tag:blogger.com,1999:blog-27964231120161695522024-02-20T23:27:04.731+02:00dimoutech - the joy of techΤεχνολογικό δικτυακό ημερολόγιο από τον Νίκο Δήμου. Συνέχεια από 4Τ, CAR και RAM.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comBlogger44125tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-65553215638517396972008-01-16T20:44:00.000+02:002008-01-21T22:28:41.062+02:00Πως έκοψα το τσιγάρο<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R45RcH6NO6I/AAAAAAAABLg/yIxeeQaLM_M/s1600-h/pipes+007.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R45RcH6NO6I/AAAAAAAABLg/yIxeeQaLM_M/s400/pipes+007.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5156148166987168674" /></a><br /><br /><br />Από τα δεκαεπτά μου κάπνιζα. Μετά τα είκοσι έγινα βαρύς καπνιστής και μετά τα τριάντα (δουλειά! σκοτούρες!) είχα φτάσει να φουμάρω τέσσερα πακέτα την ημέρα.<br /><br />Ένα πρωί, μετά από ξενύχτι, πνίγηκα στον τσιγαρόβηχα. Ορκίστηκα να μην ξαναβάλω τσιγάρο στο στόμα μου – και κράτησα τον όρκο μου. Επί μήνες όμως κυκλοφορούσα με πακέτο και αναπτήρα για να μη νιώσω τον πανικό της στέρησης.<br /><br />Ένιωσα όμως τον πανικό της εξάρτησης. Η νικοτίνη δεν αστειεύεται. Την τρίτη μέρα έτρεμαν τα χέρια μου. Είχα και μία δύσκολη συνάντηση με τον πιο δύστροπο πελάτη μου.<br /><br />Ήταν αδύνατο να αντέξω. Ζήτησα συγγνώμη, έφυγα από την συνάντηση και ξαναγύρισα σε δέκα λεπτά με καπνοσακούλα και τσιμπούκι.<br /><br />Το τσιμπούκι στάθηκε το όχημα της αποτοξίνωσης. Επί δύο χρόνια τραβιόμουνα με αυτό – ξόδεψα και αρκετά για ωραία straight briars από τον Dunhill. <br /><br />Κάποια στιγμή βαρέθηκα τον μπελά (πίπες, σακούλες, καθαριστήρια, σκαλιστήρια) και το παράτησα. Δεν μου έλειψε καθόλου – είχα εντελώς αποτοξινωθεί.<br /><br />Ε, λοιπόν, το dimoutech έπαιξε τον ρόλο της πίπας. Με βοήθησε να αποτοξινωθώ από τα blogs. Ελπίζω και σας…<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R45Rtn6NO7I/AAAAAAAABLo/SSRFzUULwqU/s1600-h/pipes+010.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R45Rtn6NO7I/AAAAAAAABLo/SSRFzUULwqU/s400/pipes+010.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5156148467634879410" /></a><br /><br />Υ. Γ. Με την ευκαιρία έβγαλα τις πίπες μου από το ντουλάπι, τις ξεσκόνισα και τις φωτογράφησα. Είχα να τις δω 35 χρόνια. Μερικές από τις καλύτερες τις έχω χαρίσει – αλλά κι αυτές που έμειναν είναι όμορφες. (Να τις βλέπεις…).Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com102tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-11064159264603527442008-01-14T09:25:00.000+02:002008-01-14T10:26:02.853+02:00Wheeeee! Wii!<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sQHn6NO5I/AAAAAAAABLY/PczAVF6M8PY/s1600-h/wii+001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155231921613912978" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sQHn6NO5I/AAAAAAAABLY/PczAVF6M8PY/s400/wii+001.jpg" border="0" /></a><br />Αυτή είναι η νέα θαυματουργή παιχνιδοκονσόλα Wii της Nintendo. Έχει σπάσει ρεκόρ πωλήσεων και έχει αλλάξει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ.<br /><br />Ποιο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της; Ότι στο χειριστήριό της δεν πατάς κουμπιά (έχει και από αυτά) αλλά το χρησιμοποιείς σαν προέκταση του χεριού σου. Κουνάς το χέρι, το μπράτσο και όλο το σώμα και η κίνησή σου μετατρέπεται σε κίνηση του παιχνιδιού. Έτσι, για να παίξεις τέννις, χρησιμοποιείς το χειριστήριο σαν ρακέτα και κάνεις τις κινήσεις που θα έκανες στο γήπεδο - οι οποίες με ακρίβεια μεταφράζονται στην οθόνη. Υπέροχο σύστημα άσκησης!<br /><br />Στην πρωτη φωτό βλέπετε με την σειρά από αριστερά τον εξοπλισμό: Δύο χειριστήρια (το ένα είναι έξτρα, όπως και η βάση φόρτισης) ένα nunchuck (χειριστήριο όταν παίζεις με δύο χέρια - όπως μποξ) η κονσόλα και τα καλύμματα των χειριστηρίων. Εκτός από την σχισμή που παίρνει το δίσκο υπάρχει μπροστά και ένα πορτάκι. Πίσω του κρύβεται μία υποδοχή για κάρτα SD και μπορείς από εκεί να δεις στην οθόνη ταινίες ή φωτογραφίες. Πάνω από την κονσόλα είναι η κεραία που συλλαμβάνει τις κινήσεις.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sP2n6NO4I/AAAAAAAABLQ/snSk7XuV2xQ/s1600-h/wii_menu.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155231629556136834" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sP2n6NO4I/AAAAAAAABLQ/snSk7XuV2xQ/s320/wii_menu.jpg" border="0" /></a>Όταν ανοίξεις την τηλεόραση στο κανάλι του Wii βλέπεις την αρχική οθόνη. Πάνω αριστερά εμφανίζεται οποιος δίσκος έχεις τοποθετήσει. (Εδώ κανείς) Τα άλλα τετράγωνα παραπέμπουν σε άλλες δυνατότητες για τις οποίες, παρακάτω.<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPrH6NO3I/AAAAAAAABLI/ugjHG2VJqRk/s1600-h/miiout_channel.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155231431987641202" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPrH6NO3I/AAAAAAAABLI/ugjHG2VJqRk/s320/miiout_channel.jpg" border="0" /></a>Μπορείς να διαλέξεις το πρόσωπο με το οποίο θα ταυτίζεσαι στην οθόνη (λέγεται Mii). Mπορείς ακόμα και να το ζωγραφίσεις εσύ, όπως θέλεις. Σου δίνονται όλα τα ζωγραφικά εργαλεία. Επίσης όποτε χρειαστεί βγαίνει στην οθόνη πληκτρολόγιο και γράφεις με το χειριστήριο.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPhX6NO2I/AAAAAAAABLA/bT_XrPq4RQ8/s1600-h/mii.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155231264483916642" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPhX6NO2I/AAAAAAAABLA/bT_XrPq4RQ8/s320/mii.jpg" border="0" /></a>Η κονσόλα έρχεται με ένα δίσκο που περιέχει πέντε παιχνίδια: Τέννις, μπόουλινγκ, γκολφ, μποξ, μπέιζμπολ. Αν αγοράσετε το δεύτερο χειριστήριο (αλλιώς θα παίζετε μόνο εναντίον του κομπιούτερ) σε ειδικό πακέτο, παίρνετε άλλα έξη. Κι από κει και πέρα the sky is the limit - αρκεί να αντέχει η τσέπη σας. (Μπορείτε να παίζετε και τα παιχνίδια του Game Cube).<br /><br />Το κόστος της κονσόλας είναι 200-250€ (το Media Markt είχε μία προσφορά με 190) και των παιχνιδιών 40-50€. Τα γραφικά στα τζάμπα παιχνίδια είναι στοιχειώδη αλλά στα αγορασμένα πολύ καλύτερα. Οι ήχοι είναι πολύ ρεαλιστικοί και στα μεν και στα δε. Από τα έξτρα παιχνίδια έχω δοκιμάσει το πινγκ πονγκ (άψογο) τα ολυμπιακά αθλήματα του Mario και ένα με πτήσεις, αεροπορικά ακροβατικά και αερομαχίες.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPT36NO1I/AAAAAAAABK4/-UYNuNM1tko/s1600-h/13012008063.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155231032555682642" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPT36NO1I/AAAAAAAABK4/-UYNuNM1tko/s400/13012008063.jpg" border="0" /></a>Τα μεγάλα νέα: Αν έχετε ασύρματη σύνδεση η κονσόλα συνδέεται πανεύκολα με το Internet. Με τον τρόπο αυτό γίνονται και οι αναβαθμίσεις του λογισμικού. Προς το παρόν υπάρχουν 3 κανάλια: News Channel, Shopping Channel και Weather Channel. Εδώ βλέπετε χθεσινή εκπομπή του News Channel. Δεν βρήκα ακόμα την δυνατότητα διαδικτυακού παιχνιδιού όμως δεν έχω διαβάσει ολόκληρο το manual (πολλές σελίδες!).<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sO836NOzI/AAAAAAAABKo/ARXdWTOz4ns/s1600-h/13012008065.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155230637418691378" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sO836NOzI/AAAAAAAABKo/ARXdWTOz4ns/s400/13012008065.jpg" border="0" /></a>Εδώ είναι η εικόνα ενός παίκτη (Mii): λέγεται Nick αλλά δεν είμαι εγώ - είναι ο συνονόματος ανεψιός μου, που ζωγράφισε έτσι τον εαυτό του.<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPHH6NO0I/AAAAAAAABKw/6sF62h4ECAM/s1600-h/13012008066.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155230813512350530" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4sPHH6NO0I/AAAAAAAABKw/6sF62h4ECAM/s400/13012008066.jpg" border="0" /></a> Και κλείνω με μία εικόνα από το αγαπημένο παιχνίδι του Andy, ο οποίος, όπως μαθαίνω, χτυπάει το παγκόσμιο ρεκόρ σε πόντους... <br /><br />Υ. Γ. Περιττό να σας πω ότι μετά από μία ώρα παιχνίδι Wii είσαι κάθιδρος και την άλλη μέρα πιασμένος. (Άντε να μου ξαναπουν για τα καθιστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια!). Απαραίτητο: να υπάρχει ελεύθερος χώρος (γύρω στα 2Χ2μ. για κάθε άτομο) σε απόσταση 2 μ. από την κεραία.