Wednesday, January 16, 2008

Πως έκοψα το τσιγάρο




Από τα δεκαεπτά μου κάπνιζα. Μετά τα είκοσι έγινα βαρύς καπνιστής και μετά τα τριάντα (δουλειά! σκοτούρες!) είχα φτάσει να φουμάρω τέσσερα πακέτα την ημέρα.

Ένα πρωί, μετά από ξενύχτι, πνίγηκα στον τσιγαρόβηχα. Ορκίστηκα να μην ξαναβάλω τσιγάρο στο στόμα μου – και κράτησα τον όρκο μου. Επί μήνες όμως κυκλοφορούσα με πακέτο και αναπτήρα για να μη νιώσω τον πανικό της στέρησης.

Ένιωσα όμως τον πανικό της εξάρτησης. Η νικοτίνη δεν αστειεύεται. Την τρίτη μέρα έτρεμαν τα χέρια μου. Είχα και μία δύσκολη συνάντηση με τον πιο δύστροπο πελάτη μου.

Ήταν αδύνατο να αντέξω. Ζήτησα συγγνώμη, έφυγα από την συνάντηση και ξαναγύρισα σε δέκα λεπτά με καπνοσακούλα και τσιμπούκι.

Το τσιμπούκι στάθηκε το όχημα της αποτοξίνωσης. Επί δύο χρόνια τραβιόμουνα με αυτό – ξόδεψα και αρκετά για ωραία straight briars από τον Dunhill.

Κάποια στιγμή βαρέθηκα τον μπελά (πίπες, σακούλες, καθαριστήρια, σκαλιστήρια) και το παράτησα. Δεν μου έλειψε καθόλου – είχα εντελώς αποτοξινωθεί.

Ε, λοιπόν, το dimoutech έπαιξε τον ρόλο της πίπας. Με βοήθησε να αποτοξινωθώ από τα blogs. Ελπίζω και σας…



Υ. Γ. Με την ευκαιρία έβγαλα τις πίπες μου από το ντουλάπι, τις ξεσκόνισα και τις φωτογράφησα. Είχα να τις δω 35 χρόνια. Μερικές από τις καλύτερες τις έχω χαρίσει – αλλά κι αυτές που έμειναν είναι όμορφες. (Να τις βλέπεις…).

102 comments:

Filomila said...

Τώρα αυτό το "ελπίζω και σας..." δε μας το κάνεις πιο λιανό?

"Ελπίζω και σας" να σας βοηθήσει να αποτοξινωθείτε από τα blogs?
(αν θεωρήσουμε ότι έχετε πρόβλημα εξάρτησης... άντε καλέ, όποτε θέλω το κόβω το αυτιστικό πάτημα του refresh)

Ή

"Ελπίζω και (από) σας" να με βοηθήσει να αποτοξινωθώ ?
(Όχι, γιατί κάπου εδώ κοντά πήρε το μάτι μου ένα αδέσποτο κι άνευ καλύμματος χειριστήριο του wii. Άνθρωποι λέει τραυματίστηκαν με δαύτο...)

Unknown said...

Διολισθαίνουμε σε λιγότερο τεχνολογικά θέματα βλέπω, έ; :-)

Πάντως όταν έκοψα το τσιγάρο (ένας φρικτός βήχας ήταν και σε μένα η αφορμή μόνο που ήταν προϊόν ίωσης) σύνδρομο στέρησης της νοκοτίνης δεν μου προέκυψε. Ίσως να είναι ότι κάπνιζα μόνο ένα πακέτο ή ότι δούλευα σε περιβάλλον συστηματικών καπνιστων αν και δε νομίζω το ντουμάνι να περιέχει νικοτίνη!

Τα παρελκόμενα του καπνιστή πίπας πάντως παρέχουν μια γλυκιά ανάμνηση - και ευκαιρίες για φωτογραφικά θέματα! - προνόμιο που οι πρώην καπνιστές δεν μπορούν να απολαύσουν.

Apostolos said...

Σεφτές;
Εξαιρετικό θέμα... Κι εγώ, μετά από 20 χρόνια μανιώδους καπνίσματος, χωρίς ποτέ να έχει περάσει από το νου μου η πιθανότητα να το σταμάτησω, στη διάρκεια ενός ταξιδιού σε άκαπνη χώρα και μάλιστα σε άκαπνο περιβάλλον, αποφάσισα να το σταματήσω.
Σιχάθηκα τον εαυτό μου ως καπνιστή, ακούγοντας κι άλλος πολλούς καπνιστές συνειδητοποίησα ότι η διακοπή είναι κάτι εφικτό; Δεν ξέρω τι βοήθησε. Πάντως το έκανα, και πέρασαν είδαν 3 χρόνια και στα αλήθεια δε μου έχει λείψει ποτέ. Αλλά αυτό που φοβάμαι πιο πολύ, είναι μην την πατήσω ποτέ και το ξανααρχίσω.

harrygrath said...

" Το τσιμπουκι ειναι οχημα αποτοξινωσης " ...

Συμφωνω & επαυξανω...

Kαπα said...

Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ήμουνα μεγάλο γαϊδούρι, καθώς συνέχιζα να καπνίζω δίπλα της, αν και ήξερα πως εκείνη, λόγω προβλημάτων στο αναπνευστικό της, είχε γίνει αλλεργική στο τσιγάρο και το αηδίαζε.

Για κάποιον που σιχάθηκε το τσιγάρο θα πρέπει να ήταν τρομερή δοκιμασία να συνυπάρχει με έναν μανιώδη καπνιστή (σαν και μένα) που μετρούσα τις ώρες μου στο γραφείο με πακέτα τσιγάρα: "χτες δουλεψα... τρία πακέτα τσιγάρα, προχτές ένα, σήμερα όμως τέσσερα, κοκ..."

Όταν αποφασίσαμε να παντρευτούμε (πριν 10 χρόνια και κάτι ψιλά), επιτέλους έδωσα τέλος στη γαϊδουριά μου. Δεν μπορουσα πλέον να αντέξω άλλο την αγόγγυστη ανεκτικότητά της! Δεν μπορουσα να αντέξω άλλο το ότι δεν μου παραπονέθηκε για το τσιγάρο ούτε μια φορά!!! Ακόμα κι όταν την έπιανε ο βήχας από την αλλεργία της, ακόμα και τότε μου ζητουσε συγγνώμη!!!

Ε, άντε στο διάολο, είπα μια μέρα, και το έκοψα μια κι έξω. Και χαίρομαι που 5 χρόνια μετά με βρήκαν τα βάσανα δίχως τσιγάρο στο στόμα. Ελπίζω πως η συνεπής ακαπνία θα με βοηθήσει να ζήσω καλύτερα, με υγεία και περισσότερα χρόνια.

Βλέπετε, έχουμε κόσμο που, αν είμαστε καλά, μας θα μας χρειάζεται για δεκαετίες...

Με εκτίμηση

Κάπα

ΥΓ. ΝικόΔημε, ευτυχώς που για δυο χρόνια ήσασταν εθισμένος στο μπλογκιν και μας ξυπνήσατε κι εμάς από μέγα πνευματικό λήθαργο. Μακάρι, που και που, να ενδίδετε στο παλαιό πάθος σας.

mtryfo said...

Κάπνιζα πάνω από 30 χρόνια, με διαλείμματα μόνο τις 2 εγκυμοσύνες και λίγους μήνες μετά τις γέννες μου. Με την επιστροφή στο γραφείο, επέστρεφα και στο τσιγάρο με την ίδια λαχτάρα...
Δυό τρείς προσπάθειες που έκανα να το κόψω γιατί τα πιτσιρίκια μας τότε μας παρακαλούσαν γεμίζοντας τα σταχτοδοχεία με τη ζωγραφιά της εποχής "τσιγάρο ή υγεία", στάθηκε αδύνατον.
Το επόμενο στάδιο, πριν 10 περιπου χρόνια, ήταν τα στριφτά τσιγάρα. Πραγματικά λιγόστεψαν τα πακέτα αυτομάτως γιατί έπαιρνε χρόνο το "στρίψιμο" του τσιγάρου.
Αλλά κι αυτό με τα χρόνια έγινε συνήθεια και έπιανα τον εαυτό μου να στρίβει με καταπληκτική ταχύτητα, καλύτερα κι απ το μηχανάκι που υπήρχε για την προκειμένη περίπτωση...
Πριν 14 μήνες ήρθε στο κόσμο η πρώτη μου εγγονή, ο γιός μου, καπνιστής κι αυτός αλλά στην Αγγλία όπου είναι καταδικασμένοι όλοι οι καπνιστές, μου δήλωσε ότι αποφάσισε να κόψει το τσιγάρο ενα μήνα πριν γεννηθεί η κόρη του. Ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσος για την απόφασή του, που η πρώτη μου κουβέντα ήταν "κι εγώ, μαζί σου". Ετσι δεσμεύτηκα.
Εκτοτε έπαψα να καπνίζω.
Με βοήθησε βέβαια και η άφιξη του δεύτερου εγγονού, στην Ελλάδα αυτή τη φορά, που τον φροντίζω...
Ωστόσο δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη, υπάρχουν φορές που το επιζητώ και 1-2 φορές έχω ξεκλέψει τζούρες απ το τσιγάρο του συζύγου.
Το μόνο πρόβλημα είναι το βάρος.
Πρέπει να προσέχω πολύ, γιατί
μη καπνίζοντας βολτάρω πιο συχνά στο ψυγείο ή στα ντουλάπια!

Anonymous said...

Έκοψα το τσιγάρο το 1991 οριστικά,ενώ είχαν προηγηθεί και άλλες άκαρπες προσπάθειες.
Την αιτία που δεν μπορούσα να το κόψω την εντόπισα στο γεγονός ότι έπαιρνα το τσιγάρο που κάποιος από την παρέα μου πρόσφερε λέγοντας, ¨με ένα τσιγάρο δεν χάλασε ο κόσμος¨...
Εσύ λοιπόν που θέλεις να το κόψεις,να θυμάσαι:κομένες οι τράκες!
Όσο για τις πίπες και τα λοιπά σύνεργα κύριε Δήμου,καλύτερα να τα πετάξετε γιατί ο πειρασμός παραμονεύει πάντα...

test said...

Καλύτερα να χαθείς στο πάθος σου
ή
να χάσεις το πάθος σου;

Χαιρετώ την παλιοπαρέα!

Το σωστό να λέγεται said...

Νίκο,
Ένα από τα πιο καλά post της διετίας (σχετικότατο, νοήμων, ειλικρινέστατο, σύντομο και οικονομικό).
Αν δεν μαζέψει 1000 σχόλια τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς που τα διαβάζουν.

Έκοψα το τσιγάρο μετά από 18 χρόνια νικοτινομανίας δύο πακέτων την ημέρα.
Η διαφημιστική καμήλα πρόσφερε τις δελεαστικές της καμπούρες και εγώ το θύμα τις κουβάλησα πάνω μου για σχεδόν δύο δεκαετίες.
Αθλητισμός, θέληση, συντροφιά, υγεία, χρήματα και φωνή υπέφεραν και ο μόνος κερδισμένος ήταν ο μηχανισμός παραγωγής, νόμιμης πώλησης και φορολογίας του ναρκωτικού.

Η επαφή με τα τσιγάρα άρχισε πολύ αθώα σαν συλλογή από πολλές χώρες.
Πακέτα από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία, από την Σουηδία μέχρι την Νότια Αφρική.
Σήμερα η πρώτη ύλη στα τσιγάρα είναι μίγμα διαφόρων καπνών και χημικών ουσιών από τις πιο επιβλαβείς για τον άνθρωπο, η «συνταγή» πάνω κάτω είναι η ίδια και έχει χάσει την μοναδικότητα, και προσπαθεί να αντιγράψει το αμερικανικό χαρμάνι, αλλά τότε η κάθε περιοχή είχε τον δικό της χαρακτηριστικό καπνό.
Τα τσιγάρα από τα αρωματικά Ποντιακά καπνά της Σαμσούντας ήταν μοναδικά όπως και τα φτιαγμένα από γαλλικό σανό Γκαλουάζ.
Τελικά τα Camel κέρδισαν την μάχη της τσέπης μου σχετικά εύκολα για αρκετά χρόνια.

Δύο χρόνια προσπάθειας πήρε για την αποτοξίνωση.
Έφτασα μέχρι και τις 40 μέρες απεξάρτησης. Ήταν πιο εύκολη η φυτοφαγία παρά η έλλειψη του «ναρκωτικού».
Σκέφτομαι πόσο πιο δύσκολη είναι η ζωή των τοξικομανών και πόσο υποστήριξη χρειάζονται για να το κόψουν.

