Monday, July 30, 2007

Η τεχνολογία της μαγείας



Με την ευκαιρία της αποδημίας του Bergmann θα ήθελα να μιλήσουμε για την κατεξοχήν τεχνολογική τέχνη – τον κινηματογράφο.

Καμία άλλη τέχνη δεν εξαρτάται τόσο από την τεχνολογία. Αν εξαιρέσει κανείς το σενάριο – που στην αρχική του μορφή είναι κείμενο, αλλά όταν ντεκουπαριστεί γίνεται σειρά εικόνων – όλα τα υπόλοιπα στην τέχνη αυτή είναι τεχνολογικά.

Κάμερα, φωτισμοί, ηχοληψία, μοντάζ. Όλα προϋποθέτουν τεχνολογία αιχμής.

Μπορεί να υπάρξει κινηματογράφος χωρίς σενάριο, χωρίς ηθοποιούς, χωρίς μουσική, (όλα αυτά έχουν γίνει) αλλά όχι χωρίς τεχνολογία. Χωρίς κάμερα (αναλογική ή ψηφιακή) χωρίς εγγραφή ήχου, χωρίς συνάρμοση σκηνών.

Και οι άλλες παράγωγες οπτικοακουστικές τέχνες (τηλεόραση, video-art) είναι παιδιά του.

Ο κινηματογράφος είναι η τεράστια επική τέχνη της εποχής μας. Αν ο Όμηρος ζούσε σήμερα θα ήταν σκηνοθέτης. Το ίδιο και ο Μπαλζάκ. Οι μεγάλες αφηγήσεις μας είναι οπτικοακουστικές.

Είναι η μόνη τέχνη που μπόρεσε να συνδυάσει το λαϊκό με το ελιτίστικο. Το μεγάλο κοινό με την υψηλή ποιότητα.

Οι μάζες λάτρεψαν τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Χίτσκοκ. Το ίδιο και οι κριτικοί. Το «Όσα παίρνει ο άνεμος», 68 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, εξακολουθεί να γοητεύει όλους – το ίδιο και η «Καζαμπλάνκα».

Αν κάποιος διανοούμενος σας μιλήσει εναντίον της τεχνολογίας – πείτε του μόνο μία λέξη: σινεμά.

Αφήστε τον, βυθιστείτε στην πολυθρόνα σας και αφεθείτε στην μαγεία. Είτε βλέπετε κλασικό ουέστερν του Τζον Φορντ, είτε ποίηση του Ταρκόφκι, είτε αυτοσαρκασμό του Γούντι Άλλεν, είτε σπλάτερ του Ταραντίνο – η γοητεία είναι εκεί!

Και, για να ξαναγυρίσουμε σε αυτόν, ο Μπέργκμαν, ο φιλόσοφος με την κάμερα, άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην εποχή μας. Οι καταδύσεις του στην ψυχή θυμίζουν Ντοστογιέφσκη. Οι ποιητικές του στιγμές λυτρώνουν από την φρίκη της ύπαρξης, που ο ίδιος μας υποβάλλει.

«Δι ελέου και φόβου...»


Saturday, July 28, 2007

Blogging by the pool


Είμαι φίλος των πισινών.

Και των ...άλλων, αλλά και εκείνων με νερό, σαν αυτή που βλέπετε στην φωτογραφία.

Η πισίνα είναι ένα τεχνολογικό επίτευγμα, ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Βέβαια δέκα μέτρα πιο κάτω υπάρχει η θάλασσα - κι όποιος θέλει μπορεί να πάει εκεί, να στουμπήξει τα πόδια του στα βότσαλα, να πατήσει αχινούς, να του κολλήσει μέδουσα, να καταπιεί ακαθαρσίες, να βαφτεί με πίσες.

Σε αυτή εδώ την φιλόξενη πισίνα έχω περάσει πολλά καλοκαίρια. Πάντα τεχνολογικά εξοπλισμένος. Στην αρχή ήταν ένα Walkman με κασέτα, μετά συν ραδιόφωνο κι ύστερα με CD. Ένα ογκώδες ασύρματο έγινε εξίσου ογκώδες κινητό, που με τον καιρό μίκραινε συνεχώς.

Παράλληλα το πρώτο μου λάπτοπ - ένα μαυρόασπρης οθόνης Sharp (πολύ sharp στα γράμματα - 1991) και αργότερα οι πρώτες ψηφιακές φωτογραφικές.

Μετά ήρθε η ώρα της δικτύωσης - Internet surfing by the pool - και αργότερα, από πέρισυ, η ώρα του blogging.

Οι συσκευές όσο πάνε και μικραίνουν - και συγκλίνουν. 1400 κομμάτια περιέχει το 8GB iPod nano, και το κινητό παράλληλα παίζει ραδιόφωνο και τραβάει φωτογραφίες.

By the pool - μία μικρή ιστορία της τεχνολογίας...

___________________________________________

Y. Γ. Δεν καταλαβαίνω γιατί η κάρτα Vodafone Mobile Connect ανεβάζει τις φωτογραφίες με ...ψώρα. Στον υπολογιστή τις βλέπω πεντακάθαρες και crisp. To ίδιο συνέβη και με την Porsche. Όταν επιστρέψω στην Αθήνα (αλίμονο, σύντομα) θα τις αλλάξω!