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com87tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-41038122460595927112008-01-09T20:31:00.000+02:002008-01-09T22:23:54.797+02:00Η επιστροφή του turbo<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4UkwX6NOyI/AAAAAAAABKg/fYZgNIROnSA/s1600-h/turbo1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4UkwX6NOyI/AAAAAAAABKg/fYZgNIROnSA/s400/turbo1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5153565762065873698" /></a><br />Όλοι όσοι στο παρελθόν είχαμε οδηγήσει αυτοκίνητα με στροβιλοσυμπιεστή (turbo) ξέραμε πως τα χαρακτηριστικά τους ήταν σαφέστατα. Και να μην ήξερες τι υπήρχε κάτω από το καπό, θα το μάντευες με την πρώτη επιτάχυνση. <br /><br />Πρώτα θα ένιωθες την μεγάλη τους ιπποδύναμη και την ακόμα μεγαλύτερη ροπή – εντελώς δυσανάλογες με τον κυβισμό του κινητήρα.<br /><br />Αλλά η δύναμη θα ερχόταν απότομα, μετά από ένα δισταγμό (turbo lag – αδρανειακή υστέρηση) που στα παλιότερα μοντέλα την χαρακτηρίζαμε «κλωτσιά» ή «μπότα». Ήταν τόσο ξαφνική που, αν δεν ήξερες, μπορούσες να χάσεις τον έλεγχο. <br /><br />Τέλος το άλλο γνώρισμα ήταν η ταχύτητα με την οποία έτρεχε ο δείκτης του ρεζερβουάρ. Σχεδόν σαν το ταχύμετρο… Μεγάλες φαγάνες τα τούρμπο – όλο στα βενζινάδικα ήσουνα και η τσέπη άδειαζε σαν το ντεπόζιτο.<br /><br />Εδώ και πέντε μέρες οδηγώ ένα αυτοκίνητο που, ενώ έχει τούρμπο, δεν παρουσιάζει κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι ιδιαίτερα οικονομικό, επιταχύνει ευθύγραμμα από τις πιο χαμηλές στροφές και ενώ είναι γρήγορο, η δύναμή του εκδηλώνεται με πολιτισμένο, ήπιο και αθόρυβο τρόπο.<br /><br />Πρόκειται για έναν εκπρόσωπο της νέας γενεάς των τούρμπο – των αποκαλούμενων light pressure ή απλώς light turbos. Τα τούρμπο αυτά, γέννημα των πετρελαιοκινητήρων (που τώρα πια χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι υπερσυμπιεστή), είναι μικρά και αφάνταστα γρήγορα. Μπορεί να φτάσουν και τις 250 000 στροφές ανά λεπτό. Η κατασκευή τους έγινε δυνατή από την επινόηση νέων υλικών που αντέχουν σε θερμοκρασίες μέχρι 1000 βαθμούς και νέων συστημάτων λίπανσης και ψύξης. Λόγω μεγέθους και ταχύτητος οι στροβιλοσυμπιεστές αυτοί εργάζονται από τις χαμηλές στροφές και επιδρούν περισσότερο στην ροπή παρά στην ιπποδύναμη. Η μαζική παραγωγή τους για τους πετρελαιοκινητήρες τα έκανε προσιτά και αξιόπιστα. Έτσι η μεταφορά και προσαρμογή τους στους βενζινοκινητήρες ήταν μία απλή υπόθεση.<br /><br />Απλή… σαν το αυγό του Κολόμβου. Έπρεπε κάποιος να το σκεφθεί. Το έκανε πρώτη στα μικρά κυβικά η Volkswagen. (Η Saab είχε προηγηθεί στα μεγάλα κυβικά, χωρίς να προχωρήσει περισσότερο).<br /><br />Αποτέλεσμα: ο τετραγωνισμός του κύκλου! Οι κινητήρες αυτοί επιτυγχάνουν ΚΑΙ μεγαλύτερη οικονομία – ΚΑΙ χαμηλότερες τιμές CO2 – ΚΑΙ μεγαλύτερη ροπή – ΚΑΙ (οριακά) καλύτερη ιπποδύναμη.<br /><br />Π. χ. ο κινητήρας του αυτοκινήτου που οδηγώ (Renault Twingo GT) έχει 1149 κ. ε. Αποδίδει 100 ίππους (και σε overboost 110) η ροπή του είναι 14.8 Kgm/3000rpm, έχει εκπομπές CO2 140 γρ/χλμ και καταναλώνει κάτω από 6 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Κι αυτά για ένα όχημα που επιταχύνει 0-100 σε 9.7 δεύτερα και έχει ανωτάτη ταχύτητα 190 χλμ/ώρα. <br /><br />Στην διαφήμισή της η Renault λέει ότι έχει την ιπποδύναμη ενός κινητήρα 1400 κ.ε. την ροπή ενός 1600 και την κατανάλωση ενός 1200. Και έτσι είναι.<br /><br />Η Renault είναι η τρίτη εταιρία που χρησιμοποιεί το light turbo. Η πρώτη και πρωτοπόρος ήταν – και παραμένει – η Volkswagen. Ο κινητήρας TSi (TFSI στην Audi) 1400 κ. ε. με τρεις μορφές και ιπποδυνάμεις (122, 140 και 170 ίππων) θα περάσει στην ιστορία ως ο απόλυτος πρωτοπόρος. Ήδη τον χρησιμοποιεί σε πολλά μοντέλα (κάθε λίγο και άλλο) όλου του συγκροτήματος VAG. Σε ένα κινητήρα (335i) χρησιμοποίησε την ίδια τεχνική και η BMW.<br /><br />To downsizing (σμίκρυνση) είναι προς το παρόν η μόνη λύση για να αντιμετωπίσουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες τις προκλήσεις της εποχής: ρύπανση και προδιαγραφές της Ε.Ε. Μικρότεροι κινητήρες σημαίνει: ελαφρότερα οχήματα, μεγαλύτερη οικονομία καυσίμου και λιγότερες εκπομπές καυσαερίων (αυτά τα δύο τελευταία μεγέθη είναι ευθέως ανάλογα).<br /><br />Παράλληλα, χάρη στα τούρμπο, δεν μειώνεται – αντίθετα αυξάνεται η απόδοση των κινητήρων. Φτάσαμε ένα μεσαίο σταίησιον όπως το VW Golf Variant μήκους 4,56μ. και βάρους 1300 κιλών να επιταχύνει 0-100 σε 9,4 και να καίει γύρω στα 6 λίτρα τα 100! Κι αυτά χάρη στον θαυματουργό κινητήρα 1400 TSi – 122 ίππων.<br /> <br />Τα τούρμπο λοιπόν επέστρεψαν δριμύτερα – και έχουμε να δούμε κι άλλες καινοτομίες όταν εξαπλωθεί ακόμα περισσότερο αυτή η τεχνολογία.<br /><br />Καλά το λέω εγώ πως δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη εφευρετικότητα. Οταν βρεθεί μπροστά σε μία πρόκληση, γεννάει!Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com146tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-65503757432886011792008-01-06T10:11:00.000+02:002008-01-06T11:11:24.504+02:002020 - πώς;<a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4CXV36NOwI/AAAAAAAABKQ/LmcDv8O8_XQ/s1600-h/2020.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R4CXV36NOwI/AAAAAAAABKQ/LmcDv8O8_XQ/s400/2020.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5152284375752981250" /></a><br /><br />Το "Κυριακάτικο Βήμα" έχει ένα αφιέρωμα στο μέλλον με τίτλο: "Η Ζωή το 2020". (Δυστυχώς δεν εμφανίζεται στην ψηφιακή διαδικτυακή έκδοση - αλλά υπάρχει ακόμα στα περίπτερα). Αρχίζει με ένα άρθρο του Bill Gates που προβλέπει την διάδοση της ψηφιακής τεχνολογίας και στον τρίτο κόσμο - και την πλήρη δικτύωση του πλανήτη. Η ειδική έκδοση (που σε μεγάλο βαθμό είναι μετάφραση από την Γαλλική Monde) συνεχίζει με 6 κεφάλαια. Το καθένα τους περιέχει άρθρα ειδικών (αντιγράφω τίτλους κεφαλαίων):<br /><br /><em>1."Το 2020 οι αιωνόβιοι δεν θα είναι πλέον εξαίρεση και η βιολογία θα προσπαθήσει να φτάσει σε νέα όρια: εμμηνόπαυση στα 65, θάνατος στα 160. Καλώς ήλθατε σε ένα κόσμο γηραιό, στον οποίον πιθανότατα θα είμαστε υποχρεωμενοι να δουλεύουμε ως τα 80...."<br /><br />2."Επιτέλους πόλεις βιώσιμες! Το 2020 η πόλη θα εξοικονομεί ενέργεια: ανακαινισμένο η μεταμορφωμένο ιδού το σούπερ οικονομικό σπίτι και οι νέοι τρόποι φωτισμού... Βρίσκονται ήδη στα σκαριά μέσα παραγωγής αυτόνομης ενέγειας που θα ανακυκλώνουν τα πάντα και θα 'τρώνε' την ρύπανση...".<br /><br />3. "Τα ταξίδια θα πρασινίσουν. Η αναγκαιότητα να μειωθούν τα καύσιμα που εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου, θα μας έχει οδηγήσει το 2020 στην επινόηση νέων ειδών οχημάτων, λιγότερο ισχυρών αλλά και λιγότερο ρυπογόνων..."<br /><br />4. "Η διαδικτύωση των πάντων. Το 2020 μία παγκόσμια κοινότητα θα έχει ανθίσει στο Διαδίκτυο: ο τρόπος που μαθαίνουμε, εργαζόμαστε και ζούμε θα αλλάξει ριζικά. Χάρη στα μπλογκ και τα SMS οι πολίτες του κυβερνοχώρου θα αντιπαρατίθενται και και θα κινητοποιούνται έξω από κόμματα και κυβερνήσεις. Ακόμα πιο έξυπνες συσκευές θα τεθούν στην προσωπική υπηρεσία μας και οι καταναλωτές του αύριο θα ψωνίζουν σε νέου τύπου καταστήματα...".<br /><br />5. "Ο πλανήτης βαρυγκομά. Το 2020 η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει την έκτη κρίση της ζωής. Ο πλανήτης θα πρέπει να θρέψει 9 δις κατοίκους. Ο κόσμος θα μοιράζεται το νερό με το σταγονόμετρο και ελλείψει πετρελαίου θα επιστρέψει στα ορυχεία: όλοι στον άνθρακα!".</em><br /><br />Όπως βλέπετε, η ειδική έκδοση μιλάει για το μέλλον - αλλά αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά στην τεχνολογία. Μία ακόμα απόδειξη πως ζωή και τεχνολογία ταυτίζονται.<br /><br />Το 2020, αν υπάρχω, θα είμαι 85 χρόνων. Οι συντριπτικά περισσότεροι από τους αναγνώστες αυτού του blog θα είναι πολύ νεότεροι. Πως βλέπουν το μέλλον;<br /><br />Ποια τεχνολογική εξέλιξη θεωρείτε πιο πιθανή να εμφανιστεί στα επόμενα 12 χρόνια; <br /><br />Και (άλλη ερώτηση) ποια εξέλιξη θα θέλατε <strong>εσείς</strong> να ζήσετε και να χρησιμοποιήσετε;Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com142tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-73371084254701312222008-01-02T08:20:00.000+02:002008-01-02T16:44:45.312+02:00Ανώνυμα ή επώνυμα;<em>Καλή χρονιά σε όλους!