Ο πυρετός του καινούργιου

Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν κοιμηθήκατε από ανυπομονησία;

Πότε ξενυχτήσατε περιμένοντας;

Πότε επιστρέψατε στα παιδικά χρόνια όταν η υπόσχεση του νέου παιχνιδιού σας κρατούσε ξύπνιο και όρθιο;

Από όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν τώρα να με κρατήσουν σε εγρήγορση – μόνο τα τεχνολογικά έχουν πιθανότητες. Δεν θα ξενυχτούσα για καινούργια ρούχα ούτε παπούτσια. Για ένα καινούργιο κινητό (που το άφησα ολονυχτίς να φορτίσει) μάλλον όχι. Για ένα καινούργιο φορητό υπολογιστή; Πιθανό. Για ένα καινούργιο αυτοκίνητο; Σίγουρα.

Εσάς, τι θα σας έδινε ανήσυχο ύπνο;

____________________________________

Πριν 22 χρόνια είχα έτσι περιγράψει τα συναισθήματά μου. Το αυτοκίνητο ήταν ένα Renault 5 GT Turbo, μαύρο. Το κράτησα 3 χρόνια και μετά το άλλαξα με ένα άσπρο, δεύτερης γενιάς. Εκπληκτικό αυτοκίνητο. Όλες οι προσδοκίες της άγρυπνης νύχτας βγήκαν αληθινές.


1985 - Παραμονή παραλαβής του 5GT Turbo


Α – ο πυρετός του καινούργιου αυτοκινήτου! Σαν τον νέο έρωτα - δεν σ’αφήνει να κοιμηθείς. Το νιώθεις ανυπόμονο κάτω από το σπίτι και δεν βλέπεις την ώρα να ξημερώσει. Να το πάρεις, να ανοιχτείτε στους δρόμους, να γνωριστείτε. Τι άραγε θα σε μάθει; Πόσο διαφορετική θα είναι η ίδια διαδρομή επειδή το αυτοκίνητο είναι άλλο;

Είναι η μόνη περίπτωση που ξαναζώ τον παιδικό πυρετό της Πρωτοχρονιάς και της γιορτής μου. Χαρίστε μου οτιδήποτε άλλο - από βίντεο μέχρι βίλα - δεν θα επηρεάσει καθόλου την ποιότητα του ύπνου μου. Αλλά νέα ερωμένη ή νέο αυτοκίνητο = αϋπνία.

Και να ήταν η πρώτη φορά! Πόσα αυτοκίνητα πέρασαν από την ζωή μου… (Το κείμενο δεν έχει ως θέμα τις γυναίκες). Πάντα είναι η πρώτη φορά. Και πόσο σημαντική είναι αυτή η πρώτη επαφή, τα λίγα χιλιόμετρα της αρχής! Αμέσως νιώθω αν μου πάει η όχι. Και σπάνια αναθεωρώ την πρώτη εντύπωση.

Το σωστό αυτοκίνητο είναι σαν το καλό έτοιμο ρούχο. Το φοράς, σου κάθεται - και φεύγεις.

Πως φέρομαι σε ένα νέο αυτοκίνητο; Όχι, δεν το ροντάρω, απλώς το γυμνάζω. Το μαθαίνω προοδευτικά να ανεβάζει την δύναμη και την ροπή του. Αισθάνομαι σαν τον προπονητή ενός καθαρόαιμου που πρέπει να βγάλει μέσα από το άτι όλες του τις δυνατότητες. Βέβαια μερικές φορές δεν πρόκειται για άτι αλλά για μουλάρι. Νόθο και άσχετο. Τα έχει η ζωή αυτά…

Το ροντάρισμα πάντως είναι μύθος που τον συντηρούν οι κατασκευαστές επειδή τους συμφέρει. Οι σημερινές κατασκευαστικές ανοχές δεν έχουν ανάγκη την τριβή της χρήσης. Αλλά δεν είναι προτιμότερο – σκέπτονται οι κατασκευαστές – να οδηγείται το νέο αυτοκίνητο προσεκτικά και αργά, μέχρι να το μάθει ο οδηγός; Έτσι μειώνονται σημαντικά οι βλάβες που καλύπτονται από την εγγύηση.

Ας αφήσουμε που είναι και ένα προληπτικό μέτρο για τις ενδεχόμενες κακοτεχνίες (Δευτεριάτικα αυτοκίνητα) που θα εμφανιστούν συνήθως στα πρώτα χιλιόμετρα – και θα μπορούσαν, με εντατική χρήση, να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις. Αλίμονο - υπάρχουν ακόμα μοντέλα που ολοκληρώνονται στα χέρια των οδηγών…


Όλα αυτά λοιπόν συνηγορούν για την συνέχιση του στρωσίματος. Όχι όμως πως το έχουν ανάγκη τα μηχανικά μέρη. Πιο πολύ το χρειάζεται ο οδηγός. Έτσι ροντάρω τώρα τον εαυτό μου, μαθαίνοντας αυτές τις μέρες το καινούργιο μου τούρμπο.

Α, ναι - σε ανανεώνει το νέο αυτοκίνητο. Θέλεις να ξανακάνεις όλες τις γνωστές διαδρομές, όλα τα αγαπημένα ταξίδια. Σαν να ξαναζείς από την αρχή.

Έτσι, με σοφά, περίτεχνα παιχνίδια πορευόμαστε και παρηγορούμε τον εαυτό μας μπροστά στο μαύρο φόντο του θάνατου.

(Παιχνίδι: πράξη ελευθερίας - η άμυνά μας στην μοίρα). Νήπιοι; Παιδιά; Δεν πειράζει. Καλύτερα παιδιά (αιώνια παιδιά) παρά πρόωροι γέροι.

_________________________________

Κι εσείς; Πότε νιώσατε για τελευταία φορά τον πυρετό του καινούργιου; Και για τι; (Κι ας μην ακούσω ανοησίες για καταναλωτική κοινωνία - το 1940 που τον πρώτο-ένιωσα, δεν υπήρχε...).