, αλλα ΠΟΤΕ δέν θα άφηνε ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ που άφησε ο «Ζορό»!

ΓΙΑΤΙ;
Γιατί να λειτουργούμε έτσι;
Γιατί μας μαγεύει το άγνωστο, και μας κουράζει το γνώριμο όσο σωστό κι’ άν είναι;

Η δική μου απάντηση, είναι πως
-- Η μάσκα του Ζορό, εστιάζει την προσοχή όλων ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ, και όχι στην ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Κρύβοντας την ταυτότητα, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ η δράση! Φανερώνοντας την ταυτότητα, κρύβεται η αξία της δράσης. Κάπως έτσι το βλέπω..

-- Επιπλέον, ενώ ο Δόν Ντιέγκο είναι Ο ΕΝΑΣ και συγκεκριμμένος άνθρωπος, ο «Ζορό» μπορεί να είναι... ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ! Τα έργα του Δόν Ντιέγκο πχ, δέν μπορεί να τα κάνει ο οποιοσδήποτε χωριάτης που δέν έχει τα πλούτη του, τη μόρφωση και τις γνωριμίες του κλπ. Έτσι, τα έργα αυτά του είναι ξένα και δέν παρακινείται να κάνει κι’ αυτός το ίδιο. Τα έργα του Ζορό όμως... είναι έργα που Ο ΚΑΘΕΝΑΣ θα μπορούσε να κάνει γιατι Ο ΖΟΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, και όλα όσα τη συνοδεύουν. Ο Ζορό ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΒΑΘΡΟ, η «δράση του» ΔΕΝ ΠΑΤΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, έχει αυτονομηθεί απο τα χαρακτηριστικά της ταυτότητάς του και έτσι μπορεί «να φορεθεί» ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ προσωπικότητα! Ακόμα και σ’ αυτή, του χωριάτη! Γι’ αυτό, ο Ζορό φαίνεται να είναι πιό κοντά του, και τον παρακινεί να δράσει κι’ εκείνος το ίδιο, πιό αποτελεσματικά απ’ όσο θα κατάφερνε ο καλλιεργημένος Ντε λα Βέγκα...

Αυτά... είναι σπουδαία!
Τόσο, που αξίζει να τα σκεφτούμε ακόμα βαθύτερα!
Αλλά αυτό.. θα το κάνω σε επόμενο σχόλιο γιατι ήδη ξεπέρασα το όριο!

Nikos Dimou said...

kato patissia
πριν γράψεις τον δεύτερο ...τόμο σκέψου πως οι μύθοι συνήθως δεν είναι ανώνυμοι:

Ο Τσε, Η Κάλας, Ο Ελβις, Ο Μεγαλέξανδρος (παραδείγματα).

Η ανωνυμία δεν είναι προϋπόθεση του μύθου

harrygrath said...

Ο ...Μεγα...ποιος ?

Χρονιαρες μερες θα ερθουμε σε συγχεση...

Το πιο φυσιολογικο ερωτικο ζευγαρι ειναι ο εργοδοτης & η γραμματεας του...

Ολη μερα μαζι,
στις λυπες,στις χαρές,
στο γέλιο & στο δακρυ
& το βραδυ χωριστα ?

Τετοιο ξενερωτιλικι
δεν το θελει
ουτε ο Θεος
ουτε ο διαβολος...

gnik said...

Ρε παιδιά έχει Ο Ζορό blog και δεν το έχω δει.... ρίξτε ένα link.
----------------------------------
Kato Patissia αστειεύομαι μην το πάρεις σοβαρά.
------------------------------
Τώρα στον προβληματισμό.. Όλοι ξέραμε εξ αρχής ότι Ζορό & ο Δον Ντιέγκο Ντε λα Βέγκα ήταν το ίδιο πρόσωπο αλλιώς δεν θα στεκόταν ο μύθος ούτε θα είχε επιτυχία.

Nikos Dimou said...

harry για ΜΥΘΟΥΣ μιλάμε...

tk said...

Έχετε δίκιο. Το σχόλιό μου γράφτηκε βιαστικά, δεν εκφράστηκα σωστά.

Θεωρώ το διαδίκτυο έναν καθρέφτη της κοινωνίας. Ένα συμπλήρωμα. Ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας, μπορεί να συμβαίνει και στο δίκτυο. Όπως και στη ζωή έτσι και στο διαδίκτυο έχουμε την επιλογή της ανωνυμίας. Αυτή η επιλογή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί και όχι. Άρα όπως κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει να δηλώνουμε το όνομά μας όποτε πάμε για καφέ, έτσι πιστεύω πως δεν πρέπει να γίνεται και σε κάποιες λειτουργίες στο διαδίκτυο. Βέβαια όταν κλείνεις ένα τραπέζι σε ένα εστιατόριο, δίνεις το όνομά σου, έτσια και σε κάποιες άλλες λειτουργίες στο διαδίκτυο δηλώνεις ποιος είσαι. Αυτή είναι η φύση του διαδικτύου για μένα. Ίδια στην ουσία της με την φύση της κοινωνίας. Μπορεί η οπτική μου να είναι λανθασμένη, δεν ξέρω, αλλά όπως δεν θα ήθελα στο όνομα της ασφάλειας να μπουν κάμερες που να ελέγχουν τις διαδηλώσεις (επίκαιρο) έτσι δεν θα ήθελα να με αναγκάζουν όταν γράφω για παράδειγμα σε κάποια blog να δίνω τα στοιχεία της Α.Τ. μου.

Συγγνώμη αν επανέλαβα πράγματα που έχουν ειπωθεί αλλά δεν έχς διαβάσει όλα τα σχόλια. Και φυσικά το σχόλιό μου δεν είναι καθόλου επιθετικό, απλά επεξηγηματικό. Για να μην παρεξηγούμαστε το λέω.

wolf said...

Ειμαι υπερ της υποτιθεμενης ανωνυμιας. Λεω υποτιθεμενης διοτι ειναι υποτιθεμενη. Αν οι διωκτικες αρχες μιας σοβαρης χωρας θελουν να βρουν καποιον που παραβαινει νομους μεσα στο δικτυο μπορουν να το κανουν χωρις προβλημα. Και οι ιδιωτες αν θελουν πολυ μπορουν να βρουν καποιον ανωνυμο. Οσο για τα ανωνυμα υβρεολογια και τις λοιπες μικροπρεπεις επιθεσεις που κατω απο το πεπλο της σοβαροφανους αναλυσης συμβαινουν και εδω ειναι ασφαλως αλλων επιστημονικων ειδικοτητων αρμοδιοτητες και οχι νομικων η αστυνομικων. Κατω απο την ανωνυμια εκτειθεσαι ευκολοτερα...

Betty said...

dentist είπε:

Αν γράφατε ανώνυμα κ. Δήμου πόσοι νομίζετε πως θα είχαν ανακαλύψει το blog σας; Γιατί δεν το δοκιμάζετε να το διαπιστώσετε μόνος σας; Ή μήπως το κάνατε κάποια στιγμή και είδατε πόσο λίγα ψάρια πιάσατε;

Κείμενα σαν τα δικά σας και καλύτερα γράφουν δεκάδες άλλοι στη μπλογκόσφαιρα.

***

Αγαπητέ φίλε,

Στην αγορά ιδεών έχει ζήτηση ό, τι πραγματικά πουλάει! Να μου συγχωρήσετε την "οικονομίστικη" προσέγγιση όμως όλα τα blogs του Νίκου Δήμου υπήρξαν δημοφιλέστερα όλων, για δύο λόγους:
1) Λόγω των ζητημάτων που προσέγγιζε, και
2) Λόγω των "αιρετικών" (για πολλούς) απόψεών του.

Για το τέλος, αφήνω το σημαντικότερο: Την ειλικρίνεια και συνέπεια θέσεων του περί ου ο λόγος και που αποδείχτηκαν από παραιτήσεις ή επιβεβλημένους αποκλεισμούς.

Όσον αφορά στα "διαμάντια" από τα οποία βρίθει, κατά την κρίση σας, το διαδίκτυο θα σας παρακαλούσα θερμά να μου υποδείξετε τις δ/νσεις στις οποίες θα μπορέσω να τα βρω. Διότι εγώ, αγαπητέ φίλε, από τις περιηγήσεις μου στο διαδίκτυο έχω αποκομίσει την εντύπωσή ότι ο κάθε πικραμένος (εμού συμπεριλαμβανομένης) διατηρεί blog για να καταγράφει (τις περισσότερες φορές) την καθημερινότητά του και ζητήματα σημαντικά όμως μόνο για τον ίδιο... Εκείθεν και μια βασική διαφορά μας από τον Νίκο Δήμου.

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους! Κυρίως στον κ. Δήμου, στον Κάπα, στην Παράγραφο και στο μικρό τους, από φίλους που δεν τους ξεχνούν ποτέ (και που τους έστειλαν e-mail που προφανώς δεν έλαβαν:)))).

harrygrath said...

Τον πληρως ανωνυμο σχολιασμο,τον αποπειραθηκα στο δικο μου μπλογκ.

Απετυχε παταγωδως.Εγινε το αντιθετο του συνωστισμου Ισμιρ.

Ο κοσμος δεν θελει πληρη ανωνυμια & διαλογο απροσωπων ιδεων.

Δεν μπαινει σε τετοιο χαρντ-κορ πνευματικο παιχνιδι.

Θελει νικη του σχολίου του & αναγνωριση απο την ομαδα.

Anastassios said...

Καλησπέρα.

Σήμερα εργαζόμουν κανονικά - αλλά κάτι, κάπως, με είχε πείσει πως ήταν αργία! Έτσι, δεν πήγα στη δουλειά, παρά μονάχα αργά, όταν -κατά τύχη- έμαθα πως "ανοίξαμε και ας περιμένουμε"(δεν έχω και τηλέφωνο αυτές τις μέρες) - έτσι προέκυψαν τα 2 πρωινά σχόλια.

Είχα ανάγκη της εισαγωγής αυτής για να πω ότι η κυρία Μερόπη, την οποία εκ μέρους όλων μας, καλωσορίζω, μου έδωσε και μια άλλη ιδέα για τη θετική διάσταση της ανωνυμίας.

Καταρχήν, ποιοί στο μπλογκ αυτό είναι "οι επώνυμοι"; Ας μην μιλάμε γενικά και ας μην κοροιδευόμαστε επειδή κάποιοι γράφουμε το ονοματεπώνυμό μας(κι εγώ, κάποτε).

Για μένα και φαντάζομαι για την συντριπτική πλειοψηφία των σχολιαστών με σταθερή παρουσία, ένας και μόνον είναι πραγματικά επώνυμος - ο κύριος Δήμου. Όχι μόνον επειδή είναι διάσημος ή κυρίως, αλλά επειδή μου έχει επιτρέψει -όπως και σε όλους σας- να γνωρίζω κάποια πράγματα για τον ίδιο(μέσα από τα βιβλία του, την ιστοσελίδα του κλπ).
Επιπλέον βέβαια και εδώ παίζει τον ρόλο της η φήμη, όταν κάποιοι θα με ρωτήσουν "Ποιός στο είπε αυτό;" και εγώ απαντήσω, "Ο Δήμου", πάρα πολλοί θα καταλάβουν σε ποιόν "Δήμου" αναφέρομαι, ίσως δίχως να χρειαστεί να προσθέσω "ο γνωστός διαφημιστής"(πλάκα κάνω μπος!:-), εννοώ "ο συγγραφέας". Αν με ρωτήσουν ωστόσο το ίδιο και 'γω απαντήσω, "Ο Σταύρος ο Κατσαρής ο Ανθοπώλης", παρότι τους παρέχω με 2επιπλέον στοιχεία, πολύ αμφιβάλλω αν θα τον αναγνωρίσει κανείς, αν θα καταλάβει ποιόν εννοώ, εκτός και αν συνομιλώ με φίλους σχολιαστές αυτού του μπλογκ(Φίλε Σταύρο, ελλπίζω να μη μου κρατήσεις κακία για το τυχαίο αυτό παράδειγμα. Το ίδιο άλλωστε θα ίσχυει και για μένα, αν έγραφα ακόμη "επώνυμα")

Γνώμη μου είναι πως όλοι μας εδώ είμαστε "Ανώνυμοι"(ελπίζω όχι και Αλκοολικοί:-) -πλήν του ΝΔ(είπαμε). Κανείς δεν ξέρει με ποιόν πράγματι μιλάει, "από πού βαστά η σκούφια του", "τί καπνό φουμάρει"...

Όμως(και έρχομαι στο σχόλιο της κυρίας Μερόπης), χαίρομαι που δεν γνωρίζω πολλά(ή και τίποτα) για πολλούς. Διότι έτσι, τούς αντιμετπίζω όλους, τουλάχιστον αρχικά και εφόσον δεν τους θεωρήσω αγενείς ή επιπόλαιους συν τω χρόνω, ως ίσους.

Πίσω Π.χ. από το ψευδώνυμο "gnik", μπορεί να υπάρχει κάποιος που για χίλιους άλλους λόγους, να μου ήταν αντιπαθής ή και γελοίος, αν γνώριζα ένα συγκεκριμένο κομμάτι του παρελθόντος του(φανταστείτε να έγραφε εδώ επώνυμα ο Σαρτζετάκης! Να μη πω ο Μητσοτάκης... -υιός ή πατήρ, μικρή σημασία έχει. Ή, ο Πάγκαλος...) ή χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του(Πλεύρης) ή της εμφάνισής του/της(Π.χ. Τζούλια Αλεξανδράτου...). Δεν με νοιάζει όμως που δεν το γνωρίζω και δεν πρέπει να με νοιάζει.


Το μόνο που με νοιάζει είναι αν αυτά που λέει εδώ έχουν ενδιαφέρον -τίποτα άλλο.

Κι έτσι, χάρην της ανωνυμίας, μπορούν εύκολα παιδεραστές, βιαστές, ληστές και εγκληματίες, όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας, ο τέως "πρόεδρος" Λεωντσάκος, η Δρούζα αλλά και η επόμενη "Μις Κόσμος", που διατηρούν ωστόσο μια κάποια φλέβα καλλιτεχνίας και αλήθειας, μια -έστω- δόση λογικής, και που υπό τον φόβο να γράψουν επώνυμα θα απείχαν, τώρα, ανώνυμα, μπορούν να τα λένε θαυμάσια...

Και να τους σέβομαι, όλους, εξίσου.

Ελπίζω να μην υπάρχουν κακοποιά ή διεστραμμένα μυαλά ανάμεσά μας, βέβαια(εννοώ στο μπλογκ αυτό). Αν όμως υπάρχουν και τα σχόλια τους αξίζουν, καλά κάνουν και συμμετέχουν(αρκεί να μην έχουν άλλες, πιο προωθημένες διαθέσεις...)

(ελοχεύει ο κίνδυνος για όλους μας, να καταλήξουμε κάποια στιγμή, σε εσφαλμένα συμπερασμάτα σχετικά με το πραγματικό 'ποιόν' κάποιων από μας. Και επειδή ο Σταύρος και ο "Gnik", πιθανότατα να ενοχλούνται που κάνω χρήση των ονομάτων τους έτσι αυθαίρετα(πλην όμως όχι κακοπροαίρετα), ακολουθεί παράδειγμα. Στην απίθανη περίπτωση και λαθεμένη εκτίμηση, όπου μερικοί βιαστείτε και πείτε: "Φοβερός τύπος αυτός ο Fantomas! Πολύ θα ήθελα να τον γνωρίσω από κοντά!", σάς αποτρέπω κατηγορηματικά. Είμαι "φοβερός" - στην όψη!)


(ΝΔ, sorry for the endlessness of the comment...)

harrygrath said...

Να μη παραλειψουμε να καλωσορισουμε & τη Μεροπη στο μπλογκ.
Δειχνει καλλιεργημενη κυρια & γραφει ωραια.

Kαπα said...

Ο/Η miaarkoudapouthneleganbetty είπε...

<< Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους! Κυρίως στον κ. Δήμου, στον Κάπα, στην Παράγραφο και στο μικρό τους, από φίλους που δεν τους ξεχνούν ποτέ (και που τους έστειλαν e-mail που προφανώς δεν έλαβαν:)))). >>


---------------

Καλη μας φίλη, σας ευχαριστούμε πάρα πολυ για τις ευχές!!!

Δεν ξέρω γιατί δεν ήλθε ακόμα γράμμα σας. Αμέσως μόλις είδα το εδώ σχόλιό σας, σας έστειλα κι εγώ ένα ιμέιλ κι ελπίζω να έχει καλύτερη τύχη από το δικό σας.

Φιλιά σε όλη την οικογένεια!!!

Τα περισσότερα, φυσικά, στην μικρούλα πριγκίπισσα!!!

Σας σκεφτόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη.

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά με υγεία και ευτυχία!!!

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Κάπα

[ΝικόΔημε, συγγνώνη για το προσωπικό μήνυμα]

candide said...

Καλή χρονιά!

Ίσως ο blogger θα έπρεπε να έχει ως option το "anonymous comments only", το οποίο να μπορεί να ενεργοποιηθεί για posts "φωτιά", να βλέπαμε τα αποτελέσματα.

(αν και μου αρέσει η ιδέα της πλήρης ανωνυμίας ώστε να σχολιάζονται οι απόψεις χωρίς να συνδέονται με πρόσωπα, πιστεύω πως η κατάχρηση θα οδηγούσε στο αντίθετο αποτέλεσμα, με γενικά και βαριά σχόλια κατά όλων που διαφωνούν.)

Nikos Dimou said...

Η καλύτερη απόδειξη για την δημοτικότητα αυτού του blog είναι το γεγονός ότι μετά από 15 μέρες αναστολής του, μέσα στην καρδιά των διακοπών, συγκέντρωσε πάνω από 120 σχόλια σε μία μέρα.

Αναρωτιέστε γιατί γράφω 120 σχόλια ενώ εσείς βλέπετε 90. Μα διότι η άλλη απόδειξη για την δημοτικότητα του blog είναι ότι τραβάει τα trolls όπως το φως τις νυχτοπεταλούδες. Για κάθε τρία σχόλια που διαβάζετε υπάρχει τουλάχιστον ένα που δεν διαβάζετε. Από προσωπικές επιθέσεις μέχρι ύβρεις και απειλές (ναι, φτάσαμε κι εκεί!).

Την ανωνυμία την δέχομαι και την καλωσορίζω όταν υπερασπίζεται ιδέες και επιχειρεί ρήξεις. Αλλά τέτοια ανωνυμία εδώ δεν έχω δει. Μόνο αυτή του θρασύδειλου που έρχεται να ρυπάνει στα κρυφά...

Anonymous said...

Κατ' αρχάς καλή χρονιά σε όλους!

Οι σχολιαστές στα blogs επιλέγουν από μόνοι τους το αν θα χρησιμοποιήσουν ψευδώνυμο ή το πραγματικό τους όνομα. Οι πλειοψηφία των bloggers δεν γνωρίζουν του σχολιαστές των blog τους από κοντά. (Λίγοι, νομίζω, είναι αυτοί που δημιουργούν κλίκες μέσω των blogs και αλλησχολιάζονται...)
Αλλά πραγματικά δεν ξέρω όσο πιο χρήσιμο θα ήταν το “Γιάννης Παπαδόπουλος” από το Δον Πατσίφικο!

giant13 said...

