Wednesday, August 8, 2007

Ο πυρετός του καινούργιου



Πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν κοιμηθήκατε από ανυπομονησία;

Πότε ξενυχτήσατε περιμένοντας;

Πότε επιστρέψατε στα παιδικά χρόνια όταν η υπόσχεση του νέου παιχνιδιού σας κρατούσε ξύπνιο και όρθιο;

Από όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν τώρα να με κρατήσουν σε εγρήγορση – μόνο τα τεχνολογικά έχουν πιθανότητες. Δεν θα ξενυχτούσα για καινούργια ρούχα ούτε παπούτσια. Για ένα καινούργιο κινητό (που το άφησα ολονυχτίς να φορτίσει) μάλλον όχι. Για ένα καινούργιο φορητό υπολογιστή; Πιθανό. Για ένα καινούργιο αυτοκίνητο; Σίγουρα.

Εσάς, τι θα σας έδινε ανήσυχο ύπνο;

____________________________________

Πριν 22 χρόνια είχα έτσι περιγράψει τα συναισθήματά μου. Το αυτοκίνητο ήταν ένα Renault 5 GT Turbo, μαύρο. Το κράτησα 3 χρόνια και μετά το άλλαξα με ένα άσπρο, δεύτερης γενιάς. Εκπληκτικό αυτοκίνητο. Όλες οι προσδοκίες της άγρυπνης νύχτας βγήκαν αληθινές.


1985 - Παραμονή παραλαβής του 5GT Turbo


Α – ο πυρετός του καινούργιου αυτοκινήτου! Σαν τον νέο έρωτα - δεν σ’αφήνει να κοιμηθείς. Το νιώθεις ανυπόμονο κάτω από το σπίτι και δεν βλέπεις την ώρα να ξημερώσει. Να το πάρεις, να ανοιχτείτε στους δρόμους, να γνωριστείτε. Τι άραγε θα σε μάθει; Πόσο διαφορετική θα είναι η ίδια διαδρομή επειδή το αυτοκίνητο είναι άλλο;

Είναι η μόνη περίπτωση που ξαναζώ τον παιδικό πυρετό της Πρωτοχρονιάς και της γιορτής μου. Χαρίστε μου οτιδήποτε άλλο - από βίντεο μέχρι βίλα - δεν θα επηρεάσει καθόλου την ποιότητα του ύπνου μου. Αλλά νέα ερωμένη ή νέο αυτοκίνητο = αϋπνία.

Και να ήταν η πρώτη φορά! Πόσα αυτοκίνητα πέρασαν από την ζωή μου… (Το κείμενο δεν έχει ως θέμα τις γυναίκες). Πάντα είναι η πρώτη φορά. Και πόσο σημαντική είναι αυτή η πρώτη επαφή, τα λίγα χιλιόμετρα της αρχής! Αμέσως νιώθω αν μου πάει η όχι. Και σπάνια αναθεωρώ την πρώτη εντύπωση.

Το σωστό αυτοκίνητο είναι σαν το καλό έτοιμο ρούχο. Το φοράς, σου κάθεται - και φεύγεις.

Πως φέρομαι σε ένα νέο αυτοκίνητο; Όχι, δεν το ροντάρω, απλώς το γυμνάζω. Το μαθαίνω προοδευτικά να ανεβάζει την δύναμη και την ροπή του. Αισθάνομαι σαν τον προπονητή ενός καθαρόαιμου που πρέπει να βγάλει μέσα από το άτι όλες του τις δυνατότητες. Βέβαια μερικές φορές δεν πρόκειται για άτι αλλά για μουλάρι. Νόθο και άσχετο. Τα έχει η ζωή αυτά…

Το ροντάρισμα πάντως είναι μύθος που τον συντηρούν οι κατασκευαστές επειδή τους συμφέρει. Οι σημερινές κατασκευαστικές ανοχές δεν έχουν ανάγκη την τριβή της χρήσης. Αλλά δεν είναι προτιμότερο – σκέπτονται οι κατασκευαστές – να οδηγείται το νέο αυτοκίνητο προσεκτικά και αργά, μέχρι να το μάθει ο οδηγός; Έτσι μειώνονται σημαντικά οι βλάβες που καλύπτονται από την εγγύηση.

Ας αφήσουμε που είναι και ένα προληπτικό μέτρο για τις ενδεχόμενες κακοτεχνίες (Δευτεριάτικα αυτοκίνητα) που θα εμφανιστούν συνήθως στα πρώτα χιλιόμετρα – και θα μπορούσαν, με εντατική χρήση, να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις. Αλίμονο - υπάρχουν ακόμα μοντέλα που ολοκληρώνονται στα χέρια των οδηγών…


Όλα αυτά λοιπόν συνηγορούν για την συνέχιση του στρωσίματος. Όχι όμως πως το έχουν ανάγκη τα μηχανικά μέρη. Πιο πολύ το χρειάζεται ο οδηγός. Έτσι ροντάρω τώρα τον εαυτό μου, μαθαίνοντας αυτές τις μέρες το καινούργιο μου τούρμπο.

Α, ναι - σε ανανεώνει το νέο αυτοκίνητο. Θέλεις να ξανακάνεις όλες τις γνωστές διαδρομές, όλα τα αγαπημένα ταξίδια. Σαν να ξαναζείς από την αρχή.

Έτσι, με σοφά, περίτεχνα παιχνίδια πορευόμαστε και παρηγορούμε τον εαυτό μας μπροστά στο μαύρο φόντο του θάνατου.

(Παιχνίδι: πράξη ελευθερίας - η άμυνά μας στην μοίρα). Νήπιοι; Παιδιά; Δεν πειράζει. Καλύτερα παιδιά (αιώνια παιδιά) παρά πρόωροι γέροι.

_________________________________

Κι εσείς; Πότε νιώσατε για τελευταία φορά τον πυρετό του καινούργιου; Και για τι; (Κι ας μην ακούσω ανοησίες για καταναλωτική κοινωνία - το 1940 που τον πρώτο-ένιωσα, δεν υπήρχε...).

103 comments:

Stavros P (isisdoros) said...

Καλημέρα
Ένα κείμενο που έχει γραφτεί βαθεία στη μνήμη μου.

Πέρασαν 22 χρόνια;

Genghis said...

Η αίσθηση είναι ακόμα πιό έντονη όταν το αυτοκίνητο (η το οποιοδήποτε κατασκέυασμα σε περιμένει) το έχεις φτειάξει ο ίδιος. Ελλατώνεται ίσως το στοιχείο της της έκπληξης, διότι λίγο πολύ ξέρεις περί τίνος πρόκειται αλλά η ικανοποίηση είναι πολύ μεγαλύτερη.

Πόσα άγρυπνα βράδυα να περάσανε άραγε οι αδελφοί Wright το 1903? Από παιδί αυτό έχει παραμείνει στό μυαλό μου σαν το ζενίθ τής συγκίνησης.

Stavros P (isisdoros) said...

Πριν από τον πυρετό υπάρχει όμως το φλερτ.Το ραλλάκι έχει δείξει τα χρονάκια του και φλερτάρω αγρίως με ένα Renault Clio RS 2.0.Αλήθεια Νίκο ποιά η γνώμη σου για τα Renault που είχες μέχρι τώρα;

gdoc said...

Καλημέρα,
για τελευταία φορά τον πυρετό του καινούργιου τον ένιωσα το 2000 περιμένοντας να παραλάβω και να οδηγήσω τη νέα μου μοτοσυκλέτα,την μοτοσυκλετα-κόσμημα MV Agusta

Anonymous said...

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό τον "έρωτα"...με μία μηχανή...μην προσπαθήσετε να μου το εξηγήσετε, προσπαθήσαν και άλλοι και δεν τα κατάφεραν!

Ο άντρας μου πάντως αν είχε να διαλέξει εμένα ή την Lambo (or Bentley, not sure...)...μάλλον την δεύτερη θα διάλεγε!


Boys and their toys!

Have fun anyway...

Nikos Dimou said...

Stavros P (isisdoros)
Τα μικρά σπορ Renault είναι (συνήθως) αριστουργήματα. Και το τωρινό RS 2.0 το καλύτερο από όλα. (Ομιλώ εκ πείρας).

Anastassios said...

Ο πυρετός του καινούργιου...;


Δεν θυμάμαι καν να το ένοιωσα ποτέ -κι αν αυτό συνέβη, θα 'ταν τόσο παλιά, που δεν θυμάμαι ούτε πότε ήταν ούτε την αφορμή...

Εκείνο που θυμάμαι ήταν ο πυρετός της αναμονής του να "δανειστώ" το μικρό AUTOBIANCHI της μαμάς, όταν όλοι αποσύρονταν για τη μεσημεριανή τους "σιέστα", κάποια μακρυνά καλοκαίρια του '80, 2-3 χρόνια προτού μπορέσω να έχω το δικό μου δίπλωμα οδήγησης -και να το οδηγήσω όλος χαρά και αγωνία μη με καταλάβουν, στα άκρα, μέσα σε υπέροχες χωμάτινες διαδρομές της Χαλκιδικής, μέσα στο δάσος...

Κάτι ήταν κι αυτό -αλλά πάνε πια 22 χρόνια.

p_aris said...

Rallou said...
Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό τον "έρωτα"...με μία μηχανή...μην προσπαθήσετε να μου το εξηγήσετε, προσπαθήσαν και άλλοι και δεν τα κατάφεραν!

Τον έρωτα με ένα κομματί πανί (Φόρεμα, κουρτίνα, χαλί) όμως τον καταλαβαίνετε απόλυτα ε?

Anonymous said...

stepan said...

"Τον έρωτα με ένα κομματί πανί (Φόρεμα, κουρτίνα, χαλί) όμως τον καταλαβαίνετε απόλυτα ε?"

Kαμμία σχέση...ούτε αυτόν τον καταλαβαινω!


Την λέξη και μόνο (έρωτας) δεν την "χρησιμοποιώ" έτσι απλά...

Helloooo!!!!

:-)))

drunk tank said...

κάποτε θυμάμαι περίμενα με ανυπομονησία να βγάλει καινούριο δίσκο κάποιος αγαπημένος καλιτέχνης. και όταν αυτό συνέβαινε ο δίσκος "έλιωνε" στο πικ-απ.
τώρα με το "γρήγορο ιντερνετ" και τους τεράστιους όγκους μουσικής που κατέχει ο καθένας χάθηκε και η ανυπομονησία και το πολύωρο άκουσμα κάθε νέου δίσκου.

Genghis said...

Πρός το παρόν δεν μπόρεσα ακόμα να ερωτευτώ αυτοκίνητο, απο τα έξω προς τα μέσα.. Νοίκιασα κατά καιρούς αυτοκίνητα πολυτελείας η επιδόσεων, απο περιέργεια, και μολονότι συχνά με εντυπωσίασαν ποτέ δεν μπόρεσα να νοιώσω πάθος τύπου ΝΔ. Γι αυτό μάλλον και δεν εχω ποτε αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο. Ολα μεταχειρισμένα. Αυτοκήνητα που άλλοι πούλησαν για να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο, αυτοκήνητα ανθρώπων που μετακόμισαν σε αλλη ήπειρο για δουλειά κλπ.
Ταυτόχρονα ποτέ δεν έχω πάει αυτοκίνητο σε συνεργείο. Κάνω όλα τα σέρβις μόνος μου και οτι επισκευές χρειάζονται, πάντα αγοράζω το βιβλίο επισκευών του κατασκευαστή. Ετσι σιγά σιγά δένομαι με τα αυτοκίνητα μου από μέσα προς τα έξω. Οταν τελικά δεν αξίζει πιά να επισκευασθούν τότε μένουν στο γκαράζ καννά δυο χρόνια και τελικά αναγκάζομαι να τα πετάξω - πάντα λυπηρός ο αποχαιρετισμός.

Αυτή είναι η τωρινή μου σχέση με τα αυτοκίνητα. Στο μέλλον ίσως αλλάξω προτιμήσεις και γούστα.