<br /><br />Θέλω να γιορτάσουμε τα δεύτερα γενέθλια μου ως blogger συζητώντας ένα θέμα που ανήκει στο χώρο της τεχνολογίας (αφορά το Internet) αλλά και της πολιτικής και της ηθικής.<br /><br />Η δυνατότητα ανωνυμίας είναι η ευλογία αλλά και η πληγή του Διαδικτύου. Στηρίζει την ελευθερία της έκφρασης - αλλά και τις μεγαλύτερες καταχρήσεις της. Τα blog μου έχουν ζήσει και τις δύο όψεις του νομίσματος. </em><br /><em></em><br /><em>Άραγε τα ωφέλη της ανωνυμίας είναι περισσότερα από τις βλάβες που επιφέρει; Κι αν όχι, και έπρεπε να επιλέξουμε, τι θα διαλέγαμε;<br /></em><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R3e54X6NOuI/AAAAAAAABKA/L9mBzDd5rxE/s1600-h/dog2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5149789077063416546" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R3e54X6NOuI/AAAAAAAABKA/L9mBzDd5rxE/s400/dog2.jpg" border="0" /></a><br /><br />Όταν το 1993 δημοσιεύθηκε στον New Yorker η διάσημη σήμερα γελοιογραφία του Peter Steiner με την λεζάντα «Στο Ιντερνέτ κανείς δεν ξέρει αν είσαι σκύλος», δεν έκανε μεγάλη εντύπωση. Ήταν ακόμα η αρχή του Διαδικτύου και πολλοί δεν ήξεραν καν σε τι αναφέρονταν.<br /><br />Όμως με τον καιρό έγινε σλόγκαν, θεατρικό έργο (Nobody Knows I'm a Dog, του Alan David Perkins) αντικείμενο κοινωνιολογικών ερευνών (Morahan-Martin and Schumacher, 2000) για την ανώνυμη διαδικτυακή παρουσία δειλών, ντροπαλών, φοβικών ή και ανώμαλων ανθρώπων, όπως επίσης για το φαινόμενο της «διαδικτυακής παρενδυσίας» (το να παρουσιάζεσαι ως άτομο άλλου φύλου, ηλικίας, ή ιδιότητας) από τον David Trend. Επίσης φιλοξενήθηκε στο βιβλίο του Bill Gates: «The Road Ahead”.<br /><br />Με μία φράση περιέγραψε τον συμβολισμό αυτής της γελοιογραφίας ο πιονιέρος του Διαδικτύου (usenet) John Gilmore: «σημαίνει ότι ο Κυβερνοχώρος θα είναι απελευθερωτικός, διότι γένος, ράτσα, ηλικία, εμφάνιση ακόμα και ‘σκυλότης’ (dogness), εκεί απουσιάζουν».<br /><br />Αυτή βέβαια είναι η μία πλευρά της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο. Δρα απελευθερωτικά, προστατεύει την ιδιωτικότητα, καθιστά εφικτή την προσωπική εξομολόγηση, ή την διοχέτευση πολύτιμων πληροφοριών, που τα ΜΜΕ δεν τολμούν να δημοσιεύσουν. Συχνά οι πληροφορίες αυτές αποτελούν την μοναδική πηγή ειδήσεων από χώρες με απολυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα.<br /><br />Η ανωνυμία, μαζί με την ευκολία της δημοσίευσης (ακόμα και ένας σκύλος μπορεί να στήσει ένα blog) έχει επιφέρει την μεγαλύτερη αλλαγή στον χώρο της δημοσιότητας μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας. Ο κάθε πολίτης, με μία δαπάνη λίγων ευρώ το μήνα, μπορεί να γίνει «εκδότης του εαυτού του» και να έχει πρόσβαση σε χιλιάδες ή και εκατομμύρια αναγνώστες. Επίσης μπορεί να συμμετέχει σε ομάδες συζητήσεων (fora και chat), σε τόπους συνάντησης, ή σε χώρους παράλληλης ζωής (όπως το Second Life) χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του.<br /><br />Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η αρνητική: Η ανωνυμία ευκολύνει την ανεύθυνη φημολογία, τη συκοφαντία, το διαδικτυακό κουτσομπολιό, τις απειλές και τις ύβρεις. Για να μην μιλήσουμε για το Διαδικτυακό έγκλημα – που κι αυτό βασίζεται στην ανωνυμία. Αν και συχνά διογκώνεται από τα ΜΜΕ (όπως κάθε τι καινούργιο) είναι σήμερα μία πραγματικότητα: από τον χάκερ (ή μάλλον cracker όπως θα έπρεπε να αποκαλούνται οι κακοί hackers) που σπάει τους απόρρητους κωδικούς του Πενταγώνου ως τον ληστή που ανοίγει τραπεζικούς λογαριασμούς ή κλέβει πιστωτικές κάρτες. Για να μην αναφέρουμε άλλες παραβατικές συμπεριφορές που ενισχύονται από την ανωνυμία, όπως του παιδόφιλου, του νεοναζί ή του τρομοκράτη.<br /><br />Το θέμα έχει, πέρα από τις νομικές, και οικονομικές διαστάσεις. Το 2007 για πρώτη φορά στην Μεγάλη Βρετανία ο διαδικτυακός εμπορικός τζίρος ξεπέρασε τον πραγματικό. Σύντομα θα αποτελεί παντού την κύρια οικονομική δραστηριότητα (όπως ήδη συμβαίνει στον χρηματοπιστωτικό τομέα). Η διασφάλιση της θετικής ανωνυμίας και η προστασία από την αρνητική, γίνονται θέματα πρώτης προτεραιότητας. Θέλουμε να προστατέψουμε έναν επενδυτή, καταθέτη ή αγοραστή να παραμείνει ανώνυμος για τους τρίτους – αλλά να απαγορέψουμε στον χάκερ ή τον ληστή κωδικών να κυκλοφορεί ανώνυμος και ανεξέλεγκτος στο Διαδίκτυο. Δύο μάλλον αντιφατικοί στόχοι!<br /><br />Φυσικά και στο Δίκτυο η ανωνυμία δεν είναι απόλυτη - υπάρχουν τρόποι και μέσα να καταλυθεί. Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό.<br /><br />To Internet είναι ο μόνος χώρος επικοινωνίας όπου κυκλοφορούν περισσότεροι ανώνυμοι παρά επώνυμοι. Είναι σωστό αυτό; πρέπει να υπάρχει και να προστατεύεται η ανωνυμία – ή έτσι κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό;<br /><br />Ο λόγος σε σας!<br /><br />____________________________________<br /><br /><em><span style="font-size:85%;">Y. Γ. Mη ξεχνάτε πως και στην Ελλάδα η ανωνυμία πάει στα δικαστήρια: </span></em><br /><em><span style="font-size:85%;">H υπόθεση Τσιπρόπουλου και blogme </span></em><br /><em><span style="font-size:85%;">(<a href="http://www.blogme.gr/wordpress/home.htm">http://www.blogme.gr/wordpress/home.htm</a>) δεν έληξε. Θα δικαστεί στις 18 Φεβρουαρίου 2009.<br /><br /><br /><br /><br /><br /></span></em><em><span style="font-size:85%;"></span></em><em><span style="font-size:85%;"></span></em><em><span style="font-size:85%;"></span></em><em><span style="font-size:85%;"></span></em>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com266tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-16309597540999729742007-12-31T10:04:00.000+02:002007-12-31T10:06:51.623+02:00Αρχιμηνιά...<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R3iizX6NOvI/AAAAAAAABKI/WitxE7G2jhM/s1600-h/carols+001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5150045177373342450" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R3iizX6NOvI/AAAAAAAABKI/WitxE7G2jhM/s400/carols+001.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br />κι αρχιχρονιά!Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-42003477848584094142007-12-19T10:52:00.000+02:002007-12-23T08:47:31.549+02:00Πολλές Ευχές!<div><br /></div><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2jcH5VmS6I/AAAAAAAABJ4/i98298Spgvo/s1600-h/apollon.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2jcH5VmS6I/AAAAAAAABJ4/i98298Spgvo/s400/apollon.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5145604602479397794" /></a><br /><br /><br />To blog πάει διακοπές. Θα επανέλθει σε δεκαπέντε ημέρες, στις 2 Ιανουαρίου, για να γιορτάσουμε μαζί τα γενέθλιά μου ως blogger. Σας εύχομαι να περάσετε καλά. Τα σχόλια όλων των post θα μείνουν ανοιχτά.<br /><br />Αντί για τα συνηθισμένα αγγελούδια, σας αφιερώνω μία φωτογραφία από ευχετήρια κάρτα του Σωματείου «Η Όπερα και η Σύρα». Απεικονίζει την αίθουσα του θεάτρου «Απόλλων» της Ερμούπολης, που ιδρύθηκε το 1862. Εκεί, την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου του 1925, η μητέρα μου Τόλια Καλβοκορέση (στο πιάνο) και η αδελφή της Μαρία (τραγούδι) έδωσαν συναυλία (φυσικά για φιλανθρωπικό σκοπό – μαζί με άλλες δύο νέες σπουδαγμένες ερασιτέχνιδες). Έργα Bach, Beethoven, Gluck, Mascagni, Gounod, Rachmaninoff, Puccini, Scriabin.<br /><br />Καλές γιορτές και καλή χρονιά! <br /><br />Και για όσους δεν τις γνωρίζουν ή θέλουν να τις ξαναθυμηθούν - οι "7 Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες" είναι <a href="http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=44&searchstr=%D7%F1%E9%F3%F4%EF%F5%E3%E5%ED%ED%E9%DC%F4%E9%EA%E5%F2">ΕΔΩ</a>.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com262tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-33604065116149613732007-12-18T13:16:00.000+02:002007-12-18T15:36:10.058+02:00Σύγκριση φωτοκινητώνΓια χάρη του Harry<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2etUZVmS5I/AAAAAAAABJw/TM73H0GZQ0w/s1600-h/K550i+004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2etUZVmS5I/AAAAAAAABJw/TM73H0GZQ0w/s400/K550i+004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5145271665204546450" /></a><br /><br />Sony Ericsson K550i Cybershot, Autofocus, 2 Megapixel, 180 €.