Monday, July 9, 2007

Τεχνο-λογία, λογο-τεχνία

Μήπως είναι η ίδια λέξη διαβασμένη αντίστροφα;


Εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζω την ίδια άποψη: ότι η διάζευξη «είτε τεχνολογία, είτε πνεύμα» είναι απόλυτα λανθασμένη. Το ίδιο και η διάζευξη «τεχνολογία και ποιότητα ζωής». (Γι αυτή, σε άλλο ποστ).

H αντιπαράθεση αυτή ανήκει σε εκείνη την κατηγορία προβλημάτων που οι φιλόσοφοι αποκαλούν ψευδοπροβλήματα. Τα ψευδοπροβλήματα είναι το κατ΄ εξοχήν γνώρισμα των «κουλτουριάρηδων» - δηλαδή των ψευτοδιανοούμενων. Με αυτά τρέφονται, με αυτά ζουν. Οι τεχνητές αντιθέσεις τους πλουτίζουν και τους συντηρούν. Χρειάζονται πάντα κάποιους εξωτερικούς εχθρούς - πότε είναι τα εμπορικά «κυκλώματα», πότε τα media, πότε η τεχνολογία.

Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας είναι δείγμα ανασφάλειας και, τις περισσότερες φορές, άγνοιας. Ο ισχυρισμός ότι η τεχνολογία αντιστρατεύεται το πνεύμα παραβλέπει δύο πολύ βασικές αλήθειες:

α) Η τεχνολογία είναι ένα πνευματικό επίτευγμα. (Για τους κουλτουριάρηδες πνεύμα είναι μόνον η τέχνη - όχι όμως και οι θετικές επιστήμες). Προϋποθέτει φαντασία, ευρηματικότητα, ευφυΐα. Έχω πει ότι ένα μηχάνημα είναι ό,τι και ένα βιβλίο – η υλοποιημένη έμπνευση του δημιουργού του. Ένα μηχάνημα διαβάζεται όπως ένα βιβλίο. Αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις.

β) Η τεχνολογία συνεργάζεται με το πνεύμα και το προεκτείνει από τότε που το πρώτο κάρβουνο ζωγράφισε τις πρώτες τοιχογραφίες στις σπηλιές - και το πρώτο καλέμι πελέκησε τα πρώτα γράμματα. Ακόμα και το ταπεινό μολύβι, τεχνολογικό επίτευγμα είναι.

Θα έλεγα μάλιστα ότι το πνεύμα δεν μπορεί να εκφραστεί χωρίς τεχνολογία. Τι θα ήταν η μουσική χωρίς την τεχνολογία των οργάνων; Για να μην αναφερθώ σε καθαρά «τεχνολογικές» τέχνες, όπως η αρχιτεκτονική, ο κινηματογράφος ή η φωτογραφία. Κάποια δόση τεχνολογίας υπάρχει σε κάθε τέχνη. (Είναι αυτό που οι παλιοί ονόμαζαν εργαστήρι - métier).

Σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρεις που τελειώνει η τέχνη και που αρχίζει η τεχνολογία. Το περίφημο μοναδικό μπλε του Yves Klein International Klein Blue είναι χημεία ή τέχνη;



Οι αντι-τεχνολόγοι έχουν μία πολύ στενή έννοια της τεχνολογίας. Είναι συνήθως η κάθε καινούργια εξέλιξη. Π. χ. η τυπογραφία δεν είναι – πια – ενώ η φωτοσύνθεση «σκοτώνει την ομορφιά του βιβλίου». Αλλά όταν εφευρέθηκε η τυπογραφία και αυτή «σκότωνε την ομορφιά του χειρογράφου».

Κάθε φορά που αλλάζει η τεχνολογία, οι κουλτουριάρηδες της εποχής κραυγάζουν «βοήθεια, πεθαίνει το πνεύμα!» μέχρι να συνηθίσουν και να μάθουν να χρησιμοποιούν τα νέα μέσα. (Συνήθως η επόμενη γενεά...) Έτσι φώναζαν και με τον Γουτεμβέργιο, και τον Nadar (εφευρέτη της φωτογραφικής μηχανής) και τον Meliés (του κινηματογράφου) κλπ. Ο μεγάλος Έλληνας κριτικός Φώτος Πολίτης ακόμα στη δεκαετία του 30, γράφοντας για τα έργα του Charlie Chaplin, ισχυριζόταν πως ο κινηματογράφος ούτε είναι ούτε θα γίνει ποτέ τέχνη.

Η νοοτροπία αυτή είναι απίστευτα στενόμυαλη και συντηρητική. Ο άνθρωπος είναι ζώον τεχνολογικόν, homo technologicus περισσότερο κι από sapiens. Είναι το μόνο πλάσμα που υπάρχει και επιβιώνει χάρη στην τεχνολογία (έχω πει ότι είναι η Δαρβινική του μετάλλαξη). Όλα του τα δημιουργήματα, ακόμα και τα καλλιτεχνικά, είναι ΚΑΙ τεχνολογικά.

Πέρα από το ότι μερικές φορές υπάρχει καθαρή ομορφιά και στην ίδια την τεχνολογία – ακόμα κι όταν δεν είναι μέρος μιας τέχνης. Απλώς, πρέπει να ξέρεις να την διαβάζεις.

______________________________

Ο Yves Klein (1928-1962) είναι αγαπημένος ζωγράφος.

______________________________

119 comments:

Nikos Dimou said...

Το κείμενο χρησιμοποιεί τον τίτλο και δύο παραγράφους από ένα κεφάλαιο της "Τέλειας Διαδρομής". Το υπόλοιπο είναι καινούργιο.

Takis Alevantis said...

Πράγματι τεχνο-λογία / λογο-τεχνία δυο όψεις της ανθρώπινης εφευρετικότητας και δημιουργικότητας. Ιδιαίτερα έντονες στο λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας. Από τους αγαπημένους μου τεχνο-λογο-τεχνες ο Ιούλιος Βέρν (οι περισσότερες από τις προβλέψεις του έχουν γίνει πραγματικότητα) ο Ισαάκ Ασίμοφ και ο Αρθουρ Κλάρκ. Αλλά και η σειρά Ταξίδι στ’ Αστέρια (Star Trek) που επίσης θέτει διλήματα και δημιουργεί προβληματισμούς ηθικής τάξης.

Από τα Χανιά, αγναντεύοντας τον κόλπο και το νησάκι Θοδωρού, με ευγενώς προσφερόμενη σύνδεση WiFi ...

sadosadist said...

Κε Δήμου καλημέρα

Ξεκινώντας τις σπουδές κινηματογράφου είχα αγχωθεί σε απίστευτο βαθμό σχετικά με την τεχνολογία της οποίας πρέπει να είναι κανείς γνώστης προκειμένου να αποτυπώσει σε φιλμ τις εικόνες μιας αφήγησης.

Τελειώνοντας τις σπουδές γελούσα με τον εαυτό μου και το παιδικό σχεδόν άγχος που είχα στις αρχές των σπουδών μου. Κάποιοι ( μάλλον οι περισσότεροι) είχαν ήδη από καιρού εγκαταλείψει τις σπουδές λόγω αυτού του άγχους. Το τεχνολογικό μέρος των σπουδών ήταν μεν εξαιρετικά δύσκολο αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά στο μεγάλο ζήτημα του τι θέλει να πει ο ποιητής και πώς.

:-)))

Τι θέλω να πω;

Η τεχνολογία αφορά στην τεχνική. Το θέμα και η επεξεργασία του είναι καθαρά καλλιτεχνική διαδικασία που εμπεριέχει φυσικά την τεχνική. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα στο περίφημο: ΔΙΑ ΤΗς ΤΕΧΝΙΚΗς Η ΤΕΧΝΗ αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχω θεοποιήσει την τεχνική.

Για να το πω διαφορετικά: Δεν έχω κάνει την τεχνική θέμα μου.

Φυσικά λέω ψέματα εδώ.

Γι' αυτό τον λόγο απαξιώνω πια τον Κινηματογράφο ως τέχνη.

;-)))

Εξηγούμαι στο επόμενο σχόλιο για να μην με περάσετε για τρελό!

;-))))

zizugataki said...

Καλημέρα, καλή εβδομάδα,
και εμένα μου αρέσει η τεχνολογία και δεν με φοβίζει καθόλου. Περιμένω να ζήσω την ημέρα που όλα τα βιβλία που κουβαλάω στο αυτοκίνητο για τα μαθήματα θα βρίσκονται συγκεντρωμένα σε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο μαζί με τα λεξικά και με όλα όσα χρειάζομαι. Και δεν θα με χαλάσει καθόλου αν βρεθεί κάποια στιγμή το τσιπάκι που θα με βοηθάει να μιλάω 30 γλώσσες και να παίζω και αρμόνιο που τόσο θέλω να μάθω και δεν έχω χρόνο.

sadosadist said...

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους τα νέα μέσα και φυσικά αυτό αφορούσε σε μεγάλο βαθμό τον κινηματογράφο. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά κινηματογραφιστών που σήκωσε τα χέρια ψηλά και έμεινε εκτός παιχνιδιού (κυρίως οι κουλτουριάρηδες και οι οπαδοί του καλλιτεχνικού σινεμά του δημιουργού). Παγκοσμίως. όχι μόνο εδώ. Εδώ απλά το πράγμα έχει πάρει κωμικοτραγικές διαστάσεις.

Τέθηκε λοιπόν ένα μεγάλο ζήτημα που είχε να κάνει με την τεχνική. Νέα μέσα - νέα τεχνική - νέες πλατφόρμες. Το θέμα έκαιγε και τους καλλιτέχνες της κινούμενης εικόνας αλλά και τους παραγωγούς/χρηματοδότες.

Οι παραγωγοί αντέδρασαν ως γνήσιοι καπιταλιστές πιο γρήγορα και ήταν/είναι σαφώς πιο ευέλικτοι από τους καλλιτέχνες. Πρώτο το Hollywood μετασχημάτισε τον κύριο όγκο εργασίας του στην παραγωγή ψηφιακών ταινιών για την τηλεόραση. Ναι κύριοι. Το Hollywood αυτή την στιγμή δεν βγάζει λεφτά από τον κινηματογράφο -από την τηλεόραση βγάζει ΌΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΜΕ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΠΟΣΑ για το budjet κάθε καινούργιας ταινίας του.

Οι καλλιτέχνες δημιουργοί από την άλλη διασπάστηκαν. Τα πιο ζωντανά μυαλά άρχισαν σιγά σιγά να φεύγουν από τον χώρο οι υπόλοιποι έμειναν ως υπάλληλοι.

Τα νέα μέσα έχουν το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους και της άμεσης πρόσβασης στο κοινό (διαφορετικές πλατφόρμες παρουσίασης - μια εξ αυτών το διαδίκτυο). Επίσης το πιο σημαντικό κατά την γνώμη μου: Ο ΚΆΘΕ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗς ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕNA ΟΛΟΚΛΗΡΟ STUDIO. Πρωτόγνωρο πράγμα. Εφαρμογές που κάποτε ήταν απαγορευτικές από πλευράς κόστους και χρονοβόρες τώρα με ένα απλό κλικ γίνονται μια απλή υπόθεση λες και φτιάχνεις τον καφέ σου.

Γιατί λοιπόν να εγκλωβιστεί κανείς στον mainstream κινηματογράφο; ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ Ή ΠΟΛΥ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΟΣ.

Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει( ΣΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ) η αφήγηση μέσα από την κινούμενη εικόνα τότε- στην εποχή μας- σε καμία περίπτωση δεν ασχολείσαι με αυτό που ο πολύς κόσμος έχει στο μυαλό του ως κινηματογράφο. Αυτό είναι ένα ΜΜΕ πια.

Το τίμημα βέβαια όλων αυτών είναι ότι η κάθε κουτσή Μαρία με μια φτηνή κάμερα στο χέρι νομίζει ότι έγινε κινηματογραφιστής. Έχω δει ακόμα και μεγάλες υπογραφές καλλιτεχνών ( και όχι το απλό πόπολο) να παρουσιάζουν ψηφιακά έργα που είναι για τα μπάζα εντελώς. Έργα που εντυπωσιάζουν μόνο τις γιαγιάδες τους και που είναι μια κάκιστη φασόν εφαρμογή κάποιων εφέ του υπολογιστή τους. Άλλα έργα τα οποία ενώ είναι πανάσχημα έχουν βαφτιστεί από ολόκληρα κυκλώματα, έργα τέχνης. Έχω δει όμως και έργα που ενώ με μια πρώτη ματιά φαίνονται άσχημα αμέσως καταλαβαίνεις ότι ε΄δω έχει πέσει γερός πειραματισμός από έναν καλλιτέχνη που γνωρίζει σαφώς και την δουλειά του αλλά και την τεχνική του. Αυτά όμως συμβαίνουν σε κάθε εποχή που η τεχνολογία αλλάζει ή εμφανίζεται μια καινούργια παντελώς τεχνολογία.

Τα κλειδιά ερμηνείας ενός έργου υπάρχουν. Τα κρατάνε όμως λίγοι. Ο πολύς κόσμος τα μόνα κλειδιά που διαθέτει είναι αυτά της ευκολίας και της ψυχαγωγίας. Δεν είναι κακό αυτό. Δεν είναι το μόνο όμως.

sadosadist said...

Συνεχίζω:

Προχτές στην έκθεση, μιλούσα με έναν ζωγράφο που είχε εκθέσει ένα ωηφικό έργο όμως εκεί. Μου άρεσε η δουλειά του και αυτού η δική μου. Μιλούσαμε δυο άνθρωποι που εκθέταμε σε έναν ίδιο χώρο ( πλατφόρμα)αλλά προερχόμασταν από διαφορετικούς δρόμους.

Μου έλεγε λοιπόν ότι όσο περνάει ο καιρός σταματά σιγά σιγά να ζωγραφίζει και ασχολείται όλο και πιο πολύ με τα νέα μέσα. Τον ρώτησα αν αισθάνεται κατά την διάρκεια που δημιουργεί ένα καινούργιο ψηφιακό έργο, ότι ζωγραφίζει και μου απάντησε διστακτικά ότι δεν ξέρει με ακρίβεια πως το λένε αυτό που νοιώθει ότι κάνει.

Νομίζω πως έλεγε την αλήθεια. Νοιώθω κι εγώ ακριβώς το ίδιο και του το είπα. Γι' αυτό τον λόγο άλλωστε και τον ρώτησα.

Συμφωνήσαμε όμωσ και οι δυο ότι κάνοντας μια γύρα σ΄έναν χώρο τέχνης που φιλοξενεί πολλούς καλλιτέχνες, ένας που ξέρει μπορεί αμέσως να καταλάβει την προέλευση του καλλιτέχνη άσχετα με το έργο που παρουσιάζει εκεί. ΑΝ δηλαδή έχει μάθει σχέδιο ή αν ξέρει κινηματογράφο.

Συνήθως, τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα προέρχονται από τέτοιους καλλιτέχνες. Τα υπόλοιπα είναι απλά επίδειξη καλής ή κακής τεχνικής.

Alexandros said...

Οι θετικές επιστήμες είναι η πιο παρεξηγημένη μορφή τέχνης. Ο βασικότερος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η μεγάλη δυσκολία κατανόησης τους. Οι τεχνοφοβικοί διανοούμενοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα αποτελέσματα της πρακτικής εφαρμογής των επιστημών στην ζωή, που δεν είναι άλλα από τα τεχνολογικά προϊόντα , πόσο μάλλον την ίδια την επιστήμη. Ούτε εγώ τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα καταδικάζω μόνο και μόνο για αυτόν τον λόγο. Η απόδειξη του Πυθαγόρειου θεωρήματος με εκατοντάδες τρόπους είναι τέχνη. Η ανάλυση των ιδιοτήτων των πρώτων , των τέλειων , των μιγαδικών , των ακέραιων αριθμών είναι τέχνη. Η ντετερμινιστική φυσική αλλά και η επικρατούσα σήμερα κβαντική φυσική είναι τέχνη. Είναι όμως μία τέχνη που έχει πρακτική εφαρμογή στην ζωή μας και επιδέχεται μία μόνο ερμηνεία , και αυτό την κάνει λιγότερο ελκυστική. Πολλοί διανοούμενοι ψάχνουν για βαθειά νοήματα μέσω αλληγοριών και αφηρημένων εννοιών , είναι δύσκολο να ακολουθήσεις την ψυχρή λογική των αριθμών.

Periclis said...

ΝΔ μου δίνεις συχνά αυτή την εντύπωση. Ότι προσπαθώντας να «εντοπίσεις» ένα πρόβλημα την ίδια στιγμή είτε το επαναλαμβάνεις είτε δημιουργείς ένα άλλο αντίστοιχο απλά πιο βολικό στις δικές σου (επίμονες) ανάγκες.

Π.χ. αυτό το ποστ μιλάει για ένα «ψευδοπρόβλημα» και μια «τεχνίτη αντίθεση» που «βολεύει κάποιους», τους οποίους κάπως ορίζει και ονομάζει «ψευτοκουλτουριάριδες». Έτσι την ίδια στιγμή δημιουργεί μια άλλη τεχνητή αντίθεση σε σχέση με αυτούς τους «ψευτοκουλτουριάριδες». Αλήθεια σε ποιους κύκλους κυκλοφορούν οι «ψευτοκουλτουριάριδες» της μιας τεχνητής αντίθεσης (που επισημαίνεις) και σε ποιους αυτοί που δημιουργείς (εκτός από εσένα τον ίδιο φυσικά που ενδεχομένως ψάχνει για παρέα); Δεν τους γνωρίζω, δεν τους ακούω, δεν βλέπω να συζητάνε γιαυτούς, τις «απόψεις» και τα «επιχειρήματά» τους. Μοιάζουν ανύπαρκτοι και οπωσδήποτε την δική μου ζωή τουλάχιστον δεν την επηρεάζουν. Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή δεν κυκλοφορώ αρκετά;

Σε έναν κόσμο που όλοι πλέον (ακόμη και η τελευταία Κατίνα π.χ. με τα κινητά) είναι βαθιά εθισμένοι στη χρήση της τεχνολογίας, ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτού του είδους τις «τεχνητές αντιθέσεις» και «επισημάνσεις»; Ποιος μπορεί σήμερα να μιλάει για την τεχνολογία έτσι όπως περιγράφεις και ταυτόχρονα να μην υποβιβάζει τον εαυτό του στη θέση του αναλφάβητου; Είναι ζήτημα επιβίωσης πλέον και δεν υπάρχει επιλογή. Εκτός από καμιά γιαγιά στην κορυφή του Ολύμπου που έχει τρεις κατσίκες, το τυρί και το γάλα της.