Αυτο βέβαι δεν σημαίνει οτι δεν εκτιμώ τά αυτοκίνητα. Οταν κινούμαι με αυτοκίνητο έστω σταθερά με 90-100χλμ/ω (η μέγιστη ταχύτητα που αισθάνομαι άνετα) είμαι πάντα εν γνώσει του πόσο γρήγορα πραγματικά κινούμαι. Μάλιστα πολλές φορές βάζω ενα σιμάδι στό δρόμο και φαντάζομαι ότι εκεί είναι ένας τοίχος. Καθώς περνάω πάνω απο το σημάδι φαντάζομαι τις τεράστιες δυνάμεις που θα πρέπει να αναπτυχτούν για να σταματήσω σχεδόν ακαριαία στο σημείο αυτό (σε κάνει να καταλαβαίνεις τι χρειάζεται η ζωνη σαφαλείας και γιατί η ζώνη τελικά σπάει σε συγκρούσεις ακόμα και με μέτριες ταχύτητες – τονίζω γιατί χρειάζεται οχι γιατί θα πρέπει να ειναι υποχρεωτική, δεν ασπάζομαι κάτι τέτοιο).
Σε ερημικό δρόμο βγάζω το κεφάλι μου καμμιά φορά έξω (δεν τόλμησα να το αναφέρω προηγούμενο ποστ αν και κάποιος ανέφερε νομίζω κάτι παρόμοιο) και φαντάζομαι πόση προσπάθεια θα χρειαζόνταν να κινηθώ με αυτήν την ταχύτητα με, ας πούμε, ποδήλατο. Το συνδυάζω με την προσπάθεια που χρειάζεται να σπρώξεις ενα αυτοκίνητο με έστω 3χλμ την ώρα και έτσι αντιλαμβάνομαι ζωντανά πόση δύναμη (ισχύς) είναι έστω καί 70, ας πούμε, ίπποι. Σκεφτόμενος αυτό ακόμα και Ζαποροζετς με συναρπάζει. Θρίαμβος της ανθρώπινης διαννόησης πάνω στη φύση (βλάσφημα λόγια στην εποχή μας, τής οικολογικής υστερίας).

s_pablo said...

Δυστυχώς, δύσκολα πλέον βρίσκεις πράγματα να σε ενθουσιάσουν με αυτον τον τρόπο. Καλώς ή κακώς το πρώτο έχει τη μεγαλύτερη ανυπομονησία, το μεγαλύτερο άγχος, τη μεγαλύτερη χαρά.

Θυμάμαι το πρώτο μου pc, το πρώτο μου στερεοφωνικό (παρεμπιπτόντως αυτό έχω ακόμα), το πρώτο μου αυτοκίνητο (μεταχειρισμένο corsακι 1400, αλλά ήταν δικό μου) και μετά συνήθεια και μια από τα ίδια. Ίσως φταίει ότι δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω κάποιο αυτοκίνητο που θα με ενθουσίαζε η προοπτική. Δεν ξέρω.

Μένει μόνο η φαντασία. Το πρώτο μου ελικόπτερο, το πρώτο μονοκινητήριο, το πρώτο μου μονοθέσιο (S_Pablo Montoya), ο πρώτος μου πυρηνικός αντιδραστήρας (tribute to reactor69), το πρώτο μου ταχύπλοο (αυτό λέω να το κάνω ρε γαμώτο, υπομονή καναδυο δεκαετίες και θα τα καταφέρω).

nikiplos said...

Με κάλυψε ο Γάτος, σχετικά με το σκίρτημα του καινούριου, αυτού που πάντοτε ποθούσαμε και καταφέρνουμε επιτέλους να το αποκτήσουμε...

Για το αυτοκίνητο, ακόμη και η μυρωδιά του εσωτερικού όταν είναι καινούριο με κεντρίζει... tabula rasa για να "γραψεις" τις δικές σου μυρωδιές και (μελλοντικές) αναμνήσεις...

Θυμάμαι τι κλάμα έριξα πριν 8 έτη όταν με έκπληξη ανακάλυψα σε μια μάντρα οικογενειακού γνωστού μου το κουφάρι το πρώτου μας οικογενειακού αυτοκινήτου... Σκέφτηκα ότι ακόμη είχε τη μυρωδιά των γονιών μου και μες την πίσσα και τα λάδια από τα γύρω είμαι βέβαιος ότι μύρισα τις οσμές τους και τη νιότη τους...

Somebody961 said...

Θυμάμαι το '92 που είχα αποφασίσει να 'παντρευτώ' το golf. Αλλαζε μοντέλο τότε και τελικά συμβιβάστηκα με Citroen ΖΧ. Ποτέ δεν μου άρεσε. Με το που ανένηψα οικονομικά όλα μου φταίγανε επάνω του. Δεν μπόρεσα ποτέ, λόγω της ηλίθιας παθητικής 4διεύθυνσης, να μάθω πως διάολο στρίβει! Είναι ανάλογα με την ταχύτητα και την κλίση της στροφής.
Οταν άρχισα να του ζητώ 'διαζύγιο' με εκδικήθηκε!
Τράκαρα σε επιστροφή από τον Σχίνο στα Μέγαρα το '94. Καλό αμάξι αλλά σε απότομη αλλαγή πορείας (με 70 μόλις) σε πετάει από το δρόμο.

Ετσι έφτασα το '97 να έχω 2-3 επιλογές σε αυτοκίνητο. Primera, Corolla και civic vti. Το τελευταίο να πω πως ήταν το 'άχτι' μου από το 92 αλλά τότε οικονομικά δεν μπορούσα. Δεν είναι λίγο να έχεις 160 αλό(γατα) να κινείσαι ως γάτος..

Ετσι, όταν πήγα και το είδα Σεπτέμβριο, ένιωσα σαν να το είχα ήδη χρόνια! Τέτοια οικειότητα.
Οπως η 'νέα' γνωριμία με γυναίκα που ονειρευόσουν χρόνια και λες "σαν να σε ξέρω ήδη".
Από τότε, ως τις 17 Οκτωβρίου που το απέκτησα, δεν κοιμόμουν!
Ανθυγιεινό αμάξι!!! :)
Και με τι λόγια άραγε θα μπορούσα να περιγράψω το τηλεφώνημα που έλαβα εν ώρα γραφείου που έλεγε: "Το απόγευμα μπορείτε να έλθετε να παραλάβετε το αυτοκίνητο σας"!!
Χίλιες αλυσίδες να χα δεν θα με κράταγαν!
Εφυγα τρέχοντας στις 4!
Τα πιό ευχάριστα χρήματα που έδωσα στη ζωή μου ήταν το πρώτο του 'φουλάρισμα'! Και το έπαιξα 'άνετος'! Μεγάλε, όσο πάρει!

Από τότε έχω να χάσω τον ύπνο μου..

proinos said...

Μήπως όσο πιο παλιά, τόσο μεγαλύτερη και η λαχτάρα και η αδημονία?
Πιο παρθένο το μυαλό μας, λιγότερη η καταναλωτική ασπιρίνη στον πυρετό του καινούριου, πιο έντονη η έκπληξη και το αίσθημα της εκπλήρωσης?

Νοιώθω ακόμα ένταση την παραμονή ενός πολύ ενδιαφέροντος ταξιδιού, ή θυμάμαι -ως παιδί- την ατελείωτη προηγούμενη νύχτα της έμφορτης από δώρα ημέρας της γιορτής μου ή των Χριστουγέννων...

Nikos Dimou said...

proinos
προφανώς όσο παλιότερα τόσο πιο καινούργιο είναι το καινούργιο - και τόσο πιο αγνοί εμείς. Όμως μου κάνει εντύπωση ότι ακόμα μπορώ και ενθουσιάζομαι και ανυπομονώ σαν να πρόκειται να συμβεί κάτι σπουδαίο - π. χ. να ξαναγεννηθώ...

proinos said...

Και σε μας κάνει εντύπωση η ικανότητά σας αυτή ΝΔ, χάρισμα ανθρώπων που αισθάνονται και σκέφτονται ως νέοι.

Οχι σαν νέοι...
Ως νέοι

mscmkr said...

Ότι δεν έχασα ύπνο, δεν έχασα... Κοιμήθηκα μια χαρά το προηγούμενο βράδι.

Αλλά την επόμενη, όταν ήρθε η ώρα, η αδρεναλίνη μου είχε φτάσει στο φουλ. Είχα την καλή ιδέα να τα γράψω όλα σε βίντεο. Βέβαια τη κάμερα την κρατούσε φίλος.

Έτσι έχω ακόμα να βλέπω το τρέμουλο στο πόδι μου όσο περίμενα, τη στιγμή που μου το παρουσιάσανε (το είχαν κλειστό σε ειδική αίθουσα) κόκκινο και γυαλισμένο, το τουρ που μου κάνανε, ακόμα και το πρώτο σβήσιμο του κινητήρα πριν πάρω καν την πρώτη στροφή (και να ακούω τη φωνή του φίλου "Πω πω ακόμα δεν φύγαμε από την αντιπροσωπεία και σου σβησε. Ξεφτιλιστήκαμε.")...

Χαρακτηριστικό - όπου με πιάνει η κάμερα - το άσβεστο μεγάλο χαμόγελο του μικρού παιδιού που είχε ξυπνήσει μέσα μου...

resident said...

Το ένιωσα πριν 2 ακριβώς χρόνια με το καινούριο Α3.Θα το νιώσω σύντομα ξανά νομίζω, με την αλλαγή του σε turbo η /και κουατρο. Επίσης σε μικρότερο βαθμό, πριν τα ψώνια μου στο Μιλάνο.Σπάνιες χαρές που με το χρόνο αμβλύνονται και που απαιτούν μεγάλα έξοδα.Συνηθως ο ανήσυχος ύπνος προέρχεται από άλλους λόγους.Ας μη χαλάσω το αισιόδοξο(?) κλίμα του καλοκαιριού κι ας μαζέψω και αυτό το μήνα τα απαιτούμενα χρήματα για την παραπάνω αγορά.

Θανάσης Κλαδάκης said...

Ταυτίζομαι απόλυτα με τον resident, ακόμη και χρονικά. Πριν 2 χρόνια με το νέο Α3 που το θεωρούσα το πιο όμορφο αυτοκίνητο του πλανήτη ένιωσα τον πυρετο... και φέτος με το 1.8Τ Α4. Αν και συγκρίνοντας νομίζω οτι την μεγαλύτερη χαρα την είχα στο Α3 γιατί ήταν το πρώτο άλμα μου σε πιο...ακριβά αυτοκίνητα.
Μια επιπλέον χαρά είχα φέτος γιατί πηγα να παραλάβω το νέο αντικείμενο του πόθου μου παρέα με τον 4χρονο γιό μου ο οποίος δεν ξεκολούσε απο το ΤΤ !.

Dion.M. said...

"Νήπιοι; Παιδιά; Δεν πειράζει. Καλύτερα παιδιά (αιώνια παιδιά) παρά πρόωροι γέροι."

Συμφωνώ απόλυτα. Το έχουμε πεί και σε προηγούμενο ποστ...
Να κρατήσουμε ζωντανό το παιδί μέσα μας!

"Ελληνες αεί παίδες εισίν" έλεγαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι.

Υπάρχει μια αντίφαση εδώ. Μια "τραγική ειρωνία".

Οταν περνάνε τα χρόνια εμφανίζουμε συμπτώματα εφηβείας. Γινόμαστε πιο ευσυγκίνητοι, πιο ονειροπόλοι, πιο ρομαντικοί. Προσπαθούμε να πούμε ό,τι για λόγους σκοπιμότητας δεν έχουμε μέχρι τώρα πεί. Οπως όταν είμαστε παιδιά, αδιαφορούμε για την σκοπιμότητα και με τα παιδιά και τους νέους συνεννοούμαστε -ίσως- καλύτερα.

Το σώμα δεν βοηθάει όσο θα θέλαμε... Βοηθάει όμως το μυαλό που είναι πιο φιλοσοφημένο και προσπαθεί να καλύψει το κενό.

Τα μάτια μας, που άτεγκτα κυνηγούσαν άπληστα την επιτυχία και την επιρροή, τώρα δακρύζουν στο άκουσμα ενός ποιήματος, ενός τραγουδιού, η ενός πιάνου.

Οπως στην εφηβεία...

Ενας κύκλος είναι η ζωή.

Ολα με τον καιρό τους.

Καλά είναι!