Άκυρο: έφταιγε η κάρτα. Από καλή σύνδεση φαίνονται εντάξει.



.

Thursday, July 26, 2007

Το τέλειο και το τελειότερο



Σήμερα έζησα για μία ακόμα φορά την εμπειρία της τελειότητας. Οδήγησα το τελευταίο μοντέλο της Porsche 911 turbo. Από το πρώτο γύρισμα του διακόπτη (πάντα στα αριστερά από το τιμόνι) είχα την αίσθηση του αριστουργήματος.

Πώς όταν ακούς την αρχή της Ενάτης ανατριχιάζεις. Και μετά όσο ξεδιπλώνονται οι ήχοι, λες: ναι, αυτό είναι.

(Κι ας μου πει κανείς πως η τεχνολογία δεν παράγει τέχνη! Κι όχι μόνο οπτική, με την μορφή - αλλά με μία συνολική εμπειρία όλων των αισθήσεων - και πέρα από αυτές. Γιατί π. χ. δεν υπάρχει αίσθηση της τέλειας ισορροπίας...)

Το τέλειο δεν χωράει περιγραφή εξήγηση ούτε ανάλυση. Είναι τέλειο. Τελεία και παύλα.

Το πρόβλημα με την Porsche είναι πως κατορθώνει να βελτιώνει το τέλειο και να το κάνει συνεχώς τελειότερο. Πράγμα που αντιβαίνει και λογικά και γλωσσικά με την έννοιά του. Κάθε φορά που δοκιμάζω μία Porsche, έχω την ίδια αίσθηση. «Ε, τώρα μπορούνε να πάρουν σύνταξη και να πάνε σπίτι τους – αυτό που έφτιαξαν δεν ξεπερνιέται».

Κι όμως... Η πρώτη Porsche που οδήγησα μου είχε ήδη φανεί τέλεια. Δύσκολη στο οδήγημα – αλλά άψογη. Ήταν πριν από 49 χρόνια – μία speedster.

Το ίδιο μου φάνηκε και η δεύτερη – η πρώτη και η μόνη που μου ανήκε. Μία Porsche Carrera Targa RS του 1975 (η τελευταία με την άγρια μηχανική injection Kugelfischer) σε χρώμα πράσινο-δηλητήριο (giftgrün). Το αυτοκίνητο αυτό ξεπερνούσε τις τότε δυνατότητές μου. (Κόστιζε 1.200.000 δρχ.). Αλλά, σε μία περίοδο έκπτωσης και καταθλιψης, ήταν το πιο ισχυρό τονωτικό φάρμακο που πήρα ποτέ. Με ξανάνιωσε, με ζωντάνεψε, με ερέθισε.

Ε, λοιπόν, ακόμα και αυτό το αυτοκίνητο θα μου φαινόταν πρωτόγονο μπροστά στα σημερινά μοντέλα. Ιδιαίτερα την Turbo που, ενώ είναι το ταχύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο, παραμένει απίστευτα άνετη, πολιτισμένη και απόλυτα φιλική για τον οδηγό. Σαν κάτι πρωταθλητές που δείχνουν την δυναμή τους μόνο μέσα στο στίβο. Όσο για την αξιοπιστία, την ποιότητα της κατασκευής και της εφαρμογής – βρίσκεται σε άλλη κλάση. Τεράστια απόσταση ακόμα και από αυτοκίνητα πολύ ακριβότερα.

Τα συναισθήματα από την οδήγηση ενός τέτοιου αυτοκινήτου δεν περιγράφονται. Ωστόσο ισχύει πάντα το ποίημα που έγραψα πριν 32 χρόνια για την δική μου. Μόνο που τώρα η αίσθηση της δύναμης θα ήταν πιο κρυφή: ατσάλι, σε βελούδινο γάντι. Θα υπερίσχυε αυτή της αρμονίας.


O ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η PORSCHE

Συσπειρωμένη στις φαρδιές λαγόνες,
η Πόρσε κοιτάει τον ποιητή.

Σφίγγα, αρχαία τίγρη της βίας, τώρα σιωπηλή, αλλά
με διάτορους εκκεντροφόρους να μαστιγώνουν την σιγή
μεγάλη συνουσία κυλίνδρων με πιστόνια - φλάουτο
άπειρων πλήκτρων, μεταλλική μουσική,
τι, ατσάλινη εσύ, τέλεια, καραδοκείς
εμένα τον ατελή;

Συσπειρωμένη στις φαρδιές λαγόνες,
η Πόρσε κοιτάει τον ποιητή.

Ένωση μυστική, αμάλγαμα τέχνης και βίας,
άγρια στις ευθείες, κεντρόφυγη κεντρόμολη, χορεύοντας στις στροφές,
σκληροί επιβήτορες, στυγνοί, ασκήτεψαν
στη μάθηση της πειθαρχίας κοντά σου. Όμως γιατί
διπλοκάπουλη, σιωπηρή, παραμονεύεις
εμένα τον ενδεή;

Συσπειρωμένη στις φαρδιές λαγόνες,
η Πόρσε κοιτάει τον ποιητή.

