Wednesday, December 12, 2007

Τεχνολογία και Μορφολογία



Από παλιά ο άνθρωπος έδινε όμορφη μορφή στα αντικείμενα που χρησιμοποιούσε. Μια ματιά στα αρχαία αγγεία και στα κινέζικα βάζα, θα σας πείσει.

Ωστόσο με την βιομηχανική επανάσταση και την μαζική παραγωγή, η ωραία μορφή δεν ήταν πια θέμα του χειροτέχνη κατασκευαστή. Την εξωτερική εμφάνιση την έδιναν μηχανήματα – και κάποιος έπρεπε να μελετήσει αυτή την μορφή έτσι που α) να είναι ωραία και ελκυστική, β) να είναι εύκολο να κατασκευαστεί μηχανικά και γ) να ταιριάζει με τις λειτουργίες του αντικειμένου. Γεννήθηκε το επάγγελμα του βιομηχανικού σχεδιαστή, του στυλίστα, του μορφολόγου.

Όλοι έχουμε ακούσει για τους Nuccio Bertone, Georgetto Giugaro, “Pinin” Farina, από τον χώρο του αυτοκινήτου – αλλά και άλλα ονόματα σχεδιαστών σας είναι γνωστά: F. A. Porsche, Raymond Loewy, Philippe Stark, Le Corbusier, όλη η σχολή του Bauhaus (Gropius, Mies van der Rohe, Breuer) που σχεδίαζαν έπιπλα και αντικείμενα. Εταιρίες διάσημες για την εμφάνιση των προϊόντων τους ήταν μεταπολεμικά η Braun που σάρωνε τα βραβεία στις εκθέσεις και σήμερα η Apple που πουλάει δεκαπλάσιες ποσότητες ενός προϊόντος, τεχνολογικά όμοιου με τα ανταγωνιστικά, χάρη στην μορφή του.

Το πόσο πουλάει το design το είχα περιγράψει σε ένα κείμενό μου στο RAM με τίτλο: «Η σύζυγος και η γκόμενα». Περιγράφω εκεί πως παράτησα ένα τέλειο από πλευράς λειτουργίας κινητό για να εμπλακώ με ένα άθλιο κατασκεύασμα (που με ταλαιπώρησε αφάνταστα με το κακό λογισμικό του) μόνο και μόνο γιατί ερωτεύτηκα την εμφάνισή του. (Η ιστορία: ΕΔΩ)

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ορισμένα αυτοκίνητα πουλάνε «από τα αποδυτήρια», λόγω γραμμής, ενώ άλλα, καλύτερα από κάθε άποψη, δεν σταυρώνουν αγοραστή γιατί απλώς δεν αρέσουν.

Στα νιάτα μου είχα και μία προσωπική εμπλοκή στο θέμα της Βιομηχανικής Μορφολογίας. Αντιγράφω από τους «Δρόμους»:

Αρχές της δεκαετίας του 60, μόλις είχα γυρίσει από την Γερμανία συνάντησα τον Θεμιστοκλή Βαράγκη που πρόσφατα είχε επιστρέψει από την Αγγλία - σπουδές εσωτερικής αρχιτεκτονικής.

Ο (μακαρίτης σήμερα) Βαράγκης ήταν τότε ένας χείμαρρος από ιδέες και σχέδια. Αναβράζων και κοχλάζων. Είχε ήδη αρχίσει να στήνει και να συνθέτει διάφορα πράγματα, που δεν είχαν αποκλειστικά επιχειρηματικό χαρακτήρα. Αργότερα αφοσιώθηκε πιο πολύ στις επιχειρήσεις. Μία από τις πρώτες του δραστηριότητες (μαζί με τον Π. Kανναβό) ήταν η Έκθεση Συγχρόνου Σπιτιού.

Εγώ, λίγα χρόνια νεότερος, έψαχνα συνεχώς για δουλειά. Υπηρετούσα στο Ναυτικό και φυσικά δεν μπορούσα να εργάζομαι με κανονικό ωράριο. Οι δραστηριότητες του Βαράγκη μου ταίριαζαν, τόσο χρονικά όσο και θεματικά. Η τότε σύζυγος μου ήταν αρχιτέκτων και, όπως με την απουσία μου στην Γερμανία είχα χάσει τις παλιές δικές μου παρέες, βρισκόμουν συνεχώς με αρχιτέκτονες. Μία μακρινή (εξ αγχιστείας) συγγένεια με τον Πικιώνη μου είχε δώσει την απόλαυση της γνωριμίας του. (Έχω γράψει γι αυτήν, στον σχετικό τόμο-αφιέρωμα του Ε.Μ.Π.) Ας αφήσουμε που κι από πριν είχα ασχοληθεί - και μέσα στις σπουδές μου - με θέματα αισθητικής του χώρου.

Έτσι βρέθηκα να κάνω Δημόσιες Σχέσεις για την Έκθεση Συγχρόνου Σπιτιού και, μετά, για το Κέντρο Βιομηχανικής Μορφολογίας.

Στην δεύτερη αυτή περίπτωση, ο ρόλος μου δεν ήταν μόνο του Συμβούλου Δημοσιότητας. Ήταν ταυτόχρονα και ο ρόλος του "θεωρητικού" ο οποίος έπρεπε να συγκεκριμενοποιήσει, να εκφράσει και - στη συνέχεια - να εκλαϊκεύσει τις βασικές έννοιες της Βιομηχανικής Μορφολογίας σε ένα εντελώς απροετοίμαστο κοινό. Για το σκοπό αυτό έγραψα δεκάδες άρθρα και κείμενα, μετέφρασα ξένες μελέτες - που δημοσιεύτηκαν στο μικρό περιοδικό του Κέντρου. Είχα την συνολική εκδοτική ευθύνη αυτού του εντύπου, μόνο που (λόγω Ναυτικού) δεν εμφανιζόταν πουθενά το όνομά μου.

Αλλά τι ήταν το Κέντρο Βιομηχανικής Μορφολογίας;

Ήταν μία μεταφορά στα καθ' ημάς του γνωστού Design Center του Λονδίνου. Στεγαζόταν σε δύο ορόφους του νεόδμητου τότε κτηρίου πλατεία Συντάγματος και Ερμού 2. (Αρχιτέκτων Δημήτρης Παπαζήσης. Τότε ξεχώριζε για την αρχιτεκτονική του γραμμή - σήμερα είναι πιο γνωστό λόγω MacDonalds...) Φιλόδοξη προσπάθεια - 700 τ. μ. στο πιο ακριβό σημείο της Αθήνας! – άρχισε να λειτουργεί το 1962. Στην αρχή γνώρισε σημαντική επιτυχία και συγκέντρωσε αρκετά εκθέματα. Όμως η ανταπόκριση του κοινού δεν ήταν ανάλογη (ποιος τότε ενδιαφερόταν για design!) οι εκθέτες είδαν πως η παρουσία τους εκεί δεν έφερνε ανάλογα οικονομικά οφέλη και δεν ανανέωσαν...

Πολλοί γνωστοί Αθηναίοι είχαν εμπλακεί σε αυτή την προσπάθεια. Εμπνευστής και ψυχή του Κέντρου ο Θεμιστοκλής Βαράγκης. Ήταν διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου, μαζί με τον Ηλία Ξανθάκο που φρόντιζε περισσότερο τα οικονομικά. Πρόεδρος δέχθηκε να γίνει ο ογδοηκοντούτης - αλλά πάντα πρόθυμος να υπηρετήσει νέες ιδέες – ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς. Είναι ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς στα χρονογραφήματα που έγραψε για το περιοδικό του Κέντρου, πως προσπαθούσε να εξηγήσει (υποψιάζομαι και στον εαυτό του) την έννοια της Μορφολογίας.

Παράλληλα με το Κέντρο (που ήταν Ανώνυμη Εταιρία) δημιουργήθηκε και ένα Σωματείο: Η Ελληνική Εταιρία Βιομηχανικής Μορφολογίας. Τα ονόματα που συναντάει κανείς στο Διοικητικό Συμβούλιο είναι χαρακτηριστικά: Πρόεδρος Θύμιος Παπαγιάννης. Αντιπρόεδρος: Θεμ. Βαράγκης. Γενικός Γραμματέας: Αντώνης Λαμπάκης. Ειδικός Γραμματέας: Τάκης Ζενέτος. Ταμίας: Μιχάλης Κατζουράκης (υπεύθυνος για πολλά από τα έντυπα του Κέντρου). Μέλη: Αλέκος Αναστασιάδης, Γεράσιμος Μολφέσης, Ιππόλυτος Παπαηλιόπουλος, Τίμος Χριστοδούλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισοί από αυτούς είχαν αποφοιτήσει (όπως κι εγώ) από το Κολέγιο Αθηνών.

Ήταν καλή η παρέα, μα ο τόπος δεν ήταν έτοιμος (δεν ξέρω αν είναι καν σήμερα). Ξεσηκώθηκαν και οι Θεσσαλονικείς για να υπερασπιστούν τα προνόμια της Δ.Ε.Θ. Οι επισκέπτες αραίωσαν, οι εκθέτες επίσης. Ούτε η "υψηλή προστασία της Α. Μ. του Βασιλέως Παύλου" δεν έσωσε το Κέντρο. Το μόνο που μου έμεινε - εκτός από τις αναμνήσεις - είναι ένας σκονισμένος φάκελος. Τον ανοίγω και ανθολογώ διάφορα χαρακτηριστικά κείμενα και στοιχεία της εποχής... Είναι τα έντυπα του Κέντρου: κατάλογοι εκθετών, κανονισμός, διαφημιστικά, τεύχη του περιοδικού (έξη κυκλοφόρησαν, το πέμπτο μου λείπει).


Αυτά σαν αναμνήσεις – αλλά οι εμπειρίες αυτές στέριωσαν μέσα μου ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τις μορφές των βιομηχανικών προϊόντων. Θεωρώ ότι η Βιομηχανική Μορφολογία έχει δώσει εκπληκτικά δείγματα δουλειάς, που ξεπερνάνε τα όρια της κατασκευής και μπαίνουν στον χώρο της τέχνης. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα μεγάλα μουσεία μοντέρνας τέχνης υπάρχουν πλέον και δείγματα βιομηχανικών προϊόντων – από καφετιέρες μέχρι αυτοκίνητα…



_________________________________

Επάνω είκόνα από διαφημιστικό έντυπο για τα κινητά της LG, στην μέση η εξέλιξη του iPod και κάτω η μεγάλη μου αγάπη: Lamborghini Miura, design by Bertone.

109 comments:

Lefteris said...

Αλλά τι ήταν το Κέντρο Βιομηχανικής Μορφολογίας;

Ότι και να ήταν, από τη στιγμή που έγινε "Κέντρο" (ή σύλλογος, ή σωματείο, ή οτιδήποτε άλλο οργανωμένο), θα προκαλούσε αντιδράσεις. Στην Ελλάδα, οποιαδήποτε οργανωμένη ομάδα προκαλεί αντιδράσεις, εκτός εάν είναι εκκλησιαστική (της ορθόδοξης εκκλησίας), ή της αριστεράς και προόδου. Όλα τα άλλα είναι "αιρέσεις" και διαβολικά πράματα.
Εάν κατέβω στην Ελλάδα να φτιάξω ένα "σύλλογο σκληρά εργαζομένων και παραγωγικών ατόμων" θα με σκοτώσει η 17Ν και θα με αφορίσει το ΚΚΕ και τη Εκκλησία, διότι θα πανικοβληθούν στην ιδέα και μόνο ότι κάποιοι άνθρωποι συνέρχονται χωρίς την έγκρισή τους και τον έλεγχό τους.

Για να ανθίσει το industrial design στην Ελλάδα, πρέπει να καλλιεργείται και να παράγεται μόνο από ορισμένες βιομηχανίες ή ιδιώτες -- αλλά όχι "οργανωμένους".


Αν η καρέκλα δεν είναι βολική τότε είναι κακό το σχέδιο.

Σ' αυτή την περίπτωση θα την αγοράσουν οι σοσιαλιστές πολυτελείας στο Μανχάταν, το Μπέβερλι Χιλς και το Harvard... και μετά θα τους πάρουν συνέντευξη οι Έλληνες δημοσιογράφοι σχετικά με τα κοινωνικά/οικονομικά προβλήματα του τρίτου κόσμου.

wolf said...

Αν αφησουμε στην ακρη τους ερασιτεχνες και τις μικρες επιχειρησεις την τελικη μορφη του προιοντος θα την αποφασισουν οι του marketing.

οταν απο ενα προιον μπορει και να κρινεται η επιβιωση της εταιριας δεν το αφηνεις στους καλλιτεχνες.

αυτοι παλι για να πουλησουν στη μαζα παιζουν με τα αρχεγονα συμβολα που αγγιζουν ολους τους ανθρωπους.(μιλαμε για πολυεθνικες)

αυτα τα συμβολα δεν ειναι πολλα.ισχυς, γυναικειο κορμι, φαλλος .