Στην δική μου περίπτωση η υποστήριξη που χρειαζόμουν ήταν η μικρή μου κόρη.
Με τρομερή επιμονή με έβρισκε όπου και να πήγαινα να καπνίσω για να μην ενοχλήσω και δεν με άφηνε μόνο μου. Με τεντωμένο το δακτυλάκι της, κατήγορος του εθισμού μου αλλά και υπερασπιστής της υγείας μου επαναλάμβανε τους κινδύνους του καπνίσματος.
Επίσης σαν καπνιστής δεν ήξερα πόσο εύκολα αναγνωρίζεται από τους μη καπνιστές η μυρωδιά του τσιγάρου, ακόμη και στα ρούχα σου μετά από ώρες.

Τελικά, ήταν μια δύσκολη απόφαση με εύκολη εφαρμογή.
Δύο εβδομάδες μακριά από το φαρμάκι, cold turkey, αποφυγή των άλλων καπνιστών όπου κι αν βρισκόμουν.

Ο εθισμός και η απεξάρτηση από την μπλογκομανία είναι άλλη αλλά παρεμφερής προσπάθεια.
Πιστεύω αν μπορεί κάποιος να λείψει για δυο βδομάδες με ένα μήνα από το πληκτρολόγιο χωρίς να πάθει αμόκ τότε υπάρχει αυτοέλεγχος διαφορετικά τσίμπησε γερά ο κάβουρας (having the monkey on your back).


Υ.Γ.
zofero mesaiona σε χαιρετώ.
Καλό το ερώτημά σου και το συνεχίζω:
Δεν είναι καλύτερα να χαθούμε στα δημιουργικά πάθη μας χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας και να χάσουμε τα καταστροφικά μας πάθη κερδίζοντας τους άλλους;

gnik said...

Καλημέρα
Ωραίο θέμα για την βλαβερή συνήθεια του καπνίσματος.
Να σας πω & εγώ την δική μου ιστορία επειδή είναι η μύγα μέσα στο γάλα της παρέας.
Καπνίζω κοντά σαράντα χρόνια, στην αρχή μερικά λόγω μόδας της εποχής.
Αργότερα περισσότερα, ποτέ όμως πάνω από ένα πακέτο την ημέρα.
Έχω καπνίσει σχεδόν όλες τις μάρκες που κυκλοφορούσαν.
Πάντα είχα μια αυτοσυγκράτηση όσον αφορά την ποσότητα.
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που κάπνιζαν 3-4 πακέτα την ημέρα.
Τα τσιγάρα που πραγματικά απολαμβάνει ο καπνιστής είναι μερικά την ημέρα, μετρημένα στα δάχτυλα, τα υπόλοιπα είναι κατάχρηση (της κατάχρησης).
Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια καπνίζω πίπα χρησιμοποιώντας μόνο καπνό αμερικάνικο Captain Black. Μπορώ να πω ότι ο καπνός του τσιγάρου έχει ένα περίεργο πλέον άρωμα για μένα για αυτό και δεν κάπνισα ποτέ μου τσιγάρο πάλι.
Γεγονός είναι ότι τώρα πλέον μπορώ να συγκρατηθώ όσο θέλω χωρίς να νοιώθω άσχημα. Δεν καπνίζω ποτέ σε μέρος που πιθανώς να ενόχληση έστω & ελάχιστα τους άλλους.
Δικαίως θα αναρωτηθείτε γιατί πλέον δεν το κόβω.
Τι να σας πω ρε παιδιά ειλικρινά δεν ξέρω. Ίσως επειδή δεν με έχει ενοχλήσει εμφανώς σοβαρά έως τώρα. Ίσως δεν θέλω να στερήσω από τον εαυτό μου μια από τις λίγες απολαύσεις που απομένουν σε αυτή την άτιμη ζωή.
Γιατί το ότι είναι απόλαυση…είναι δεν το συζητάω όσο βέβαια το κρατάς ελεγχόμενο.
Τις αντίθετες απόψεις, τις γνωρίζω όλες & τις σέβομαι.
Και μην μου πείτε πολλά γιατί θα μου την δώσει & θα το κόψω & το κρίμα στο λαιμό σας.

wolf said...

αναβοντας ενα τσιγαρο λεω οτι δυσκολα κοβεται.

θα το εκτιμουσα αν καποιος με επαγγελματικες γνωσεις μας πληροφορουσε για τις δυο εξαρτησεις που προκαλει. σωματικη και ψυχολογικη.

νομιζω οτι και οι δυο εχουν την ιδια βαρυτητα αλλα καλο θα ηταν να μαθουμε λεπτομερειες απο επαγγελματια.

Anonymous said...

"Ελπίζω και σας" (!!!!)
...................................

Nick, αυτό δεν ακούγεται καλά...

Σαν να λες: ελπίζω φτωχά μου παιδιά να το ξεπεράσετε και εσείς... κάποτε...

Σαν να μας λέει ο καουμπόυ της Μαλμπορο, "get over me godammit"!!!

:(((


Φιλομήλα βοήθεια!

petros said...

ο wolf είπε:
θα το εκτιμουσα αν καποιος με επαγγελματικες γνωσεις μας πληροφορουσε για τις δυο εξαρτησεις που προκαλει. σωματικη και ψυχολογικη

Ειδικός επιστήμονας δεν είμαι, αλλά είχα δει πριν από χρόνια ένα σχετικό ντοκιμαντέρ. Έλεγε ότι με την έναρξη του καπνίσματος η νικοτίνη αντικαθιστά μία ουσία του εγκεφάλου (εννοείται πως δεν θυμάμαι πώς λέγεται). Όταν λοιπόν κάποιος σταματά το κάπνισμα προκαλείται ένα είδος ανισορροπίας λόγω της έλλειψης. Αυτή κρατά ένα μικρό διάστημα μέχρι ο οργανισμός να παράγει εκ νέου την αρχική ουσία και να επιστρέψουν οι λειτουργίες του στα φυσιολογικά επίπεδα.

ΥΓ: Κύριε Δήμου, για σας η αποχή από τα μπλογκ ίσως είναι αποτοξίνωση, για πολλούς από εμάς όμως είναι στέρηση.

Dion.M. said...

Το τσιμπούκι εκτός από όχημα απεξάρτησης από την νικοτίνη, περιλαμβάνεται και στην διαδικασία μονιμοποίησης δημοσίων υπαλλήλων ενίοτε!

Καλημέρα σας!

Periclis said...

Εγώ κάπνισα σε ηλικία 13-14 χρονών για πρώτη φορά. Απλά για την πλάκα της παρέας, και φυσικά δεν πήγαινα, ποτέ δεν πήγα, κάτω τον καπνό. Όπως και οι υπόλοιποι φυσικά εκείνη την εποχή. Το τσιγάρο μου δημιουργούσε μια δυσάρεστη αίσθηση στο στόμα αλλά άλλος ήταν ο στόχος και όχι το κάπνισμα γιαυτό επέμενα με ενθουσιασμό. Θυμάμαι την πιο υπέροχη μέρα, τη πιο ευτυχισμένη της ζωής μου: Μόλις είχε τελειώσει το σχολείο και οι καλοκαιρινές διακοπές ξεκινούσαν από εκείνη τη στιγμή, μετά το πέρας του τελικού διαγωνίσματος. Σκίσαμε τα βιβλία και όλη η παρέα είχε ανέβει στο βουνό όπου καπνίζαμε τσιγάρα ασταμάτητα κοιτώντας με περηφάνια μια στοίβα με αποτσίγαρα που βαθμιαία διογκώνοταν σε ένα βράχο. Αναρωτιέμαι αν βίωσα άλλη φορά στη ζωή μου αυτήν την αρμονία με άλλους ανθρώπους που είχα βιώσει τότε. Όλοι είμαστε ευτυχισμένοι, όλοι είμαστε ένα. Ο χρόνος έρρεε με απόλυτη φυσικότητα. Και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Δεν θυμάμαι πια τι.

Σταμάτησα να καπνίζω όταν μεγαλώνοντας, οι άλλοι της παρέας, άρχισαν να γίνονται «επαγγελματίες» και να πηγαίνουν τον καπνό κάτω. Κάποιος που επέμενε να μην τον πηγαίνει κάτω αναπόφευκτα ερχόταν σε διάσταση. Έμενε πίσω. Μεγαλώνοντας, άλλωστε, η παρέα άρχιζε πλέον να διαλύεται για διάφορους λόγους. Στη μέση έμπαιναν και τα κορίτσια φυσικά. Δεν αρκούσε πλέον, μόνο να συζητάμε γιαυτά πλέον. Όσο ενδιαφέρον κι αν είχε αυτή η συζήτηση.

Μετά, κατά διαστήματα, από 17 έως 21 προσπάθησα να γίνω… καπνιστής για λόγους βασικά κοινωνικούς και ψυχολογικούς… αλλά δεν το κατάφερα. Φυσικά ποτέ δεν προσπάθησα να πάω κάτω τον καπνό. Αυτό μου φαινόταν από ανέκαθεν εντελώς παράλογο και απεχθές.

΄Έκτοτε το τσιγάρο μου ήταν απλά ένα μαρτύριο - πριν ακόμη μάθω την ανυσηχητική πληροφορία ότι ακόμη και οι παθητικοί καπνιστές κινδυνεύουν. Υπέφερα μέσα σε λεωφορεία ή τραίνα που με πήγαιναν στη πόλη των σπουδών μου. Υπέφερα στα αμφιθέατρα των σχολών όπου αποφασίζαμε τις επαναστάσεις μας και τη ρήξη με το αστικό κατεστημένο: «Άντε επιτέλους πότε η χώρα θα γίνει δική μας να την αισθανόμαστε σαν το σπίτι μας, καθώς μας είναι τώρα τόσο ξένη!!!» Υπέφερα και σε χώρους εργασίας όπου όλοι κάπνιζαν εκτός από μένα.

Και μετά ήρθαν οι απαγορεύσεις, η δικαίωση! Όποτε στον εργασιακό χώρο έβλεπα κάποιον να αποπειράται να βγάλει τσιγάρο, σηκωνόμουν ευθαρσώς και του υπενθύμιζα τον κανονισμό της εταιρίας.

Αν αναλογιστούμε ότι είχα φυσική απέχθεια για το τσιγάρο και, πέρα από την εφηβική πλάκα, μου φαινόταν μια εντελώς παράλογη δραστηριότητα, αν αναλογιστούμε ότι την ίδια αντίληψη έχω και για τα οινοπνευματώδη, σχεδόν την ίδια και για τον καφέ, αναρωτιέμαι αν γεννήθηκα σε λάθος χώρα ή μήπως, ακόμη χειρότερα, είμαι από άλλο πλανήτη.

Δεν έχω όμως υπερφυσικές δυνάμεις.

Dion.M. said...

Κάπνιζα πίπα αρκετό καιρό. Οταν καπνίζεις πίπα το κάπνισμα τσιγάρου σου φαίνεται εντελώς ανούσιο.

Οταν αποφάσισα, μετά την εμφάνιση λευκοπλακίασης και την ακολουθήσασα επέμβαση, να σταματήσω και την πίπα, η οποία ταλαιπωρεί την κοιλότητα του στόματος περισσότερο από το τσιγάρο, δεν είχα καμμιά δυσκολία.

Τώρα έχω και εγώ και βλέπω τις παλιές μου πίπες στολισμένες στην βιβλιοθήκη. Σπανίως, περίπου 10 φορές τον χρόνο συνολικά, επιτρέπω στον εαυτό μου να απολαύσει μια πίπα –με την καλή έννοια όπως λένε-η ένα καλό πούρο μετά ένα καλό φαγητό με καλή παρέα. Σαν τους «γεναίους της ηδονής» χωρίς καμμιά περαιτέρω αδυναμία και εξάρτηση.

Aphrodite said...

Καλημέρα...

Ζορίζομαι.

Πολύ ζορίζομαι.

Aphrodite said...

Ζορίζομαι, ζορίζομαι, ζορίζομαι.

...

...

...

Ζορίζομαι. ΠΟΛΥ.

....

Dion.M. said...

Γενναίος αντί του... γεναίος στο τελευταίο σχόλιό μου.

Aphrodite said...

Λοιπόν.

1. Ηδη είμαι γκαζωμένη όσο δεν παίρνει, από στρες, κι έφαγα κι ένα τουλούμι καπνό περιμένοντας από τις 7:35 στην Εθνική Τράπεζα απ'όξω (μα πρωινιάτικα ντουμανιστάν μες το ψοφόκρυο και τα σκοτάδια? Ελεος κύριοι καπνιστές!)