Έτσι λοιπόν ο φθαρτός γίνεται άλλος
στο μέταλλο. Όταν τραγουδάς
επτά χιλιάδες στροφές στο άπειρο
διχοτομώντας το τοπίο με ακρίβεια νυστεριού,
αλλάζοντας την μάζα σε ενέργεια, την ενέργεια
σε δύναμη, σε κίνηση, σε ομορφιά,
ξεχνώ την νύχτα και την ένδεια του Καλού.
Ομολόγησα. Τι άλλο περιμένεις
από εμέ τον υποτελή;

Συσπειρωμένη στις φαρδιές λαγόνες,
η Πόρσε κοιτάει τον ποιητή.
_________________________________

Tuesday, July 24, 2007

Η τελευταία απογοήτευση



Οι ντουλάπες και τα συρτάρια μου είναι γεμάτες από συσκευές που δεν δούλεψαν ποτέ (ή δούλεψαν λίγο και ξαφνικά, χωρίς λόγο, σταμάτησαν), από προγράμματα που δεν λειτούργησαν, από εφαρμογές που δεν έτρεξαν. Νεκροταφείο άχρηστων πραγμάτων.

Πρέπει να έχω ξοδέψει πολλά σε όλες αυτές τις απόπειρες. Που, εκτός από χρήματα, μου έχουν κοστίσει αμέτρητες ώρες μόχθου και νευρικών καταιγίδων.

Η τελευταία άχρηστη (για μένα) συσκευή που αγόρασα ήταν ένας δέκτης τηλεόρασης σε μορφή USB stick. Από γνωστό καλό σπίτι - είχα ήδη μία κάρτα PCTV της Pinnacle στον επιτραπέζιο υπολογιστή μου. Βέβαια και αυτή η κάρτα με τον καιρό έπαψε να εργάζεται, γιατί οι μυστηριώδεις drivers X-pert TV-PVR 883 που έβγαζε η μυστηριώδης ταϊβανέζικη εταιρία V-Stream (λέω μυστηριώδης επειδή δεν έβρισκα πουθενά δικό της site και download) ξεπεράστηκαν και νέες εκδόσεις δεν μπόρεσα να κατεβάσω.

Ωστόσο αυτό το νέο στικ είχε δικούς του drivers (της εταιρίας Pinnacle) και υποσχόταν λήψη αναλογικής και ψηφιακής επίγειας τηλεόρασης στον φορητό σας, είτε με την μικρή κεραία που ερχόταν πακέτο - είτε (ακόμα καλύτερα) με σύνδεση στην κεντρική κεραία του σπιτιού.

Εν όψει διακοπών, η ιδέα του να βλέπω τηλεόραση στην πλαζ ή στην βεράντα μου - σε πλήρη οθόνη, ή σε μικρό παράθυρο του λαπτοπ ενώ εργάζομαι σε κάτι άλλο - ήταν ελκυστική. Η τιμή (γύρω στα 85 €) λογική. Και αγόρασα.

Δεν θα σας ταλαιπωρήσω, όπως ταλαιπωρήθηκα εγώ, με σχοινοτενείς περιγραφές αποτυχιών. Έγιναν πέντε ή και έξη απόπειρες εγκατάστασης σε τρία διαφορετικά μηχανήματα. Μόνο σε μία εγκατάσταση δούλεψε ΜΙΑ φορά - και μετά τίποτα.

Το χειρότερο: σε κάθε υπολογιστή που την έβαλα, μου αναστάτωσε όλο το σύστημα. Τι κολλήματα, τι να μην σβήνει ο υπολογιστής, τι κρεμάσματα προγραμμάτων! Χρειάστηκε, σε όλες τις περιπτώσεις, να κάνω χειροκίνητη απεγκατάσταση και εκκαθάριση όλων των drivers από την registry.

Την χειρότερη ζημιά την έκανε στον Toshiba, που είχε Vista. Με είχαν διαβεβαιώσει στο κατάστημα ότι αν κατέβαζα τους νέους drivers για Vista από την Pinnacle, θα δούλευε άψογα. Τους κατέβασα και μετά δεν είχα υπολογιστή για τρεις μέρες - μέχρι να μπω με safe mode και να κάνω εκκαθάριση.

Άλλη μία απογοήτευση, στις πολλές...





Friday, July 20, 2007

Οι μικροί φίλοι

Από παλιά λάτρευα τους υπο-φορητούς (sub-sub-notebooks). Για μένα λάπτοπ που ζυγίζει πάνω από ενάμιση κιλό, δεν είναι φορητός. Εκτός κι αν έχει ρόλο αντικαταστάτη του επιτραπέζιου (desktop replacement).

Ξεκίνησα με ένα Toshiba Libretto - η οθόνη ήταν σαν μερικών σημερινών PDA και smartphones. Δεν άντεξε πολύ στις απαιτήσεις μου.

Διάδοχός του ήταν το εικονιζόμενο ηρωϊκό μηχάνημα. Fujitsu Lifebook B110 το αποκαλούμενον και biblo - γιατί έχει διαστάσεις μικρού βιβλίου (23Χ16,5Χ3εκ). Βάρος 1 κιλό.

