Τα διαβολικά δίκτυα

Όχι δεν εννοώ αυτά του Internet που σύμφωνα με προφήτες της συμφοράς μας έχουν όλους δεμένους – ούτε καν τα δίκτυα της διαπλοκής. Εγώ, από όλα τα δίκτυα, διαβολικά θεωρώ τα ασύρματα γνωστά ως Wi Fi.

Είναι τα πιο χρήσιμα και τα πιο ασταθή. Και τα δικά μου και πολλών τρίτων που γνωρίζω. Στο RAM έπαιρνα πολλά μηνύματα παραπόνων. Κι όποιον ειδικό κι αν ρωτήσετε θα σας πει για την αστάθεια και το απρόβλεπτο που παρουσιάζουν.

Από το δικό μου ασύρματο δίκτυο, τώρα, δεν έχω παράπονο. Λειτουργεί το 90% του χρόνου – ανάθεμα όμως κι αν ξέρω γιατί δεν λειτουργεί το υπόλοιπο δέκα. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί στην ίδια απόσταση και με τις ίδιες προδιαγραφές ο ένας υπολογιστής συνδέεται κι ο άλλος όχι. Ένας τρίτος συνδέεται μόνο για ένα χρονικό διάστημα και μετά χάνει το δίκτυο (το οποίο, όπως τεκμηριώνεται από άλλα μηχανήματα, είναι πάντα ενεργό). Ο μόνος τρόπος να το ξαναβρεί είναι η επανεκκίνηση. Το κόλπο λειτουργεί άσφαλτα.

Λέω ότι τώρα δεν έχω παράπονο – διότι μέχρι να φτάσω στο τώρα, έφτυσα αίμα. Επειδή το σπίτι μου έχει δύο επίπεδα (ισόγειο- υπόγειο) ένα ασύρματο router στην θέση του επιτραπέζιου δεν μπορούσε να το καλύψει όλο. Η λύση που βρήκα: ενσύρματη σύνδεση με τον επιτραπέζιο (είναι στο βάθος του υπογείου) και ενσύρματη σύνδεση του μόντεμ με ένα ασύρματο πομπό (hot spot) τοποθετημένο στο επάνω μέρος της σκάλας. Ο πομπός καλύπτει όλο το υπόλοιπο σπίτι.

Για να καταλήξω σε αυτή τη λύση δοκίμασα πολλές άλλες και διάφορα προϊόντα. Ένα από αυτά μου έχει κυριολεκτικά σπάσει τα νεύρα. Είναι ο RangeMax – υποτίθεται ο πιο δυνατός (και ακριβός) ασύρματος router της αγοράς με επτά κεραίες που συνεχώς ψάχνουν τους δέκτες, ακτίνα δράσης 120 μέτρα και εμβέλεια 46500 τετραγωνικά μέτρα. Τον είχα αγοράσει από την αρχή ελπίζοντας να δώσει λύσει στο πρόβλημα του πολυεπίπεδου διαμερίσματος.

Όλες αυτές οι εντυπωσιακές προδιαγραφές θα ήταν άριστες, αν μπορούσε κανείς να τον παραμετροποιήσει αρχικά. Κάθε τέτοιο μηχάνημα πρέπει, πριν λειτουργήσει, να συνδεθεί με έναν υπολογιστή και να περαστούν τα στοιχεία του δικτύου, του χρήστη και κάποια κρυπτογράφηση ώστε να μην είναι ανοιχτό το δίκτυο σε ξένους. Την διαδικασία αυτή την έχω κάνει αρκετές φορές με επιτυχία – όχι όμως στο Netgear Range Max.

Κάθε λίγο τον βγάζω από το ντουλάπι και κάνω άλλη μία προσπάθεια – συχνά με άλλον υπολογιστή. Αδύνατον. Ή κολλάει, ή βγάζει error, ή και τίποτα. Έχω κατεβάσει από την εταιρία του το αναλυτικό εγχειρίδιο (174 σελίδες), αναβαθμίσεις firmware, λογισμικό. Το έχω βάλει πείσμα – αλλά και αυτό το ίδιο. Και τελικά στο πείσμα τα μηχανήματα είναι ανίκητα.

Τώρα κάνω την δουλειά μου με ένα router της U.S. Robotics (πανεύκολη η τοποθέτησή του) και ένα μικρό ασύρματο πομπό της Netgear με μόνο μία κεραία, αλλά πολύ αποτελεσματική (όταν δουλεύει).

Μια και μιλάμε για δίκτυα: να είστε προσεκτικοί αν αγοράσετε κάρτα σύνδεσης GSM για υπολογιστή με Vista. Οι περισσότερες δεν είναι συμβατές. Η Vodafone για τις κάρτες τύπου PCMCIA έχει λογισμικό (το 9.1 αντί του 7.1 για τα ΧΡ) που μπορείτε να κατεβάσετε από το site της. Αυτό λειτουργεί σωστά. Για τις μικρότερες κάρτες (τύπου USB ή PCI Express) τα πράγματα αλλάζουν.

Μεγάλη ταλαιπωρία πέρασα με μία κάρτα εξπρές της Wind (Merlin XU870 Express HSDPA) για την οποία με διαβεβαίωναν ότι λειτουργεί με το νέο λογισμικό (λήψη από το site) αλλά ουδέποτε λειτούργησε. Όπως και μία εναλλακτική λύση με USB, που μου πρότειναν. Στην Cosmote, πιο ειλικρινείς, δηλώνουν: «για Vista προς το παρόν, τίποτα».

Είναι προφανώς θέμα χρόνου – φαντάζομαι πως το φθινόπωρο το πρόβλημα θα λυθεί. Γιατί μόνο με μία τέτοια κάρτα η φορητότητα γίνεται απόλυτη. Και με το κόστος να έχει πέσει στα 50 € τον μήνα για 300ΜΒ - δεν είναι καν πολύ ακριβή.