2. Πρόκειται να έχω άλλη μία (επιτρέπεται να πω σκατά? Μερσί.) σκατά μέρα σε σειρά πολλών ημερών (σαν τις πέρλες τις πάω αυτές τις μέρες, κολλιέ θα τις κάνω!)

3. Δεν προλαβαίνω να μαζέψω το γάντι του andy από το προηγούμενο και να του το δώσω να το φάει

4. Δεν προλαβαίνω ακόμη να ανεβάσω τα ποστάκια που θέλω, να ξεχαρμανιάσω λίγο από όλα αυτά που μας περικυκλώνουν (τα σκουπίδια ως γνωστόν βγάζουν τρομερή δυσωδία όταν καίγονται κι ο καπνός τους σε ανακατεύει για μέρες)

5. Δεν ξέρω καν αν θα προλάβω βραδυνή βάρδεια (μακάρι, αλλά δεν εξαρτάται από μένα), οπότε να το πω εκεί,

κι άρα ΔΕΝ μπορώ να ζοριστώ άλλο, άρα το λέω εδώ:

Μερικές από τις καλύτερες τις έχω χαρίσει – αλλά κι αυτές που έμειναν είναι όμορφες.

Ακριβώς αυτό.
;))))

Χμ, οκ, ίσως βάζω λίγη έξτρα προσπάθεια να είναι top of the tops και αυτές που μένουν... (είναι θέμα ομαλής συμβίωσης!)
;)))

Και δεν χρειάζεται να πω ότι πέραν του αντικαπνιστικού, με ενοχλεί οποιαδήποτε μυρωδιά καπνού από ο,τιδήποτε καίγεται (ακόμη και από ψητό στο φούρνο...).

Αντε, σας έπρηξα, καλημέρες και καλές υπομονές.

Aphrodite said...

@ζόφε,

"Καλύτερα να χαθείς στο πάθος σου
ή
να χάσεις το πάθος σου;"


Χμμμμ... Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο! :ΡΡΡ

(γνώμη μου: κακό πάντως να σε χάσει εσένα το πάθος σου).

----

Σήμερα δε λέμε και Χρόνια Πολλά στον Λιόλιο?

Που δεν θυμάμαι αν το έκοψε κιόλας... Υγεία πάντως, και στον Αντώνη και σε όλους που γιορτάζουν σήμερα - κι οι καπνιστές κόψτε τις δικαιολογίες...

Η ζωή δεν ξέρω τι είναι ακριβώς, μάλλον ένα σύντομο ανέκδοτο. Σίγουρα πάντως δεν είναι ζαμπόν για να είναι καπνιστό. :ΡΡΡΡ

Nikos Dimou said...

Καλημέρα!

Παρκολουθώ αμήχανος την εξέλιξη των σχολίων...

Δεν είχα βέβαια σκοπό να γράψω ένα post για το κάπνισμα σε ένα τεχνολογικό blog. Άλλωστε το θέμα το έχουμε ήδη συζητήσει παλιά ΕΔΩ.

Το κείμενο ήταν μία παραβολή, μία αλληγορία, με θέμα την εξάρτηση και αντικείμενο τα blogs.

Tο κείμενο ήταν ένας αποχαιρετισμός. Με είχε κουράσει το dimoutech. Όχι τόσο λόγω φόρτου - αλλά λόγω περιορισμού και μονοτονίας των θεμάτων. Η εντύπωσή μου ήταν πως είχε κουράσει και σας. Αυτό εννοούσα λέγοντας πως απεξαρτήθηκα μέσω του dimoutech.

Αυτό που συνέβη ήταν συγκινητικό. Μόνο δύο-τρεις έδειξαν να κατάλαβαν (αχ! οι γυναίκες). Οι άλλοι είτε δεν κατάλαβαν (μάλλον διότι δεν ήθελαν να καταλάβουν) είτε έκαναν πως δεν κατάλαβαν.

Έτσι ο αποχαιρετισμός μεταμορφώθηκε σε κανονικό post περί καπνίσματος.

Τώρα τι να πω;

Nikos Dimou said...

Θεά, από ότι ξέρω ο Αντώνης (χρόνια πολλά!) το έχει κόψει άπειρες φορές...

aBsEnTh said...

Διακόσιες φορές έχετε αποχαιρετίσει, λέγοντας οτι "πάει το blog, έληξε", και τις διακόσιες έχετε επανέλθει μετά απο λίγο! Αφού δεν σας βγαίνει, τί βγαίνετε και αποχαιρετάτε τσάμπα? Τώρα θα μου πεις... είναι και τακτική marketing αυτό, λίγο εως πολύ, αλλά είναι και αστείο κάποιος να αποχαιρετά όλη την ώρα και ποτέ, τελικά, να μην αποχωρεί. Προσωπικά, σας διαβάζω καιρό, και στο Ram και από εδώ και μου αρέσει πολύ το όλο σκηνικό, άσχετα αν σχεδόν ποτέ δεν αφήνω comment. Επομένως δεν θα μου άρεσε το blog να σταματήσει. Απλά όλο αυτό το story των αλεπάλληλων αποχαιρετισμών μου κάνει κάπως... Άντε καλημέρα!!!

Nikos Dimou said...

aBsEnTh said...
Διακόσιες φορές έχετε αποχαιρετίσει

----------------------

Είπαμε το blogging είναι σαν το κάπνισμα - το κόβεις και το ξαναρχίζεις... μέχρι να απεξαρτηθείς. Πάντως στο RAM αποκλείεται να με διαβάζετε - εδώ και έξη μήνες δεν γράφω πια.

Anonymous said...

Nίκο, αμα θες να φύγεις, φύγε...

Μεγάλα παιδιά είμαστε, και στο κάτω-κάτω, σου έχουμε αποδείξει πόσο ψύχραιμα (χαχαχα) δεχόμαστε τις αποφάσεις σου...

Το wii πρέπει να είναι πολύ καλό τελικα!

Stavros Katsaris said...

Καλημέρα.

Ελπίζω να μην....
Το κάπνισμα εξάλλου βλάπτει, ενώ το blogging!!?

Ελπίζω να μην....

Κάνω λοιπόν οτι δεν κατάλαβα και διηγούμε την δική μου ιστορία.
Ξεκίνησα το κάπνισμα στα 17. Πήγαινα αγγλικά σε κάποιο φροντιστήριο.
Οι συμμαθητές ήταν όλοι μεγαλύτεροι και έτσι απο μιμητισμό άρχισα να καπνίζω.
Γρήγορα διαπίστωσα πως το τσιγάρο με ενοχλούσε.
Έψαξα να βρω κάτι εναλλακτικό.
Στην αρχή πούρα και πουράκια.
Εκτός οτι βρωμάγανε, με ενοχλούσε και το στιλ αυτών που κάπνιζαν πούρα.
Με απογοήτευε η σύγκριση.
Σε ένα ταξίδι μου στην Ολλανδία μπαίνοντας σε ένα καπνοπωλείο, φέυγω έχοντας αγοράσει όλο τον εξολισμό για κάπνισμα πίπας και 3 τσιμπούκια!!
Συνέχιζω να καπνίζω μέχρι σήμερα μόνο βέβαια σε τραπέζια με καλό κρασί,βραδάκια με ουίσκι στο σπίτι.
Όταν ξεκίνησ φίλοι μου έλεγαν πως δεν πρόκειτε να γλιτώσω θα ξεκινήσω να καπνίζω τσιγάρο κάποια στιγμή.
Πέρασαν 10 χρόνια καμμιά 30 τσιμπούκια (...) αλλά τσιγάρο δεν ξανακάπνισα!

Filomila said...

rallou, ξέχασες το "κι άμα θες να κάτσεις, κάτσε"... έλα να το πάμε τραγουδιστά να τον αποτελειώσουμε!

---

Καλή σου ώρα, captain (my captain), κι αέρα στα πανιά σου!

Κι όσον αφορά στα blog, δε χάρισες μερικά από τα καλύτερα,
χάρισες τα καλύτερα και τα χάρισες γενναιόδωρα. Και μέσα από αυτά τον χρόνο σου, την ποιότητά σου, την αισθητική σου. Να'σαι καλά.
Καλήν αντάμωση.

athanasia said...

Τί το κακό έχουν οι εξαρτήσεις? Μας θυμίζουν ότι είμαστε ευάλωτοι -και ζωντανοί. Μπορεί ενίοτε να μην μας αρέσει να είμαστε εξαρτημένοι, αλλά είμαστε (ευτυχώς, λέω εγώ).

Όσο για την απεξάρτηση... Όπως σε κάθε γνήσια εξάρτηση, οι συζητήσεις περί απεξάρτησης ευχαρίστως γυρίζουν στα άσχετα, επειδή δεν (?) κατενοήθη η μεταφορά.

Εδώ, ας πούμε, παίζουμε τις "βλαβερές συνέπειες του καπνού" (είναι κι ο τίτλος του μονόπρακτου του Τσέχωφ που μου αρέσει πολύ).

Το μόνο σχόλιό μου επί των βλαβερών συνεπειών του καπνού (είμαι και καπνίστρια): Παραδέχομαι ότι τα τσιγάρα που πραγματικά απολαμβάνω είναι πολύ λιγότερα από αυτά που σβήνουν (σχεδόν μόνα τους) στο τασάκι μου. Νομίζω ισχύει και μεταφορικώς, για κάθε εξάρτηση.

Καλημέρα σε όλους, χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν.

:)

Nikos Dimou said...

Nα τα κάνω λιανά.

Το υποχρεωτικό τεχνολογικό με κούρασε.

Θα μου πείτε μα έσύ έγραφες 11 χρόνια στους 4Τ, 2 στο CAR και 13 στο RAM.

Ναι αλλά εκεί με πλήρωναν - και καλά - εδώ έχω γράψει 46 ποστ άνευ οικονομικού κινήτρου.

Άλλο να γράφεις για να πεις τον πόνο σου ή την άποψή σου (εκεί τζάμπα!) - κι άλλο να ψάχνεις για gadjets προς συζήτηση.

Λοιπόν, το dimoutech τέλος. Αν νιώσω πάλι την ανάγκη, προτιμώ να ανοίξω το doncat που θα έχει από όλα - και πολιτική και τεχνολογία και λογοτεχνία.

Αλλιώς μένουμε στα "Επίκαιρα" και το LiFO.

Αυτά! Τέρμα το κάπνισμα.

Dimitrios Georgoulas said...

Πάνω που χεκίνησα να χαίρομαι το blogging, θα μας αφήσετε ξάνα? Χωρίς RAM, doncat και dimoutech είναι σαν να πίνω καφέ χωρίς τσιγάρο....(οι καπνιστές με καταλαβαίνουν)

"Do you remember
How we used to play like kids in the sun
Nowadays, there's no light to see
And we're feeling cold
So the time has come
To say farewell my friends
My fate is calling loud
Now I know - it can get tough
And I don't you know where I'll be tomorrow" (Gamma Ray - Land of the Free)

Anastassios said...

Μα φυσικά και κανείς δεν θα καταλάβαινε τις προθέσεις σου, κύριε Νίκο!

Μόλις στο τέλος γράφεις περί blogging και τί γράφεις;

"Ε, λοιπόν, το dimoutech έπαιξε τον ρόλο της πίπας. Με βοήθησε να αποτοξινωθώ από τα blogs. Ελπίζω και σας…"

Πού την είδες την αποτοξίνωση;;; Πες μας, να τη δούμε κι εμείς...

Επιπλέον, στο τελευταίο σχόλιο, αναπολείς μέρες και δόξες του doncat!

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου - αλλά οι άντρες της παρέας είχαν δίκιο, να με συγχωρείς -όχι οι γυναίκες.

Η γνώμη μου; Όπως έλεγε και ο Michael Cane σε μια ωραία κωμωδία με τον Bill Murray, "whatever you do, will be fine"...

Καλημέρα!

Το σωστό να λέγεται said...

"Σαν να μας λέει ο καουμπόυ της Μαλμπορο, "get over me godammit"!!!"

Το έλεγε δημόσια αλλά δεν τον πίστευαν μέχρι που έμαθαν τα νέα του θανάτου του.
Είναι σαν να έλεγε δεν αντέχω άλλο την δημοσιότητα και σας το δημοσιεύω.


Νίκο,
Όποιος θέλει να φύγει για πάντα από την ζωή κάποιου άλλου καλύτερα είναι να φεύγει μέσα στην απόλυτη ησυχία.
Αν όμως θέλει απλώς να αποτοξινωθεί από κάποια Υπερβολή τότε χρειάζεται υποστήριξη.
Μπορείς να γίνεις ασκητής μακριά από το Ίντερνετ;
Δύο εβδομάδες ή ένα μήνα ίσως βοηθήσει.
Αν είναι πάλι τόσο βλαβερό στην υγεία σου, σωματική ή ψυχική τότε καλύτερα είναι να το κόψεις cold turkey.