Κάποια στιγμή πρέπει να ξεκολλάμε από τα χρόνια φαντάσματά μας (που μας καταδιώκουν) και με τα οποία καμιά φορά βγάζουμε (ή βγάζαμε γιατί bye-bye... RAM) κανά φράγκο. Κάποτε χρειάζεται να αλλάξουμε... το καλλιτεχνικό μας ρεπερτόριο.

Βέβαια η αποκλειστική αναφορά σε τεχνολογικά θέματα «από την πλευρά του απλού χρήστη» (που χρησιμοποιεί, δηλαδή) είναι πάντα σε ασφαλές έδαφος.

Giannis123 said...

Καλή η τεχνολογία απλουστεύει τη ζωή, συμβάλει στην πρόοδο, ανοίγει ορίζοντες. Για τη λογοτεχνία ας μιλήσουν άλλοι. Εγώ είμαι ημιμαθής.
Σκέφτομαι όμως μια εικόνα:
Στο μπαλκονάκι (ενός εξοχικού, μιας καμπίνας πλοίου, του σπιτιού σας - φαντασθείτε ότι θέλετε) καθισμένος σε μια καρέκλα με τα πόδια ακουμπισμένα στα κάγκελα και διαβάζοντας ένα βιβλίο, με τον ήλιο να ζωγραφίζει ένα πορτοκαλί δειλινό.
Δεν το αλλάζω με το καλύτερο laptop με την ποιο γρήγορη και αξιόπιστη ασύρματη επικοινωνία.

Nikos Dimou said...

periclis

Ποιοι είναι οι αντι-τεχνολογικοί διανοούμενοι; Όλοι αυτοι που αρνούνται να χρησιμοποιήσουν κινητό, υπολογιστή, να δουν τηλεόραση ή να οδηγήσουν αυτοκίνητο.

Τι ποσοστό είναι αυτοί; Περίπου το 80%. Π. χ. όλοι όσοι τιμήθηκαν πέρσι και φέτος με τα κρατικά λογοτεχνικά βραβεία...

Στο βιβλίο μου "Ψηφιακή Ζωή" υπάρχουν δύο κεφάλαια σχετικά με την τεχνοφοβία των διανοουμένων. Ανθολογώ μερικά χωρία.

Νίκος Μουζέλης: «το Internet και ο κυβερνοχώρος συγκαταλέγονται ανάμεσα στους τρόπους φυγής που υπονομεύουν το είναι μας μαζί με τα ναρκωτικά και την πορνογραφία».

Κώστας Γεωργουσόπουλος: «…ήθη, συμπεριφορές, μία καίρια λέξη, μία ντροπή, μία μυρωδιά, μία φέτα ψωμί και κυρίως πανηγύρια, μεθύσια, γλέντια, έρωτες και έριδες. Αυτά είναι η πατρίδα και αυτά τα διασώζει μόνο η γλώσσα. Δηλαδή ωμά ό,τι δεν μπαίνει στο Ιντερνετ, ό,τι ξερνάει ως απαράδεκτο ο κομπιούτερ».

Γιώργος Κοροπούλης σε κείμενο με τίτλο "Ο εφιάλτης της Οθόνης": «η διαγραφή στην οθόνη έχει την ίδια σχέση με την διαγραφή στο χαρτί όπως ο θάνατος με τον ύπνο» και παρακάτω: «Έχει χαθεί η ίδια η υλικότητα της εργασίας, κι ακριβώς γι αυτό λαμπυρίζει μπροστά μου (φωτισμένη, όπως οι εφιάλτες, από μέσα – μ’ ένα δικό της παράξενο φως) η εικόνα του αμετάκλητου χρόνου. Η οθόνη απορροφά το παρόν μου κι εμένα τον ίδιο σε ένα χώρο παγερό, όπου μπορώ να τροποποιώ το κείμενο επ’ άπειρον χωρίς να το αγγίζω».

Βιβλιογραφικά στοιχεία και πολλά ακόμα παραθέματα στο βιβλίο μου.

Nikos Dimou said...

Giannis123
και το βιβλίο που διαβάζεις στο μπαλκονάκι τεχνολογία είναι. Η νομίζεις πως φυτρώνουν αυτοφυώς (γιατί και η γεωργία τεχνολογία είναι...).

sadosadist said...

Nikos Dimou said...

Giannis123
και το βιβλίο που διαβάζεις στο μπαλκονάκι τεχνολογία είναι. Η νομίζεις πως φυτρώνουν αυτοφυώς (γιατί και η γεωργία τεχνολογία είναι...).

July 9, 2007 12:11 PM


-------------------------------

Κε Δήμου

Δεν έχω χρόνο αυτή την στιγμή. Η καθημερινότητα πιέζει.

Διαφωνώ κάθετα.

...ΕΚΤΌς ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΩΡΉΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Ως ΑΠΛΕς ΑΡΑΔΕΣ ΛΕΞΕΩΝ (αυτό κάποιος το έχει πει ξερετε ποιός)!

Ελπίζω να μπορέσω μέσα στην ημέρα να υποστηρίξω την θέση μου.

Το έγκλημα και τιμωρία είναι τεχνολογία; Είναι μόνο το αντικείμενο - βιβλίο ή κάτι άλλο;

μοΥ ΜΟΙΆΖΕΙ ΛΊΓΟ ΣΑΝ ΝΑ ΛΈΜΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΟ ΚΡΕΑΣ. Μια σειρα από οργανωμένους ιστούς.

Αναμενόμενο.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

...όσο και αν οι μεγάλοι επιστήμονες πριν από την σπουδαία ανακάλυψη τους ο καθένας αναγκάστηκαν να οραματιστούν με αισθητικούς όρους πάνω στο πρόβλημα που τους απασχολούσε, τίποτα από τα συμπεράσματά τους δεν θα έστεκε αν δεν επαληθευόταν μέσω της αποδείξεως.

Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ. η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΉ ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Nikos Dimou said...

ihafia
μην παραβιάζετε ανοιχτές πόρτες.

Φυσικά και ένα βιβλίο δεν είναι μόνο τεχνολογία - αλλά είναι ΚΑΙ τεχνολογία.

Αν ο Ντοστογιέφκη δεν είχε τρόπο καταγραφής και αναπαραγωγής της σκέψης του, δεν θα τον διάβαζε ο Γιάννης123 στο μπαλκονάκι του...

Somebody961 said...

"Νίκος Μουζέλης: «το Internet και ο κυβερνοχώρος συγκαταλέγονται ανάμεσα στους τρόπους φυγής που υπονομεύουν το είναι μας μαζί με τα ναρκωτικά και την πορνογραφία». "

Χα! Ευχαριστώ κ τους 2 Νίκους!
Το καλύτερο ανέκδοτο για να ξεκινήσει η 7μάδα μου..! :)

Μου αρέσουν όλοι αυτοί. Είναι τόσο ξεκάθαροι που τους απορρίπτεις με τη μία!
Δεν σου απασχολούν το μυαλό με αμφιβολίες ή έστω με ένα 'ρε μπας κ έχουν δίκιο'..

Η φύση μας έφτιαξε να προεκτείνουμε τις ικανότητες μας και να αναπτύξουμε άλλες που δεν έχουμε. Για αυτό έχουμε τόσο εξελιγμένο εγκέφαλο.
Οσο αφύσικο είναι για ένα σκύλο να χρησιμοποιεί τεχνολογία άλλο τόσο αφύσικο για τον άνθρωπο είναι να μην την χρησιμοποιεί.
Ολοι τούτοι λοιπόν απλά αρνούνται τη φύση τους ως άνθρωποι.
Ζουν παρά φύσιν.

athanasia said...

Καλημέρα!

Ωραίο ποστ (κι ωραίο μπλε).

Έχω ορισμένους φίλους και γνωστούς που κατά καιρούς διατυπώνουν αρνητικές σκέψεις για την τεχνολογία. Πιό πολύ τις συνδέω με την μάλλον προχωρημένη ηλικία τους, με την έλλειψη εξοικείωσης με τα νέα μέσα και με μια νοσταλγία για τα νιάτα τους (που εκφράζεται ως ωραιοποίηση του παρελθόντος). Σκέφτομαι ότι απλώς νεότεροι τους ενδιέφεραν και τους συγκινούσαν δυνατά περισσότερα πράγματα, δεν τους τους έφταιξε η τεχνολογία.

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι στο βάθος υπάρχει κι ένας ελιτισμός. Μερικά σύγχρονα μέσα έχουν φέρει πιό κοντά "στους πολλούς" απολαύσεις που (τουλάχιστον στην εκλεπτυσμένη ή πιό προχωρημένη εκδοχή τους) παραδοσιακά ήταν για λίγους, π.χ. η κλασική μουσική. Αυτό είναι κέρδος, ορισμένοι θ' ακούσουν επιπόλαια (πάντα συνέβαινε αυτό), άλλοι θα ενδιαφερθούν σοβαρά και θα απολαύσουν.

Κάποτε συζητούσα μ' ένα φίλο (μεταφραστή και συγγραφέα) αν βλέπει διαφορά στον τρόπο που γράφει στον υπολογιστή, σε σύγκριση με τον τρόπο που έγραφε παλιά σε χαρτί. Κυρίως, αν αισθάνεται ότι η ευχέρεια διόρθωσης και επεξεργασίας που προσφέρει ο υπολογιστής αφαιρεί ή περιορίζει την καλώς νοούμενη αμεσότητα. Μου απάντησε ότι πάντα έγραφε σε χαρτί μόνο μια παράγραφο, έτσι που να μπορεί να σκίζει τη σελίδα και να την ξαναγράφει ώσπου να του αρέσει, κι ότι για τον λόγο αυτό δεν άλλαξε τίποτα στον τρόπο που δουλεύει, με εξαίρεση μόνον την πρακτική διευκόλυνση που δίνει ο υπολογιστής, δηλαδή να μπορεί να διορθώνει χωρίς να χρειάζεται να ξαναγράψει από την αρχή ολόκληρη την παράγραφο.

Αν έχεις κάτι να πεις, δεν το πνίγει η διευκόλυνση που δίνει η τεχνολογία.

Alexandros said...

ihadafarminafrica είπε...

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

-----------------
Στα δικά μου τα μάτια ,το Airbus 380 , η επιτομή της σύγχρονης τεχνολογίας (αεροναυπηγική , φυσική , μαθηματικά κ.α) είναι το απόλυτο έργο τέχνης. Δεν λέω βέβαια ότι μόνο αυτό είναι τέχνη αλλά είναι και αυτο.

Anonymous said...

Giannis123,

"Σκέφτομαι όμως μια εικόνα:
Στο μπαλκονάκι (ενός εξοχικού, μιας καμπίνας πλοίου, του σπιτιού σας - φαντασθείτε ότι θέλετε) καθισμένος σε μια καρέκλα με τα πόδια ακουμπισμένα στα κάγκελα και διαβάζοντας ένα βιβλίο, με τον ήλιο να ζωγραφίζει ένα πορτοκαλί δειλινό.
Δεν το αλλάζω με το καλύτερο laptop με την ποιο γρήγορη και αξιόπιστη ασύρματη επικοινωνία."

Ιδού το ψευδοπρόβλημα!
Ειλικρινά δεν μπορώ να σας καταλάβω όλους εσάς που ψάχνετε γωνίες για να στριμωχτείτε και διλήμματα για να διχαστείτε.
Μας προσφέρονται δύο δώρα, αμφότερα από την ανθρώπινη δημιουργικότητα, και εμείς μπαίνουμε αμέσως στη λογική "Ή το ένα, ή το άλλο".

Θαρρείς πως σύντομα θ' ακούσεις πως το ένα από τα δύο το προσφέρει ο Σατανάς για να μας διαβάλλει! Γιατί πρέπει να κινούμαστε διαρκώς ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, δέσμιοι δύο ανύπαρκτων ουσιαστικά εννοιών; Τι μεσαιωνικές φοβίες είναι αυτές;

Το αστείο με όλους εκείνους που επιβάλουν στον εαυτό τους να σκέφτεται, να ζει και να απολαμβάνει μέσα σε μια διαρκή αντιπαράθεση εννοιών αντίθετων και αντίρροπων μόνο κατά την υποκειμενική λογική και οπτική...
Το παράδοξο με αυτούς τους ανθρώπους που νιώθουν ότι για να υπάρξουν ως προσωπικότητες πρέπει να δημιουργήσουν πλαστά διλήμματα και να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο, απορρίπτοντας μαζοχιστικά, καθότι άνευ λόγου, τo Άλλο, είναι πως ουσιαστικά, και ανεξαρτήτως της επιλογής που τελικά κάνουν, σκέφτονται ακριβώς όπως ένας υπολογιστής ΧΩΡΙΣ να υπάρχει λόγος.

Σε δυαδικό σύστημα, όπου η μία επιλογή ΠΡΕΠΕΙ να είναι το "Μηδέν", το τίποτα, αυτό που πρέπει να ερμηνεύσουν ως ασήμαντο για να δώσουν αξία στο "Ένα", το επιλεγμένο, και στον εαυτό τους που επέλεξε "σωστά"...

Δηλαδή ο Leonardo Da Vinci που απόλαυσε μια ζωή χωρίς να δεθεί με τέτοια δεσμά είναι ανάξιος να χαρακτηριστεί ως μέγας τεχνίτης και τεχνολόγος επειδή δημιούργησε και εκπληκτικά έργα τέχνης, ή μήπως το αντίθετο καθώς σχεδίασε πολυσύνθετα και αξιοθαύμαστα έργα μηχανικής;

Κατά τη γνώμη μου, μια από τις μεγαλύτερες αρετές του ανθρώπου είναι ο ερασιτεχνισμός, ο πόθος και η αγάπη για την δημιουργία, και Τέχνη ό,τι δημιουργείται από την ανθρώπινη επιθυμία.

Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά εκφάνσεις της αδυναμίας μας...

εμμανουηλ said...

@ Ihadafarm

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η άποψή σας για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην ζωγραφική - κινηματογράφο! Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την μουσική...

Με μόνη διαφορά ίσως, ότι στην μουσική η νέα τεχνολογία χρησιμοποιείται κυρίως με λάθος τρόπο. Τί εννοώ; Σήμερα μουσική δεν γράφουν οι μουσικοί. Γράφουν οι κομπιουτεράδες. Έχουν εκμηδενίσει την αξία της μελωδίας και της αρμονίας και ασχολούνται αποκλειστικά με τους ήχους και το ρυθμό... Ακριβώς γιατί ειναι κομπιουτεράδες και όχι μουσικοί.

Γιαυτό έχουμε καταντήσει να ακούμε συνεχώς το ίδιο πράγμα σε παραλλαγές. Το ξέρετε ότι υπάρχουν καμμιά δεκαριά ενορχηστρωτές οι οποίοι κάνουν τις ενορχηστρώσεις σχεδόν για όλους τους καλλιτέχνες; Η ενορχήστρωση που είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο της αισθητικής που θέλει να περάσει ο συνθέτης, δεν γίνεται από τον συνθέτη αλλά άπο κάποιον άλλο (που ξέρει πιθανώς να χειρίζεται τα προγράμματα του υπολογιστή πολύ καλά)! Φανταστείτε τον Μοτσαρτ να έδινε τα κομμάτια του σε κάποιον άλλο για να τα ενορχηστρώσει, ή για να μην πάμε τόσο μακριά, φανταστείτε τον Χατζιδάκι να μην ενορχήστρωνε ο ίδιος τα κομμάτια αλλά να τα έδινε σε κάποιον άλλο! Μιλάμε για πράγματα αυτονόητα που στην Ελληνική πραγματικότητα είναι ακατάλληπτα!

Stavros Katsaris said...

Είναι από τις αγαπημένες φράσεις που έχω ακούσει ποτέ!
Επίσης δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αυτή την απέχθεια των καλλιτεχνών και των συγγραφέων για την τεχνολογία!
Έκπληκτος άκουσα γνωστό συγγραφέα να χρησιμοποιεί την λέξη "αναγκάστηκα" να καταφύγω στο ιντερνετ για να βρω τις πληροφορίες που χρειαζόμουν!
Σε ερωτήση μου γιατί "αναγκάστηκε" μου είπε πως απεχθάνετια την τεχνολογία και διάφορα άλλα τεχνοφοβικά!
Είναι περίπου το ίδιο με τη σχέση χρήματος και συγγραφέων που αποδέχονται οι κριτικοί!
Οσο πιο φτωχός ο καλλιτέχνης,συγγραφέας, τόσο πιο επιτυχημένο το έργο του!!!
Προσωπικά ακόμη και στη δική μου τη δουλειά η τεχνολογία έχει εισχωρήσει εδώ και αρκετά χρόνια (ευτυχώς!!!!)
Κάποτε καθάριζαν με σουγιά τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα!
Σήμερα παραλαμβάνω περι τα 10.000 τριαντάφυλλα κάθε εβδομάδα και η μηχανή κάνει τη ζωή μου πολύ πιο εύκολη!!
Ελπίζω πάντως πως τα πράγματα με το πέρασμα των χρόνω θα αλλάξουν!
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μεγαλώνουν με την τεχνολογία και μαθαίνουν να συνυπάρχουν και να δημιουργούν.
Μαζί με αυτούς και αρκετοί συγγραφείς και καλλιτέχνες ανακαλύπτουν τους υπολογιστές και τη δυναμή τους!

Α να μην ξεχάσω άλλη μια θρυλικά ατάκα του Δήμου : "Πέστε στη γρια γιαγιά σας να πετάξει το πλυντήριο και να γυρίσει στη σκάφη!"

Που να της το πω!
Θα με αποκληρώσει!!!!!!
χαχαχααχ!
Καλημέρα!

athanasia said...

Giannis 123 said...

Σκέφτομαι όμως μια εικόνα:

Στο μπαλκονάκι (ενός εξοχικού, μιας καμπίνας πλοίου, του σπιτιού σας - φαντασθείτε ότι θέλετε) καθισμένος σε μια καρέκλα με τα πόδια ακουμπισμένα στα κάγκελα και διαβάζοντας ένα βιβλίο, με τον ήλιο να ζωγραφίζει ένα πορτοκαλί δειλινό.
-----

Κι εγώ τη σκέφτομαι αυτή την εικόνα. Στη ζωή όμως, όταν κανείς δηλώνει "όλα ή τίποτα", συνήθως η ζωή απαντά "τίποτα".

Επομένως, έχω το βιβλίο μου ή τη μουσική μου για τις συνθήκες του δειλινού και της ησυχίας.

Έχω όμως και την Questia ανοιγμένη για να διαβάζω στίχους όταν κάνω διάλειμμα στη δουλειά μου, έχω και τη μουσική μου στον υπολογιστή μου για να κρατά αντίστιξη στην εγκεφαλικότητα όταν δουλεύω (ο Μπαχ και ο Glass, για παράδειγμα, είναι πολύ κατάλληλοι γι' αυτό).