Τον αγόρασα το 1998 - με την πρώτη έκδοση των Windows 98 (όχι των SE). Ο επεξεργαστής ήταν ο πρώτος Pentium στα 233Mhz (μεγάλη υπόθεση τότε) και η μνήμη RAM 32MB! Με κόπο (έψαχνα καιρό για τσιπάκι) την ανέβασα στα 96 (+64). Παραπάνω δεν πήγαινε. Αργότερα του έβαλα (πάλι με κόπο) τα Millenium. Είχε εξωτερικό CD drive και ένα προσθετο εξάρτημα που έβγαζε περισσότερες θύρες.

Για επτά χρόνια ταξίδεψε μαζί μου σε όλο τον κόσμο και με έβγαλε παλληκάρι. Όπου, κάποια στιγμή, έφτασε στα όριά του. Θυμάμαι το ταξίδι όπου προσπαθούσα να αποθηκεύσω και να επεξεργαστώ τις φωτογραφίες μου. Τα CCD είχαν μεγαλώσει τα αρχεία επίσης και ούτε χώρο διέθετε, ούτε ισχύ. Δέκα λεπτά για να ανοίξει μία φωτό.

Παρόλα αυτά τον κράτησα - ούτε τον πούλησα, ούτε τον χάρισα, όπως συνήθως κάνω με τα παλιά μου μηχανήματα. Μου είχε γίνει πολύ αγαπητός. Τον έχω στα Κιούρκα και δουλεύει ακόμα. Συνδέεται με Internet, κάνω moderation. Καμιά φορά γράφω και κείμενα - το πληκτρολόγιό του είναι άριστο. Η οθόνη των 81/2 ιντσών, ευκρινέστατη. Και πάντα εντελώς αθόρυβος.




Ο διάδοχός του αγοράστηκε πριν δύο χρόνια. Είναι πάλι της ίδιας μάρκας - μόνο που τώρα ονομάζεται Fujitsu-Siemens. To μοντέλο: Lifebook P7010. Διαστάσεις: 26Χ20Χ3.

Είναι βαρύτερος (1,5 κιλό με το CD/DVD drive) έχει μεγαλύτερη οθόνη (12 ιντσες) ισχυρότερο επεξεργαστή, δίσκο 60GB - αλλά δεν διαθέτει την γοητεία του παλιού. Και βέβαια, από ότι βλέπω, σε ένα χρόνο θα αρχίσει και αυτός να κουράζεται. (Τελικά η τριετία είναι το όριο για τους υποφορητούς - αν θέλεις να είσαι state of the art).

Οι μικροί φίλοι, οι υποφορητοί είναι πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτό μας. Για τον επιτραπέζιο δεν πολυνοιάζομαι, κάνει την δουλειά του στωικά σαν ισχυρό βόδι που σέρνει τα μεγάλα βάρη. Σίγουρα είναι απαραίτητος με τη μεγάλη του ισχύ και τους τεράστιους σκληρούς. Αλλά η παρέα, η συντροφιά μου στην καθημερινότητα, στο κρεβάτι, τα ταξίδια, το νοσοκομείο (πώς με βοήθησαν στις εγχειρίσεις μου!) είναι οι μικροί. Τους ευχαριστώ.





Monday, July 16, 2007

O κυκλικός χρόνος

Ο χρόνος ο παρών και ο περασμένος χρόνος
Είναι ίσως και οι δύο παρόντες στον μέλλοντα
Και ο μέλλων χρόνος εμπεριέχεται στον περασμένο.

(Ο T. S. Eliot, στο Burnt Norton, για τον χρόνο).

Δεν ξέρω αν ο παρών χρόνος εμπεριέχεται στον μέλλοντα ή στον παρελθόντα – αυτό που ξέρω είναι ότι εδώ και αιώνες καταγράφεται και περιέχεται σε ένα ρολόι.

________________________________________
Πάντα μου άρεσαν τα ρολόγια με πολλές ενδείξεις - ιδιαίτερα της σελήνης. Συνήθως είναι πολύ ακριβά αλλά η Maurice Lacroix έχει μερικά προσιτά μοντέλα.
__________________________________________________

Το ρολόι είναι ένα μυθικό όργανο. Εκτός από χρονοδείκτης και χρονομετρητής είναι και κόσμημα, τεχνολογικό επίτευγμα, έργο τέχνης και status symbol.

Τα ρολόγια έχουν ιστορία 400 ετών – ξεκίνησαν από μεγάλα, τσέπης με καδένα και τους τελευταίους δύο αιώνες μίκρυναν και περιβάλλουν τον καρπό μας.
________________________________________
Το μόνο Bulgari, όπου δύσκολα διαβάζεις στο στεφάνι το όνομα του οίκου. Από αλουμίνιο, τιτάνιο και λάστιχο.
________________________________________

Το 1969 κυκλοφόρησε το πρώτο ρολόι (Seiko) με μηχανισμό quartz. Είναι πάμφθηνο στην κατασκευή και 100 φορές πιο ακριβές στην μέτρηση του χρόνου, από ένα αναλογικό με ελατήριο.