Δεν χρειάζεται όμως πάντα να μισήσεις κάτι για να το αποχωρισθείς.
Αυτό δεν είναι ζωή αλλά μελόδραμα.

Μου θυμίζει ορισμένες αγάπες που έχουν τόσο μεγάλες και υπεράνθρωπες απαιτήσεις που ενώ μπορούσαν να είναι ευτυχισμένοι κάνοντας έρωτα είναι δυστυχισμένοι μιλώντας για τον "Ιδανικό Έρωτα", που βέβαια διαφορετικά έχει κτίσει ο καθένας στο μυαλό του.
Αυτοερωτολατρεία;

Υ.Γ. #1
Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα επιμένω ότι το αυτό το post ήταν από τα καλύτερα της διετίας.

Υ.Γ. #2
Τώρα διάβασα το post περί οικονομικού κινήτρου.
Αν είναι πραγματική δικαιολογία και όχι καπνός στα μάτια μας τότε τι να πούμε;
Αν δεν είναι τα ΜΜΕ ο ιδανικός χώρος για διαφήμιση τότε τι είναι, οι εφορίες - ΔΟΥ;

Periclis said...

Ειλικρινά δεν κατάλαβα. Αποτοξίνωση μπορεί να σημαίνει ότι από την κατάχρηση, από την νοσηρή προσκόληση σε κάτι, παιρνάς στην σωστή και ισόρροπη χρήση. Οπότε μπαίνεις και βγαίνεις ελεύθερα. Οπου δεν αισθάνεσαι καταναγκασμό. Οπου αφήνεις τα πράγματα να εξελίσσονται ελεύθερα, αν εξελιχθούν.

Από κει και πέρα τι dimutech τι doncat. Ο τίτλος του blog είναι που έχει την σημασία; Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι αυτού του είδους την αυτο-περιχαράκωση.

Πραγματικά ήταν ξαφνικό αυτό. Αλλά από την άλλη δεν μου πέφτει και λόγος.

Anastassios said...

Κι επειδή ζούμε στη χώρα της παρεξήγησης, όπου όλοι είναι εν δυνάμει έτοιμοι(αν όχι πρόθυμοι) να παρεξηγήσουν ή να παρεξηγηθούν, διευκρινίζω ότι το "fine", αφορά εσάς...

Zoros said...

Καλημέρα!
Επειδή είμαι πολύ επιρρεπής στις εξαρτήσεις, είμαι σίγουρος πως αν ξεκινούσα το κάπνισμα δεν θα μπορούσα να το κόψω ποτέ… Έτσι πολύ συνειδητά δεν το έβαλα ποτέ στο στόμα μου και αποφεύγοντας την ντρόγκα της νικοτίνης!

ΥΓ: το dimoutech είναι πολύ εύκολο να γίνει συλλογικό. Δεν είναι τόσο άρθρα γνώμης -που χαρακτηρίζουν τον συγγραφέα του blog- όσο συζήτηση για τεχνολογικές εξελίξεις. Για παράδειγμα προσωπικά -λόγω δουλειάς- μπορώ να σας παρουσιάζω ένα gadget την εβδομάδα ή μια τεχνολογία που θα επηρεάσει το μέλλον μας. Τέλος κάτι που περίμενα και δεν είδα ήταν η φιλοσοφική πλευρά της τεχνολογίας (πχ όρια οργανικής και ψηφιακής ζωής).

wolf said...

ειμαι ο τελευταιος που θα κανει υποδειξεις σε σας αλλα γιατι να μην κανετε ενα site πολλυσυλεκτικο με μονιμες στηλες καθημερινη ηλεκτρονικη εφημεριδα που θα σχολιαζει με τροπο εξυπνο τα γεγονοτα.

εκει θα μπορουσαν να χωρεσουν ολα και ενδεχομενως θα ειχε και οικονομικο κινητρο που βεβαια ειναι κατι πολυ σημαντικο.

ο κοσμος διψαει για κατι τετοιο.

θα παει πολυ καλα .

οι σχολιαστες σας μονο μπορουν να συντηρησουν ανετα μια τετοια προσπαθεια.

μεσα δε εκει θα ενσωματωνατε τα δικα σας μπλογκς και ταυτοχρονα θα διευθυνατε την ολη προσπαθεια

Somebody961 said...

Το ότι κάτι είναι μόνιμο δεν σημαίνει και εξάρτηση.
Οταν μάλιστα στη λέξη έχουμε κολλήσει ΜΟΝΟΝ την αρνητική σημασία.

Είναι πολύ βλαβερές οι εξαρτήσεις αλήθεια.
Πήγα κάποτε να απεξαρτηθώ από το φαγητό και παραλίγο να πεθάνω του blogging εεεε, της πείνας ήθελα να πω...

Kαπα said...

Καλημέρα, αγαπημένε μας ΝικόΔημε!

(Ασφαλώς και καναμε πως δεν καταλάβαμε - όχι επειδή θέλαμε να προσποιηθουμε, αλλά γιατί, κατά κάποιον τρόπο, αργά ή γρήγορα πάλι θα τα "ξαναπουμε".)

Πιστεύω ότι είναι άδικο να συγκριθεί το δικό σας κοπιώδες πάθος για το blogging, με το ευχάριστο, παθητικό "κάπνισμα" αρκετών από εμάς, που είμαστε παθιασμένοι επισκέπτες σας, αλλά επισκέπτες.

Εσείς και παλαιότερα στο φιλοσοφικό μπλογκ και σε αυτό εδώ δίνετε κομμάτια από τον εαυτό σας και το χρόνο σας. Ενώ εμείς παίρνουμε τη δόση μας και επιστρέφουμε στις δουλειές μας, ανανενωμένοι. Δεν είμαστε εδώ 24 ώρες το 24ωρο να προωθούμε σχόλια και να απαντάμε σε δεκάδες επισκέπτες.

Τι πιο ωραίο, λοιπόν, από άλλη μια αλλαγή στη ζωή σας! Θα τη χαρούμε κι εμείς παρακολουθώντας την ξεκουραση, το έργο και τα νέα σας, στα Επίκαιρα και αλλού.

Άλλωστε, νομίζω ότι δεν είναι πολυ εύκολο να μας αποχωριστείτε εντελώς ή να μας... ξεφορτωθείτε!

Αργά ή γρήγορα θα ξανασυναντηθούμε και μέχρι τότε εμείς φυσικά θα σας περιμένουμε!

- Μα, που αλλου;
-"Στην Τάρα, στην Τάρα!!!"

(Με ό,τι σημαίνει αυτή για τον καθένα μας)



Με σεβασμό και εκτίμηση

Κάπα

Anonymous said...

"Τί το κακό έχουν οι εξαρτήσεις????"

Εχει Απολυτο δίκιο η Αθανασια!
Αφου, τελικά, κόβουμε την μία για ν'αρχίσουμε μια άλλη...

Φιλομήλα, πως πάει το τραγούδι...το ξέχασα τόσα χρόνια στην ξενητια..."στο 'πα και στο ξαναλέω..."...και μετά;;;

Εν αναμονή Νίκ!

gnik said...

Να σας το κάνω & εγώ λιανά κ. Δήμου
Δεν είναι ανάγκη να ψάχνετε gadgets για να ανεβάσετε post κάθε 3 μέρες
σε ένα τεχνολογικό blog. Μια ανάρτηση & μια φορά τον μήνα φτάνει για τεχνολογικές ενημερώσεις & αναζητήσεις.
Βέβαια είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε ότι το dimoutech διαφορετικά ξεκίνησε και αλλού κατέληξε.
Δεν θέλατε να δυσαρεστήσετε την μεγάλη παρέα που δύσκολα θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε περιβάλλον καθαρά τεχνολογικό για αυτό & τα post άρχισαν να ψιλοφιλοσοφούν πίσω από την τεχνολογία.
Εγώ θα πρότεινα να το κρατήσετε με την ιδρυτική του μορφή των καθαρά τεχνολογικών αναρτήσεων κάθε όποτε θέλετε και αφού υπάρχει & λόγος να συζητήσουμε κάτι.
Τώρα δικό σας είναι ότι θέλετε το κάνετε.
Πάντως εγώ δηλώνω ότι αν αποχωρήσετε θα αποχωρήσω και εγώ από το σερφάρισμα στα blog και δεν θα κόψω και το κάπνισμα.

nikiplos said...

Κύριε Δήμου όπως και ο dion καπνίζει περιστασιακά, νομίζω ότι καλό είναι να "κρατήσετε" τις "πίπες και τα σύνεργα", γιατί μερικές φορές το κάπνισμα είναι απόλαυση...

Να ανθίζετε κι απο άλλα μετερίζια... εμείς θα συνεχίσουμε να σας διαβάζουμε μέσω των επικαίρων και του lifo...

γιατί όλα τα άλλα γύρω μας βυσοδομούν και ζέχνουν...

sadosadist said...

Δημήτρης Γαβαλάς,

έλληνας μαθηματικός που μελέτησε για χρόνια το σύστημα Γκουρτζίεφ αλλά και τις θέσεις του Μορίς Νίκολ γι αυτό το σύστημα,

said:


''Μας είναι γνωστή η ύπαρξη μιας επίσημης και αποδεκτής γνώσης. Τώρα το γιατί είναι αποδεκτή δεν χρειάζεται να το συζητήσω αλλά αξίζει να παρατηρήσουμε ότι αυτά τα αποδεκτά πράγματα αλλάζουν κάθε τρεις και λίγο.''

:-)))

KΑΛΗΜΕΡΑ

:-)))

mtryfo said...

ε! εντάξει κάναμε ότι δεν καταλάβαμε, ότι τάχα το ποστ είναι ακριβώς ο τίτλος του και τίποτε περισσότερο, ανταποκριθήκαμε κι εμείς, πως το κόψαμε (όσοι-ες), αλλά εσείς επιμένετε να μας το διευκρινίσετε ότι θέλετε ν αποτοξινωθείτε....
Δεν μπορούμε να σας σταματήσουμε,
θα περιμένουμε κάθε φορά τα επίκαιρα, το Lifo, για να μη πω ότι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στο doncat....

d3lta said...

ορμώμενος από το περί monkey σχόλιο του "σωστού", ιδου και τα δύο σέντς μου:

“just because you got the monkey off your back doesn't mean the circus has left town”.

αν εμφανιστεί το στερητικό, εδώ είμαστε!

ΥΓ χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

athanasia said...

Delta_mike said...

αν εμφανιστεί το στερητικό, εδώ είμαστε!

----

Φυσικά. Κι αν εμφανιστεί (λέμε τώρα), μακάρι το μέτρο (όλων) να το δίνει η αμοιβαία ευχαρίστηση.

etherovamon said...
This comment has been removed by the author.
Το σωστό να λέγεται said...

delta_mike
Καλό αυτό για το Τσίρκο - Ζωολογικό κήπο.
Ένα εθελοντή θηριοδαμαστή χρειάζεται και έτοιμοι να κόψουμε εισιτήριο.

Ποιο εισιτήριο;
Do you know how much money advertisers have to shell out to run ad campaigns on highly trafficked blogs ? Read the following comparison of the advertising rates on the three most popular blogs on earth.

TechCrunch.com - This Mecca of Web 2.0 generation generates over 2 million page views per month and advertisers can rent prominent 125x125 banner space on Techcrunch for a fee of $10,000 per month which translates to a $5 CPM. A skyscraper on Techcrunch available via Federated Media is priced at $20 CPM which is roughly $40k for a month.

Lifehacker.com - The average CPM for image banners is $8 while a 7-day text link on Lifehacker is available for $100. Lifehacker receives around 200,000 views per day so a month long banner campaign on Lifehacker could cost you $48k @ $8CPM.

BoingBoing.net - This directory of wonderful things handles close to half a million hits per day. A 125x125 text ad on BoingBoing costs $350 for a week while rectangular banner ads are available at $20 CPM. If you advertise via Adbrite, a text link for a week on BoingBoing will cost you $500.

I.Kepaptsoglou said...

Edo kai dio xronia palevo na to kopso
Kateliksa pos tin eksartisi mou mporo na tin xoriso se tria eidi:
"xreiazomai tsigaro", "thelo tsigaro" kai to anousio "ena tsigaro akoma" (makous?)
To ena tsigaro akoma to exo kopsei edo kai miso xrono. Eimai sigouros omos pos to thelo kai to xreiazomai pane paketo..