Τώρα... σχετικά με την εκγρήγορση στην αναμονή μιας γυναίκας η ενός αυτοκινήτου...
Για μια ωραία γυναίκα με προσωπικότητα, ναι θα αισθανόμουν αγωνία σαν να ήταν η πρώτη φορά. Με το αυτοκίνητο αμφιβάλλω. Διότι για το αντίτιμο του, θα είχα κουραστεί και θυσιάσει αρκετά. Αν μου το έκαναν δώρο, ναι δεν θα κοιμόμουν από αγωνία την προηγουμένη. Αλλά όταν το αγοράζω και έρχεται σαν αντίτιμο από αρκετές εργατοώρες... Το απολαμβάνω όταν το οδηγώ μεν αλλά κοιμάμαι χωρίς καμμία αδημονία την προηγουμένη. (Οπως δεν θα είχα καμμία αδημονία για μια γυναίκα που θα πλήρωνα-και αυτό θα το απολάμβανα χωρίς όμως να χάσω τον ύπνο μου)

Η ανθρώπινη φύση συνδέει την συγκίνηση με την έλλειψη και την έλλειψη με το όνειρο.
Ολα είναι στο μυαλό μας.

Αλλο να μπορείς να αγοράσεις μια Πόρσε, όποτε θέλεις και κάποτε να το αποφασίζεις... Και άλλο αν αποτελεί απραγματοποίητο όνειρο και να την βρίσκεις μιαν ωραία ημέρα κάτω από την πόρτα σου. Δυστυχώς τέτοιο δώρο δεν μου έκαναν ποτέ. Ακόμα και το πρώτο μου ΤΤ το αγόρασα μετά από δουλειά δύο ετών. Φυσικά μετά από δυο χρόνια προσπάθεια, όνειρα και οικονομίες, κοιμήθηκα χωρίς καμμία ανησυχία την προηγουμένη.

Anonymous said...

Η πρώτη μου, και τελευταία, αυπνία άκουγε στο όνομα Peugeot Speedfight 100!

Το ζαχάρωνα από την πρώτη Γυμνασίου που το πρωτοείδα, στα χαρακτηριστικά μπλε και κίτρινα χρώματα, και αγόραζα σαν υπνωτισμένος κάθε περιοδικό που είχε άρθρο γι' αυτό.

Μέχρι που, καλοκαίρι πρώτης Λυκείου, και ύστερα από ατελείωτες συζητήσεις, αναλύσεις(τότε έμαθα και τον ΚΟΚ απ' έξω και ενημερώθηκα για κάθε λεπτομέρεια και στατιστική που με βόλευε!) και καβγάδες με τους γονείς μου, ήρθε και το πολυπόθητο "Ναι", που για να ακριβολογούμε ήταν μάλλον "Εντάξει, μας έπρηξες, δεν αντέχουμε άλλο!"...

Ιούνιο μήνα, πήγαμε με τον πατέρα μου, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει από ταξίδι, στην αντιπροσωπεία να το παραγγείλουμε. Μη σας τα πολυλογώ, τελικά τον έψησα και πήρα το ασημί 100άρι με τα 10,8 άλογα!!!

Για τις επόμενες δυο μέρες, η χαρά και η ανυπομονησία μου βαρούσαν κόφτη!

Κάπου εδώ, να πω πως μέχρι τότε τα μόνα μηχανοκίνητα οχήματα που είχα οδηγήσει ήταν καρτάκια και ένα πατίνι που νοίκιασα στη ζούλα στην Αίγινα!

Φτάνει η μέρα κι εγώ έχω περάσει όλο το προηγούμενο βράδυ καθισμένος στην καρέκλα του γραφείου μου να κάνω προπόνηση στον αέρα σταδιακό γκάζωμα, φρενάριμα(χαλαρό και απότομο) και στάση σώματος.

Εκτός από ανυπομονησία και έξαψη, ομολογώ πως ήμουν και λίγο χεσμένος! Από τη μια το "θέλω να το καβαλήσω", από την άλλη το τρακ και στη μέση γλυκό άγχος!

Πάμε στην αντιπροσωπεία, η οποία ήταν πάνω στη Μεσογείων, το κάνω μια βόλτα πάνω στο πεζοδρόμιο, αγγίζοντας το γκάζι σαν να ήταν εκρηκτικός μηχανισμός, και τελικά αποφασίζουμε να το πάει μέχρι το σπίτι ο μεγαλύτερος ξάδερφος μου που είχε οδηγήσει. Δίπλωμα κανένας μας, ούτε για πενηντάρι από την τροχαία!

Στο σπίτι, βόλτες στην πιλοτή σε φάση τρία μέτρα, στρίψιμο, τέσσερα μέτρα, στρίψιμο, πέντε μέτρα, κατέβα γύρνα το και δώσε πάλι!
Σχεδόν όλο το βράδυ το πέρασα στο γκαράζ μαζί του, και παρότι ήταν γυαλισμένο, το έκανα κι έλαμψε!

Την άλλη μέρα πήγαμε στο πάρκινγκ στου Παπάγου, δίπλα στην Κατεχάκη και του πήρα τον αέρα κάνοντάς το, επιτέλους, δικό μου!

Εκτοτε οι συγκινήσεις έρχονται επάνω στις σέλες, και όχι εν αναμονή αυτών. Σίγουρα υπάρχει ενθουσιασμός, αλλά σε καμία περίπτωση η έξαψη και η ανυπομονησία που είχα νιώσει περιμένοντας το πρώτο!

Alexandros said...

Ο/Η Dion.M. είπε...

Με το αυτοκίνητο αμφιβάλλω. Διότι για το αντίτιμο του, θα είχα κουραστεί και θυσιάσει αρκετά. Αν μου το έκαναν δώρο, ναι δεν θα κοιμόμουν από αγωνία την προηγουμένη. Αλλά όταν το αγοράζω και έρχεται σαν αντίτιμο από αρκετές εργατοώρες...

---------------------------

Με κάλυψες. Σκεφτόμουν τι ήταν αυτό που με δυσκόλευε στον ύπνο όταν ήμουν μικρός.
α) Η αγωνία για τον οποιοδήποτε σημαντικό αγώνα Πιγκ Πογκ της επόμενης μέρας (αγώνες κατάταξης για πρόκριση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα).
β) Η προσμονή να χρησιμοποιήσω την μπάλα μπάσκετ ή την ρακέτα ή το ηλεκτρονικό παιχνίδι που μου έκαναν δώρο.

Τίποτα από όσα αγόρασα ως ενήλικας με τα χρήματα μου δεν με έχει συγκινήσει σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ.
Ποιο πολύ με άγχωνε μήπως και κάτι δεν πάει καλά σε αυτό που θα αγόραζα. Είτε για το νέο μου αυτοκίνητο , είτε για τον φορητό υπολογιστή κλπ.

Zoros said...

Με τα PC, και πλέον και με τα κινητά, το "καινούριο" δεν είναι μόνο το νέο hardware, αλλά και η software αναβάθμιση. Πχ το καλό μου PDA phone HTC TyTN ξανάνιωσε με τα νέα Windows Mobile 6 (το upgrade βγήκε μόλις πριν 10 μέρες) που του πέρασα. ΟΚ, δεν με κρατούν ξύπνιο το βράδυ, αλλά σίγουρα νιώθω τη χαρά του καινούριου.
Με την τεχνολογία δυστυχώς έχω πλέον ένα πρόβλημα: βλέπω τόσα νέα hardware gadgets στη δουλειά μου, που είναι πολύ δύσκολο να πορωθώ με κάτι νέο. Πχ, τέλος του μήνα μου έρχεται το νέο super-dooper laptop της Dell (1,8 kg, Intel Core Duo 2Ghz, 2 GB Ram, 13,3 TFT) και πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί (μην πω ότι βαριέμαι και να το στήνω από την αρχή...)

Εντούτοις θυμάμαι ουκ ολίγες “αγρυπνίες” όταν ήμουν πιτσιρικάς: με το πρώτο μου computer το 1984 (Commodore VIC 20, με... 5ΚΒ Ram και χωρίς αποθηκευτικό μέσο –δεχόταν cartridges-, όπου αν έγραφα ένα πρόγραμμα και έκλεινα το computer... απλά το έχανα!), με την εκπληκτική Amiga 500 το 1988 που είχα φτάσει σε σημείο να την γυαλίζω με μπαμπάκι βουτηγμένο στην κολόνια(!) (η πόρωση με το συγκεκριμένο μηχάνημα είχε κρατήσει για 2-3 χρόνια, σκέτη αρρώστια – η Amiga ήταν από τα λίγα computers που είχε –και έχει- πιστό fun club, κάτι σαν το φαινόμενο των Alfisti που βιώνω αυτή την περίοδο), με το HiFi Pioneer (με CD Player παρακαλώ) που είχε φέρει ο πατέρας μου το 1989 από τη Γερμανία κ.α.

Τα νέο παιχνίδι που με συναρπάζει όμως είναι η ψηφιακή διασκέδαση (http://www.xparity.gr/): Entertainment PC με Vista Media Center όπου είναι αποθηκευμένα όλα τα τραγούδια, οι κινηματογραφικές ταινίες, οι φωτογραφίες, οι εγγραφές των τηλεοπτικών προγραμμάτων και μοιράζονται σε κάθε τηλεόραση του σπιτιού. Ακόμα και οι αυτοματισμοί του σπιτιού (ανάματα φώτων, ρολά) και ο συναγερμός ελέγχονται από το τηλεκοντρόλ του Media Center. Φοβερό “παιχνίδι” που λόγω της μεγάλης ποικιλίας μάλλον θα αργήσω να βαρεθώ να σκαλίζω!

harrygrath said...

Οι αρχ Αιγυπτιοι μιλουσαν για ελ.,οχι για γραικοφωνους Βαλκανιους.
Η αμβλυνση του εντυπωσιασμου απο το καινουργιο ειναι κινητρο για βελτιωση της τεχνολογιας τοσο ωστε να... εντυπωσιαζει.
Π.χ,η 3διαστατη τιβι-ντεμο στο Πλαισιο Μωλλ.
Η στο μελλον η ολογραφικη τιβι.

glam said...

Πρόταση : μπλοκ βαθμολόγησης των καθηγητών από τους μαθητές-φοιτητές .
Σήμερα το πρωί άκουσα για την ύπαρξη στην Γερμανία, μπλόκ στο οποίο μαθητές βαθμολογούν τους καθηγητές τους, έχοντας συγκεντρώσει ήδη περί τις 250000χιλ σχόλια, χαρακτηρίζετε ως “εφιάλτης ”για τους κακούς καθηγητές, υποθέτω, ενώ αντίθετα ,για τους καλούς, μάλλον, αποτελεί τίτλος τιμής.
Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για τα αποτελέσματα εν Ελλάδι, νομίζω θα είχε ενδιαφέρον…!!!
Υ.Γ. νομικά παρ’ολο που έγινε προσπάθεια να ακυρωθεί, το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι μαθητές έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την γνώμη τους.


Κάτι τέτοιες ιδέες μου μπαίνουν στο μυαλό (πέραν πολλών άλλων) και με παιδεύουν στον βραδινό ύπνο, ευτυχώς υπάρχει και η μεσημεριανή σιέστα.

tk said...

Είμαι μάλλον λίγο παλιομοδίτης. Ακόμα όταν αγοράζω ένα καινούριο cd νιώθω αυτή την αγωνία όταν το βάζω πρώτη φορά να το ακούσω. Διαβάζω τους στίχους, χαζεύω το artwork. Ομοίως και με ένα βιβλίο. Συνήθως πριν ξεκινήσω να το διαβάζω, περνάω κάποιες μέρες "ζυγίζοντάς" το. Το ξεφυλλίζω, χαιδεύω το χαρτί, το μυρίζω. Όσον αφορά τις μηχανές, είχα μια σχετική έξαψη τώρα που ήρθα στη Λάρισα και επιτέλους θα οδηγούσα νόμιμα, με το δίπλωμα στο χέρι! Αυτές τις διαδρομές που έκανα τις τελευταίες μέρες τις έχω χαρεί πάρα πολύ! Η επόμενη έξαψη θα είναι για την πρώτη διαδρομή μόνος, χωρίς το μπαμπά για συνοδηγό. Ανυπομονώ...

s_pablo said...

Άσχετη ανακοίνωση

Με χαρά σας ανακοινώνω ότι προ μισαώρου εγεννήθη ανεψιός υπό του εξαδέλφου μου, ο οποίος και φέρει το όνομα μου (S_Pablo IV ο μεγαλοπρεπής).