Πρώτα να ευχηθώ τον οικοδεσπότη μας, να είναι ακμαίος, ώστε να κρατήσει πολλά χρόνια η αμεσότητα που έχουμε μαζί του μέσω του blogging.

Τώρα σχετικά με την ανωνυμία και επωνυμία, σωστά ανέπτυξε τα συν και τα υπερ ο ίδιος στο άρθρο του.

Απλά τώρα στον χώρο του blogging, πολλοί κρατούν την ανωνυμία τους γιατί έτσι εκφράζονται ελεύθερα.
Πιστεύω πως αυτοί είναι και οι περισσότεροι.

Αλλοί φοβούνται μήπως τα κείμενα τους αποδοκιμαστούν.

Υπάρχουν μερικοί που πίσω από το ψευδώνυμο, παραθέτουν απόψεις και σκέψεις τρίτων σαν δικές τους.

Είναι επίσης αυτοί που κοροιδεύουν.
Σχολιάζουν η ποστάρουν, κρύβοντας το πραγματικό τους πρόσωπο, το τι κάνουν, τις γνώσεις τους, το φύλο τους, την ηλικία τους, παραθέτοντας εντελώς παραπλανητικά στοιχεία στο προφίλ τους.

Οι σχολιάζοντες επώνυμα, όπως αρκετοί σε αυτό και τα προγενέστερα μπλογκ του Γάτου, αλλά και όπου αλλού, ειναι πιστεύω θετικότεροι απ τους ανώνυμους, γιά τον έναν και σπουδαιότερο λόγο. Το ότι έχουν το θάρρος να εκτίθενται, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος της πράξης αυτής που μπορεί να είναι απλά η ειρωνεία, η συκοφαντία, η ύβρις.

Υ.Γ. Προσωπικά, τα πραγματικά μου στοιχεία, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνα, έχουν αποσταλεί στον οικοδεσπότη, αρκετές φορές μέσω μέιλ. Ετσι μπορώ να ισχυριστώ τουλάχιστον πώς γιά τον ίδιο αλλά και μερικούς ακόμη δεν είμαι ανώνυμος.

Πρόλαβα στο τσαφ, πριν αλλάξει η μέρα

harrygrath said...

Σημερα ειναι ακομα ημερα hangover...
Απο αυριο αρχιζει κανονικα η νεα χρονιά...

Kato Patissia said...

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΟΡΟ,
ΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο... FANTOMAS !
(σχόλιο... πρίν το 2ο )


Είμαι έτοιμος να προχωρήσω στην ...δημοσίευση του 2ου τόμου του πονήματός μου για την «Ανωνυμία και τον Ζορό».

Πρίν απο αυτό όμως θέλω να απευθυνθώ πρώτα στον fantomas, που μπορεί να βοηθήσει να ξεκαθαρίσει γρηγορότερα το θέμα, άν θέλει φυσικά. Θα τον περιμένω για λίγη ώρα, και άν δέν παρέμβει θα στείλω τη 2η συνέχεια του αρχικού μου σχολίου.

Λοιπόν...

@fantomas, που έγραψε στις 10:49
«...Πίσω πχ απο το ψευδώνυμο.... μπορεί να υπάρχει κάποιος.... που να μου ήταν αντιπαθής... άν γνώριζα ένα κομμάτι του παρελθόντος του... Δέν με νιάζει όμως που δέν το γνωρίζω και δέν πρέπει να με νιάζει.
Το μόνο που με νιάζει είναι άν αυτά που λέει εδώ έχουν ενδιαφέρον-και τίποτε άλλο»

----

Κάπως έτσι σκέφτομαι κι’ εγώ.
Μπορείς όμως, να εξηγήσεις το ΓΙΑΤΙ όπως λές «..ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να με νιάζει.» ;;

Γιατί δέν σε νιάζει άν σου μιλάει αυτή τη στιγμή πχ ο... Τσέ, ή η Κάλας, ο Έλβις, ή ο ...Μεγαλέξανδρος;

Δέν τους προσβάλλεις αυτούς τους ανθρώπους, όταν τους λές ότι «με νιάζει άν μου λέτε κάτι ενδιαφέρον, και δέν σκοτίζομαι ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ μέσα απο τα λόγια σας!»;

Είναι τόσο ανούσια η αναγνώρισή τους, για σένα;

Κι' άν.. παραλληλίσουμε αυτό που γράφεις, με το να βρεθείς πχ σε μιά γκαλερί, και να πείς ότι "..εμένα με ενδιαφέρει το άν ο πίνακας που βλέπω είναι αξιόλογος ή όχι, και δέν με νιάζει να διακρίνω το ΠΟΙΟΣ τον έφτιαξε..".
Θα ήσουνα σωστός τότε;

Περιμένω, την απάντησή σου...

d3lta said...

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους κάπως καθυστερημένα καθώς έλειπα - ή happy New York όπως μου είπε ένας χιουμορίστας φίλος από το ούζα...

επί του θέματος: το διαδίκτυο είναι από την φύση του μέσο χαοτικό και αναρχικό, ένεκα αυτού δεν είναι τυχαίο ότι η ανώνυμη παρουσία σε fora, chat, game rooms, youtube και μύρια άλλα είναι de rigeur παγκοσμίως - τίθεται και πρακτικό θέμα: πόσοι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να τσατάρουν/μπλογκάρουν/σερφάρουν και όλα τα διαδικτυακά εις "-άρουν" επώνυμα?

όπως πολύ σωστά λέει παραπάνω η φίλη Athanasia η επωνυμία και δη η υποκριτική (νώντα πες αλεύρι) δεν θα προσέθετε τίποτα σε ένα φόρουμ ή μπλογκ διαλόγου όπως το παρόν καθώς μόνο με την πάροδο του χρόνου ξεδιπλώνονται οι προθέσεις και ο πνευματικός κόσμος, η καλλιέργεια αν θέλετε, του χρήστη, μέτρο της οποίας είναι η καθημερινότητα όπως ακράδαντα πιστεύω και έχω ξαναγράψει (και αυτή είναι άμοιρη του πόσα βιβλία έχει διαβάσει κανείς, να εξηγούμαι)...

μία γιά μένα βασική παράμετρος είναι αυτή της ασφάλειας λόγω ακριβώς της χαοτικής φύσης του μέσου δεν ξέρεις με ποιόν συναλάσσεσαι, γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι καλόπιστα επέλεξαν (ή ενέδωσαν) στην επωνυμία και η ζωή τους έγινε κόλαση - μέχρις εισαγγελέως. Η προσέγγισή μου ήταν πάντα εκλεκτική, οι φίλοι μου εδώ ξέρουν άριστα ποιός είμαι και πως ονομάζομαι - και οι φίλοι μου στην μακρινή Ιαπωνία επίσης με τους οποίους περάσαμε αξέχαστες ώρες απόλαυσης αερομαχώντας πάνω από τον Ειρηνικό και με περίμεναν στο Narita με τα joysticks!

Εν τέλει, ναι στο dogness (δεν συστήνεσαι με όλους σε μία κοινωνική εκδήλωση και περί τέτοιας πρόκειται)...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Εγώ πάντως κοντεύω να μάθω για όλους τι καπνό φουμάρουν... και όχι μόνο! ΛΟΛ! Και τα ονόματα δεν τα θυμάμαι...

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Παρεμπιπτόντως, ξέρετε το ανέκδοτο που στο τσιγάρο πάνω -ξέρετε... μετά...- τον ρωτά "Αλήθεια, πώς σε λένε;" και της απαντά "Ωωωωχ! Κουβέντα θα πιάσουμε τώρα;"

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Νομίζω ότι από την ανταπόκριση στο σημερινό θέμα και από τον τόνο των σχολίων πρέπει ν' αναγνωρίσουμε γι ακόμα μιά φορά το μεγαλύτερο καλό που μας έκανε ο Νικόδημος:

Μας έφερε κοντά

Καλωσορίζω την Μερόπη

harrygrath said...

Μπηκε η 3η Ιανουαριου...

Του προφητη...ΜαλαΧία...

παρα ενα γραμμα

εθνικη γιορτη...

mary said...

Η ανωνυμία ίσως και να είναι ένας πολύ απλός και εύκολος τρόπος προσέγγισης του θέματος της ισότητας.

Άντε κι είδαμε διάφορες παράξενες ανασφάλειες να βγαίνουν μέσα από την ανωνυμία διαφόρων. Ένας πιο ειλικρινής καθρέφτης της κοινωνίας μου φαίνεται πως είναι αυτό.

Τα κακά είναι ότι έχει να κάνει με αποπλάνηση, ιδιαίτερα παιδιών. Μάλλον θα πρέπει να βρεθεί κάποιος καλύτερος τρόπος να το χειριστούμε αυτό γιατί η δικιά μου λογική λέει ότι αυτός ο κίνδυνος καραδοκεί παντού στην κοινωνία.

Τώρα ως προσωπική επιλογή του να είναι κάποιος επώνυμος, πιστεύω πως είναι θέμα χαρακτήρα. Όσο ανώνυμη/επώνυμη θέλω να είμαι έξωδικτυακά, τόσο ακριβώς θέλω να είμαι και εδώ.

Καλή Χρονιά :)

Kato Patissia said...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΟΡΟ,
ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ...
( σχόλιο 2ο, πρίν το... κανονικό 2ο ! )


Δυστυχώς, βλέπω ότι ο fantomas δέν απάντησε..

Θα σας ζητήσω συγνώμη λοιπόν, γιατι το 2ο σχόλιό μου για τον Ζορό και την ανωνυμία θα το στείλω... αύριο, λόγω σοβαρού ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ με το Ίντερνετ !

Γράφω τώρα απο Ίντερνετ καφέ, γιαυτό και άργησα τόσο.
Άν στο μεταξύ ο fantomas απαντήσει ως αύριο, έχει καλώς. Θα συνεχίσουμε την κουβέντα με διάλογο.

Αλλιώς, όταν θα αποκαταστήσω το πρόβλημα με τη δική μου σύνδεση στο Ίντερνετ απ’ το σπίτι, θα στείλω αμέσως το 2ο σχόλιό μου για να σας πώ τη δική μου σκέψη και ν’ απαντήσω στο σχόλιο του ΝΔ, των 8:44 .

Καλή σας νύχτα!

Υ.Γ.
..και, παρά ένα γράμμα..
"χΙόνια σου πολλά, harrygrath !!!"

sadosadist said...

Benazir Bhutto said:

Αχ αυτοί οι ανώνυμοι!

Που είν' εκείνα τα παλιά τα χρόνια οπού τ' αστέρι ήταν η Αντουανέτα κι όχι το τσόλι που την αποκεφάλισε;!

Τους κουκουλοφόρους δήμιους τους ξεχάσατε για νομίζετε πως επειδή προοδεύσατε τα ένστιχτά σας εκπολιτίστηκαν; Μόνο τεχνολογικά εξελιχθήκατε.

glam said...

Αν, αντιλαμβάνομαι σωστά, την ανωνυμία την γεννάει , κυρίως, ο φόβος.
Ως τέτοια, είναι αδύνατον να την θεραπεύσει /αποβάλει κανείς, χωρίς προηγουμένως να εξαλείψει τα αίτια που την προκαλούν. (φυσικά, δεν μιλάμε για επιβολή)

Η συζήτηση αφορά το φάρμακο, και όχι την ασθένεια που το καθιστά απαραίτητο, και τις “παρενέργειές του”, ως τέτοιο και μη υπάρχοντος άλλου αποτελεσματικότερου μέχρι στιγμής, η χρήση του είναι απαραίτητη, ως ένα βαθμό.

Το πρώτο δυσάρεστο και άδικο είναι ότι οι "παρενέργειες" προσβάλουν τους μη χρήστες του.

Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι η μεγαλύτερη χρήση γίνετε από κατά φαντασίαν ασθενείς.

Δυστυχώς είμαστε “φοβισμένος” λαός,ίσως και δειλός, και θα πάρει χρόνο και πολλή δουλειά για να αλλάξει κάτι...(δεν έχω γνώση για το τι γίνετε έξω..)

Να είναι άραγε και ο βασικός λόγος αυτής της ανάρτησης;

glam said...

Eνδιαφέρουσα πληροφορία θα ήταν αν τα υβριστικά σχόλια προέρχονται από 1-2 ή από πολλούς;

Aphrodite said...

Στα πεταχτά!

Και μια χαμογελαστή Καληνυχταμέρα, ες αύριον η ακαδημαϊκο-σοβαρή τοποθέτησις!

ΥΓ1- το μπλογκ του Ζορό είναι εδώ, (θα κουφαθεί πολύ ευχάριστα φαντάζομαι αν αρχίσουμε τα σχόλια!) - απλώς για να συμπληρωθεί το παράδειγμα του ότι υπάρχει και σοβαρή και συγκροτημένη άποψη ανθρώπου πίσω από το nick. Κάτι σαν προστιθέμενη αξία το ένα του άλλου, χωρίς φόβο και πάθος.

ΥΓ2- Σαδώ, εσύ κλέβεις! Και επώνυμα κι ανώνυμα, και νικς και παραλλαγές, είσαι από μόνος σου ένα case-study του πώς επιλέγεις "μικρόφωνα" της άποψής σου, αναλόγως με αυτό που θες να βγει προς τα έξω. Και περίπου "κατευθύνεις" την προσοχή που θες να σου επιφυλάξουν. Πόσα δείχνεις και πόσα κρύβεις τελικά? ;)

Nikos Dimou said...

Καλημέρα! Πολύ κρύο έξω!

Glam said...
Eνδιαφέρουσα πληροφορία θα ήταν αν τα υβριστικά σχόλια προέρχονται από 1-2 ή από πολλούς;

-----------------------------

Πού να ξέρεις πόσα ψευδώνυμα έχει ο καθένας! Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι γράφουν! Λέει ένας ότι: "όλα τα βιβλία (μου) πήγαν άπατα εκτός από την Δυστυχία".
Μια ματιά στο site μου (που έχω χρόνια να ενημερώσω) θα έδειχνε ότι όλα τα βιβλία μου έχουν κάνει ανατυπώσεις - αρκετά από 5 ως 10 (και δεν γράφω μυθιστορήματα). Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τα βιβλία μου δεν ήταν καλά - αλλά ότι δεν πούλησαν!

Locus Publicus said...

Καλημέρα σε όλους και Καλή Χρονιά!

Mερικές καθαρά προσωπικές σκέψεις:

(1)η ανωνυμία δεν με πειράζει, αρκεί να έχει ήθος και τουλάχιστον ενα email για επικοινωνία. Για μένα το blogging είναι επικοινωνία. Αν δεν μπορώ να επικοινωνήσω με κάποιον, δεν υπάρχει λόγος συζήτησης.

(2)Δεν έχω κανένα πρόβλημα αν ο άλφα ανώνυμος ξαφνικά αποφασίσει να διαφημίσει το βιβλίο του, να πάει στα κανάλια και να αποκαλυφθεί, να δηλώσει blogger και επιχειρηματίας. Δεν εχω γενικώς πρόβλημα με καμμία μορφή ανθρώπινης φιλοδοξίας. Αντίθετα, την επικροτώ.

(3)Συστήνομαι με τον καιρό σ' αυτούς που μ'αρέσουν. Μέχρι τώρα, σε τρείς. Oνομα, τηλέφωνο, όλα. Βεβαίως και ρισκάρω. Αλλά αν δεν ρισκάρεις, δεν κάνεις φίλους. Σκοπεύω να συστηθώ και σ' άλλους. Πιστεύω πως έχω κάνει τρεις φίλους μόνον με το blogging. Αυτό για μένα μετράει. Μετα, το ρίχνουμε στα τηλέφωνα, ή στο Yahooo Messenger. Πιο γρήγορη επικοινωνία.

(4)Απεχθάνομαι τους επώνυμους που συνέχεια λένε στους ανώνυμους να συστηθούν. Διαφωνώ. Κάποιος μέσω της ανωνυμότητας απελευθερώνεται. Γιατί να τον κρίνω εγώ;

Τέλος το θέμα των προσβολών, κλπ. Παρακαλώ μην μάχεσθε για μια χαμένη υπόθεση. Οι βρισιές και προσβολές είναι μέρος του web. Δεν μπορείτε να τις αποφύγετε. Αν δεν βοηθήσει και το moderation (σπαστικό), τότε προτείνω ιδιωτικό club με μέλη.

Ολα γίνονται για την ανθρώπινη επικοινωνία.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ said...

Ένα άλλο μειονέκτημα της υποχρεωτικής επωνυμίας θα ήταν η απουσία των trolls που ξεφεύγουν από την επιτήρηση του διαχειριστή. Θα χάναμε δηλαδή τη μισή διασκέδαση και θα προτιμούσαμε να περνάμε την ώρα μας με τον μακάκα και το φούστη της TV.

Yannis H said...

Νίκο, καλημέρα, καλή χρονιά και χρόνια πολλά ως μπλόγκερ!
Το θέμα που θίγεις είναι ίσως στο ‘κουκούτσι’ του διαδικτύου – ιδίως για εμάς που έχουμε περάσει κάποιες ώρες συνομιλώντας μέσα του. Θυμάμαι όταν το είχα πρωτογνωρίσει (πριν χρόνια, στο Yahoo), αναρωτιόμουν ποιο είναι το ελάχιστο που μπορώ να γνωρίζω για κάποιον που συνομιλώ. Και κατέληξα στο ότι απλώς... υπάρχει. Τίποτα άλλο.
Οι γιορτινές μέρες με κράτησαν στον Όλυμπο, χωρίς σύνδεση, μακριά από υπολογιστές και gadgets. Έχει, φυσικά, κι αυτό τη γλύκα του, αν και χάνεις μια διάσταση που έχεις συνηθίσει.
Στο θέμα θα επανέλθω, αλλά για την ώρα δίνω μια εναλλακτική γνώμη που ψάρεψα σ’ ένα φόρουμ από ένα δικηγόρο: «η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι μια παραλλαγή του απορρήτου (δικηγορικού, δημοσιογραφικού). Στο νομοθετημένο απόρρητο η θεσμική διαδικασία της εξέτασης υποθέσεων από τη δικαστική αρχή υποχωρεί ενόψει ενός υπέρτερου αγαθού (του ιδιαίτερου ρόλου του συνηγόρου και του δημοσιογράφου). Λέω λοιπόν πως αξιολόγηση των εννόμων αγαθών γίνεται και στην περίπτωση αυτή. Και θεωρώ την ανωνυμία του διαδικτύου ως έννομο αγαθό υπέρτερο άλλων που έχουν να κάνουν με «προσβολές» της προσωπικότητας, πόσω μάλλον όταν υπάρχει και στοιχείο καταχρηστικότητας γύρω από την υπεράσπιση αυτών των τελευταίων...»

Nikos Dimou said...

yannis h
με την διαφορά ότι το "απόρρητο" είναι επαγγελματικό και συνδυασμένο με κάποια θεσμοθετημένη αποστολή κοινωφελούς χαρακτήρα - ενώ η κάθε ανωνυμία πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει τον κόπο να υπάρχει.

k2825 said...