ετσι πχ για να πουλησεις ενα αμαξι στον ανημπορο αστο θα τον κανεις να νιωσει δυνατος (θηριωδη τζιπ) κλπ.

τεραστιο θεμα που απτεται των πιο κρισιμων εννοιων (χειραγωγηση-διαμορφωση συνηθειων, προτυπων, αισθητικης κλπ)

δυσκολο θεμα.

Nikos Dimou said...

wolf
Σαφώς το μάρκετινγκ έχει άποψη - αλλά δεν υπερισχύει πάντα.

Π. χ. ο Le Quement υπερίσχυσε των αντιρρήσεων του μάρκετινγκ - και η Renault ατύχησε... Και ο Bangle συγκρούστηκε με το μάρκετινγκ της BMW και κέρδισε την μάχη - εκεί οφελήθηκε η εταιρία.

giant13 said...

O Γάτος είπε,

Και ο Bangle συγκρούστηκε με το μάρκετινγκ της BMW και κέρδισε την μάχη - εκεί οφελήθηκε η εταιρία.
--------------------------------
Οποιος διαβάσει τα φόρουμ, παντού επικριτικά σχόλια θα δεί.
Τελευταία κατάφερε να χαλάσει και τα πανέμορφα οδηγοκεντρικά ταμπλώ, ενώ τα αντέγραψαν Μερτσέντες και Αλφα (156).
Απλά η BMW πουλάει επειδή είναι ΒΜW.

harrygrath said...

Οπως ειναι...γνωστο,για χρωματα,φαγητα & αρωματα,ο καθενας με το γουστο του...

Για το δικο μου ,πολλα αντικειμενα ντηζαην ειναι αντι-λειτουργικα/εργονομικα,επιτηδες πολυ ακριβα,τραβηγμενα & ξεφωνημενα. Καταλληλα για πουλημα μουρης.

Υπαρχουν & αριστουργηματα.

Οσοι απο τις κατηγοριες των 6 Π εχουν παει Μυκονο,θα ξεχωρισουν ενα μαγαζι,οπου ο γιος αρβανιτη καραβανά,παραδοξως βγαζει...κομψοτεχνηματα.Αριστα,για τη δικη μου αισθητικη..


Υ.Γ

Τα εξι Π της Μυκονου...

Π _ _ στηδες

Π _ _ τανες

Πολιτικοι

Πλουσιοι

Περιεργοι

&...

Πσώνια...

Nikos Dimou said...

harry ξέχασες τους
Π ελεκάνους

giant13
Παρά τα επικριτικά σχόλια (κυρίως για τις αρχικές συλλήψεις) τελικά το ύφος του Bangle επεκράτησε σε βαθμό που να βρει και αρκετούς μιμητές. Οι έρευνες δείχνουν ότι έπεισε και το κοινό (γι αυτό και τον κρατάνε...).

Anonymous said...

Όπως όλες τις κοπέλες έτσι με κατέλαβε η μανία να αποκτήσω όλα τα μηχανικά μολύβια pilot. Σκέπτηκα: "Φυλάξου Αλέξια. Η κατοχή δεύτερου μηχανικού μολυβιού θα κριθεί ως πράξη φασιστική από τη θηλυκότητα σου". Και έδωσα τόπο στην οργή και αγόρασα μία ξύστρα. Αφού κατέχω ήδη ένα μηχανικό μολυβάκι, αν βρεθεί κάποιο κοινότατο μολύβι στην οδό μου να το ξύσω...

harrygrath said...

Παρ' ολο που η ομορφια ειναι υποκειμενικη,μερικα διασημα αντικειμενα ντηζαην εχουν ευρεια απηχηση...Ας κανει ο Δημου το τοπ-10 του...

Για το ταμπλω της BMW υπαρχουν 2 αποψεις.Κολακευει τον οδηγο αλλα αποξενωνει τον/την συνοδηγο. Ειμαι της 2ης...

Anastassios said...

Σπέραααα...


Το πιο όμορφο κινητό των τελευταίων ετών, το Μοτορόλα που μπήκε και στο μουσείο σύγχρονης τέχνης της Ν.Υ.(δεν θυμάμαι λεπτομέρειες)

Γενικά, όσον αφορά τα κινητά, έχω έντονα την αίσθηση πως όσο πιο πίσω στον χρόνο πάμε, τόσο πιο ωραία σχέδια βρίσκουμε...

Non?

Anastassios said...

Το πιο όμορφο, πρακτικό(για τις πόλεις) και αγαπησιάρικο αυτοκίνητο για μένα, το θρυλικό Αutobiancchi Abarth.

Δεν μου αρέσουν τα απρόσιτα -λόγω τιμής- αυτοκίνητα. Λόγω ύφους(τουπέ). Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες...

Kαπα said...

Η σκαλιστή ρόκα
------------------

Αν και το θέμα είναι η "βιομηχανική μορφολογία", εμένα με ταξίδεψε στην προβιομηχανική...

Οταν ήμουν παιδί έγινα μάρτυρας ενός άγριου καβγά μεταξύ τής μητέρας μου και της μικρής της αδελφής. Η τελευταία ασχολιότανε συστηματικά με τη λαογραφία και κάποια στιγμή δανείστηκε από τη μητέρα μου "εκείνη τη ρόκα της γιαγιάς". Θα σου τη δώσω, αλλά να την προέχεις σαν τα μάτια σου, της είπε.

Σαν και να της είπε, πάρτην και σπάστην! (Μάλλον θα έπεσε από τα χέρια κάποιου απρόσεκτου ή αδιάφορου επισκέπτη.)

Μόλις η μητέρα είδε το ράγισμα, ποιος είδε το θεό και δεν τον εφοβήθηκε...

Αργότερα, και προτού καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, ο μεγάλος μου αδελφός προσπάθησε να την παρηγορήσει: "αξίζει τον κόπο να θυμώνεις για ένα σπασμένο ξύλο;"

Κι εκείνη, παρά την αδυναμία που του είχε, δεν του χαρίστηκε: "ακου να σου πω, ρε βλάκα, αυτή η ρόκα δεν είναι ένα κομμάτι ξύλο, είναι έργο τέχνης. Έχει πάνω της αγωνίες και σκαλίσματα από τρεις γενιές. Εμείς θα πεθάνουμε και αυτή θα συνεχίσει να ζει, φτάνει να την προσέχουνε αυτοί που θα την κληρονομήσουνε. Λες να ήταν χαζή η γιαγιά σου που εμπιστεύτηκε τη ρόκα σε μένα κι όχι στη θεία σου!!!"

Με εκτίμηση

Κάπα

Takis Alevantis said...

Όταν σχεδιάζαμε τον εκσυγχρονισμό του συστήματος νομικής πληροφορικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχα ενδιαφερθεί για τα λειτουργικά και εργονομικά προβλήματα που θέτει ο σχεδιασμός ενός πολύπλοκου συστήματος. Έπεσα τότε στο υπέροχο βιβλίο του Donald Norman «The psychology of everyday things». Όποιος θέλει να καταλάβει τις βασικές αρχές ενός καλοσχεδιασμένου, λειτουργικού προϊόντος πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσει (αυτό ή τον διάδοχό του The Design of Everyday Things) καθώς και το νεώτερο πόνημα του ίδιου συγγραφέα Emotional Design: Why We Love (or Hate) Everyday Things (που βρίσκεται ανάμεσα στα βιβλία που σκοπεύω να διαβάσω στο προσεχές μέλλον).

Το ηθικό δίδαγμα από τα βιβλία του Norman είναι ότι το όμορφο προϊον αγαπιέται μόνον όταν είναι και λειτουργικό, δηλαδή μόνον όταν ο σχεδιαστής του έχει λάβει υπόψη του μερικές βασικές αρχές της γνωσιολογικής (cognitive) ψυχολογίας.

wolf said...

για harrygrath

οπως δεν υπαρχει coca cola χωρις το σχημα του μπουκαλιου της (σας θυμιζει τιποτα?)

οπως δεν υπαρχει σπορ αμαξι η μοτοσυκλετα χωρις καμπυλες sexy

οπως στη μερτσεντες το σημα πρεπει να στεκεται ορθιο στο καπω

ετσι ο πολιτικος πρεπει ναναι αθλητικος sexy να βαφει μαλλια να γελαει συγκρατημενα με θεληματικο πηγουνι.

οτι και να πουλας θελει βιομηχανικη μορφολογια

Filomila said...

Ήσσονος σημασίας, καλοπροαίρετη, διόρθωση:
cognitive = γνωστική

Το "γνωσιολογική" θα μας πάει αλλού και ποιος είδε το doncat και δεν το φοβήθηκε...

Zontas said...

filomila

τι να υποθέσω που αναλώνεσαι στα 'ήσσονος' και αγνοείς το αίτημα να πιάσεις το μπλοκ σου; Ο Γάτος έθεσε μείζονος σημασία ζήτημα γιατί σκεπτόμαστε περισσότερο αυτούς που έφυγαν; Εγώ θα δώσω προτεραιότητα στις κυρίες.

Nikos Dimou said...

Αχ τι καλά που έκανα και δεν διόρθωσα το γνωσεολογική! Σκέφθηκα: μπορεί (και θα πρέπει) να το διορθώσει our resident psychologist.

Και το έκανε!

Άντε πια, Φιλομηλάκι, πρέπει να στήνουμε παγίδες για να μας έρχεσαι!

Nikos Dimou said...

Να τι παθαίνω όταν ξενυχτάω πέρα από τα μεσάνυχτα: βγαίνουν τα φαντάσματα!

Ααααααααααααααα ο Ζόντας!

harrygrath said...

Υπαρχουν 2 κατηγοριες προιοντων ντηζαην

Τα αντικειμενα λαικης τεχνης,που εχουν την εμπειρικη λαικη σοφια

Και τα βιομηχανικα προιοντα,απο την εμπνευση "φωτισμενου δεσποτη ",που θα' λεγε & ο προγονος μας Αριστοτελης.

Οι "δεσποτες " προτεινουν & ο λαος εγκρινει ή απορριπτει.
Ετσι απερριψε την Mercedes R class,διοτι ηταν ενα τιποτα...

Να βγαλουμε ειδηση. Ο Δημου σαν διαφημιστης,συνετελεσε σε ντηζαην καποιου προιοντος ?

Filomila said...

Γατούλη μου,

Στιγμή δεν έχω λείψει, να σας κάνω περίληψη σχολίων όλων των ποστ του μήνα, χρόνο για δικό μου σχόλιο (της προκοπής) δεν έχω, κάνα μιάου στην καλύτερη περίπτωση.

Μιάου.


Ζώντας, παιδί μου, τι να πω για σένα, οι κυρίες σου βγάζουν το καπέλο τους!

wolf said...

μια ιστορια design και marketing κυριως για οσους καπνιζουν marlboro.

οι σχεδιαστες παρεδωσαν στην εταιρεια το γνωστο τσιγαρο με το γνωστο πακετο.

οι μαρκεταδες το λανσαραν σαν το τσιγαρο που δεν φαινεται το κραγιον των γυναικων(λογω κοκκινου φιλτρου).το προιον πηγε απατο.

αφου απελυσαν τους υπευθυνους οι νεοι υπευθυνοι marketing το λανσαραν σαν τσιγαρο για πολυ σκληρους ανδρες.το αποτελεσμα γνωστο.

Aphrodite said...

Ντηζαϊνιά, χρησιμότητα, πρακτικότητα, κόστος.

Ολα σε συνάρτηση.

Υπάρχει όμως ένας παράγοντας που δε λαμβάνουμε υπ'όψιν μας εύκολα:
η "ελκυστικότητα" σε κάποιον που ΔΕΝ έχει ανάγκη/σκασίλα για το προιόν.

Κι εκεί διαφαίνεται η καθολική αξία ενός προιόντος, να γίνεται δλδ αυτόματα "All-times classic", αλώβητο από ανάγκες/σκασίλες και φυσικά fads.

Το οποίο σε χώρους "δύσκολους", είναι πραγματικά πρόκληση, και τεχνολογίας, και μορφολογίας και ελκυστικότητας.

Δείτε π.χ. την κατηγορία αυτού του προιόντος:

Θα παραδεχόσασταν ποτέ το design του, το οποίο καλύπτει κι άλλη βασική ανάγκη, on top αυτής την οποία καλύπτουν ως τώρα τα γνωστά του είδους προϊόντα?

Προσωπικά μου φαίνεται καταπέλτης σχεδιασμού και χίλια μπράβο τους!!!!!

Nikos Dimou said...

wolf
νομίζω πως έχετε μπερδέψει τον σχεδιασμό ενός προϊόντος με το σχέδιό του (την εξωτερική εμφάνιση).

Η ιστορία του Μάρλμπορω όπως και αυτή του Νεσκαφέ που απέτυχε στην αρχή όταν τόνισε την ευκολία (οι νοικοκυρές ένιωθαν ενοχές) και πέτυχε όταν πούλησε γεύση ΔΕΝ έχουν σχέση με industrial design. Εδώ μιλάμε για την μορφή του προϊόντος την "γλυπτική" του (εξ ου και μορφολογία).