Διαδικτυακά πούρα σε όλους

S_Pablo III ο όμορφος

Somebody961 said...

dion.m said: "Τώρα... σχετικά με την εκγρήγορση στην αναμονή μιας γυναίκας η ενός αυτοκινήτου... "

Οταν ένας άνδρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του σε γυναίκα, ή είναι καινούργια η γυναίκα ή είναι καινούργιο το αυτοκίνητο! :)

Nikos Dimou said...

GOD όχι προσωπικούς χαρακτηρισμούς... σόρυ.

Nikos Dimou said...

s_pablo
καλότυχος και καλορίζικος!

Anonymous said...

S Pablo να τον χαίρεσαι!

Φαντάζομαι έξαψη κι ανυπομονησία ο εξάδερφος!!!

antvol said...

Η Somebody είπε...

Οταν ένας άνδρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του σε γυναίκα, ή είναι καινούργια η γυναίκα ή είναι καινούργιο το αυτοκίνητο! :)
---

Ή, απλά, ο άνδρας ξέρει να συμπεριφέρεται (all time value).

antvol said...

Ο/Η s_pablo είπε...
Άσχετη ανακοίνωση
...εγεννήθη ανεψιός ... ο οποίος και φέρει το όνομα μου (S_Pablo IV ο μεγαλοπρεπής).

S_Pablo III ο όμορφος
---

Να σου ζήσει, όλες μας τις ευχές.

Τώρα, αν θέλεις, λύσε μου την απορία: Μετά τα "όμορφος" και "μεγαλοπρεπής", τι μένει για τους S_Pablo I και S_Pablo II?

Anonymous said...

Antvol,

"Η Somebody είπε..."

Κατά το "Η Μήτσους, η Τάσους" κτλ;

Σχετικά με την πόρτα, την ανοίγεις μόνο αν κάτσει, διαφορετικά είναι υπερβολή και χτυπάει πολύ "δήθεν"!
Ασε που θα πρέπει να συνεχίσεις να το κάνεις ακόμα κι όταν την βαρεθείς για να μην δώσεις πάτημα για καβγά, στερώντας έτσι από τον εαυτό σου, τα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα που κάνει για να βγει, την γλυκιά ψευδαίσθηση πως ίσως μείνει μέσα.
Είμαι fan της μηχανής, αλλά εδώ πραγματικά αναγνωρίζω την υπεροχή του αυτοκινήτου!..

Εκτός, βέβαια, αν συνοδεύεις καμιά κακάσχημη πρηγκίπησσα... Τότε έχεις πραγματικό πλεονέκτημα. Αν δεν ανοίξεις την πόρτα, δεν θα βγει! Λες και θα την δαγκώσει το χερούλι! Δεν είναι θαυμάσια η τεχνοφοβία ορισμένων ανθρώπων!

athanasia said...

Kαλησπέρα!

Καθώς δεν οδηγώ, δεν μπορώ να μιλήσω για τον πυρετό του καινούργιου αυτοκινήτου.

Το συναίσθημα όμως μου είναι πολύ οικείο. Χαίρομαι πολύ όταν αγοράζω κάτι που είτε φανταζόμουν κι έψαχνα για καιρό είτε το ανακάλυψα χωρίς να το περιμένω.

Τεχνολογικό ή όχι, το απόκτημά μου έχει "ψυχή". Το περιεργάζομαι, το δείχνω στους δικούς μου, το καμαρώνω, το επαινώ. Επειδή όλα αυτά τα κάνω συνήθως αργά το βράδυ, χάνω και λίγο ή αρκετό από τον ύπνο μου. Κοιμάμαι όμως πολύ ευχαριστημένη μετά.

"Καταναλωτικός" τύπος? Όπως το πάρετε. Άκακη αυτοπεριποίηση, το λέω εγώ. Κι όπως έλεγε κι ένας σοφός συνάδελφος, τα λεφτά του καθενός μας είναι για μια ανάγκη και για ένα πείσμα.

Τα φροντίζω πάντως τα αποκτήματά μου και λυπάμαι όταν φθείρονται, περνάω μάλιστα και φάση απαισιοδοξίας ("αποκλείεται να ξαναβρώ τέτοιο...").

Αν βλέπω διαφορά από τότε που ήμουν μικρή? Ας πούμε, τόση όση και η διαφορά μεταξύ πυρετού 38 και πυρετού 40. Και τα δύο πυρετός είναι...

Υ.Γ. Να ζήσει ο S Pablo IV!

giant13 said...

Και φυσικά ανυπομονησία και ύπνος με εφιάλτες, γιατί άλλο παρά μόνο γιά καινούργιο αυτοκίνητο.
Είναι βλέπεις και τα χρήματα πολλά αλλά και αυτό που προσμονείς μεγάλο, βατύ και ογκώδες.
Πάντως την μεγαλύτερη προσμονή και άγχος που είχα μέ το πρώτο μου αυτοκίνητο, δεν την ένοιωσα με τα άλλα δύο που αγόρασα κατόπιν. Και ας είχαν τριπλάσια τιμή από το πρώτο, ας ήταν μεγαλύτερα, ποιοτικότερα, γρηγορότερα και φιρμάτα.

Somebody961 said...

Σχετικά με τη νέα γυναίκα κ νέο αυτοκίνητο:
Το άνοιγμα γίνεται ΜΟΝΟΝ στην αρχή.

Αμα η γυναίκα δεν θέλει να νιώσει, να αισθανθεί με την αφή εκείνο που για τον άνδρα λογίζεται έως και η προέκταση του (το αμάξι αν είναι σωστό ΤΟ ΦΟΡΑΣ και φεύγεις, δεν μπαίνεις απλώς μέσα) τότε μάλλον δεν θα θέλει να νιώσει και άλλες ...προεκτάσεις σου!! :)

Αν μετά από καιρό εξακολουθείς να ανοίγεις και εκείνη να δέχεται, τότε ψάξτε την κυρία...

ΥΓ: Thanks reactor για τη διόρθωση.:)

takis vasilopoulos said...

Τελευτaια φορα με ενα κινητo ( το οποιο παρεπιπτοντως προοριζοταν για δωρο ) ...

Νεες δυνατοτητες,μεγαλη περιεργεια...

Μου προτειναν να το φορτισω 6-8 ωρες....δεν αντεχα καθε λιγο και λιγακι το ανοιγα και εριχνα κλεφτες ματιες..... ( αμφιβαλλω,αραγε ισχυει το 6-8 ωρες,ολες οι οδηγειες λενε να το φορτισετε μεχρι να γεμισει.. ?? ) ....


Δεν το θυμομουν αυτο το κειμενο σας.....Περιγραφετε μια προσωπικη εμπειρια ,η οποια καθως αναλογιζομαστε τα δικα μας γινεται ιστορια του καθενος,και καθως στο τελος αναφερετε αυτο το εκπληκτικο:


<< Έτσι, με σοφά, περίτεχνα παιχνίδια πορευόμαστε και παρηγορούμε τον εαυτό μας μπροστά στο μαύρο φόντο του θάνατου. >>


ξεφευγει απο εμας και γινεται αιωνιο,βαθια υπαρξιακο.

sadosadist said...

Νεαρή ενεργή Γυναίκα που θα καταδεχτεί να της ανοίξεις πόρτα κλπ στην εποχή μας περνάει κατευθείαν στα αζήτητα.

Το πολύ πολύ να κρατάμε το ΠΙ στις φίλες και συντρόφισσες όταν γεράσουμε όλοι μαζί. Άντε και το μπράτσο σε περίπτωση βάδισης με βακτηρία λόγω πχ εγκεφαλικού.

:-))))

takis vasilopoulos said...

Eχοντας βεβαια νιωσει πολλες φορες αυτον τον ενθουσιασμο του καινουργιο ,θα ηθελα να μιλησω για το μετα ( αυτο που ακολουθει τον ενθουσιασμο ) ....

Το μετα ( το οποιο αφορα συνηθως καποιες μερες αν οχι καποιες ωρες ) μοιαζει με το μετα της εκσπερματισης.

Μια απολυτη φτωχεια...ενα τεραστιο κενο....εναν σπαραγμο απωλειας.

Ωστοσο ποιος νοιαζεται για το μετα??

s_pablo said...

antvol

Δεν θέλω να κάνω κατάχρηση του χώρου, αν και κατά κάποιο τρόπο δεν έχω βγει και πολύ εκτός θέματος.

S_Pablo I ο κουτσός (το μόνο που ξέρω για τον προπάππου μου, οι λοιπές πληροφορίες χάθηκαν μετά το στριμωξίδι στην Σμύρνη)

S_Pablo II ο μαινόμενος (είναι λίγο τσατίλας ο θείος και νονός μου, τι να κάνουμε)

--------------------------------

Το μεγάλο πρόβλημα με τα μωρά είναι ότι έρχονται χωρίς manual.

Τα παράπονα στον κατασκευαστή για την έλλειψη αυτή, όπως και για την απουσία δυνατότητας reset και auto clean up, δυστυχώς έχουν μείνει αναπάντητα.

sadosadist said...

Το μόνο πράγμα που ειλικρινά θα με ενθουσίαζε θα ήταν ένα ταξίδι στο διάστημα.

Από αντικείμενα δεν πιστεύω ότι πια θα ξανανοιώσω αυτού του είδους την πρωτόγνωρη συγκίνηση. Εκτός ίσως από την περίπτωση της απόκτησης με όλα τα νόμιμα χαρτιά του Κλωνοποιημένου Εαυτού μου ( ΑΛΛΆ σε μοντέλο της ηλικίας μου ΤΩΝ 23 παρακαλώ!!!)

:-)))

Περίεργο..

... γιατί όσο μεγαλώνω γίνομαι όλο και πιο ευαίσθητος...

Somebody961 said...

Takis vasilopoulos said: "Μου προτειναν να το φορτισω 6-8 ωρες"

Αυτά που λένε περί πρώτης φοράς είναι παρλαπίπες.
Αποφάσισα κάποτε μια και έξω να το διαπιστώσω στο νέο τότε κινητό.
Ε λοιπόν, η φόρτιση σταματάει από τη συσκευή αυτόματα περίπου στο 2ωρο και το διαπιστώνεις εύκολα βλέποντας απλώς πως η μπαταρία είναι πλέον εντελώς κρύα.
Αποφάσισα να το διαπιστώσω όμως και με τον δύσκολο τρόπο.
Παρέμβαλα στον παλιό φορτιστή αμπερόμετρο και είδα πως όσο φόρτιζε το αμπ/τρο έδειχνε γύρω στα 600mA. Μόλις τελείωσε, η ένδειξη μηδενίστηκε!

Αντε, για να χαιρόμαστε τις συσκευές μας ...6-10 ώρες νωρίτερα!!:)

Αυτό μάθανε κάποτε και ίσως τότε ίσχυε, αυτό μας πιπιλάνε μια ζωή..

Anonymous said...

Κάνοντας, λοιπόν, μια ανακεφαλαίωση...

1)Το "στρώσιμο" του κινητήρα

2)Η φόρτιση των κινητών

3)Το γεγονός πως: "Οι αρχ Αιγυπτιοι μιλουσαν για ελ.,οχι για γραικοφωνους Βαλκανιους." (thanx Harry!)

...tο post αυτό ήταν, αναμφισβήτητα, Mythbuster! :)))

d3lta said...

"πως αγαπώ τις μηχανές μου"...

ένα παλιό τραγουδάκι που θυμάμαι πιτσιρικάς λες και είχε γραφτεί γιά μένα.

η γκάμα των υλικών αγαθών που έχω μαζέψει με τα χρόνια είναι τέτοια που αν την απαριθμήσω:

α. θα κουράσω...

β. θα μου συσταθεί παρακολούθησις από ειδικό...

πάντα αισθανόμουν άνετα μαζί τους, είναι κάτι που δεν είχε να κάνει με τρίτους - μανίες επίδειξης, κατανάλωσης και τέτοια φαιδρά - ήταν πάντα "αυτά" και "εγώ".

η φωτογραφία, από μεράκι έγινε καλώς εννούμενο σαράκι, με άπειρες ώρες ενασχόλησης και διαβάσματος, και αγάπη γιά τις παλιές μηχανικές φωτογραφικές μηχανές.

το ίδιο και η μουσική.
τα παιδικά μαθήματα κλασσικής κιθάρας (μπλιάχ) κατέληξαν σε αγάπη γιά το όργανο στην τζάζ εκδοχή του.