Αν ο Μανάβης σας απαιτήσει επίδειξη Δελτίου Ταυτότητας για να σας πουλήσει τα αρίστης ποιότητας ζαρζαβατικά του θα το δεχτείτε? Αν ο γκάρσονας του Venue Café αποφασίσει ότι χωρίς Επίδειξη Διαβατηρίου “φρεντοτσίνο γιόκ”, πώς θα αντιδράσετε?

Ο κάθε ΝΔ δεν έχει καμιά δουλειά να ξέρει την πραγματική ταυτότητα του κάθε επισκέπτη του μπλόγκ του (του website του κτλ), παρά μόνον αν αυτό δικαιολογείται από την παραβατική συμπεριφορά του ή συναινέσει ο ίδιος.

Και εκεί προκύπτει η ανάγκη μιας ελεγκτικής & κανονιστικής αρχής που θα μπορούσε ευκολότερα απ ότι σήμερα να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του κάθε χρήστη (παρέχοντας τις σχετικές εγγυήσεις προστασίας απορρήτου και κακόβουλης χρήσης των πληροφοριών αυτών).

Έτσι, αν το dimoutech βρισκόταν σε έναν ιδανικό τεχνολογικά κόσμο, η Google, ο τηλεπικοινωνιακός πάροχος και οι κρατικές αρχές των εμπλεκομένων χωρών θα μπορούσαν να γνωρίζουν τα πάντα για την δικτυακή ταυτότητα και συνήθειες του καθενός μας (και θα μπορούσαν να παρέμβουν μετά από καταγγελία του κάθε ΝΔ – και να ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ εκ των υστέρων γι αυτό), ενώ οι απλοί χρήστες και συν-σχολιαστές θα γνώριζαν απολύτως τίποτα για την ταυτότητα του διπλανού τους (εκτός αν ο ίδιος επέλεγε να την αποκαλύψει φυσικά).

Nikos Dimou said...

Ωστόσο ο μανάβης, όταν ξέρει ποιος είσαι, σου δίνει καλύτερο προϊόν...

d3lta said...

Nikos Dimou said...

Ωστόσο ο μανάβης, όταν ξέρει ποιος είσαι, σου δίνει καλύτερο προϊόν...

---------------------------

Νίκο, αυτή τώρα είναι αντίφασις εν εαυτή - αν ήξερες ποιοί επισκέπτονται το μπλογκ σου θα "έδινες" καλύτερο προϊόν? Αρνούμαι να το πιστέψω, αυτή είναι εξ άλλου και η πρόκληση της ανοιχτής συζήτησης - τίποτα δεν με πείθει ότι αν η διαφωνία είναι επώνυμη θα γίνει και λιγώτερο κακόπιστη αν έτσι αποφασίσει το όποιο ονοματεπώνυμο.


k2825 said...

"...Έτσι, αν το dimoutech βρισκόταν σε έναν ιδανικό τεχνολογικά κόσμο, η Google, ο τηλεπικοινωνιακός πάροχος και οι κρατικές αρχές των εμπλεκομένων χωρών θα μπορούσαν να γνωρίζουν τα πάντα για την δικτυακή ταυτότητα και συνήθειες του καθενός μας..."

-------------------------

μα, τις ξέρουν φίλτατε, έτσι κερδίζει λεφτά η google, από το targeted advertising - σιγά μην δεν τις ήξεραν...

Aphrodite said...

Καλημέρα!

θα έχετε ακόύσει τον όρο phising

"In computing, phishing is an attempt to criminally and fraudulently acquire sensitive information, such as usernames, passwords and credit card details, by masquerading as a trustworthy entity in an electronic communication",

με ζημιά όχι μόνο υποκλοπή e-mails αλλά και κανονική κλοπή- κι αυτό αν και στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλη έκταση ακόμη, μια που προτιμούμε τις παραδοσιακές μεθόδους αγοράς και πληρωμής, είναι θέμα χρόνου να το υποστούμε full-scale.

Εκεί θα πρέπει να υπάρχουν ΑΥΣΤΗΡΟΙ έλεγχοι και πολλά ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ συστήματα ασφαλείας, ώστε να εξασφαλίζεται η διαφύλαξη προσωπικών στοιχείων του πολίτη από κάθε άσχετο, αλλά και σχετικό χωρίς authorisation, στο οποίο να έχεις συμφωνήσει κι εσύ ο πολίτης. Και τα αντίστοιχα "αντίθετα" συστήματα φυσικά, σε περίπτωση κλοπής, phising, όπως θέλετε ορίστε το.

Ανωνυμία εδώ δλδ ναι, αλλά με σαφή όρια έννομης τάξης.

(άσχετα με το ότι οι cyber-κλέφτες θα είναι πάντοτε ένα βήμα πιο μπροστά!)

Σε πολύ μικρή κλίμακα όμως, μια στιγμή από ελληνική πραγματικότητα: σε κεντρικό βιβλιοπωλείο, όπου παρουσίασε πρόβλημα η πιστωτική μου κάρτα, μια που τα τζιμάνια της τραπέζης δεν είχαν προωθήσει την εμπρόθεσμη -και ολική, ναι, είμαι τόσο ηλίθια- εξώφληση μέσω ίντερνετ, υπάλληλος του βιβλιοπωλείου κάλεσε το ειδικό τμήμα επαλήθευσης καρτών της τραπέζης.

Αποτέλεσμα? Η -νέα στη δουλειά- τραπεζική υπάλληλος, παρανόησε το ότι ΔΕΝ μιλούσε με άλλον τραπεζικό, αλλά θεωρώντας ότι μιλά με συνάδελφο, άρχισε να απαριθμεί στην αποσβολωμένη υπάλληλο του βιβλιοπωλείου κάθε ιντερνετική κίνηση του λογαρισμού μου. Την οποία είχα κάνει υποτίθεται μυστικά.

Ε, τους πήρε και τους σήκωσε.

Τι θέλω να πω όμως?

Οτι τελικά, παντού (ειδικά στην Ελλάδα που δεν έχουν ιδέα από χειρισμό ηλεκτρονικών στοιχείων), θα βρίσκεται ένας -τουλάχιστον- άνθρωπος να κάνει την πατατιά σχετικά με τα προσωπικά σου δεδομένα και τους χειρισμούς που κάνεις εσύ μέσω ίντερνετ. Οπότε εκτός από συστήματα ασφαλείας, χρειάζεται εκπαίδευση και στον φαινομενικά πιο άσχετο χειριστή υπολογιστή μιας εταιρίας, και δη τράπεζας.

sadosadist said...

Kαλημέρα

Το σημαντικό στην όλη υπόθεση ανωνυμίας - επωνυμίας είναι αυτό που ενώ το συζητάμε συνεχώς, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι ο πυρήνας του όλου θέματος και όχι το εξωτερικό θέμα ΤΙΤΛΟς.

Δηλαδή:

Το θέμα μπορεί να φαίνεται ότι είναι επωνυμία vs ανωνυμία, ΌΜΩς αυτό το θέμα επιλέχθηκε αντί άλλων για να εκφράσει (να δείξει)το τοπίο της βασικής εσωτερικής σύγκρουσης που δεν είναι άλλη από το γεγονός της ΑΜΗΧΑΝΙΑς μας μπροστά στο δεδομένο ότι έχουμε ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ πια στην ΙΔΕΑ πως η δημόσια εκφορά της ζωής μας (προσωπικότητας- συμπεριφοράς- άποψης- τοποθέτησης συναισθηματικής ιδιοσυγκρασίας- γούστου κλπ) ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ.

Οι λέξεις που πληκτρολογεί κάποιος χρήστης στο διαδίκτυο δεν είναι σκέψεις που κάνει περπατώντας στον δρόμο ανάμεσα στο πλήθος.

Από την άλλη το επόμενο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας θα είναι η κατευθείαν επικοινωνία ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΜΥΑΛΟ. Για σκεφτείτε το λιγάκι! Τι νόημα θα έχει εκεί η απόκρυψη; Η ιδιωτικότητα; Όλα θα διαβάζονται από τον άλλον στο δευτερόλεπτο( αν όχι σε κλάσματα αυτού). Τι νόημα θα έχει το καλό και τι το κακό τότε; Το βίτσιο ή η αρετή;

Τι νόημα θα έχει για παράδειγμα να τσαντιστεί η Άννα η Μπενάκη επειδή έπιασε την πρόστυχη σκέψη του μανάβη την ώρα που της πουλούσε τρελλά ζαρζαβατικά; Κανένα- ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΉς ΑΠΛΌ ΛΌΓΟ: είναι πολύ πιθανό και ο μανάβης έχοντας την εμπειρία ότι η άλλη ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ να μην κάνει καν αυτή την σκέψη.

Νομίζω πως μπαίνουμε πια σιγά σιγά στην εποχή του ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΥ.

Αριστοκράτης θα είναι τότε αυτός που θα μπορεί να μπλοκάρει την σκέψη των άλλων από την πρόσβαση στις ιδιωτικές του σκεπτομορφές. Σιγά μην κοπεί το κουσούρι της ταξικής διαφοροποίησης στο Homo SS (sapiens sapiens)!

:-)))

Υγ:

Ίσως έτσι να κάνω σαφέστερη στον doncat και την προσωπική ερμηνεία μου στον όρο artificial.

:-))

Aphrodite said...

Τώρα όπως αναφέρεται κι εδώ:

"Anonymity may reduce the accountability one perceives to have for their actions, and removes the impact these actions might otherwise have on their reputation. This can have dramatic effects, both useful and harmful.

In conversational settings, anonymity may allow people to reveal personal history and feelings without fear of later embarrassment. Electronic conversational media can provide physical isolation, in addition to anonymity. This prevents physical retaliation for remarks, and prevents negative or taboo behavior or discussion from tarnishing the reputation of the speaker.

This can be beneficial when discussing very private matters, or taboo subjects or expressing views or revealing facts which may put someone in physical, financial, or legal danger (such as illegal activity, or unpopular or outlawed political views)"
.

Δηλαδή: ανωνυμία = ελευθερία, αλλά και προσωπική ευθύνη και αίσθημα του να είσαι υπόλογος για κάθε τι που γράφεις. For better or worse.

Το better δουλεύει καλά, το ζούμε. Το worse όμως... Το είδαμε και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπου η ελευθερία λόγου στο ίντερνετ απλώς... «κόβεται», τελεία και παύλα. Βέβαια ο κόσμος πάντα θα βρει έναν τρόπο, για να πει αυτά που θέλει να ειπωθούν, ανώνυμα, αλλά και η αντίστοιχη κυβέρνηση θα βρει τον τρόπο να τον πιάσει, με τις όποιες συνέπειες συνεπάγεται αυτό.

Πολύ μικρό παράδειγμα:

«Xiamen will be the first city in China to officially ban anonymous Internet postings», .

Aπό την άλλη, όπως αναφέρεται κι
εδώ, η ανωνυμία είναι ευχής έργον όταν πραγματικά υπάρχει κάτι πολύ σοβαρό που πρέπει να βγει στον αέρα, στην ηλεκτρονική μας εποχή, χωρίς όμως να πληρώσει πολύ υψηλό τίμημα (ακόμη και τη ζωή του) ο messenger.

"Whistle blowers are a good example of why anonymity is necessary. Once they are discovered, they are fired and ruined. The anonymity folks will cite examples from law enforcement showing how attacking organized crime in particular and crime in general would be impossible without the use of anonymous sources."

Btw, για να μου πει κάποιος τι γίνεται με την περίπτωση Ζαχόπουλου και το "ανώνυμον" του delivery του dvd εν προκειμένω...

"Those against anonymity would argue that in crime-fighting, anonymous sources are not reliable and can be abused, leading to the ruin of innocent people.

... Καταστροφή αθώων ανθρώπων... Ρε λες? !!!! (να γελάσω ή να κλάψω? αλλά θα επανέρθω κι άλλη μία, για να το κλείσω το θέμα, μην το ανοίξουμε τώρα κι αυτό).

Kαπα said...

Το ψευδώνυμο, εμάς, ως οικογένεια, μας έχει προσφέρει μόνον οφέλη.

Πρώτα-πρώτα έδωσε φωνή σε μια ταλαίπωρη ψυχή (την Παράγραφο) η οποία επιτέλους μπόρεσε να μιλήσει για όλα εκείνα που επί δεκαετίες στραγγάλιζαν τη φωνή και την ψυχή της.

Αυτό βοήθησε και μένα να ρίξω τη εγωιστική μου μάσκα (το απόμακρο προσωπείο) πίσω από το οποίο κρυβόμουνα (εντός και εκτός της οικογενείας μας), να αντικρίσω την αναπηρία του παιδιού μας (βαριά επιληψία) από ένα πρίσμα πιο ρεαλιστικό και μαχητικό, περισσότερο διεκδικητικό και το πιο σημαντικό, απείρως πιο αισιόδοξο!!!

Πιστέψατε μας: τίποτε πιο όμορφο δεν υπάρχει από το να δεις στο μπλόγκ σου, την ώρα του "φριχτού κεραυνού" (όταν πριν ενάμιση χρόνο υποτροπίασε η κόρη μας) εκατόν πενήντα τόσα σχόλια αγάπης και συμπαράστασης! Και όταν έχεις ανθρώπινες καρδιές να σου μιλάνε, αγνώστους και περαστικούς να σου σφίγγουν το χέρι και να σε ενθαρρύνουν, εκείνη την ώρα είναι γελοίο να νοιαστείς για το πώς τους λένε! Γιατί τότε το όνομά τους είναι Άνθρωπος.

Προσωπικά, το ψευδώνυμο "Παράγραφος" μου αποκάλυψε για την σύντροφό μου όλα εκείνα που έκρυβε και την πονούσαν, όλα εκείνα που έπρεπε να μάθω για να γίνω καλύτερος πατέρας και κάπως πιο ανεκτός ως σύντροφος, άνθρωπος και χαρακτήρας.

Μέσω της Παραγράφου κατανόησα την Αντιγόνη, τον άνθρωπο που ανέστησε τη μονή θεότητα που λάτρεψα: τη θνητή και ανήμπορη κορούλα μας.

Και φυσικά, τίποτε απ΄ ολα αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν δεν υπήρχε η επώνυμη στοργή του ΝικόΔημου και της παρέας του.

Γι΄ αυτό και η Παράγραφος, φίλη Γραβουρα, δεν κουραζότανε να επαναλαμβάνει πάντα με την ίδια ζέση εκείνο το εγκάρδιο:

με αγάπη

Κάπα

Aphrodite said...

Οπως αναφέρει στο τελευταίο άρθρο που παρέθεσα ο συγγραφέας, υπάρχουν μερικές πολύ καλές ερωτήσεις:

- Να υπάρχει η ανωνυμία στο σχετικά "νέο" μέσο, ακόμη κι αν το ρίσκο είναι μεγάλο? Γιατί 20 χρόνια πριν, που δεν χρησιμοποιούσαμε το net, είμασταν μια χαρά με το θέμα της ανωνυμίας.

- Η μια και καλή τεχνολογική της κατάργηση, μήπως θα είναι τελικά καταστροφική?

- Τι άλλαξε όμως τόσο πολύ που κάνει την ανωνυμία στο ίντερνετ τόσο σημαντική?

- Πώς θα εξελισσόταν το ιντερνετ, αν η ανωνυμία δεν ήταν αυτή που είναι από την αρχή του?

- Πώς θα συζητούσαμε το θέμα της ανωνυμίας, αν δεν την είχαμε (συνηθίσει) μέσα στο ίντερνετ?

Οπως και όλα τα μεγάλα πράγαμτα, η ανωνυμία είναι δίκοπο μαχαίρι. Χρειάζεται υπευθυνότητα μεγαλύτερου μεγέθους από τις διαστάσεις της ανωνυμίας.

Και για να το κλείνω:

Στον μικρόκοσμο των μπλογκς, μετά από περίπτωση σοβαρής παρενόχλησης και του σχετικού χαμού, προτείνεται ένα μικρό "savoir vivre" εδώ:

The Bloggers' Code of Contact:

1. Take responsibility not just for your own words, but for the comments you allow on your blog.

2. Label your tolerance level for abusive comments.

3. Consider eliminating anonymous comments.

4. Ignore the trolls.

5. Take the conversation offline, and talk directly, or find an intermediary who can do so.

6. If you know someone who is behaving badly, tell them so.

7. Don't say anything online that you wouldn't say in person.


Για τα δημόσια μεν, προσωπικής χρήσης όμως ιντερνετικά δρώμενα, ψηφίζω ανωνυμία στον βαθμό που διαλέγει ο καθένας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Καταψηφίζω όμως σθεναρά το ακαταλόγιστο.

Αυτά, καλημέραααααα!

Kαπα said...

Η συγκίνηση και η βιασύνη έφαγαν λέξεις και γράμματα - Την επιείκειά σας, σας παρακαλώ.

Γκραβούρα, Χρονια Πολλά!!!

Με εκτίμηση

Κάπα

Nikos Dimou said...

Κατ αρχήν να πω ότι η ανωνυμία ΔΕΝ ήρθε στον κόσμο με το Internet.

H παράδοσή της είναι πανάρχαια - όσο υπάρχει η γραφή.

Και στην αρχαιότητα κυκλοφορούσαν ανώνυμα κείμενα.

Τον 17ο-18ο αιώνα η (ανώνυμη βέβαια) λιβελλογραφία ήταν πολύ προσοδοφόρο επάγγελμα.

Πήγαινες σε έναν επαγγελματία γραφιά και του παράγγελνες ένα λίβελλο εναντίον του Τάδε - και τον κυκλοφορούσες ανώνυμα.

(Ο γραφιάς θα μπορούσε να ονομάζεται Defoe, Swift, Voltaire κ.ά.).

Μερικά από τα διασημότερα κείμενα στην ιστορία κυκλοφόρησαν ανώνυμα. (Ακόμα δεν έχουμε μάθει ποιος ήταν ο "Ανώνυμος Έλλην" που έγραψε την "Ελληνική Νομαρχία").

Άρα το internet απλώς μεγάλωσε μία κατάσταση που ανέκαθεν υπήρχε.

Nikos Dimou said...

delta_mike εγώ δεν είμαι μανάβης (ελπίζω τουλάχιστον).

Takis Alevantis said...

Αφροδίτη, σε αυτόν τον κώδικα αναφερόμουν στα σχόλια μου.

Το πρόβλημα στην ουσία δεν είναι να είναι κάποιος ανώνυμος. Το πρόβλημα είναι όταν είναι και ανώριμος.

sadosadist said...

@arfOΔYTH

ΠΕΡΙΠΤΩΣΑΡΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!

:-)))

...και ερωτευμένος! Μετά από χρόνια που πίστευα ότι δεν θα ξανασυμβεί. Πρόκειται περί ενός εντελώς ΑΛΛΟΥΘΕ συναισθήματος- καταστάσεως γιατί πια δεν είμαι νέος. Έχω τελειοποιήσει την τεχνική της σαγήνης και αποπλάνησης και ταυτόχρονα αποκωδικοποιώ στο δευτερόλεπτο όλα τα τεχνάσματα που μεταχειρίζεται το ερωτικό αντικείμενο.