<br /><br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2etF5VmS4I/AAAAAAAABJo/tkg-KKQv-5A/s1600-h/K810i+007.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2etF5VmS4I/AAAAAAAABJo/tkg-KKQv-5A/s400/K810i+007.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5145271416096443266" /></a><br /><br />Sony Ericsson K810i Cybershot, Autofocus, 3.2 Megapixel, 280 €.<br /><br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2esuZVmS3I/AAAAAAAABJg/UHBs7XDNfWc/s1600-h/18122007033.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2esuZVmS3I/AAAAAAAABJg/UHBs7XDNfWc/s400/18122007033.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5145271012369517426" /></a><br /><br />Nokia N95 8GB, Autofocus, 5 Megapixel, 736 €.<br /><br />To Nokia βγάζει πάντα πιο ψυχρά χρώματα - εδώ όμως άλλαξε και το φως και τα παρακρύωσε. Για εκτίμηση της ανάλυσης και της ευκρίνειας, κάντε κλικ σε κάθε φωτό. Ta S/E γενικά έχουν υψηλό χρωματικό κορεσμό - υπερβολικό στην πρώτη φωτογραφία. Δεν έκανα καμία επεξεργασία.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-51658233196941044612007-12-16T19:56:00.001+02:002007-12-17T09:44:50.849+02:00Το πολυμηχάνημα<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vp4JVmS1I/AAAAAAAABJQ/Sz3RGE3019Y/s1600-h/ballons2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144634562640759634" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vp4JVmS1I/AAAAAAAABJQ/Sz3RGE3019Y/s400/ballons2.jpg" border="0" /></a> <em><span style="font-size:85%;">(Kάντε κλικ στην φωτογραφία).<br /></span></em><br />'Ενας κατάλογος με όλες τις δυνατότητες του νέου Nokia N95 8GB θα έπιανε δύο - ίσως και τρεις - δακτυλογραφημένες σελίδες. Εξαίρετη φωτογραφική μηχανή 5 Megapixel (φακός Carl Zeiss)+ flash, βίντεο κάμερα σε ποιότητα DVD, GPS, multimedia player, δέκτης ραδιοφώνου, δικτυακή παιχνιδομηχανή n-Gage, Quickoffice με όλες τις λειτουργίες (Word, Excel, Powerpoint, κλπ.), Wi-fi, Internet Radio, άμεση σύνδεση με YouTube, εξαίρετο Internet browsing. Φυσικά Bluetooth και Infrared - και καπάκι 8 Giga αποθηκευτικός χώρος...<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VpYJVmS0I/AAAAAAAABJI/WfZPrHmrf_o/s1600-h/nokia95.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144634012884945730" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="205" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VpYJVmS0I/AAAAAAAABJI/WfZPrHmrf_o/s320/nokia95.jpg" width="290" border="0" /></a>Α, ναι - κάνει και τηλεφωνήματα...<br /><br />Σε σχέση με το απλό Ν95, έχει διπλασιαστεί η RAM για πιο άνετη πλοήγηση στο Internet, έχει 20% μεγαλύτερη οθόνη, ζυγίζει 8 γρ. παραπάνω (128) και έχει λύσει το πρόβλημα με την διάρκεια της μπαταρίας.<br /><br />Το αστείο κοστίζει 740 € - χωρίς σύνδεση- αλλά, αν τα διαθέτει κανείς, δεν θα πρότεινα άλλο χριστουγεννιάτικο δώρο.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vo_5VmSyI/AAAAAAAABI4/i1h02h6q7CE/s1600-h/%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B195+001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144633596273117986" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vo_5VmSyI/AAAAAAAABI4/i1h02h6q7CE/s320/%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B195+001.jpg" border="0" /></a>Είναι slide προς δύο κατευθύνσεις - από την μία βγάζει ένα άνετο πληκτρολόγιο και από την άλλη τα κλασικά κοντρόλ για multimedia (play, pause, stop, fast forward, fast backwards). Εκεί αλλάζει αυτόματα και η οθόνη από portrait σε landscape.<br /><br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VocZVmSxI/AAAAAAAABIw/QhoB2I83Zow/s1600-h/%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B195+007.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144632986387761938" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VocZVmSxI/AAAAAAAABIw/QhoB2I83Zow/s320/%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%B195+007.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VoJpVmSwI/AAAAAAAABIo/0nFq5r9Lpco/s1600-h/Zonars.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144632664265214722" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VoJpVmSwI/AAAAAAAABIo/0nFq5r9Lpco/s320/Zonars.jpg" border="0" /></a> Μερικές φωτογραφικές δοκιμές: Δεξιά βλέπετε μία δύσκολη φωτογραφία σε χαμηλό φωτισμό, χωρίς φλας. Είναι οι πολυτελέστατες τουαλέτες του "Le café d’Athènes" που αντικατέστησε το Zonar's. Κάτω βλέπετε ένα κομμάτι φωτογραφίας σε μεγέθυνση (ολόκληρη την βλέπετε στην οθόνη του κινητού επάνω. Ως γνωστόν οι οθόνες, λόγω γραμμών, βγαίνουν πάντα φλου). Πάντως η ανάλυση αντέχει και μεγέθυνση πολύ μεγαλύτερη.<br /><br /><br /><div><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vn9JVmSvI/AAAAAAAABIg/Tz0pB8lq0Hk/s1600-h/ball.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144632449516849906" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="246" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2Vn9JVmSvI/AAAAAAAABIg/Tz0pB8lq0Hk/s320/ball.jpg" width="306" border="0" /></a>Μειονέκτημα της φωτογραφικής μηχανής: αργεί να εστιάσει. Παίρνει όπως όλες οι compact την φωτογραφία σε δύο κινήσεις. Πρώτα νετάρει, στην μισή διαδρομή του πλήκτρου, και μετά τραβάει. Για γρήγορα θέματα δεν ενδείκνυται: το παιδάκι ή το γατάκι θα έχουν φύγει από το πλάνο... (Οι αντίστοιχες μηχανές της Sony Ericsson είναι πιο γρήγορες - αλλά μόνον οι SLR προλαβαίνουν τα πάντα).<br /><br />Αντίθετα το βίντεο είναι καλό και με ανεκτό ήχο (αν σκεφθεί κανείς πως έρχεται από μικρόφωνο τηλεφώνου...).<br /><br />Άλλο μειονέκτημα: λόγω τεράστιας μνήμης, δεν παίρνει κάρτα δεδομένων. Που σημαίνει πως δεν υπάρχει η ευελιξία του να βγάλεις την κάρτα και να την διαβάσεις σε card reader (π. χ. σε desktop που δεν έχει bluetooth ή σε εκτυπωτή). Ευτυχώς έχω στην τσάντα μου ένα μικρό καλώδιο mini USB - 10 πόντους - και πορεύομαι. Διότι - και αυτό είναι πλεονέκτημα - και τα ακουστικά συνδέονται σε κανονική είσοδο mini jack 3,5 mm και όλo το τηλέφωνο με mini USB.<br /><br /><div><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnWpVmSuI/AAAAAAAABIY/iWLSd0gFttk/s1600-h/Leoforos+Thiseos.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144631788091886306" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnWpVmSuI/AAAAAAAABIY/iWLSd0gFttk/s320/Leoforos+Thiseos.jpg" border="0" /></a>Και πάμε τώρα στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι - το GPS. To N95 8GB περιέχει ήδη όλους τους χάρτες της Ευρώπης (στο απλό Ν95 έπρεπε να τους κατεβάσει κανείς από το <a href="http://www.nokia.com/maps">www.nokia.com/maps</a> - πράγμα που, αν υπάρχει wi-fi, δεν είναι δύσκολο).</div><br /><div></div><div>Ο δέκτης GPS λειτουργεί πολύ καλά και σας εντοπίζει μέσα σε 1-3 λεπτά. Φυσικά, όπως όλα τα GPS, καλόν είναι να είναι ακάλυπτος και στο ύπαιθρο.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnOJVmStI/AAAAAAAABIQ/urjNEG3morQ/s1600-h/Route.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144631642062998226" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnOJVmStI/AAAAAAAABIQ/urjNEG3morQ/s320/Route.jpg" border="0" /></a>Η θέση εντοπίζεται επακριβώς - μέχρι και αριθμός σπιτιού. Μετά ορίζεις το πού θες να πας και σου βγάζει γραπτό δρομολόγιο ή, αν προτιμας, διαδρομή στον χάρτη.<br /><br />Πλήρης σύγχυση επικρατεί για το αν και πόσο κοστίζει το GPS. Ρώτησα σε δύο καταστήματα και σε δύο παρόχους κινητής τηλεφωνίας. Άλλοι μου είπαν ότι για κάθε επικοινωνία με τους δορυφόρους χρεώνεσαι ένα τηλεφώνημα στο εξωτερικό, άλλοι ότι υπάρχει συνδρομή 70 € τον χρόνο, κλπ.<br /><br />Στην πραγματικότητα ο εντοπισμός και η απλή πλοήγηση δεν κοστίζουν τίποτα. Ούτε οι χάρτες χρεώνονται. (Καλόν είναι να ανανεώνονται συχνά). Αν τώρα θέλει κανείς φωνητική πλοήγηση, οδηγούς πόλεων και ξενάγηση, πρέπει να τα πληρώσει έξτρα με μία κάποια συνδρομή (εκεί μάλλον παίζουν τα 70 € τον χρόνο).