με διόλου ευκαταφρόνητες συλλογές στα δύο ανωτέρω - νάναι καλά το internet και το ebay - τα αποκτήματα πολλά, με αστοχίες ασφαλώς, αλλά αν η απόκτηση εκπληροί τις προσδοκίες τύφλα νάχουν όλα τα άλλα.

το σημαντικώτερο - οι άνθρωποι...

μέσα από τις ενασχολήσεις αυτές γνωρίζεσαι με ομοιοπαθείς, γκρούπ θέραπυ στην ευγενέστερη μορφή του.

φυσικά, όλα αυτά παρηγοριές είναι μπροστά στον grim reaper όπως λέει και ο οικοδεσπότης μας, αλλά και πάλι τι δεν είναι?

γεννιόμαστε χωρίς να το θέλουμε, ομοίως πεθαίνουμε, ως εκ τούτου:

α. happiest is the one who dies with the most toys.

β. πλούσια ζωή - φτωχή διαθήκη.


ΥΓ1 s_pable, καλώς δεχθήκατε τον junior - να βάλετε χέρι στον προμηθευτή σας, σας δίνει πούρα μαϊμούδες (μήπως είναι ο χάρρυ?)

ΥΓ2 nikos dimou, διαφωνώ με το assessment σας γιά το clio rs 2.0 - έκανα test drive με σκοπό αγορά, δεν γεννάται αμφιβολία ότι είναι εκπληκτικό αυτοκίνητο, αλλά ως τριακόσια κιλά βαρύτερο αλλάζει κατηγορία, γίνεται πιό "αυτοκίνητο" και χάνει την μαγεία του super mini.

Lefteris said...

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό τον "έρωτα"...με μία μηχανή

α) Ψευδαίσθηση ελέγχου
β) Παιχνίδι
γ) Επέκταση εαυτού

Εύκολο να το καταλάβει κανείς, αλλά όχι να το ζήσει. Όπως και εγώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι γυναίκες φοράνε τόσο άβολα παπούτσια... για λόγους ομορφιάς και φινέτσας, τέτοια ταλαιπωρία.

Κι ενώ έχω τη δυνατότητα να πάρω πολυτελύ τζάγκουαρ, επιμένω στο παλιό καλό Honda Accord (που το πήρα μεταχειρισμένο) και διοχετεύω τα χρήματα σε διασκέδαση, ταξίδια, δείπνα πολλά κλπ.

Πάντως απ' ότι διαπίστωσα, αντί να αλλάζω αυτοκίνητα, αλλάζω τόπους κατοικίας. Από Ελλάδα Σικάγο, μετά Niles, μετά Des Plaines, μετά Oak Park, μετά Oklahoma, μετά πάλι Des Plaines και σχεδιάζω για N. Carolina, ψάχνοντας προσεκτικά για ένα μέρος που θα με κρατήσει να μην ξαναμετακομίσω.

Εκεί μπορεί για πρώτη φορά να πάρω καινούργιο αμάξι... να δούμε.

Λευτέρης

Nikos Dimou said...

Kαλημέρα!

Νομίζω πως αντί για blog θα έπρεπε να ονομάζουμε αυτό το μερος Donclub. Ένα κλαμπ είναι, ένας σύλλογος με πολλά μέλη (μόνιμα, τακτικά, αντεπιστέλλοντα, επίτιμα) που έρχονται, μένουν, χάνονται, επιστρέφουν. Να - πόσον καιρό είχαμε να διαβάσουμε Τάκη Βασιλόπουλο; Ο Λευτέρης είχε χαθεί και επανήλθε... Ζήτω το Donclub!

tk said...

Καλημέρα!

Θα γυρίσω για λίγο στο προηγούμενο post(προλάβατε κι αλλάξατε χθες πριν γυρίσω και σας γράψω).
Γυρνούσα από τον Αγιόκαμπο στη Λάρισα. Στα 50-60 χιλιόμετρα της διαδρομής συνέβησαν τα πάντα. Γεωργικά μηχανήματα και τρακτέρ να στρίβουν μέσα στο δρόμο χωρίς έλεγχο. Ένα κάμπριο που με ακολουθούσε συντηρητικά και με προσπέρασε στην πιο τυφλή στροφή της διαδρομής για να κάτσει εν συνεχεία μπροστά μου, και σε ανύποπτο χρόνο λίγο αργότερα άναψε αλαρμ και σταμάτησε στη μέση σχεδόν του δρόμου για να μιλήσει στο κινητό. Καλά έκανε, αλλά δεν φσταματάμε από τα 90 σε ευθεία μέσα στο δρόμο. Πιο μετά σε ένα σημείο με διαδοχικές ανωφέρειες και κατωφέρειες έκανε ένας διπλή προσπέραση σε εμένα και τον μπροστινό χωρίς ορατότητα. Ερχόταν άλλος από απέναντι... Τυχερός ήταν. Κι άλλα πολλά... Πάντα σαν επιβάτης και συνοδηγός φοβόμουν τους άλλους οδηγούς. Τώρα και σαν οδηγός συνεχίζω να φοβάμαι. Ακόμα περισσότερο. Εσύ μπορεί να πας καλά και να σου έρθει ένα "εθνικό" τώρα χέρι θα'ναι, τρακτέρ θα'ναι, κάτι άλλο θα'ναι, δεν ξέρω, και να ψάχνεσαι.

Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου. Και πάλι την καλημέρα μου.

Genghis said...

@Lefteris
“Go west young man. Go west…”

Anastassios said...

Ζήτω το Donclub!, Νίκο.

Ζήτω και ο οικοδεσπότης του!

Anonymous said...

Ν.Δ. said:

"Νομίζω πως αντί για blog θα έπρεπε να ονομάζουμε αυτό το μερος Donclub".

Eμένα πάντως μου κάνει λίγο group therapy...(μόλις διάβασα περι Schopenhauer του Yalom).

Good job Nick!

d3lta said...

καλημέρα,

clio sport 197 συνέχεια:

φαίνεται ότι και ο πολύς jeremy clarkson συμφωνεί με την εκτίμησή μου σε σύγκριση με το παλιότερο μοντέλο, γιά κάθε ενδιαφερόμενο, εδώ και εδώ.

caveat emptor όμως: καμμία κριτική δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσωπική εντύπωση, συνεπώς test ride επιβεβλημένο...



πρότασις προς το προεδρείο:

το παρόν μπλόγκ να μετονομασθεί σε Ν.Ο.Ε (Ντονικός Ομιλος Ελλάδος) με αρχαιρεσίες, συνδρομές, εκδηλώσεις και εν πάση περιπτώσει ότι κάνει ένας όμιλος που σέβεται εαυτόν.

genghis, καλό το quote του ορατίου γρήλεϋ, εύγε.

Aphrodite said...

Ντίρου-ρίρου-ρίιιιρου, ντίρου-ρίρου-ρίιιιρου, γκλίνννν!

Ετσι μελωδικά διέκοψε το τηλέφωνο την ονειροπόλησή μου, καθώς καθάριζα φρέσκα φασολάκια.

Ναι, όταν δεν φοράω τα stilettos για την βραδυνή βάρδεια, ή τη μπέρτα για να σώσω τον κόσμο, ενίοτε απολύω την παραδουλεύτρα και τον μάγειρα, έτσι, για γούστο, και αναλαμβάνω δράση για να φάμε γκουρμέ. Φτιάχνω φασολάκια, Εκείνος λέει «μπλλλχ», οπότε πάμε Boschetto και τελειώνει η υπόθεση...

Αφού λοιπόν σιχτίρισα ρομαντικά, διότι μέχρι να πλύνω χέρια θα το σήκωνα την ώρα που θα άκουγα το «γκλαν» του κλεισίματος από την άλλη μεριά, το άφησα να χτυπάει. «Οποιος είναι, ας αφήσει μήνυμα, κωλύομαι τώρα».

Σε δευτερόλεπτα, το κινητό (σκέτο ντριν, μη γινόμαστε ρόμπες δημοσίως), όπα λέω, εδώ κάτι γίνεται. Μέχρι να πλύνω χέρια όμως έκλεισε – και δεν είχε και αναγνώριση γμτ. Εκεί σιχτίρισα πιο έντονα, αλλά άρχισα τα κρεμμύδια.

Στο τσιτσίρισμα επάνω, ξανά-μανά ντίρου-ρίρου-ρίρου. Τη μάνα του. Το σηκώνω με μισό χέρι και δυό πετσέτες, μου πέφτει, φεύγει η μπαταρία, σιχτιρίζω εντονώτατα, πλένω χέρια, το μαζεύω, κοντεύουν να μου καούν τα κρεμμύδια (αν δεν έχετε προσπαθήσει να καθαρίσετε κατσαρόλα κάρβουνο με καραμελωμένα κρεμμύδια δεύτερο πάτο, δεν ξέρετε τη γλύκα).

«$%^&*&^ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ, ΜΕΤΑ!»

Σε δευτερόλεπτα, το κινητό, και εκεί λέω το σηκώνω, κι όποιος είναι τ’ακούει!

Aphrodite said...

ΝΑΙ?

Α, καλημέρα, κεφάκια βλέπω! (Εκείνος)

ΛΕΓΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΟ ΚΛΕΙΝΩ!

Τίποτα, μια ερώτηση: τι χρώμα το θες?

Παύση γιατί προσπαθώ να καταλάβω σε τι αναφέρεται. Είπαμε να ψωνίσει κάτι και δεν το θυμάμαι? Είναι σε κανα Hondos και θέλει να μου κάνει τον καλό? Εχει ανοίξει Αεράκης δίπλα στο Χρηματιστήριο?

Πες μου σε παρακαλώ, δεν έχω πολύ χρόνο!

Πορτοκαλί! (ε, πετάω κι εγώ μια μαλακία να ψαρέψω κατάσταση)

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ?

Ναι, γιατί, δε σ’αρέσει? (...χμμμμ... κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ!)

Δεν βγαίνει σε πορτοκαλί!

Να τους πεις να το βγάλουν σε πορτοκαλί. Αντε γειά!

Μισό λεπτό, δώσε μου μια εναλλακτική...

Ωραία, μωβ!

ΜΩΒ?

Ναι, μωβ, εσύ τι ζόρι τραβάς?

Μα ούτε σε μωβ βγαίνει!

Εντάξει λοιπόν, πάρ’το σε καννελί με πουά και λαχανί κλάρες και παράτα με!
- γκλάν!- (ναι, είμαι πολύ τρυφερή τα πρωϊνά)

Aphrodite said...

Μετά από λίγο πάλι τα ίδια:

ΝΑΙ?

Κοίτα, είναι σοβαρό, πες μου ένα χρώμα της προκοπής.

Ασπρο! Δε βγαίνει η χαριτωμενιά σου σε άσπρο? (δεν είχα ιδέα για τι μιλούσαμε, αλλά ήδη είχα ακουστικό στον ώμο και ανακάτευα φαί και εκνευριζόμουν by the minute).

Ασπρο is not an option!

Εντάξει. Μαύρο.

Χμ, μαύρο... καλό φαίνεται. Αλλά έχει ο γείτονας. Θα λέει ότι τον αντιγράφουμε (ποιός απ’όλους και τι ακριβώς μαύρο έχει και πού το ξέρει?)

Οκ, το ενδιάμεσο, γκρι. Μας κάνει?

Γκρι... γκρι... χμμμμ.... Μολυβί γκρι, ναι, μας κάνει μια χαρά. Η γκρι γραφίτη, χμμμμ...ναι, οκ, έγινε, όλα οκ, άντε, γλυκ-

Γκλάν! Του το βρόντηξα. Μην παίρνουμε και θάρρητα τώρα...

Για καμμιά-δυό μέρες ούτε καν που το ξαναθυμήθηκα, μέχρι που ένα βράδυ μου λέει «Αύριο θα σου φέρω και το καινούριο αυτοκίνητο» πριν γυρίσει πλευρό.

Aphrodite said...

PANIC!

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ?

ΤΙ, ΠΟΙΟΣ, ΠΟΤΕ, ΠΩΣ, ΓΙΑΤΊ?

ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΜΙΛΑΓΕ?!?!?!?

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Εχω που έχω και το θέμα με την αϋπνία, δεν έκλεισα μάτι παρά ξημερώθηκα στο γραφείο και το πισι να προσπαθώ να θυμηθώ τι είχα δει που μου άρεσε, ποιά προσπέκτους είχα σημειώσει, ποιό ήταν το short-list μου, τι συνδυασμούς από εξτρα ήθελα σε κάθε μοντέλο, πότε είχαν ετοιμοπαράδοτα, τι σκατά θα μου εμφανιζόταν στην πόρτα αύριο... Να σκάσω ήμουν!

Από τη μία χαιρόμουν σα μωρό που του λένε «Αύριο έχει Χριστούγεννα», από την άλλη ήμουν μες τα νεύρα διότι δεν είχα... ερωτηθεί σχετικώς. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ σχετικώς, όχι το χρώμα.... Συν ό,τι και να ρωτούσα, και σε καυγά τρικούβερτο θα κατέληγε, και έτσι ή αλλιώς το είχε αγοράσει ήδη, οπότε θα το φορτωνόμουν, τελεία και παύλα. Διότι δεν ξέρω καμμιά αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που να σου βάζει και κάρτα αλλαγής μέσα στο αμάξι.

Ευτυχώς είχε πετύχει αυτό που ήθελα πιο πολύ, το οποίο όμως δεν του το είχα πει ποτέ, δεν είχαμε κάτσει να το συζητήσουμε ρε παιδί μου! Δεν είχα προλάβει καν ν’αφήσω το όνομα του μοντέλου σε post-it στο ψυγείο (I.M. my ass, πιο direct communication απ’αυτό δεν υπάρχει!). Πώς το πέτυχε, ένας Θεός ξέρει!

Κι ευτυχώς που δεν βγαίνει σε πορτοκαλί. Το φαντάζεστε?

Nikos Dimou said...

delta_mike

Ν.Ο.Ε υπάρχει (Ναυτικός Όμιλος Ελλάδας) Δ.Ο.Ε. επίσης...

Άλλη προταση;

Θεά, εγώ (βλέπε Δρόμους σελ. 631) δεν ρώτησαν καν χρώμα...

Aphrodite said...

@ΝΔ,

"εγώ (βλέπε Δρόμους σελ. 631) δεν ρώτησα καν χρώμα... "

Ηταν ΠΡΙΝ - δε συγκρίνεται!

(Με όλο το σέβας, εμένα έτσι και το έκανε πριν, είτε με ερώτηση, είτε χωρίς, θα είχε το απολυτήριο στο χέρι με Ι7. Είμαι άλλης κοπής!)

mscmkr said...

Aphrodite said...
PANIC!
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ?

------------
Αφροντάιτι,

Τελικά τι ήταν το παρ' ολίγον πορτοκαλί;

Αν π.χ. ηταν το 350z, μια χαρά του πάει το πορτοκαλάκι του.

Nikos Dimou said...

Αφρο

η δική μου ιστορία έγινε το 1978...

ή κάνεις λάθος ή έχεις πενηνταρίσει...

Aphrodite said...

@ND,

"η δική μου ιστορία έγινε το 1978...

ή κάνεις λάθος ή έχεις πενηνταρίσει..."

ΛΟΛΟΛΟΛΟΛΟΛΟΛΟΛΛΛΛ!!!

Α στο καλό σου, μ'έκανες και γέλασα!

Οταν έγραψα το "Ηταν ΠΡΙΝ - δε συγκρίνεται!" εννοούσα καρντιά μου ΠΡΙΝ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ!

Εμένα ήταν μετά και από δύο παιδιά... αυτό ήταν όλο!

Το είχες πει και στο ποστ "Η πρώτη σας γνωριμία" στις 26.08.06, στα σχόλια:

"... Όπως ήταν φυσιολογικό, το μεγάλο δώρο την έκανε πιο επιφυλακτική απέναντί μου. Νόμιζα άραγε πως μπορούσα να την εξαγοράσω; Κατάλαβε όμως πως η κίνησή μου δεν αποσκοπούσε σε ανταλλάγματα και ηρέμησε.

Έτσι, μετά λίγες μέρες άρχισε μία σχέση που κρατάει ακόμα."

Ok now?
:))))

athanasia said...

Πέραν του ότι υπάρχει ήδη ΝΟΕ, ΔΟΕ κλπ., υπάρχουν φίλοι του Ντον και εκτός Ελλάδος. Οπότε, νομίζω δεν είναι δίκαιο το όνομα του ομίλου να περιέχει και το "Ελλάδος".

Όμιλος Φίλων Ντον (Ο.Φι.Ντον ή Ο.Φι.Ντ.)?

Aphrodite said...

@mscmkr,

"Τελικά τι ήταν το παρ' ολίγον πορτοκαλί;

Αν π.χ. ηταν το 350z, μια χαρά του πάει το πορτοκαλάκι του."

Σε παλιότερο ποστ τα είχαμε πει, τώρα να πω απλώς ότι περιμένω τον Ζορρό να το περάσει το "Τεστ του πασατέμπου", όπως είχε πει σε προηγούμενο σχόλιο...

Αν του φτύσει τα φλούδια πάνω του και δεν τα κλάψει (τα φλούδια), θα σας το πω, αλλιώς άλλη φορά!

Hint εδώ...
;)))

ΥΓ- είμαι σε εξαιρετικά ιλαροϊλαρή διάθεση όπως καταλαβαίνετε... :))))

Anastassios said...

Αν πρόκειται να ιδρύσουμε πράγματι σύλλογο/όμιλο, προτείνω το απλό και άνευ πιθανών παρερμηνειών "Doncats"(υπάρχει και ανάλογο παράδειγμα με τους γνωστούς "Lions")

d3lta said...

nikos dimou,

μα, προφανώς ήτο λογοπαίγνιο με τον Ν.Ο.Ε. (ένας από τους πυρετούς που παρέλειψα να αναφέρω είναι και η χρονια ενασχόληση με την ιστιοπλοϊα), στην αρχή σκεφτηκα και Β.Ν.Ο.Ε. (Βλονγκικός Ντονικός Ομιλος Ελλάδος), αλλά είπα να μην το πω μην φάμε καμμία λεμονόκουπα (γιά τους μη γνωρίζοντες, ο Ν.Ο.Ε πριν την μεταπολίτευση ονομαζόταν Β.Ν.Ο.Ε., όπου Β "βασιλικός" - μπρρρρρρ).

κατόπιν της ευλόγου προτάσεως του μέλους athanasia, προτείνω την βρετανοπρεπή ονομασία I.D.R.C. (International Doncat Racing Club), με ταυτόχρονη μίσθωση club facilities εις Londinium.

mscmkr said...

Aphrodite said...
[...]
ΥΓ- είμαι σε εξαιρετικά ιλαροϊλαρή διάθεση όπως καταλαβαίνετε... :)))) [...]
-----------------
Το να γράψεις μια μάρκα και ένα μοντέλο πιστεύεις ότι θα σου κατέστρεφε τη διάθεση;

Anonymous said...

Mscmkr,

Μιας και σας τρώει να μάθετε...

Hint #2:
"Είναι και αέρος εδάφους..."


Υ.Γ@ Θεά: Αν είναι αυτό που υποθέτω, και που δεν πρόκειται φυσικά να αποκαλύψω, εξήγησε μου με mail που διάολο κολλάει το hint σου!

d3lta said...

GOD said...

...προτείνω το απλό και άνευ πιθανών παρερμηνειών "Doncats"(υπάρχει και ανάλογο παράδειγμα με τους γνωστούς "Lions"

-------------------------------

η πρότασή σας δεν με βρίσκει σύμφωνο.

ο σύλλογοι τύπου lions, rotary κλπ είναι εξόχως ξενερουά.

αφήστε που υπάρχει ο κίνδυνος με το Doncats να μας περάσουν γιά τίποτα artsy fartsy μανιακούς των μιούζικαλς και θαυμαστές του andrew - οξαποδώ - lloyd weber.

φρονώ ότι η προτεινόμενη ονομσία I.D.R.C. παραπέμπει απ' ευθείας στις χαρές της μηχανοκίνησης και προσδίδει αγωνιστική αίγλη.

αφήστε που, μόνον έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε την θεά της ομορφιάς και των ειδών προικός σε ρόλο hot babe με την καρώ σημαία της αλυτάρχου - αυτό ποιός το χάνει?

Nikos Dimou said...

Παιδιά μην τσακώνεστε για τα ονόματα - η ιδέα ενός πραγματικού συλλόγου (με προεδρείο, αρχαιρεσίες, καταστατικό εγκεκριμένο από το Πρωτοδικείο...) αντιβαίνει στην ωραία αναρχία του Διαδικτύου. Παραμένουμε όπως είμαστε, άτυποι και ελεύθεροι!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Θα ταίριαζε καλύτερα στο αφιέρωμα στα αυτοκίνητα αλλά και δω καλά είναι:

Απολαύστε αυτό

harrygrath said...

Ωραιο το σλαηντ σωου του Λιολιος..
Ποστ απο φθινοπωρο.
EU vs USA στα αυτοκινητα. Θα γινει ντερμπυ.

sadosadist said...

Σχετικά με το ''καινούργιο'' στην Ελλάδα:

Λέτε προεκλογικά η Κα Καραμανλή να γκαστρωθεί;

Ένας νέος απόγονος υπόσχεται το καινούργιο και ανεβάζει και την δημοτικότητα του κανονιέρη μπουχέζα μπαμπά.

Το ΙQ του μέσου έλληνα ψηφοφόρου μέχρι εκεί φτάνει!

:-)))

antvol said...

Nikos Dimou είπε...
Παιδιά μην τσακώνεστε για τα ονόματα ...
---

Αντίθετα, προτείνω διαγωνισμό με βραβεία κλπ. Γιατί, μη ξεχνάμε, το όνομά μας είναι η ψυχή μας.

Εν πάση περιπτώσει, για να μη κουραζόμαστε καλοκαιριάτικα, προτείνω το άπαιχτο:

Cat Don's Friends Fan Digital Club.

Πέρα από την απίστευτη ακριβολογία του ονόματος, τη λιτότητα και το ευκολοπρόφερτό του, παρατηρούμε ότι είναι ΤΟ ΜΟΝΟ (παγκοσμίως) με καρκινικό αρκτικόλεξο: CDFFDC.

[Άντε πάλι, έπρεπε να γυρίσω απ' τη δουλειά για να δείτε άσπρη μέρα ...]

s_pablo said...

Ο/Η Nikos Dimou είπε...
Παιδιά μην τσακώνεστε για τα ονόματα - η ιδέα ενός πραγματικού συλλόγου (με προεδρείο, αρχαιρεσίες, καταστατικό εγκεκριμένο από το Πρωτοδικείο...) αντιβαίνει στην ωραία αναρχία του Διαδικτύου. Παραμένουμε όπως είμαστε, άτυποι και ελεύθεροι!

---------------------------------

Ευτυχώς, γιατί μετά τη Λέσχη Φίλων του Ντον, θα έπρεπε να φτιάξουμε και αντίστοιχο Μέγαρο.

Άσε που ο Λαμπράκης είναι καπαρωμένος και άντε τρέχα να βρεις διευθυντάδες μέσα στο διαδικτυακό χάος.

Aphrodite said...

@rallou,

comment August 8, 2007 10:29 AM -

ΠΕΣ ΤΑ!!!
:)))))

---------------

@genghis,

"Ταυτόχρονα ποτέ δεν έχω πάει αυτοκίνητο σε συνεργείο. Κάνω όλα τα σέρβις μόνος μου και οτι επισκευές χρειάζονται, πάντα αγοράζω το βιβλίο επισκευών του κατασκευαστή. Ετσι σιγά σιγά δένομαι με τα αυτοκίνητα μου από μέσα προς τα έξω."

Ρησπέκτ, μαν!!!

-------------------

@Nikiplos,

«Σκέφτηκα ότι ακόμη είχε τη μυρωδιά των γονιών μου και μες την πίσσα και τα λάδια από τα γύρω είμαι βέβαιος ότι μύρισα τις οσμές τους και τη νιότη τους... «

Αν σου πω ότι με συγκίνησε πολύ αυτή σου η κουβέντα... Αχχχχ....

-----------------

@reactor,

Στο λινκ που δίνεις για το πρώτο, ασημί δίτροχό σου, το έχεις προσέξει ότι το τιμόνι έχει για στολίδι ένα engraved (κάπως) κοχύλι? Από αυτά που έχω για props? Αφρουδάκι μου εσύ!