Anonymous said...

Εmmanuil,

"Φανταστείτε τον Μοτσαρτ να έδινε τα κομμάτια του σε κάποιον άλλο για να τα ενορχηστρώσει, ή για να μην πάμε τόσο μακριά, φανταστείτε τον Χατζιδάκι να μην ενορχήστρωνε ο ίδιος τα κομμάτια αλλά να τα έδινε σε κάποιον άλλο!"

Φανταστείτε και εσείς με τη σειρά σας τον Μότσαρτ και τον Χατζηδάκι ως χρήστες και γνώστες των δυνατοτήτων ενός υπολογιστή...

Τα μέσα προωθούν τη δημιουργία ανεξαρτήτως χρήστη. Η έλλειψη μόνο τον ελιτισμό. Εκτός αν το ζητούμενο στην τέχνη είναι η επανάπαυση και ο συντηρητισμός που συνεπάγεται.
"Τα πάντα ρει" κι όποιος μπορεί και αξίζει ακολουθεί.

Ein Steppenwolf said...

Nikos Dimou said...
Αν ο Ντοστογιέφκη δεν είχε τρόπο καταγραφής και αναπαραγωγής της σκέψης του, δεν θα τον διάβαζε ο Γιάννης123 στο μπαλκονάκι του...

Και μάλιστα αν ο Ντοστογιέφσκι ή ο Μαρξ είχαν υπολογιστή, θα είχαν προλάβει να ολοκληρώσουν το έργο τους. Ο Ένγκελς πάλευε δεκαπέντε χρόνια με τα δυσανάγνωστα χειρόγραφα χιλιάδων σελίδων του φίλου του προσπαθώντας να συναρμολογίσει βιβλία. Αν όμως τα είχε σε ψηφιακή μορφή;

athanasia hat gesagt...
Κάποτε συζητούσα μ' ένα φίλο (μεταφραστή και συγγραφέα) αν βλέπει διαφορά στον τρόπο που γράφει στον υπολογιστή, σε σύγκριση με τον τρόπο που έγραφε παλιά σε χαρτί.

Είχαν ρωτήσει τον Umberto Eco αν παρατηρεί δομικές διαφορές μεταξύ αναλογικών και ψηφιακών κειμένων. Απάντησε ότι τα κείμενα που γράφει σε υπολογιστή είναι μάλλον παρατακτικά, παρά συντακτικά, ώστε να μπορεί ελεύθερα ν' αλλάζει τη σειρά των ενοτήτων, χωρίς ν' αλλάζει το νόημά τους. Ο φίλος σας μάλλον έγραφε ανέκαθεν παρατακτικά.

Periclis said...

Νίκος Μουζέλης: «το Internet και ο κυβερνοχώρος συγκαταλέγονται ανάμεσα στους τρόπους φυγής που υπονομεύουν το είναι μας μαζί με τα ναρκωτικά και την πορνογραφία».

Είναι λάθος αυτό; Δεν ισχύει; Η συγκεκριμένη φράση, τουλάχιστον, δεν υπονοεί ξεκάθαρα ότι το Internet είναι μόνο αυτό. Δηλαδή, π.χ. οι τρομοκράτες δεν χρησιμοποιούν το Internet; Παιδιά από την Ιαπωνία δεν συνεννοήθηκαν μέσω του Internet για να αυτοκτονήσουν; Δεν έχει και τις παραπάνω χρήσεις το Internet; Εντάξει, η «υπονόμευση του είναι μας» μπορεί να θεωρηθεί υπερβολική ως... έκφραση και υπάρχει ένα άρωμα... «χριστιανικής αμαρτίας», αλλά αυτά πρέπει να αφορούν τον γενικότερο χαρακτήρα του συγκεκριμένου και όχι την τεχνοφοβική του διάθεση μόνο.

Κώστας Γεωργουσόπουλος: «…ήθη, συμπεριφορές, μία καίρια λέξη, μία ντροπή, μία μυρωδιά, μία φέτα ψωμί και κυρίως πανηγύρια, μεθύσια, γλέντια, έρωτες και έριδες. Αυτά είναι η πατρίδα και αυτά τα διασώζει μόνο η γλώσσα. Δηλαδή ωμά ό,τι δεν μπαίνει στο Ιντερνετ, ό,τι ξερνάει ως απαράδεκτο ο κομπιούτερ».

Αν το δεις λίγο «ποιητικά» μπορείς να το πεις το παραπάνω. Μπορεί να υπάρχει μια αρνητική συναισθηματική φόρτιση στη φράση ενός ανθρώπου που δεν έχει πολυσυνηθίσει τα computer, που αισθάνεται μειονεκτικός εξ’αιτίας τους, που του επιβλήθηκαν και προσπαθεί να τους βρει κουσούρια ή μειονεκτήματα. Αλλά αυτό είναι τεχνοφοβία ή απλώς δυσκολία ή άρνηση προσαρμογής σε μια συγκεκριμένη τεχνολογία που αντιπροσωπεύει ένα νέο όγκο πληροφοριών, μια νέα εκπαίδευση και όπου εν πάση περιπτώσει you can’t teach new tricks to the old dog?

Γιώργος Κοροπούλης σε κείμενο με τίτλο "Ο εφιάλτης της Οθόνης": «η διαγραφή στην οθόνη έχει την ίδια σχέση με την διαγραφή στο χαρτί όπως ο θάνατος με τον ύπνο» και παρακάτω: «Έχει χαθεί η ίδια η υλικότητα της εργασίας, κι ακριβώς γι αυτό λαμπυρίζει μπροστά μου (φωτισμένη, όπως οι εφιάλτες, από μέσα – μ’ ένα δικό της παράξενο φως) η εικόνα του αμετάκλητου χρόνου. Η οθόνη απορροφά το παρόν μου κι εμένα τον ίδιο σε ένα χώρο παγερό, όπου μπορώ να τροποποιώ το κείμενο επ’ άπειρον χωρίς να το αγγίζω».

Αν είσαι λίγο… μανιοκαταθλιπτικός καλλιτέχνης μπορεί να το πεις το παραπάνω και να στέκει (αν είσαι στη κατάλληλη διάθεση καθώς την προηγούμενη μέρα έχασες όλο το αγαπημένο σου σόι). Αλλά πρέπει να δηλώσεις πρώτα ότι είσαι καλλιτέχνης γιατί αν είσαι κοινός θνητός μπορεί να σου έρθουν οι τομάτες. Εγώ πάντως δεν έχω αντίρρηση να βλέπει κανείς έτσι τα πράγματα καθώς η μιζέρια είναι δικαίωμα του καθενός και δεν αποτελεί σοβαρό ζήτημα.

Η τεχνολογία είναι μια πραγματικότητα που όσο μίζερος κι αν είναι κανείς δεν μπορεί να την αρνηθεί τελικά. Αναγκαστικά, την επόμενη ακριβώς στιγμή, θα αυτοδιαψευσθεί. Η άρνησή της είναι εκτός πραγματικότητας.

Και οι συγκεκριμένοι, βέβαια, καταθλίβονται (αν καταθλίβονται ή συνεχίζουν να καταθλίβονται) με τους υπολογιστές, όχι με την τεχνολογία γενικά. Θα πρέπει να είναι αρκετά ηλικιωμένοι, άνθρωποι που για πολλά χρόνια δούλεψαν με διαφορετικά τεχνολογικά μέσα και δεν τους ενδιαφέρει να δουν τα πλεονεκτήματα των νεότερων.

Εν το μεταξύ το ξέρουμε το ανέκδοτο: «Εντάξει, μια μαλακία είπαμε και εμείς.»

Εγώ πάντως δεν θα ξόδευα τον χρόνο μου να γράψω βιβλίο για την μιζέρια μερικών ή την αδυναμία προσαρμογής τους στους υπολογιστές. Το ότι κάποιος δεν θέλει να οδηγήσει αυτοκίνητο, αυτό μπορεί και να χρήζει ψυχιατρικής διερεύνησης. Δεν είναι απαραίτητα λόγω καλλιτεχνικών πεποιθήσεων ή συγκεκριμένου «αντιτεχνολογικού» σκεπτικού (που εκ των πραγμάτων θα ήταν κάτι παράλογο).

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά δεν μου έχει τύχει να διαβάσω μίζερους ανθρώπους, με όποιο τρόπο κι αν βρίσκει διέξοδο η μιζέρια τους. Και οπωσδήποτε δεν παίρνω μέρος στο δικό τους παιχνίδι. Η τεχνολογική πραγματικότητα είναι το 100% των πάντων και ότι το 80% του... ποιού; Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι, που λένε.

Επιμένω. Κάποια στιγμή πρέπει να εγκαταλείπουμε τα φαντάσματα που μας καταδιώκουν. Ο καθένας τα δικά του.

tassos georgakopoulos said...

Αντί ατελείωτου καταλόγου.
Τα οικιακά ζωα είναι προιόντα πρωιμης βιοτεχνολογίας (με απλές μεθοδους γενετικής)
Τα πρωτα οπλα που βοήθησαν τον άνθρωπο να επιβιώσει (και μετα να φιλοσοφήσει Υψηλά) είναι επιτευγματα τεχνικής.
Η ποίηση που υπάρχει μέσα στην κβαντική θεωρία και οι συλλογισμοί που απορέουν απο αυτή είναι προιον υψηλής αισθητικής σκέψης. Ο φορμαλισμός της δε απαιτεί περίτεχνες ενεργειες.

Το ξεδίπλωμα και ξαναδίπλωμα της χρωματινικης δομής του DNA για να αποκαλυψει τα γονίδια του ώστε να εκφραστουν μοιάζει με χορό που αμφιβάλλω αν τα μέρη του μπορεί να συνθέσει με τέτοια επιτυχία χορογράφος. Και αυτά μόνο με την βοήθεια υψηλής τεχνικής μπορέσαμε να τα δούμε. Ούτε στοχαστικά ούτε δια αποκαλύψεως.

Όταν κάποιος προσπαθεί να επιτύχει ένα τεχνολογικό θαύμα έχει την ίδια
προσήλωση και εσωτερική ταραχή, συναισθήματα, που έχει και κάποιος που ασχολείται σοβαρά(=τον ενδιαφερει) με την τέχνη, ακόμα και ανάλογη οίηση.

Μόνο που σ΄αυτή την χρονική συγκυρία νομίζω ότι η τεχνολογία και η αποκάλυψη μυστικών απο την Επιστήμη εχει πιο πολλά να μας πεί. Η τέχνη πρέπει αυτή τη στιγμή να ανασυνταχτεί και να μάθει.

Marilena said...

Διαφωνώ με τη συλλήβδην δαιμονοποίηση της τεχνολογίας. Εξαιτίας αυτής έχουμε σήμερα τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε και διαφορετικά έργα τέχνης. Μίξεις διαφορετικών τεχνικών, φαντασμαγορικές ταινίες.
Θεωρώ επίσης, ότι έχουμε κερδίσει σε ελευθερία επιλογών εξαιτίας αυτής της τεχνολογικής προόδου. Το ίδιο το αυτοκίνητο μας δίνει ελευθερία μετακίνησης. Σκεφτείτε να μην το έχεις και να έχεις λ.χ. να ψωνίσεις για την εβδομάδα. Πώς θα πας στο super market, πώς θα κουβαλήσεις τα ψώνια κλπ. Πόσο χρήσιμο είναι το κινητό τηλέφωνο σε ελύθερους επαγγελματίες, δεν χρειάζεται καν να αναφερθεί. Η αξία των ηλεκτρονικών τραπεζών πληροφοριών είναι μέγιστη.
Βεβαίως, αν ξημεροβραδιάζεται κάποιος στην τηλεόραση και βλέπει Αννίτα ή αν ένας έφηβος περνά όλο τον ελεύθερο χρόνο παίζοντας ηλεκτρονικά, τότε ασφαλώς δε φταίει η τηλεόραση και το game boy.
Εμείς επιλέγουμε τη χρήση που θα κάνουμε στα τεχνολογικά εργαλεία.
Πάντως, όλοι αυτοί που αρνούνται να οδηγήσουν αυτοκίνητο ή να αποκτήσουν κινητό, μου δίνουν την εντύπωση ότι αρνούνται να προσαρμοσθούν, να κοινωνικοποιηθούν. Μάλλον θεωρούν εαυτούς καλύτερους γιατί προφανώς έχουν τη δυνατότητα να έχουν σωφέρ ή να πληρώνουν ταξί για τις μετακινήσεις τους. Τα ψώνια μάλλον τα κάνει κάποια οικιακή βοηθός.
Όσο για όλους αυτούς τους διανοούμενους, οι οποίοι είναι αντίθετοι και εχθρικοί προς το διαδίκτυο, θέλω να πιστεύω ότι ίσως ακόμη δεν το έχουν ανακαλύψει επαρκώς.
Τους χαιρετισμούς μου σε όλους.

Nikos Dimou said...

periclis said...
Επιμένω. Κάποια στιγμή πρέπει να εγκαταλείπουμε τα φαντάσματα.

-----------------------------

Δεν μιλάω για φαντάσματα αλλά για τους υπαρκτούς έλληνες συγγραφείς που αρνούνται την πραγματικότητα η οποία τους περιβάλλει.

Θα μου επιτρέψετε - μια και ανήκω στον χώρο - να έχω εικόνα για το θέμα.

Εσείς, εκτός από αφ υψηλού αντιρρήσεις, δεν είδα να κομίζετε κάτι.

Periclis said...

Επομένως μας μιλάτε (μα τι πρόβλημα και αυτό με τον πληθυντικό;) για το δικό σας συνάφι (εν Ελλάδι). Τους υπόλοιπους μας απασχολεί ιδιαίτερα, ειδικά σε σχέση με την τεχνολογία; Και τελικά μήπως οι "προβληματικοί" συγκαταλέγονται μόνο μεταξύ των γεροντότερων; Θα ήταν δικαιώτερο να γίνει μια έρευνα επ'αυτού.

Αλλά τώρα που μου το λέτε, γιαυτό το 80%, ίσως πρέπει να είμαι ευτυχής που έχω να διαβάσω βιβλίο Ελληνα συγγραφέα (λογοτέχνη) από το 1984 όταν διάβασα την "Αναφορά στο Γκρέκο" του Καζαντζάκη.

Αλλιώς θα πάθαινα κατάθλιψη. Αλλο ένα + στην παγκοσμιοποίηση και στην Αγγλική γλώσσα.

Γιαυτό δεν σας αναγνωρίζουν οι συνάδελφοί σας. Ούτε βαλτός νά'σαστε.

Giannis123 said...

@ΝΔ

νόμιζα πως φυτρώνουν αυτοφυώς....

@ Reactor69

Είπα ότι ανάμεσα στο
διάβασμα στο μπαλκονάκι και
στο bloging προτιμώ το πρώτο.
Δέν είπα οτι υπάρχουν αυτές οι δύο επιλογές και εγώ διαλέγω την πρώτη.
Άλλωστε υπάρχει και η παραλία, το μπαράκι με τους φίλους, η κρεβατοκάμαρα..........
και η 911 turbo στο parking.

"Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά εκφάνσεις της αδυναμίας μας... "

Και κάτι άλλο.
Δεν έχω προσωπικό κινητό και ζηλεύω αυτούς που έχουν πετάξει την τηλεόραση από το μπαλκόνι.
Λέτε να μετακομίσω στο Άγιο Όρος;
(αν και εκεί τα κινητά είναι περισσότερα από τους μοναχούς)

Α.... Ναι......
δεν έχω και Λήαρ τζετ.


Ο/Η athanasia είπε...

Κι εγώ τη σκέφτομαι αυτή την εικόνα. Στη ζωή όμως, όταν κανείς δηλώνει "όλα ή τίποτα", συνήθως η ζωή απαντά "τίποτα".

Σας είπε κανείς όλα ή τίποτα;
Bloging κάνω αυτή τη στιγμή.
Επιλογή έκανα
Είπα χρήση και όχι κατάχρηση.
Είπα παν μέτρον άριστον

tk said...

* Πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή το 1985. Θυμάμαι το μακαρίτη τον Οδυσσέα Ελύτη που ερχόταν στο σπίτι μερικές φορές, και του έδειχνα πώς δουλεύω. Ο Ελύτης δεν έγραφε στο χέρι, χρησιμοποιούσε γραφομηχανή. Επειδή ήταν ψείρας και τελειομανής, έγραφε σελίδες, και όταν κάτι δεν του άρεσε, το πέταγε όλο. Δεν μπορούσε να διορθώνει και να μουτζουρώνει. «Αυτό που κάνεις», μου έλεγε για τον υπολογιστή «είναι το όνειρο της ζωής μου. Μακάρι να το είχα προλάβει».*

Φαντάζομαι το θυμάστε κ. Δήμου?

Και επειδή καλό είναι να ξέρουμε τι λάνε οι μεγάλοι για κάποια πράγματα, καλύτερο όμως είναι να έχουμε και εμείς άποψη, η δική μου γνώμη είναι πως δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε τέτοια διλήματα. Άλλωστε και η τέχνη και η τεχνολογία προσπαθούν να κάνουν τη ζωή μας πιο ευχάριστη. Και για να δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα, το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή γράφω αυτό το σχόλιο το οφείλω στο γεγονός ότι αγόρασα πρόσφατα laptop με wireless modem και έτσι καταφέρνω και χρησιμοποιώ το internet από το σπίτι μου (δεν έχω σταθερό τηλέφωνο). Ακριβώς για τον ίδιο λόγο (το wireless) έφτιαξα και το blog μου. Δεν θα έμπαινα σε αυτήν την διαδικασία αν δεν είχα πρόσβαση στο internet τόσο εύκολα. Χρωστάω λοιπόν στο καινούριο μου laptop την διεύρυνση των πνευματικών μου οριζόντων, την διεύρυνση του κύκλου γνωριμιών μου, καθώς και του αναγνωστικού μου κοινού.

Nikos Dimou said...

Periclis said...
Επομένως μας μιλάτε (μα τι πρόβλημα και αυτό με τον πληθυντικό;) για το δικό σας συνάφι (εν Ελλάδι).

------------------------------

τυχαίνει να ζω εδώ...

____________

morfeas
Ο Ελύτης ήταν εξαίρεση. Είχε γράψει κι ένα ποίημα για την Άλφα Ρομέο που δεν του συγχώρησαν ποτε...

tk said...

Μια εξαίρεση που πήρε ένα Νόμπελ...

Anonymous said...