Αυτό οδήγησε στην δημιουργία των Swatch, των ρολογιών που όχι μόνο ήταν σημαντικά φτηνότερα – αλλά έγιναν αντικείμενο design και αξεσουάρ μόδας. Έγιναν η απάντηση των Ελβετών στην τεχνολογική πρωτοπορία των Ιαπώνων. (Κι έτσι η Swatch πλούτισε, εξαγόρασε και έσωσε όλες τις υψηλού επιπέδου παραδοσιακές Ελβετικές φίρμες. Γι αυτές στην Ένωση Ελβετών Ωρολογοποιών ΕΔΩ.
________________________________________
'Ενα από τα αγαπημένα μου Swatch
________________________________________

Οι Ιάπωνες πήραν την εκδίκησή τους κατασκευάζοντας παραδοσιακό ρολόι με ακρίβεια ηλεκτρονικού. ΕΔΩ.
________________________________________
O πρώτος ηλεκτρονικός χρονογράφος στον κόσμο.
________________________________________

Το κόστος ενός ρολογιού ξεκινάει από 10 ευρώ και μερικές φορές, για συλλεκτικά κομμάτια, ξεπερνάει το εκατομμύριο. Τα προϊόντα της Haute Horlogerie – (πως λέμε Haute Couture) ξεκινάνε από 2-3000 ευρώ – ως το άπειρον. Σε μερικές περιπτώσεις τα ρολόγια μπορεί να είναι άριστη επένδυση – όπως δείχνουν οι τιμές στους Sotheby’s & Christies.
________________________________________
Το πρώτο Seiko Kinetik - quartz αλλά χωρίς μπαταρία. Με την κίνηση του χεριού φορτίζεται ένας πυκνωτής και αποθηκεύει μέχρι 7 ημέρες ενέργεια.
________________________________________

Με γοητεύουν τα ωραία ρολόγια. Υπό μία προϋπόθεση: να είναι στρογγυλά. Για μένα ο χρόνος εγγράφεται σε κύκλο. Ξέρω ότι υπάρχουν τετράγωνα (μπλιάχ) και βαρελόμορφα (tonneau) και οβάλ και παραλληλόγραμμα και δαγκωμένα (τους λείπει κομμάτι). Αλλά εγώ, στρογγυλά – πάντα.

Είναι απίθανο το πόσα σχέδια μπορούν να εγγραφούν σε έναν κύκλο. Κανένα ρολόι δεν μοιάζει με τα άλλα. Η άπειρη δημιουργικότητα του ανθρώπου. (Ένα άλλο παράδειγμα: οι ζάντες ελαφρού κράματος των αυτοκινήτων. Κι εκεί ένας κύκλος με μερικά μπουλόνια στο κέντρο – αλλά άπειρα σχέδια).
________________________________________
Η τελική εξέλιξη του Kinetik - το Auto Relay. Αν το αφήσεις, σταματάει σε δύο μέρες, αλλά συνεχίζει να καταγράφει τον χρόνο. Αν το κινήσεις μέσα στα επόμενα 4 χρόνια, πηγαίνει αμέσως στην ώρα του. Το ακριβέστερο ρολόι που είχα ποτέ.
________________________________________

Η ενασχόληση με την μορφή και τους μηχανισμούς των παραδοσιακών ρολογιών μπορεί να καλύψει τόμους. Η εξήγηση ενός tourbillon ή échappement μπορεί να χρειαστεί διατριβές. Η μελετή των ηλεκτρονικών επίσης είναι ολόκληρη επιστήμη.

________________________________________
Το πολυμήχανο Tissot. Eίναι θερμόμετρο, βαρόμετρο, πυξίδα, υψόμετρο, ξυπνητήρι και χρονογράφος. Ιδανικό για ταξίδια.
________________________________________

Μέσα σε δεκαετίες έχει μαζευτεί στο σπίτι μία μικρή συλλογή – από αγορές, δώρα, κληρονομιές (η γυναίκα μου κληρονόμησε τα ρολόγια της αδελφής της, που είχε μανία). Τίποτα το πανάκριβο. Μόνο ένα είναι ακριβό – κι αυτό μας το έκαναν δώρο. (Δυστυχώς, το χειρότερο από πλευράς επιδόσεων…)
________________________________________
Το ευγενέστερο κομμάτι της συλλογής: Chopard - με τραγική ανακρίβεια - παρά τα σέρβις που κοστίζουν όσο ένα μεσαίο ρολόι.
________________________________________

Ο χρόνος βέβαια είναι πράγμα κακό, έτσι που μας φθείρει και μας σκοτώνει. Φοβερή, η λατινική επιγραφή για τις ώρες σε ένα ηλιακό ρολόι: Omnes vulnerant – ultima necat. (Όλες πληγώνουν – η τελευταία δολοφονεί).
________________________________
Η θέα του μηχανισμού αποζημιώνει για την ανακρίβεια.
________________________________

Όσο όμως κι αν είναι σκληρός ο χρόνος – ένα ρολόι μπορεί να είναι πολύ όμορφο.

________________________________

Saturday, July 14, 2007

Οι "άχρηστες" χρήσεις

Φαντάζομαι πως όλοι σας έχετε ένα (τουλάχιστον) κινητό.

Τι το κάνετε;

Προφανώς, τηλεφωνάτε.