------------------

@alexandros,

"α) Η αγωνία για τον οποιοδήποτε σημαντικό αγώνα Πιγκ Πογκ της επόμενης μέρας (αγώνες κατάταξης για πρόκριση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα)."

Αυτός είναι... κακούργος πυρετός, γιατί το κακό είναι ότι είσαι όσο καλός φανείς εκείνη τη στιγμή and that's it. Αντίστοιχο είχα κι εγώ πριν από παραστάσεις, όπου ειδικά στην πρεμιέρα κόντευα να σαλτάρω όσο πλησίαζε η στιγμή που άνοιγε η αυλαία. Και μετά... απλώς σε πήγαινε αυτό που έμενε, αφού ξεχνούσες ό,τι είχες μάθει ως τεχνική και μίλαγε κάτι βαθύτερο... Νομίζω από τους πιο δημιουργικούς πυρετούς! Τον φτάνει η απόκτηση ενός αντικειμένου?!

-------------------

@Zoros,

"...Ακόμα και οι αυτοματισμοί του σπιτιού (ανάματα φώτων, ρολά) και ο συναγερμός ελέγχονται από το τηλεκοντρόλ του Media Center. Φοβερό “παιχνίδι” που λόγω της μεγάλης ποικιλίας μάλλον θα αργήσω να βαρεθώ να σκαλίζω!"

Αν το ξανα-«ανοίξεις» δυό-τρεις φορές την ώρα που είναι ήδη «ανοιχτό», τι παθαίνει? Δύσκολο? Αδύνατο? Οχι ακριβώς... Πες μου για να σου πω...
;))))

-----------------

@glam,

"Πρόταση : μπλοκ βαθμολόγησης των καθηγητών από τους μαθητές-φοιτητές ."

Ε ρε και να πέρναγε αυτό στο 16 τι είχε να γίνει! :))))))

Aphrodite said...

@s-pablo,

“Με χαρά σας ανακοινώνω ότι προ μισαώρου εγεννήθη ανεψιός υπό του εξαδέλφου μου, ο οποίος και φέρει το όνομα μου (S_Pablo IV ο μεγαλοπρεπής).
S_Pablo III ο όμορφος”

Nα σας ζήσει ο Νέος και Ωραίος! Γερός, Δυνατός, Τυχερός κι Ευτυχισμένος!

Και μην αναρωτιέσαι γιατί τα μωρά δεν έρχονατι με manual... Αρκεί που οι (παιγμένοι) γονείς έρχονται με manual από το μαιευτήριο, το εξής απλό κουμπί για τα μωρά: «Κλάψτε κατά βούλησιν ανεξαρτήτως ώρας. Ολοι οι άνω του 1μισυ μέτρου θα κάνουν τα πάντα, κυριολεκτικά ΤΑ ΠΑΝΤΑ για σας!»

-------------------

@reactor, (again),

“Σχετικά με την πόρτα, την ανοίγεις μόνο αν κάτσει, διαφορετικά είναι υπερβολή και χτυπάει πολύ "δήθεν"!»

Ω ναι!

«.... στερώντας έτσι από τον εαυτό σου, τα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα που κάνει για να βγει, την γλυκιά ψευδαίσθηση πως ίσως μείνει μέσα.»

Ρε γκαζότεκνο, μπας και είσαι ξανθός, μπουκλωτός, μικρός, ζαχαρωτός, με κοιλάκι και φτεράκια και τοξοβολιάζεις στο ψαχνό? Γιατί μια το στρείδι, μια οι λεπτές αποχρώσεις... Το Βασιλόπουλο (γειά σου Τάκη επιτέλους!) ναι, το συνηθίζει, εσύ πώς και?....

Aphrodite said...

@somebody,

“Σχετικά με τη νέα γυναίκα κ νέο αυτοκίνητο:
Το άνοιγμα γίνεται ΜΟΝΟΝ στην αρχή.»

Μπα, και μετά μια στις τόσες καλό είναι. Αν μη τι άλλο, λειτουργεί αφροδισιακά, θα νομίζει ότι την κερατώνεις και της κάνεις γλύκες, οπότε θα βάλει μάλλον τα δυνατά της... (εκτός αν βάλει το αμάξι σου εκεί που ξέρεις...)

«Αμα η γυναίκα δεν θέλει να νιώσει, να αισθανθεί με την αφή εκείνο που για τον άνδρα λογίζεται έως και η προέκταση του (το αμάξι αν είναι σωστό ΤΟ ΦΟΡΑΣ και φεύγεις, δεν μπαίνεις απλώς μέσα) τότε μάλλον δεν θα θέλει να νιώσει και άλλες ...προεκτάσεις σου!! :)»

Κι αν είσαι με νοικιασμένο αμάξι ή του φίλου σου ή δεν έχεις λεφτά να πάρεις το πορσικό δλδ, τι σημασία έχει για το αν θέλει να σε νιώσει και σε άλλα... επίπεδα / άξονες?

(οκ, οκ, δίκιο έχεις, αν της μιλήσει το αυτοκίνητό σου, σε περίπτωση δλδ που είναι tuned in δλδ, γιατί μπορεί να μην καταλαβαίνει Χριστό, έχεις έξτρα κούδος!)

------------------

@sadosado,

«Νεαρή ενεργή Γυναίκα που θα καταδεχτεί να της ανοίξεις πόρτα κλπ στην εποχή μας περνάει κατευθείαν στα αζήτητα.»

Μιλάς εκ πείρας εσύ τώρα?

Ασε το μαστίγιο παιδάκι μου και κατέβα απ’την Σιδηρά Παρθένο – Βουκεφάλα!

Διότι όπως είπε και ο antvol, είναι θέμα all time-classic value, κάτι που ή το έχεις ή δεν το έχεις. Η έχεις class ή δεν έχεις. Η είσαι large ως αρσενικό, ή δεν είσαι. Είναι σαν το ποιός πληρώνει το λογαριασμό. Δεν έχει σημασία τελικά αν πληρώνετε κι οι δύο, ή σε κερνάει εκείνη, αλλά το ότι εκδηλώνεις την καλή πρόθεση. Εννοείται ότι αν το κάνει για εκμετάλλευση, τη σουτάρουμε μέχρι κι εμείς από το Φεμινιστικό Καφενείο. Αλλά δεν ξεκινάμε έτσι!

Πώς το λένε εκείνο το “Feed them peanuts, you get monkeys”, ε, δώσε ιπποσύνη και μπορεί να εκπλαγείς! (Λέω εγώ τώρα στον ακατανόμαστο....)
;))))

---------------

@antvol (λούκουμος)

Αμάν με τα μπαστουνόρθιά σου τα πολίτικαλλύ κορρέκτ τα ABCCBA (πλάκα κάνω, διότι είσαι και παρεξηγησιάρης...)

Λοιπόν, let’s add a twist, shall we?

D.G.C.C.G.D.

Don
Gets
Credit,
Club
Gets
Down!

Ο Don γίνεται διάσημος, εμείς περνάμε σούπερ! Αμοιβαία και αμφίδρομη σχέση, καρκινικό αρκτικόλεξο και πλήρης νοήματος ο ζουμερός ορισμός... (χμ, την κάνω, θα την ακούσουμε πάλι!)

Καληνύχτα φίλοι!

Aphrodite said...

ΥΓ-

@σαδοσαδώ,

"... Λέτε προεκλογικά η Κα Καραμανλή να γκαστρωθεί;"

Το θέμα είναι να μη γκαστρωθούμε εμείς!...

Filomila said...

Να χάσω τον ύπνο μου, τα τελευταία χρόνια, μόνο με και για κάποιον. Για αντικείμενα (πόθου κι αυτά) πάνε χρόνια.

Τα χαίρομαι, όμως, πολύ αυτά που αγοράζω. Ακόμη και τα συνηθισμένα ή ευτελή. Τα απολαμβάνω, τα ευχαριστιέμαι. Τα δώρα ακόμα περισσότερο. Με φτιάχνουν! Ομορφαίνουν τη μέρα μου.

Συνήθως, τα τοποθετώ σε περίοπτη θέση μέσα στο χώρο και κάθε τόσο τα καμαρώνω. Παλεύω ακόμα με την επιθυμία να τα παίρνω στο κρεβάτι και να κοιμάμαι μαζί τους (κάτι που έκανα μικρή - να, μέχρι και πριν κάνα μήνα ας πούμε).

Στο μόνο που δεν κατάφερα να αντισταθώ και με συντρόφευσε στην... κλίνη μου, είναι ένα από τα τελευταία (και καλύτερα) δώρα που μου χάρισαν. Τόσο απολαυστικό που όποτε πηγαίνω στο κρεβάτι σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που το έχω. Κι όταν πηγαίνω σε αλλότρια κρεβάτια, πόσο κρίμα που δεν το έχω κι αυτό εκεί, στα ξένα, μαζί μου.

Τον ύπνο μου, βέβαια, δεν τον χάνω. Αντιθέτως, μου τον έχει κάνει καταπληκτικό.
Το καλύτερο μαξιλάρι που είχα ποτέ!

Nikos Dimou said...

Μπράβο Θεά!

βραδινό ρεσιτάλ

και (for a change) όχι μεταμεσονύκτιο...

Univers said...

Αυτό που θα με συγκινούσε αυτή τη στιγμή όσο ένα παιδικό παιγνίδι είναι μια φωτογραφική μηχανή D-SLR με τους ανάλογους φακούς.

Όσο για αυτοκίνητα, ένα διθέσιο σπορ (καλές οι Porsche αλλά συμβιβάζομαι και με ένα Honda S 2000).

mtryfo said...

Εκμυστήρευσις 1
Ψάχνω για αυτοκίνητο.
Εκμυστήρευσις 2
Ειχα citroen xsara και είπα να φύγω απο την citroen και τα 1400 και παω σε 1600 αλλά ΣΕ ΤΙιιιιιιι?
Βοήθεια καλοι μου άνθρωποι
Μεταξύ μας μου αρέσουν τα πολυμορφικά, γιατί δεν σκύβεις για να μπεις, αλλά απλώς ανεβαίνεις.
Καμμία πρόταση απο τους ειδικούς?
Γιατί έχω αρχίσει να χάνω τον ύπνο μου εδώ και μέρες με τη σκέψη και μόνο τι θα πρέπει να διαλέξω, να μου κάνει απο οικονομικής άποψης και πάνω απ όλα να μου αρέσει κιόλας...

s_pablo said...

@aphrodite

ουφ!!!!

όρεξη να χετε να γράφετε.

Πάντως συμφωνούμε ότι ο μόνος βολεμένος στην υπόθεση είναι το μωρό.

Νταχτιρντί και κουπεπέ, αντί για ντακιρί και σπορ κουπέ (πως τα λέω έτσι το άτιμο??!!!).

Η μόνη τεχνολογία που σε απασχολεί είναι η τεχνολογία του βραστήρα και της πλαστικής ενδοεπικοινωνίας από τα τζάμπο μπεμπέ.

Anonymous said...

Θεά μου,

"Ρε γκαζότεκνο, μπας και είσαι ξανθός, μπουκλωτός, μικρός, ζαχαρωτός, με κοιλάκι και φτεράκια και τοξοβολιάζεις στο ψαχνό?"

Εγώ παίζω άλλο επίπεδο, δεν "τοξοβολιάζω"... Ι have the "drive-by" effect! ;)


"Αφρουδάκι μου εσύ!"

Γάτε σας παρακαλώ να αποκαταστήσετε την τάξη!

Ακου "Αφρουδάκι" ο Αντιδραστήρας!
Οχι τίποτα άλλο, με τη φόρα που 'χει πάρει σε λίγο θα μου βάλει και βοηθητικές στη μηχανή...

Dion.M. said...

ΝΔ said: "Έτσι ροντάρω τώρα τον εαυτό μου, μαθαίνοντας αυτές τις μέρες το καινούργιο μου τούρμπο."

...........

"Τα μικρά σπορ Renault είναι (συνήθως) αριστουργήματα. Και το τωρινό RS 2.0 το καλύτερο από όλα. (Ομιλώ εκ πείρας)."


Κάτι εννοεί εδώ ο ποιητής... Μήπως πρέπει να πούμε... με 'γειά;

Καλημέρα!

Nikos Dimou said...

Καλημέρα στους ηρωικώς εναπομένοντες και τους από διακοπών μπλογκάροντες!

mtryfo για να προτείνω πρέπει να ξέρω ανάγκες και δυνατότητες. Ένα email θα βοηθούσε - ή γράψε μας εδώ πλαφόν χρημάτων και ανάγκες μεταφοράς... συν ιδιαίτερες προτιμήσεις...