Oso loipon sinexizo na thelo, anagastika tha kouvalao kai tin eksartisi mazi mou. To idio nomizo isxiei kai gia to blogging..

Parenthetiko (pleon) sxolio: meta apo 6 mines me nomika ekdiogmenous tous kapnistes apo olous tous esoterikous xorous (Agglia) apolamvano poli perisotero kai tis eksodous mou se akapno perivalon, kai to ena me dio tsigara pou tha kano xoris na ginete kataxrisi. Moni parafonia stin evdemonia o kafes (epistimonika apodedigmeno alloste oti i kafeini se sindiasmo me tin nikotini entinei tin efeksia pou prokalei to tsigaro se enan ethismeno kapnisti, distixos)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Δεν πιάνει κανένα κόλπο... Χειρότερη εξάρτηση από το τσιγάρο. Καταστροφή... πεταμένος χρόνος. Ο Andy ίσως να μας πει πώς διάολο τα κατάφερε...

antvol said...

Ο/Η Nikos Dimou είπε...

Λοιπόν, το dimoutech τέλος. Αν νιώσω πάλι την ανάγκη, προτιμώ να ανοίξω το doncat που θα έχει από όλα - και πολιτική και τεχνολογία και λογοτεχνία.
Αλλιώς μένουμε στα "Επίκαιρα" και το LiFO.

---

Νίκο, συμφωνώ απολύτως. Πρέπει, πραγματικά, να 'ναι πολύ κουραστικό να γράφεις συνεχώς για gadgets ενώ γύρω μας, στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο, συμβαίνουν τόσα και τόσα κι η ψυχούλα σου λαχταρά να πάρει θέση, να πει πράγματα, ν' ακούσει τις γνώμες άλλων, να πλουτίσει και να πλουτιστεί, να επικοινωνήσει με τον όμορφο, αυθόρμητο, ειλικρινή, στοχαστικό, γλυκό, ορθολογικό, ανεκτικό, πολιτισμένο κι ασύγκριτο τρόπο που, απ' όσους ανθρώπους έχει τύχει να γνωρίσω στη ζωή μου, μόνον εσύ μπορείς να κάνεις τόσο καλά.

Κλείσε λοιπόν το dimoutech, ξεκουράσου λίγο, απόλαυσε την "αποτοξίνωσή σου", κάνε άλλα πράγματα, και μετά, σαν έτοιμος από καιρό, ξεκίνα το doncat2 ή όπως αλλιώς το ονομάσεις. Θα σου πρότεινα μάλιστα, κι αφού πρόκειται για κάτι εξαιρετικά κουραστικό, όχι αναγκαία σε καθημερινή βάση, αλλά όποτε θέλεις και νομίζεις ότι κάτι απ' όσα συμβαίνουν γύρω μας ή απ' όσα σκέφτεσαι ή απ' όσα διαβάζεις αξίζει τον κόπο να το συζητήσουμε όλοι μαζί. Κάντο, και θέλω να πιστεύω ότι αν οργανωθεί σωστά θα πετύχει. Κι απ' αυτό το νέο ταξίδι όλοι μας θα βγούμε πλουσιότεροι.

Καλέ μου φίλε, χρωστάω πολλά στα βιβλία σου, στα άρθρα σου, στα blogs σου, σε σένα, δεν είναι η πρώτη φορά που στο λέω ούτε που το γράφω εδώ. Και δεν χρωστάω μόνο σε ιδέες, γνώσεις, σκέψεις, απόψεις και στάση ζωής, χρωστάω και σε θέματα που δεν θα 'θελα να πω. Και, ριψοκινδυνεύοντας μια πρόβλεψη, πιστεύω ότι η όμορφη παρέα τόσων και τόσων διαφορετικών ανθρώπων που μαζεύτηκε γύρω από σένα και τα blogs σου, οι περισσότεροι απ' τους οποίους δεν υποψιάζονται ούτε καν πώς είναι οι άλλοι, δεν θα χαθεί. Με τη μια ή την άλλη μορφή, θα συνεχίσει την κοινή της πορεία, θα συνεχίσει τουλάχιστον την ψηφιακή της σχέση, θα συνεχίσει να νιώθει όλο και πιο κοντά, με σένα πάντα στο κέντρο.

Σταματώ εδώ, μόνον ο χρόνος θα μας δώσει τις απαντήσεις, επίτρεψέ μου μόνο να κλείσω με μια φράση που πολλές φορές σου 'χω γράψει και κατ' ιδίαν: Ό,τι κι αν αποφασίσεις, κι όσο καιρό κι αν σου πάρει η αποτοξίνωσή σου αυτή, keep breathing, αυτό εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει.

Nikos Dimou said...

antvol

ευχαριστώ!

ακριβώς στο στόχο

(όπως πάντα).

gerasimos74 said...

Για μένα τα blogs του κ. Δήμου, είναι σαν τις σακκούλες του Jumbo για τα μικρά παιδιά!!!

Και όλο αγωνία περιμένω κάθε μέρα να τις ανοίξω και να δω τα δώρα μου...

Όμορφα, γλυκά χτυποκάρδια...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Καλησπέρα σε όλους και ευχαριστώ για τις ευχές. Χρόνια πολλά και καλά στους Αντώνηδες και Αντωνίες!

Σχετικά με τη διακοπή του τσιγάρου να σας πληροφορήσω ότι εμφανίστηκε ένα καινούριο φάρμακο το Champix που δρα με τελείως διαφορετικό μηχανισμό με πολύ καλά αποτελέσματα. Για την ώρα η απότομη και πλήρης διακοπή είναι η καλύτερη μέθοδος.

Για το blog τι να πω; Αν κλείσει θα φτωχύνουμε όλοι μας. Αλλά όπως έλεγα και σε κάθε προηγούμενο κλείσιμο, αν είναι να ηρεμήσει ο οικοδεσπότης, τότε τι μπορούμε να κάνουμε;

Ελπίζω όλα αυτά να είναι προάγγελος της λειτουργίας του Doncat!

ΥΓ Το τσιγάρο το παλεύω ακόμα, μην ξεχνάτε ότι είναι απ' τα λίγα διεγερτικά αντικαταθλιπτικά!

irlandos said...

Τελικά τα μπλογκς είναι "βγαλμένα απ' τη ζωή".

Οι γυναίκες ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ και οι άντρες ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ καταλαβαίνουν. Όμως, πιστέψτε μας, καταλαβαίνουμε.

Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αλλά θα τολμήσω να χωρίσω τις εξαρτήσεις σε δύο κατηγορίες:

α)Στις απολύτως κακές, που ακόμα και σε μικρές δόσεις ο εθιστικός παράγοντας βλάπτει (πχ νικοτίνη -τσιγάρο). Σε αυτές συγκαταλέγονται και ορισμένες εξαιρετικά επικίνδυνες (πχ κοκαϊνη).

β)Στις αναλογικά κακές, όπου ο εν δυνάμει εθιστικός παράγοντας βλάπτει μόνον σε μεγάλες ή πάρα πολύ μεγάλες δόσεις (πχ σοκολάτα, αλκοόλ - μάλιστα οι ειδικοί επιστήμονες λένε ότι σε μικρές ποσότητες κάνουν μάλλον καλό). Σε αυτήν την κατηγορία νομίζω ότι ανήκει και το μπλόγκινγκ και γενικά το ίντερνετ. Ένα-δυο ποτηράκια (ή μήπως "ποστάκια")δεν βλάπτουν.

(Παρακαλώ οι παραπάνω γραμμές να διαβαστούν με χιούμορ και όχι κατά γράμμα).

Κι όσοι θέλουν να "πολεμήσουν τη φωτιά με τη φωτιά", ας απαλαγούν από μια εξάρτηση αρχίζοντας μιαν άλλη (λιγότερο επικίνδυνη). Προσοχή όμως στις φωτιές, γιατί αλλιώς τζιζζζ

Ιρλανδός
(μελλοντικά μπλογκοπρόσφυγας)

Δημήτρης ηλεκτρολόγος said...

Καλή ... συνέχεια.
:-)

gdoc said...

Αγαπητέ Νίκο,σέυχαριστώ...Με κάλυψε σε όλα ο/η antvol

proinos said...

Τώρα κατάλαβα!

Το post ήταν τρίπλα (προσποίηση) του ΝΔ, για να αναγκάσει τον antvol να εμφανιστεί!
Καλόοοο... Και έπιασε!

Δεν πιστεύω να είναι και αλήθεια...

Δεν θέλω να το πιστεύω τουλάχιστον.

Γιατί θα αρχίσω το τσιγάρο. Τώρα.

Aphrodite said...

Μάλιστα.

Δλδ πρέπει να σταματάω ό,τι κάνω και να γυρνάω σπίτι γιατί μου έρχονται μέχρι με ταχυδρομικά περιστέρια τα νέα... και παρ’όλο που κάναμε ότι δεν καταλάβαμε και το πήξαμε στο υπονοούμενο, ο Γάτος το κάνει λιανά: «ΤΕΡΜΑ ΛΕΜΕ!».

(σου έχει πει κανείς ότι όταν το σπας σε δίφραγκα είσαι λίγο απότομος?)

Τώρα για να μην το πάθω το νταράκουλο, λέω να το συνεχίσω – ασ’την τρελλή στην τρέλλα της- και να πω το άσμα για το οποίο ερωτήθημεν (rallou, filomila, πάμε!):

«Αμα θες να φύγεις φύγε,
Αμα θες να κάτσεις, κάτσε,
Να γκρινιάζεις μόνο πάψε,
Δε μπορώ να σ’ανεχτώωωω!»


Το οποίο βέβαια ως άσπονδοι φίλοι το λέγαμε στην (real-life) παρέα:

«Αμα θες να φύγεις φύγε,
Αμα θες να κάτσεις, φύγε,
Να γκρινιάζεις όχι! Φύγε,
Φύγε φύγε φύγε φύγε!»

:)))))

Ε, το ίδιο θα έπρεπε να τραγουδάμε κι εδώ, αλλά από την ανάποδη – για έναν τόσο... «ανάποδο» - με την έννοια του «κόντρα στο ρεύμα»- άνθρωπο:

«Αμα θες να φύγεις, κάτσε,
Αμα θες να κάτσεις, κάτσε,
Να γκρινιάζεις όχι! Κάτσε,
Κάτσε κάτσε κάτσε κάτσε!»


Αμάν Γάτε! Πάνω που είχα βρει και το site του περιβόητου (σε ελληνόφωνους περιβόητο, για λόγους που θα καταλάβετε) καπνομάγαζο και θα κάναμε πλακίτσα... Αυτό ντε, που ελληνιστί προφέρεται “Πάιπς εν-ντ Πάουτσηζ» (δλδ «Πίπες και Πουγκιά» - για καπνό και τα διάφορα) αλλά greeklish διαβάζεται....:)))))))))

Επανέρχομαι – ελπίζω (!)

Yellow Kid said...

Μπράβο σας! Πολύ τολμηρό βρίσκω που αναρτήσατε όλες τις πίπες σας επώνυμα και στο δυαδύκτιο!

k2825 said...

Εδώ ρε κοντεύει να κλείσει το “ΘΕΜΑ”, το dimoutech θα’μενε ανοιχτό?

Αυλαία με πίπες … καλό κι αυτό.

Αρχαίος said...

Καλό ταξίδι
θα μας λήψεις απο πολλές απόψεις
Θα περιμένουμε το doncat2 -ελπίζουμε στα επίκαιρα

harrygrath said...

Το πληρες κοψιμο ειναι...απανθρωπο.

Εγω κατεβηκα στο 1 πουρο/εβδομαδα.

Οπως δεν φταινε " οι μπαταριες " αλλα το καδμιο & ο μολυβδος,ετσι δεν φταιει & " ο καπνος".

Αναρωτιεμαι αν οι επιστημονες μπορουν να κατασκευασουν τον υγιεινο καπνο,χωρις καρκινογονα,με " γευση " & λογικη "εξαρτηση".

Εαν ναι,δεν εχει νοημα να μη προωθησουν τετοια προιοντα οι εταιρειες.

Unknown said...

Ανακάλυψα τι είναι blog χάρη στον ΝΔ κάπου στα μέσα του doncat,
και μαζί ένα πλήθος σκέψεων, ίσως ένα τρόπο σκέψης.

Τη χαρά της άμεσης επικοινωνίας με τον ΝΔ,
καθώς και με την όμορφη παρέα που είχε ήδη δημιουργηθεί.


Το dimoutech ήταν έξοχο στο ρόλο της αποτοξίνωσης και των σχολιαστών, μια και πρέπει να σκεφτούμε δύο φορές για να αναρτήσουμε σχόλιο λόγω θεματολογίας.