ΆΡΑ ΠΩς ΤΟ ΞΕΛΟΓΙΑΣΜΑ; θα μου πεις.

Έλα μου ντε!!!

:-)))

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΌ ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ του ότι είμαστε όλοι άλλα αντ' άλλων. Η επιμονή σ' έναν και μοναδικό εαυτό αφέντη είναι η κυρίαρχη υστερία -κυρίως του δυτικού ανθρώπου. Κι όμως. Αρκεί να ανοίξει κανείς την πόρτα και αμέσως το ΠΑΡΑΜΥΘΙ τρέχει στα πόδια του.

Το παραμύθι και ο μύθος είναι πιο ΑΝΘΕΚΤΙΚΆ από την ιστορία.

Ξέρεις πόσα ζουζούνια έχουν θελήσει να μου πουν την ιστοριούλα τους; ΟΥου!!!

Ο κυρίαρχος εαυτός χρησιμεύει μόνο για κάνεις την επιλογή πιο ζουζούνι θα σου πει το παραμύθι που σε φτιάχνει. Το φτιάξιμο δε, κατατίθεται cash κι έτσι αποδυκνείεται και ο εαυτός.

:-)))


υγ:

Τώρα... το ερωτευμένος μην το δέσεις. Πες καλύτερα τσιμπημένος και βλέπουμε.

:-)))

Έχω κι εγώ αναστολές. :-)))

tassos georgakopoulos said...

Καλή χρονιά με κρύο πολύ!
Ποίος γνωρίζει αν κάτω από την επωνυμία που σας δείχνω δεν κρύβω κάποια ανωνυμία? Όπως και vice versa μια ανωνυμία δεν δείχνει μία καθαρή επώνυμη (=συνεπή) άποψη και στάση? Ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα (αν μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοια) φυτρώνουν όλα τα άνθη. Τι κάνει άραγε ο καθείς μας όταν δημόσια και εκτός δικτύου, αντιμετωπίζει έναν αγενή? Η πως αντιμετωπίζεται ένα δημόσιο πρόσωπο όταν οι απόψεις του (και ακόμα χειρότερα η στάσεις του οχλούν)? Πιστεύω ότι ο καθένας έχει μια προσωπική προσέγγιση σε όλα αυτά (ουδεμία υπόνοια σχετικισμού). Επειδή τείνω προς την άποψη ότι το λάθος είναι ανώτερο της τέχνης (η άλλη βερσιον του τσιτάτου του Τσαρούχη ότι η τέχνη είναι ωχρά απομίμηση της ζωής) συνεπάγεται (δι εμέ) ότι
όσο η φύση του ανθρώπου παραμένει η ιδία το ερώτημα μας μου μοιάζει αναπάντητο. Η μόνη αντιμετώπιση είναι αυτή της προσωπικής στάσης. Είναι εξάλλου γνωστό ότι όταν το ειδικό πρόβλημα αντιμετωπίστηκε γενικά με νομικό τρόπο (με την έννοια του γενικού κανόνα), αποκλεισμούς και προκρούστιες λογικές τα πράγματα χειροτέρεψαν.

Anonymous said...

στην πραγματικότητα τα πλάσματα ποτέ δεν ξέρουν τι θέλουν - ευμετάβλητα είναι
και δεν είναι απαραίτητο να έχουν ταυτότητα άλλη από αυτή που τους έδωσε η φύση
την ανθρώπινη δηλαδή
χαμένη όμως ωσάν την έχουν περιφέρονται στα διαδίχτυα και βγάζουν δεκάρικους για την απληστία εκζητώντας σε μεγαλύτερες πιο ισχυρές ποσότητες αλλοτρίωση

d3lta said...

Nikos Dimou said...

delta_mike εγώ δεν είμαι μανάβης (ελπίζω τουλάχιστον).

------------------------------

χεχε, προφανώς όχι αγαπητέ Νίκο - κάτι άλλοι "επώνυμοι" φύονται σαν τα ζαρζαβατικά εδώ μέσα (και αλλαχού).

Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ,
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ HARRYGRATH,
ΚΑΙ ΤΟΝ... ΖΟΡΟ !
( σχόλιο 2 : ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ !)


Επιτέλους, έχω Ίντερνετ, και συνεχίζω την «ακαδημαϊκοσοβαρή τοποθέτηση» που σας υποσχέθηκα !

Πρώτα μιά απάντηση στον gnik, που έγραψε χθές στις 9:16
«Όλοι ξέραμε εξ αρχής ότι Ζορό & ο Δον Ντιέγκο Ντε λα Βέγκα ήταν το ίδιο πρόσωπο αλλιώς δεν θα στεκόταν ο μύθος ούτε θα είχε επιτυχία.»

Υπάρχουν και άλλοι μύθοι με «ανώνυμους» που στάθηκαν περίφημα, χωρίς να χρειαστεί να μάθουμε την αληθινή τους ταυτότητα. Πχ ο Κλίντ Ήστγουντ στα έργα του Σέρτζιο Λεόνε, παίζει έναν τύπο δίχως όνομα, που τον χαρακτηρίζει μόνο το ...πάντσο ( λειτουργεί σάν τη μάσκα του Ζορό, άν το καλοσκεφτείς.. Σάν στοιχείο ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ δηλαδή, που ...υποκαθιστά την αληθινή ταυτότητα του ήρωα, κρύβοντάς την. Πώς έγινε τόσο καλός πιστολάς, ο Ήστγουντ; Ήταν στρατιωτικός; Σερίφης; Παράνομος; Καμμία πληροφορία δέν παίρνουμε...ΚΑΙ η δράση του Κλίντ Ήστγουντ, όπως καί η δράση του Ζορό, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΒΑΘΡΟ και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ. Κι’όμως, αυτό τελικά... δέν μας χρειάζεται!

Αποθέωση αυτής της ανωνυμίας, και ΟΜΟΛΟΓΙΑ τελικά για τη ΣΚΟΠΙΜΗ χρήση της απο τον Σέρτζιο Λεόνε, είναι η ταινία «το όνομά μου είναι κανένας». Εδώ, τα 2 πρόσωπα, ο «επώνυμος» Χένρι Φόντα και ο «κανένας» Τέρενς Χίλλ, ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ και ΔΕΝ ταυτίζονται, όπως συμβαίνει με τον Δόν Ντιέγκο και τον Ζορό!

Αλλα εδώ, νομίζω ότι αξίζει ένα χορταστικό βιντεοκλίπ απο την ταινία αυτή, για να νιώσουμε ΤΟ ΔΡΑΜΑ αυτής της σύγκρουσης πρίν προχωρήσουμε τον προβληματισμό μας παρακάτω, στο επόμενο σχόλιο...

( ..κάντε υπομονή, στο τέλος εμφανίζονται και τα... trolls ( ! ) δείχνοντάς μας τη ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα στην ανωνυμία του «κανένα» που ξεχωρίζει, και στην ανωνυμία του «anonymous» που, ουσιαστικά κρύβεται στη μάζα..!)

----

Υ.Γ.
Στο μεταξύ, βλέπω ότι ...φούντωσε η κουβέντα και έχουν πέσει πολλές και ενδιαφέρουσες ιδέες, σε βαθμό να λυπάμαι που παρεμβαίνω.

Δικαιολογούμαι, με τη σκέψη ότι τα δικά μου σχόλια ΔΕΝ θα εξετάσουν το θέμα της «ανωνυμίας» σε σχέση με την παραβατική συμπεριφορά. Εστιάζω αλλού, και έτσι ίσως να χωράω στη συζήτηση..

harrygrath said...

Ας μη το κουλτουριαζουμε το πραμα...
Μαλακοτεντωνεται.
Το σαβουαρ-μπλογκαιρ ειναι κοινη λογικη.

Οι ανωνυμοι υβριστες ειναι αλλο φρουτο. Δυστυχισμενοι,στερημενοι,μονοι,απορριμενοι. μαλλον οικτο χρειαζονται παρα φοβο.

TraumMeister said...

Το θέμα έχει πολλές όψεις, διαλέγω μία.

Σε μιαν ανταλλαγή ιδεών, δλδ. σε έναν διάλογο, η απαίτηση πλήρους αποκάλυψης του συνομιλητή μας, ως ένδειξη τιμιότητας, φοβάμαι πως κρύβει την αντιστροφή του εν πολλοίς ορθού “markets are conversations” στο ανέδραστο “conversations are markets”, αφού μόνο σε μια τέτοια συνδιαλλαγή το ποιόν (δλδ. η τιμιότητα) του δράστη (agent) επηρεάζει αποφασιστικά την αξιοπιστία των λεγομένων του.

Πράγματι, σε μια Agora, η σύνδεση της επωνυμίας με τις έννοιες που ο δράστης διατυπώνει ή επικαλείται συνιστούν branding και το branding εξαργυρώνεται, θετικά ή αρνητικά. Σε μια Αγορά ιδεών, οι ιδέες θα έπρεπε να κρίνονται ανεπηρέαστα από το ποιός τις εκφέρει. Τις ιδέες δεν τις αγοράζεις. Τις εσωτερικεύεις.

Αν κάποιοι θεωρούν πως κάθε διάλογος υπάγεται σε οικονομετρικές προσεγγίσεις τότε τους λυπάμαι γιατί χάνουν μεγάλο κομμάτι από τις δυναμικές που αναπτύσσονται. Ακόμη χειρότερα, πρέπει να ελέγξουν αν κάθε διάλογο τον βλέπουν απλά και μόνο ως ανταλλαγή πληροφοριών. Γιατί στην πληροφορία έχει όντως ιδιάζουσα βαρύτητα αξιοπιστίας το ποιός το λέει και ποιές είναι οι πηγές του (εκτός αν η “πληροφορία” υποβιβάζεται σε γενικό consensus – βλ. wikipedia)

Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη γρήγορης “καθησυχαστικής κατηγοριοποίησης” του απέναντι, ως κουβέρτα Τσάρλι Μπράουν - ανάγκη που μας ωθεί ακόμη και σε άλματα ψυχολογισμού, ελλείψει στοιχείων, του στυλ “για να λες αυτά, προφανώς είσαι τέτοιος” κλπ. κλπ.

Θεωρώ όμως πως η ψευδωνυμία / ανωνυμία κάνει μεγάλη χάρη στον απέναντι: τον “αναγκάζει” να αποποιηθεί την ευκολία του ψυχολογισμού και να κρίνει την γυμνή άποψη που εκφέρεται.

Το “τραύμα” που προκαλεί η διαφορετική άποψη δεν αφήνει, σε μερικούς, άλλη επιλογή από τις κραυγές. Στατιστικά είναι ελάχιστοι. Θα βοηθούσε σε κάτι να τις κρατούσαν μέσα τους;

Σημειώνω τέλος πως η σταθερή ψευδωνυμία επιτρέπει την, καταπραυντική για τον άλλον, ανάπτυξη εντιμότητας (τήρηση εσωτερικού κώδικα αξιών) αν όχι τιμιότητας (τήρηση κοινά αποδεκτού κώδικα αξιών).

Το Δίκτυο, κατασκευασμένο έτσι ώστε να επιτρέπει την “ταυτοπροσωπία” μηχανών και όχι χειριστών τους, προσφέρεται για μια επαναφορά του διαλόγου στην βασική του λειτουργία: την -φευγαλέα έστω- ματιά εντός του άλλου, με μάτια δίχως τσίμπλες.

Αν κάποιος εκνευρίζεται επειδή δεν βλέπει τον “αληθινό” άλλο, αλλά κάποιον δυνητικό άλλο, εγώ λέω τόσο το καλύτερο.

Καλή χρονιά, γεμάτη διάλογο

Traum

Aphrodite said...

@Takis Alevantis,

Οντως το λινκ που έδωσα ήταν μια μικρή περίληψη των δικών σου - με τη διαφορά ότι στο συντομευτικό "μαχαίρι" που έριξα, κόπηκε ατυχώς (και συγγνώμη γι'αυτό, τώρα το είδα) εν μέσω άλλων και η επεξηγηματική φράση - γέφυρα μεταξύ του λινκ σου και των 7 σημείων επιγραμματικά τα οποία υπενθύμισα :(((

-----

"Το πρόβλημα στην ουσία δεν είναι να είναι κάποιος ανώνυμος. Το πρόβλημα είναι όταν είναι και ανώριμος."

Υπόκλιση, χειροκρότημα.

Αυτό ακριβώς!!!!
:))))

----

@Σαδώ,

Κρύβε λόγια. We take cash, but also plastic, επί πιστώσει γιου νόου?! Κι αυτό πληρωτέο άμα τη εμφανίσει είναι. Μη με εκθέτεις μάνα μου με τις τσιμπιές σου στα τεκνο-λημέρια! :))))

Nikos Dimou said...

traumeister
πράγματι, θεωρητικά, η ανωνυμία θα έπρεπε να επικεντρώνει τον διάλογο στο περιεχόμενο και να εξαφανίζει το argumentum ad hominem μια και ο homo δεν υπάρχει. Όμως αμέσως τον κατασκευάζουμε, μετά από δύο τρεις ανταλλαγές, για να μπορέσουμε να του επιτεθούμε...

Roadartist said...

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά. Πιστεύω οτι σαφώς τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών.. Αν μη τι άλλο, το blogging ειναι τοσο δημοκρατικό (ο καθένας γράφει αυτό που πιστεύει, πολύ εύκολα, έχει βήμα ο κάθε πολίτης να κρίνει τη πολιτική, να ανεβάσει τις φωτογραφίες του, την αποψη του, να γινει όπως γραψατε εκδότης του εαυτού του).. Τόσο δημοκρατικό που με κάνει να απορώ που ακόμα δεν έχουνε βαλθεί να το σταματήσουμε! Να είστε καλά.

gerasimos74 said...

nikos dimou, takis alevantis, tassos georgakopoulos, takis vasilopoulos VS andy, harry, kαπα, paragrafos, doctor, antvol, rallou, et in arcadia ego... σαν πως οι ανώνυμοι να υπερτερούν!!

Τελικά, μικρή σημασία έχει η υπογραφή, όταν ο λόγος κυριαρχεί, όταν οι απόψεις μορφοποιούν το ανώνυμο υποκείμενο, σε θαυμαστό προσωπείο.

Μόνο που γαμώτο, δεν ξέρω πότε είναι του Αγίου andy να του έστελνα κανένα μπουκέτο...

xasodikis said...

Καλή χρονιά σε όλους για αρχή.

Πολύ μεγάλο και ενδιαφέρον το θέμα. Οι απαντήσεις ασφαλώς δεν είναι εύκολες. Κατ' αρχήν, η ανωνυμία και η χρήση ψευδωνύμου (που δεν είναι το ίδιο πράγμα) είναι επιλογές που θα πρέπει να γίνονται σεβαστές, όσο και η επώνυμη παρουσία, στα πλαίσια του σεβασμού της ελευθερίας της έκφρασης.

Το πρόβλημα γεννάται όταν γίνεται κατάχρηση αυτής της ελευθερίας: δεν περιορίζεται μόνο στο Διαδίκτυο, απλά εδώ είναι πιο εμφανές. Και μάλλον καταδεικνύει την ανεπάρκεια του ρυθμιστικού πλαισίου λειτουργίας των διαδικτυακών δραστηριοτήτων, που εξελίχθηκαν άναρχα και αποκεντρωμένα.

Οι κώδικες καλής συμπεριφοράς (netiquette) είναι μεν χρήσιμοι, αλλά προϋποθέτουν ένα επίπεδο ωριμότητας των μετόχων της διαδικτυακής κοινότητας που είναι κάθε άλλο παρά δεδομένο. Για να μην μακρηγορώ, πιστεύω ότι σταδιακά θα μεταβούμε (όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε πολλούς) σε μια διεύρυνση των περιπτώσεων όπου θα μπορεί να ζητηθεί άρση της ανωνυμίας: όχι μόνο για κακουργήματα (όπως γίνεται σήμερα στην Ελλάδα), αλλά ενδεχομένως και για κάποια πλημμελήματα όπως η συκοφαντική δυσφήμηση.

Αυτό θα περιορίσει τα φαινόμενα κατάχρησης, χωρίς βέβαια να τα εξαλείψει εντελώς: πάντα θα υπάρχουν ίσως μέθοδοι να σβήνουμε αποτελεσματικά (;) τα ίχνη μας, αλλά πόσοι θα μπουν στον κόπο να τις μάθουν και να τις χρησιμοποιούν μόνο και μόνο για να βρίζουν τον ΝΔ, π.χ.; Και πόσοι μπορούν να πετάνε ένα laptop στη θάλασσα κάθε φορά που θέλουν να κάνουν ένα υβριστικό σχόλιο ;)

Στο μεσοδιάστημα, υπομονή, moderation, σβήσιμο comments και λοιπές μέθοδοι εξοστρακισμού των πάσης φύσεως τραμπούκων θα είναι -εκ των πραγμάτων- η μόνη λύση...

Aphrodite said...

@traum,

Ξύπνησες επιτέλους ω Αρχοντα των Ονείρων?! :)))

"... Θεωρώ όμως πως η ψευδωνυμία / ανωνυμία κάνει μεγάλη χάρη στον απέναντι: τον “αναγκάζει” να αποποιηθεί την ευκολία του ψυχολογισμού και να κρίνει την γυμνή άποψη που εκφέρεται.

Πώς όμως να το κάνεις όταν η πρώτη αντίδραση είναι η κατάταξη σε υποσύνολα και στερεότυπα, ώστε να βγάλεις άμεσα άκρη?

Ο Νεάτερνταλ μέσα μας πρώτα πέφτει σε ad hominem για να δει αν θα πέσει... fight or flight, και μετά παίρνει μπρος ο Sapiens (και άμα!).

Που κι αυτός όμως, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων πχ να είναι ο απόλυτος γνώστης του θέματος το οποίο διακυβέβεται, ή ώριμος, υπεύθυνος με μεγάλη πείρα και σωστή κρίση, θα συμπληρώσει τα κενά κατά βούλησιν.

Αυτό ακριβώς είναι και το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας, το οποίο είναι κατά βάση κομματικό - και άκρως branded και κυριολεκτικά επώνυμο! Αλλά ας μην ξεφεύγω.

---

Θενξ που ήρθες για να κάνω γέφυρα και να γράψω το εξής από εδώ:

"Will anthropologists of some distant era look back and say that this was the moment when humans once again created much larger social networks than we were able to maintain in the past?

Or perhaps in the end we’ll discover that, once again, about 150 “friends” is as far as our capacities can take us."


από ένα καταπληκτικό άρθρο με την αναρώτηση "Πόσο κοινωνικοί μπορούμε να είμαστε?" εν μέσω ιντερνετικής ανάπτυξης...

... Σκέψεις με καλές αναγωγές από την "επωνυμία" (και τις προσωπικές καθότι ελέγξιμες) δεσμεύσεις της παράλληλης κυβερνο-πραγματικότητας προς την "ανωνυμία" του να βγάζεις τις αληθινές σου σκέψεις and get away with (almost) murder.
;))))


Καλό απόγευμα και φεύγω, μη μας πει κι ο harry λαστιχωτούς!

d3lta said...