Anastassios said...

Λίγοι μείναμε... Πού είναι εκείνες οι καλές εποχές του nikosdimou.blogspot.com, που πέφτανε κορμιά γύρω από μία ιδέα ή άποψη, που το μπλογκ βαφότανε κόκκινο...

(άγριες μα συναρπαστικές, μα το Δία -τώρα πιάσαμε το άλλο άκρο)

svensken said...

Μία καλημέρα από την "εργαζόμενη δύναμη" της Θεσσαλονίκης!!!!. Μιάς Θεσσαλονίκης με αρκετή ζέστη ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΥΓΡΑΣΊΑ!!!!

Υπομονή μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου οπότε.......ΧΑΝΙΑ HERE WE COME FOR HOLIDAYS!!!!

Nikos Dimou said...

Dion.M. said...
Κάτι εννοεί εδώ ο ποιητής... Μήπως πρέπει να πούμε... με 'γειά;

--------------------------

Μπα - δεν εγκαταλείπω το Subaru Forester 2.5 Turbo. Για να πάρω κάτι καλύτερο θα χρειαζόμουν τα διπλάσια χρήματα - και δεν τα έχω.

Genghis said...

Nikos Dimou said...
....ωραία αναρχία του Διαδικτύου

Μουσικη στ’ αυτιά μου

giant13 said...

@Θεά Αφρο,

Τι να τα κάνεις τα κουπέ, τα διθέσια και δίπορτα.
Θέλεις ένα παρόμοιο με αυτό που είχα παρουσιάσει στα αρχικά μου ποστ.
Ενα american car με dark private saloon, opposite seats, insulated from your driver,black windows, white color, 8m long, 2m wide.

Y.Γ. Ετσι γιά να ευχαριστηθεί και ο Γραικοχάρης.

sadosadist said...

@Aphrodite

------------------

@sadosado,

«Νεαρή ενεργή Γυναίκα που θα καταδεχτεί να της ανοίξεις πόρτα κλπ στην εποχή μας περνάει κατευθείαν στα αζήτητα.»

Μιλάς εκ πείρας εσύ τώρα?

---------------------------------


Φυσικά και μιλώ εκ πείρας. Η ιπποσύνη και η εγκυμοσύνη είναι δυο θέματα που με απασχολούν πάντα!!!

:-))))

Σοβαρά τώρα:

Θεά ειλικρινά πιστεύεις ό,τι γράφεις Ή κάνεις προπαγάνδα στα αφελή αρσενικά; ΆΚΟΥ class KAI ΙΠΠΟΤΙΚΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ!!!

d3lta said...

πρίν ένα μήνα πήγα στο καρπενήσι με φίλο ιδιοκτήτη subaru legacy outback - τρίλιτρη εξακύλινδρη boxer έκδοση και 245 ίππους...

στο σκέλος αθήνα - καρπενήσι οδήγησα εγώ, εξαιρετικό αυτοκίνητο αποστάσεων, διαπραγματεύεται οποιοδήποτε δρόμο με χαρακτηριστική άνεση...

(ομολογώ όμως ότι μετά την λαμία μου έλειπε το ρενουδάκι μου.)

giant13 said...

svensken said,

"Υπομονή μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου οπότε.......ΧΑΝΙΑ HERE WE COME FOR HOLIDAYS!!!!"
--------------------------------
Ακριβώς πριν ένα χρόνο, ταξίδευα βράδυ γιά τα Χανιά και την υπόλοιπη όμορφη Κρήτη, γιά 15 μέρες.
Φέτος στις 16/8, γιά Μήλο.

Aphrodite said...

@ΝΔ,

"mtryfo για να προτείνω πρέπει να ξέρω ανάγκες και δυνατότητες."

Φαντάσου κάτι σε Grand Espace εσωτερικώς, A3 εξωτερικώς και Lada από τιμή, κάπως έτσι το κόβω το case-study της bluerose μας!
:))

--------

@giant13,

"Ενα american car με dark private saloon, opposite seats, insulated from your driver,black windows, white color, 8m long, 2m wide."

ΕΣΥ ΤΩΡΑ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ?

Θα κλαίωωωωωωωωω!
:(((((((((

Να αποκατασταθεί η τάξις Γάτε, καλά το λέει και το Αφρουδάκ...ε, το Αντιδραστήριον!

"Y.Γ. Ετσι γιά να ευχαριστηθεί και ο Γραικοχάρης."

Ετσι και τον βάλω μέσα σε κάνα τέτοιο, να τον δω να οδηγώ εγώ και να τρέχει να μου ανοίξει την πόρτα να κατέβω, να πεθάνωωωωωω!!!!

(ούτε με πληρωμή στο αγαπημένο του σκληρό νόμισμα -όχι αυτό βρε, το άλλο!- δεν θα δεχτεί!)

ΛΟΛΟΛΟΛΟΛ!

------------

@(σαδώ)τετράγωνο
(πώς γράφουμε "εις την δευτέραν" στα σχόλια?!)

"Φυσικά και μιλώ εκ πείρας. Η ιπποσύνη και η εγκυμοσύνη είναι δυο θέματα που με απασχολούν πάντα!!! :-))))"

Οπότε τα έκανες 2-σε-1 να ξεμπερδεύεις?

(λυσάρι: τα αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, είναι λίγο psycho-internal jokes μεταξύ μας αυτά)

"Σοβαρά τώρα:

Θεά ειλικρινά πιστεύεις ό,τι γράφεις Ή κάνεις προπαγάνδα στα αφελή αρσενικά; ΆΚΟΥ class KAI ΙΠΠΟΤΙΚΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ!!!"

Να σου πω Ίσαδώ (και μη παρέκει), don't sell your kind so short. Κρίμα είναι. Δεν είστε τόσο αφελείς όσο νομίζετε ότι σας νομίζουμε...

Δεν παίρνεις λοιπόν το αβατάρι σου και αντί να το βάζεις να γράφει εξυπνάδες, να το βάλεις στην κυρία για σπιράλ, να ησυχάσεις κι από τα δύο? Και τον ιππότη τον βγάζεις από μέσα σου, κι έτσι από τη μέση, και την εγκυμοσύνη αποφεύγεις...

------------

Προς ABCDEFGetc Club,

Προτείνω όποιος ανάλγητος αναφέρει πού θα πάει ή ήδη πήγε διακοπές, να έχει Ποινή. Big-time.

Να μας διηγείται μια spicy ιστορία διακοπών, διότι το παρακάναμε με τον εμπαιγμό των υπολοίπων εδώ μέσα!

Να ισχύει εννοείται και αναδρομικά.

Α, και για έξτρα δυσκολία, να έχει κάτι τεχνολογικό μέσα.

Ε μα πια, δε φτάνει που λιώνουμε να φυλάμε την τσιμεντούπολη, μας τηνε λένε κι από πάνω!
:)))))

d3lta said...

σηκώνω το γάντι που πέταξε η aphrodite συμμεριζόμενος τον εκνευρισμό της και λυπούμενος αν την στενοχώρησα σε προηγούμενο σχόλιό μου ακολουθών τις οδηγίες της κατά γράμμα:


α. το τεχνολογικόν μέρος...

πόσες φορές σας έχει τύχει ένα ευτελές αντικείμενο να γίνει πηγή μεγάλης χαράς?

μία διαδικαστική αγορά του τύπου "άντε, ας το πάρουμε και αυτό" να βγεί διαμάντι?

μου συνέβη πρόσφατα με την αγορά μίας compact digital φωτογραφικής, της fuji f40fd (προτείνεται ανεπιφυλάκτως, τραβάει στα 1600 asa χωρίς φλάς και θόρυβο λόγω μεγάλου αισθητήρα).

στο μαγαζί που την αγόρασα, πέφτει ο μάτης μου και σε ένα κουτί επονομαζόμενο dicapac...

- "τι είναι αυτό?"

- "υποβρύχια θήκη γιά φωτογραφική μηχανή"...

- "πόσο κάνει?"

- "τριάντα ευρώ" ?!?!

μην πάει ο νούς σας σε τίποτα εξωτικά σκάφανδρα γιά rolleiflex σαν αυτά που χρησιμοποιούσε ο cousteau ή σε τίποτα nikonos, ένα πλαστικό σακκουλάκι από χοντρό pvc είναι με μία βιδωτή θήκη με polarizer φίλτρο γιά τον φακό.

το αγόρασα μετά πάσης επιφυλάξεως, και αφού το πέρασα και από τέστ στεγανότητας (σε λεκάνη με χαρτοπετσέτα) διότι καθόλου δεν μου ενέπνεε την εμπιστοσύνη, είπα να το παίξω και εγώ cousteau...

ε, λοιπόν, τα αποτελέσματα είναι πέραν πάσης κριτικής όπως μπορείτε να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι εδώ και εδώ.


β. το spicy μέρος:

χθές το βράδυ, έφαγα ένα λουκάνικο χωριάτικο με πολλά μπαχάρια σε παρακείμενη butchertavern, με πεθάναν οι καούρες!!


ΥΓ. το θαυματουργό αυτό σακκουλάκι το βρίσκετε στα φωτογραφικά καταστήματα της εμμ. μπενάκη και όχι, δεν είμαι ο αντιπρόσωπος.

Aphrodite said...

@delta mike,

Πώς φαίνεται όποιος έχει θητεύσει ιππότης... Αμέσως το έπιασε το γάντι, μη σας πω στον αέρα!

Βέβαια στα μπαχάρια μου τα χάλασες ολίγον, τι ολίγον... Ξέρω κάτι που είναι πιο hot από την ιστορία σου... (μικρή η εικονίτσα, αλλά θα το πιάσεις το υπονοούμενο!)

Διότι αν νομίζεις ότι θα τη γλυτώσεις με ένα διάφανο πλαστικό σακούλι (το οποίο να μην είναι καν ένα τέτοιο!) και με ένα δεξί μπράτσο (καλό, δε λέω!), απατάσαι!

We double the penalty!

:)))

Anonymous said...

Για το Clio το 1400άρι του '93 ποιά η γνώμη σας? Ήταν το πρώτο μου αυτοκίνητο (το έχω ακόμη) και, απο άποψης γκαζιού, τουλάχιστον, με είχε καταπλήξει!!

Nikos Dimou said...

STEFANOS KYRIAZOPOULOS

Μια χαρά ήταν εκείνο το Clio - αλλά αν δοκιμάσετε το καινούργιο θα εκπλαγείτε!

Heliotypon said...

Η περίπτωση που μπορεί να με κρατήσει ξύπνιο (εκτός από τα προβλήματα) είναι η προσμονή μια νέας ερωτικής συνάντησης! Στα τεχνολογικά έχω αποκτήσει ανοσία (κι ας μην έχω την πληθώρα των γκάτζετ του Ν.Δ.).

kamnisenmaki said...

Με γύρισε πίσω αυτό το κείμενο...
Θυμήθικα και τον "ανθρωπο της βροχής" (ίσως και να μην έχω συγκρατήσει καλά τον τίτλο) ... οχι οχι... I remember... ο άνθρωπος που κορνάριζε στη βροχή... τι emotional κείμενο...

lifer said...

Με αρκετή καθυστέρηση βάζω αυτό το σχόλιο εδώ μια και άλλωστε ήταν αναπάντεχο. Μέσα στο επόμενο δεκαήμερο παραλαμβάνω το έκτο κατά σειρά οικογενειακό αυτοκίνητο. Εχει αξιοπρεπή ιπποδύναμη (αρκετή για να συνεχίσω να κάνω τις μα...κίες μου στην πίστα που λέγεται λεκανοπέδιο Αττικής) 6 αερόσακους , 6 ηχεία και πάει λέγοντας. Μετά την παραλαβή θα του κοτσάρω ένα κιτ ανοιχτής συνομιλίας για το smartphone μου και επιπλέον ένα GPRS , οπότε και προβλέπεται το εσωτερικό του αυτοκινήτου να μετατρέπεται σε πιλοτήριο. Οι χαμηλές πτήσεις λοιπόν θα συνεχιστούν και τίποτα δεν αναζωογονεί καλύτερα από την επιστροφή στη "μάχη του δρόμου" με καλύτερο και ομορφότερο εξοπλισμό.