Giannis123,

Ζητώ συγνώμη, έπρεπε να τονίσω πως το σχόλιο σας ήταν απλά η αφορμή και μάλλον κακώς βασίστηκα σε αυτό διότι κατόπιν παρασύρθηκα πολύ μακριά. Οντως εκφράσατε προτίμηση, αν και παραθέτοντας ειδικώς τα laptop και τα ασύρματα δίκτυα, και όχι μία από τις χρήσεις τους το blogging, η εντύπωση που αφήνει το σχόλιο σας είναι αυτή της απαξίωσης του μέσου.

"Α.... Ναι......
δεν έχω και Λήαρ τζετ."

Προφανώς διότι δεν διαθέτει μπαλκονάκι... :)))


Γάτε,

"Ο Ελύτης ήταν εξαίρεση. Είχε γράψει κι ένα ποίημα για την Άλφα Ρομέο που δεν του συγχώρησαν ποτε..."

Βάσει της επιλογής της μάρκας να υποθέσω;!

Somebody961 said...

Παρατηρώ από τα σχόλια αλλά και από τη ζωή την ίδια την ίδια αντιμετώπιση της τεχνολογίας, και συγκεκριμμένα για τους υπολογιστές.
Υπάρχει από τους αδαείς η εξής εφόσον 'αναγκαστούν' να δημιουργήσουν ένα έργο.
Οντας αδαείς πέφτουν με τα μούτρα και λένε : πωω πωωω δυνατότητες! Πρέπει(!) να τις εκμεταλευτώ. ΟΛΕΣ!
Ετσι, παράγεται μουσική μονάχα με ορισμένα ριφς, κείμενα που έχουν λογιώ λογιώ γραμματοσειρές (κλασσικό λάθος νέων στις γραφικές τέχνες), ταινιούλες με ίδια fade-in και fade-out effects και άλλα παρόμοια.
Ετσι θαρρώ πως την 'πάτησε' ο Eco στο περί παρατατικής και συντακτικής γραφής. Δεν το υπαγορεύει ο υπολογιστής αυτό! Γράφεις όπως ΕΣΥ θέλεις.

Δεν είναι το μέσον ο σκοπός.
Το μέσον παρέχει ελευθερία για να δημιουργήσεις, φέρεις σε απτή/ορατή μορφή οτιδήποτε ΠΡΟΥΠΑΡΧΕΙ πρώτα από όλα στο κεφάλι του δημιουργού. Απο μόνο του είναι ανοικτό προς πάσα κατεύθυνση.

Σαν να έχουμε το κλασσικό παράδειγμα με το μαχαίρι και μόνον ..σφάζουμε αντί να κόψουμε όμορφα ζαρζαβατικά ώστε να ικανοποιείται και το μάτι σε ένα όμορφα διακοσμημένο τραπέζι.

tk said...

Η ALFA ROMEO

Θαύμασα τον Παρθενώνα
και στην κάθε του κολόνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα

Όμως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ Alfa Romeo

Καλοκαίρια και χειμώνες
να 'ναι γύρω μου ελαιώνες
πίσω μου όλ' οι αιώνες

Κι όπου μπρος μου ο δρόμος βγάζει
και σε πειρασμό με βάζει
δώσ' του να πατάω το γκάζι

Με τη δύναμη του λιόντα
και με του πουλιού τα φόντα
πιάνω τα εκατόν ογδόντα

Γεια σας θάλασσες και όρη
γεια σας κι έχω βάλει πλώρη
για της Αστραπής την Κόρη.

Οδυσσέας Ελύτης

Ομολογώ πως το αγνοούσα. Να 'ναι καλά το ΄"ιντερνέτ" όμως!

εμμανουηλ said...

@ reactor69

Είπατε :

"Φανταστείτε και εσείς με τη σειρά σας τον Μότσαρτ και τον Χατζηδάκι ως χρήστες και γνώστες των δυνατοτήτων ενός υπολογιστή..."

Δυστυχώς δεν έγινα κατανοητός. Αυτό που λέτε δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που είπα. Το θέμα που έθιξα δεν έχει να κάνει με το αν οι γνώσεις ενός υπολογιστή θα βοηθούσαν τον Μότσαρτ ή τον Χατζιδάκι. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι ένας υπολογιστής θα έδινε στον Μότσαρτ την δυνατότητα να μεγαλουργήσει ακόμα παραπάνω. Καταρχήν θα παρήγαγε πολύ περισσότερο έργο, αφού αντί να γράφει με το χέρι τις μελωδίες στις παρτιτούρες θα μπορούσε απλώς να τις παίζει σε ένα αρμόνιο και να βγαίνουν κατευθείαν οι νότες, αφετέρου θα είχε ανά πάσα στιγμή μία ορχήστρα για να πειραματίζεται!

Ακόμα και τότε όμως, τις ενορχηστρώσεις θα τις έκανε ο ίδιος. Δεν θα άφηνε έναν κομπιουτερά να διαμορφώσει ίσως το σημαντικότερο μέρος ενός μουσικού κομματιού : την ενορχήστρωση. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει σήμερα ίσως γιατί οι μουσικοί έχουν αρνητική στάση απέναντι στην τεχνολογία.

s_pablo said...

Ο/Η Alexandros είπε...
Οι θετικές επιστήμες είναι η πιο παρεξηγημένη μορφή τέχνης.

-------------------------------

Τέχνη δεν θα τις έλεγα τις θετικές επιστήμες, αλλά η σκέψη ότι υπάρχει ένας αριθμός που είναι η τετραγωνική ρίζα του -1 κρύβει λίγη ποίηση.

Κε Δήμου εξαιρετικό ποστ. Πάντα τέτοια

Nikos Dimou said...

Παρενθετικά να πω ότι ο Χατζιδάκις είχε εμπιστευθεί ενορχηστρώσεις σε άλλους.

Και γενικά στην ιστορία της μουσικής υπήρχαν πάντα καλοί συνθέτες με αδυναμία στην ενορχήστρωση και άλλοι, λιγότερο σημαντικοί που έλαμπαν σαν ενορχηστρωτές.

Το τι θα είχαν κάνει με ένα κομπούτερ παραμένει εικασία.

Alexandros said...

@s_pablo

Για σκέψου επίσης την διάσημη σειρά fibonacci που απαντάται σε όλη την φύση. Όπως και ο κανόνας της χρυσής τομής.

Anonymous said...

Εmmanuil,

Zητώ συγνώμη για δεύτερη φορά(σύμφωνα με την γνωστή παροιμία, το φιλότιμο σήμερα πρέπει να πήδηξε από το παράθυρο!). Εχετε δίκιο, δεν διαφωνούμε απλά δεν γίνατε αντιληπτός.
Κάτι ο περιορισμός του μέσου σε γραπτό κείμενο, κάτι το πρωινό momentum που με κατέλαβε...

Την καλησπέρα μου!

εμμανουηλ said...

ΝΔ είπε :

"Παρενθετικά να πω ότι ο Χατζιδάκις είχε εμπιστευθεί ενορχηστρώσεις σε άλλους."

Υποθέτω έχοντας δώσει προηγουμένως πολύ αυστηρές οδηγίες. Αν όχι, τότε πραγματικά εκπλήσσομαι!

Αγαπητέ κ. Δήμου, δυστυχώς υπάρχει η τάση να διαχωρίζουμε την σύνθεση από την ενορχήστρωση. Αδυνατώ να καταλάβω την έκφραση καλός συνθέτης, μέτριος ενορχηστρωτής και το αντίστροφο. Αυτά πάνε μαζί, η ενοχρήστρωση είναι ζωτικό μέρος της σύνθεσης. Συνθέτης δεν είναι μόνο αυτός που γράφει μια ωραία μελωδία. Αυτό όλοι μπορούν να το κάνουν. Η ουσία είναι πώς θα την ενορχηστρώσει και πώς θα την εναρμονίσει. Διαφορετική ενορχήστρωση και εναρμόνιση στην ίδια μελωδία μπορεί να δώσει τελείως διαφορετικό ύφος και συναισθήματα.

Συγχωρέστε με για το off topic, αν νομίζετε ότι έχω ξεφύγει κόψτε το σχόλιο.

εμμανουηλ said...

@ reactor69

Κανένα πρόβλημα, αλοίμονο! Γραπτός λόγος γαρ! Την καλησπέρα μου επίσης!

Ein Steppenwolf said...

Somebody hat gesagt...
Ετσι θαρρώ πως την 'πάτησε' ο Eco στο περί παρατατικής και συντακτικής γραφής. Δεν το υπαγορεύει ο υπολογιστής αυτό! Γράφεις όπως ΕΣΥ θέλεις.

Δεν την πάτησε ο Έκο. Τα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου του παρείχαν ξαφνικά τη δυνατότητα ν' αλλάζει τη σειρά των περιόδων και παραγράφων σ' ένα κείμενο. Θεωρητικά γίνεται και σε κείμενο που γράφεται σε χαρτί, αλλά είναι τεράστιος κόπος. Προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη νέα δυνατότητα, έκανε τη γραφή του παρατακτικότερη.

emmanuil hat gesagt...
ένας υπολογιστής θα έδινε στον Μότσαρτ την δυνατότητα να μεγαλουργήσει ακόμα παραπάνω.

Ένας υπολογιστής θα έσωζε την οικογένεια Μπαχ ή τον Τέλεμαν απ' την υποχρέωση ν' αντιγράφουν με το χέρι τις πάρτες για τους χορωδούς και τους μουσικούς. (Ο Μπαχ έγραφε μια καινούργια καντάτα την εβδομάδα, ο Τέλεμαν δύο).

Οι σύγχρονοι συνθέτες που χρησιμοποιούν υπολογιστή, εκτός του ότι παράγουν μ' ένα κλικ άψογες πάρτες, χωρίς ούτε μια νότα λάθος, μπορούν ν' ακούσουν την εκτέλεση του έργου απ' τον υπολογιστή, χωρίς να χρειαστεί κάποια πολυμελής ορχήστρα να κάνει πρόβες βδομάδες ολόκληρες το συνήθως τεχνικά απαιτητικότατο έργο.

Η έκδοση μουσικών έργων χωρίς λάθη ήταν πριν την έλευση των υπολογιστών αδύνατη, διότι η διορθωμένη πάρτα έπρεπε ν' αντιγραφτεί με το χέρι, μια διαδικασία που προκαλούσε νέα λάθη. Διόρθωση, αντιγραφή, διόρθωση, αντιγραφή, χωρίς τέλος. Κι αυτά για έργα του Μπαχ. Με τα δωδεκαφθογγικά έργα τα πράγματα δυσκόλευαν αφάνταστα.

Τώρα με τον υπολογιστή όχι μόνο διορθώνονται λάθη χωρίς να εισάγονται καινούργια, αλλά μπορούν κι ελέγχονται οι παρτιτούρες μηχανικά, βάζοντας τον υπολογιστή να ψάξει για λάθη στην αρμονία ή -σε δωδεκαφθογγικά έργα- για λειψές σειρές.

Nikos Dimou said...

Ξεχνάτε ότι υπάρχουν σημαντικοί συνθέτες που έγραψαν για ένα ή λίγα οργανα. (Π. χ. ο Σοπέν, του οποίου τα κοντσέρτα για πιάνο υποφέρουν από φτωχή ενορχήστρωση).

Πολλά από τα καλύτερα έργα του Χατζιδάκι γράφτηκαν για ένα η δύο πιάνα και δεν ενορχηστρώθηκαν ποτέ.

christoforos said...

Μπορεί οι παρατηρήσεις και οι ενστάσεις του pericles να είναι αφ'υψηλού είναι όμως και υψηλού IQ.

Δεν γνώριζα τα λόγια του Μουζέλη. Είναι πάντως γεγονός ότι οι σχέσεις των κοινωνικών επιστημών -τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες ειδικά - με την τεχνολογία ήταν προβληματικές.
Πως θα μπορούσε άλλωστε έπειτα από τα "θαύματα" του Β'ΠΠ.

Όχι πλέον.

υ.γ.: Θα πείτε βεβαίως για τον άνθρωπο και το μαχαίρι. Έλα όμως που ο Μπράουν δεν θα εξέλισσε τις ρουκέτες αν δεν βρισκόταν η χώρα του σε πόλεμο. Ούτε ο ψυχρός πόλεμος προέκυψε εν αγνοία των τεχνολόγων. Οι "κουλτουριάρηδες", με άλλα λόγια, έχουν δίκιο όταν ασκούν κριτική στην αφελή πίστη των τεχνο-φιλικών, συγκεκριμένα στην πεποίθησή τους ότι η επιστήμη ή η τεχνολογία συνιστούν ικανό παράγοντα για την ηθική "εξέλιξη" των ανθρώπων.

Nikos Dimou said...

chris
δεν γνωρίζω "τεχνο-φιλικούς" με τόσο αφελή πίστη. Τι σχέση έχει η τεχνολογία με την ηθική εξέλιξη;

Ίσως όμως να μην έχω τόσο υψηλό I.Q.

Nikos Dimou said...

chris
Ο Μουζέλης τελευταία φλερτάρει και με την θεολογία. Καταρράκωσε κριτικά και τον Dawkins χωρίς να τον έχει διαβάσει...

christoforos said...

Ο/Η Nikos Dimou είπε...
δεν γνωρίζω "τεχνο-φιλικούς" με τόσο αφελή πίστη
---
Προσωπικά εννοείτε;

Ο/Η Nikos Dimou είπε...
Τι σχέση έχει η τεχνολογία με την ηθική εξέλιξη;
---
Οι ιδεολόγοι την υπαινίσσονται - αρκετοί μάλιστα την υπόσχονται.

Alexandros said...

@ Chris

Κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις. Κατά την διάρκεια του β.Π.Πολέμου ανακαλύφθηκε και αναπτύχθηκε η τεχνολογία του Radar (της οποίας την συμβολή στις τηλεπικοινωνίες την γνωρίζουμε όλοι). Επίσης η αποκρυπτογράφιση των κωδίκων οδήγησε στην σύλληψη της ιδέας του Ηλεκτρονικού υπολογιστή από τον Άλαν Τιούρινγκ!

Nikos Dimou said...

chris said...
Οι ιδεολόγοι την υπαινίσσονται - αρκετοί μάλιστα την υπόσχονται.

---------------------------

Την ηθική εξέλιξη; Name one (a serious one).

Et in Arcadia ego said...

Υπαρχει καποια λεξη που να ξεχωριζει καλυτερα την τεχνη της ζωγραφικης απο την αρχιτεκτονικη π.χ. ?
Οι Γερμανοι θεωρουσαν τον πολεμο μια τεχνη, μια βασιζομενη πανω σε επιστημονικες βασεις, ελευθερη , δημιουργικη (!) πραξη. Τι ειναι αυτο που μας πηγαινει απο τον Marcel Duchamp στον Pei και στον Erich von Manstein?
Πιστευω πως οσο περισσοτερο λαμβανουμε υπ'οψη μας την ανθρωπινη φυση , τοσο το εργο μας πλησιαζει την τεχνη. Για μενα τα μαθηματικα και η φυσικη για παραδειγμα ειναι εντελως στο αλλο ακρο , χωρις το παραμικρο στοιχειο "τεχνης" γιατι οι μαθηματικοι θα εκαναν ακριβως τα ιδια πραγματα και αν ηταν δικεφαλα οντα απο τον αλφα του ωριωνα.
Το marketing ομως ειναι τεχνη !
Ειναι μια μπλεγμενη κατασταση.

christoforos said...

Διάβασα την κριτική του στο Βήμα. Θυμήθηκα όμως και το δικό σας ποστ. Εκεί είχα δώσει σύνδεσμο σε κείμενο του Terry Eaglenton.

Φλερτ με θεολογία ο Μουζέλης; Δεν νομίζω..

Ο/Η Alexandros είπε...
Επίσης η αποκρυπτογράφιση των κωδίκων οδήγησε στην σύλληψη της ιδέας του Ηλεκτρονικού υπολογιστή από τον Άλαν Τιούρινγκ!
---
Alexandros πολύ καλή υπενθύμιση. Δύο όψεις, ναι. Τον ταλαίπωρο τον Τούρινγκ τον ανάγκασαν να υποβληθεί σε ορμονοθεραπείες γιατί ήταν gay. Τελικά αυτοκτόνησε.

christoforos said...

Ο/Η Nikos Dimou είπε...
Name one (a serious one).
---
O Leibniz πιάνει;

Alexandros said...

Ο κ.Μουζέλης ζήτησε συγγνώμη (προς τιμήν του) για την πρόωρη κριτική που άσκησε.
Επίσης ανέφερε τον Comte , τον πατέρα του θετικισμού , ο οποίος υποστήριζε την επίλυση όλων των προβλημάτων, ηθικών , πολιτικών , θρησκευτικών με την βοήθεια της επιστήμης.
Άρα λοιπόν κ.Δήμου υπήρχε τουλάχιστον ένας που υποστήριζε την σχέση ηθικής-επιστήμης...

christoforos said...

Ο Μπένθαμ; Ο Μαρξ; Δεν ήταν φιλικοί προς τη τεχνολογία; Το πανοπτικόν τι ήταν; Η κομμουνιστική κοινωνία τι ήταν; Οι θεωρίες των σταδίων τι είναι;

Nikos Dimou said...

Leibnitz, Bentham, Comte, Marx - τίποτα παλιότερο δεν έχετε να προτείνετε;

Εννοούσα σύγχρονους!

Και φυσικά δεν ισχυρίστηκε κανείς από αυτούς (ούτε τότε στον πιο αφελή προοδευτισμό) ότι η τεχνολογία θα βελτιώσει ήθικά τον άνθρωπο.

Κάτι για την επιστήμη έλεγαν - αλλά για τεχνολογία...

Anonymous said...

Αλέξανδρε,

"Κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις. Κατά την διάρκεια του β.Π.Πολέμου ανακαλύφθηκε και αναπτύχθηκε η τεχνολογία του Radar (της οποίας την συμβολή στις τηλεπικοινωνίες την γνωρίζουμε όλοι)."

Και φυσικά την πυρηνική ενέργεια που σήμερα μας υπόσχεται την πυρηνική σύντηξη και την, πρακτικά, αέναη ενέργεια!
Through trial and error we evolve!
(Αν δεν παινέψω και το σπίτι μου...)

Αγαπητοί Cris και Γάτε,

Αν ένας άνθρωπος συμπεριφέρεται απέναντι στην επιστήμη και την τεχνολογία, όπως ένα παιδί απέναντι σε ένα παιχνίδι, σίγουρα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το παιχνίδι που έχει απέναντί του ένα παιδί.

Από το παιχνίδι, όμως, λαμβάνεις νέες εμπειρίες και γνώση, με λίγα λόγια μόρφωνεσαι ως άτομο.
θεωρώντας, λοιπόν, πως η ηθική προκύπτει από την κουλτούρα, την διαπαιδαγώγηση και την νοοτροπία ενός ανθρώπου, τότε ναι, μπορούμε να πούμε πως η επιστήμη, και η τεχνολογία ως εφαρμογή αυτής στην πράξη, αποτελούν παράγοντες εξέλιξής της.
Αν κάνω λάθος διορθώστε με.