Ως γνωστόν, ο άγγλος φιλόσοφος David Hume αντιμετώπιζε τον κλάδο της ηθικής φιλοσοφίας με σκεπτικισμό. Ο σύγχρονος άγγλος φιλόσοφος A.J. Ayer είναι ακόμα πιό ρηξικέλευθος λέγοντάς μας στο βιβλίο του Language, Truth and Logic του 1936 ότι οποιαδήποτε συζήτηση περί ηθικής είναι άνευ πρακτικής ουσίας.

Οταν κάποιος εκφέρει μία δήλωση του τύπου "η άμβλωση είναι φόνος" λχ, εκείνη την στιγμή δεν αναφέρει τα αισθήματά του σε εμάς αλλά μάλλον τα εκφράζει με έναν πρωτόγονο συναισθηματικό θόρυβο σαν να λέει "abortion boo" - να γιουχάρει δηλ την πρακτική της άμβλωσης, εξ αυτού του λόγου η θεωρία αυτή ονομάστηκε "hurah-boo theory".

Η θεωρία αυτή στέκεται θαυμάσια κατά την γνώμη μου σε πάμπολλα θέματα όπως η ευθανασία, η θανατική ποινή και δεκάδες άλλα. Οσο πολύπλοκα επιχειρήματα και αν αναπτύσσονται υπέρ η κατά, ο πυρήνας τους είναι πάντα ένα boo ή ένα hurrah.

Το διαδίκτυο είναι ο παράδεισος αυτής της θεωρίας όπως εύκολα καταλαβαίνουμε όλοι μας, καθώς η αποδοχή ή το γιουχάϊσμα δεν εξαντλούνται σε θέσεις αλλά σε πρόσωπα, ειδικά όταν αυτά είναι γνωστά όπως ο Νίκος Δήμου και σε χώρους εκτος και πριν το διαδίκτυο.

Το μπλογκ αυτό επισκπέπτονται άνθρωποι που συμπαθούν και υποστηρίζουν τον Νίκο Δήμου και τις εδώ και χρόνια εκπεφρασμένες θέσεις του σε πληθώρα θεμάτων (Δήμου hurrah) και παντός είδους επικριτές (Δήμου boo), το ύφος και ήθος των επικρίσεων των οποίων μπορεί να ποικίλλει από πολιτισμένη διαφωνία μέχρι ψυχοπαθολογική εμμονή.

ΥΓ στο preview του σχολίου είδα ότι η Θεά άπλωσε σεντονιάδα και την κάνει με ελαφρά γιά να μην της την πει ο Χαρρύλαος στον οποίο αφιερώνω αυτές τις σκέψεις...

Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ,
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ HARRYGRATH,
ΚΑΙ ΤΟΝ... ΖΟΡΟ !
( σχόλιο 3 : Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ )


Ωραίο το σχόλιο του Traummeister στις 3:18.
Λέει ότι είπα στο πρώτο μου σχόλιο για τη μάσκα του Ζορό, πως η απόκρυψή της δίνει έμφαση στη δράση.

Υπενθυμίζω την παρέμβαση του ΝΔ τότε, που ζήτησε να σκεφτώ πως μύθοι συνήθως δέν είναι ανώνυμοι, πχ Τσέ, Κάλας, Έλβις, Μεγαλέξανδρος.

Ας το σκεφτούμε λοιπόν, περισσότερο.

Άν ο Ζορό και ο Traummeister έχουν δίκιο προτρέποντάς μας να προσέξουμε το ΤΙ γίνεται ή λέγεται, και όχι το ΠΟΙΟΣ το κάνει, τότε... είναι σάν να μας λένε ότι
-- ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που το εκτελεί !

Έτσι, ΤΟ ΕΡΓΟ αυτονομείται απο ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Αποκτάει μιά ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΟΜΗ και ΑΞΙΑ, μιά ΔΙΚΗ ΤΟΥ «ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ» θα λέγαμε! Πχ, το ίδιο γκόλ, με τον ίδιο συνδυασμό, μπορεί να το βάλουν διαφορετικοί παίχτες σε διαφορετικές ομάδες. Το «μάτ» στο σκάκι, επιβάλλεται ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ των πιονιών, και ΟΧΙ απο την «προσωπικότητα του παίχτη»!

Η σκέψη αυτή, οδηγεί στο συμπέρασμα πως ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ. Τα έργα υπάρχουν ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, και εγώ απλώς τυχαίνει να υλοποιώ πότε-πότε, κάποιο απ’ αυτά με επιτυχία! Αυτό δέν σημαίνει ότι έγινα και σπουδαίος!!! Το ίδιο έργο, θα μπορούσε να το κάνει ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΣ. Τότε.... ΠΟΙΑ είναι Η ΑΞΙΑ του ανθρώπου, άν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα έργα του;; Εδώ σας θέλω!

Βγαίνει κι’ ένα δεύτερο παράξενο συμπέρασμα επίσης, εδώ:
-- ότι, δέν ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΡΓΟ ο άνθρωπος, αλλα.... ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ !!

Το έργο ΠΡΟΫΠΑΡΧΕΙ σάν δυνατότητα, και ο άνθρωπος απλώς το ακολουθεί βήμα-βήμα σάν τον τυφλό που χαίρεται όταν πετυχαίνει να πατήσει στο «σωστό νταμάκι»! Αλλα δέν έγινε και ...ανοιχτομάτης κιόλας! Ούτε τό ‘φτιαξε ΑΥΤΟΣ το νταμάκι!

Προς τί λοιπόν, η ανάγκη της επωνυμίας;

Ο Τσέ, απλώς υλοποίησε την επαναστατική δράση που ζητούσε το περιβάλλον του (έκανε δηλαδή, το μάτ που ζητάει Η ΘΕΣΗ στο σκάκι.. ), η Κάλας απλώς υλοποίησε τις φωνητικές δυνατότητες του ανθρώπινου κορμιού, ο Έλβις τα ίδια, κλπ.

Θα τολμήσω δέ να πώ, ότι...
-- ΚΑΙ Ο «ΤΣΕ», ΕΙΝΑΙ... ΑΝΩΝΥΜΟΣ, ουσιαστικά!

Γιατι όταν λέμε «Τσέ», εννοούμε ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ή ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ; Σαφώς το 2ο, νομίζω.. Άν όμως ΤΟ ΕΡΓΟ ...είναι ΑΣΧΕΤΟ με τον ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ όπως γράφω, τότε... και η επωνυμία «Τσέ» είναι το ίδιο μετέωρη όσο και η επωνυμία «kato Patissia»!!

Πού κάνω λάθος;

Anastassios said...

Προς
Αγαπητό Φίλο, "Κάτω Πατήσσια"

Αγαπητέ Κ.Π., δεν κατανοώ τον θυμό σου, την ενόχλησή σου έστω.

Δεν έρχομαι εδώ μέσα για να δω ποιοί γράφουν και ποιοί όχι. Δεν είναι εδώ "Bel Air"(οι Σαλονικείς ξέρουν - διάσημο & διαχρονικό μπαρ-νυφοπάζαρο της πόλης), για να κάνω "τσεκ", να δω "τί παίζει"...(από μανούλια βέβαια)

Επιπλέον, αν μπορούσα να μάθω ή αν με κάποιο τρόπο γνώριζα πως πίσω από το "zizugataki", κρύβεται η Τζούλια που έλεγα και πριν, θα είχα πρόβλημα στο να επικεντρωθώ στο θέμα. Ή χειρότερα, δεν θα την έπαιρνα το ίδιο σοβαρά, καλώς ή κακώς(αν όχι εγώ, σίγουρα κάποιοι άλλοι). Ακόμη κι αν το ίδιο το "zizugataki", είναι μια "εκπάγλου καλλονή", που ξεπερνά παρασσάγγας κάθε Τζούλια, προτιμώ να μην το γνωρίζω. Όπως κι αν πίσω από τον οποιονδήποτε ανώνυμο, βρίσκεται ο Βουτσάς, ο Καραμανλής ή ο Χριστόδουλος. Και αυτό αφορά τις καλές, τις θετικές περιπτώσεις -γιατί υπάρχουν και τα άσχημα, όπως ήδη έχω αναφέρει.

Έχεις καλές προθέσεις, ξεκινάς καλά, αλλά στον δρόμο χάνεσαι και τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Και ξέρεις τον λόγο...(οι "τόμοι", όπως εύστοχα είπε "κάποιος").

Φιλικά, Φ.

Nikos Dimou said...

kato patissia
πήρες πολλή φόρα

μερικοί μύθοι ζουν από το έργο - αλλά σε άλλες περιπτώσεις το έργο είναι πολύ μικρότερο από το μύθο.

Τι πέτυχε ο Τσε; Σχεδόν τίποτα.

Αλλά ο μύθος είναι τεράστιος.

Manos Bairaktaris said...

Υπογράφω πλήρως επώνυμα στα blogs, αλλά γενικά έχω απολαύσει τα πλεονεκτήματα της ανωνυμίας σε διάφορα forum και IRC Channels στο παρελθόν.
Θεωρώ δικαίωμα την ανωνυμία και επίσης δικαίωμα στην επιλογή μεταξύ επωνυμίας και ανωνυμίας.
Σέβομαι (ή δεν σέβομαι) τον κάθε έναν με βάση τις πράξεις του και τον λόγο του, ανεξάρτητα αν αποφασίζει να προβάλει τον λόγο του επώνυμα ή ανώνυμα.
Όσον αφορά τους κινδύνους, θεωρώ ότι δεν υπάρχουν. Απλά γιατί ακόμα κι αν το διαδίκτυο ήταν πλήρως επώνυμο, οι επίδοξοι κλέφτες θα μπορούσαν και πάλι να δράσουν. Άλλωστε οι κλέφτες δεν δυσκολεύτηκαν στο έργο τους και πριν εμφανιστεί το διαδίκτυο.
Αν επιτρέπεται και μία πληροφορία που δεν μπορώ να τεκμηριώσω με κάποιο link, οι συναλλαγές μέσω internet είναι πολύ ασφαλέστερες από τις παραδοσιακές με μετρητά ή/και με πιστωτική κάρτα στα καταστήματα.
Ας μην γινόμαστε τεχνοφοβικοί ακόμα κι εμείς οι χρήστες αυτού του θαυμαστού μέσου. Υπάρχουν πάντοτε οι υπερσυντηρητικοί που σπεύδουν να κινδυνολογήσουν κάθετι νέο.

Kato Patissia said...

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

@fantomas :

Με... παρεξήγησες!!
Δέν σου επιτέθηκα, ούτε προσπάθησα να σε στριμώξω!

Απλώς, επειδή ξεκινάμε απο την ίδια βάση, ήθελα να δώ πώς θα αντιμετώπιζες ΕΣΥ τον ΝΔ για τον «Τσέ», πρίν γράψω το δικό μου σχόλιο!

Καμμία επιθετική διάθεση δέν είχα, ίσα-ίσα!!!
Το σχόλιό σου προωθούσε τη συζήτηση, σωστά!


@ΝΔ :

Να τα βάλουμε σε μιά σειρά;
Μιλάμε για ΑΝΘΡΩΠΟ, για ΕΡΓΟ, και για ΜΥΘΟ.

Αναφέρομαι στη σχέση ανθρώπου – έργου, και ΟΧΙ στη σχέση έργου – μύθου!
Είτε συμφωνήσω είτε διαφωνήσω στο άν το έργο του Τσέ είναι μικρότερο του μύθου του, δέν έχει σημασία. Δέν είναι αυτό το θέμα!

Εκτός άν θέλετε να πείτε πως η λέξη «Τσέ» ΔΕΝ φέρνει στο μυαλό μας ένα συγκεκριμμένο έργο, αλλα ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Όλοι δηλαδή είναι γοητευμένοι απο ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΣΕ, και όχι απο το «επαναστατικό του έργο», μεγάλο ή μικρό δέν ενδιαφέρει..

Προφανώς συμφωνώ ότι υπάρχουν «κατασκευασμένοι μύθοι», άσχετα με το άν τέτοιος είναι ο μύθος του Τσέ ή όχι. Δέν χρειάζεται να μιλήσουμε γι’ αυτό.

Θα μπορούσα επίσης να απαντήσω ότι ΚΑΙ ΜΗΔΕΝ να ήταν το έργο του «Τσέ», ο μύθος έπιασε γιατι ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. Άν δηλαδή ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΤΣΕ απέτυχε όπως λέτε να «υλοποιήσει» τον μύθο, το γεγονός ότι η εποχή τον είχε ανάγκη σημαίνει πως ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ( ; ) θα μπορούσε να τον υλοποιήσει. Η παρτίδα δηλαδή έβγαινε σε «μάτ». Άν ο Τσέ δέν έπαιξε σωστά κατα τη γνώμη σας, αυτό δέν σημαίνει πως το μάτ δέν υπήρχε! Το βρήκαν τελικά οι ...αναλυτές, και είπανε πως το έκανε ο Τσέ; Αδιάφορο. Απάτη μέν, αλλα δέν είναι αυτή τη στιγμή το θέμα μου αυτή!

Η ΟΥΣΙΑ στην οποία προτείνω να στρέψουμε την προσοχή μας, είναι η σχέση του ΑΝΘΡΩΠΟΥ με το ΕΡΓΟ του.

Πάνω σ’ ΑΥΤΟ, ψάχνω να βρώ το λάθος στη συλλογιστική μου.

Ίσως να είναι αυτό που λέτε, πως παραπήρα φόρα...

harrygrath said...

Sic transit ad hominem blogi...

Καλη καρδια...

Anastassios said...

Κάποιος που κατά τα λοιπά μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής, είπε κάποτε πως τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες, (θα έπρεπε να) έχουμε ως πρότυπο επαναστατικότητας, αγωνιστικότητας και θάρρους τον Θ.Κολοκοτρώνη.

Αλλά βέβαια, ο Κολοκοτρώνης δεν πουλάει:

δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σημαίες, αφίσες και μπλουζάκια με τη φάτσα του(για τα λεφτά γίνονται όλα, αναλόγως της "φωτογένειας" - όπως και με τον κατακόκκινο Αη-Βασίλη) -ούτε και πρόκειται.

-διότι είναι Έλλην(τα γένια μας θα ευλογούμε; Αφήστε που όλο και κάποιος θα βρεθεί να μιλήσει για "εθνικιστές"...)

-τον λένε "Κολοκοτρώνη"(όνομα-γλωσσοδέτης και όχι ιδιαίτερα εύηχο, ενώ το "Τσε Γκεβάρα" εμπνέει περισσότερο και υποστηρίζει καλύτερα τον εν λόγω μύθο) και τέλος,

-η φάτσα του δεν είναι για μπλουζάκια...(παραείναι σκληρή, "έθνικ" και πιθανότατα, άσχημη -άσε που δεν φοράει και "μπερέ"...)

Κι όμως. Για τον ΤΣΕ δεν ξέρουμε τίποτα(οι περισσότεροι), ενώ και η όποια δράση του, όπως σωστά λέει ο Νίκος, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αντίθετα ο Θόδωρας, ο δικός μας λαϊκός ήρωας, όχι μόνο υπήρξε "ένας από εμάς", όχι μόνον "τα έδωσε όλα" και πέτυχε, αλλά φυλακίστηκε κι από πάνω ως "προδότης"!

Κάτω Πατήσια, δεν παρεξηγήθηκα. Απάντησα στη χθεσινή πρόσκληση-πρόκληση και όχι στο σημερινό σου σχόλιο.

Είμαστε πάντως μάλλον εκτός θέματος.

Lefteris said...

Εξετάζω την ανωνυμία ή όχι στο διαδίκτυο από την επίδραση που μπορεί να έχει στην καθημερινή μου ζωή, όπως και το όλο ζήτημα "υπάρχει θεός". Η αλήθεια είναι ότι είτε υπάρχει θεός είτε όχι, η καθημερινή μου ρουτίνα δεν αλλάζει. Το ίδιο και με την ανωνυμία στο διαδίκτυο... είτε την εφαρμόζω είτε όχι, η καθημερινή μου ζωή και ρουτίνα ούτε αλλάζει ούτε επηρεάζεται στον παραμικρό βαθμό.
Τώρα βέβαια στην Ελλάδα όπως και σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια τάση σε ορισμένους να τείνουν το δάχτυλό τους κατά τη συνήθεια των 9χρονων παιδιών "ίχου! κοίτα τι λέει αυτός" και αρχίζουν οι βρισιές κλπ. όπως κάνανε οι κυνηγοί μαγισσών στην παλιά Μασαχουσέτη (ακόμα το κάνουν εκεί, αλλά με πιο σοφιστικέ τρόπο).
Τώρα βέβαια, είτε υπογράφω "Λευτέρης" είτε υπογράφω "Τζακ", όποιος θέλει να βρίσει θα βρίσει ούτως ή άλλως.

===============================
"Τι πέτυχε ο Τσε; Σχεδόν τίποτα."

Ναι, αλλά δείτε τι πέτυχαν οι οπαδοί του: ταύτισαν έναν αντι-αμερικανό κουβανό φύλαρχο (τσε γκεβάρα) με το αμερικανικό ροκ, τα αμερικάνικα μπλου τζην κλπ και μας έκαναν να ξεχάσουμε τους δικούς μας φυλάρχους (Κολοκοτρώνη κλπ) που πολέμησαν κατά των Τούρκων. Διότι ο Κολοκοτρώνης και ο Παπαφλέσσας (και η Μπουμπουλίνα) δεν είναι "cool" (επαναστάτες ήταν κι αυτοί, αλλά όχι τόσο κουλ όσο οι υποστηριζόμενοι από το ΚΚΕ), ενώ ο κουβανός τσε γκεβάρα είναι "cool". Ε ρε ξύλο που το θέλουμε...

Μόδες, μόδες. Έχουν και οι έφηβοι το Marie Claire και το Cosmopolitan τους...

Λευτέρης

ΥΓ.
1. Τώρα θε πεταχτούν οι δεξιοί και αριστεροί και αφού πρώτα βελάσουν αποφθεύγματα ψεύτικων κοσμοθεωριών (ένα κάρο ψέματα), θα με βρίσουν για διάφορους λόγους.

2. Τουλάχιστον το καλό με το Ίντερνετ είναι ότι το κλείνω ότι ώρα θέλω... είναι ένας κόσμος με κουμπί ON/OFF. Ωραία πράματα δηλαδή. Οπότε, τι σημασία έχει η επωνυμία ή ανωνυμία, εάν υπάρχει αυτή η κατά βούληση ενεργοποιήσιμη λειτουργία ON/OFF;

Lefteris said...

fantomas,

την ίδια ώρα που τελείωσα το δικό μου σχόλιο, διάβασα το δικό σου περί Κολοκοτρώνη και εξεπλάγην από τη σύμπτωση.

Να πούμε το ίδιο για τη σχέση μεταξύ Λευτέρη Πανταζή (ΛεΠα) και Johny Cash. Ο Johny Cash απευθύνεται (και προέρχεται) στις ΗΠΑ από το White Trash κοινό (wife-beaters and lazy urban cowboys) όπως και ο ΛεΠα στην Ελλάδα. Παρ' όλ' αυτά, ο Cash στην Ελλάδα θεωρείται "κουλτούρα"...