Ιδεοφυλάκιο said...

Στα βιβλία που παρέθεσε ο κ. Αλεβαντής να προσθέσω και το
"Universal Principles of Design" των W. Lidwell, K. Holden και J. Butler.

Μέσα στα πολλά παραδείγματα που δίνει για να εξηγήσει τις 100 αρχές του σχεδιασμού, βρίσκονται τα προϊόντα της Apple.

aggelos-x-aggelos said...

Ένσταση!

Δεν βρίσκω καμία ευκολία ούτε στο Νεσκαφέ, ούτε στο φραπέ. Πολλές φορές μου παίρνουν περισσότερη ώρα και από τον ελληνικό. Αλλά και τους 3 τους κάνω τέλειους. Ο φίλτρου μου βγαίνει πάντα χάλια...

Αλλά μάλλον είμαι εκτός θέματος

Nikos Dimou said...

aggelos-x-aggelos
the case of "instant" coffee είναι η πρώτη εφαρμογή της ψυχαναλυτικής μεθόδου στην έρευνα αγοράς - από το διάσημο Dr. Dichter. Εκτός θέματος, αλλά πολύ ενδιαφέρον...

Σε άλλο ποστ!

aggelos-x-aggelos said...

Χαίρομαι που μέσα από το άσχετο αστειάκι βγήκε κάτι καλό.

Αν μου επιτρέπετε άλλο ένα άσχετο, πολύ ωραίο το σημερινό άρθρο στη LIFO.

Takis Alevantis said...

Ουάου ! Ανήκει σε προηγούμενο άρθρο (βιοτεχνολογία) αλλά έχει σχέση και με τον σχεδιασμό. Φτιάχτηκε ένα ποντίκι που δεν φοβάται τις γάτες!. Για φανταστείτε τις πιθανότητες ...

wolf said...

κυριε Δημου ωποσδηποτε στο θεμα μας ειμαι ερασιτεχνης απλα με ενδιαφερουν πολυ οι τεχνικες πωλησης προιοντων και τα συναφη θεματα.

Μεσα απο αυτα μπορει κανεις να καταλαβει γενικωτερα πολλα.

Για το marlboro τωρα νομιζω οτι εκτος απο το τσιγαρο (που δεν υπαρχουν πολλα που μπορεις να αλλαξεις) οι σχεδιαστες ειχαν κανει αριστη δουλια στο πακετο.

Οτροπος που ανοιγει κλπ νομιζω οτι σχεδιαστηκε τοτε και μετα ολοι αυτο κανουν.

Γενικωτερα ηθελα να πω το αυτονοητο οτι ενας να μην κανει καλα τη δουλια του μπορει να χαντακωσει αλλους που την εκαναν αριστα.Ειναι δουλια ομαδας.

Stavros Katsaris said...

Καλημέρα καλημέρα!
Το θέμα εξαιρετικό.

Αφού πρώτα ευχαριστήσω τον οικοδεσπότη για το εγκυκλοπαιδικού τύπου ποστάρισμα του και αφού συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο του agglos-x-aggelos για το ποστ στη lifo (αχ doncat doncat) (τα φωνάζω καιρό για το Λαζόπουλο και με βρίζουν οικογενειακώς!!)
Τέλος πάντων.

Το design έχει παίξει ιδιαίτερο ρόλο και στην δική μου δουλειά.
Το τελευταίο διάστημα γέμισε ο τόπος φυτά και λουλούδια.
Λαϊκές αγορές,πάγκοι,super-market, κ.α πουλούν σε εξευτελιστικές τιμές φυτά.
Αιτία μαζικές αγορές, μαζικότερες και από τους δικούς μας εισαγωγείς και αρα καλύτερη τιμή!
Οπότε ένα μεγάλο κομμάτι καταναλωτικού κοινού χάθηκε.
Τη λύση έδωσε το design.
άχνω παντού για περίεργες βάσεις και ξεχωριστά αξεσουάρ προκειμένου να διαφέρω από τον ανταγωνισμό.
Μοντέρνες,κλασσικές,μπαροκ και άλλες γλάστρες γίνονται ανάρπαστες.
Πριν λίγο καιρό βρήκα γλάστρα Ferrari!!! Αυτοποτιζόμενη με αυτοκόλλητο το αυτοκίνητο της γνωστής κόκκινης!
Απίστευτο!
Δ/ντης πολυεθνικής με τρέλλα στην ferrari στόλισε όλο του το γραφείο με τέτοιες γλάστρες!!!

Αλλά και σε πήλινα,μπαουλάκια,φωτιζόμενες γλάστρες και οτι άλλο μπορείτε να φανταστείτε τόνωσαν πάλι το ενδιαφέρον του καταναλωτικού κοινού και επίστρεψε στα ανθοπωλεία!
Όσοι συνάδελφοι δεν ακολούθησαν είδαν την πόρτα της εξόδου!

Θα επανέλθω!
Καλημέρες!

CROSSROADS said...

καλημερα σας,
το ενα θαυμασιο αρθρο διαδεχεται το αλλο...συγχαρητηρια Νικο!
Αν δεν κανω λαθος υπαρχει σημερα το DESIGN PLAZA για τους φαν του ειδους.
Για τους υπολοιπους υπαρχει το ...ΙΚΕΑ !!! (which, by the way, is a ...BAD IDEA).
Προσωπικα εχω μια εμμονη με το design, οχι μονο λογω επαγγελματος, αλλα απο προσωπικο χουϊ. Ετσι εχω καταφερει να σχεδιασω πανω απο τριαντα διαφορετικες (!) βιβλιοθηκες, αρκετα κρεβατια, τραπεζια, καρεκλες, το εσωτερικο DESIGN αλλα και ολα τα επιπλα σε διαφορα καταστηματα (ΚΟΥΤΙ-ΜΙΚΡΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ κ.α.), σχεδόν ολα αυτα κυριολεκτικα απληρωτα.
Οι Ελληνες πελατες πληρωνουν, εαν εχουν αρκετα λεφτα, για να αγορασουν «φιρμα», ειναι ιδιαιτερα σπανιο ειδος ο πελατης που συνδυαζει οικονομικη ανεση, καλλιεργεια, αίσθηση γουστου και διαθεση να ρισκαρει σε αγνωστα νερα.
Ευτυχως οι πελατες που με εμπιστευτηκαν ειναι ολοι ευχαριστημενοι και ευτυχισμενοι γιατι ο συνδυασμος μορφης + λειτουργικοτητας εχει αποδειχτει επιτυχημενος.
Στα πρωϊμα χρονια ειχα παθος με τη σχεδιαση ...αεροπλανων !!! Η αρχιτεκτονικη ηρθε σαν ενας αποδεκτος συμβιβασμος !
Καλοσωριζω , καθυστερημενα – οφειλη απο το προηγουμενο post που δεν προλαβα – την Aphrodite με ενα good morning sunshine…
Και πολλες ευχαριστιες στον Τακη Αλεβαντη, για τις ανεκτιμητες πληροφοριες, μα που τα ξετρυπωνεις ολα αυτα τα βιβλια, αρθρα κλπ, μενω συχνα καταπληκτος...

CROSSROADS said...

....ααααα και να μην ξεχασω : τελευταια με εχει γοητευσει το design του AUDI R8, το βρισκω συναρπαστικα εξελιγμενο,χαμηλοφωνο και στιβαρο, οπως αλλωστε και τα περισσοτερα audi. Και εχω την εντυπωση οτι και τεχνικα ειναι εξαιρετικο... Νικο περιμενω γνωμη !

Nikos Dimou said...

crossroads
το R8 το θαυμάζω κάθε φορά που περνάω από την Καποδιστρίου στην Φιλοθέη (και περνάω συχνά - γειτονιά μου). Πολύ θα το ήθελα αλλά μου λείπουν μερικά ψιλά - γύρω στις 140.000€...

Σωτήρης Π. Ζάχος said...

Όμορφη και λόγω θέματος ανάρτηση!
Η αναζήτηση του «ωραίου» είναι διαχρονική και το υπέροχο στην όλη υπόθεση είναι ότι τα κριτήρια διαφοροποιούνται μεταξύ εποχών, τόπων και ανθρώπων κάτι που δεν κατάφερε να περιορίσει, όσο κι αν ορισμένοι ανησυχούσαν, ούτε η τυποποιημένη βιομηχανική παραγωγή, όταν οι υπεύθυνοι συνειδητοποίησαν ότι μπορεί να πουλήσει περισσότερο και πιο ακριβά ένα προϊόν που συνδυάζει τιμή, πρακτικότητα και κομψότητα.

(Ακολουθεί εκτός θέματος αναφορά - καταγγελία)
Τέτοια θέματα μου φτιάχνουν τη διάθεση σε μια περίοδο που η αισθητική χάνει κάθε νόημα και μεταφράζεται σε βεράντες που κινδυνεύουν να γκρεμιστούν από το βάρος των λαμπιονιών, των Αϊ Βασίληδων που σκαρφαλώνουν και ανεμοδέρνονται ολημερίς κι ολονυχτίς και σε δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο που ορισμένοι το θεωρούν … «Χριστουγεννιάτικο στολισμό»!
Ιδίως σε μια περιοχή, όπως η δική μου, που δεν κατάφερε να διατηρήσει την παραμικρή επαφή με την αισθητική απλότητα του παρελθόντος, το πρόβλημα είναι τραγικό. Οπότε κ. Δήμου θα μου επιτρέψετε ελπίζω την παρεκτροπή ως έκφραση του πόνου που νιώθω κάθε που βγαίνω από το σπίτι μου και αντικρίζω την αθλιότητα. Δηλαδή, μια αστυνομία αισθητικής θα θεωρούνταν φασιστική έκφραση τώρα;

sadosadist said...

2Ιδεοφυλάκιο said...


"Universal Principles of Design"


------------------------------



Design: Εκεί όπου η μορφή ακολουθεί την λειτουργία.

Γι' αυτό δεν είναι τέχνη. Κανένας μεγάλος σχεδιαστής δεν παραδέχεται- υποστηρίζει- ότι κάνει τέχνη σχεδιάζοντας (όσο και αν τα μουσεία συμπεριλαμβάνουν πια στις μόνιμες συλλογές τους και διάσημες ντιζαινιές).

ΤΕΧΝΗ (καθαρή τέχνη)ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΗς ΜΟΡΦΗς και τίποτα άλλο. Για να το πετύχει αυτό κανείς χρειάζεται η πλήρης κατανόηση ενός απλού στοιχείου: ότι το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ της ΖΩΗς είναι αιωνίως το ίδιο.

Το design είναι η συνεχής προσπάθεια του ανθρώπου να διαμορφώσει το περιβάλλον του. Η προσπάθεια να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό ότι το περιεχόμενο αλλάζει (δείτε το πώς τα μοτίβα- τα στερεότυπα μάλλον για να το πούμε καλύτερα- ανακυκλώνουν σε κάθε εποχή παλαιότερα σχέδια).

Μεγάλος δάσκαλος η φύση. Μόλις αντιλήφθηκε για παράδειγμα ότι ο δεινόσαυρος θέλει πολύ χρόνο για να στείλει μια ηλεκτρική ώση από τον εγκέφαλό του στην ουρά του, τον κατέστρεψε και σχεδίασε ευέλικτα πουλιά στην θέση του τροποποιώντας το αρχικό σχέδιο!

Κι αυτά ψοφάνε όμως.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Την καλησπέρα μου από την Εθνική Θεσσαλονίκης - Αθηνών όπου σερφάρω με datacard. Οδηγώ και σερφάρω κατά παραλλαγή του γνωστού άσματος (φυσικά οδηγεί ο σεβάσμιος ξάδελφος).

Περισσότερα επί του εξαιρετικού θέματος αργότερα

Disposition21 said...

Κοντεύω κι εγώ να πέσω "θύμα" του ωραίου design. Αν και το Sony Ericsson που έχω με βολεύει και δεν έχω κανένα παράπονο, μου αρέσει πολύ το Samsung J600 με τα πλήκτρα αφής. Συνήθως όμως δεν αγοράζω κάτι ακριβό μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει το design. Π.χ. όταν αγοράσω αυτοκίνητο θα κοιτάξω πρώτα να παρέχει ασφάλεια, κάποιες βασικές ανέσεις και μετά την εμφάνιση.

harrygrath said...

Ο Μαστερ δεν βγαζει ειδηση...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Μα και η φύση design δεν κάνει συνεχώς στα προιόντα της;

Σε μιά τροπική ζούγκλα η πανδαισία χρωμάτων και μορφών σε αφήνει άφωνο. Βλέπεις να αναπτύσσονται λοφία, ράμφη, απίστευτα πολύχρωμα δέρατα που με την φτωχή λογική μας πιστεύουμε ότι εξυπηρετούν την επιβίωση.

Μήπως απλά το αφεντικό είχε κέφια; Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσεις τις ζέβρες;

athanasia said...