<br /><br /></div><br /><div><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnDZVmSsI/AAAAAAAABII/qFuOqXiK534/s1600-h/Kolokotroni+9.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5144631457379404482" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2VnDZVmSsI/AAAAAAAABII/qFuOqXiK534/s320/Kolokotroni+9.jpg" border="0" /></a>Και κάτι ενδιαφέρον για όσους έχουν άλλα μοντέλα της Nokia. Οι χάρτες μπαίνουν και σε αυτά (τους έβαλα στο Ε65). Βέβαια ο εντοπισμός θέσης θα γίνει με το χέρι από εσάς (εκτός αν προστεθεί εξωτερικός Bluetooth δέκτης GPS). Αλλά κακό είναι να έχει κανείς λεπτομερείς χάρτες όλης της Ελλάδας (και της Ευρώπης) στο κινητό του; Στο site με τους χάρτες που ανάφερα αναγράφεται ποια κινητά μπορούν να τους πάρουν. Είναι κάπου 3,5 ΜΒ. Αν το τηλέφωνο δεν έχει σύνδεση Wi-fi μπορείτε να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας το πρόγραμμα Nokia Map Loader και να τους περάσετε από εκεί. </div><br /><div></div><div>Ε, με ένα τέτοιο τηλέφωνο θα πρέπει να ευχηθεί κανείς: καλές γιορτές!<br /><br /></div><div></div></div></div>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com57tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-90740029172370774982007-12-12T19:12:00.000+02:002007-12-12T19:42:05.575+02:00Τεχνολογία και Μορφολογία<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AXUjhIYnI/AAAAAAAABIA/VSJdAfdm40c/s1600-h/LG1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143136416356131442" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AXUjhIYnI/AAAAAAAABIA/VSJdAfdm40c/s400/LG1.jpg" border="0" /></a><br /><br />Από παλιά ο άνθρωπος έδινε όμορφη μορφή στα αντικείμενα που χρησιμοποιούσε. Μια ματιά στα αρχαία αγγεία και στα κινέζικα βάζα, θα σας πείσει.<br /><br />Ωστόσο με την βιομηχανική επανάσταση και την μαζική παραγωγή, η ωραία μορφή δεν ήταν πια θέμα του χειροτέχνη κατασκευαστή. Την εξωτερική εμφάνιση την έδιναν μηχανήματα – και κάποιος έπρεπε να μελετήσει αυτή την μορφή έτσι που α) να είναι ωραία και ελκυστική, β) να είναι εύκολο να κατασκευαστεί μηχανικά και γ) να ταιριάζει με τις λειτουργίες του αντικειμένου. Γεννήθηκε το επάγγελμα του βιομηχανικού σχεδιαστή, του στυλίστα, του μορφολόγου.<br /><br />Όλοι έχουμε ακούσει για τους Nuccio Bertone, Georgetto Giugaro, “Pinin” Farina, από τον χώρο του αυτοκινήτου – αλλά και άλλα ονόματα σχεδιαστών σας είναι γνωστά: F. A. Porsche, Raymond Loewy, Philippe Stark, Le Corbusier, όλη η σχολή του Bauhaus (Gropius, Mies van der Rohe, Breuer) που σχεδίαζαν έπιπλα και αντικείμενα. Εταιρίες διάσημες για την εμφάνιση των προϊόντων τους ήταν μεταπολεμικά η Braun που σάρωνε τα βραβεία στις εκθέσεις και σήμερα η Apple που πουλάει δεκαπλάσιες ποσότητες ενός προϊόντος, τεχνολογικά όμοιου με τα ανταγωνιστικά, χάρη στην μορφή του.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AXHThIYmI/AAAAAAAABH4/w9dvlsEUcOs/s1600-h/12122007012.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143136188722864738" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="193" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AXHThIYmI/AAAAAAAABH4/w9dvlsEUcOs/s320/12122007012.jpg" width="295" border="0" /></a> Το πόσο πουλάει το design το είχα περιγράψει σε ένα κείμενό μου στο RAM με τίτλο: «Η σύζυγος και η γκόμενα». Περιγράφω εκεί πως παράτησα ένα τέλειο από πλευράς λειτουργίας κινητό για να εμπλακώ με ένα άθλιο κατασκεύασμα (που με ταλαιπώρησε αφάνταστα με το κακό λογισμικό του) μόνο και μόνο γιατί ερωτεύτηκα την εμφάνισή του. (Η ιστορία: <a href="http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=44&time_id=484&cat_id=44">ΕΔΩ</a>)<br /><br />Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ορισμένα αυτοκίνητα πουλάνε «από τα αποδυτήρια», λόγω γραμμής, ενώ άλλα, καλύτερα από κάθε άποψη, δεν σταυρώνουν αγοραστή γιατί απλώς δεν αρέσουν.<br /><br />Στα νιάτα μου είχα και μία προσωπική εμπλοκή στο θέμα της Βιομηχανικής Μορφολογίας. Αντιγράφω από τους «Δρόμους»:<br /><br /><em>Αρχές της δεκαετίας του 60, μόλις είχα γυρίσει από την Γερμανία συνάντησα τον Θεμιστοκλή Βαράγκη που πρόσφατα είχε επιστρέψει από την Αγγλία - σπουδές εσωτερικής αρχιτεκτονικής.<br /><br />Ο (μακαρίτης σήμερα) Βαράγκης ήταν τότε ένας χείμαρρος από ιδέες και σχέδια. Αναβράζων και κοχλάζων. Είχε ήδη αρχίσει να στήνει και να συνθέτει διάφορα πράγματα, που δεν είχαν αποκλειστικά επιχειρηματικό χαρακτήρα. Αργότερα αφοσιώθηκε πιο πολύ στις επιχειρήσεις. Μία από τις πρώτες του δραστηριότητες (μαζί με τον Π. Kανναβό) ήταν η Έκθεση Συγχρόνου Σπιτιού.<br /><br />Εγώ, λίγα χρόνια νεότερος, έψαχνα συνεχώς για δουλειά. Υπηρετούσα στο Ναυτικό και φυσικά δεν μπορούσα να εργάζομαι με κανονικό ωράριο. Οι δραστηριότητες του Βαράγκη μου ταίριαζαν, τόσο χρονικά όσο και θεματικά. Η τότε σύζυγος μου ήταν αρχιτέκτων και, όπως με την απουσία μου στην Γερμανία είχα χάσει τις παλιές δικές μου παρέες, βρισκόμουν συνεχώς με αρχιτέκτονες. Μία μακρινή (εξ αγχιστείας) συγγένεια με τον Πικιώνη μου είχε δώσει την απόλαυση της γνωριμίας του. (Έχω γράψει γι αυτήν, στον σχετικό τόμο-αφιέρωμα του Ε.Μ.Π.) Ας αφήσουμε που κι από πριν είχα ασχοληθεί - και μέσα στις σπουδές μου - με θέματα αισθητικής του χώρου.<br /><br />Έτσι βρέθηκα να κάνω Δημόσιες Σχέσεις για την Έκθεση Συγχρόνου Σπιτιού και, μετά, για το Κέντρο Βιομηχανικής Μορφολογίας.<br /><br />Στην δεύτερη αυτή περίπτωση, ο ρόλος μου δεν ήταν μόνο του Συμβούλου Δημοσιότητας. Ήταν ταυτόχρονα και ο ρόλος του "θεωρητικού" ο οποίος έπρεπε να συγκεκριμενοποιήσει, να εκφράσει και - στη συνέχεια - να εκλαϊκεύσει τις βασικές έννοιες της Βιομηχανικής Μορφολογίας σε ένα εντελώς απροετοίμαστο κοινό. Για το σκοπό αυτό έγραψα δεκάδες άρθρα και κείμενα, μετέφρασα ξένες μελέτες - που δημοσιεύτηκαν στο μικρό περιοδικό του Κέντρου. Είχα την συνολική εκδοτική ευθύνη αυτού του εντύπου, μόνο που (λόγω Ναυτικού) δεν εμφανιζόταν πουθενά το όνομά μου.<br /><br />Αλλά τι ήταν το Κέντρο Βιομηχανικής Μορφολογίας;<br /><br />Ήταν μία μεταφορά στα καθ' ημάς του γνωστού Design Center του Λονδίνου. Στεγαζόταν σε δύο ορόφους του νεόδμητου τότε κτηρίου πλατεία Συντάγματος και Ερμού 2. (Αρχιτέκτων Δημήτρης Παπαζήσης. Τότε ξεχώριζε για την αρχιτεκτονική του γραμμή - σήμερα είναι πιο γνωστό λόγω MacDonalds...) Φιλόδοξη προσπάθεια - 700 τ. μ. στο πιο ακριβό σημείο της Αθήνας! – άρχισε να λειτουργεί το 1962. Στην αρχή γνώρισε σημαντική επιτυχία και συγκέντρωσε αρκετά εκθέματα. Όμως η ανταπόκριση του κοινού δεν ήταν ανάλογη (ποιος τότε ενδιαφερόταν για design!) οι εκθέτες είδαν πως η παρουσία τους εκεί δεν έφερνε ανάλογα οικονομικά οφέλη και δεν ανανέωσαν...<br /><br />Πολλοί γνωστοί Αθηναίοι είχαν εμπλακεί σε αυτή την προσπάθεια. Εμπνευστής και ψυχή του Κέντρου ο Θεμιστοκλής Βαράγκης. Ήταν διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου, μαζί με τον Ηλία Ξανθάκο που φρόντιζε περισσότερο τα οικονομικά. Πρόεδρος δέχθηκε να γίνει ο ογδοηκοντούτης - αλλά πάντα πρόθυμος να υπηρετήσει νέες ιδέες – ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς. Είναι ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς στα χρονογραφήματα που έγραψε για το περιοδικό του Κέντρου, πως προσπαθούσε να εξηγήσει (υποψιάζομαι και στον εαυτό του) την έννοια της Μορφολογίας.<br /><br />Παράλληλα με το Κέντρο (που ήταν Ανώνυμη Εταιρία) δημιουργήθηκε και ένα Σωματείο: Η Ελληνική Εταιρία Βιομηχανικής Μορφολογίας. Τα ονόματα που συναντάει κανείς στο Διοικητικό Συμβούλιο είναι χαρακτηριστικά: Πρόεδρος Θύμιος Παπαγιάννης. Αντιπρόεδρος: Θεμ. Βαράγκης. Γενικός Γραμματέας: Αντώνης Λαμπάκης. Ειδικός Γραμματέας: Τάκης Ζενέτος. Ταμίας: Μιχάλης Κατζουράκης (υπεύθυνος για πολλά από τα έντυπα του Κέντρου). Μέλη: Αλέκος Αναστασιάδης, Γεράσιμος Μολφέσης, Ιππόλυτος Παπαηλιόπουλος, Τίμος Χριστοδούλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισοί από αυτούς είχαν αποφοιτήσει (όπως κι εγώ) από το Κολέγιο Αθηνών.<br /><br />Ήταν καλή η παρέα, μα ο τόπος δεν ήταν έτοιμος (δεν ξέρω αν είναι καν σήμερα). Ξεσηκώθηκαν και οι Θεσσαλονικείς για να υπερασπιστούν τα προνόμια της Δ.Ε.