Για τον ίδιο λόγο που οι χοχλιοί (σαλιγκάρια) θεωρούνται απλό μεζεδάκι στην Κρήτη, αλλά υψηλής ποιότητας έδεσμα στις ΗΠΑ... στην Κρήτη τους έχουμε για τους χωριάτες, στη Νέα Υόρκη είναι για τους πλούσιους και εκλεκτούς.

Και για τον ίδιο λόγο που ο τελευταίος Γάλλος λεχρίτης (που τον έχουν πετάξει έξω όλες οι γυναίκες στη Γαλλία), θεωρείται Μέγας Γυναικάς στο Σικάγο (λόγω εξωτικής προφοράς).

Η τελευταία μαλακία στα Ελληνικά, αποκτά μέγα νόημα στην Αγγλική ή σε άλλες γλώσσες.

Μερικές φορές τσατίζομαι που είμαι άνθρωπος...

harrygrath said...

Μπραβο μαγκες..

Μπηκε χθες πρωτάκι στο μαγαζι η κυρια Meropi,happily married,μητερα,ισορροπημενη & μονο 2 την προυπαντησαν...

Να μη ξεφυγουμε με Karatza ( = Μαυρος ),ψευτωνυμο " Κολωκοτρωνης ",γιατι υπαρχουν ραμματα για δαυτους...

Nikos Dimou said...

harrygrath σκέπτεσαι να την καλωσορίζαμε όλοι, εκατό φορές! Το κάνατε εσείς εκ μέρους της παρέας - γι αυτό απέφυγα να το επαναλάβω κι εγώ.

gnik said...

Ο Harry ξέρει σε τι έκανε καλό ο Τσε
Δώσε ρέστα…

harrygrath said...

Η πρωτη φορα σε (μεγαλο ) μπλογκ ειναι σαν τη πρωτη φορα στο...αλλο...

Αγχωνεσαι για την επιδοση,την ικανοποιηση,την επιβραβευση...

Σε προβληματιζει το μεγεθος...( του...σχολίου)...

Αλλα & αν θα το νιωσει ο αναγνωστης μεσα του...

Οσο για τον Τσε,μερικοι με τη μπλουζα του εβγαλαν γκομενα...

irlandos said...

Μόλις επέστρεψα στη μπλογκόσφαιρα σήμερα και τί βλέπω :
Την... ανάσταση του doncat, στον dimoutech.

Και τι ανάσταση! Με 150 σχόλια (που δυστυχώς δεν κατάφερα να τα διαβάσω όλα απόψε) και έντονες αντιπαραθέσεις, αυξημένο αριθμό σχολιαστών κλπ

Καλοδεχούμενη αυτή η επάνοδος, ευοίονο "ποδαρικό" για το 2008.

Ευχές (αργοπορημένες) κι από μένα για καλή χρονιά, με υγεία (πάνω απ΄όλα).

Anonymous said...

Καλησπέρα!

Εμένα μου είναι δύσκολο να πάρω θέση στο θέμα...από την μία θεωρώ πιο τίμια την επωνυμία, από την άλλη για κάποιους (ντροπαλούς π.χ.) η ανωνυμία είναι σωτήρια. Θέλουμε να τους ακούσουμε έστω και ανώνυμα, έτσι δεν είναι;
Την Παράγραφο, π.χ.

Υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι που κάποιος δεν γράφει με το όνομά του. Εγώ π.χ. θέλω να βγαίνει στην μηχανή αναζήτησης το σάιτ μου πρώτο-με το όνομά μου, και όχι τα 800 σχόλια που έχω γράψει στα μπλογκς...(αν ποτέ με αξιώσει ο Θεός και τελιώσω το έρμο το σαιτ!)

Επίσης, στους αγαπημένους μου μπλόγκερς, και ιδιαίτερα στους "επώνυμους" σχεδόν πάντα στέλνω το μέιλ με το πραγματικό μου όνομα. Μου φαίνεται πιο...δίκαιο, πιο ευγενικό μάλλον.

Πάντως συμφωνώ με τον Τάκη, το μπλόγκινγ είναι σαν την οδήγηση, ή σέβεσαι τον διπλανό σου ή του κλείνεις το δρόμο και οδηγείς σαν να σου ανήκουν οι εθνικές! Αυτό κάποιοι θα το έκαναν και επώνυμα!

diastimata said...

Καλή σας Χρονιά.
Θα σας παραθέσω την προσωπική μου εμπειρία:
Διατηρώ τέσσερα ανώνυμα και δύο επώνυμα blog. Στο ένα από τα επώνυμα, με τη συνδικαλιστική μου ιδιότητα, έγραψα την άποψή μου, για άλλον συνάδελφο συνδικαλιστή. Χωρίς να το κρύψω. Ήταν η κριτική μου, στη στάση του.
Το αποτέλεσμα; Απειλεί να με παραπέμψει στο πειθαρχικό συμβούλιο (παρά το ότι η κρίση μου ήταν καθαρά πολιτική και, ως συνδικαλιστής κι εγώ κι εκείνος εκτιθέμεθα σε εκλογές και κρινόμαστε) κι απειλεί με κατάθεση αγωγής, για συκοφαντία.
Το μεμπτόν; Έγραψα ότι, από τότε που πήρε διευθυντική θέση, άλλαξε τη συνδικαλιστική του συμπεριφορά.

Ε, λοιπόν, μετά από αυτό, ΖΗΤΩ Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ! Κανείς δεν κινδυνεύει από τη λάσπη των ανώνυμων ανθρωπάριων, που φοβούνται να κρίνουν και να κριθούν. Αντίθετα, όλοι κινδυνεύουμε από την επώνυμη εκδίκηση.

Anonymous said...

Και μια ιδέα που μόλις είχα! Ξέρετε τα παιγνίδια που κυκλοφορούν συχνά στην μπλογκόσφαιρα, "ποιες είναι οι αγαπημένες σου ταινίες, ή μουσική π.χ." και ο καθένας προωθεί την ερώτηση σε άλλους πέντε, κλπ...Μπορούμε να δημιούργήσουμε ένα μπλογκοστριπτίζ (μεταφορικά μιλάωωωω...) οπου ο ένας θα προκαλεί τον άλλον να απόκαλύψει το όνομά του!!! Να δούμε ποιός είναι τολμηρός και ποιός όχι!


Στην Ελλάδα πάντως είμαστε πολύ ευαίσθητοι στο θέμα ανωνυμίας/επωνυμίας...όλοι θέλουν να είναι ινκόγκνιτο...μήπως πάιρνουμε τους άλλους πολύ στα σόβαρά (ή και τον εαυτό μας);

Μήπως το παρακάνουμε με την (συχνά ανελέητη) κριτική μας;

d3lta said...

leftaris said...

...Να πούμε το ίδιο για τη σχέση μεταξύ Λευτέρη Πανταζή (ΛεΠα) και Johny Cash. Ο Johny Cash απευθύνεται (και προέρχεται) στις ΗΠΑ από το White Trash κοινό (wife-beaters and lazy urban cowboys) όπως και ο ΛεΠα στην Ελλάδα. Παρ' όλ' αυτά, ο Cash στην Ελλάδα θεωρείται "κουλτούρα"...

-------------------------------

ε, όχι ρε συ Λευτέρη και ο Johnny Cash ΛεΠα, μην τρελλαθούμε τελείως!

κάποιος που έχει πουλήσει 90.000.000 δίσκοι σε πενήντα χρόνια καριέρας, τραγούδησε με (και βοήθησε) τον Dylan μεταξύ άλλων, ήταν φίλος με όλους τους προέδρους από τον Νίξον και μετά (ο Κάρτερ κολλητός του) και θεωρείται από τους μεαγλύτερους τραγουδιστές της country προφανώς δεν χρειάζεται την Ελλάδα γιά να θεωρηθεί "κουλτούρα", εξ άλλου και το χόλλυγουντ εξέδωσε το απαραίτητο μετά θάνατον biopic πριν μερικά χρόνια με την αναμενόμενη επιτυχία.

άλλο αν δεν σου αρέσει η country - ούτε εμένα μου αρέσει...

irlandos said...

Στο θέμα μας τώρα. Ανήκω στους "μερικώς ανώνυμους" (σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση του antonios liolios). Τώρα που το γράφω μου φέρνει κάπως σε alcoholics anonymous (χα χα )!

Δεν θεωρώ πάντως το ψευδώνυμό μου ως ανωνυμία. Είναι απλώς ένα άλλο όνομα, το οποίο μάλιστα και υπερασπίζομαι, και δεν δέχομαι να μου το παραχαράσουν οι χάκερς (δεν θα ξεχάσω την οργή που ένιωσα όταν είδα το ψευδώνυμο που εγώ χρησιμοποιώ, να "υπογράφει" σχόλιο που δεν έγραψα εγώ).

Οι φίλοι μου γνωρίζουν το πραγματικό όνομά μου. Επίσης το γνωρίζουν και ορισμένοι συνμπλογκερς, στους οποίους το έχω γράψει στην επικοινωνία μας με τα emails.

Οι λόγοι μου για την "ψευδωνυμία" είναι αυτοί που αναφέρει ο Κάπα. Κι εγώ πιστεύω ότι κάποιες απόψεις μου (πχ περι αθεϊας, που έχω κατά καιρούς εκφράσει ως σχόλια σε διάφορα μπλογκς) δεν είναι αποδεκτές από το συγγενικό και επαγγελματικό μου περιβάλλον.

Κατά ένα περίεργο τρόπο, συμφωνώ και με τα επιχειρήματα που ο ίδιος σχολιαστής εξέφρασε υπέρ της επώνυμης συμμετοχής στο διαδίκτυο. (αν η Αμαλία έγραφε με ψευδώνυμο ... )

sadosadist said...

@lefteris

Για άλλο πράγμα μιλούσα όταν έγραφα το πρωι για cash. Όχι για τον Johny!

:-)))


------------------------


@delta_mike

Έχεις δίκιο. Η σωστή σύγκριση θα ήταν με την Έφη Θώδη.

:-)))


---------------------

@ARFoδύτη

Τι έγινε; Σου 'σκασε κάνα δομημένο ομόλογο της Ανώνυμης στα χέρια;

:-))))

ΦΙΛΟΥΤΣΕς!!!

giant13 said...

Από την ανωνυμία και την επωνυμία, καταλήξαμε να κριτικάρουμε τον Τσε.

Σαν τι έργο να αφήσει ένας ιδεαλιστής και οραματιστής;
Εδωσε τις μάχες του και τέλος την ζωή του γιά τα δικά του πιστεύω κιι γιά μιά κοσμοθεωρία που όπως αποδειχθηκε αδύναμη στην πράξη.

Βιογραφία του υπάρχει.
Οσοι μεσαιοκαλοβολεμένοι Αμερικάνοι μπορουν να την βρούν και να την διαβάσουν.

harrygrath said...

" Ιδεαλιστες & οραματιστες " οι κομμουνιστες εγκληματιες...

Δυστυχως στη Τζιαρ,ο αντικομμουνισμος ταυτιστηκε με τη χουντα & μια φασιστικη δεξια.
Ετσι,δια της αναξιοπιστιας τουτων,φουντωσε η αριστερη προπαγανδα.

Χρειαζεται καταπολεμηση του κομ μουνο σοσιαλισμου απο τη φιλελευθερη διανοηση...

gnik said...

Αφού το γυρίσαμε εκτός θέματος:
Μια ιδέα για Johnny Cash είναι μεγάλο όμως & θέλει ώρα.
Όσον αφορά τον Τσε εκτός των άλλων μας έμαθε & τα πούρα Αβάνας (Έξοχα προϊόντα)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Λοιπόν, για μένα στο διαδίκτυο δεν είναι ανώνυμος αυτός που δεν υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του, αλλά αυτός που δεν έχει μπλογκ. Που δεν μπορώ να πάω κάπου να τον βρω, να δω περί τίνος πρόκειται. Αυτός που αφήνει μόνο εξυπνάδες, σχολιάκια και ποιηματάκια. Σαν τους κλέφτες…

Dimitrios Georgoulas said...

Agapite Niko,
Kalh xronia kai sou euxomai olopsyxa ena dhmiourgiko neo etos kai panw apo ola ygeia!!
An sthn arxh tou aiwna mas oles oi epikoinwnies kai ta epikoinwniaka mesa basizontousan sthn anwnymia pou tha briskomastan shmera? Giati to Internet na apotelesei exeresh?
Wso o anthrwpos, aplos h mh, exei adynamies kai xeiragwghte eukola ginomenos ferefwno h anwnymia tha einai kakko systatiko se mia ''dhmokratikh'' koinwnia.

Kαπα said...

Ψευδώνυμο και πραγματικός χαρακτήρας: συγκοινωνούντα δοχεία;



Αναπόφευκτα (και ευτυχώς) μας γνωρίζουν και γνωριζόμαστε με αρκετούς επισκέπτες του ΝΔ. Με κάποιους, μάλιστα, έχουμε την χαρά της εποικοδομητικής τηλεφωνικής επικοινωνίας και της ανταλλαγής απόψεων (και) για τα τεκταινόμενα στο μπλογκ του ΝΔ.

Σε μια από τις κουβέντες μου με έναν εκλεκτός συνεπισκέπτη του μπλογκ συμφωνήσαμε ότι ορισμένοι από εμάς τους φαινομενικά διαλλακτικούς σχολιαστές, πολύ θα θέλαμε να είμαστε το ίδιο υπομονετικοί, συγγνωμονικοί και ευγενικοί στην καθημερινή μας ζωή.

Με άλλα λόγια, το προσωπείο μας, δηλαδή το νικ μας, προβάλλει εδώ μεσα ό,τι καλύτερο (νομίζουμε ότι) έχουμε, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπά τα μεγάλα ελαττώματά μας - άλλωστε, τι νόημα θα είχε σε μια καλή συντροφιά να βγάζουμε τον κακό μας εαυτό;

Προσωπικά, θα ευχόμουν στην καθημερινή μου ζωή να είμαι το ίδιο συγκαταβατικός, ανεκτικός, φιλελεύθερος και "ανεξίθρησκος" και "ιδεολογικά θαρραλέος), όσο προσπαθώ να δείχνω εδώ μέσα.

Το ευχάριστο είναι ότι αυτή η προσπάθεια με έχει βοηθήσει στην καθημερινή (οικογενειακή και επαγγελματική) μου ζωή, από την άποψη ότι έμαθα να ελέγχω με αρκετή αποτελεσματικότητα τον κακώς νοούμενο «αυθόρμητο» εαυτό.

Να και η ηθοπλαστική επίδραση του Νικοδήμειου μπλογκ.

Με εκτίμηση

Κάπα

(συγγνώμη για την περιαυτολογία)

Nikos Dimou said...

Kαλημέρα!

Συμφωνώ με irlandos + synas.

Ο Τσε μας προέκυψε από την συζήτηση για επώνυμους και ανώνυμους μύθους και ο cash από τον lefteris...

Παράπλευρα φαινόμενα...

Nikos Dimou said...

kαπα
δυστυχώς (ίσως με την ίδια λογική αντεστραμμένη) σε μερικούς η ανωνυμία βγάζει προς τα έξω τον χειρότερο εαυτό τους.

tassos georgakopoulos said...

ΝΔ
....σε μερικούς η ανωνυμία βγάζει προς τα έξω τον χειρότερο εαυτό τους..................

όπως και η επωνυμία αποτελεί φρένο για τον κακό τους εαυτό (internal μπάτσος).

Kαπα said...

Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες "επωνυμιών", στα πλαίσια του εδώ μπλογκ (με τα γνωρίσματα και τις υποδιαιρέσεις τους).

1. Πρώτη κατηγορία: η πλήρης, γνήσια και εξακριβωμένη επωνυμία του τύπου Νίκος Δημου, Τακης Αλεβαντής, Σαύρος Κατσαρής, Μαρία Βέλλιου, Αντώνιος Λιόλιος, Λευτέρης Κρητικάκης και άλλοι φίλοι και φίλες.

Χαρακτηριστικό της κατηγορίας αυτής είναι η σταθερότητα. Είναι άνθρωποι αναγνωρίσιμοι και έχουν τη δική τους "σφαγίδα", το ύφος τους, το στίγμα τους.

2. Δεύτερη κατηγορία: η ευκαιριακή και ανεξακρίβωτη επωνυμία που συνήθως έρχεται από του πουθενά.

2.1 Εάν δούμε ένα ήρεμο σχόλιο του κυρίου Κυριάκου ...όπουλου και δεν το ξαναδούμε, τότε η επωνυμία του σχολίου εκπίπτει στα... νικς και η δύναμη ή η αδυναμία του είναι το ίδιο το κείμενο/σχόλιο.

2.2 Εάν δουμε ένα άλλο σχόλιο, επιθετικό με το χι επώνυμο, και ακολουθήσει άλλο σχόλιο, επίσης επιθετικό, κακότροπο ή ακόμα χειρότερα, υβριστικό, του ιδίου ύφους με άλλον νικ ή και επώνυμο και ξανά ματά τα ίδια, τότε δεν έχουμε ούτε νικ ούτε επώνυμο, αλλα τρόλλ, δηλαδή επισκέπτη που δεν που δεν είναι φανατικά... καλοπροαίρετος συνομιλητής. Οπότε, δεν έχει νόημα ο διάλογος.

Αχ, ήρθανε επισκέπτες! (άλλη φορά συνεχίζουμε, εκτός εάν βαρεθήκατε τη φλυαρία μου)

Την καλημέρα μου.

Με εκτίμηση

Κάπα

Nikos Dimou said...

Από την swma μέσω email:

Νομίζω ότι η ανωνυμία δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα. Η αναγκαστική επωνυμία θα ήταν.

wolf said...

Ισως το θεμα ειναι λιγο πιο πολυπλοκο.
Ισως η συμπεριφορα αλλαζει αναλογα και σε ποιο blog μιλας. Ειναι φανερο οτι το συγκεκριμενο blog εχει κυρος και επιρροη ακομα και εκτος μπλογκοσφαιρας. Εχω δει συχνα αλλου αναφορες σε αυτο.(αυτο ειναι και μια απαντηση σε φιλο που εγρφε περι δημοφιλιας)

Οπως δεν μπορεις να συγκρινεις την τηλεθεαση του Παπαχελα με αυτην της Ελεονωρας Μελετη (αξιολογοτατη στο ειδος της) ετσι η επισκεψιμοτητα δεν εχει παντου την ιδια αξια.

Ελεγα λοιπον οτι σε ενα blog με κυρος η πλειοψηφια θα βγαλει τον αναλογο εαυτο της.

Παντα υπαρχει και μια μειοψηφια που εκλαμβανει το κυρος του αλλου σαν απειλη για την υπαρξη της και αντιδρα αρρωστα.

TraumMeister said...

Aphrodite said...

Ξύπνησες επιτέλους ω Αρχοντα των Ονείρων?! :)))

Παρακαλώ, μπορώ να το έχω αυτό, με την φωνοχροιά σας, στο κινητό μου; Είμαι βέβαιος πως θα κάνει την μελωδία που έχω τώρα για ξυπνητήρι να ακούγεται ως ντρογκάνα! :-)

Kato Patissia said...