Ωραίο θέμα!

Από αυτά που καλύτερα να βλέπεις παρά να λες.

Industrial Drawings από το Smithsonian

Κι επειδή θυμήθηκα κι έναν παλιό και πολύπλευρο, τον William Morris ("Have nothing in your houses that you do not know to be useful οr believe to be useful"), εδώ μια μικρή γεύση.

wolf said...

και μια αποπειρα ερμηνειας

οταν ο ανθρωπος πειναγε ηταν ευχαριστημενος αν απλα ειχε να φαει.οταν αυτο εξασφαλιστηκε αρχισε να φτιανει ολο και πιο περιπλοκα φαγητα.αιφνης το φαγητο πηρε αλλες διαστασεις.εγινε ιεροτελεστια τεχνη, η τεχνη του καλου φαγητου και κρασιου.

τι ειναι αυτο που ωθει σε αυτο? κατι παντως ωθει.

το ιδιο πχ με τα αυτοκινητα.αρχικα ηταν απλα μεταφορικο μεσο. μετα πηρε αλλη διασταση. μεσα απο αυτο ψαχνουμε αλλα πραγματα. ποια ειναι αυτα?

γενικα καθε αντικειμενο οταν επιτελεσει τον απλο πρακτικο σκοπο του μετα μετατρεπεται σε οχημα ηδονης , μεσα απο αυτο ψαχνουμε κατι που μας λειπει.

αυτο ειναι το design.

τι ειναι λοιπον αυτο που μας λειπει?

athanasia said...

Οοοps!

Αλλιώς το είπε ο άνθρωπος, θα τρίζουν τα κόκκαλά του...

"Have nothing in your houses that you do not know to be useful οr believe to be beautiful"

(William Morris)

Υ.Γ. Με το λάθος μου χάθηκε η διάκριση μεταξύ know και believe για το useful και το beautiful αντιστοίχως.

:)

harrygrath said...

Τσεκαρα τις Μιουρες..

Μοντελα '69-'71,απο Ε 280χ - Ε 350χ...

Οχι κι ετσι...

Να 'ταν τουλαχιστον οι Μπουγκατι ΕΒ 110...

Nikos Dimou said...

Athanasia o William Morris ήταν μάλλον το αντίθετο από έναν industrial designer - μια και τα περισσότερα διακοσμητικά του έργα είτε ήταν χειροποίητα είτε αναπαραριστουσαν το χειροποίητο και παραδοσιακό. Όλη η νοοτροπία των Pre-Raphaelites ήταν αντίδραστική στην μοντέρνα εποχή και τέχνη (αφού πήγαιναν πίσω και από την Αναγέννηση!). Το ότι μερικά σχέδιά του για πλακάκια και υφάσματα βιομηχανοποιήθηκαν δεν αναιρεί την οπισθοδρομική του τάση.

Nikos Dimou said...

Harry
Αισθητικά δεν συγκρίνεται η Miura με τις Bugatti - είναι σαν να συγκρίνεις ελαφίνα με ελέφαντα!

Anastassios said...

ΙΔΟΥ!

Η επιτομή του βιoμηχανικού design!

(den xero apo "link", kardies mou - arkestite s' afto:)

http://www.news247.gr/a/30!30920

(xasame kai ton pontika...)

Nikos Dimou said...

Fantomas το link σου αφορά το iPhone που πράγματι είναι ο θρίαμβος του design μια και ως τηλέφωνο και multimedia συσκευή δεν πιάνει μπάζα μπροστά στο Nokia N95 8GB το οποίο δοκιμάζω τώρα.
Θα το βρείτε EΔΩ.

harrygrath said...

Μιλαω για την ΕΒ 110,του '91,το κανονι,που οταν εκλεισε η Μπουγκατι τις εκπλειστηριαζαν μονο στα Ε 150χ...

Περιμενουμε στορυ για ντηζαην απο την εποχη της διαφημιστικης....

Lefteris said...


Industrial Drawings από το Smithsonian


Σ' αυτό το μουσείο θέλω να πάω, αλλά λόγω μεγέθους του μουσείου, πρέπει να πάρω διακοπές μια βδομάδα.

Μεγάλη επιτυχία design πρέπει να είναι τα κατσαριδάκια (VW) του Χίτλερ, μια και είναι και πάλι της μόδας κι έχει γεμίσει ο τόπος. Τα χαίρομαι (για τους άλλους), γιατί δεν πιάνουνε όλο το δρόμο όπως τα SUV... ή όπως κάτι τέτοια http://www.asavannahnite.com/escalade.html

Aphrodite said...

@sado,

"... Design: Εκεί όπου η μορφή ακολουθεί την λειτουργία.... ΤΕΧΝΗ (καθαρή τέχνη) ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΗς ΜΟΡΦΗς"

Λοιπόν, αν κρίνω από τον ντηζαϊνο-ογκόλιθο λεμονοστίφτη του Philip Stark, όπου έτσι και πας ο ανυποψίαστος να στίψεις λεμόνι, πιτσιλάς κουζινότοιχους, μάτια (δικά σου, της κεραμικής), εκτοξεύεις κουκούτσια στα ντουλάπια και μαζεύεις ζουμιά από το πάτωμα, οπουδήποτε δλδ εκτός από το πιατάκι ή το ποτηράκι από κάτω...

μάλλον το design του επέβαλε την τέχνη του πουλ-μουρ (μέσω Αlessi) κι έκανε τον Φίλιππα μορφή...
:))))

-------

@Don,

"...Αισθητικά δεν συγκρίνεται η Miura με τις Bugatti - είναι σαν να συγκρίνεις ελαφίνα με ελέφαντα!"

Kι όμως, υπάρχει ένα πλεονέκτημα των ελεφάντων σε σχέση με τις ελαφίνες (και δεν εννοώ αυτά που περιγράφονται στην αναπαραγωγή των ζώων στο National Geographic):
:))))

Στο λινκ ας πούμε για το i-phone του fantomas, μια ελεφαντίσια προβοσκίδα κάνει σαφώς καλύτερη δουλειά στην touch-screen σε σχέση με μια ελαφίσια οπλή...

Τα δάχτυλά μας προς το παρόν πάντως, σε τέτοιες μικρο-μικρές επιφάνειες αποδεικνύονται επιεικώς χοντρολουκάνικα - και η λύση so far είναι ακίδες, εξωτερικό εργαλείο δλδ.

Λες να είναι η μορφολογία τους the last frontier της τεχνολογίας?

Χμ...

Ας πάω να φτιάξω μεγα-καφέ καλύτερα λέω γώ. Γιατί θέλω να είμαι ξύπνια στα group-hugs που συνεχίζονται στα σταυροδρόμια...
;))))

(...μουρμουρ... σούρνωντας παντόφλα, στο δρόμο προς την καφετιέρα...."μπλφφφγκλχ... πωπωωω έπαθα μια μορφολογία σήμερα μπφγκλχ... μουρμουρ"...)

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Το σωστό να λέγεται said...

Παράδειγμα εξαιρετικού βιομηχανικού σχεδίου, αισθητικού, πρακτικού, άνετου, φορητού και προσιτού σε όλους είναι τα πάνινα καθίσματα (director's chair, η καρέκλα του σκηνοθέτη).
Εμφανίστηκε σε μαζική παραγωγή στην αρχή του 20ου αιώνα αλλά έχει πρότυπο τους θρόνους των αρχαίων Ετρούσκων.

Πολλά από τα μοντέρνα βιομηχανικά σχέδια βασίζονται στην αισθητική και γεωμετρική βάση είτε του φυσικού μας περιβάλλοντος ή των προηγουμένων γενεών.
---------------------

Ο/Η wolf είπε...
"... την τελική μορφή του προϊόντος θα την αποφασίσουν οι του marketing.

αυτοί πάλι για να πουλήσουν στη μάζα παίζουν με τα αρχέγονα σύμβολα που αγγίζουν όλους τους ανθρώπους.(μιλάμε για πολυεθνικές)

αυτά τα σύμβολα δεν είναι πολλά, ισχύς, γυναικείο κορμί, φαλλός .

έτσι πχ για να πουλήσεις ένα αμάξι στον ανήμπορο αστό..."

Αμάξι σε σχήμα φαλλού?!!!
Λέτε να άλλαξαν τόσο πολύ τα γούστα του "ανήμπορου αστού" που θέλει να οδηγήσει τέτοιο όχημα;

Τα παλιά αυτοκίνητα την εποχή του πολέμου είχαν μία ή δύο μπουκάλες γκαζιού(το καύσιμο)στην σκεπή τους.
Λέτε να ξαναγυρίσει τέτοιο σχέδιο;
---------------------

Alexa καλά έκανες και απόφυγες τα μηχανικά μολύβια.
Έχει διαπιστωθεί ότι οι μαθητές που παίρνουν τεστ ξοδεύουν μέχρι και το ένα τέταρτο του χρόνου τους με τον αντίχειρα να ανεβοκατεβαίνει πάνω στον μηχανισμό.
---------------------

fantoma,
το θρυλικό Αutobiancchi Abarth.
Μαζί με το επίσης θρυλικό Mini Cooper αποτελούσαν "το καροτσάκι του μωρού".

Nikos Dimou said...

Καλημέρα!

Τα γράμματα νικάνε τις μορφές 2-1!

Ετοιμάστε χιονοπέδιλα και αλυσίδες.

Το Subaru τώρα δικαιώνεται - όλο τον χρόνο περιμένει τέτοιες μέρες...

mtryfo said...

καλημέρα,
το industrial design το άκουγα συνέχεια χάζευα κάποια προϊόντα, αλλά τίποτε περισσότερο.
Το ξανάκουσα την προηγουμενη δεκαετία όταν συμπαθέστατος ολλανδός (νυν σύζυγος της ανηψιάς μου στην Ουτρέχτη) επαγγελμα, industrial designer!!!φεύγοντας απ την εταιρία που εργαζόταν ετοίμασε μια σπουδαία δουλειά(μπουκάλι με περίεργο καπάκι κτλ κτλ) και ανέμενε εταιρίες να τρέξουν να το αγκαζάρουν...αμ δε! ακόμη περιμένει, δεν είναι καθόλου εύκολο απ ότι φαίνεται.
Οσο δημιουργικό κι αν φαίνεται, επαγγελματικά πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να περπατήσει...

Το σωστό να λέγεται said...

Ο Nikos Dimou είπε...
"Καλημέρα!

Τα γράμματα νικάνε τις μορφές 2-1!"

Είναι γιατί ο Χαρρύλαος αποκλείσθηκε με τα χιόνια πάνω στα βουνά της Αλβανίας.

Περιμένετε να λυώσουν και θα γεμίσει ξανά ο (διχτυακός) τόπος από Χαρρυλιεντισμούς και κοσμητικά επίθετα προς την φυλή των Ελ, Γραικούς και όλους αυτούς που δεν ("αξίζουν" να) ανήκουν στην Χαρρύλεια φυλή.

giant13 said...

Καλημέρα,

Πάντα εφηβος ο Γάτος μας.
Συμβαδίζει με τους 20άρηδες.

Και πως να μην είναι, αφού πριν λίγες βδομάδες ο μικρός μου γιός προτίμησε το LG Shine, αντί του SE K810i, λόγω κάμερας που θελε, μέχρι που μαγεύτηκε απ το ντιζαιν του LG;
Ενω έχουμε πάνω από 20 μινιατούρες 1:48, κλασσικών αυτοκινήτων μέσα σε βιτρίνα, στο πρώτο ράφι της βιβλιοθήκης του, δεσπόζει μιά κατακίτρινη Μιούρα.
Αντίστοιχη και ίδιου χρώματος, υπάρχει κρεμασμένη στον τοίχο σε 80Χ60, δημιουργημένη σε παζλ.

wolf said...

θαυμαζω απεριοριστα τους ανθρωπους των πωλησεων.οι ανθρωποι αυτοι στην προσπαθεια τους να πουλησουν μπαινουν στα τρισβαθα της ανθρωπινης ψυχης, διαμορφωνουν ελεγχουν χειραγωγουν αποψεις στασεις ζωης και βεβεαια την αισθητικη μας.

αυτοι λοιπον λενε οτι στη δυση στην κοινωνια οπου τα βασικα προβληματα επιβιωσης εχουν λυθει τα προιοντα εδω και καιρο δεν ειναι εργαλεια και αντικειμενα.

ειναι αισθησεις εννοιες ιδιοτητες.

οποιος δινει 3,5 ευρω τη μερα δεν παιρνει απλα τσιγαρα (marlboro) για να καπνισει.αγοραζει την αισθηση οτι ειναι σκληρος ανδρας.για πλακα δινουν τοσα λεφτα στη διαφημιση?

ενα αμαξι εδω και καιρο δεν ειναι απλο αμαξι.αγοραζεις ισχυ (που δεν εχεις) αγοραζεις καμπυλες γυναικεις κλπ.αν πατε σε εκθεση αυτοκινητων ειναι πιο πολλες οι μοντελες απο τα αμαξια.