Θ. Οι επισκέπτες αραίωσαν, οι εκθέτες επίσης. Ούτε η "υψηλή προστασία της Α. Μ. του Βασιλέως Παύλου" δεν έσωσε το Κέντρο. Το μόνο που μου έμεινε - εκτός από τις αναμνήσεις - είναι ένας σκονισμένος φάκελος. Τον ανοίγω και ανθολογώ διάφορα χαρακτηριστικά κείμενα και στοιχεία της εποχής... Είναι τα έντυπα του Κέντρου: κατάλογοι εκθετών, κανονισμός, διαφημιστικά, τεύχη του περιοδικού (έξη κυκλοφόρησαν, το πέμπτο μου λείπει).</em><br /><br />Αυτά σαν αναμνήσεις – αλλά οι εμπειρίες αυτές στέριωσαν μέσα μου ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τις μορφές των βιομηχανικών προϊόντων. Θεωρώ ότι η Βιομηχανική Μορφολογία έχει δώσει εκπληκτικά δείγματα δουλειάς, που ξεπερνάνε τα όρια της κατασκευής και μπαίνουν στον χώρο της τέχνης. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα μεγάλα μουσεία μοντέρνας τέχνης υπάρχουν πλέον και δείγματα βιομηχανικών προϊόντων – από καφετιέρες μέχρι αυτοκίνητα…<br /><br /><div><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AW5DhIYlI/AAAAAAAABHw/iA33GSLVAfA/s1600-h/miura1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5143135943909728850" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R2AW5DhIYlI/AAAAAAAABHw/iA33GSLVAfA/s400/miura1.jpg" border="0" /></a><br /><div></div></div><br />_________________________________<br /><br /><span style="font-size:85%;"><em>Επάνω είκόνα από διαφημιστικό έντυπο για τα κινητά της LG, στην μέση η εξέλιξη του iPod και κάτω η μεγάλη μου αγάπη: Lamborghini Miura, design by Bertone.</em></span>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com109tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-35963824916609037412007-12-09T10:26:00.000+02:002007-12-09T10:55:19.959+02:00Γράμματα και στοιχεία<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1unrzhIYhI/AAAAAAAABHQ/0cRs5K9Brq8/s1600-h/type3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5141887770578936338" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1unrzhIYhI/AAAAAAAABHQ/0cRs5K9Brq8/s400/type3.jpg" border="0" /></a><br /><br />Σίγουρα γράφετε. Με τι γράφετε; Οπωσδήποτε με υπολογιστή (αλλιώς δεν θα ήσασταν εδώ). Αλλά και με το χέρι; Σε τι ποσοστό; (Εγώ αν γράψω πάνω από μία σελίδα με το χέρι, παθαίνω κράμπα).<br /><br />Πώς φτάσατε στον υπολογιστή – απευθείας, ή μέσω γραφομηχανής; (όπως εγώ). Γράφετε με τυφλό σύστημα ή κοιτάτε το πληκτρολόγιο; Χτυπάτε με όλα τα δάχτυλα ή κυνηγάτε τα γράμματα με τους δείκτες;<br /><br />Στο πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένων (κατά 90% θα είναι Word) τι γραμματοσειρά έχετε για βασική (default); Τα αρχικά προτεινόμενα Times New Roman – ή κάποια άλλη;<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1uoCjhIYiI/AAAAAAAABHY/23yQBTcw7Wg/s1600-h/type2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5141888161420960290" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1uoCjhIYiI/AAAAAAAABHY/23yQBTcw7Wg/s400/type2.jpg" border="0" /></a><br />Οι γραμματοσειρές (στοιχεία τις λέμε στη τυπογραφία) διαιρούνται σε δύο μεγάλες οικογένειες: τις ισοπαχείς και τις ανισοπαχείς, που θυμίζουν την παλιά καλλιγραφία, όταν, πιέζοντας την πένα, πάχαινε η γραμμή. Αντίθετα τα ισοπαχή ή ευθύγραμμα προέρχονται από το κεφαλαιογράμματο ελληνικό αλφάβητο.<br /><br />Αλλά και οι ανισοπαχείς διακρίνονται σε serif και sans serif: οι πρώτες με πέλμα (πατούρα) δηλαδή διακοσμητικές απολήξεις στις άκρες των γραμμάτων – οι άλλες όχι.<br /><br />Κλασικές ισοπαχείς είναι η Olympia, και η Helvetica από την οποία προήλθαν τα Arial. Πρόγονος των περισσότερων ανισοπαχών είναι η Garamond από την οποία κατάγονται τα Elzevier και τα Times.<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1uocThIYjI/AAAAAAAABHg/X-uiMraTINU/s1600-h/type5.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5141888603802591794" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1uocThIYjI/AAAAAAAABHg/X-uiMraTINU/s400/type5.jpg" border="0" /></a><br /><br />Τα πλάγια στοιχεία λέγονται italics γιατί τα πρωτοχρησιμοποίησαν οι Ιταλοί. Υπάρχουν και τα μαύρα, ή παχέα, που τα ξέρουμε και ως bold.<br /><br />Την πρώτη μου ποιητική συλλογή (1953) την στοιχειοθέτησα μόνος μου με στοιχεία της κάσας – Νέα Ελζεβίρ – στο υπόγειο τυπογραφείο Αρ. Παπαζήση.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1upCDhIYkI/AAAAAAAABHo/YziUfNiBQ24/s1600-h/type6.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5141889252342653506" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1upCDhIYkI/AAAAAAAABHo/YziUfNiBQ24/s320/type6.jpg" border="0" /></a><br />Όταν πήγα στην διαφήμιση (1963) τους τίτλους των καταχωρίσεων τους χάραζαν με το χέρι ειδικοί γραφίστες ειδικευμένοι στο να σχεδιάζουν γράμματα. Ήταν η πιο δύσκολη και απαιτητική δουλειά στα σχεδιαστήρια.<br /><br />Μετά κυκλοφόρησαν (μεγάλη ευκολία!) τα Letraset – φύλλα με αυτοκόλλητα τυπογραφικά στοιχεία κάθε είδους.<br /><br />Στα τέλη της δεκαετίας του 70 ήρθε η φωτοσύνθεση και άλλαξε τα πάντα. Όταν πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή που μπορούσε να αλλάζει και να συνθέτει γραμματοσειρές – τρελάθηκα! Τον φόρτωσα με τόσες γραμματοσειρές που δεν μπορούσε να ξεκινήσει…<br /><br />__________________________________________<br /><br /><span style="font-size:85%;"><em>Οι 3 εικόνες (1,3,4) είναι από το βιβλίο του Τάκη Κατσουλίδη: "Το Σχέδιο του Γράμματος" (Καστανιώτης 1991). Ο Τ. Κ. έχει σχεδιάσει δύο από τις ωραιότερες ελληνικές γραμματοσειρές (υπάρχουν στο τέλος της εικόνας 1). Στις σκιές της εικόνας 3 φαίνεται πώς αλλάζει το σχέδιο ανά σειρά ανισοπαχών γραμμάτων και στην 4 τα τρικ που χρειάζονται για να φαίνονται ισοπαχή τα γράμματα. Στην εικ. 2 οι γραμματοσειρές του υπολογιστή που έχουν Mg στο όνομα, είναι της Magenta</em>. </span>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com152tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-43103408944200996542007-12-05T18:37:00.000+02:002007-12-06T11:36:06.962+02:00Τι θα γίνει κύριε Σουφλιά;<div><br /></div><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bUazhIYdI/AAAAAAAABGw/ZHEvnDVqxdg/s1600-h/Diesel-model.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140529581660856786" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="226" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bUazhIYdI/AAAAAAAABGw/ZHEvnDVqxdg/s320/Diesel-model.jpg" width="294" border="0" /></a>Τον Οκτώβριο του 2007 για πρώτη φορά πουλήθηκαν στην Γερμανία περισσότερα πετρελαιοκίνητα ΙΧ από βενζινοκίνητα. Ας σημειωθεί ότι τα πετρελαιοκίνητα είναι πιο ακριβά στο κόστος αγοράς (αλλά έχουν χαμηλότερη δαπάνη λειτουργίας και συντήρησης). Η τάση προς το πετρέλαιο κυριαρχεί πλέον σε όλη την Ευρώπη. Και είναι φυσικό διότι:<br /><br />• Οι σύγχρονοι πετρελαιοκινητήρες είναι κατά 30 έως 40% πιο οικονομικοί από ένα ανάλογο βενζινοκινητήρα. Σε συγκριτικά τεστ έχουν αποδειχτεί εξίσου ή και περισσότερο οικονομικοί από τα πολυδιαφημισμένα υβριδικά αυτοκίνητα (αλλά με πολύ μικρότερο κόστος κατασκευής – και άρα αγοράς).<br /><br />• Χάρη στις τεχνικές έγχυσης common rail και τα διπλά τούρμπο, αποδίδουν υψηλές ιπποδυνάμεις, συγκρίσιμες με τους βενζινοκινητήρες. Ήδη από παλιά είχαν πολύ μεγαλύτερη ροπή. Είναι πια εντελώς αθόρυβοι τόσο που ο οδηγός δεν καταλαβαίνει την διαφορά. Με αποτέλεσμα τώρα να υπάρχουν μεγάλες πολυτελείς λιμουζίνες (BMW σειρά 7, Mercedes S) με ντήζελ.<br /><br />• Οι πετρελαιοκινητήρες είναι πιο αξιόπιστοι από τους βενζινοκινητήρες (ρωτήστε τους ταξιτζήδες). Έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος συντήρησης.<br /><br />• Τέλος (το πιο σημαντικό) έχουν πολύ χαμηλές εκπομπές CO και, εφόσον είναι εξοπλισμένοι με φίλτρο σωματιδίων, καλύπτουν τις αυστηρότερες οικολογικές προδιαγραφές της Ε. Ε.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bUkzhIYeI/AAAAAAAABG4/fUcHD6k_QZ8/s1600-h/mercedes+cdi-diesel.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140529753459548642" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bUkzhIYeI/AAAAAAAABG4/fUcHD6k_QZ8/s320/mercedes+cdi-diesel.jpg" border="0" /></a>Κι ενώ όλη η Ευρώπη (αλλά και οι ΗΠΑ) στρέφονται προς το πετρέλαιο, εδώ εξακολουθεί να ισχύει η αρχαία απαγόρευση κυκλοφορίας πετρελαιοκίνητων ΙΧ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Θιασώτης της απαγόρευσης ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ. Το υπουργείο Μεταφορών στην προηγούμενη κυβέρνηση είχε κάνει ευνοϊκή εισήγηση αλλά ο κ. Σουφλιάς την απέρριψε.