Στα Επίκαιρα, 30.12.07, Προφανώς, εγώ είμαι λάθος…, έγραψες με αφορμή μια δημοσκόπηση: “Ξέρετε το ανέκδοτο με αυτόν που είχε μπει λάθος στον αυτοκινητόδρομο; Ακούει στο ραδιόφωνο ειδοποίηση ότι ένα αυτοκίνητο κινείται στο αντίθετο ρεύμα και μονολογεί: «Τι ένα; Εκατοντάδες οδηγούν ανάποδα!»”

Ήμουν και εγώ προβληματισμένος με τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, μέχρι που διάβασα το σχόλιό σου.

Είναι παρήγορο και αναζωογονητικό, κινούμενοι αντίθετα στο ρεύμα, να μαθαίνουμε τις σκέψεις σου Νίκο.

Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την μέχρι τώρα πορεία σου στο διαδίκτυο,
και καλή συνέχεια όποια και αν είναι αυτή !!


Και μια και βρισκόμαστε στο dimoutech μία ερώτηση.
Που αποθηκεύονται τα δεδομένα των blogs;
Θα υπάρχουν ες αεί ή υπάρχει περίπτωση να χαθούν λόγω πχ βλάβης ή και εσκεμμένης διαγραφής λόγω συσσώρευσης μεγάλου όγκου πληροφοριών στο μέλλον;
Ίσως μελλοντικά ένα post για τρόπους backup σε blog.

Nikos Dimou said...

Kostas Sakkas said...
Που αποθηκεύονται τα δεδομένα των blogs;

-----------------------------

Τα δικά μου blogs εκτός από το blogspot (Google) είναι αποθηκευμένα και στο site μου (ας είναι καλά ο Broccoli). Αλλά φαντάζομαι πως και άλλοι μπορεί να έχουν κάνει backup.

Το σωστό να λέγεται said...

Ούτε θεές ούτε δαίμονες δεν το σώνουν το Δημουτέχ.
Μόνο η αγάπη του λαού.
Ποιος το είπε αυτό;
"Ισχύς μου η αγάπη του λαού"

-> Πρωινέ σωστός!
Είδες τι κάνει ο Αεκτζής, ακόμα και τον antvol έκανε πάσα από την εξέδρα για χάρη του κοριτσιού.
Ποια τον αποζητούσε;


-> Synas επανάλαβε το σε παρακαλώ γατί πολλοί δεν το κατάλαβαν ακόμη.
Ακόμη κι αν μόνο διαβάζει κάποιος χωρίς να μπορεί να «ξεκολλήσει» πάλι απεγνωσμένη εξάρτηση είναι.

Ο Ύμνος του/της Ντεσπεράντο μπλόγκερ.
The Desperados bloggers filling their lives’ void desperately.

«Desperado»

«Desperado, why don't you come to your senses?
You been out ridin' blogs for so long now
Oh, you're a hard-core one
I know that you got your reasons
These things that are pleasin' you
Can hurt you somehow



It may be rainin', but there's God’s rainbow above you
You better let somebody love you, before it's too late»

-> Ιρλανδέ μ’ αρέσει το ρεαλιστικό σου χιούμορ.
Μπλογκοπρόσφυγας κι εγώ, μερικές φορές με την θέλησή μου άλλες φορές χωρίς.
«Ακόμα ένα ποτηράαακι, ακόμα ένα ποστάαακι...»

-> Αντώνη, Χρόνια πολλά.
Τα καλύτερα διεγερτικά αντικαταθλιπτικά είναι αυτά που είναι φυσιολογικά, της φύσης, κι όχι τα τεχνητά
Από τον αθλητισμό, το τραγούδι, τον χορό και το αίσθημα του έρωτα με κορυφαία την προσευχή.


Αουφίντερζεν,
Αγαπητοί Νίκο, φίλοι, φίλες και
Στο επανιδείν

Υ.Γ.
Μην ξεχνάτε την εκδήλωση ;)

CROSSROADS said...

να το αφησω, να μην το αφησω ...
ιδου η απορια !
διαβαζοντας το αρθρο σκεφτηκα, που το παει αραγε ;
φτανοντας στο τελος ηταν φανερο, εμμεσως πλην σαφως, το ...υπονοουμενο !
και δεν ειμαι και γυναικα ..
(ισως η "θηλυκη" μου πλευρα να πηρε το μηνυμα)
και δεν εχω καπνισει ουτε ενα τσιγαρο στη ζωη μου ολακερη...
μονο ενα πουρο για χαρη θεσπεσιας υπαρξεως (γκουχ, γκουχ...αλλα ο στοχος επετευχθη !)
και πανω που αρχισα να ζεσταινομαι βραδυφλεγως, και να παιρνω φορα, ειπαμε αρχισα να ανακαλυπτω την αξια της βραδυτητας!
και ειχα αποφασισει να κατεβω Σαββατο για αγορα wii...
δλδ τωρα τι να κανω, ν' αρχισω παλι απ' την αρχη ;;
και που θα λεω τον πονο μου (techno ή αλλο) ;;
απο την αλλη, νασου κατι ενοχες, τι θελουμε και τον πρηζουμε τον ανθρωπο, ο ενας με το μακρυ του, ο αλλος με το κοντο του, και η aphrodite με τα ...σεντονια της !!!
...
ας ειναι λοιπον, Νικο, ειμαι βεβαιος πως ο,τι κανεις θαναι για καλο,δικο σου και δικο μας...
εμεις εδω, στο ξεροσταλιασμα...
"δεν λεω αντιο, λεω καλη ανταμωση"...

oKyrios said...

Kαλησπέρα στην παρέα
Έχω την αίσθηση ότι το bloggin' στον αγαπητό Νικόδημο έχει μετατραπεί στο εσχάτως δημοφιλές άσμα beggin' το οποίο βέβαια αντί του Frankie Valli το τραγουδάμε εμείς πρός τον αγαπητό κάθε φορά που μάς αποχαιρετά.
Καλό είναι αυτό, άλλωστε στη ζωή τίποτε δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, πόσω μάλλον αυτόν πού ξεστράβωσε τούς περισσοτέρους ημών σε ότι αφορά το bloggin' και όχι μόνο.

Εξύμνoς said...

Καλως σε βρηκα!
Λες να παρω στον πατερα μου μια...

Aphrodite said...

Οκ, οκ, οκ, το καταλάβαμε... Πώς έκοψες το τσιγάρο, πώς κλείνεις μπλόγκια γενικώς, πώς κλείνεις και τούτο δω το κουτσουδάκι το μπλογκάκι, μήνυμα ελήφθη.

Να σου πω όμως...

Κάτι από αυτά που παθαίνουν όλοι...

Με το που κάνεις για πρώτη φορά ποδήλατο, μπαίνει για πάντα στη ζωή σου η αντίληψη του κόσμου με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του περπατήματός σου.

Με το που σκαρώνεις τίς πρώτες σου ιστορίες μπαίνει για πάντα στη ζωή σου το μικρόβιο του συγγραφέα.

Με το που μοιράζεσαι για πρώτη φορά το κρεβάτι με κάποιον, δεν σταματάς για την υπόλοιπή σου τη ζωή να είσαι εν δυνάμει εραστής.

Ε, μη μου πεις ότι μετά από όοοοολα αυτά, θα σταματήσεις ΠΟΤΕ σου να είσαι μπλόγκερ... να σκέφτεσαι (και) με αυτόν τον τρόπο, ή να λες "αχ, να το ανέβαζα τσάκα-τσάκα ένα ποστάκι αυτό τώρα...", ή ακόμη και να αναρωτιέσαι τι κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι, σε ανύποπτες στιγμές μάλιστα (κι όσο πιο ανύποπτες, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις ότι το μπλόγκινγκ έχει μπει κάτω από την πέτσα σου).

Ολα είναι ένας κανόνας που βάζουμε κάθε τρεις και λίγο, για να κρατιόμαστε στην ασφάλεια και την βολή του καβουκιού μας, αλλά μετά ευχαριστιόμαστε τόσο μα τόσο πολύ τις εξαιρέσεις...

Να καταθέσω κι εγώ λοιπόν τη μικρή την εξαίρεση στον "άκαπνο" κανόνα μου εδώ.

Ενας έρωτας σε κάνει πάντα να ξεχνάς και κανόνες, και υποσχέσεις, και όλα τα "κρατάω χαρακτήρα" που έχεις πει κι ορκιστεί μπροστά σε φίλους.

Εχοντας νοιώσει όλοι εμείς λοιπόν στο πετσί μας "την γλυκειά αιμομειξία των μπλόγκερς", ε, δεν πάμε και πολύ μακρυά...

...

...

...

Πού να βγάζαμε και dvd!
:)))))))

(ε, να μην το γύριζα? Τόσο μελό πια δε το σηκώνει το τεκνο-μπλογκ!)

Καληνύχτεεεεεεεεεεεεες!

gatti said...

Αν και ήταν σαφές το υπονοούμενο,
αρνούμαι να το πιστέψω αλλά και να το δεχτώ. Την έχουμε συνηθίσει αυτή τη γωνιά και ακόμα κι όταν τα τεχνολογικά θέματα μας ήταν εντελώς άγνωστα,οπότε ήταν δύσκολο να σχολιάσουμε μας έφερνε εδώ η επαφή.

Να σας πω κάτι κύριε Δήμου; Κι εμένα με κούρασε το dimoutech, γιατί είναι ημίμετρα σε σχέση με το
doncat.
Δεν θα έχω το παραμικρό πρόβλημα να το κλείσετε, αρκεί να ανοίξετε πάλι το blog του don. Υπάρχουν τόσα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας και τόσοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για να μάθουν την δική σας οπτική γωνία.
Δική σας ήταν η απόφαση να το κλείσετε, δική σας θα είναι και να το ανοίξετε, αλλά πάρτε την γρήγορα σας παρακαλώ!

ΥΓ. Θεωρώ απαράδεκτο το θέμα που διαλέξατε για να κλείσετε το dimoutech. Μα είναι δυνατόν να γράψετε για ...πίπες την ημέρα που η ομάδα μου υπέστη τόσο βαριά ήττα; Ηξερα ότι είστε ΑΕΚτζής, όχι σαδιστής! ;-)

broccoli said...

my 4 cents (i'm feeling generous..):

0.01) Δήμιουργία νέου blog γενικού περιεχομένου. Ίσως τα "Επίκαιρα σε παράλληλη έκδοση", όπως ήταν ο σκοπός του αρχικού blog (μέχρι που απέκτησε δική του υπόσταση και αυτονομήθηκε). Π.χ. στο τέλος κάθε κειμένου στα Επίκαιρα μπορεί να μπαίνει link προς τη σελίδα σχολιασμού της παράλληλης ανάρτησης στον blogger, όποτε και αν ο don το επιθυμεί.

0.02) Αποφυγή αυτο-αναφοράς. Το νέο blog δεν πρέπει να έχει συνείδηση του εαυτού του, παρά μόνο των θεμάτων προς συζήτηση.

0.03) Ποστάρισμα ανα whenever don feels like it (όπως στα Επίκαιρα), χωρίς αίσθηση υποχρέωσης. Το κίνητρο πρέπει πάντα να είναι η ανάγκη επικοινωνίας/έκφρασης.

0.04) Κλείσιμο (κλείδωμα) των σχολίων όταν το θέμα (ή ο don) εξαντληθεί, ίσως με ένα explicit μήνυμα του στυλ "Ευχαριστώ για τη συμμετοχή, rendez-vous στο επόμενο ποστ". Έτσι ο don θα γλυτώσει απο την ανάγκη διαρκούς moderation.

Και έτσι δε θα έχουμε ούτε εξάρτηση ούτε στέρηση...

Καλή συνέχεια, όποια κι αν είναι αυτή.


PS όλες οι φωτογραφίες των posts όμως εξακολουθούν να φιλοξενούνται στον server του blogger!

Nikos Dimou said...

Καλημέρα

Χρόνια πολλά στους Θανάσηδες και ιδίως στους Νάσους!

Τα έχουν αυτά οι αποχαιρετισμοί: βγάζουν στην επιφάνεια τους καλύτερους bloggers με τα καλύτερα σχόλια.

Πόσο καιρό είχαμε να δούμε antvol και broccoli; (ευχαριστώ - πολύτιμες οι συμβουλές του τελευταίου σχολίου).

Σκέπτομαι και όλους αυτούς που χωρίς να ενδιαφέρονται για τα τεχνολογικά σύχναζαν εδώ μόνο και μόνο για να κρατάνε επαφή με την παρέα.