τα κουλα ντιζαινατα αντικειμενα δεν ειναι βεβαια αντικειμενα.αγοραζεις αισθηση διαφορετικοτητας νοετητας νεωτερισμου πρωτοπορια.

ολα αυτα βεβαια στη δυση.

στην αφρικη πχ δεν υπαρχει design.τα αντικειμενα ειναι απλα χρηστικα αντικειμενα.

και στη δυση σε καποιους κυκλους τα αντικειμενα ειναι απλα αντικειμενα.

μεγαλοι καλλιτεχνες η αλλοι αξιολογοι ανθρωποι αντιστεκονται στους συγρονους μαγους των πωλησεων και της τηλεορασης (το οχημα διαμορφωσης των μαζων)

d3lta said...

επιθυμ'ω εδώ να επιστήσω την προσοχή των φίλων στον μέγιστο Raymond Loewy που αναφέρεται στο ποστ, μερικά επιτεύγματα του οποίου είναι:

- το μπουκάλι της coca - cola στην σημερινή του μορφή.

- τα σήματα των lucky strike, hoover, BP (ή shell δεν θυμάμαι καλά) καθώς και το 'καρκινικό' σήμα της newman.

- πολλά από τα streamlined σχέδια αμερικάνικων αμαξοστοιχιών και λεωφορείων (greyhound, του σήματος περιλαμβανομένου) που θαυμάζουμε σήμερα στον κινηματογράφο.

- το εσωτερικό του (γαλλικού) concorde.

- το εσωτερικό του διαστημικου σταθμού skylab (!) - αυτού που φάγαμε κατακέφαλα το 1979.

- η επαναστατική εταιρεία αυτοκινήτων studebacker (ίσως από τα λίγα αμερικάνικα αυτοκίνητα που άξιζαν) δεν θα ήταν όπως την ξέρουμε χωρία αυτόν, σχεδίασε τα πιό γνωστά τους μοντέλα επί τριάντα χρόνια.

ο κατάλογος είναι μακρύς, δεν συνεχίζω, but you get a rough idea.

ΥΓ "σωστέ", διεκδικώ την πατρότητα του 'Χαρρύλαος' ως πρώτος χρησιμοποιήσας τον όρο - μπορείς βέβαια να τον χρησιμοποιείς ελεύθερα ως wordsmith που είσαι δίνοντάς μας 'σωστισμούς' (άκου Χαρρυλιεντισμούς, χο χο χο)...

Nikos Dimou said...

wolf
έχεις μια κάπως αφελή (και παλαιάς κοπής) εικόνα για το μάρκετινγκ και την διαφήμιση. Οι θεωρίες που διατυπώνεις ίσχυαν την δεκαετία του 50. Το περίφημο βιβλίο του Vance Packard: "The Hidden Persuaders" που είχε γίνει best seller κυκλοφόρησε το 1957 χρησιμοποιούσε ακριβώς αυτά τα επιχειρήματα.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, οι ψυχολογικές έρευνες έγιναν πιο στοχευμένες και πιο σοφιστικέ και η ψυχολογία του βάθους παραμερίστηκε.

Πάντως ένα θα πω: ότι η χρήση του προϊόντος παραμένει η πρώτη και βασική αιτία αγοράς. Όσο ωραίο κι αν είναι, ό,τι κι αν θυμίζει - αν δεν κάνει την δουλειά του, δεν θα πετύχει.

Nikos Dimou said...

και κάτι ακόμα για τον wolf

δεν υπάρχουν βιομηχανικά αντικείμενα χωρίς design. Όλα έχουν κάποια μορφή την οποία κάποιος σχεδίασε. Απλώς υπάρχει κακό ή αδιάφορο design - καλό και καλύτερο.

d3lta said...

Nikos Dimou said...

...Πάντως ένα θα πω: ότι η χρήση του προϊόντος παραμένει η πρώτη και βασική αιτία αγοράς. Όσο ωραίο κι αν είναι, ό,τι κι αν θυμίζει - αν δεν κάνει την δουλειά του, δεν θα πετύχει...

----------------------------------

αυτό εξυπακούεται, είναι το παλιό form vs content debate, φόρμα/μορφολογία εναντίον ουσίας/περιεχομένου, άνευ του δευτέρου το προϊόν δεν περπατάει, βέβαια αν μείναι κανείς μόνο σε αυτό (βλ. προϊόντα πρώην εσσδ) και πάλι υπάρχει πρόβλημα - την επίλυση (ευτυχώς) του οποίου είδαμε το 1989.

wolf said...

κυριε Δημου για σας η πρωτη αιτια παραμενει η χρηστικοτητα και για καποιους αλλους που μπορουν και αντιστεκονται.

δεν ειναι λιγοι που πεφτουν θυματα των ανθρωπων της επικοινωνιας.ειναι η πλειοψηφια θα ελεγα.

οσο για το concorde ειναι αλλο ενα παραδειγμα αριδτης σχεδιασης αλλα θυμα του marketing.

πολλα κεφαλια μαρκεταδων επεσαν στη Γαλλια απο τη μεγιστη αυτη ταπεινωτικη αποτυχια

wolf said...

περι χρηστικοτητας.

σε μια απο τις πιο ανθηρες βιομηχανιες της εποχης (μοδα ,ρουχα κλπ) οι πελατες αποκαλουνται fashion victims.

Το σωστό να λέγεται said...

giant13,
η κατακίτρινη Μιούρα του γιου σου, η BMW M3, και το Renault 5 είναι από τα λίγα αυτοκίνητα που το χρώμα κίτρινο ταιριάζει.
-----------------

wolf,
καταλαβαίνουμε την από καιρό σε καιρό υπερβολική προσπάθεια του marketing να προσφέρει image στα προϊόντα που διαφημίζει ιδίως αν δεν είναι χρήσιμα στον άνθρωπο όπως τα τσιγάρα, αλλά η ομορφιά στα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπινου πολιτισμού από χιλιάδες χρόνια.

Στα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα θα παρατηρήσεις την ομορφιά στο σκάλισμα και στο σχέδιο στα καθημερινά αντικείμενα καθημερινής χρήσης στο Ελληνικό σπίτι της αρχαιότητας.

Όσο δε για το "στην Αφρική πχ δεν υπάρχει design.τα αντικείμενα είναι απλά χρηστικά αντικείμενα." μάλλον μιλάς για τις πολύ πρωτόγονες φυλές, αν υπάρχουν ακόμη.

Γιατί τα σχέδια πάνω στα χρηστικά αντικείμενα στην Αφρική είναι από τα πιο όμορφα στον κόσμο.
Από ρούχα, καλάθια, κεραμικά και είδη κουζίνας, μέχρι έπιπλα, τα κανό τους, και στάβλους για τα ζώα τους.
Τα χρώματα που χρησιμοποιούν είναι επί το πλείστον φυσικής προέλευσης, όπως από τα διάφορα είδη χρώματος στο χώμα, ρίζες, φύλλα και φλοιού τροπικών δέντρων.
------------------

delta_mike και βέβαια σου αναγνωρίζεται το πρώτο blogdesign του "Χαρρύλαος". Η δυναμικότητα του βασικού σχεδίου αναγνωρίζεται από τις επεκτάσεις του.

Θυμάμαι τα πρώτα οικιακά μηχανήματα και σκεύη σοβιετικής προελεύσεως που ήρθαν στην Ελλάδα την δεκαετία του 80.
Είδα μια βιτρίνα με όλα αυτά τα χοντροκατασκευάσματα "διαφημιζόμενα" σε μια υπόγεια διάβαση της Λεωφόρου Συγγρού.
Τι γέλιο!
Δεν υπήρχε χειρότερη δυσφήμηση για τον κομμουνιστικό τρόπο ζωής.
Κατευθείαν στην ματιά του Έλληνα καταναλωτή.
Σκεφτόμουν ότι μπορεί να υπήρχαν ουρές για όλα τα άλλα καθημερινά είδη επιβίωσης, αλλά γι' αυτές τις ασχήμιες ποιος θα περίμενε σε Μοσχοβίτικη ουρά για να τις αγοράσει;

Η μεταλλική καραβάνα στον Ελληνικό στρατό ήταν "λάμψη και γοητεία" μπροστά στο ότι "καλύτερο" είχαν να προσφέρει οι "σύντροφοι" σε μια χώρα που είχε πάρει ήδη μια μικρή γεύση του Δυτικού καπιταλισμού.
-------------------

Σαν επίλογο να θυμίσω ότι η Apple είχε τόση επιτυχία με το McIntosh.
Καλό εξωτερικό σχέδιο και πρωτότυπο marketing αλλά δεν πέτυχε στην αγορά λόγω αυτών και μόνο.
Ο αγοραστής δεν είχε δυνατότητα εκλογής σε hardware, πρόσφερε μόνο μια μαυρόασπρη οθόνη και τίποτα άλλο, δεν μπορούσε να το επεκτείνει και το λειτουργικό σύστημα δεν ήταν συμβατό με το IΒΜ PC ή τα προηγούμενα κομπιούτερ της Apple, αλλά το επαναστατικό σχέδιο της οθόνης σε σχήμα σελίδας ήταν καλά λειτουργικό και είχε την δυνατότητά το Mac να κάνει την επεξεργασία κειμένου επιστήμη.
Ήταν ένα πιο χρήσιμο εργαλείο από τα άλλα PC της εποχής εκείνης.

Σ' ένα χρόνο σχεδόν όλα τα γραφεία στην Αμερική και στην Ευρώπη γέμισαν με Macs που τελικά όμως ορφάνεψαν γιατί η Apple έμεινε στάσιμη για χρόνια στην βελτίωση του αρχικού σχεδίου και επαναπαύτηκε στα μεγάλα και εύκολα κέρδη όπως προηγουμένως είχε κάνει η IBM με το αρχικό PC.

harrygrath said...

Sticks & stones
can break my bones...

Ο Δημου δεν εχει κεφι για ιστοριες...

gerasimos74 said...

... πάντως, περιμένουμε κ.Δήμου (όπως & πέρσι) τα σχόλιά σας, για τα νέα σας "παιχνίδια" που θα πήρατε ως δώρα για την γιορτή σας!

... μέρες που'ρχονται, να πάρουμε ιδέες...

Nikos Dimou said...

gersimos 74
θα σας απογοητεύσω

τα δώρα ήταν χρηστικά (ρούχα! μπλιάχ!)

εγώ χάρισα στον εαυτό μου (μερικές μέρες μετά) ένα (ΑΚΟΜΑ) κινητό.

Περί αυτού σε άλλο ποστ, αργότερα.

Anastassios said...

Νίκο, με τον ρυθμό που αγοράζεις τα τηλέφωνα και στην πιθανή περίπτωση να τα έχεις κρατήσει όλα από την εποχή των "τούβλων", ίσως να πρέπει να κάνεις μια σχετική έκθεση(ή να τα δωρήσεις σε κάποιο μουσείο)

Κι από τα δικά μου χέρια πέρασαν δεκάδες κινητά -αλλά δεν κρατάω ποτέ τίποτα. Μόνον πετώ(σιχαίνομαι να κάνω συλλογές αντικειμένων - το παρελθόν δεν με αφορά)

Nikos Dimou said...

wolf
όλα τα προϊόντα έχουν κάποια χρήση. Ακόμα και τα καθαρά πολυτελείας εκτός από ελάχιστα (π.χ. κοσμήματα). Αν το προϊόν δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στην χρήση, όσο ωραίο κι αν είναι δεν θα επιζήσει. Στα 20 χρόνια που δούλευα στην διαφήμιση έχω πουλήσει πολλά πράγματα - ο κανόνας επαληθεύτηκε πάντα.

Μήπως η Jaguar δεν έφτιαχνε ωραία αυτοκίνητα; Η E-type δεν ήταν το φαλλικό σύμβολο που αναφέρεις; Όμως έπεσε έξω, πουλήθηκε όσο όσο - και πάλι είναι για πούλημα. Ενώ η Τoyota, που δεν έφτιαξε ποτέ ΕΝΑ ωραίο αμάξι, έγινε πρώτη στον κόσμο.

Nikos Dimou said...

fantomas
μα δεν τα αγοράζω όλα. Πολλά απλώς τα δοκιμάζω (είναι δανεικά). Και δεν κρατώ τα παλιά - τα χαρίζω ή τα ανταλάσσω (υπάρχουν μαγαζιά που κάνουν ανταλλαγές).

Lefteris said...

"Σαν επίλογο να θυμίσω ότι η Apple είχε τόση επιτυχία με το McIntosh."