Μια επισήμανση μόνο, η εξέλιξη ως έννοια δεν έχει πρόσημο.

antvol said...

Η δαιμονοποίηση της τεχνολογίας από ανθρώπους του πνεύματος είναι απόλυτα υπαρκτή κατάσταση, όπως σωστά επισημαίνει ο ΝΔ, την οποία, δυστυχώς, βιώνω πολύ συχνά.

Παρατηρώντας. εδώ και καιρό, από κοντά, ένα δείγμα τέτοιων ανθρώπων, έχω καταλήξει, με τη σειρά μου, σε ορισμένα συμπεράσματα:

-Οι αντιτεχνολόγοι δεν είναι εναντίον κάθε τεχνολογίας. Είναι εναντίον κάθε ΝΕΑΣ τεχνολογίας, δηλαδή κάθε τεχνολογίας που είναι υποχρεωμένοι, αν δεν την απορρίψουν, να την μάθουν (γι αυτό και καταριούνται πχ το κινητό ή τον υπολογιστή, ενώ βρίσκουν φυσικό να οδηγούν αυτοκίνητο, να έχουν σταθερό τηλέφωνο και γραφομηχανή). Η παλιά τεχνολογία, γι αυτούς, απλά δεν είναι τεχνολογία.

-Με το που εμφανίζεται η νέα τεχνολογία, οι αντιτεχνολόγοι, πρώτοι απ' όλους, υιοθετούν κάθε αρνητικό άρθρο και σχόλιο και αρχίζουν να απαριθμούν α. τα άπειρα κακά που συνεπάγεται, για την κοινωνία, η χρήση της και β. τους λόγους που την καθιστούν απολύτως περιττή (το ίντερνετ απειλεί την κοινωνία με φοβερά δεινά -πορνογραφία, οικονομικό έγκλημα, εκμετάλλευση ανηλίκων κλπ -, το κινητό βράζει τους εγκεφάλους μας κλπ). Για τα καλά της τεχνολογίας, κουβέντα βέβαια.

-Όταν, τελικά, σναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τη νέα τεχνολογία, α. Την εκμεταλλεύονται στον ελάχιστο δυνατό βαθμό (πχ κινητό μόνο για κλήσεις και απάντηση σε κλήσεις), β. αρνούνται κάθε της εξέλιξη (νέες συσκευές, νέο λογισμικό, νέες δυνατότητες) και γ. τρέμουν και στην ιδέα της αντικατάστασής της με κάτι εντελώς διαφορετικό.

-Είναι περήφανοι για τη στάση τους αυτή και κατηγορούν τους άλλους για "αντιπνευματικότητα". Ανάγουν, δηλαδή, την ανικανότητά τους σε αξία και την ικανότητα των άλλων σε απαξία.

-Μιλούν περιφρονητικά για τους ανθρώπους της τεχνολογίας, τους οποίους και θεωρούν, γενικά, ως "τεχνίτες" και όχι ως φορείς πνεύματος.

κλπ κλπ.

Έχω προσπαθήσει να εξηγήσω τις αιτίες του φαινομένου αυτού, καμία όμως από τις απαντήσεις που μπορώ να δώσω δεν μου φαίνεται (από μόνη της) απόλυτα ικανοποιητική.

Εντοπίζω, πάντως, ως την πιο σημαντική (για μένα) αιτία τον φόβο που πολλοί "διανοούμενοι" αισθάνονται μπροσά στην ελευθερία που η τεχνολογία, μοιραία, δίνει στους ανθρώπους (σύνδρομο του Προμηθέα, του πανέμορφου αυτού μύθου).

Κι αυτό γιατί, ο άνθρωπος που μπορεί να επεκτείνει, μέσω της τεχνολογίας, το κορμί του, τις γνώσεις του και τη σκέψη του, μοιραία θα το κάνει. Και τότε υπάρχει φόβος να μην έχει και τόσο ανάγκη από "καθοδηγητές",από "ιεράκείμενα", από "γραμμή", από άλλους να του λένε τι να κάνει, πού να πάει, τι να πιστεύει και τι να σκέφτεται. Ή, ακόμη χειρότερα, να βρει άλλους καθοδηγητές κι άλλους παραδείσους. Πράγμα που, για μεγάλη μερίδα της διανόησης (ιδίως αριστερού τύπου), είναι απαράδεκτο.

Κλείνω υπενθυμίζοντας την άμεση και καίρια αντίδραση της καθολικής εκκλησίας στην μεγαλύτερη, για πολλούς, εφεύρεση, δηλ. στην τυπογραφία:

Index Librorum Prohibitorum, Κατάλογος απαγορευμένων προς εκτύπωση βιβλίων (1559 ο πρώτος, συνεχώς ανανεούμενος).

[τελικά, το Βατικανό μπορεί να το ψέξει κανείς για πολλά, όχι όμως για έλλειψη σοβαρότητας και σωστή επιλογή στόχων].

harrygrath said...

Τα πραματα με τ' ονομα τους.Οι αντι-τεχνολογικοι κουλτουριαρηδες ειναι ειτε φασιστες ειτε κομμουνιστες,οι 2 οψεις του νομισματος της βαρβαροτητας.
Technology will save us all.

Periclis said...

Ο Μουζέλης τελευταία φλερτάρει και με την θεολογία. Καταρράκωσε κριτικά και τον Dawkins χωρίς να τον έχει διαβάσει...

Χα, και διαβάζω αυτό τον καιρό το God delusion (ας είναι καλά το Internet). Και κάτι μου θύμιζε το όνομα Μουζέλης.

εμμανουηλ said...

et in arcadia ego είπε

"Για μενα τα μαθηματικα και η φυσικη για παραδειγμα ειναι εντελως στο αλλο ακρο , χωρις το παραμικρο στοιχειο "τεχνης" γιατι οι μαθηματικοι θα εκαναν ακριβως τα ιδια πραγματα και αν ηταν δικεφαλα οντα απο τον αλφα του ωριωνα."

Φαντασία, δημιουργία, "παραβίαση" των παλιών κανόνων και δημιουργία νέων. Σας έδωσα 3 αρκετά σημαντικά στοιχεία της τέχνης τα οποία συναντώνται και στις θετικές επιστήμες.

Έχετε την εντύπωση ότι αν ξαναρχίζαμε από την αρχή, στις επιστήμες της φυσικής, χημείας θα διατυπώνονταν τα ίδια θεωρητικά μοντέλα που διατυπώθηκαν κατά καιρους μέχρι τώρα; Οι ίδιες θεωρίες;

Όσο για τα μαθηματικά, μαθηματικά δεν είναι μόνο η Ευκλείδια γεωμετρία. Είναι και η παραστατική γεωμετρία, είναι και οι μιγαδικοι αριθμοί, είναι και η θεωρία αριθμών. Και αν η Ευκλείδια γεωμετρία δεν είναι τέχνη, γιατί όπως λέτε και ένα δικέφαλο ον από το άλφα του Ωρίωνα θα έκανε τα ίδια ακριβώς πράγματα, τα υπόλοιπα που ανέφερα θα μπορούσαν να είναι τέχνη. Δεν χρειάζεται φυσικά να πούμε για διάφορους μοντέρνους μουσικούς οι οποίοι συνθέτουν μουσική με βάση μαθηματικές εξισώσεις...

Aphrodite said...

Κάποια στιγμή ως 5-χρονο, ρώτησα τον κατά πολύ μεγαλύτερο αδερφό μου (που μάθαινε τότε φωτογραφία), "Τι να τους κάνουμε τους πίνακες στο σπίτι, αφού μπορούμε τώρα να φωτογραφίζουμε τα πάντα και να τα κάνουμε κάδρο?".

(ω ναι, τον είχα πρήξει, και πολύ φοβούμαι ότι συνεχίζω ακόμα!)

Οπότε έπιασε και μου εξήγησε ότι ουσιαστικά και η ζωγραφική ήταν η απεικόνιση της εποχής, που είχε πέραν της... στυγνής εργολαβίας (να απαθανατίσουμε τη γιαγιά και τον παππού, τον βασιλιά και τη βασίλισσα ή... ταυτοπροσωπία αυτών - για ολίγους), την "μαλακή" εργολαβία (σε πληρώνω για να μου ζωγραφίσεις / στολίσεις κτλ αλλά με το δικό σου στυλ) και την ατόφια έκφραση (απ'όπου και ξεπηδούσαν τα ρεύματα - όχι των νερών, των τεχνών και των τεχνοτροπιών τους).

Οπότε κάπως έτσι κατάλαβα ότι η τεχνολογία είναι αυτό που λένε οι περισσότεροι φίλοι εδώ, σε κάθε της μορφή, ένα έξτρα όχημα να εκφραστείς ακαδημαικά, επαγγελματικά, καλλιτεχνικά φυσικά κτλ κτλ.

Κι επίσης, όσο βγαίνουν οι καινούριες τεχνολογίες, τόσο αποκρυσταλλώνεται αυτό που πραγματικά μέτρησε στην αμέσως προηγούμενή της εκδοχή, αυτό που ξεχώρισε. Και παίρνει το δρόμο του, ή της αποθέωσης (βάλτε έναν Βολανάκη πχ δίπλα σε μια φωτογραφία θαλασσομαχίας), ή της λήθης (χαλκογραφίες, όσο κι αν έχουν ιδιαίτερη αξία).

Φίλος πλαστικός χειρουργός μου μιλούσε για την τηλε-ιατρική, με robotics νέας γενιάς που δε θυμάμαι με πόσο zoom-in μπορούσε να δει να χειρουργήσει, με πολλαπλάσια ισχύ σε σχέση με πριν.

Και μου έλεγε ότι ήταν το σπουδαιότερο μέσο για να "εκφραστεί" όπως ήθελε, κάτι που ονειρευόταν χρόνια και δε γινόταν με αυτήν την ευκολία. Βέβαια δεν είχε την αίσθηση της διάτασης του ιστού, που όταν είσαι live με τον ασθενή, καταλαβαίνεις πόσο υποχωρεί, πόσο αντέχει κτλ. Και κάτέληξε "Δεν θ'αντέξω να περιμένω, θα πορευτώ με αυτά που έχουμε, και ήδη πολλά είναι".

(όχι, δεν τον λένε Φρανκενστάιν!)

Τώρα σε αυτά που είπε και ο ihafia,

"... Τον ρώτησα αν αισθάνεται κατά την διάρκεια που δημιουργεί ένα καινούργιο ψηφιακό έργο, ότι ζωγραφίζει και μου απάντησε διστακτικά ότι δεν ξέρει με ακρίβεια πως το λένε αυτό που νοιώθει ότι κάνει."

Συμφωνώ απολύτως, όταν ξέρεις αυτά που ξέρεις και αλλάζεις μέσο, ψάχνοντάς το με τον δικό σου τρόπο για να βρεις το κάναλι έκφρασής σου μέσα απο αυτό, δεν ξέρεις τι κάνεις, απλώς... κάνεις. Και συνεχίζεις το να δημιουργείς τέχνη, απλώς με άλλο όχημα.

Και στο:

"Συμφωνήσαμε όμωσ και οι δυο ότι κάνοντας μια γύρα σ΄έναν χώρο τέχνης που φιλοξενεί πολλούς καλλιτέχνες, ένας που ξέρει μπορεί αμέσως να καταλάβει την προέλευση του καλλιτέχνη άσχετα με το έργο που παρουσιάζει εκεί."

κι εδώ συμφωνώ (γίναμε τρεις!), μια που αν είσαι ο ίδιος καλλιτέχνης, μπορείς να καταλάβεις πώς χρησιμοποιεί το όχημα ό άλλος, κι αν απλώς επαφίεται στις ευκολιες που σου παρέχει (π.χ. ένα Photoshop με όλους τους παπάδες που κάνει) ή τις χρησιμοποιεί κι αυτές για να εκφράσει εκείνον τον ίδιον (μέσω Photoshop να κάνεις ΕΣΥ παπάδες).

Τεσπα, μ'εκνευρίζει να βλέπω ότι τελικά δεν θα έχουμε το ψευδοδίλημμα "τεχνο-λογία" και "λογο-τεχνία", που τουλάχιστον, είναι διασκεδαστικό στο ψάξιμό του, αλλά στο άμεσο μέλλον (λόγω άγνοιας, έλλειψης χρόνου να ασχοληθούμε με το αντικείμενο του διπλανού ή του "αντίπαλου", και της "αχ πόσο βαριέμαι" ευκολίας),

"τεχνο-τεχνία" και "λογο-λογία".


ΥΓ- Ο ζωγράφος αυτός ήταν που σε ένα πάρτυ του κέρασε ποτά με μπλε χρώμα, που είπε ότι είναι απλώς curacao, και την άλλη μέρα έκαναν όλοι μπλε πιπάκι? Και γέλαγε μόνος του σκεπτόμενος ότι τώρα κάνουν "μπλε παρτυ" για δεύτερη μέρα, ο καθένας σπίτι του?

Periclis said...

antvol,

Ο ΝΔ μας αποκάλυψε τελικά ότι οι "ψευτοδιανοούμενοι" είναι το 80% των Ελλήνων λογοτεχνών - ή κάπως έτσι (ενδεχομένως να έχει και δίκιο), οι οποίοι μπορούμε να δεχθούμε ότι μπορεί να έχουν επιρροή σε κάποιο κοινό. Π.χ. ο ΝΔ είναι φανερό ότι επηρεάζει κάποιο κοινό. Εσύ για ποιούς μιλάς;

Στο κόσμο υπάρχουν λογίς-λογίς... κουμάσια. Αυτό σημαίνει ότι μας επηρεάζουν; Οτι δημιουργούν θέμα; Ότι οι απόψεις τους είναι άξιες λόγου; Αν κάποιος αισθάνεται περήφανος να πηγαίνει παντού μόνο με τα πόδια, νομίζω ότι μόνο στον εαυτό του δημιουργεί πρόβλημα και φυσικά παραλογίζεται. Δεν είναι τεχνιτή αντίθεση και ψευδοπρόβλημα να θεωρούμε ότι αυτό είναι και δικό μας πρόβλημα; Θα ήταν σοβαρό να αντιπαρατεθούμε με αυτόν τον άνθρωπο ή θα ήταν καλύτερο να του συστήσουμε έναν καλό ψυχίατρο; Είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτή τη διάκριση;

Μιλάμε για έναν κόσμο που είναι ακλόνητα εδρασμένος πάνω στην τεχνολογία, με πανίσχυρα συμφέροντα που καθημερινά διαμορφώνονται και αναδιαμορφώνονται με την χρήση της και απόλυτα εξαρτούμενα από αυτήν. Τι μπορεί να κάνει ένας κακομοίρης ενάντια σε αυτό με την ταπεινή του περηφάνεια;

Αν κάποιοι προτιμούν τον μικρόκοσμό τους και τις αντιπαραθέσεις με την κάθε κυρά Κατίνα, είναι δικαίωμά τους βέβαια. Αλλά παραγνωρίζουν και αυτοί την πραγματικότητα και επιμένουν σε ψευδοπροβλήματα.

Το τι συνέβαινε σε άλλες εποχές και σε αυταρχικές κοινωνίες, είναι αλλού παπά ευαγγέλιο.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Αχ οι τεχνοφοβικοί!

Σήμερα δεν υπάρχουν με την αυστηρή έννοια της λέξης αλλά θάλεγα ότι αντικαταστάθηκαν από τους τεχνοσνομπ.

"Εγώ email δεν έχω"

"Βιβλία διαβάζω μόνο σε χαρτί"

"Δεν εμπιστεύομαι το διαδίκτυο για συναλλαγές"

Από την άλλη, πολλοί τεχνοφοβικοί ζούνε πιο μεστή ζωή.

Η τεχνολογία είναι καλλή σαν μέσον αλλά συχνά γίνεται σκοπός και εξάρτηση.

Από το παιδάκι που κολλάει στα ηλεκτρονικά έως τον ενήλικα που κολλάει στο μπλογκ του Δήμου!

Η εμπειρική μου παρατήρηση είναι ότι πολλοί τεχνοφοβικοί ζούνε καλύτερα ακριβώς λόγω της τεχνολογίας. Την ώρα που εμείς μαλώνουμε για το πόσο οπισθοδρομικοί είναι, αυτοί είναι ξαπλωμένοι σε μια παραλία στην Μήλο απολαμβάνοντας το ποτό τους και το ηλιοβασίλεμα.

Κλείσε το computer όσο είναι καιρός!

xasodikis said...

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Έχω ξαναδιαβάσει τις απόψεις του οικοδεσπότη σχετικά, και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, όπως και το σχόλιο του συναδέλφου antvol.
Αξίζει νομίζω να σταθούμε στην επισήμανση ότι η εν λόγω εχθρότητα αφορά σε κάθε ΝΕΑ τεχνολογία. Μόλις η όποια τεχνολογική επινόηση καθιερωθεί αρκετά ώστε να πάψει να αντιμετωπίζεται σαν κάτι εξωτικό, οι τεχνοφοβικοί σιγά σιγά ξεχνούν τις αντιρρήσεις τους -ωσάν η τεχνολογία να γίνεται αίφνης λιγότερο...τεχνολογική.

Κλέβω ένα παλιότερο παράδειγμα του ΝΔ: τα γυαλιά μυωπίας (που φοράνε οι περισσότεροι τεχνοφοβικοί διαννοούμενοι -αλλά κι εγώ και πολλοί άλλοι) δεν είναι τεχνολογία;
Υποθέτω ότι, όταν πρωτοεμφανίστηκαν, κάποιοι θα έκαναν το σταυρό τους έντρομοι...

Nikos Dimou said...

Με αυτό το ποστ ήθελα περισσότερο να τονίσω την θετική προσφορά της τεχνολογίας στον χώρο της δημιουργίας και την δική της αυτόνομη αξία ως πνευματικής δραστηριότητας και λιγότερο να καυτηριάσω την συμπεριφορά των τεχνο-φοβικών (ή τεχνο-σνομπ, όπως προσφυώς ονομάστηκαν).

Αλλά πάντα έχουμε την τάση να καταγγέλλουμε ή να υπερασπιζόμαστε...

Aphrodite said...

Κι όπως πολύ έξυπνα είπε ο μπαμπάς του Calvin στον μικρό του γυιό, όταν τον ρώτησε...

C: Dad, how come old photographs are always black and white? Didn't they have color film back then?

D: Sure they did. In fact, those old photographs ARE in color. It's just the WORLD was black and white then.

C: Really?