Το έργο ΠΡΟΫΠΑΡΧΕΙ σάν δυνατότητα, και ο άνθρωπος απλώς το ακολουθεί βήμα-βήμα σάν τον τυφλό που χαίρεται όταν πετυχαίνει να πατήσει στο «σωστό νταμάκι»! Αλλα δέν έγινε και ...ανοιχτομάτης κιόλας! Ούτε τό ‘φτιαξε ΑΥΤΟΣ το νταμάκι!

Απάντηση 1η, στηριγμένη στον ψυχολογισμό:

Εμ βέβαια, αφού είσαι "θρησκειάκιας", τί θα ΄λεγες; Ο ευφυής σχεδιασμός από τον τυφλό ωρολογοποιό σου τα 'χει φτιάξει όλα τα σενάρια, και μεις είμαστε πιονάκια κι όχι πιονέροι! Ανθρωποι σαν εσένα οπισθοδρόμησαν την Ελλάδα, εξ αιτίας σου φάγαμε τόσα χρόνια το ISDN στη μάπα - είσαι υπεύθυνος για τον τριακονταετή πόλεμο και τις επιθέσεις αυτοκτονίας του κάθε βλαμμένου! Αλλά, έτσι είναι.. μας θες άβουλα γρανάζια μιας μηχανής, επειδή είσαι και κρυφοκουμμουνιστής.. Σε ξεμπροστιάζω ρε, η Κανέλη είσαι!

Απάντηση 2η, στηριγμένη στην άποψη που εκφράστηκε:

Η αιτιοκρατία και η θέση ότι ο άνθρωπος είναι δέσμιος των ιστορικών περιστάσεων γοήτευαν για πολλά χρόνια. Στα χρόνια εκείνα, δεν είχαμε την σχετικά καλή γνώση της τυχαιότητας που έχουμε σήμερα. Σε ένα πολύ σύνθετο σύστημα, όπως η κοινωνία των ανθρώπων, η τυχαιότητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε δύο επίπεδα: στα μεμονωμένα άτομα και στο σύστημα συνολικά. Αν λάβετε υπόψη σας την τυχαιότητα, θα δείτε ότι δεν είμαστε πια αναγκασμένοι να διαλέγουμε μεταξύ των δύο πόλων, άτομο - κοινωνία, στα ερμηνευτικά μας σχήματα. Οταν το κάνουμε, πρέπει να ελέγχουμε αν εξυπηρετεί περισσότερο την πολεμική μας, παρά τη λογική μας.

Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να παρέμεινα στο θέμα (η ανωνυμία να βοηθάει το μη ad hominem αντί να το προωθεί).

Οποιος νομίζει ότι η 1η απάντηση ωφελεί περισσότερο το διάλογο ιδεών ας σηκώσει το χέρι (από το πληκτρολόγιο!)

Traum

Nikos Dimou said...

traum
η απάντηση 1 είναι κομμάτι ad hominem...

φαντάζομαι πως την εννούσες γενικά (τυπολογικά) και όχι για τον kato patissia

συμφωνώ με την 2 αν και αυτή η τύχη με βάζει πάντα σε απορία...

τύχη είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε;

TraumMeister said...

@ΝΔ Φυσικά και δεν έκανα "επίθεση" στον Kato Patissia - προσπάθησα με χιούμορ να δείξω πού μας οδηγεί η μανία να ταυτίσουμε μιαν άποψη με το (συχνά φτιαγμένο στη φαντασία μας) πρόσωπο που θεωρούμε πως έχουμε απέναντι μας: σε ad hominem του κερατά! Εννοείται ότι προκρίνω την 2η απάντηση.

Για το αν "τύχη είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε" η δυτική μου ανατροφή και η επαγγελματική μου διαστροφή με υποχρεώνουν να το συμπληρώνω με τη φράση "προς το παρόν" - αλλά αυτό υποχρεούμαι να το κάνω μόνο Δευ-Παρ, 09:00 - 17:00 GMT+2. Τα Σ/Κ μπορώ να διαβάζω και Goedel και να σκέφτομαι και αλλιώς:-)

@all

Μια άλλη όψη του θέματος "ανωνυμία" - αν ξεφεύγει από το πλαίσιο του ποστ, παρακαλώ να κοπεί στο mod.

Η διασύνδεσή μας μέσω τεχνολογιών επιφέρει de facto (χωρίς απαραίτητα σκοτεινές συνομωσίες) αλλαγή στο τί συνιστά ανωνυμία και τί "ιδιωτικότητα" (privacy).

Παράδειγμα: Η αγορά ενός προϊόντος ήταν πάντα δημόσια πράξη, έμπαινες (με κουκούλα;) σ΄ένα μαγαζί και αγόραζες κάτι. Οποιος σε ήξερε (και μόνον), μπορούσε να σε παρακολουθήσει και να κρατήσει μια σημείωση. Σήμερα, αν αγοράσεις κάτι με πιστωτική κάρτα δεκάδες μηχανήματα (και πιθανότατα εκατοντάδες μάτια...) θα το δουν αναγκαστικά. Από δίπλα, θα υπάρχει η πρότερη δράση σου και πιθανώς τα στοιχεία θα μπορούν να διασταυρωθούν με άλλα δεδομένα σου (π.χ. loyalty card που είναι και credit card μπορεί να οδηγήσει στο επιφώνημα "Σαββατόβραδο και αγόρασες προφυλακτικά και κόκκινο κρασί, 5' πριν κλείσει το σούπερ μάρκετ, ε; Πουλάκι μου... είχες και δυό μήνες βέβαια να αγοράσεις...")

Η "βλάβη" που θα υποστείς μπορεί να είναι αθώα, όπως παραπάνω, μπορεί και όχι. Η ακραία στάση μας σε αυτή την εξέλιξη είναι σίγουρα η φράση του Scott McNealy, CEO της Sun, "There is no privacy. Get over it!" (πριν ακριβώς 9 χρόνια). Πιο λελογισμένη αντίδραση βρίσκω αυτή της Danah Boyd, ανθρωπολόγου από το Berkeley:

"Ιδιωτικό δεν είναι πια αυτό που δεν ξέρει κανείς, αλλά αυτό που ελέγχουμε ποιός το ξέρει".

Μ΄αυτό το πνεύμα, μου αρέσει να λέω ότι τα προσωπικά δεδομένα στο Δίκτυο (συναλλαγών) είναι νόμισμα: πρέπει να ξέρω τί "αγοράζω" κάθε φορά που τα χρησιμοποιώ για να "πληρώσω" και να σταθμίζω την αξία αυτού που παίρνω και αυτού που δίνω. Π.χ. οι αγοραστικές μου συνήθειες, όντας στο ηλικιακό γκρουπ 25-50, θεωρώ πως αξίζουν πολύ περισσότερο από ένα σετ 6 ποτηριών σε μισή τιμή κάθε δύο μήνες. But that's just me.

Για να ξανάρθω στην "ανωνυμία" των blogs: ναι, ο ISP μου και η Google (μαζί) ξέρουν σε ποιό πάω, τί γράφω και με ποιό νικ τα γράφω. Κατά την κρίση μου, ξέρει καμμιά φορά και ο οικοδεσπότης ποιός είμαι ή τέλος πάντων μπορεί να το βρει. Είναι ένα κόστος που "πληρώνω" για να μετέχω της χαράς του διαλόγου. Αλλά για να γνωρίζει τα προσωπικά μου στοιχεία ο τυχαίος περαστικός ή ο μελετητής του μέλλοντος, θα ήθελα κάτι παραπάνω.

tassos georgakopoulos said...

Traum ειπε:

τυχαιότητα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε δύο επίπεδα: στα μεμονωμένα άτομα και στο σύστημα συνολικά. Αν λάβετε υπόψη σας την τυχαιότητα, θα δείτε ότι δεν είμαστε πια αναγκασμένοι......................

Καλή η προσέγγιση αλλά διαφωνώ. Μπορεί μεν τα όσα λες για την τυχαιότητα στο επίπεδο συστημάτων να λειτουργεί (ειδικά στα συστήματα μακράν της ισορροπίας) αλλά οι αιτιοκρατικές εξηγήσεις στο επίπεδο ατόμου τα παίρνουν όλα και σαρώνουν.΄Όχι ότι απαντούν το προβλημα (ήδη από την εποχή του Καντ αλλά και αργότερα ακόμα και σε αυτές τις τυχαιοκρατικές προσεγγίσεις του Whitehead η αυτή του Ποπερ φαίνεται οτι πρακτικά το πρόβλημα προς το παρόν ειναι αλυτο) αλλά η ντετερμινιστική-ιντετερμινιστική προσέγγιση που προτείνεις μοιάζει (σε μένα) μάλλον για αναλογισμός που μεταφέρεται ατοπα από τον χωρο της επιστήμης στον κοινωνικό. Αλλά δεν θα συνεχίσω γιατί όπως ορθά λέει ο harry το θέμα

Μαλακοτεντωνεται.
Το σαβουαρ-μπλογκαιρ ειναι κοινη λογικη.............

sadosadist said...

Ξέρετε ποιό είναι το μεγάλο πρόβλημα της θεωρίας του τυχαίου;

ότι έχει αναπτυχθεί αναγκαστικά σε υπερβολικό βαθμό ως μια προσπάθεια να χτυπηθεί η θρησκεία (άρα τα πάντα προσχεδιασμένα - αιτιοκρατία).

Πολλοί φοβούνται να υπερασπιστούν την αιτιοκρατία λόγω των γνωστών παρενεργειών της ύπαρξης των θρησκευτικών καθεστώτων.

Και βέβαια ως αποτέλεσμα έχουμε μια καραμπινάτη συλλογική υστερία του Hommo SS όπου από την μια πιστεύει στην ύπαρξη ενός δημιουργού που σχεδίασε τα πάντα - άρα όλη η ιστορία είναι ένας αιτιοκρατικός τυφλοσούρτης, άρα γιατί να έιμαστε ηθικά υπεύθυνοι για τις πράξεις μας;- και από την άλλη ταυτόχρονα πιστεύει στην ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης που προυποθέτει πάντα μια ηθική επιλογή.

ΕΡΩΤΗΜΑ:

- Πόσο υπεύθυνο είναι ένα nickname σε σχέση με τον δημιουργό του; Έχει ελευθερία βούλησης ή εξαρτάται από την ηθική του δημιουργού; Δικαιούται αυτονόμησης;

Nikos Dimou said...

Μπλέξαμε στο πιο σκληρό φιλοσοφικό θέμα:

αιτιοκρατία - τυχαιότητα - ελευθερία.

(Όπως έλεγε ο μπάρμπα Εμμάνουελ στην πραγματικότητα όλες αυτές οι έννοιες είναι κατηγορίες του νου μας).

Ας παραμείνουμε καλύτερα στο απλούστερο δίπολο επωνυμία - ανωνυμία...

tassos georgakopoulos said...

sadosadist είπε...
άρα γιατί να έιμαστε ηθικά υπεύθυνοι για τις πράξεις μας..........................

Γιατί υπάρχει ο μονόφορος χρόνος που μας κλειδώνει σε σχέση με το παρελθόν. Αν έχει οποιαδήποτε τύχη η τυχαιότητα αυτή έγκειται περισσότερο στο βέλος του χρόνου παρά στην πιθανότητα που δήθεν εξάγουμε από την κβαντομηχανική. Ακόμα και αυτή η κυματοσυνάρτηση του Schrödinger είναι ντετερμινιστική στη σχέση της με τον χρόνο αφού αυτός είναι μέρος του χωροχρονικού συνεχoυς του Einstein.

Η όποια τυχαιότητα εχει σχεση με την φορά του χρόνου που μας "κλειδώνει" στις επιλογές αρα και στις ηθικές επιλογές. Εξ αλλου σαυτό το κλείδωμα βασίζεται όλη η Δαρβινική εξελικτική θεωρία, ακόμα ίσως και η συγχρονη Μοριακή Βιολογία, μια Επιστήμη που έχει μόνον εναν νόμο και για την οποία κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι δεν ειναι ντετερμινιστικά ορισμένη).

Πολλές φορές μου ερχονται στο μυαλό τα αρχαια κείμενα ή οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις που μιλούσαν για την γέννηση "μέσα" στο χρόνο. Αυτό που σηματοδοτεί την αρχεγονη διαφορά του είναι από το γίγνεσθαι.

Για αυτό και δεν πιστεύω σε Ανώνυμους ή Επωνυμους με την εννοια που το θετουμε. Ας προσπαθησουμε να γίνουμε Επώνυμοι(= με συγκεκριμένη αλλά πάντα υπό κρίση στάση) και ας υπογράφουμε είτε επωνυμα είτε ανώνυμα.

Nikos Dimou said...

Όπως και να έχουν τα πράγματα (αιτιοκρατία ή όχι, κλπ) το σωστό είναι να πράττεις έτσι που να νιώθεις σύμμετρος με τον εαυτό σου. Στο κάτω κάτω τα κίνητρά σου είναι εσύ - στην σκέψη σου είσαι η αιτία του εαυτού σου (causa sui).

Υ. Γ. Τάσο Γεωργακόπουλε ο γάτος Ντον εκτιμά πολύ που αναφερθήκατε στον Σρέντιγκερ του οποίου την γάτα είχε κάποτε ερωτευθεί.

sadosadist said...

"Nikos Dimou said...

Μπλέξαμε...


------------------------

Συμφωνώ. Γουι Καντ!!!

:-)))

sadosadist said...

@tassos georgakopoulos said...

μόλις είδα το σχόλιό σου. Πρέπει να φύγω, οπότε δυο λόγια τώρα και ίσως πιο αργά... ( το θέμα είναι ενδιαφέρον)

Συμφωνώ για το ΕΠΏΝΥΜΟ κλείδωμα μέσα στον χρόνο. Η θλίψη αρχίζει για τον θνητό, μόλις συνειδητοποιεί ότι όσο επώνυμος κι αν πιστεύει ότι έχει υπάρξει σε μια ζωή, τελικά HTAN ένα ακόμα μέλος στο ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ club των assholes anonymous! Οι απανταχού θεοί πρέπει να σπάνε απίστευτη πλάκα μα την περίπτωσή μας!!!

:-))))


υγ:

Υπάρχει ένα θέμα όμως σχετικά με την επιστήμη και την αιτιοκρατία. Πρέπει η επιστήμη πια να αυτονομηθεί από το θεολογικό σκέλος της ερμηνείας που παρέχει η αιτιοκρατία. Γνώμη μου είναι ότι δεν έχει αυτονομηθεί ακόμα παρά το γεγονός της κβαντικής θεωρίας.

harrygrath said...

Κουλτουρα,το κοινο κρυολογημα του πνευματος.

Επιασε κρυο...

CROSSROADS said...
This comment has been removed by the author.
CROSSROADS said...
This comment has been removed by the author.
tassos georgakopoulos said...

ΝΔ

Ο οποιος Σροντιγκερ πέθανε σαν σημερα το 1961 και καπου περιπου το 1934 γεννηθηκε η νωθα κόρη του (μια ζωη γεματη ερωμενες και πολυπλοκα ερωτικα σκανδαλα).

harrygrath
Εγώ πάντως γεννηθηκα και μεγάλωσα στο Μεταξουργείο (και ουδεμία σχεση εχω με μεταξοσκώληκα).

sadosadist

Συμφωνω και στα δυο.

Manos Bairaktaris said...

@tassos georgakopoulos

Η θεωρία του Schrödinger έχει (σχετικά) εγκαταλειφθεί χάριν της πιθανοτικής προσέγγισης του Heisenberg, όπως έδειξε ο Max Born το 1928, όπου μέσω της ντετερμινιστικής προσέγγισης της κυματοειδούς συνάρτησης είναι "εφικτός" ο προσδιορισμός της θέσης των ηλεκτρονίων, οπότε παύουν να έχουν ιδιότητες κύματος (βασική προϋπόθεση της θεωρίας του Schrödinger για την κυματοειδή συνάρτηση).
Η σύγχρονη φυσική τείνει να αποδεχθεί την πιθανοτική μορφή της φύσης και την αδυναμία προσδιορισμού μίας κατάστασης (όσο περισσότερο πλησιάζουμε την γνώση της θέσης, αποκλίνουμε από την ταχύτητα και αντιστρόφως). Επίσης κατά την πράξη του προσδιορισμού επηρεάζουμε το σύστημα και επιφέρουμε αλλαγές.

@sadosadist
Ειλικρινά δεν νομίζω ότι όλες αυτές οι θεωρίες αναπτύχθηκαν με φιλοσοφικά ή θρησκευτικά κριτίρια. Προέκυψαν από μαθηματική προσέγγιση με στόχο την ερμηνεία των παρατηρήσεων επί πειραμάτων και φαινομένων.
Το αν ανατρέπεται η θρησκευτική θεώρηση του κόσμου, είναι ένας συλλογισμός που έπεται των εργασιών της κβαντομηχανικής.

Το αν τα παραπάνω έχουν σχέση με το δικαίωμα στην ανωνυμία είναι άλλο θέμα...
Πάντως δεν προκύπτει από κάποιο αδιάσειστο στοιχείο ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός. Κι ας ενίσταται ο αγαπημένος μου Eisntein.

MainMenu said...

Το θέμα είναι ότι ούτε η ανωνυμία ούτε η επωνυμία χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά των χρηστών.

Υπάρχουν και επώνυμοι και ανώνυμοι αγενείς, νομίζω.

Η ανωνυμία είναι ενδιαφέρουσα για παιχνίδια αλλαγής ταυτότητας, ή πολιτικές ή προσωπικές δηλώσεις που θα ήταν επικίνδυνο να δηλωθούν επώνυμα.

Η επωνυμία είναι καλή για να κάνεις συναλλαγές ή να προωθεις δουλειά της ζωής σου έξω.

Η ανωνυμία προσφέρει τη δυνατότητα έκφρασης και επικοινωνίας αλλά και 'μαλακίας' αφού δεν περιορίζεσαι από 'επιπτώσεις'.

Η επωνυμία προσφέρει τη δυνατότητα του ξανοίγματος σε περισσότερο κόσμο αλλά τείνει στην κοινοτυπία εφόσον περιορίζεται από τις 'έξω' συμβάσεις

MainMenu said...

να προτείνω και μια μουσικούλα...

the classical jazz quartet play rachmaninov

το κάνω για να υπάρξει συνέχεια στις προτάσεις (αν επιτρέπει κι ο οικοδεσπότης)

είναι κάτι που μου έλειψε από το ντονκατ

Nikos Dimou said...

manos bairaktaris said...
Πάντως δεν προκύπτει από κάποιο αδιάσειστο στοιχείο ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός.

------------------------------
απλώς, όπως έλεγε κι ο Καντ, η ελευθερία της βούλησης παραμένει ένα "νοούμενο" που δεν μπορούμε ούτε καν να το συλλάβουμε (ένα αιτιατό χωρίς αίτιο, μία πράξη χωρίς κίνητρο).

tassos georgakopoulos said...