Η Apple ήταν πάντα η εταιρία της ολίγης αριστοκρατίας. Πανάκριβα μηχανήματα και "κλειστή" αρχιτεκτονική, προστασία από χιλιάδες ευρεσιτεχνίες, καμία δυνατότητα αντιγραφής ή αναπαραγωγής εκτός Apple. Ακόμα και σήμερα. Από την άλλη, το δίδυμο ΙΒΜ-Microsoft ήταν "τα κομβιούτερς του λαού": φτηνά, γεμάτη η αγορά αντίγραφα, ανοιχτά σε πειρατεία, αρχιτεκτονική που αγόραζες εύκολα ως κατασκευαστής και ιδού όλοι οι Ταϊβανέζοι και Έλληνες κάτοχοι ΠιΣι με Corel Draw παράνομη κόπια... κι έτσι έμαθε η ανθρωπότητα υπολογιστές.
Γιατί άμα περιμέναμε από την Apple της αριστοκρατίας, ΠιΣι θα είχαν μόνο οι μεγαλοαστοί και οι πανεπιστημιακοί της αριστεράς και της προόδου (παραδόξως, η επιθετικότατη καπιταλίστρια Apple, λόγω της προτίμησής της από την Πανεπιστημιακή Ελίτ, σχετίστηκε με την αριστερά και την επανάσταση... όπως και ο ακριβός καφές του starbucks (ενώ ο φτηνός καφές του λαού σχετίστηκε με τους καπιταλιστές).

Το design διαμορφώνει (και παραμορφώνει) ακόμα και πολιτικές απόψεις...

Λευτέρης

gerasimos74 said...

nikos dimou said:
"εγώ χάρισα στον εαυτό μου (μερικές μέρες μετά) ένα (ΑΚΟΜΑ) κινητό."
-----------------------------------
... να υποθέσω, το Nokia N95 8GB...

Αναμένουμε details!!

Yannis H said...

Χωρίς να διεκδικώ, ούτε στο ελάχιστο αμεροληψία, για μένα πρώτη στο design κινητών είναι η NOKIA. Ακόμη και όταν (σπάνια) δεν φτιάχνει πανέμορφα κινητά – η ετικέτα NOKIA είναι η μαγική πινελιά ομορφιάς. Η ούγια των κινητών.

Ένα από τα ομορφότερα (και το πρώτο κινητό μου) ήταν το 6110. Μα τι αξεπέραστο χρώμα! Πως το σκέφτηκαν; Ήταν το εικαστικό αντίστοιχο του γνωστού Nokia Waltz (του-ρου-τουμ-τουμ) που είναι πλέον συνώνυμο του ήχου κινητού. (Εγώ πάντα χρησιμοποιώ το κλασικό ‘ντριν’, γιατί από τη μια μπορεί να μην καταλάβω ότι χτυπάει το κινητό μου, κι από την άλλη, το θεωρώ αγένεια να ακούνε οι άλλοι άσχετους ήχους ή τραγούδια που δεν τους αρέσουν.)

Και από άποψη design γενικότερα, λατρεύω μια άλλη Σκανδιναβή. Την B&O. Το Μουράνο των συστημάτων ήχου.

Yannis H said...

ΥΓ. Για τη ΔΕΘ... τι να πει κανείς; Φώναζαν, χτυπιόνταν, είχαν το μονοπώλιο - και έφτιαξαν μια εταιρία φτυστή η Ολυμπιακή.

Nikos Dimou said...

yannis h
για την B&O συμφωνούμε - αξεπέραστη στην μορφολογία των προϊόντων της. Για τα κινητά θα διαφωνήσω. Η Motorola παλιότερα (Razr) η Samsung μετά και τελευταία (και καλύτερη) η LG έχουν τα ωραιότερα σχέδια. Το chocolate της LG μπήκε ήδη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. (Άλλο αν το λογισμικό του ήταν φόλα). Κι εγώ με Sony Ericsson δούλευα παλιότερα και τώρα με Nokia - αλλά τα χαζεύω τα κορεάτικα...

Το σωστό να λέγεται said...

Λευτέρη κι η IBM ήταν πανάκριβη.
Τα βασικά PC κόστιζαν $5000 με 640ΚΒ μνήμη και ασπρόμαυρη οθόνη.
Αυτή η τιμή ήταν για αρκετά χρόνια η τιμή εισόδου των νέων μοντέλων της IBM.
Όταν αγόρασα το πρώτο μου κομπιούτερ, το Αταρι 400 για $130
το πιο φτηνό ΙΒΜ με λίγο καλύτερες ικανότητες στο CPU (8 bits και τα δύο), μεγαλύτερη μνήμη αλλά χειρότερα γραφικά κόστιζε $2000.
Η τεχνολογία των customized graphics chips της Ατάρι δεν ξεπεράστηκε από την ΙΒΜ για άλλα 5 χρόνια.

Για τους επαγγελματίες στην εκτύπωση και σχέδιο δεν υπήρχε άλλη λύση από τα Macs.
Δεν ήταν μόνο η χαμηλότερη τιμή αλλά ήταν το κατάλληλο εργαλείο για την δουλειά τους.
Ακόμα και τώρα είναι το καλύτερο εργαλείο για πολλούς στα επαγγέλματα αυτά.

Μην ξεχνάμε ότι η IBM απέτυχε τελικά στα personal PC πριν αρκετά χρόνια με κάτι ανόητα και άχρηστα σχέδια σε software (OS/2) αλλά και hardware (PC Jr), εσωτερικά και εξωτερικά.

Οι εταιρείες κλώνοι με τον συναγωνισμό τους στην ελεύθερη αγορά έσωσαν το όνομα PC κάνοντας το πιο προσιτό στον καταναλωτή.
Επίσης η διαμάχη Bill Gates και Steve Jobs στις αρχές της δεκαετίας του 90 στέρησε από την Apple τις εκδόσεις των επαγγελματικών προγραμμάτων της Microsoft για τα μηχανήματα της Apple.

Σήμερα οι ικανότητες στις γραφικές κάρτες για ηλεκτρονικά παιχνίδια αποτελούν την πλειοψηφία στην αγορά των μηχανημάτων computers και video games.

To Wii και η NVIDIA δεν θα υπήρχαν σήμερα αν είχε επικρατήσει το ολιγοπώλιο της IBM και της Apple.

Τα Atari, Amiga ήταν όμορφα και πρωτοποριακά λειτουργικά μηχανήματα που διαπέρασαν τα συντηρητικά φράγματα στην τεχνολογία και χρήση των PC που είχαν υψώσει η IBM και η Apple.

Nikos Dimou said...

Ναι αλλά μόλις εμφανίστηκε η Compaq (οι πρώτοι σοβαροί κλώνοι) και η ΙΒΜ έσπασε τις τιμές.

Κι εν πάση περιπτώσει δεν έκανε την κουταμάρα να κρατήσει τα πάντα κλειδωμένα - μέχρι που έφτασε να έχει το 3% της αγοράς και οι sofware developers δεν έφτιαχναν πια προγράμματα για Μακ γιατί η αγορά ήταν μικρή.

Αν μην γύριζε ο Jobs κι ας μην έβγαινε το ipod - ήταν έτοιμη να κλείσει.

anastasios said...

Για εμένα, το βιομηχανικό σxέδιο ήταν πάντοτε η προσπάθεια του δημιουργού να πάρει ένα αντικείμενο και να το εξυψώσει σε μια άλλη διάσταση. Να δώσει χαρακτήρα, μορφή και προσωπικότητα σε ένα αντικείμενο καθημερινή χρήσης. Γι’ αυτό και πάντα μου άρεσαν προϊόντα βιομηχανικού σχεδίου: εκεί που προσπερνώ τα απλά, αυτά με κάνουν να τα κοιτάζω.

Ο λόγος που προτιμώ να αγοράζω αυτά τα αντικείμενα, σε τιμές υψηλότερες από τα συνηθισμένα, είναι ότι εξυπηρετούν έναν άλλο σκοπό εκτός από αυτον της κανονικής του χρήσης. Για παράδειγμα, σχετικά με τον λεμονοστίφτη Juicy Salif του Philippe Starck, δε συμφωνώ με την άποψη των άλλων bloggers. Η χρήση του είναι πολύ πιο απλή με τη διαφορά ότι η συλλογή του χυμού γίνεται σε ένα ποτήρι, χωρίς πιατάκια, σουρωτήρια και άλλα αντικείμενα. Και είναι ίσως ο μόνος λεμονοστόφτης που θα μπορούσε να σταθεί στο τραπέζι της κουζίνας, ακόμα και διπλα στο μπαρ, αντί να καταχωνιαστεί σε ένα ντουλάπι.

Δεν ξέρω, πάντως, εάν το βιομηχανικό σχέδιο είναι μια μορφή τέχνης. Η διαφορά του έγκειται στο ότι το τελικό σχέδιο πρέπει να εξυπηρετεί (τις περισσότερες φορές) ένα σκοπό, μια χρησιμότητα και το ότι παράγεται σχεδόν μαζικά. Σίγουρα, όμως, δανείζεται κάποια στοιχεία από άλλες - αναγνωρισμένες και μη - τέχνες. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι πολλοί αρχιτέκτονες είναι και δημιουργοί αντικειμένων βιομηχανικού σχεδίου.

Τελικά όλα πιστεύω είναι θέμα οπτικής γωνίας. Ορισμένοι οικτίρουν τα έργα του Damien Hirst (π.χ. αυτά με τα κοματιασμένα μέλη ζώων σε φορμόλη) και ορισμένοι τα εξυψώνουν. Τα αντικείμενα βιομηχανικού σχεδίου,όμως, παράγονται μαζικά και μπορούν να γίνουν εύκολα κτήμα μας. Έτσι αναπτύσσουμε μια σχέση μίσους ή πάθους, όπου η γνώμη για το σχέδιο επηρεάζεται πολλές φορές και από την χρηστικότητα (ή μη) του αντικειμένου.

Αγαπημένα μου αντικείμενα βιομηχανικού σχεδίου; H του Le Corbusier, το του Philippe Starck, η καρέκλα του Verner Panton, το φωτιστικό Mozzkito του Ingo Maurer, o Apple Cube του Jonathan Ive (δυστυχώς ο τελευταίος λίγο προχωρημένος και ακριβός για την εποχή του).

Α.

Κ. Δήμου, τα Soundsticks της Harman Kardon είναι επίσης σχέδιο του Ive και έχουν περιληφθεί στο μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης.

Yannis H said...

ΝΔ, κι εγώ καμιά φορά διαφωνώ με τον εαυτό μου για τα NOKIΑ - αλλά μετά επιμένω και μεταπείθομαι :)

wolf said...

εκτος κι αν ο αναστασιος κανει πλακα να δωσω τα ειλικρινη μου συγχαρητηρια στους υπευθυνους marketing της εταιριας που πουλαει τον εν λογω λεμονοστιφτη.

μιλαω σοβαρα.

Nikos Dimou said...

wolf
ποτέ μην κρίνεις κάτι αν δεν το έχεις δει.

Μία βόλτα εδώ θα σου δώσει ιδέες.
Starck

Anonymous said...

Philippe Starck about himself

Very funny!

Για όσους δεν το ξέρουν:
http://www.ted.com

Πολύ ενδιαφέρον!

Καλησπέρα!

Somebody961 said...

Πήρε ο Starck τα tripods από την ταινία 'ο πόλεμος των κόσμων' και τα έκανε ..λεμονοστίφτες.
Αλλος, πήρε επιτοίχιες for men only και ..διακόσμησε μπαρ κάπου στη Γερμανία νομίζω με αποτέλεσμα ο κόσμος να τρέχει να δει το "θαύμα"..
Λέω να πάρω να πάρω σκοινί και σκαντζόχοιρους να φτιάξω συρματόπλεγμα.

Οχι, ομορφιά στη μορφολογία δεν είναι αυτό! Αυτό είναι "κοιτάξτε τι έφτιαξα!"

Είδα τα έργα του Starck.
Δεν 'ξεκουράστηκε' το μάτι μου, δεν ταξίδεψε πάνω στο σχήμα. Μάλλον αγρίεψε.
Ηταν όλα 'ψυχρά'. Σαν να υπάρχουν για την πάρτη τους θα το έλεγα αδόκιμα.
Τα θαυμάζεις αρχικά για την πρωτοτυπία, αλλά ως εκεί.

Αντίθετα με το ipod που δεν μπορώ να ξέρω αν το ακούω ή αν το βλέπω πιο πολύ..
Παρομοίως και με τα vista (που οι περισσότεροι λατρεύουν να μισούν). Ακόμα και να μην έχω να κάνω κάτι στο pc, παρασύρομαι από την όμορφη εμφάνιση (bella vista) και με ..πόνο ψυχής τα κλείνω.!

Το design θα έλεγα πως είναι το ευχαριστώ των αντικειμένων για την τιμή που τους κάνουμε και αφιερώνουμε μια γωνιά για αυτά μέσα στο σπίτι..
Για τα αντιαισθητικά ψάχνουμε αφορμές να τα πετάξουμε, να τα διώξουμε.

Dion.M. said...

Nikos Dimou said...

Τα γράμματα νικάνε τις μορφές 2-1!


-------

Νομίζω ότι η εξήγηση είναι εύλογη:

Το θέμα δεν χωρά πολλούς αυτοσχεδιασμούς...