D: Yep. The world didn't turn color until sometime in the 1930s, and it was pretty grainy color for a while, too.

C: That's really weird.

D: Well, truth is stranger than fiction.

C: But then why are old PAINTINGS in color?! If the world was black and white, wouldn't artists have painted it that way?

D: Not necessarily. A lot of great artists were insane.

C: But... but how could they have painted in color anyway? Wouldn't their paints have been shades of gray back then?

D: Of course, but they turned colors like everything else in the '30s.

C: So why didn't old black and white photos turn color too?

D: Because they were color pictures of black and white, remember?

:D ΛΟΛΟΛΟΛΟΛΟΛ!

(δεν βρήκα λινκ με το έγχρωμο μεγάλο αυτό στριπ, γι'αυτό έβαλα την συλλογή στα χιόνια, να δροσιστούμε λίγο!)

Et in Arcadia ego said...

@ emmanuil
οταν ερθουν οι εξωγηινοι θα το μαθουμε αλλα θελω να πιστευω οτι θα καταλαβουμε πολυ πιο ευκολα τη φυσικη τους απο την λογοτεχνια η την μαγειρικη τους.

"Φαντασία, δημιουργία, "παραβίαση" των παλιών κανόνων και δημιουργία νέων."
σιγουρα ναι , αλλα τεχνη ? και απο την αλλη πλευρα η μαγειρικη , που εχει ολα τα παραπανω αλλα και κατι ακομα , δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω.Οι "φιλοι μας οι Γερμανοι" το λενε fingerspitzengefühl , καθως και το οτι οι κανονες αλλαζουν και αυτο που τωρα ειναι σωστο αργοτερα ειναι λαθος και την αλλη μερα παλι σωστο.
Η ανθρωπινη αβεβαιοτητα ανακατευει εδω την σουπα και καθοριζει το αποτελεσμα.
Γινομαι λιγο Πλατωνικος , αλλα εχω την εντυπωση οτι τα μαθηματικα και η φυσικη ειναι πραγματι καπου εκει εξω και οχι μεσα μας.
Και ο Paul Davies με διαψευδει χε χε χε !

christoforos said...

Ο/Η Nikos Dimou είπε...
τίποτα παλιότερο δεν έχετε να προτείνετε;
---
Δεν βλέπω κάτι μεμπτό στην παλαιότητα των παραδειγμάτων.

Όλος ο 19ος αιώνας μιλούσε για πρόοδο - όπως γνωρίζουμε απ'το σχολείο η έννοια έχει συνδηλώσεις που αναφέρονται τόσο στην ηθική όσο και στην τεχνική.

Ο 20ος αιώνας προέκυψε in vitro.


Reactor69..
Συμφωνώ με την άποψή σου. Διαφωνώ με την άποψη των ιδεολόγων που υποστηρίζουν ότι τεχνολογία σημαίνει και βελτίωση των ηθών. Σύμφωνα με τον οικοδεσπότη δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιοι - τουλάχιστον σοβαροί.

Αλλά είμαι μάλλον και εκτός θέματος. Συγνώμη για το υπερασπιστικό ύφος/.

υ.γ.:
Ναι, η συνεισφορά της τεχνικής και της τεχνολογίας στην τέχνη είναι τεράστια. Από τον Βερν μέχρι τους Φουτουριστές (ρώσους και ιταλούς)και τις συμφωνίες του Ξενάκη, την επιστημονική φαντασία..και στους αρχαίους οι θεοί πάνω σε μηχανές εμφανίζονταν!

st_darwin said...

Καλό ξεκίνημα στο νέο (και πολύ ενδιαφέρον!) blog!!
Χωρίς την τεχνολογία δεν θα υπήρχε σχεδόν καμία τέχνη! Το πινέλο, το καλέμι, το sampler είναι τεχνολογία και απαραίτητα μέσα για την τέχνη.
Τεχνοφοβία υπάρχει μπόλικη, ακόμη και σε ανθρώπους με το 2 ως πρώτο ψηφίο της ηλικίας τους... Και δεν είναι μόνο η άγνοια ο λόγος που σνομπάρουν εκφάνσεις της τεχνολογίας. Είναι αυτό το εφηβικό σύνδρομο να ξεχωρίζει κάποιος από αυτό που κάνει η πλειοψηφία, είτε αυτό είναι καλό είτε όχι. Η μανία να είμαστε αντι-οτιδήποτε απλά και μόνο για να "ξεχωρίζουμε" από τη "μάζα".
Πέραν από τους συγγραφείς, πόσοι μουσικοί και συνθέτες (συνήθως μεγάλης ηλικίας) δεν υποστηρίζουν ότι η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι μουσική τέχνη;

viewokto said...

Τεχνολογια και τεχνη ειναι προιοντα της ανθρωπινης δημιουργικοτητας. Απο τις δυο, η τεχνη φαινεται πιο κερδισμενη απο την υπαρξη της τεχνολογιας, εκτος κι αν οσοι πρεσβευουν το αντιθετο εχουν χασει τον 20ο αιωνα--τουλαχιστον οσον αφορα τα εικαστικα--.

Ο φοβος των πολεμιων ειναι υποκριτικος, ο φοβος του "γραμματιζουμενου", που πηγαινοντας ενα ταξιδι περα απο τον τοπο του, ανακαλυπτει ξαφνικα οτι εκτος απο τη γλωσσα, που κατεχει και τον πολιτισμο, που κουβαλα υπαρχουν και δεκαδες ακομα…Γυρνωντας αναφωνει «σαν το σπιτι δεν ειναι πουθενα» και δεν ξαναφευγει…

Αν η τεχνη ειναι μια παγκοσμια γλωσσα, τι εχει να φοβηθει απο ο,τι την εμπλουτιζει και της δινει περισσοτερες δυνατοτητες;
Εκτος αν την αντιλαμβανομαστε ως χωραφι- ιδιοκτησια ολιγων.

Ολα τα «δεν εχω τηλεφωνο, δεν εχω τηλεοραση...» μου φαινονται ειπωμενα για να τραβηξουν τη προσοχη στη διαφορετικοτητα. Γιατι δεν προερχονται απο αρνητες της τεχνολογιας συνολικα.

Αν καποιος τους κλεψει στο δρομο θα δανειστουν το κινητο μου, κι αν δωσουν μια συνεντευξη στη τηλεοραση , κατα τυχη θα βρεθουν σε σπιτι φιλου με συσκευη…

Για να μη μιλησω για το πως ενας καλλιτεχνης ή πνευματικος ανθρωπος μπορει να αρθρωσει λογο για μια πραγματικοτητα, που ηθελημενα αγνοει…

Με τιποτα δε, δεν θα μπορουσα να χαρακτηρισω τον εαυτο μου technology freak!

Το αντιθετο μαλλον. Επαγγελματικα ανηκω σε μια ομαδα «τεχνιτων», που τεινει να γινει ειδος υπο εξαφανιση (η ποικιλια στα χαρτια ακουαρελλας στη Ελλαδα ειναι απογοητευτικη-ακομα θυμαμαι ενα καταστημα χαρτικων στο Μαντσεστερ. Εκατσα περισσοτερη ωρα εκει απ’ οτι στη National Gallery)

Αλλα δεν ειμαι και τυφλη.
«Το εργαλειο κανει τον τεχνιτη»
Τι φταιει το photoshop αν γεμισε η αγορα με σελιδες γυρισμενες στην ακρη ή κατακιτς γραμματοσειρες;

Κι οσο για την «ομορφιά του βιβλίου»...
κι εγω προτιμω να’χω στα χερια μου ενα βιβλιο.
Λατρευω την αισθηση του χαρτιου, το ανυπομονο οταν τα δαχτυλα εχουν ηδη πιασει την επομενη σελιδα αλλα τα ματια δεν εχουν προφτασει …
Τελευταια ειχα και μια πολυ ωραια εμπειρια, που θα ηθελα να μοιραστω:
Διαβασα ενα βιβλιο απο τις εκδοσεις Πλεθρον.
Τι ωραιο, καλης ποιοτητας χαρτι ηταν αυτο; Πολλες φορες νομιζα οτι επιανα δυο σελιδες αντι για μια. Η ηδονη της αναγνωσης…
Δεν βλαπτεται το βιβλιο απο τις εκτυπωσεις σε τσιγαροχαρτα, τα μιζερα εξωφυλλα;

Το internet το λατρεψα πριν λιγα χρονια. Ειχα χασει ενα βιβλιο απο δικη μου τεραστια βλακεια. Το «εξαντλημενο» στον εκδοτικο οικο, δεν θελω ουτε να το θυμαμαι. Ημουν σε κατασταση πενθους για μια βδομαδα. Ωσπου ανακαλυψα τα ebooks του Gutenberg project.

Κατεβαζω τα βιβλια και τα τυπωνω…γιατι να’μαστε μιζεροι;

Συγνωμη για το σεντονι…
καλο βραδι

azrael said...

ihafia , σε εκτιμώ πολύ αλλά σήμερα, διαφωνώ στα περισσότερα από όσα λες.
(Ρε μήπως ήπιες κάτι? :)

Τα "νέα μεσα" αυξήσαν , κατα κάποιο τρόπο, το πλήθος των καλλιτεχνών , διότι πολλοί περισσότεροι "εν δυνάμει" καλλιτέχνες αποκτήσαν πρόσβαση σε "μέσα παραγωγής" τέχνης.

Όπως πολύ καλά γνωρίζεις , δεν αρκεί ένα Maya, ένα AfterFX, ένα Cubase για να γίνεις καλλιτέχνης.

Όμως αυτό είναι τέχνη και αυτό κιαν είναι τέχνη ότι και να λές.

Και τηρουμένων των αναλογιών το "Jeris Game" και πολύ περισσότερο το
"Fallen Art" έγινε με "πινέλο και καμβά" από έναν μοναχικό καλλιτέχνη.

Θα μπορούσες να το έχεις κάνει και εσύ και εγώ και όλοι μας , αν είχαμε ταλέντο...

Όλα τα άλλα είναι μπαρμπούτσαλα.

Α και κάτι ακόμα.
Όσοι ήταν στο χόλιγουντ και φύγαν , όπως λές, όταν το "The Abyss (1989)" βγήκε στους κινηματογράφους ήταν λίγο λουζεράκοι , δεν βρίσκεις?

Πολύ πολύ φιλικά και χωρίς διάθεση να σε στεναχωρήσω
παπά-άζραελ

aiwnios foititis said...

Αγαπητέ γάτε είναι η πρώτη φορά που γράφω, με τέτοιο θέμα δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Αν αφήσουμε, όπως είπατε, τις επικρίσεις στους τεχνοφοβικούς και ασχοληθούμε μόνο με το θέμα της τεχνολογίας καθαυτό, νομίζω δεν τονίστηκε αρκετά μια διαφορά με την εποχή του Γουτεμβέργιου ή ακόμα και της ατμομηχανής. Ότι ενώ τότε η τεχνολογία ήταν πρώτ'απ'όλα εργαλείο (ακόμα και όταν ήτανε επίδειξη και θέαμα, το τεχνολογικό επίτευγμα άρεσε για τις νέες δυνατότητες που έδινε) σήμερα έχει φύγει από τα χέρια μας: είναι αδύνατον να σταματήσεις κάθε τεχνολογική εξέλιξη ακόμα κι αν είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι καταστροφική. Η εξουσία που δίνει η τεχνολογία στον κάτοχό της αυξάνεται γεωμετρικά κι έτσι η τεχνολογία πρέπει να αναπτύσσεται διαρκώς και να απλώνεται σε κάθε περιοχή της ζωής μας.
Αλλά το πιο σημαντικό για 'μενα είναι το εξής: η ψηφιακή τεχνολογία (καμία σχέση με τις μηχανές του παρελθόντος) έχει δυνατότητα αναπαράστασης ενός ολόκληρου κόσμου (όχι σαν ένα βιβλίο: εκεί η αναπαράσταση είναι μέσω αφήγησης, δεν είναι δεσμευτική, αναπλάθει έναν κόσμο μέσω λόγου). Αντίθετα ο κινηματογράφος, αλλά πολύ περισσότερο τα video games σήμερα είναι σχεδόν παράλληλη πραγματικότητα. Αρκεί να μπείτε σε ένα RPG από αυτά που παίζονται στο ίντερνετ για να δείτε τι θα πει να χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας.
Ο φόβος προς την τεχνολογία νομίζω ότι οφείλεται κατά πολύ σε αυτό, ότι πλέον η τεχνολογία επιβάλλεται, δεν την εξουσιάζουμε ούτε την ελέγχουμε, ούτε καν αυτοί που την επινοούν. Οι διαδικασίες εξέλιξής της είναι τόσο αυτοματοποιημένες που προκαλούν φόβο.
Παρεμπιπτόντως συμφωνώ απολύτως για το ότι και το βιβλίο και όλα τα συναφή είναι τεχνολογία: άλλωστε τα αποδεικνύει και η ιστορία του Γουτεμβέργιου που ως κλασικός εφευρέτης είχε προβλήματα με το χρηματοδότη του (αν θυμάμαι καλά, στο τέλος του τα πήρε όλα!)
Συγγνώμη για το σεντόνι και πιθανόν για το περίεργο ύφος, θα συνηθίσω...

Somebody961 said...

Ein Steppenwolf said...
Somebody hat gesagt...
Ετσι θαρρώ πως την 'πάτησε' ο Eco στο περί παρατατικής και συντακτικής γραφής. Δεν το υπαγορεύει ο υπολογιστής αυτό! Γράφεις όπως ΕΣΥ θέλεις.

Δεν την πάτησε ο Έκο. Τα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου του παρείχαν ξαφνικά τη δυνατότητα ν' αλλάζει τη σειρά των περιόδων και παραγράφων σ' ένα κείμενο. Θεωρητικά γίνεται και σε κείμενο που γράφεται σε χαρτί, αλλά είναι τεράστιος κόπος. Προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη νέα δυνατότητα, έκανε τη γραφή του παρατακτικότερη.

Αγαπητέ steppenwolf, το ίδιο πράγμα λέμε. Αν διαβάσεις προσεκτικά το κείμενο μου θα το δεις. Αυτό επεσήμανα! Τον πειρασμό να χρησιμοποιήσεις τις περίσσες δυνατότητες χωρίς να υπάρχει ουσιώδης λόγος!
Με επιβεβαιώνεις. :)
Χαίρομαι που συμφωνούμε..

Somebody961 said...

Μία σύνδεση θεμάτων:

Παρατηρώ τις φωτογραφίες της 'λίμνης αθωότητας' στο doncat.
Παράλληλα, βλέπω στο 'homo tecnologicus' του Ν.Δ., την φύση μας σαν τέτοια.

Οι φωτογραφίες δείχνουν παιδιά που είναι το κάθε ένα στον δικό του δημιουργικό κόσμο, να προσπαθούν το ποιό θα φτιάξει την πιο καλη τη ζωγραφιά να τη δείξει με περηφάνεια στα άλλα. (Η νεραϊδούλα αριστερά στη 2η φωτό αλήθεια, από ποιό ονειρεμένο παραμύθι μας ήρθε;)
Και κάνω τη σύγκριση: Εμάς με οποιοδήποτε ζωντανό ον. Ποιό άλλο ον αλήθεια δημιουργεί από την έναρξη της ύπαρξης του;

Και βλέπω το δίκιο του..
Είναι στη φύση μας να παίρνουμε ότι είναι διαθέσιμο και να το αλλάζουμε ώστε να εξελλίσουμε/μαστε.

Από μωρά κιόλας, όταν μας δώσουν αντικείμενα, προσπαθούμε να χωρέσουμε ένα μέσα στο άλλο, να κάνουμε σχήματα, να ζωγραφίζουμε, να δημιουργούμε νέα με βάση τα δεδομένα. Και να πούμε: Κοίτα τι έφτιαξα!
Η τεχνολογία -στην όποια μορφή- είναι 'γραμμένη' λοιπόν στο γενετικό μας υλικό.

Αρα ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ως ανεξάντλητα δημιουργικά όντα είναι:
Η ηθική χρήση !

Εκεί ακριβώς δικαιολογώ/τοποθετώ και την άρνηση των τεχνοφοβικών ανθρώπων απέναντι στο κάθε νέο.
Τον φόβο της ηθικά σωστής χρήσης.
Ξέρετε, το παράδειγμα με το μαχαίρι.
Και όχι μόνον.

Η φοβία έχει και άλλη παράμετρο.
Της ηλικίας.
Μετά τα 30-40 ο άνθρωπος έχει μαζέψει ότι έχει μαζέψει από γνώση. Επειτα, με αυτήν 'πορεύεται'.
Ως εκεί η ανάπτυξη του εγκεφάλου.
Μετά, οτιδήποτε νέο, σε σχέση με τον κατασταλαγμένο τρόπο ζωής του είναι απειλή. Εχει ως 'μοτό' το 'αυτό ξέρετε, αυτό εμπιστεύεστε'.
Ψάχνει τα αρνητικά στα νέα πράγματα ως άμυνα για να κρατήσει τα δικά του.
Δεν φταίει.
Η φύση μας είναι τέτοια.

Εκεί είναι το μπράβο μου στον Ν.Δ. που ξεπέρασε το 'βόλεμα' της ηλικίας τού 'οτι μάθαμε μάθαμε' και
που είναι από τους λίγους που
ακολουθούν -επειδή το νιώθουν έτσι- την προσταγή του Steve Jobs που λέει:
"Stay hungry, stay foolish"!
Σαν παιδιά.
Ποταμός αθωότητας! :)

Nikos Dimou said...

Καλημέρα!

Συνεχίζουμε...

sadosadist said...

Kε Δήμου καλημέρα

Ξαναδιάβασα το post σας.

Νομίζω ότι η όποια τριβή ξεκινά από εδώ:

--------

Γράφετε:

''α) Η τεχνολογία είναι ένα πνευματικό επίτευγμα. (Για τους κουλτουριάρηδες πνεύμα είναι μόνον η τέχνη - όχι όμως και οι θετικές επιστήμες). Προϋποθέτει φαντασία, ευρηματικότητα, ευφυΐα. Έχω πει ότι ένα μηχάνημα είναι ό,τι και ένα βιβλίο – η υλοποιημένη έμπνευση του δημιουργού του. Ένα μηχάνημα διαβάζεται όπως ένα βιβλίο. Αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις.''

-----------------------------------

Ποιός αμφιβάλλει ότι πνεύμα είναι και η τέχνη και οι φυσικές επιστήμες; όπως επίσης ποιός αμφιβάλλει ότι η τεχνολογία είναι πνευματικό επίτευγμα;

Εγώ τουλάχιστον όχι και θέλω να είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Εξάλλου μια ολόκληρη ζωή χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να προεκτείνω τα εκφραστικά μου μέσα.