@Manos Bairaktaris

Για αυτό έγραψα ότι η κυματοσυναρτηση του Schrödinger οδηγεί σε αιτιοκρατική προσέγγιση. Αλλα και για το ΔχΔρ>(=) h/4π του Heiseberg επιτρεψτε μου να αμφιβάλω για την εφαρμογή της πέρα από τον μικρόκοσμο. Παρόλο τον επηρεασμό με την μετρηση (και παρολες τις πρακτικες εφαρμογες πχ λειζερ) δεν εχω δει ενα κουταλι που αποτελειται απο ατομα που φερουν τον οποιο βαθμο τυχαιοτητας, να χωροπηδαει τυχαια εδω και κει απο μονο του, γιατι ετσι του λενε τα αδιαθετα ηλεκτρονια των ατομων του (μια και αυτων η τυχαια κατανομη - ταχυτητα επηρεαζει την θεση των αμεσως διπλανων τους). 75 τουλαχιστον χρόνια η κβαντικη φυσικη δεν εδωσε ουτε μια απόδειξη εστω απο τον χωρο της εμπειριας για αυτό. Και 75 χρονια ειναι πολλα για την Επιστημη!!

Lefteris said...

Η δυνατότητα επιλογής της ανωνυμίας είναι καλό πράμα, διότι είναι καλό να υπάρχουν επιλογές. Προσωπικά δεν την προτιμώ, ούτε και προτιμώ τις διαδυκτιακές συζητήσεις έναντι των προσωπικών.
Πολλοί άνθρωποι έχουν λόγους να παραμένουν ανώνυμοι, άλλοι όχι.

"αιτιοκρατία - τυχαιότητα - ελευθερία"
Δε νομίζω να χρειάζεται καμία ανάλυση, δεδομένου ότι δεν ελέγχουμε το μέσο για το οποίο η συζήτηση (ίντερνετ), αλλά και δεδομένου ότι η έννοια και μόνο της "ελευθερίας" δεν εξαρτάται μόνο από τους θεσμούς σε μία χώρα (ή ένα μέσο), αλλά και τη νοοτροπία αυτών που την εφαρμόζουν... ο μέσος Αμερικανός έχει πολύ διαφορετική εντύπωση για την ελευθερία από το μέσο Έλληνα και αυτός με τη σειρά του έχει διαφορετική ιδέα για την ελευθερία από το μέσο βορειοκορεάτη. Δεν αμφισβητώ ότι εάν το Ίντερνετ ήταν Ελληνική εφεύρεση, η ανωνυμία δεν θα επιτρεπόταν, και για να το βάλεις στο σπίτι σου έπρεπε να έχεις κρατική άδεια με 300 χαρτόσημα. Ίσως να χρειαζόταν να κρατάς και πρωτόκολλο e-mail για την εφορία. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι δημόσια, αλλά Κρατικά. Παράγουν και νοοτροπία χαφιέ σε υποτιθέμενες "αντικρατικές" οργανώσεις που θέλουν να γίνουν βεζύρης στη θέση του βεζύρη (και νομίζουν αυτοί με το IQ φρυγανιάς ότι τις τρώμε τις παιδιάστικες ανοησίες τους) (βλέπε και σχόλιο του diastimata "Στο ένα από τα επώνυμα, με τη συνδικαλιστική μου ιδιότητα, έγραψα την άποψή μου, για άλλον συνάδελφο συνδικαλιστή." κλπ κλπ και βρήκε το μπελά του).
Συνεπώς, είναι απόλυτα κατανοητή η τάση και η επιθυμία των Ελλήνων να παραμένουν όσο πιο ανώνυμοι γίνεται, μην τυχόν και βρουν το μπελά τους. Οπότε, καλή είναι η επιλογή που τους δίνει το Ίντερνετ να παραμένουν ανώνυμοι, εάν το επιθυμούν.

Το ζητούμενο μου φαίνεται (ως προέκταση), δεν είναι "ανώνυμα ή επώνυμα", αλλά "γιατί να υφίσταται η αναγκαιότητα της ανωνυμίας;".
Και μην ξεχνάτε ότι "απ' έκαμε ηγούμενος, έκαμε και κελάρης" και συνεπώς καλό θα ήταν να συζητήσετε αυτό το ζήτημα με άλλους Έλληνες που έχουν ζήσει την Ελλάδα και άλλες χώρες με ασφυκτικό κράτος (Γερμανίες κλπ) και έχουν μεταναστεύσει σε χώρες με πολύ μεγαλύτερες ελευθερίες κινήσεων...

Λευτέρης

ΥΓ.
"και θεωρείται από τους μεαγλύτερους τραγουδιστές της country"
Εάν είχες ζήσει λίγα χρόνια στο South και ήξερες το μέσο κοινό της κάντρι ή τι συμβολίζει και τι τραβάει πίσω του, θα τράβαγες τα μαλλιά σου. Βεβαίως και οι πρόεδροι και πολιτικοί θέλουν φιλίες με τον Cash... η εκλογή του προέδρου των ΗΠΑ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ψήφους του νότου... όμως, το macho του Έλληνα (αντρικό φιλότιμο κλπ), είναι πολύ διαφορετικό από το macho του αμερικανού στο south (μεθάω, τεμπελιάζω και βαράω τη γυναίκα και μετά κλαίω που μου πήρανε το truck και το dog). Ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποτε θα μετακομίσω εκεί κάτω, είναι ότι είναι πολύ φτηνά και δεν έχω ανταγωνισμό.

Kαπα said...

Ενδεχομένως πίσω από την επωνυμία των μπλόγκερς να βρίσκεται (μεταξύ άλλων) τόσο ο ενδόμυχος πόθος για έπαινο/αναγνώριση από τους συγκαιρινούς, όσο και μία άρρητη επιδίωξη για υστεροφημία (μια θέση στην καρδιά ή και τον νου των μεταγενεστέρων).

Οπότε το όνομα (επώνυμο) αποκτά άλλη διάσταση: γίνεται Το μέσον που υπόσχεται τον σκοπό "του να μην είμαστε κι εμείς μέρος της ανώνυμης μάζας", αλλά και "του να μη φύγουμε κι εμείς από τη γη όπως τόσοι και τόσοι άλλοι που γίνανε λίπασμα".

Στο βαθμό, μάλιστα, που θα αφήσουμε πίσω μας ένα έργο αξιομνημόνευτο, διεκδικούμε και ένα είδος "μιγαδικής" αθανασίας, δηλαδή κολοβής, α-νόητης και παράλογης (συγγνωστής, ωστόσο), αφού το όνομά μας ίσως μεν να μνημονεύεται, εν τη απουσία και εν τη αγνοία μας όμως (εκτός κι αν πιστεύουμε σε άλλες ζωές και... ζώα...).

Από την άλλη, σκέφτομαι ότι όλα αυτά που εικάζω ότι χαρακτηρίζουν κάποιους επωνυμους μπλόγκερς ("δικαίωση" στο σήμερα με στόχο και το "αύριο") δεν έχουν και πολλή αξία.

Αν, για παράδειγμα ξέραμε ότι ο "ανώνυμος Έλληνας" της Ελληνικής Νομαρχίας ήταν κάποιος Αριστείδης Παπακάτι, ή πως ο συνθέτης της "Άγιας Νύχτας" ήταν ένας Γιόχαν Αλτέτοιος, τι θα άλλαζε; Και πάλι δεν θα θαυμάζαμε τα δημιουργήματα τους; Οσο για τα ονόματά τους, θα έμεναν απλές... παραπομπές, δηλαδή η... σορός της επωνυμίας τους.

Με αυτήν την έννοια, θα μπορούσε να υποθέσει ο σαρκαστικός αναγνώστης ότι μπορούμε να ελπίζουμε κι εμείς οι ανώνυμοι για τα… νυν και αεί και εις τους αιώνας…

Με εκτίμηση (και παιγνιώδη διάθεση)

Κάπα

Manos Bairaktaris said...

@tassos georgakopoulos

Με εφαρμογή της θεωρίας των κβάντα στο κουτάλι, θα καταλήγαμε με πιθανότητα 99.9999...% για την συμπεριφορά του, η οποία ταυτίζεται με τα αποτελέσματα της κλασικής Νευτώνιας μηχανικής.
Άλλο παράδειγμα: σε ένα διάλυμα ιόντων αντίθετου φορτίου θα καταλήξουμε (μετά από "συμβατική" παρατήρηση και μέτρηση) ότι π.χ. το 95% των ιόντων έχουν σχηματίσει σταθερά αφόρτιστα μόρια και το υπόλοιπο 5% παραμένουν φορτισμένα ιόντα. Η μέτρηση για την κατάσταση ενός και μόνο ιοντος θα δείξει ότι έχει πιθανότητα 95% να ενωθεί με άλλο αντίθετου φορτίου και 5% να παραμείνει ως έχει (χωρίς να γνωρίζουμε απαραίτητα την κατάστασή του).
Με αυτή την λογική η πιθανοτική θεώρηση του κόσμου δεν είναι καθόλου παράλογη.

Όσον αφορά τα 75 χρόνια, αν σκεφτούμε ότι η βαρυτική θεωρία του Αριστοτέλη "άντεξε" μέχρι τον Νεύτωνα και του Νεύτωνα άντεξε μέχρι τον 20ο αιώνα αντιλαμβανόμαστε ότι η εξέλιξη δεν είναι τόσο γρήγορη όσο νομίζουμε και όσο θα θέλαμε.
Ίσως η πρόοδος της τεχνολογίας να υποβοηθήσει την εξέλιξη της επιστήμης.

Πάντως όντως η εξέλιξη συχνά ανατρέπει θεωρίες και σκέψεις που για μεγάλα χρονικά διαστήματα θεωρούνται πλήρως θεμελιωμένες.
Η θεωρία των κβάντα σίγουρα δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένη, ούτε ολοκληρωμένη και πάντα θα παραμένει υποψήφια για ανατροπή.

Όλα τα παραπάνω έχουν ξεφύγει πλήρως από το θέμα του blog, αλλά πάντα απολαμβάνω τέτοιους διαλόγους!

giant13 said...

Μιά και ξεφύγαμε κάπως με τα πρόσφατα σχόλια, του θέματος του ποστ, όσα αναφέρονται πιό πάνω, θεωρούνται πλέον ξεπερασμένα.

Ξεπεράστηκε και ο χρόνος σαν διάσταση και η νανοφυσική ήδη μελετά και πειραματίζεται σε παραπάνω από πέντε διαστάσεις.

athanasia said...

Στη μικρή δική μου εμπειρία ως σχολιάστριας μόνον (εδώ και σε μερικά άλλα μπλογκ), έχω εντοπίσει ελάχιστες συμπεριφορές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν (κι αυτό οριακά μόνον) παράνομες. Γι' αυτό και δεν στέκομαι στο ζήτημα της νομικής και τεχνικής δυνατότητας άρσης της ανωνυμίας.

Αντίθετα, έχω εντοπίσει αρκετές μη παράνομες συμπεριφορές, που είναι –σε διαφορετικό βαθμό- ενοχλητικές, είτε υποκειμενικά για τον οικοδεσπότη ή έναν ή περισσότερους σχολιαστές, είτε "γενικά" ενοχλητικές.

Τέτοιες ενοχλητικές συμπεριφορές μου φαίνεται ότι συνήθως έχουν ένα ή περισσότερα από τα εξής χαρακτηριστικά: Επιχειρήματα ad hominem, αναζήτηση "κινήτρων", ψυχολογισμός, επιθετικότητα, χτυπήματα κάτω από τη μέση, ένταξη του ομιλούντος στους "κακούς" (όπως κι αν εννοεί καθένας τους "κακούς"), δυσανάλογα σκληρή γλώσσα ως επίθεση ή ως άμυνα, αναζήτηση εκείνου που θα είναι το "μαύρο πρόβατο" (με ενεργοποίηση παρέας προς υποστήριξη σε επίθεση ή άμυνα), τάση αναγωγής κάθε συζήτησης σε ζήτημα μείζονος σημασίας για το οποίο αξίζει κανείς να "μονομαχήσει μέχρις εσχάτων". Και, αντίστροφα, κολακεία, παραγοντισμός, ανάγκη να "ειπωθεί η τελευταία λέξη".

Σε ό,τι με αφορά, και παρά το ότι ζω σε περιβάλλον "καθώς πρέπει" και αρκετά "προβλέψιμο", όλα αυτά δεν μοιάζουν αποκλειστικό φρούτο του διαδικτύου. Υπάρχουν και στην "ενσώματη" ζωή και μεταξύ "επωνύμων", και μάλιστα ανεξάρτητα απ' όσα μπορεί να μας άρεσε να πιστεύουμε ότι εμποδίζουν ή έστω περιορίζουν τέτοια δυσάρεστα (μόρφωση, κοινωνική θέση, "ασφαλής" ζωή, politically correct απόψεις).

Αν στο διαδίκτυο τα κρούσματα είναι ίσως περισσότερα, δεν ξέρω αν είναι ζήτημα ανωνυμίας ή αν είναι πρωτίστως πρόβλημα ετεροκαθορισμού, έτσι που το πώς φέρεται κανείς να εξαρτάται αποκλειστικά από το αν βλέπει ή ακούει η μαμά, ο μπαμπάς, ο/η σύζυγος, ο/η σύντροφος, το παιδί, ο εργοδότης, ο συνάδελφος, ο πελάτης.

Δυσάρεστες είναι αυτές οι συμπεριφορές. Αλλά δεν θα τις έλεγα πληγή. Σε ό,τι με αφορά, η εκδήλωση τέτοιας συμπεριφοράς ή (αντίστροφα) ο τρόπος αντιμετώπισής της όταν εκδηλωθεί από άλλον, είναι ίσως η πιο αξιόπιστη ένδειξη για το ποιος είναι ή δεν είναι καθένας μας, έστω ως σκέτο nickname. Ανεξαρτήτως στοιχείων "ταυτότητας" (όπως κι αν την εννοεί καθένας) κι ανεξαρτήτως "προγραμματικών δηλώσεων" του καθενός από εμάς.

Lefteris said...

Τώρα μόλις άκουγα τον Obama στην τηλεόραση λέξη προς λέξη "We are one people and the time for change has come" στους της Iowa. Με δυο λόγια, "είμαστε ένας λαός και ήρθε η ώρα της Αλλαγής" (γεια σου Ανδρέα!).

Γιατί ρε παιδιά όταν οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις για 5000 χρόνια, επωνύμως, δεν τους παίρνουμε στο μεζέ;

================================

"Προσωπικα δεκαρα δεν δινω για το ονομα, σημασια δινω μονο στο τι εκφραζει σε Λογο ΚΑΙ σε ΗΘΟΣ ο υπογραφων, ειτε αυτος ειναι παντελως Αγνωστος και ασημος ειτε ειναι γνωστος και ...Διασημος. "

Συμφωνώ απολύτως, αλλά είτε στην Ανατολή είτε στη Δύση, ο περισσότερος κόσμος σε ακούει με βάση τα διαπιστευτήριά σου. Άμα τυπώσεις κάρτα εδώ που να λέει Καθηγητής στο Χάρβαρντ και Οξφόρδη, μπορείς να λες ότι οι ελέφαντες είναι ροζ με λαχανί πουά και πετάνε (και θα σε πιστέψουνε, σταυρώνοντας ανάποδα όποιον διαφωνεί μαζί σου). Τα ίδια και στην Ελλάδα...

Ξέρεις όμως ένα πλεονέκτημα της επωνυμίας; Οι εδώ με ξέρουν πλέον και δεν με παρεξηγούν... ότι λέω και μου λένε, έρχεται κατ' ευθείαν πίσω σε μένα, γίνεται μέρος μου.

Καλλιεργούμαι δηλαδή εδώ μέσα μερικές φορές, διότι έρχομαι μαζί με το όνομά μου.

SOLON said...

Μερικές σκόρπιες σκέψεις επί του θέματος.

'Άλλο η επωνυμία ενός ατόμου που έχει δημόσιο λόγο η/και δημόσια παρουσία εκτός διαδικτύου και άλλο η επωνυμία ενός απλού και μη διάσημου ιδιώτη. Η επωνυμία στα πρόσωπα με δημόσια παρουσία έχει κόστος. Το ξέρει από πρώτο χέρι ο νοικοκύρης αυτού του blog . Ο Μιχαηλίδης αναγκάστηκε να “κατεβάσει” το blog που ανήγγειλε την καινούργια του ραδιοφωνική θέση λόγω υβριστικής επίθεσης. Για σκεφτείτε να είχε ο Λαζόπουλος επώνυμο Blog (λέω εγώ τώρα).

Η ψευδωνυμία όταν πετύχει γίνεται ένα είδος επωνυμίας. Μπορεί με το ψευδώνυμο να γράψεις βιβλία, άρθρα, συνεντεύξεις , μέχρι και τραγούδι να γίνεις.

Η ανωνυμία προσδίδει μια ελευθερία. Η ελευθερία θέλει προσοχή και περιφρούρηση. Το να μαζευτούνε όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου και να επιβάλλουν στους κατασκευαστές υπολογιστών και στους providers την υποχρεωτική χρήση δακτυλικού αποτυπώματος για πρόσβαση στο internet είναι θεωρητικά και τεχνολογικά εφικτό. Από την διαχείριση της ανωνυμίας από τους χρήστες θα εξαρτηθεί αν αυτό θα γίνει η όχι.

Καλή χρονιά σε όλους από την παγωμένη Νέα Υόρκη

tassos georgakopoulos said...

@Manos Bairaktaris

Ενα γεγονός δεν ειναι γεγονός παρά μόνο αν συμβεί ακόμα και αν οι πιθανότητες να συμβεί ειναι
99.9999...%
75 ειναι πολλά για την ΣΥΓΧΡΟΝΗ φυσική
(και εγω το απολαμβάνω, αλλα τρωω και κατι μπριζολακια που ψηνω ταυτοχρονα)

@giant13
Δεν μιλαμε για τον χρόνο σαν διάσταση.

@lefteris

Επειδή εγώ εχω αρκετα χρόνια να ερθω στο states το τωρινό status δίνει πιθανότητες να βγει ο Obama? και ποιοί θα τον στηρίξουν (η καλυτερα ποιες πολιτειες-οι κλασσικες ή εχει και αλλου πάτημα)? Ειναι όντως η καλύτερη λύση [πρώτα για τους ιθαγενείς(τρόπος του λέγειν) και μετά για την Αυτοκρατορία]?

Lefteris said...

Κι άλλα νέα. Δείξανε μια γιαγιά 114 (ναι, 114) ετών εδώ στο Σικάγο που εγγράφηκε για να ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές. Ε, το έγραψα επειδή είναι νέο, όπως και να το κάνουμε.

gnik said...

@Leyteris
Διαφωνώ σε πάρα πολλά όσον αφορά την σύγκριση GR –USA
Δεν θέλω όμως να αναφέρω τίποτα σεβόμενος την απέχθεια σου σε συζητήσεις έναντι προσωπικών καθώς & ότι θα βρισκόμαστε εκτός θέματος.
Σου στέλνω θερμούς χαιρετισμούς από την πατρίδα.

gnik said...

200 & προς τα πάνω
Πολύ καλά για τεχνολογικό!!!

«Oldest ‹Older   1 – 200 of 266   Newer› Newest»