Σας έχει τύχει ποτέ, να έχετε μπροστά σας μια γυναίκα που θαυμάζετε τόσο πολύ, ώστε να μην ξέρετε από που να αρχίσετε και τι να παραλείψετε;

Ε!... Κάπως έτσι αισθάνομαι και εγώ με αυτό το ποστ... Εμεινα άναυδος από την ευρύτητα, το βάθος και την ομορφιά του θέματος!

Πρώτα απ' όλα η ευρύτητα!

Μόνο για το design των αυτοκινήτων και για τις νοοτροπίες (Γερμανική, Ιταλική, Ιαπωνική, Αμερικάνικη) θα χρειαζόμουν μια εβδομάδα.

Στο lifo είδα ότι θυμηθήκατε την Αμερικανική πρεσβεία του Gropius. (Ξεχάσαμε -αδικώντας το κτίριο- να το αναφέρουμε στο ποστ περί πετρωμένης μουσικής) Νομίζω ότι ήταν από τα πρώτα κτίρια μοντέρνας και υψηλής αρχιτεκτονικής στην Αθήνα. Τα γωνιακά υποστυλώματα, που λείπουν-και οι αναλογίες- κάνουν το τεράστιο κτίριο να φαίνεται κομψό και ανάλαφρο. Μόνο η σύγκριση με τις διπλανές πολυκατοικίες σε κάνουν να αναλογισθείς τις πραγματικές του διαστάσεις.

Και μιά και ανέφερα την ωραία γυναίκα προηγουμένως...
Φοβερό design!!! Τόσο λειτουργικό, τόσο φιλοσοφημένο και τόσο όμορφο με σωστές αναλογίες! Τίποτα δεν περισσεύει και τίποτα δεν λείπει. (Αντιμετωπίζουμε το θέμα ιδεατά τώρα, όπως οι γλύπτες της αρχαιότητας...)

Η τεχνολογία, η μορφολογία, η ποικιλία και η οικονομία της φύσης ίσως είναι αυτό που της έχουν δώσει τόση ομορφιά!

Βέβαια -θα αντιτείνει κανείς- το φυσικό και το τεχνολογικό, είναι έννοιες αντίθετες. Είναι έτσι όμως; Η μήπως το τεχνολογικό είναι υποσύνολο του φυσικού;

Nikos Dimou said...

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο - με ήλιο χιόνια και τζάκι!

doctor said...

Καλημέρα σε όλους.

Μια και αναφέρθηκε ο γάτος στον Πικιώνη, ήθελα και να ξερα τι θα έλεγε αν έβλεπε την τόσο όμορφη παιδική χαρά που έφτιαξε στην Φιλοθέη πως την έχουν καταντήσει σήμερα οι άχρηστοι.
Πηγαίνω εκεί την κόρη μου και βλέπω ότι η παιδική χαρά του Πικιώνη έχει αφεθεί στην τύχη της.
Καμία συντήρηση, τα ζωάκια που υπήρχαν έχουν φύγει εδώ και χρόνια.
Και να σκεφτείς ότι ο Δήμος Φιλοθέης είναι τόσο όμορφος και καλοδιατηρημένος.
Μου κάνει εντύπωση η επιλεκτική εγκατάλειψη ενός τόσο σημαντικού χώρου της νεότερης ιστορίας των Αθηνών...

Επί του θέματος, όσο καλό κι αν είναι το δώρο, αν δεν έχει καλό περιτύλιγμα ή όψη, δεν "πουλάει".

Η νέα συσκευασία του Chivas, μια υπέροχη κασετίνα (πάει βέβαια στα 21 ευρώ) πουλάει τρελά αυτή την εποχή.

doctor

giant13 said...

Καλημέρα και απο την Θεσσαλονίκη.

Τουλάχιστον εδώ στην Αρετσού, ψιλό χιονάκι από χθες βράδυ κατα διαστήματα, μόλις ασπρίζουν μερικές επιφάνειες.

Ο diom ειπε,

"Η τεχνολογία, η μορφολογία, η ποικιλία και η οικονομία της φύσης ίσως είναι αυτό που της έχουν δώσει τόση ομορφιά!

Βέβαια -θα αντιτείνει κανείς- το φυσικό και το τεχνολογικό, είναι έννοιες αντίθετες. Είναι έτσι όμως; Η μήπως το τεχνολογικό είναι υποσύνολο του φυσικού;"
---------------------------
Οταν στην F1 μπήκαν δυνατά στην μελέτη της αεροδυναμικής για μεγαλύτερη αεροδυναμική άντωση, τότε βρήκαν πως το καταλληλότερο σχήμα για να επιτευχθει, ηταν το σχήμα αντεστραμμένης σταγόνας νερού.
Μια μελέτη απ την δεκαετία του '30 που είχε εγκαταλειφθεί.

Ο Δόκτορας είπε,

"Η νέα συσκευασία του Chivas, μια υπέροχη κασετίνα (πάει βέβαια στα 21 ευρώ) πουλάει τρελά αυτή την εποχή."
---------------------------

Και η συσκευασία της βότκας Absolut, δεν πάει πίσω.
Είναι αστραφτερή σαν χριστουγεννιάτικο στολίδι, με το λαμπερό ασημί πολυεδρικό κουτί.

Univers said...

Για τα NOKIA:

Έχω ακόμη στο συρτάρι μου το 6110, που ονομάσθηκε και "αλιγάτορας".΄Αλλάζει χρώμα όταν αλλάζεις την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζεις. Δεν έδινε την εντύπωση της πλαστικούρας των σημερινών. ΤΟ μενού ήταν πάντα μενού NOKIA, που για μένα είναι το πιο φιλικό στον χρήστη. Η ποιότητα και η "εξωτικότητά" του θυμίζουν το σημερινό N95. Και ήταν εξαιρετικό και από απόψεως λήψης.

Το είχα ερωτευθεί τότε και ερωτοτροπούσα μαζί του για μερικούς μήνες μέχρι να ενδώσω. Και δεν το έδωσα ποτέ για ανακύκλωση.

Εξαιρετικό ήταν και ένα προηγούμενό του, που ήταν το πρώτο κινητό που είχα και είχε σχεδιαστική πρωτοπορία για την εποχή του ότι το μπροστινό πορτάκι άνοιγε με μηχανισμό sliding. Επιπλέον όμως, ήταν κοίλο, και ταίριαζε στο σχήμα του προσώπου. Ήταν το ΝΟΚΙΑ 8110 (δεν είναι αρχειοθετημένο και στη NOKIA). Ήταν από τα πρώτα κινητά, δεν είχε πολύ καλή λήψη, ήταν λίγο βαρύ, αλλά για μένα ήταν το πιο όμορφο σχεδιαστικά κινητό που είχα ποτέ. Θεωρώ ότι η εξαφάνιση της κεραίας από τις σημερινές συσκευές αφαιρεί ομορφιά. Μετάνιωσα που το έδωσα (με αγγελία).

Univers said...

Για Audi R8:

Πολύ όμορφο, έκανα και post τον Οκτώβριο γι' αυτό...

giant13 said...

Στο προηγούμενο σχόλιο μου, ξέχασα να ευχηθώ Χρόνια Πολλά, ειδικά στον εξ Αμερικής τακτικό επισκέπτη του μπλογκ αυτού Λευτέρη, καθώς και σ' όλους τους υπόλοιπους Λευτέρηδες και Ελευθερίες.

wolf said...

με αφορμη το σχολιο του dion m.

μια ομορφη νεα sexy γυναικα ειναι το απολυτο σχεδιο?

ειναι.

οσο η επιστημη το ψαχνει τοσο το βρισκει εγγεγραμμενο στην ουσια της υπαρξης. ολα ειναι προγραμματισμενα (DNA) για την αναπαραγωγη.μετα (λενε οι επιστημονες ) ο οργανισμος αδιαφορει φθινει σαν να μην ενδιαφερεται.

αν ειναι ετσι ολα τα αλλα ειναι υποκαταστατα.αποπειρες να μιμηθουν το υπερτατο σχεδιο της φυσης(που μερος της ειναι ο ανθρωπος)

καλες η κακες αποπειρες .

μερικες ειναι διαστραμενες.υπαρχει και διαστροφη και ανωμαλια σε αυτα τα θεματα

με δυο λογια αν ειμαστε προγραμματισμενοι κυριως για την επιβιωση (που ειμαστε) μηπως ομορφο ειναι οτι την εξασφαλιζει?

Aphrodite said...

Καλά, τι θα γίνει με μας- μπήκα πρωινιάτικα να ρίξω μια ματιά και I took mental notes για κάποια στιγμή αργότερα - και μέχρι να γράψω, ήδη είδα αυτά που ήθελα να πω, από φίλους! (αν δεν ταιριάζαμε, δε θα συμπε-ντονκατ-ιάζαμε!)

Οπότε απλώς συμπληρώνω:

Για Absolut, η οποία είναι πλέον icon, πέραν ορίων design/ marketing/ advertising κτλ, είχε κάνει εντύπωση στην Ελλάδα κι από πέρισυ μ'εκείνη τη χρυσή Absolut Gold (bling-bling) edition. Μαζι με την discoball θα τις δείτε σε φωτο εδώ.

Είναι βέβαια ελαφρώς... πλαστικούρα το εξωτερικό τους περίβλημα (εμ, κόστος!), αλλά δεν παύει να είναι πολύ εντυπωσιακό!

Πάντως εγώ μάλλον μορφολογικά... διαφοροποιούμαι από τις υπόλοιπες όμορφα σχεδιασμένες ομόφυλές μου, μια που πρασινίζω από ζήλεια κάθε που μπαίνω στο επίσημο site της βότκας. Ξεφύγει από κάθε ελκυστικότητα μορφής και... αχ! Οχι, μπείτε και πείτε μου, δεν είναι απίθανο?

Ασε που βγαίνουν και πραγματικές εκδόσεις "bling-bling" με πολύτιμους λίθους, όπου εκεί ξεφεύγουμε από το αυστηρό τεχνο-μορφολογικό και πάμε στο ματαιοδοξο-μαρκετινίστικο...

Eπανέρ-χικ!-ομαι!

Aphrodite said...

Για τα Nokia - το 6110 ήταν εκείνο το κινητό που με έκανε να τα κοιτάξω με άλλο μάτι, κι όχι σαν ακόμη άλλη μια ξεροσχεδιασμένη γκατζετιά για να κάνω απλώς τη δουλειά μου. Τι χρώμα!

Από κει και πέρα, η επόμενη και τελευταία μου ψήφος πάει στην τόσο μουράτη "μπανάνα", το 8110 δλδ, που μπήκε και στο hall of fame με το που εμφανίστηκε στο Matrix - εμ τι νομίζατε, τα έχωσαν χοντρά (όπως σε James Bond που βλέπεις από ΒΜW μέχρι τη μάνα τους και τον πατέρα τους!)

Για αστειούλι βιντεάκι με φωνές πάνω από την εικόνα, εδώ.

(Μα κανείς δε θα μιλήσει και για τους σχεδιαστικά τέλειους άντρες? Προσοχή: δε μιλάω τους μορφολογικά τέλειους, ούτε καν τους "τεχνολογικά" τέλειους- αν και ίσως εδώ το ορθότερον να ήταν τους... "θεολογικά"...? ΑΠΑΠΑΠΑΠΑΠΑΑΑΑ, όχι, εδώ είναι τεκνομπλογκ, δεν το θίγω καν!)

Aphrodite said...

Για τον Starck-λεμονοστίφτη, είπαμε, το design του είναι τρέλλα, μπουκιά και σχώριο, να χαζεύεις κανονικά! Αλλά από λειτουργικότητα, και anastasie πιστέψτε με, το δοκίμασα πολλές φορές, άστα.

Γιατί:

* το να πρέπει να είμαι "ζυγισμένη" από πάνω του με μοιρογνωμόνιο,

* με λεμόνι μέτριο, ούτε πολύ μεγάλο, ούτε πολύ μικρό, γιατί δεν στίβεται σωστά,

* και σίγουρα όχι πολύ σκληρό, γιατί τότε γίνεται το "πλιατς" που πιτσιλάει το σύμπαν, αλλά ούτε και μαλακό, γιατί τότε τρέχουν τα ζουμιά έξω από το ποτηράκι,

* το να θέλω ειδικό πλύσιμο του στίφτη γιατί θέλει κάποια πειρποίηση ώστε να μη μείνουν τα "έντερα" τυ λεμονιού πάνω του και μετά κολλήσουν, ξεραθούν και δε βγαίνουν, συν ειδικό πλύσιμο του ποτηρακίου με στρογγυλή βούρτσα για μπιμπερόν για τον ίδιο λόγο (το σφουγγάρι δεν καθαρίζει καλά τον πάτο του ποτηριού, είναι πολύ στενός),

* το να έχω τη μανούρα του να μη μπαίνει σε πλυντήριο πιάτων να ησυχάσω (θα ήταν σα να έβαζα Οσκαρική τουαλέττα με φτερά και χάντρες στο πλυντήριο)

* το να κάνει "γραμμές" σε όποια επιφάνεια/πάγκο στήριξης τον τοποθετήσεις γιατι αν προσέξεις, οι άκρες του, όσο και στρογγυλεμένες να είναι, είναι μυτερές τόσο ώστε με κάποια πίεση και πάνω, να κάνουν γούβες στην επιφάνεια,

* στην περίπτωση που η κουζίνα σου τουλάχιστον δεν είναι σε στυλ μοντέρνο, αμμοβολή/inox ή έστω habitat στη χειρότερη, αλλά κλασικό, ντεκαπέ ή ακόμη και "μικρό σπίτι στο λειβάδι" για να είναι πιο cozy, το να φαίνεται ο εν λόγω λεμονοστίφτης σα να προσγειώθηκε ιπτάμενος δίσκος στη μέση του μπαρόκ σαλονιού της Μοιραράκη ένα πράμα,

ε, για όλους αυτούς τους λόγους και μερικούς ακόμη που δεν χωράνε εδώ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ,

παρά μόνο σε συνθήκες in vitro!