Το πρόβλημα δλοιπόν το όποιο δημιουργείται παρακάτω. Εκεί που λέτε ότι:

------------------

''Έχω πει ότι ένα μηχάνημα είναι ό,τι και ένα βιβλίο – η υλοποιημένη έμπνευση του δημιουργού του. Ένα μηχάνημα διαβάζεται όπως ένα βιβλίο. Αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις.''

-------------------

Somebody961 said...

@ΝΔ.
Σχετικό κ άσχετο μαζί!
Εάν έχω 2 κινητά καταχωρημένα σε ένα όνομα στο Κ800 και στείλει sms, το Κ800 δεν μου λέει από ποιό από τα 2 νούμερα έχει έρθει το μήνυμα.
Αν πατήσω 'Στοιχεία', το μόνο που λέει είναι το πότε στάλθηκε.
Υπάρχει τρόπος να το ξέρω, εκτός από το να επιλέξω 'απάντηση', και να δω το σύμβολο που είναι καταχωρημένο το τηλέφωνο? Μπελάς!

Somebody961 said...

Στο nokia 6310 δεν είχα αυτό το πρόβλημα. Πήγαινα κάτω κάτω στο μήνυμα και έβλεπα τον αριθμό από τον οποίο είχε σταλεί το μήνυμα.

Nikos Dimou said...

somebody
πρέπει τα τηλέφωνα να είναι καταχωρημένα στον κατάλογο των επαφών με διαφορετικές ενδείξεις

giant13 said...

Πινινφαρίνα, Μπερτόνε, Τζουτζάρο, αλλά και παλιότεροι σχεδιαστές, δημιούργησαν αξεπέραστα έργα τέχνης σε λαμαρίνες αυτοκινήτων.
Ακόμη και ταπεινότερες δημιουργίες, όπως φωτογρ. μηχανές,(μία τέτοια έχει και παρουσίασε στο doncat,24/5/2007, ο οικοδεσπότης, άφησαν εποχή με το ντιζάιν και την ευρηματική λειτουργία τους. Ακόμη σύγχρονα κινητά φτιαγμένα με έμπνευση και φαντασία προσελκύουν το μάτι και το αγοραστικό κοινό.
Σωστά ο ΝΔ ξεκινά το πόστ με το ευρηματικό λογοπαίγνιο "Τεχνολογία, λογοτεχνία".
Πιστεύω πως αν και άσχετα μεταξύ τους, συμπορεύονται παράλληλα.

mscmkr said...

Νίκο
Μια πρόταση / συμβουλή, αν μου επιτρέπεις. Μην εμπλακείς εδώ με τεχνοφιλοσοφικά θέματα.
Έχεις ήδη ένα "μειονέκτημα" να σε ακολουθεί συγκεκριμένο κοινό με συγκεκριμένο στυλ γραψίματος και ενδιαφέροντα. Αν βάζεις εδώ παρόμοια θέματα με το άλλο blog, ποιος ο λόγος να έχεις δύο;

Μείνε σε πιο καθαρά τεχνολογικά ποστς για λίγο και μετα βλέπεις.

Φυσικά η τελική επιλογή είναι δική σου. Απλώς σχολιάζω αυτό που παρατήρησα.

Πάντως χάρηκα πολύ για το dontech. Μου έλειψαν τα άρθα σου στο RAM επειδή δεν το αγόραζα πλέον καθώς είχε γίνει ακαθορίστου ύλης.

Nikos Dimou said...

mscmkr said...
Νίκο
Μια πρόταση / συμβουλή

-----------------------------

H πρόταση στέκει λογικά - αλλά:

τα πιο συγκεκριμένα τεχνολογικά θέματα θέλουν έρευνα και στοιχεία

επίσης τα πιο γενικά θέματα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ευρύτερο κοινό από π. χ. μία σύγκριση σκληρών δίσκων...

Ein Steppenwolf said...

mscmkr said...
Μια πρόταση / συμβουλή, αν μου επιτρέπεις. Μην εμπλακείς εδώ με τεχνοφιλοσοφικά θέματα.

Μα η φιλοσοφική διάθεση έκανε τη στήλη ξεχωριστή! Ιστολόγια με συγκρίσεις κινητών τηλεφώνων έχει ένα σωρό.

d3lta said...

Είναι άραγε τυχαίο ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν κοινή λέξη -τέχνη - γιά να περιγράψουν τέχνη και τεχνολογία?

Οποιοδήποτε έργο τέχνης, όπως σωστά ειπώθηκε, είναι ως ένα σημείο και τεχνολογικό επίτευγμα, πολλές φορές τα όρια συγχέονται, πχ έχουμε καλλιτέχνες-τεχνίτες και το αντίστροφο.


Εκεί που σίγουρα χωρίζουν οι δρόμοι είναι στην σύλληψη, ο επιστήμονας - τεχνολόγος όσο μέγας και να είναι (πχ Ντα Βίντσι, Φον Μπράουν κλπ) είναι αναγκασμένος να βαδίσει στα μονοπάτια του ορθολογισμού, δρόμος που δεν δεσμεύει τον καλλιτέχνη ο οποίος μπορεί κάλλιστα να κινηθεί στα μονοπάτια του μεταφυσικού.

Οσο γιά τους τεχνοφοβικούς μην μας διαφεύγει η παράμετρος ότι αυτός ο όντως εκνευριστικός και αφ υψηλού τεχνο-σνομπισμός που επιδεικνύουν μπορεί να είναι κάλλιστα κεκαλυμμένος τρόμος στην ιδέα του να μάθουν την λειτουργία μίας ακόμα καινούργιας συσκευής (ξέρω, μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά θα εκπλαγείτε με το πόσος κόσμος τρομοκρατείται με την ιδέα και μόνον).

sadosadist said...

Kε Δήμου καλησπέρα

Συγγνώμη για το πρωί/ έμεινε το σχόλιο ξεκρέμαστο- είχαμε συνεχείς πτώσεις ρεύματος στην περιοχή και μετά έπρεπε να φύγω.

Το όποιο σημείο τριβής λοιπόν που μπορεί να υπάρξει, είναι στην φράση σας ότι ένα μηχάνημα, μπορεί να διαβαστεί όπως ένα βιβλίο αρκεί να ξέρει να το διαβάσει κανείς.

Διαβάζοντάς το κανείς αυτό δεν μπορεί να μην παρατηρήσει την μετωνυμία. Ένα βιβλίο (και κατ' επέκταση ένα έργο τέχνης)δεν είναι μηχάνημα. Και αυτό γιατί υπάρχει ένας σαφής διαφοροποιητικός παράγοντας μεταξύ τους. ΑΥΤΌς ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ. Ένα έργο τέχνης φτιάχνεται πρώτα και κύρια γιατί είχε την ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ανάγκη ο δημιουργός του. Στην πορεία βέβαια μέχρι να πωληθεί θα μπουν στην μέση διάφορες οικονομικές συνθήκες. Ένα μηχάνημα φτιάχνεται για να εξυπηρετήσει μια χρηστική ανάγκη και καταξιώνεται στον βαθμό που την ικανοποιεί. Για να πωληθεί το μηχάνημα εξαρτάται από μια σειρά από οικονομικούς παράγοντες ένας απ' όλους είναι και το χρηματιστήριο της υπάρχουσας ( ή έστω λανθάνουσας) αισθητικής την στιγμή εισόδου του μηχανήματος στην αγορά.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως το έργο τέχνης είναι αυτόνομο και διαχωρισμένο από την οικονομία. ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ.

Μπορεί να φαίνεται ως εξιδανίκευση αυτό που λέω εδώ όμως ειδικά στην σημερινή εποχή έχει την δική του σημασία.

Οι σημερινοί καλλιτέχνες όλο και πιο πολύ εξαρτούνται από την αγορά, τα έργα δημιουργούνται κατόπιν παραγγελίας και με σκοπό να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό. Δεν δημιουργούνται δηλαδή για να καλύψουν μια αισθητική ανάγκη του δημιουργού ( ούτε και την ''συγκίνηση'' του θεατή/αναγνώστη κλπ με την Αριστοτελική ένοια). Ακόμα και η υπογραφή ΤΟ ΣΤΥΛ ενός καλλιτέχνη, είναι ζητούμενο μόνο και μόνο για να μπορεί να χαρακτηριστεί το έργο / ως έργο τέχνης και άρα ως τέτοιο να πουληθεί.

Έτσι επαληθεύεται η φράση σας '' το έργο τέχνης ως μηχάνημα''.

Δεν το γράφω για να διαφωνήσω. Το αντίθετο μάλιστα. Θεωρώ ότι είναι το κρίσιμο σημείο στο να κατανοήσουμε στον θαυμαστό τεχνολογικό μας κόσμο τον λόγω ύπαρξης όλων αυτών που φτιάχνουμε και γαιτί τα φτιάχνουμε.

sadosadist said...

azrael said...

ihafia , σε εκτιμώ πολύ αλλά σήμερα, διαφωνώ στα περισσότερα από όσα λες.
(Ρε μήπως ήπιες κάτι? :)

---------------------------

Πάτερ azrael ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!

:-)))

Κι εγώ σας εκτιμώ πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε! Ειλικρινά, μάλλον θα έλεγα ότι συμφωνούμε ΕΝΤΕΛΏς.

:-))))

ΔΙΑΒΑΣΕ ΜΕ!!!

ΥΓ:

δυό τρεις βότκες ήπια το Σάββατο βράδυ, δηλαδή τίποτα.

:-))))

sadosadist said...

@tassos georgakopoulos said...

Μόνο που σ΄αυτή την χρονική συγκυρία νομίζω ότι η τεχνολογία και η αποκάλυψη μυστικών απο την Επιστήμη εχει πιο πολλά να μας πεί. Η τέχνη πρέπει αυτή τη στιγμή να ανασυνταχτεί και να μάθει.


-------------------------


Η κάθε μια θα κάνει την δουλειά της. Αποκάλυψη μυστικών από την Επιστήμη θα γίνεται πάντα για όσο υπάρχει άνθρωπος.

Ο Νίτσε άραγε θα έπρεπε να περιμένει την Dolly για να μιλήσει για τον Υπεράνθρωπο;

Ο Πικάσο μήπως την ανακάλυψη του γονιδίου της πορνείας προκειμένου να φτιάξει τις δεσποινίδες της Αβινιόν;

Ή για να έρθουμε πιο κοντά μας, ο Μπερνάρ Μαρί Κολτές θα έπρεπε να ανασυνταχθεί πριν γράψει τον ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΤΣΟΥΚΟ γιατί η επιστήμη δεν έχει καταλήξει ακόμα στην ύπαρξη αλλά και την ακριβή λειτουργία του γονιδίου του φονιά;

Η Τέχνη είναι ελεύθερη και κάνει ότι θέλει μέσα σε μια συγχρονικότητα. ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΟΥΛΑΕΙ!!!

Αυτό την διαφοροποιεί ριζικά από τις φυσικές επιστήμες.

Nikos Dimou said...

ihafia δεν ισχυρίστηκα ότι ένα μηχάνημα είναι έργο τέχνης (με την εξαίρεση των μηχανών του Tinguely). Έγραψα ότι διαβάζεται σαν βιβλίο (που δεν είναι και όλα τα βιβλία έργα τέχνης - π. χ. Γενική Λογιστική). "...Είναι η η υλοποιημένη έμπνευση του δημιουργού του. Ένα μηχάνημα διαβάζεται όπως ένα βιβλίο".

tk said...

Προσωπική μου άποψη είναι ότι με την τεχνολογική εξέλιξη έχει αλλάξει πολύ και η οπτική που έχουμε για την τέχνη. Παράδειγμα: όταν εφευρέθηκε ο κινηματογράφος κανένας δεν πίστευε ότι θα έχει κάτι να προσφέρει. Σήμερα είναι ίσως η πιο μαζική μορφή τέχνης, απευθύνεται με μικρό κόστος σε πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Επίσης τα τεχνολογικά μέσα έχουν αλλάξει πολύ τέχνες όπως η ζωγραφική και η γλυπτική. Έργα τέχνης που σήμερα θεωρούνται αξιόλογα πριν από κάποιες δεκαετίες δεν θα τα κοίταζαν καν. Ένα άλλο θέμα που μάλλον δεν ετέθη είναι και το βιομηχανικό design η ανάπτυξη του οποίου είναι πολύ μεγάλη τα τελευταία χρόνια. Μαζί με την λογική της "εκλαϊκευσης" της τέχνης και της εισαγωγής της στην καθημερινή ζωή(δεν μπορεί ο καθένας-ή δεν θέλει-να έχει σπίτι του έναν Πικάσο, ακόμα και σε αφίσα)μπορεί όμως να έχει ένα όμορφο σετ μαχαιροπήρουνα ή μια βιβλιοθήκη bauhaus ή ένα hitech κινητό, κομψό και όμορφο. Άρα γυρνάμε γύρω γύρω πάνω σε έναν κύκλο αναρωτόμενοι "τι είναι τέχνη?". Αυτό είναι το κύριο ερώτημα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η τέχνη είναι η έκφραση του καθενός μέσα από τα υλικά και τεχνικά μέσα που διαθέτει. Στην εποχή του internet το να "στήσεις" ένα όμορφο, θελκτικό και λειτουργικό ταυτόχρονα blog είναι μια μορφή τέχνης.

Anastassios said...

Η τεχνολογία απαιτεί σκέψη(κορυφαία σκέψη).

Το καλό βιβλίο, επίσης.

Δεν μπορώ να καταλάβω προς τί τόσος ντόρος.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ said...

Ο/Η Luke Skywalker είπε...
Η τεχνολογία απαιτεί σκέψη(κορυφαία σκέψη).

Το καλό βιβλίο, επίσης.
-----------------------

Ο καλός πίνακας; Σκέφτεται ο ζωγράφος όταν ζωγραφίζει;

sadosadist said...

Και ένα ανέκδοτο:

''Αθήνα

Δημόσιο χρήμα ύψους 1.950.000 ευρώ πρόκειται να μοιραστεί σε επτά νέες κινηματογραφικές παραγωγές που στηρίζει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στο Πρόγραμμα Oρίζοντες.

Σύμφωνα με Το Βήμα την Τρίτη, η απόφαση αφορά τις νέες ταινίες των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Παντελή Βούλγαρη, Κωνσταντίνου Γιάνναρη και Παύλου Τάσιου (με 300.000 ευρώ έκαστη), καθώς και τις ταινίες των Ελένης Αλεξανδράκη, Λάγιας Γιούργου και Νίκου Περάκη (με 250.000 ευρώ έκαστη). ''

----------------------

ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΜΕ 300.000 ΚΑΙ ΜΕ 250.000 ΕΥΡΏ ΝΑ ΚαΝΕΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ!

Ο μονος ενδεχομένως που θα διασωθεί θα έιναι ο Αγγελόπουλος διότι πάντα εξασφαλίζει επιπλέον Διεθνή χρηματοδότηση ( ΚΑΙ ΈΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΈς ΚΟΙΝΟ).

Οι υπόλοιποι θα κάνουν απλά ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ!

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ πρέπει να διαφυλαχτεί με νύχια και με δόντια κι ας μην κόβει εισιτήρια.

:-)))


υγ:

τα ίδια που έλεγε ο Φώτος Πολίτης τα είπε και ο Στάνλευ Κιούμπρικ κάπου μεταξύ 70-80. Του επιτέθηκαν απ' όλες τις μεριές. Για να τους την σπάσει τους το ξαναθύμησε στο τέλος της καριέρας του - λίγο πριν πεθάνει- κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του κύκνειου άσματός του Mάτια ερμητικά κλειστά (που από πολλούς θεωρείται αριστούργημα).

Nikos Dimou said...

ihafia
κι ο Περάκης έχει παραγωγό. Άλλωστε αυτός βγάζει λεφτά.

Για τον Κιούμπρικ το ξέρω - αλλά μάλλον έκανε πλάκα...

Anastassios said...

@glob:


Όταν με το καλό κάνει ο Νίκος ένα ποστ για το σύνολο των καλών τεχνών, θα σας απαντήσω...

viewokto said...

Glob said:
Ο καλός πίνακας; Σκέφτεται ο ζωγράφος όταν ζωγραφίζει;


Η ιστορια της τεχνης του 20ου αι. μας εδειξε οτι ο εικαστικος καλλιτεχνης πιο πολυ παραγει με το μυαλο παρα με τα χερια.

Αλλα για τη τεχνη , οπως και για τη τεχνολογια, ισχυει οτι πρεπει κανεις να μαθει τη γλωσσα της για να την εκτιμησει. Αφου ζουμε σε εποχες περιπλοκες, δεν θα’ταν περιεργο να’χαμε τεχνη απλη και μονοδιαστατη;

Οσο για το «Ματια, ερμητικα κλειστα» μου φανηκε λιγο ηθικοπλαστικο- πισω ο Κρουζ στο συζυγικο κρεβατι κλπ- αλλα ποτε δεν τα πηγαινα και ιδιαιτερα καλα με τον Κιουμπρικ, ουτε στα καλυτερα του…

Καλο βραδι!

butterfly said...

Η τεχνοφοβία είναι φαινόμενο πολύ διαδεδομένο, που με λυπεί. Όχι φυσικά γιατί προτιμώ να αγνοώ τους κινδύνους της εκάστοτε τεχνολογίας, αλλά γιατί τόσο η διάδοση που έχουν τεχνοφοβικές απόψεις όσο και ο τρόπος που παρουσιάζονται δεν αφήνουν το περιθώριο σωστής ενημέρωσης και προσαρμογής, και ανοίγουν το έδαφος για διάφορες "θεωρίες συνωμοσίας".

Η στάση των διανοούμενων ή "διανοούμενων" δεν με απασχολεί τόσο, κυρίως γιατί η απήχηση που έχουν κοινωνικά είναι πολύ μικρή. Περισσότερο με απασχολεί η στάση των μέσων (που μου φαίνεται ανεύθυνη) και της επιστημονικής κοινότητας, που εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, δεν καταφέρνει να εξηγήσει τα καινούρια πράγματα με σαφήνεια.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι μας: σε μία κοινωνία στην οποία η ζωή χωρίς τεχνολογικά επιτεύγματα (μερικά από τα οποία έχουν ηλικία 200 χρόνια) είναι αδιανόητη, οι πολίτες φοβούνται τα ίδια πράγματα που χρησιμοποιούν.

s_pablo said...

Τελικά, η ελληνική γλώσσα είναι τόσο σοφή που μου ρχεται ν' αρχίσω ν' αγοράζω τα βιβλία του Λιακόπουλου (Τρομερός τίτλος βιβλίου:"Η θεϊκή προέλευση του ελληνικού αλφάβητου").