Ναι, πιο σωστό θα ήταν να ανοίξει πάλι το doncat - αλλά αυτό θέλει κουράγιο και δυνάμεις τριαντάχρονου (κανείς, κάτι για ελιξήριο νεότητας... viagra του blogging;).

Ας κάνουμε λοιπόν άλλο ένα διάλειμμα και βλέπουμε...

Σας θυμίζω πάλι την εκδήλωση της Δευτέρας!

TraumMeister said...

ND said... Μόνο δύο-τρεις έδειξαν να κατάλαβαν (αχ! οι γυναίκες).

Μπορεί να το 'πιασαν και τίποτις κύριοι, που απλώς κάνουν την "κυρία", κατά τους λαχανάδες στο μουρμούρικο του Παπάζογλου (του Βαγγέλη).

Ως προς το "αχ! οι γυναίκες", συν-βογγώ και επαυξάνω. (Αποτάσσομαι την ιδέα κάποια γυναίκα να σας έβαλε να κλείσετε το μπλογκ, γιατί δεν μπορώ να σας φανταστώ ως μοντέρνο Γεωργίτση, να σας λένε οι φίλοι σας "αυτή, να μου το θυμηθείς, και το μπλογκ θα σε βάλει να ξυρίσεις!" :-))))

Ως προς τους εθισμούς, δεν μπορώ να πω πως είμαι ειδικός, φοβούμαι πως είμαι "γενικός", δλδ. παραδώθηκα σε διάφορους, κατά καιρούς.

Γνώμη μου είναι πως η ερμηνεία του γιατί άλλοι εθίζονται και άλλοι όχι, γιατί άλλοι ξεκόβουν και άλλοι όχι, κρύβεται σαφέστατα στον αριθμό 42.

Ενας καλός φίλος, που οψίμως του φέρονται ωσάν να ήτο λαχανάς, λέει: "Αν θες να δεις την επίσημη γνώμη της επιστήμης, αρκεί να διαβάζεις τα περιοδικά ποικίλης ύλης". Εννοεί τα ξένα, τα ελληνικά μόνο τον καρκίνο θεραπεύουν, εβδομαδιαίως. Προτείνω το αφιέρωμα του TIME magazine για τους εθισμούς. Το είχα βρει επαρκέστατο για μια πτήση τριών ωρών. Οχι παραπάνω.

Το ρεζουμέ του γι αυτούς που αρέσκονται σε "κλασσικά εικονογραφημένα" είναι περίπου το εξής (όπως το είχα συνοψίσει μέσα μου πριν κλείσω το τραπεζάκι για την προσγείωση):

σήμερα ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος του εθισμένου δεν είναι ίδιος με αυτόν του μη εθισμένου. Οι διαφοροποιήσεις ποικίλουν ανά εθισμό (αλκοόλ, καπνός, εθιστικά ναρκωτικά, κλπ.) και εντοπίζονται, όμως ένα καθολικό "κέντρο" εθισμού αρνείται πεισματικά να προβάλει στα μικροσκόπιά μας (κάνε τζα βρε σκασμένο!). Δεν έχουμε καθόλου καλή εικόνα ούτε για το αν κάποιος είναι εν γένει εθίσιμος, ούτε για το σε τί είναι εθίσιμος. Δεν ξέρουμε ποιό είναι το όριο μεταξύ εύκολης και δύσκολης απεξάρτησης, πού τελειώνει η ευχάριστη συνήθεια και πού αρχίζει ο εθισμός. Δεν έχουμε καμμία σαφή εικόνα για το αν η αρχή του προβλήματος είναι οργανική, ή εάν κάποιου είδους "ψυχική" δράση μπορεί να επιφέρει αυτές τις παρατηρήσιμες αλλοιώσεις στον εγκέφαλο.

Στα παραπάνω η λέξη "ξέρουμε" και τα συναφή, υπονοούν τον τρόπο που "ξέρουμε να ξέρουμε" στη Δυτική επιστήμη. Εικασίες υπάρχουν πολλές (όσες και χρηματοδοτήσεις). Στο μεταξύ δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια: ακολουθούμε τη στρατηγική των τελευταίων 50 ετών στην δυτική ιατρική δλδ. επικεντρωνόμαστε στους αναστολείς (συμπτωμάτων, δράσεων, εκκρίσεων κλπ.) και κρατάμε την ελπίδα ζωντανή. Είναι και αυτό μια κάποια λύσις.

Εν όψει των παραπάνω, κ. Δήμου, σας εύχομαι ολόψυχα να βρείτε σύντομα τον αναστολέα σας, για τον εθισμό στο blogging, και γνωρίζοντας πως οι αναστολείς (όπως και οι αναστολές, δόξα τω Δαρβίνω) δεν λειτουργούν πάντα, να του ξεκλέβετε λίγο χρόνο του αναστολέα, πού και πού.

Αu revoir, "and thanks for all the fish!"

Traum

Nikos Dimou said...

Γυρίζοντας πίσω και χαζεύοντας παλιά blog είδα για πρώτη φορά μετά από καιρό το doncat2 το φωτογραφικό. Πρέπει να πως ότι είναι σαφώς το ωραιότερο ανάμεσα στα blog μου. Όποτε έχετε χρόνο ρίξτε μία ματιά - και στις παλιότερες αναρτήσεις.

Finteias said...

Nikos Dimou said: "Έτσι ο αποχαιρετισμός μεταμορφώθηκε σε κανονικό post περί καπνίσματος."

Φαίνεται, λοιπόν, ότι πρόκειται για δύο πραγματικές εξαρτήσεις.
Προσφέροντας έναν δικτυακό αποχαιρετισμό ήταν σαν να προσφέρατε τσιγάρο σε καπνιστές. Δεν έχει σημασία ο λόγος της προσφοράς, αλλά αυτή καθ' αυτή τη νικοτίνη.
Επί δύο χρόνια υπήρξατε επιβάτης του οχήματος της αποτοξίνωσης από τη νικοτίνη.
Λέτε να γίνει το ίδιο και με το dimoutech;

Προσθέτοντας κι εγώ τη φάλτσα νότα μου, να πω ότι σε ό,τι αφορά το κάπνισμα βρίσκομαι στο στάδιο της πίπας.
Θυμήθηκα ένα παλιό άρθρο σας στο Κυριακάτικο Βήμα για τους ιησουΐτες και το κάπνισμα (δεκαετία του '80, νομίζω).

Σε ό,τι αφορά το blog, είναι φανερό ότι ο αποχωρισμός είναι ανεπιθύμητος. Κανείς όμως, δεν θα ήθελε να επισκέπτεται ένα σπίτι με έναν οικοδεσπότη που θέλει, προσωρινά τουλάχιστον, να μην έχει αυτόν τον ρόλο.

Ούτως ή άλλως για χρόνια είχαμε επαφή με τα κείμενα του Νίκου Δήμου χωρίς την δυνατότητα της άμεσης απάντησης και νομίζω ότι δεν μας έβλαψε το ότι δεν ήταν δυνατό να ...διορθώνουμε τον συγγραφέα με διάφορα σχόλια προς αυτόν.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες.

Nikos Dimou said...

Μαύρε Γάτο ευχαριστώ για τις ευχές. Δεν δημοσιεύω το σχόλιό σας γιατί είναι 100% ανακριβές - αν ενδιαφέρεστε στείλτε μου email.

gnik said...

Καλησπέρα
Έκανα μια πρόταση για το dimoutech αλλά δεν βλέπω να σας ενδιαφέρει.

@Εγώ θα πρότεινα να το κρατήσετε με την ιδρυτική του μορφή των καθαρά τεχνολογικών αναρτήσεων κάθε όποτε θέλετε και αφού υπάρχει & λόγος να συζητήσουμε κάτι.

Δεν υπάρχει δικαιολογία να μην......

Nikos Dimou said...
Kαλημέρα!

Μα βέβαια gnik θα επιστρέψουμε και στα πιο ειδικά τεχνολογικά θέματα μετά την εορταστική περίοδο...
January 8, 2008 7:05 AM

Αυτά είπατε αλλά τώρα μας αφήνετε
Δεν πειράζει ….καλό δρόμο…

aggelos-x-aggelos said...

nikos dimou said...

Σκέπτομαι και όλους αυτούς που χωρίς να ενδιαφέρονται για τα τεχνολογικά σύχναζαν εδώ μόνο και μόνο για να κρατάνε επαφή με την παρέα.

Και αυτή η παρέα εύχομαι να είναι μεγαλύτερη εξάρτηση από τη νικοτίνη και να μας δώσει ένα καινούριο blog, σαν αυτά που είχαμε συνηθίσει, με τα καλά τους και τα κακά τους. Καταλαβαίνω το μέγεθος της κούρασης, αλλά πιστεύω -και εύχομαι- ότι οι "κακές" συνήθειες δεν κόβονται τόσο εύκολα.

Καλή ξεκούραση καλέ μου φίλε και εις το επαν-blogin. Θα μου λείψεις...

Υ.Γ.
See you on Monday -επιτέλους!

Kαπα said...

Τυχεροί όσοι βρεθούν σήμερα στην εκδήλωση μνήμης για τον Γιώργο Κουμάντο.

Τι πιο ωραίο μνημόσυνο από το να θυμόμαστε το έργο του και να διδασκόμαστε από τους αγώνες και τις αξίες του!

Τυχεροί όσοι βρεθούν εκεί σήμερα.

Με εκτίμηση

Κάπα

Nikos Dimou said...

kαπα
προσοχή! δεν είναι σήμερα - είναι την Δευτέρα 12.1.!

resident said...

21.1 διορθώνω.
Aντε με το καλό να ανοίξει το doncat.

Kαπα said...

Nikos Dimou said...
kαπα
προσοχή! δεν είναι σήμερα - είναι την Δευτέρα 12.1.!

January 18, 2008 8:37 PM
---------------------------


Νικόδημε! Σας μπέρδεψε η βιασύνη μου!

Δε είναι την Δευτέρα 12.1,
αλλά στις 21 Ιανουαρίου, δηλαδή παραμεθεύριο τη Δευτέρα!

Με εκτίμηση

Κάπα

ΥΓ. Και πάλι δεν μπορώ να έρθω. Μακάριοι όσοι προσέλθουν.

Ελπίζω όμως να συγκεντρωθούν κάπου οι ομιλίες και να δημοσιευθούν σε ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Τιμώντας τη μνήμη του Γιώργου Κουμάντου".

Nikos Dimou said...

Τυπογραφικό λάθος.

Ήδη έχουμε βγάλει ένα μικρό βιβλίο για τον Γ. Κ. που θα μοιραστεί στην εκδήλωση.

giant13 said...

40 χρόνια σχεδόν επαγελματικό κάπνισμα.
Ακόμη συνεχίζω, παρά το κατά 90% αίτιο, που μου προξένησε πρόβλημα υγείας, πριν τρία χρόνια περίπου.
Σοβαρότατο, αλλά ξόφαλτσο. Ισως μιά προειδοποίηση.

Πολλοί λένε την φράση "το έκοψα πριν μου το κόψει ο γιατρός.
Εμένα ούτε αυτός κατάφερε να μου το κόψει μέχρι τώρα, παρόλο που υποβάλλομαι κάθε πεντάμηνο σε μιά συγκεκριμένη εξέταση.
Φυσικά γνωρίζω, πως εξακολουθώ την μεγαλύτερη βλακεία που μπορεί να κάνει άνθρωπος.
Κόβεται και δικαιολογία δεν υπάρχει. Αρκεί να το ωριμάσεις μέσα σου.
Προς το παρόν, τα 25-30 την ημέρα, μειώθηκαν σε 13-15.
Κατι είναι και αυτό, μεχρι το οριστικό μαχαίρι που λένε.

Οσο για το σύνδρομο στέρησης που αναφέρει και ο οικοδεσπότης, είναι πραγματικά υπαρκτό, όσο και να διαφωνούν μερικοί.
Ποικίλει όμως στην ένταση που εμφανίζεται στους διάφορους καπνιστές.
Φυσικά αναφέρομαι στους συστηματικούς και όχι στους ερασιτέχνες.
Κάποτε το 1991, όταν αποφάσισα να το κόψω, το βράδυ είχα εφίδρωση και στενοχώρια. Κανονικά συμπτώματα συνδρόμου στέρησης.
Μόλις τράβηξα 2-3 τζούρες, χαλάρωσα.

Μαύρος Γάτος said...

Δεν επιμένω γιατί δεν έχω πλήρη εικόνα, και μπορεί σε ένα βαθμό να έχετε δίκιο - σίγουρα όχι 100%. Δεν συμφωνώ που κρύψατε το σχόλιο, αλλά δεν πειράζει. Ελπίζω να μάς δοθεί κάποτε η ευκαιρία να συζητήσουμε το θέμα...