Και δεν είναι ΟΥΤΕ ΕΥΧΡΗΣΤΟΣ, παρά μόνον αν στίβεις λεμόνια από χόμπυ, για κανα κοκτέηλ, την ώρα που παίζεις σε διαφήμιση.

Αυτά βέβαια δεν αποτελούν εμπόδιο σε αυτό που έλεγα πριν, πειράζοντας τον sadosadist περί τέχνης, ότι το αντικείμενο αυτό (ο λεμονοστίφτης, όχι ο sadosadist), είναι απλώς ένα affordable κομμάτι ενός designer ολκής, του οποίου τα κομμάτια και να τα ποθείς, δεν μπορείς οικονομικά να τα αντέξεις!

Οπότε αγοράζεις ένα λεμονοστίφτη και τουλάχιστον βλέπεις την τεχνολογία πίσω από τον σχεδιασμό αυτής της μορφής, οπότε κάπως ξεχνιέσαι και χαίρεσαι... Πώς αγοράζεις ένα κραγιόν / μπιζού μη σου πω και κόσμημα, που από πίσω του έχει ένα κάρο δουλειά και είναι σχεδιαστικά τέλειο (αμ τι, όλο με τα αντρο-γκατζετ σας?!), από Οίκο που με το "Καλημερα σας" στις μπουτίκ του πρέπει να βήξεις μερικά τουβλάκια "μωβ"?... Ετσι...

(τι τον έχω κάνει τον δικό μου λεμονοτζούσερ? Ντολμαδάκι, με πολύ πλαστικό με φουσκίτσες, έτοιμο για την επόμενη μετακόμιση, όπου θα φτιάξω την κουζίνα μου γύρω από αυτόν, και σοβαρολογώ!!!)
:)))))

(τι είπε ο wolf, ο θρίαμβος του μάρκετινγκ στο πρόσωπο του λεμονοστίφτη? και λιγα λες...)

Αντε καλησπέρανύχταααα!
:)))))

Aphrodite said...

Sorry, τα λινκς για absolut: bling bling, discoball.

Aphrodite said...

Και για τους ντηζαϊνόφιλους, Good Design Awards και International Design Excellence Awards!

Over and out!
:))))

harrygrath said...

Ολα τα προσφατα θεματα που θιγει ο Δημου στο σαητ του,μπορουσαν να ειχαν γινει ποστς στο πολιτικο μπλογκ...

Να εκφραστουμε & εμεις για τη βασιλισσα της ειρωνιας & το αγορι 25 χρονια μικροτερο του που το εμφανιζει σαν "οικον. μανατζερ " του.

d3lta said...

Περί μορφολογίας το ποστ και δράττομαι της ευκαιρίας να ζητήσω την γνώμη των φίλων του μπλογκ γιά την μορφολογία του αναψυκτηρίου του πρώην πλέον υπουργού Μαγγίνα (εφεξής γνωστού ως consul poleodomicus)σε δασική ζώνη στους πρόποδες του Υμηττού.

προσωπικά μου κάνει σε hacienda μεσαίου στελέχους του μεντεγίν καρτέλ (λόγω razor wire) με ινδούς τραβαχαδόρες γιά το all-important balcan touch...

ΥΓ Χαρρύλαε, δεν νομίζω να τρέφεις την ψευδαίσθηση ότι ΔΕΝ εκφράστηκες...

sadosadist said...

@arfοδύτη

Απόψε I ’m going from mild to wild. Gucci to leather.

Ξέρεις!!! Ο Φίλιππας όταν έφτιαχνε τους λεμονοσΦίχτες άλλα μπαλάκια είχε στο μυαλό του για ζούληγμα.

:-)) Τελικά είπε: - Δεν βγάζουμε και κανά φράγκο;

:-))και ξέσπασε στις νοικοκυρές και τις έβαλλε να στίβουν λεμόνια οι έρμες εκτός από κανά δυο που έπιασαν το νόημα!

:-)))

Nikos Dimou said...

Περί Μορφολογίας Μαγγίνα έγραψα στα Επίκαιρα.

proinos said...

Γιατί ο Μαγγίνας?
Γιατί σε αναψυκτήρια με φιλοξενούμενους Ινδούς δεν λύνεται το ασφαλιστικό.
Θέλει πάλι φάνει Πάλλη Φάνη.
Είναι (και) θέμα μορφής και design!

Dion.M. said...

Κλασσικά έπιπλα μοντέρνων σχεδιαστών, που τοποθετώ ψηλά στις προτιμήσεις μου και έχω φροντίσει να τα προμηθευτώ.

1. Η πολυθρόνα Le Corbusier.

2. Η πολυθρόνα Wassily και το κάθισμα Cesca with arms του Breuer.

3. To ρυθμιζόμενο τραπεζάκι και ο καναπές της Eileen Gray.

Τα τρία από αυτά εμφανίζονται εδώ.

Στα αυτοκίνητα προτιμώ το design της Porsche από το αυτό των αντίστοιχων Ιταλικών (Ferrari, Lamborgini κ.α) διότι το θεωρώ πιό λειτουργικό, και πιό λιτό, χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού.

harrygrath said...

Η σεζ λονγκ του ΛεΚουρβουαζιέ (sic)
ειναι ισως το πιο δημοφιλες ντηζαην.
Βρηκα απομιμηση του & δοκιμασα να ξαπλωσω. Αδυνατον. Το γνωστο προβλημα των ντηζαην.
Στο ματι κουκλα,στην εργονομια πανουκλα...

Lefteris said...

Ευχαριστώ για τα Χρόνια Πολλά. Έπεσε πολύ δουλειά λόγω εορτών και παραμέλησα το blog. Ο Μαγγίνας αυθαίρετο... ε, άμα αυτό αποτελεί μέγα είδηση, τότε καλά περνάτε στην Ελλάδα...

"Για τους επαγγελματίες στην εκτύπωση και σχέδιο δεν υπήρχε άλλη λύση από τα Macs."

Το σχόλιό μου αφορούσε περισσότερο την κοινωνιολογική/πολιτική εντύπωση που είχε δημιουργηθεί (και λανσάρεται ακόμα μέσω διαφημίσεων) για τα Mac έναντι των συμβατών. Τα Mac ήταν "σοσιαλιστικά" (ενώ ήταν πανάκριβα), τα συμβατά ήταν "καπιταλιστικά" (φτηνά μεν αλλά άχαρα και φτιαγμένα για λογιστές).
Σαφώς ήταν ανώτερα τότε τα Μακ, απλά η ταυτοποίησή τους με εικόνα "κουλ νεαρών σοσιαλιστών και επαναστατών" ήταν άλλη μια απόδειξη για μένα ότι
οι πολιτικές έννοιες στο δυτικό κόσμο έχουν πιο πολύ να κάνουν με design παρά με πολιτικές πραγματικότητες... (όπως για παράδειγμα, ο μεσοαστός νεαρός που ακούει Τζόαν Μπαέζ είναι σοσιαλιστής, ενώ ο φτωχός εργάτης που ακούει Διονυσίου είναι δεξιός καπιταλιστής). Θέμα εντυπώσεων και design και marketing και χιλιάδων παρεξηγήσεων περί Αμερικής και ροκ κλπ, και καμία σχέση με πολιτικά-οικονομικά συστήματα ή τάσεις...

(επί τη ευκαιρία... αφού οι φοιτητές έχουν άσυλο, γιατί να μην έχουν και οι οικοδόμοι;)

Nikos Dimou said...

Kαλημέρα!

Πάντως το διασημότερο έπιπλο design (με χιλιάδες απομιμήσεις) είναι η καρέκλα που σχεδίασε ο Mies van der Rohe. Δύο αυθεντικά κομμάτια πωλούνται εδώ

Yannis H said...

Χαίρομαι γιατί σήμερα μπαίνω στο blog του ΝΔ με τη σκέψη ότι εδώ μιλάμε με αφορμή τεχνολογικά θέματα, υποτίθεται του αύριο, ενώ γύρω μας η πραγματικότητα τρέχει με βάση το χθες. Και ο ΝΔ αναφέρεται στη ...’μορφολογία Μαγγίνα’. Με όρους του σημερινού post: κάτι βαρύ και τετράγωνο, με χρηστικότητα μόνο για τον εαυτό του.

Dion.M. said...

Καλημέρα!

ΝΔ said:

Πάντως το διασημότερο έπιπλο design (με χιλιάδες απομιμήσεις) είναι η καρέκλα που σχεδίασε ο Mies van der Rohe.

Eίναι η κλασσική πλέον "barcelona". Το όνομά της το πήρε από την Διεθνή έκθεση της Βαρκελώνης, που πρωτοπαρουσιάστηκε προπολεμικά.

Νομίζω ότι κατασκευάζεται ακόμα, στο αυθεντικό της σχέδιο, με μασίφ μέταλλο, στην Ιταλία και τις ΗΠΑ.

Χάρρυ said:

Βρηκα απομιμηση του & δοκιμασα να ξαπλωσω. Αδυνατον. Το γνωστο προβλημα των ντηζαην.
Στο ματι κουκλα,στην εργονομια πανουκλα...


Και όμως... Προχθές που είχαμε οργανώσει κινηματογραφική βραδυά, με home cinema, η μόνη κυρία, που δεν τολμούσε να σηκωθεί από την θέση της, επειδή την πολυθρόνα της την εποφθαλμιούσαν όλες οι άλλες, ήταν αυτή που καθόταν στην "Le Corbusier"

Και εγώ πολύ συχνά παρακολουθώ τηλεόραση η διαβάζω σε αυτήν.

Nikos Dimou said...

harrygrath
τα κακά των απομιμήσεων...

wolf said...

περι μορφολογιας Μαγγινα.

ο Μαγγινας πηγε να ενοποιησει τα ταμεια δημοσιογραφων κλπ με ΙΚΑ.

το οτι οι διαμορφωτες κοινης γνωμης (δημοσιογραφοι) τον αποκεφαλισαν χαλαρα για λογους design (στη διευρυμενη εκδοχη του λεει πολλα για το τι πραγματικα ειναι και εξυπηρετει η βιομηχανικη μορφολογια και στην πολιτικη

Aphrodite said...

Για λόγους "ευθιξίας" λέει. Η κυρία έρχεται μέσα Δεκεμβρίου και μόνον σε όσους βουλευτές της μικρής Γραικίας το επώνυμο αρχίζει από "Μαγ-" και τελειώνει σε "-ος/θα ήθελες"?!

!!!!

Τι αν πω... Προφανώς, στη χώρα των εθνικών τέτοιων, όταν προσπαθείς να τους κάνεις όλους σπαστά, πρακτικά και... oραματιστικά τέτοια, για να γλυτώσεις το τέτοιο, να πρέπει πριν το τέλος να την κάνεις με τέτοιο...

Να δούμε ποιός (ανεξαρτήτως φύλου) θα μπορέσει να γεμίσει μια τέτοια με τα πολιτικά (προσόντα) του, ώστε ν'αφήσει αξιόπιστο ασφαλιστικό...

Καλό βράδυ σε όλους!
:))))


ΥΓ1- Λεχτέρη, χρόνια πολλάααα! Το αυτόν για όλους όσους/ες γιορτάζουν!

ΥΓ2- Sado, αμάν! Κόλλησες με τα λεμόνια και τους στίφτες... άμα μεγαλώσεις, πέρνα στους αυγοδάρτες, μετά στους αποχυμωτές και μετά στα μίξερ! Και μετά έλα για σεμινάριο στα δύσκολα... Μια κουζίνα είναι τρελλό s/m βασίλειο ;)))

ΥΓ3- για να μη σας πρήξω άλλο με λινκς, κλείνω με μια πολυθρόνα σύζυγο.... Για πολύ δικούς ;)))

harrygrath said...

Η απομιμηση ηταν πιστο αντιγραφο. Δεν μπορεις να ξαπλωσεις πανω απο 5΄. Πιανεσαι.

Ο Μαγγινας,απο το αλβ. Manga = μεγας,ηταν ευκολος στοχος.

Περιμενουμε το Ματς.