Δυο λέξεις αντίστροφα τοποθετημένες γέννησαν 96 (αυτή τη στιγμή) σχόλια που ξεκίνησαν από καταγγελία της τεχνοφοβίας και κατέληξαν σε κριτική κινηματογράφου.

Κατά κάποιο τρόπο χρησιμοποιήσαμε κι εμείς την τεχνολογία για να κάνουμε λίγη (έστω ταπεινή) λογοτεχνία.

st_darwin said...

"Ποσόστωση ελληνικών και ευρωπαϊκών ταινιών έναντι αμερικανικών ζητούν Έλληνες κινηματογραφιστές για να ενισχυθεί ο εγχώριος κινηματογράφος. Συμφωνείτε;" Από το in.gr
Σχετικό με το σχόλιο του farmer - μάλλον άσχετο με το post.
Προσωπικά διαφωνώ απόλυτα! Επιτέλους η εμπορική επιτυχία ενός έργου τέχνης δεν είναι πάντοτε δυσανάλογη της καλλιτεχνικής του αξίας (ούτε βέβαια και απόλυτο κριτήριο της!). Αν θέλουν εμπορική επιτυχία ας κάνουν κάτι που να απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό. Αν θέλουν προσωπική έκφραση (και καλά κάνουν) να μην ζητούν να την επιβάλουν έμμεσα στον κόσμο! Θεωρούν δλδ a priori ότι το έργο τους αξίζει, αλλά ο κόσμος είναι ηλίθιος και του επιβάλλεται μόνο το blockbuster του Hollywood!
Χρυσή λεμονόκουπα από εμένα!

Somebody961 said...

"Οι σημερινοί καλλιτέχνες όλο και πιο πολύ εξαρτούνται από την αγορά, τα έργα δημιουργούνται κατόπιν παραγγελίας"

Φίλε μας ihafia, έτσι δεν γινόταν και στο παρελθόν με τα έργα κλασσικής μουσικής; Τα κλασσικά έργα ανετίθεντο στους συνθέτες.

Δεν μπορώ συνεπώς να πω ότι το γεγονός πως είναι επί παραγγελία θα είναι και κακό έργο.
Βεβαίως όμως δεν μπορεί να αποκλεισθεί και αυτό :)
Είναι καθαρά θέμα ήθους του καλλιτέχνη.

Nikos Dimou said...

Καλημέρα με 100στάρα!

39 βαθμοί σήμερα και καλοκαιρινή σπαρίλα...

Σωστός ο Somebody - όχι μόνο η μουσική αλλά όλες οι τέχνες μέχρι το 19ο αιώνα ήταν επί παραγγελία και πληρώνοντας από τον πάτρωνα. Η ιδέα του "ελεύθερου καλλιτέχνη" και της "έμπνευσης" ήρθαν με τον ρομαντισμό και την ελεύθερη αγορά.
Όπου πλέον πάτρωνες του δημιουργού ήταν οι αγοραστές των έργων του.

d3lta said...

Πολύ σωστά τα τελευταία σχόλια, δέον όπως μη συγχέεται η εμπορική επιτυχία ενός έργου τέχνης ή του δημιουργού του με την καλλιτεχνική του αξία.

Η ιστορία της τέχνης βρίθει παραδειγμάτων που δημιουργοί πέθαναν κυριολεκτικά στην ψάθα γιά να 'ανακαλυφθούν' αρκετό καιρό, ίσως και αιώνες αργότερα. Τρανή απόδειξη ο Μπάχ, ο οποίος θα ήταν καταχωνιασμένος σε τίποτα συρτάρια ακόμα αν δεν υπήρχε ο Μπετόβεν να προωθήσει το έργο του.

Αυτό είναι απολύτως κατανοητό υπό την έννοια ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι δημιουργικά η αιχμή του δόρατος, να προσπαθεί να καινοτομήσει και να μην ακολουθεί βολικές πεπατημένες, με το κοινό απλώς να ακολουθεί.

Nikos Dimou said...

Μία μικρή διόρθωση - Ο Μέντελσον ήταν που "ανακάλυψε" τον Μπαχ.

d3lta said...

Απόσπασμα από εξαιρετικό άρθρο του πιανίστα - μουσικολόγου Charles Rosen που εκδόθηκε στο New York Review OF Books στις 14/11/1996 με τίτλο "Did Beethoven Have All The Luck?", στο οποίο αναλύει διεξοδικά τις πολιτικές - κοινωνικές και καλλιτεχνικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Βιέννη κατά την ζωή του Μπετόβεν.

"Other problems arise in determining the social class of Beethoven's supporters. Table I offered by DeNora gives us a breakdown of 186 "virtuosi, amateur musicians, and music patrons in the Viennese high culture music world, as listed in [Johann Ferdinand von] Schönfeld," the author of a musical yearbook in 1796. We get twenty-three "first aristocracy by rank," i.e., princes, princesses, counts, countesses, and one baron; eighty "second aristocracy," which includes fourteen barons and Freiherren, along with sixty-six merely with "von" in front of their last name; nineteen middle-class professionals and businessmen; and finally sixty-four "musicians." We never hear anything further about these "musicians." If they were supporters of Beethoven, they do not interest DeNora. Nevertheless, in the establishment of Beethoven's genius, they were the ones who counted the most. Support from the rich or the aristocratic was never forthcoming without professional advice.

Nor does the group of prominent music lovers with a simple "von" before their family name play any further role in spite of their considerable number. In any case, the nobility and legitimate status of this "von" cannot always have been clear. As DeNora knows, the line between "second aristocracy" and the middle class was not sharply drawn. Or even between "first" and "second." The one baron classified among the music patrons of the "first aristocracy" is the famous Gottfried van Swieten, sponsor of Haydn and Mozart, and important for the revival of interest in the instrumental works of Bach. He was one of Beethoven's principal promoters, and the First Symphony was dedicated to him. His father was Maria Theresa's physician, for which he received a title. The Van Swietens were therefore a recently ennobled family from the professional middle class.

DeNora's main thesis stands things on their heads. She would like to believe in "the emergence of the serious music ideology in the aristocratic music world between the late 1780s and the early 1800s." She claims that in the campaign for serious music and against both the style of easy superficial pieces for the amateur and flamboyant virtuosity to please the mob, "the issue was simultaneously social and political because of the alignment of music patronage with the pursuit and maintenance of status." In order to maintain their dominant cultural position, her account goes, the aristocrats aided in the construction of the concept of the great musical "genius," and supported Beethoven's difficult and often rebarbative music against the more easily assimilable and agreeable works of Dussek and Wölffl."


ΥΓ Συμπαθάτε με γιά την σεντονειάδα, θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρουσα όμως, αν κάποιος ενδιαφέρεται γιά το πλήρες άρθρο ας επικοινωνήσει και θα του το στείλω με email (χρειάζεται συνδρομή ή αγορά online).

sadosadist said...

@Somebody

Όντως. Έχουμε περάσει όμως έναν εικοστό αιώνα.

Δεν είναι περίεργο που τώρα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης επιστρέφουμε σε αριστοκρατικές τεχνικές-πρακτικές;


:-)))

mscmkr said...

Nikos Dimou said...
[...]τα πιο συγκεκριμένα τεχνολογικά θέματα θέλουν έρευνα και στοιχεία[...]
--------------
Δεν λέω να ανοίξεις ελληνικό tom's hardware. Αυτό που λέω είναι κάτι πιο κοντά στο RAM και στην οδύσσεια του "απλού χρήστη" που περιέγραφες τόσο brilliantly. Εμένα π.χ. τα σχόλια εδώ όσο πάνε και μου θυμίζουνε περισσότερο τα σχόλια στο άλλο του don.

sadosadist said...

@st_darwin

Κι εγώ διαφωνώ με την ποσόστωση. Με αφήνει αδιάφορο. Η καλή ταινία φαίνεται ήδη από το σενάριο (μην πω μόνο από αυτό και με κυνηγάνε πάλι).

Τι κι αν αυτό αλλόγλωσσο; Ας κοιτάξουν πρώτα να γράψουν δυνατά σενάρια στην ελληνική και τα λεφτά θα τρέξουν αμέσως.

Όμως υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που σε συνδυασμό με τα λεφτά κάνουν το όλο εγχείρημα δημιουργίας μιας ταινίας καθαρή βιομηχανία (ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΕΧΝΗς).

Δες ένα παράδειγμα:

Μέσα στις ταινίες που ανέφερα πιο πάνω που επιδοτούνται από το ΕΚΚ υπάρχει και μια με τίτλο ΖΩΖΩ και θα είναι για την ζωή της Ζωζώς Νταλμάς με τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Γνωρίζοντας πως η Ζωζώ ήταν μια σεξοβόμβα ολκής και ο Κεμάλ bisexual τι ταινία πιστεύεις ότι θα βγει στο τέλος δεδομένου του δημοσίου χρήματος στον προυπολογισμό της;

Είναι σα να την βλέπω ήδη. Να σημειώσω μόνο ότι δεν έχει να κάνει με τους συντελεστές της αυτό που λέω εδώ. Δεν θυμάμαι καν αυτή την στιγμή τα ονόματα. Και μόνο που διάβασα το concept ΞΈΡΟΝΤΑς την πραγματικότητα μου είναι αρκετό. Και ο Αγγελόπουλος να την έκανε τα ίδια θα έλεγα μετά βεβαιότητας.

Εδώ ο ΣΤΟΟΥΝ έφαγε τα ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΆ μούτρα του με τον ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ!

:-)))

ΥΓ:

θα προτιμούσα καλύτερα να γράψω ένα βιβλίο γι' αυτή την ιστορία και να το δημοσιεύσω στο διαδίκτυο στο φινάλε φινάλε άμα και εφόσον με ζόριζαν οι εκδότες.

tk said...

Το 8ο θαύμα του κόσμου
Tου Πασχου Μανδραβελη

Δεν ξέρουμε ποιο ακριβώς ήταν το κριτήριο στον. com διαγωνισμό για την ανάδειξη των «νέων επτά θαυμάτων του κόσμου». Μέτρησε ο όγκος των μνημείων; Η επιβλητικότητά τους; Η αναγνωρισιμότητά τους; Ο πληθυσμός των χωρών όπου βρίσκονται τα μνημεία τα οποία επιλέχθηκαν; (Διόλου απίθανο να λειτούργησε κάποιου τύπου «μνημειακός πατριωτισμός» σε κάποιες χώρες και οι κάτοικοί του να πλειοδότησαν σε ψήφους. Το μόνο περίεργο εδώ είναι πως η Ελλάδα, η οποία κάποτε έκανε εθνικό στόχο την πρώτη θέση στη «Γιουροβίζιον», γλίτωσε από ένα τέτοιο πυρετό.)

Σίγουρα δεν αποτυπώθηκε η καλλιτεχνική αξία των μνημείων. Αυτή αφενός δεν μετριέται με δημοψηφίσματα, και αφετέρου κανείς δεν θα μπορέσει να πείσει ότι ο ογκόλιθος πάνω από το Ρίο Ντε Τζανέιρο είναι πιο όμορφος από το Τατζ Μαχάλ. Δεν μέτρησε επίσης η συμβολή αυτών των μνημείων στη διαμόρφωση του πολιτισμού. Είναι επιβλητική και όμορφη η ακρόπολη των Ινκας στο Μάτσου Πίτσου του Περού, αλλά επηρέασε ελάχιστα τον σύγχρονο πολιτισμό, αφού ανακαλύφτηκε μόλις πριν από ένα αιώνα.

Τελικά το μεγαλύτερο θαύμα -και ίσως το μόνο- που ανέδειξε αυτός ο διαγωνισμός ήταν η διοργάνωσή του. Ας το σκεφτούμε λίγο: μια ιδιωτική εταιρεία κατάφερε, χωρίς καμία βοήθεια από θεσμικούς φορείς (κράτη ή διεθνείς οργανισμούς), να διοργανώσει ψηφοφορία σε παγκόσμια κλίμακα στην οποία συμμετείχαν εκατό εκατομμύρια άνθρωποι! Για ένα διαγωνισμό, τον οποίο κάποιος θα χαρακτήριζε ανοησία, κινητοποιήθηκε το 1,6% του παγκόσμιου πληθυσμού! Σύμφωνα με διεθνείς μετρήσεις, το 25% όλων των κατοίκων της γης έμαθε για τη διοργάνωση πριν από την τελετή ανακήρυξης των «νέων επτά θαυμάτων». Κοτζάμ υπουργοί δυτικών κρατών με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά αναγκάστηκαν να κάνουν δηλώσεις έστω απαξίωσης του διαγωνισμού. (Δεν αναφερόμαστε μόνο στον ημέτερο κ. Γ. Βουλγαράκη -αυτός κάνει δηλώσεις με κάθε δυνατή αφορμή- αλλά τον υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας.)

Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού. Ηταν ένα media-event, που θα ξεχαστεί, όπως τόσα του είδους του. Ηταν χρήσιμο όμως γιατί μας υπενθυμίζει ένα άλλο μεγάλο θαύμα. Την τεχνολογία που έχουμε στο γραφείο ή το κινητό μας. Κι αυτό είναι το 8ο και μεγαλύτερο θαύμα του σύγχρονου κόσμου. Δεν το βλέπουμε διότι βρίσκεται διαρκώς μπροστά στα μάτια μας. Είναι τόσο διάχυτο που χάνει τη λάμψη του.

Αυτή ίδια η τεχνολογία έκανε δυνατή τη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας προχθές για την Πάρνηθα, αλλά και τον παγκόσμιο διαγωνισμό για τα μνημεία.

από την σημερινή Καθημερινή

Την καλημέρα μου σε όλους

st_darwin said...

Γκρρρρρρρρ!
Έγραψα ένα ολόκληρο σχόλιο (απάντηση για τον farmer - παρεπιπτόντως συμφωνούμε) μέχρι που πριν προλάβω να πατήσω τη δημοσίευση, τα νεότατα, υπέρλαμπρα και χάρμα οφθαλμού windows vista μου έβγαλαν μια ωραιότατη μπλε οθόνη για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι! Άνευ (προφανούς) λόγου και αιτίας βεβαίως.

s_pablo said...

@ st_darwin

Αν το μπλε της οθόνης σου ήταν International Klein Blue τότε τα Vista σου έκαναν τέχνη σαφώς επηρεασμένα από το θέμα μας.

Μη γκρινιάζεις λοιπόν

Anonymous said...

S pablo,

:)))

+έκλαυσον!+

Πολύ καλό!

tk said...

Όταν πήρα το laptop πριν 3 μήνες είχα το δίλημα. XP ή VISTA? Η λογική πρυτάνευσε και αν και κόστισε λίγο παραπάνω δεν το μετανιώνω. Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

sadosadist said...

Καλή επιτυχία στην ΓΕΛΛΑς

..ΑΝ ΚΑΙ... από τεχνολογικής απόψεως σε ποιο στάδιο βρίσκεται;

:-)))

st_darwin said...

Οι μπλε οθόνες στους υπολογιστές είναι όντως τέχνη. Ακριβώς όπως και τα θρίλερ στον κινηματογράφο.

Somebody961 said...

@st_darwin:
Να πας στο 'computer, properties, advanced system settings, επιλέγεις καρτέλα advanced, τρίτη επιλογή κάτω, startup & recovery και πατάς settings.
Στην καρτέλα που θα σου ανοίξει απενεργοποιείς το Automatically restart.

Αυτή η επιλογή είναι ενεργοποιημένη με το σκεπτικό ότι εάν το pc έχει το ρόλο server και τύχει κάτι σε ...μπλε, να επανεκκινήσει ώστε οι συνδεμένοι με αυτό χρήστες να συνεχίσουν να εργάζονται.

Για τον υπόλοιπο κόσμο όμως πρέπει να απενεργοποιείται ώστε να μείνει εκεί η μπλε οθόνη και στο μήνυμα Stop να μπορέσεις να γράψεις τον κωδικό του λάθους ώστε να τον αναζητήσεις στη microsoft και να δεις αν αυτό που τον κόλλησε είναι από software ή από hardware.

Το ίδιο ισχύει και στα ΧΡ.
Ελπίζω να βοήθησα :)

mscmkr said...

Somebody

Καλό tip. Ποτέ δεν προλάβαινα το error code. Thanks

tassos georgakopoulos said...

@Ο/Η ihadafarminafrica
on July 10, 2007 5:59 PM

Συμφωνω με αυτά που λες αλλά εννοώ άλλο πράγμα. Οι αποκαλυψεις που φέρνουν οι επιστήμες για πράγματα δεδομένα μέχρι σήμερα μπορεί να βοηθήσουν τις τέχνες να αποκτήσουν νέο περιεχόμενο ως προς τον τρόπο προσέγγισης των ερωτημάτων της. Τα βασικά ερωτήματα θα παραμένουν πάντα ιδια (οσο ο homo sapiens ειναι homo sapiens). H προσέγγιση όμως μπορεί ν΄αλλαξει. Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου μπορεί να μας πουλησει ουτοπία με κάτι καινούργιο.

st_darwin said...

@somobody
Ευχαριστώ πολύ για το tip!!!
Αν θυμάμαι καλά πάντως η microsoft είχε υποσχεθεί από τα WinXP κιόλας ότι οι μπλε οθόνες θα ήταν κακός εφιάλτης που πέρασε...

Aphrodite said...

@s_pablo said...

"@ st_darwin

Αν το μπλε της οθόνης σου ήταν International Klein Blue τότε τα Vista σου έκαναν τέχνη σαφώς επηρεασμένα από το θέμα μας.

Μη γκρινιάζεις λοιπόν "


LOLOLOLOLOLOLOLOLLL!

Απίθανο!
:)))))

----------

@ ihafia,

"Καλή επιτυχία στην ΓΕΛΛΑς

..ΑΝ ΚΑΙ... από τεχνολογικής απόψεως σε ποιο στάδιο βρίσκεται;

:-)))"

Μα ποιό άλλο αγόρι μου?

BACK TO THE FUTURE ΑΠ'ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΚΙ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ!!!

Αναλόγως του πώς το βλέπεις δλδ...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ, THN ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ!

alekos markellos said...

Αναγκασμένος πολλές και ακατάστατες ώρες να βρίσκομαι σε διαφορετικούς χώρους εργασίας καθημερινά, μοναδική διέξοδος να "σπάσω" τον πιεστικό όσο και πεζό ρυθμό της ημέρας είναι η καταφυγή σε ένα αγαπημένο ή καινούργιο ποίημα, ένα λογοτεχνικό διάλειμμα ανάτασης.

Σε όλους τους χώρους υπάρχουν υπολογιστές και ιντερνετ.

Έτσι δεν μου λείπει ούτε ο Έλιοτ, ούτε ο Ντοστογιέφσκι.