Καλό βράδυ- όσο για το κάπνισμα, είδα κάπου μια παλιά αμερικάνικη διαφήμιση που έλεγε "Εlephant's- the physicians' choice", κάτι σαν "οι γιατροί καπνίζουν μόνο Elephant's". Εξαιρετική κίνηση να το κόψετε εγκαίρως!

Φιλομήλα, έχεις ακόμα το μπλουζάκι και το πόστερ μου από το Doncat?

Σ;-))))))

glam said...

Το να γράφει ο Ν.Δ. μόνο τεχνολογικά, είναι σαν να έχεις μια PORSCHE, και να την χρησιμοποιείς μόνο για την διαδρομή Ψυχικό-Ομόνοια.:-)

Προτάσεις για την «επιτύμβια στήλη» του dimoutech δέχεστε; (μακάβριο!!)

Αν ναι, έχω την πιο βαρετή, ίσως, για σας, αλλά πολύ χρήσιμη, πιστεύω, για τις πολλές χιλιάδες των επισκεπτών του blog, σημερινών και κυρίως μελλοντικών!

Θα πρότεινα π.χ. μία ανάρτηση του τύπου 10 συμβουλές –κλειδιά για να ξεκινήσετε την περιπέτεια στο διαδίκτυο, για Έλληνες χρήστες ή κάτι παρόμοιο.
Το θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμο και πρακτικό για την διάδοση της νέας τεχνολογίας στην Ελλάδα ,και εσείς είστε ο πλέον αρμόδιος όλων !!!…...captain.

Εκτός από βαρετό, δεν ξέρω αν είναι εφικτό , αν το ήξερα δεν θα ήμουν άσχετος:-)

Να είστε καλά και να μας ξαφνιάζετε …….

Anonymous said...

Τελικά λάθος τραγούδι διάλεξα...

Καλύτερο το:

"Φυγε κι'ασε μεεεε...(μας)
........................."

etc.

azrael said...

Μα το bloggin δεν είναι κακιά συνήθεια για να κοπεί!!

Δήμαρχε πάρτο απόφαση ότι θα είσαι μια ζωή μαστούρης με τα blogs και ξανάνοιξε το doncat!!

Και να φανταστείς ότι εδώ και 15 μέρες σκεφτόμουν να σου γράψω ότι μια χαρά τα κατάφερες με το dimoutech και δεν είχαμε καθόλου τσακωμούς και στεναχώριες!!

Εμ βέβαια τεχνοκρατικό blog είναι και άρα το αποφεύγουν οι κουλτουριαρίζοντες που συνήθως δημιουργούν το μπάχαλο.

Πάντως έτσι και κόψεις το μπλογκιγκ θα έρθω στα Κιούρκα να σου δαγκώσω το αυτί!!

Ορίστε μας!!

Kαπα said...

Η γόπα


Το απόγευμα, ως συνήθως, βγήκα για περπάτημα με το σκυλάκι. Πήρα τη στροφή για το πεζοδρόμιο τού κεντρικού δρόμου και είδα, αρκετά πιο μπροστά μου, να προχωράει κάποιος σκυφτός και κάθε λίγο και λιγάκι να σταματάει και να παίρνει κάτι έπαιρνε από κάτω...

Σύντομα τον έφτασα, αλλά δεν τον προσπέρασα. Ήθελα να τον παρακολουθήσω, από περιέργεια.

Ήταν Κινέζος, γύρω στα σαράντα, με σαρακοφαγωμένα ρούχα, παπούτσια και χαρακτηριστικά. Έψαχνε για γόπες.

Από μια που έβρισκε, την έβαζε στο στόμα, στράβωνε το σαγόνι, κρυβόταν πίσω από τη μια παλάμη, και άναβε τον αναπτήρα. Αμέσως τραβούσε τρεις τέσσερις βαθιές, απανωτές ρουφηξιες και άνοιγε το βήμα του μέχρι την επόμενη γόπα...

Δεν σας κρύβω ότι προς στιγμήν μελαγχόλησα λιγάκι.

Μπαίνοντας στο σπίτι και περνώντας μπροστά από το pc, ένιωσα σαν τον... Κινέζο. Πολύ θα ήθελα να εντοπίσω σε κάποιο «πεζοδρόμιο» του δικτύου μια γόπα με φρέσκα μισοσβησμένα λόγια του ΝικόΔημου. Να φουμάρω λίγη από τη σκέψη και την ευαισθησία του και να φτιαχτώ...

Με εκτίμηση

Κάπα

Somebody961 said...

Σήμερα Σάββατο μετά από πολλά πολλά χρόνια αποφάσισα να βάλω μια τάξη στο χώρο μου.
Ηταν πολύ δύσκολο και επώδυνο να αποχωριστώ πράγματα που σημαδεύαν εποχές μου.
Πέταξα π.χ. ιδιοκατασκευές ενισχυτών, ισοσταθμιστών, περιοδικά και άλλα, πάρα πολλά.
Η αυτά ή εγώ χωράνε εδώ μέσα είπα.
Ενα κράτησα.
Τα άρθρα του Ν.Δ. στο ram από το '96 περίπου ως το 2004.
Από τότε που έλεγε για ήσυχα τροφοδοτικά pc (άποψη για ποιότητα σε κάθε τι), ασυμβατότητες, απόψεις, θέσεις.. Και 'σφήνα' σε κάποιο 'απ τη σκοπιά του απλού χρήστη' το κείμενο με τα φλίπερ.

Και κάτι μου σβουρίζει το μυαλό από το απόγευμα που τελείωσα.
Οταν δεν είχαμε το blog, είχαμε τους τόπους που έγραφε, που δήλωνε την παρουσία του.
Επειτα, μετά και την 11η παραίτηση, μας έμεινε το blog.
Αρα: Για λόγους ισορροπίας θα πρέπει ή να παραμείνει το blog ή να επιστρέψει στον τύπο για τα καλά!

Είναι ο ..τύπος του!

Το lifo έτσι που μας 'καλόμαθε' δεν καλύπτει πλέον.
Εκτός και είναι και αυτό "πίπα" κατά την αλληγορία...

PYXIDAGR said...

....... :-((( ......

gnik said...

@Somebody
΄΄στου κουφού την πόρτα παρ’ την πόρτα και φύγε’’
Αυτά λέω & εγώ αλλά δεν ακούει
------------------------------
Καλό Kαρναβάλι…. Αρχίσαμε & σας περιμένουμε

giant13 said...

ο/η azrael είπε,

"Εμ βέβαια τεχνοκρατικό blog είναι και άρα το αποφεύγουν οι κουλτουριαρίζοντες που συνήθως δημιουργούν το μπάχαλο."
---------------------------

Πολύ σωστό και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Και να ξαναανοίξει το doncat η να δημιουργηθεί κάτι νέο, εκ πείρας πολύ λίγη ζωή θα χει.

Τά είδαμε, τα ξέρουμε, τα μάθαμε.

Σε κάποια θέματα, πάλι θα κτυπά 400σχόλια και παραπάνω, αλλά στην ουσία με περίπου 100 διαφορετικούς σχολιαστές μόνον.

Αν εξαιρέσω τους καθαρά υβριστές, που ούτως η άλλως κόβονται απ το άχαρο και κουραστικό μοντερέσι, έχουμε τους υπόλοιπους.
Τους κουραστικά επαναλαμβανόμενους.
Επίδειξη γνώσεως περί των πάντων, με στείρες αντιπαραθέσεις και διαξιφισμούς μέσω σεντονιάδων, που μετατρέπουν ενα όμορφο ποστ σε δικό τους chatroom, με σχόλια που ξεφεύγουν εντελώς της ουσίας, αψηφόντας και δοκιμάζοντας την ανοχή και αντοχή πρώτα τον οικοδεσπότη και μετά όλων τους υπόλοιπους.
Φυσικά οι περισσότεροι δεν έχουν δικά τους ιστιολόγια, γιατί μόνο τα δικά τους σχόλια θα βλεπαν.

Στου Γάτου όμως, που είναι γωνιακό το μαγαζί, εχει και μεγάλη επισκεψιμότητα, ας γίνουμε διάσημοι με την ακατανόητη φλυαρία μας.

Το αντίθετο δηλαδή αυτού που κάνει μοναδικό τον οικοδεσπότη.
Όσο δύσκολο και να ναι το θέμα, με την τόσο απλή, μεστή, τεκμηριωμένη, κατανοητή και σύντομη κυρίως παράθεση του εκάστοτε θέματος.

Καλημέρα σας και χρόνια πολλά στις απανταχού Ευθυμίες και Ευθύμηδες.

Nikos Dimou said...

Καλημέρα!

kαπα

αλίμονο ο κόσμος, δικτυακός και υλικός, είναι γεμάτος από γόπες του Νικόδημου...

Βιβλία, άρθρα, μπλογκς, εκπομπές... ο Κινέζος θα έχει πολλή δουλειά!

Nikos Dimou said...

O κεντρικός μου επιτραπέζιος υπολογιστής (desktop) με εκδικήθηκε για την διακοπή του dimoutech. Παρέδωσε το πνεύμα χθες το βράδυ.

Format κι από την αρχή. Ευτυχώς έχω backup των πάντων...

Kαπα said...

Αν και είχαμε σχεδόν όλα σας τα βιβλία προτου γνωριστούμε δικτυακώς, ωστόσο αρχίσαμε να σας νιώθουμε και να μπαίνουμε στην ουσία της σκέψης και της ευαισθησίας σας, μετά τη δικτυακή μας γνωριμία.

Πολλοί θα σας ήθελαν εδώ μέσα (στα μπλογκ σας) "κύριο ατσαλάκωτο", αυτήν την εικόνα σας θα προτιμούσαν και ίσως να τους... απογοητεύσατε.

Αντίθετα, εμείς γοητευτήκαμε περισσότερο από την ειλικρινή και έντιμη παρουσία σας, από το γεγονός ότι το γνήσια ελευθερόφρον και μεσογειακό σας ταμπεραμέντο δεν νοιάστηκε να καλλιεργήσει ένα προσωπείο, παρά ενδιαφέρθηκε να εκφραστεί, όπως πάντα, απροσποίητα, δίχως να λογαριάσει οφέλη και ζημιές.

Αυτή η αίσθηση της αμεσότητας θα μας λείψει, η αμεσότητα η οποία μας αποκάλυψε ότι και μπροστά από το εξωφυλλο και πίσω από τις σεδίδες των βιβλίων σας και κάτω από τις γραμμές των κειμένων σας βρίσκεται η ίδια "άναρχη" και μαχητική προσωπικότητα, που δε νοιάστηκε να χαϊδέψει τα αφτιά κανενός, παρά μόνο στάθηκε και στέκεται πιστή στα νάματα του ανθρωπιστικού ορθολογισμού, με λογισμό και όνειρο.

Μακάρι να μπορουσαμε να σας μοιάσουμε.

Με εκτιμηση

Κάπα

ΥΓ. Ποιος είπε ότι οι σαραντάρηδες δεν χρειάζονται πρότυπα;

mistiriO/S said...

Au revoir λοιπόν και σύντομα ελπίζουμε!

Εν τω μεταξύ ξεκινώ και εγώ σιγά σιγά (πιάνοντας αρκετά νήματα από το dimoutech)...

stravopodis.blogspot.com

ΌΛΟΙ καλοδεχούμενοι..

xasodikis said...

Προσωπικά δεν ανησυχώ...
Ένας άνθρωπος που έχει γράψει τόσα για την ανάγκη της επικοινωνίας, αναπόδραστα κάποια στιγμή θα ξανασυνδεθεί με τον πιο ζωντανό χώρο επικοινωνίας αυτή τη στιγμή.

Να είστε καλά, να είστε υγιής, και κάπου εδώ γύρω θα τα ξαναπούμε...

gravoura said...

Καλή επιτυχία στη σημερινή εκδήλωση και ζηλεύω τους τυχερούς που θα είναι εκεί.

Εμείς, θα σας περιμένουμε να μας νοσταλγήσετε εκ νέου.

Φιλιά

Ein Steppenwolf said...

Αυτό που θέλετε να κόψετε δεν είναι το ιστολογείν, αλλά το νυχθημερόν μετριάζειν. Με λίγη τεχνολογία και μένει το πρώτο και γλυτώνετε απ' το δεύτερο.

Nikos Dimou said...

Kι επειδή βαρέθηκα να σβήνω τα σχόλια του "σαλτάρω", κλείνω την πρόσβαση σε αυτό το ποστ.