<br /><br />Γιατί; Ποιος μπορεί να μπει στο νου του Θετταλού Σαρακατσάνου;<br /><br />Υπάρχει περίπτωση να μην θέλει κάποιος εχέφρων άνθρωπος μείωση κατανάλωσης καυσίμων και μείωση ρύπων;<br /><br />Εν τω μεταξύ οργιάζει η λαθρο-πώληση και κίνηση, ιδιαίτερα στους μεγάλους κυβισμούς (4Χ4, κλπ) οι οποίοι ωφελούνται ιδιαίτερα από την οικονομία του ντήζελ.<br /><br />Αυτοκίνητα Αθηναίων εμφανίζονται με έδρα την επαρχία και όλως τυχαίως κυκλοφορούν και στην Αθήνα. Σιωπηρά η λαθροχειρία γίνεται ανεκτή – αλλά γιατί δεν νομιμοποιείται;<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bWZThIYgI/AAAAAAAABHI/43sPHcFD7rQ/s1600-h/6cylinder_diesel_twin_turbo.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5140531754914308610" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="150" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1bWZThIYgI/AAAAAAAABHI/43sPHcFD7rQ/s320/6cylinder_diesel_twin_turbo.jpg" width="289" border="0" /></a>Ομολογώ ότι μου είναι αδύνατο να καταλάβω γιατί συντηρείται αυτή η απαγόρευση. Αν είναι για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, όπως λέγεται, – τότε γιατί δεν εκσυγχρονίζονται (ή απαγορεύονται) τα ταξί. Κυκλοφορούν στις πόλεις περισσότερο από τα ΙΧ, έχουν παλιούς κακοσυντηρημένους πετρελαιοκινητήρες και κανένα δεν διαθέτει φίλτρο σωματιδίων – με αποτέλεσμα να μας έχουν φλομώσει στην καπνιά. Μία ματιά στις μετρήσεις των ρύπων θα ήταν αρκετή.<br /><br />Αλλά ποιος πολιτικός τα έβαλε ποτέ με τους ταξιτζήδες; Ενώ οι ΙΧήδες, πρόβατα επί σφαγήν...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com160tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-45853835883931975002007-12-01T10:55:00.000+02:002007-12-01T11:21:08.864+02:00Οικολογία εναντίον Τεχνολογίας;<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1EkqjhIYcI/AAAAAAAABGo/t-sx0X-DKNY/s1600-R/kopenhagen+059a.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R1EkqjhIYcI/AAAAAAAABGo/EVzDFnWyiZc/s400/kopenhagen+059a.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5138928963313754562" /></a><br /><br />Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Ζενίθ», ενός εντύπου που προωθεί την «εναλλακτική σκέψη», υπάρχουν δύο στήλες που βάζουν απέναντι τα «ιδανικά του σημερινού κόσμου» και τα «ιδανικά του Ζενίθ». Στο αρνητικό ιδανικό «τεχνολογία», το Ζενίθ αντιπαραθέτει την «οικολογία».<br /><br />Και βέβαια σε κάποια φάση η τεχνολογία έβλαψε το περιβάλλον. Ωστόσο για τον προηγμένο κόσμο η φάση αυτή, της άγριας και ανεξέλεγκτης ανάπτυξης, έχει περάσει (συνεχίζεται δυστυχώς στον αναπτυσσόμενο κόσμο) . Η εποχή όπου λόγω της ομίχλης (smog) της αποκαλούμενης και μπιζελόσουπας (pea-soup) δεν μπορούσες να αναπνεύσεις στο Λονδίνο και το νερό του Τάμεση ήταν δηλητήριο, είναι πενήντα χρόνια πίσω. <br /><br />Αντίθετα η μόνη ελπίδα της οικολογίας σήμερα είναι η τεχνολογία. Η τεχνολογία καθάρισε την ατμόσφαιρα του Λονδίνου και τον Τάμεση. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά είναι κατεξοχήν τεχνολογία. Η καθαρή ενέργεια απαιτεί περισσότερες και καλύτερες τεχνικές από το να καις ξύλα ή κάρβουνα – κάτι που επί χιλιετίες έκανε η ανθρωπότητα.<br /><br />Κυρίως όμως θα πρέπει να αποφύγουμε αυτό που ο Bjorn Lomborg ονομάζει «the Litany» και ο Πάσχος Μανδραβέλης: «ο διαρκής θρήνος για την ανθρωπότητα». Βέβαια η καταστροφολογία πουλάει (ακόμα και ερευνητικές επιδοτήσεις και ακαδημαϊκές χορηγίες παίρνει περισσότερες) αλλά οι αντικειμενικοί δείκτες δείχνουν ότι, από κάθε άποψη, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από ότι σε οποιαδήποτε φάση της ιστορίας της. Με την εξαίρεση – σπεύδω να πω – του δείκτη θερμοκρασίας του πλανήτη, θέμα σύνθετο για το οποίο μιλήσαμε σε άλλο post.<br /><br />Πέρα από κάθε μεταφυσική υποστασιοποίηση, η ψύχραιμη σκέψη θέλει την διατήρηση της Φύσης όχι επειδή είναι ιερή, όχι επειδή είναι ωραία, αλλά επειδή μας είναι <strong>απαραίτητη</strong>. Αν κάψουμε όλα τα δέντρα δεν θα έχουμε ξυλεία, σκιά και οξυγόνο – αν μολύνουμε όλα τα ποτάμια δεν θα έχουμε καθαρό πόσιμο νερό. Είναι θέμα κοινής λογικής και όχι ειδικά «οικολογικής συνείδησης». <br /> <br />Μπορεί αυτή η τοποθέτηση να ενοχλήσει – αλλά πρέπει να πω ότι έχω κουραστεί από τις εκδηλώσεις μερικών «οικοχόνδριων», όπως ονομάζω εγώ τους φανατικούς οικολόγους, οι οποίοι απαιτούν ούτε λίγο ούτε πολύ να ακολουθήσουμε την επιταγή του Rousseau και να επιστρέψουμε στην πρωτόγονη φύση και ζωή.<br /> <br />Όταν η μισή ανθρωπότητα υποφέρει ακόμα από την πείνα, τις καιρικές συνθήκες, τις αρρώστιες – η άρνηση της τεχνολογίας, που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα δεινά είναι ύβρις. Η τεχνολογία είναι η Δαρβινική μετάλλαξη του ανθρώπου που του επέτρεψε να επιβιώσει σαν είδος. Η λύση δεν είναι λιγότερη τεχνολογία και ανάπτυξη – αλλά περισσότερη και κυρίως καλύτερη. Ο τρώσας και ιάσεται. Οι ζημιές που επέφερε η τεχνολογία στο περιβάλλον, μόνον από αυτή την ίδια μπορούν να θεραπευθούν.<br /><br />Και πράγματι ήδη η «πράσινη» τεχνολογία, η τεχνολογία της απορρύπανσης και της καθαρής λειτουργίας, είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος κλάδος στον χώρο της οικονομίας.<br /><br />Και η βιοτεχνολογία που δημιουργεί νέες ποικιλίες γενετικά τροποποιημένων αγροτικών προϊόντων είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την εξάλειψη της πείνας από τον τρίτο κόσμο. Η μεγαλύτερη απόδειξη οικοχονδρίας και οικο-υστερίας είναι η αντίσταση στα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα (τα κοινώς αποκαλούμενα μεταλλαγμένα). Δεν έχουμε ούτε μία απόδειξη ότι βλάπτουν. Από τις 81 έρευνες που έγιναν με παραγγελία της Ε. Ε. δεν προέκυψε ούτε μία αρνητική ένδειξη. Σήμερα ήδη καλλιεργούνται σε 22 χώρες, σε 100 εκ. στρέμματα από 10 εκ. ανθρώπους, το 90% των οποίων είναι φτωχοί καλλιεργητές σε αναπτυσσόμενες χώρες. Η αντίσταση στα μεταλλαγμένα (από καλοθρεμμένους Ευρωπαίους για φονταμενταλιστικούς λόγους) είναι ύβρις προς την πείνα των φτωχών.<br /><br />Δυστυχώς η Οικολογία έχει γίνει μία νέα ιδεολογία - για να μην πω θρησκεία - που κουβαλάει αρχέγονες ιδέες για την ιερότητα της Φύσης. (Μα αν ήταν η φύση ιερή, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε γεωργία, ούτε μπολιάσματα δέντρων ή εκτροφή ζώων). Δογματικά προβάλλεται το "φυσικό" ως καλό, ο πρωτόγονος άνθρωπος (ο noble sauvage του Rouseau - ευγενής άγριος) ως πρότυπο και η "επιστροφή στην φύση" ως πανάκεια.<br /><br />Όμως αυτά είναι όλα ουτοπίες. Χρειάζεται ψύχραιμη σκέψη και καλή τεχνολογία για να γίνει το μέλλον καλύτερο.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com206tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-40240337610650239602007-11-25T18:54:00.000+02:002007-11-25T20:51:03.856+02:00Kindle: To iPod των βιβλίων;<div><br /></div><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mx-g_zfDI/AAAAAAAABGg/gR_fu3_aQCU/s1600-h/kindle1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136832537560316978" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mx-g_zfDI/AAAAAAAABGg/gR_fu3_aQCU/s320/kindle1.jpg" border="0" /></a>Ήδη τον πρώτο μου φορητό υπολογιστή, τον είχα μετατρέψει σε φορητή βιβλιοθήκη.<br /><br />Είχα αγοράσει ένα CD-ROM (σε DOS!) που περιείχε 2500 βιβλία. Νομίζω πως ονομαζόταν The Greatest Books - και έβρισκες τα πάντα σε πλήρη κείμενα (Αγγλικά): από τον Όμηρο και τον Βιργίλιο ως τον Τολστόη. Κοντολογής οτιδήποτε δεν είχε copyright. Ήταν ένα είδος φορητού Project Gutenberg.<br /><br />Μετά βρήκα το Thesaurus Linguae Graecae (TLG) που περιέχει όλα τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στο πρωτότυπο (όλα, ακόμα και τα σπαράγματα). Πληροφορίες στο <a href="http://www.tlg.uci.edu/Software.html">TLG</a>.