Αν το κινητό σας είναι ένα συνηθισμένο, μέσου κόστους, τηλέφωνο, έχει τουλάχιστον άλλες 30 χρήσεις. Αν ανήκει σε αυτά που ονομάζουμε high end, τα πιο ακριβά, μπορεί να έχει και πενήντα.

Να απαριθμήσω μερικές: ξυπνητήρι, μαγνητόφωνο, τηλεφωνικός κατάλογος, φωτογραφική μηχανή και βίντεο κάμερα, ραδιόφωνο, ημερoλόγιο με ραντεβού, αριθμομηχανή, σημειωματάριο, χρονόμετρο, συσκευή αποθήκευσης και αναπαραγωγής μουσικής (ΜΡ3), μετατροπέας μονάδων μέτρησης, αποδέκτης και αποστολέας γραπτών μηνυμάτων (SMS) και εικονομηνυμάτων (MMS), αλλά και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email), παιχνιδομηχανή, ευρετήριο διεθνούς ώρας, πλοηγός Internet, επεξεργαστής φωτογραφιών, υπενθύμιση γενεθλίων, fax & data modem για τον υπολογιστή σας...

Αν μάλιστα είναι και High End, όπως το εικονιζόμενο Nokia N95, μπορεί να έχει και GPS (Global Positioning System) - να σας βοηθάει να βρίσκετε τον δρόμο σας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Πόσες φορές έχω καταπλήξει χρήστες κινητών δείχνοντάς τους τι μπορεί να κάνει το τηλέφωνό τους... Γιατί (κι αυτό είναι γνωστό από τις έρευνες) οι περισσότεροι δεν χρησιμοποιούν ούτε το 10% των δυνατοτήτων τους.

Αλλά χρειάζονται όλα αυτά;

Σίγουρα για πολλούς δεν χρειάζονται - όχι επειδή δεν είναι χρήσιμα, αλλά επειδή δεν μπορούν να τα αξιοποιήσουν. Π. χ. γνωρίζω ανθρώπους που κουβαλάνε μία χειρόγραφη ατζέντα με όλα τους τα τηλέφωνα και τα ραντεβού (την οποία αντιγράφουν κάθε χρόνο από την αρχή) ενώ το τηλέφωνό τους θα έκανε άριστα (και πιο εύκολα, ειδικά στην εύρεση) την ίδια δουλειά.

Κι αν δεν έχεις υπολογιστή είναι δύσκολο να εκμεταλλευθείς πολλές χρήσεις - από τα ΜΡ3 ως τις επαφές.

Αλλά και αυτοί που έχουν, συχνά βαριούνται να κάνουν μία κίνηση που θα τους διασφάλιζε τα δεδομένα εφ'όρου ζωής. Να καταγράψουν μία φορά επαφές, ημερολόγιο, εργασίες και σημειώσεις στο Outlook και μετά να τα συγχρονίζουν με κάθε νέο τηλέφωνο.

Πολύ συχνά ακούω την φράση: "Θέλω ένα κινητό που να είναι μόνο τηλέφωνο". (Περιέργως τέτοια δεν υπάρχουν. Ακόμα και τα πιο φτηνά, των 50 ευρώ χωρίς σύνδεση, όλο και θα έχουν καμία δεκαριά έξτρα χρήσεις).

Καταλαβαίνω τι κρύβεται πίσω από αυτή τη φράση - όχι η λιτότητα αλλά η αποφυγή περιπλοκών. Άντε τώρα να κάτσεις να μάθεις διαδικασίες...

Όμως είναι τόσο ωραίο όταν π. χ. βλέπεις κάτι που σου αρέσει να μπορείς να το μοιραστείς με κάποιον. Καμιά φορά είναι και χρήσιμο: να αγοράσω αυτό (τσακ φωτό) ή εκείνο;

Τελικά θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως τα κινητά δεν είναι τηλέφωνα, αλλά οι μικρότεροι φορητοί υπολογιστές. (Το iPhone της Apple θα βοηθήσει σε αυτή την αλλαγή οπτικής). Κι όπως και τα κομπιούτερ μερικοί τα παιρνουν για μία χρήση (π. χ. να γράφουν κειμένα) και μετά ανακαλύπτουν τις δυνατότητες του Excel, του email ή του Photoshop - έτσι και στα κινητά.

(Πάντως μαθητές και μπάτσοι έγκαιρα ανακάλυψαν τις δυνατότητες της βιντεοσκόπησης...)

Όποτε σκέφτηκα πως είναι πολλές οι χρήσεις και μερικές είναι άχρηστες - σχεδόν πάντα διαψεύστηκα. Κάποια στιγμή μου χρησίμεψαν. Είτε χρειάστηκε να κάνω μία διαίρεση, να μετατρέψω ουγγιές σε κιλά, να κάνω moderation στο blog καθ'οδόν, ή να δω τι ώρα είναι τώρα στο Καράτσι...

Και μερικά παιχνίδια μου κράτησαν συντροφιά σε δύσκολες ώρες αναμονής.

Ζήτω λοιπόν οι "άχρηστες" χρήσεις!

