Οι μικροί φίλοι

Από παλιά λάτρευα τους υπο-φορητούς (sub-sub-notebooks). Για μένα λάπτοπ που ζυγίζει πάνω από ενάμιση κιλό, δεν είναι φορητός. Εκτός κι αν έχει ρόλο αντικαταστάτη του επιτραπέζιου (desktop replacement).

Ξεκίνησα με ένα Toshiba Libretto - η οθόνη ήταν σαν μερικών σημερινών PDA και smartphones. Δεν άντεξε πολύ στις απαιτήσεις μου.

Διάδοχός του ήταν το εικονιζόμενο ηρωϊκό μηχάνημα. Fujitsu Lifebook B110 το αποκαλούμενον και biblo - γιατί έχει διαστάσεις μικρού βιβλίου (23Χ16,5Χ3εκ). Βάρος 1 κιλό.

Τον αγόρασα το 1998 - με την πρώτη έκδοση των Windows 98 (όχι των SE). Ο επεξεργαστής ήταν ο πρώτος Pentium στα 233Mhz (μεγάλη υπόθεση τότε) και η μνήμη RAM 32MB! Με κόπο (έψαχνα καιρό για τσιπάκι) την ανέβασα στα 96 (+64). Παραπάνω δεν πήγαινε. Αργότερα του έβαλα (πάλι με κόπο) τα Millenium. Είχε εξωτερικό CD drive και ένα προσθετο εξάρτημα που έβγαζε περισσότερες θύρες.

Για επτά χρόνια ταξίδεψε μαζί μου σε όλο τον κόσμο και με έβγαλε παλληκάρι. Όπου, κάποια στιγμή, έφτασε στα όριά του. Θυμάμαι το ταξίδι όπου προσπαθούσα να αποθηκεύσω και να επεξεργαστώ τις φωτογραφίες μου. Τα CCD είχαν μεγαλώσει τα αρχεία επίσης και ούτε χώρο διέθετε, ούτε ισχύ. Δέκα λεπτά για να ανοίξει μία φωτό.

Παρόλα αυτά τον κράτησα - ούτε τον πούλησα, ούτε τον χάρισα, όπως συνήθως κάνω με τα παλιά μου μηχανήματα. Μου είχε γίνει πολύ αγαπητός. Τον έχω στα Κιούρκα και δουλεύει ακόμα. Συνδέεται με Internet, κάνω moderation. Καμιά φορά γράφω και κείμενα - το πληκτρολόγιό του είναι άριστο. Η οθόνη των 81/2 ιντσών, ευκρινέστατη. Και πάντα εντελώς αθόρυβος.




Ο διάδοχός του αγοράστηκε πριν δύο χρόνια. Είναι πάλι της ίδιας μάρκας - μόνο που τώρα ονομάζεται Fujitsu-Siemens. To μοντέλο: Lifebook P7010. Διαστάσεις: 26Χ20Χ3.

Είναι βαρύτερος (1,5 κιλό με το CD/DVD drive) έχει μεγαλύτερη οθόνη (12 ιντσες) ισχυρότερο επεξεργαστή, δίσκο 60GB - αλλά δεν διαθέτει την γοητεία του παλιού. Και βέβαια, από ότι βλέπω, σε ένα χρόνο θα αρχίσει και αυτός να κουράζεται. (Τελικά η τριετία είναι το όριο για τους υποφορητούς - αν θέλεις να είσαι state of the art).

Οι μικροί φίλοι, οι υποφορητοί είναι πραγματικά αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτό μας. Για τον επιτραπέζιο δεν πολυνοιάζομαι, κάνει την δουλειά του στωικά σαν ισχυρό βόδι που σέρνει τα μεγάλα βάρη. Σίγουρα είναι απαραίτητος με τη μεγάλη του ισχύ και τους τεράστιους σκληρούς. Αλλά η παρέα, η συντροφιά μου στην καθημερινότητα, στο κρεβάτι, τα ταξίδια, το νοσοκομείο (πώς με βοήθησαν στις εγχειρίσεις μου!) είναι οι μικροί. Τους ευχαριστώ.