*

Monday, July 9, 2007

Τεχνο-λογία, λογο-τεχνία

Μήπως είναι η ίδια λέξη διαβασμένη αντίστροφα;


Εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω την ίδια άποψη: ότι η διάζευξη «είτε τεχνολογία, είτε πνεύμα» είναι απόλυτα λανθασμένη. Το ίδιο και η διάζευξη «τεχνολογία και ποιότητα ζωής». (Γι αυτή, σε άλλο ποστ).

H αντιπαράθεση αυτή ανήκει σε εκείνη την κατηγορία προβλημάτων που οι φιλόσοφοι αποκαλούν ψευδοπροβλήματα. Τα ψευδοπροβλήματα είναι το κατ΄ εξοχήν γνώρισμα των «κουλτουριάρηδων» - δηλαδή των ψευτοδιανοούμενων. Με αυτά τρέφονται, με αυτά ζουν. Οι τεχνητές αντιθέσεις τους πλουτίζουν και τους συντηρούν. Χρειάζονται πάντα κάποιους εξωτερικούς εχθρούς - πότε είναι τα εμπορικά «κυκλώματα», πότε τα media, πότε η τεχνολογία.

Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας είναι δείγμα ανασφάλειας και, τις περισσότερες φορές, άγνοιας. Ο ισχυρισμός ότι η τεχνολογία αντιστρατεύεται το πνεύμα παραβλέπει δύο πολύ βασικές αλήθειες:

α) Η τεχνολογία είναι ένα πνευματικό επίτευγμα. (Για τους κουλτουριάρηδες πνεύμα είναι μόνον η τέχνη - όχι όμως και οι θετικές επιστήμες). Προϋποθέτει φαντασία, ευρηματικότητα, ευφυΐα. Έχω πει ότι ένα μηχάνημα είναι ό,τι και ένα βιβλίο – η υλοποιημένη έμπνευση του δημιουργού του. Ένα μηχάνημα διαβάζεται όπως ένα βιβλίο. Αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις.

β) Η τεχνολογία συνεργάζεται με το πνεύμα και το προεκτείνει από τότε που το πρώτο κάρβουνο ζωγράφισε τις πρώτες τοιχογραφίες στις σπηλιές - και το πρώτο καλέμι πελέκησε τα πρώτα γράμματα. Ακόμα και το ταπεινό μολύβι, τεχνολογικό επίτευγμα είναι.

Θα έλεγα μάλιστα ότι το πνεύμα δεν μπορεί να εκφραστεί χωρίς τεχνολογία. Τι θα ήταν η μουσική χωρίς την τεχνολογία των οργάνων; Για να μην αναφερθώ σε καθαρά «τεχνολογικές» τέχνες, όπως η αρχιτεκτονική, ο κινηματογράφος ή η φωτογραφία. Κάποια δόση τεχνολογίας υπάρχει σε κάθε τέχνη. (Είναι αυτό που οι παλιοί ονόμαζαν εργαστήρι - métier).

Σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρεις που τελειώνει η τέχνη και που αρχίζει η τεχνολογία. Το περίφημο μοναδικό μπλε του Yves Klein International Klein Blue είναι χημεία ή τέχνη;



Οι αντι-τεχνολόγοι έχουν μία πολύ στενή έννοια της τεχνολογίας. Είναι συνήθως η κάθε καινούργια εξέλιξη. Π. χ. η τυπογραφία δεν είναι – πια – ενώ η φωτοσύνθεση «σκοτώνει την ομορφιά του βιβλίου». Αλλά όταν εφευρέθηκε η τυπογραφία και αυτή «σκότωνε την ομορφιά του χειρογράφου».

Κάθε φορά που αλλάζει η τεχνολογία, οι κουλτουριάρηδες της εποχής κραυγάζουν «βοήθεια, πεθαίνει το πνεύμα!» μέχρι να συνηθίσουν και να μάθουν να χρησιμοποιούν τα νέα μέσα. (Συνήθως η επόμενη γενεά...) Έτσι φώναζαν και με τον Γουτεμβέργιο, και τον Nadar (εφευρέτη της φωτογραφικής μηχανής) και τον Meliés (του κινηματογράφου) κλπ. Ο μεγάλος Έλληνας κριτικός Φώτος Πολίτης ακόμα στη δεκαετία του 30, γράφοντας για τα έργα του Charlie Chaplin, ισχυριζόταν πως ο κινηματογράφος ούτε είναι ούτε θα γίνει ποτέ τέχνη.

Η νοοτροπία αυτή είναι απίστευτα στενόμυαλη και συντηρητική. Ο άνθρωπος είναι ζώον τεχνολογικόν, homo technologicus περισσότερο κι από sapiens. Είναι το μόνο πλάσμα που υπάρχει και επιβιώνει χάρη στην τεχνολογία (έχω πει ότι είναι η Δαρβινική του μετάλλαξη). Όλα του τα δημιουργήματα, ακόμα και τα καλλιτεχνικά, είναι ΚΑΙ τεχνολογικά.

Πέρα από το ότι μερικές φορές υπάρχει καθαρή ομορφιά και στην ίδια την τεχνολογία – ακόμα κι όταν δεν είναι μέρος μιας τέχνης. Απλώς, πρέπει να ξέρεις να την διαβάζεις.

______________________________

Ο Yves Klein (1928-1962) είναι αγαπημένος ζωγράφος.

______________________________

Friday, July 6, 2007

Harold Bluetooth

Δημιουργός της σύγχονης Δανίας θεωρείται ο μεγάλος βασιλέας Harold Bluetooth (μάλλον από χαλασμένο δόντι θα του βγήκε το παρατσούκλι).

Κυβέρνησε από το 940 μέχρι το 985 μ. Χ. και ένοποίησε την Δανία που ήταν διασπασμένη σε πολλά μικρά φέουδα.

Για τον βασιλέα αυτόν λεγόταν ότι είχε τόσο στεντόρεια φωνή, που φώναζε στην Δανία και ακουγόταν απέναντι - στην Σουηδία και Νορβηγία (την οποία επίσης είχε υποτάξει). Έτσι, όταν οι Σκανδιναβοί ερευνητές καθιέρωσαν ένα νέο πρότυπο ασύρματης επικοινωνίας, του έδωσαν το όνομα Bluetooth.



Αυτή είναι μία από τις πρώτες συσκευές Bluetooth. Την έχω φυλάξει για ανάμνηση. Είχε (εκ των άνω) σκληρή θήκη, φορτιστή, ακουστικό+μικρόφωνο και μαλακή δερμάτινη θήκη.


Η εξέλιξη των ειδών. Επάνω το πρώτο Bluetooth και από κάτω ένας διάδοχός του από την ίδια εταιρία - την Sony Ericsson.

Το εργαλείο αυτό ήταν ήδη πολύ δημοφιλές - τώρα έγινε υποχρεωτικό. Σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας η χρήση κινητού στο αυτοκίνητο επιτρέπεται μόνο με ασύρματο ακουστικό.

Σε συνδυασμό με την φωνητική κλήση (την έχουν τα περισσότερα high end κινητά) λύνει όλα τα προβλήματα. Όχι μόνο δέχεσαι τηλεφωνήματα, αλλά και καλείς χωρίς να βγάλεις το κινητό από την τσάντα ή την τσέπη σου.

Δεν έχουν προβλήματα τα Bluetooth; Στην αρχή ήταν τρομερά ιδιότροπα και αστάθμητα. Με τον καιρό έστρωσαν. Βέβαια τα 10 μέτρα εμβέλειας είναι καθαρή θεωρία. Τα πέντε είναι πιο ρεαλιστικά - και εφόσον δεν υπάρχουν εμπόδια ανάμεσα.


Επίσης αυτά που δεν διαθέτουν άγκιστρο έχουν την κακή συνήθεια να πέφτουν από το αυτί την ώρα που μιλάς και να χάνονται κάτω από το κάθισμα του αυτοκινήτου ενώ τρέχεις με πολλά στην Εθνική.

Τα άλλα πάλι, που έχουν άγκιστρο, συνήθως σου "κόβουν" το πτερύγιο του αυτιού και κάποια στιγμή δεν αντέχονται.



Την καλύτερη λύση προσφέρουν αυτά με ελαφρύ και εύπλαστο άγκιστρο όπως τα Nokia στο επάνω μέρος της φωτογραφίας. Αλίμονο - κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτά τα κατά τα άλλα καταπληκτικά ακουστικά κάθε λίγο κολλάνε και χρειάζονται reset. Για να γίνει αυτό πρέπει να έχεις και τον φορτιστή της συσκευής - που σημαίνει πως, αν είσαι στον δρόμο, την πάτησες!

Γι αυτόν τον λόγο, όπως είδατε στην φωτό, έχω δύο ακουστικά (το ένα εφεδρικό). Η περίπτωση να με εγκαταλείψουν και τα δύο, δεν έχει συμβεί ακόμα.



Τέλος, για τους φίλους της καλής μουσικής, υπάρχουν και τα στερεοφωνικά Bluetooth - κάτι που θα γέμιζε ζήλεια όλους τους εραστές των iPod που παλεύουν με τους ομφάλιους λώρους των καλωδίων...

Α, ναι και η ίδια εταιρία έβγαλε, σε συνεργασία με την Fossil, ένα Bluetooth ρολόι. Όταν σας καλούν, το ρολόι δονείται και στην οθόνη του εμφανίζεται αυτός που σας καλεί.

Επιπλέον λέει και την ώρα...

*

Thursday, July 5, 2007

The Joy of Tech



Η φωτογραφία δείχνει τον φίλο μου πολύ-πρωταθλητή αυτοκινήτου "Λεωνίδα" με τον μικρό γιό του Νίκο πριν αρκετά χρόνια.

Δημοσιεύεται εδώ, γιατί το χαμόγελο του μικρού Νίκου αντιπροσωπεύει ακριβώς τα συναισθήματα που νιώθω κι εγώ, ο μεγάλος Νίκος, κάθε φορά που βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα νέο τεχνολογικό παιχνίδι.

Αυτή την αίσθηση προσπαθώ να μεταδώσω χρόνια τώρα (22 για την ακρίβεια) με τις τεχνολογικές στήλες μου σε διάφορα περιοδικά.

Και τώρα σκέπτομαι να την μεταφέρω και στο Διαδίκτυο.

Καλή αρχή λοιπόν σε ένα νέο αγώνα