<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mx3g_zfCI/AAAAAAAABGY/PITNFZFvVLw/s1600-h/kindle2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136832417301232674" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mx3g_zfCI/AAAAAAAABGY/PITNFZFvVLw/s320/kindle2.jpg" border="0" /></a><br /><br />Εδώ και δέκα χρόνια, με τα πρώτα Palm, η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη μπήκε στην τσέπη μου - τα λεγόμενα e-books. Τα περισσότερα από αυτά, τα κλασικά, ήτανε τζάμπα από πανεπιστημιακά sites.<br /><br />Τώρα έχουν μπεί και στο κινητό μου, το Nokia E65. To λογισμικό Mobireader το δίνει η Nokia δωρεάν και κατεβάζεις βιβλία από το site <a href="http://www.mobipocket.com/en/DownloadSoft/ProductDetailsReader.asp">Mobipocket Reader</a>.<br /><br />Βέβαια εδώ πρέπει να εξομολογηθώ ότι ελάχιστες φορές έχω καθίσει να διαβάσω ένα βιβλίο στον φορητό ή στο κινητό μου. Από την άλλη πλευρά είναι μεγάλη η βοήθεια όταν ψάχνεις ένα χωρίο ή και μία λέξη. Εκεί π.χ. η μηχανή εύρεσης του TLG, που διατρέχει σε κλάσματα δευτερολέπτου χιλιάδες σελίδες αρχαίων κειμένων, είναι ανεκτίμητη.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mxuw_zfBI/AAAAAAAABGQ/kTE-D2jonr4/s1600-h/Kindle3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136832266977377298" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mxuw_zfBI/AAAAAAAABGQ/kTE-D2jonr4/s320/Kindle3.jpg" border="0" /></a>Τώρα η Amazon παρουσίασε το Kindle. Ένα μηχανάκι βάρους 290 γραμμαρίων, μεγέθους βιβλίου τσέπης, με μεγάλη ασπρομαυρη οθόνη (ευκρινέστατη) και με χωρητικότητα 200 βιβλίων.<br /><br />Το σημαντικό είναι πως το Kindle συνδέεται με την Amazon μέσω τηλεφωνικού δικτύου GSM και μπορείτε από όπου βρίσκεστε να αγοράσετε και να κατεβάσετε οποιοδήποτε βιβλίο με πολύ χαμηλό κόστος. Ένα σημερινό best seller που κοστίζει 30 δολάρια, το παίρνετε κάτω από 10. Διαθέσιμοι ήδη είναι 88.000 τίτλοι - και αυξάνονται καθημερινά.<br /><br />Μαζί είστε μόνιμα συνδεδεμένοι με την Wikipedia, με γλωσσικό λεξικό (αρκεί να κάνετε κλικ σε μία λέξη) τις μεγαλύτερες διεθνείς εφημερίδες και τα 250 δημοφιλέστερα blogs των ΗΠΑ.<br /><br />Φυσικά μπορείτε να κάνετε εύρεση, να αλλάζετε τις γραμματοσειρές στην οθόνη σας, να υπογραμμίζετε, να γράφετε σημειώσεις και να μαρκάρετε κείμενα. Περισσότερα (και ένα ενδιαφέρον βίντεο) <a href="http://www.amazon.com/gp/product/B000FI73MA/ref=amb_link_5892762_2/103-2334039-6017426?pf_rd_m=ATVPDKIKX0DER&pf_rd_s=center-1&pf_rd_r=161F28GG50AZ8ZAK4FBA&pf_rd_t=101&pf_rd_p=333267901&pf_rd_i=507846">ΕΔΩ</a>.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mxiQ_zfAI/AAAAAAAABGI/JSSj0ZIerjU/s1600-h/kindle4.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5136832052229012482" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0mxiQ_zfAI/AAAAAAAABGI/JSSj0ZIerjU/s320/kindle4.jpg" border="0" /></a>Κόστος συσκευής $399. Ο Jeff Bezos, δημιουργός του Amazon, ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το μέλλον του βιβλίου. Εγώ, όταν το είδα, σκέφθηκα ότι μπορεί να κάνει για τα βιβλία ότι το iPod για την μουσική.<br /><br />Αλλά θα μάθει ο κόσμος να διαβάζει από την οθόνη; Εκεί είναι το στοίχημα!<br /><br />Κι εσείς; Θα αγοράζατε ένα;Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com128tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-41560615310350448302007-11-22T15:12:00.000+02:002007-11-22T15:21:53.154+02:00Θαύμα; Θαύμα!<em>Με τον τίτλο "η ιατρική αγγίζει το θαύμα" το Βήμα της 21ης Νοεμβρίου είχε πρωτοσέλιδο άρθρο για μία βιοτεχνολογική ανακάλυψη που χαρακτηρίστηκε ήδη σαν "η εξέλιξη του αιώνα". Επειδή είμαι τελείως άσχετος με το θέμα περιορίζομαι να αντιγράψω το ρεπορτάζ της Θεοδώρας Τσιώλη από την online έκδοση του Βήματος και το παραδίδω προς σχολιασμό.</em><br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0WB-A_ze_I/AAAAAAAABGA/KL5-JWetXB8/s1600-h/vlasto1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0WB-A_ze_I/AAAAAAAABGA/KL5-JWetXB8/s400/vlasto1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5135653852505406450" /></a><br /><br /><br />Λήψη ανθρώπινου δερματικού κυττάρου, εισαγωγή τεσσάρων γονιδίων για επαναπρογραμματισμό του πυρήνα του και... εγένετο επιστημονικό θαύμα. Για την ακρίβεια επίτευγμα, το οποίο χαρακτηρίζεται το μεγαλύτερο που έχει παρατηρηθεί ως τώρα στον τομέα της έρευνας επί των πολυσυζητημένων εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων, των πολυδύναμων αυτών κυττάρων που σύμφωνα με πολλούς ειδικούς αποτελούν το μέλλον της ιατρικής καθώς υπόσχονται θεραπεία σοβαρών ασθενειών όπως η νόσος του Πάρκινσον, η νόσος Αλτσχάιμερ και ο διαβήτης. Δύο διαφορετικές ομάδες ειδικών- μία από την Ιαπωνία και η δεύτερη από τις ΗΠΑ- αναφέρουν σε χθεσινές δημοσιεύσεις τους στον δικτυακό τόπο έγκριτων επιστημονικών εντύπων- του «Cell» και του «Science» αντιστοίχως- ότι πέτυχαν να δημιουργήσουν κύτταρα με όλες τις ιδιότητες των εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν έμβρυα! <br /><br /><strong>Ιατρική και πολιτική</strong><br /> <br />Η εξέλιξη αυτή έχει μεγάλη επιστημονική βαρύτητα- ανοίγει τον δρόμο για θεραπεία νόσων αλλά και για δημιουργία ιστών και οργάνων στο εργαστήριο, τα οποία θα προέρχονται από τα κύτταρα του ίδιου του ασθενούς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος απόρριψής τους. Την ίδια στιγμή όμως έχει και ειδικό πολιτικό βάρος αφού αναμένεται να βάλει «φρένο» στις επί έτη αντιδράσεις οργανώσεων υπέρ των δικαιωμάτων των εμβρύων αλλά και κυβερνήσεων όπως αυτής του Τζορτζ Μπους η οποία αντιτίθεται επί έτη στην ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για την έρευνα επί των εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων. <br /><br />Το νέο επίτευγμα που γυρίζει πίσω το «ρολόι» των ενηλίκων κυττάρων, χαρίζοντάς τους τις μοναδικές ιδιότητες των κυττάρων των εμβρύων, χαρακτηρίστηκε «ορόσημο» από την επιστημονική κοινότητα. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ρόμπερτ Λάντσα , της εταιρείας Αdvanced Cell Τechnology που ασχολείται επί έτη με την εξαγωγή βλαστικών κυττάρων από κλωνοποιημένα ανθρώπινα έμβρυα, έκανε λόγο για έρευνα που μοιάζει με το «να μαθαίνει κάποιος πώς να μετατρέπει το μολύβι σε χρυσάφι» και παρομοίασε τα νέα αποτελέσματα με την πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ, εφεύρεση που άνοιξε νέους ορίζοντες στην ανθρωπότητα. <br /><br />Ως τώρα πιστευόταν πως μόνο τα κύτταρα που λαμβάνονται από έμβρυα έχουν την απεριόριστη δυνατότητα να μετατραπούν σε έναν από τους 220 τύπους κυττάρου του ανθρώπινου οργανισμού. <br /><br />Σήμερα οι ερευνητές απέδειξαν ότι αυτό μπορεί να συμβεί και με τη χρήση ενηλίκων κυττάρων. Η ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Κιότο στην Ιαπωνία χρησιμοποίησε τέσσερα γονίδια τα οποία και εισήγαγε σε ενήλικους ανθρώπινους ινοβλάστες- δερματικά κύτταρα τα οποία είναι εύκολα στη λήψη και στην καλλιέργειά τους στο εργαστήριο- προκειμένου να τους μετατρέψει σε πολυδύναμα κύτταρα. Τα γονίδια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν γνωστό έπειτα από πλήθος πειραμάτων ότι μπορούν να δώσουν χαρακτηριστικά εμβρυϊκών κυττάρων στα ενήλικα κύτταρα καθώς διαθέτουν την ικανότητα να «ανοίγουν» και να «κλείνουν» τον διακόπτη άλλων γονιδίων. Τα κύτταρα που προέκυψαν είχαν ιδιότητες παρόμοιες με εκείνων των εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων και μάλιστα οι ερευνητές πέτυχαν στη συνέχεια να τα μετατρέψουν σε διαφορετικούς τύπους κυττάρων του οργανισμού και συγκεκριμένα σε καρδιακά, νευρικά, μυϊκά, κύτταρα του λιπώδους ιστού και του χόνδρου. Οι ιάπωνες ερευνητές έλαβαν τα δερματικά κύτταρα τα οποία και υπέβαλαν σε επαναπρογραμματισμό από το πρόσωπο 36χρονης γυναίκας. <br /><br />Η αμερικανική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν - Μάντισον πέτυχε το ίδιο αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας ελαφρώς διαφορετικό συνδυασμό γονιδίων. Οι ειδικοί δημιούργησαν οκτώ νέες σειρές βλαστικών κυττάρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην έρευνα. Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δερματικά κύτταρα που ελήφθησαν από την ακροποσθία νεογέννητου βρέφους. <br /><br />Παρά τα αισιόδοξα αυτά αποτελέσματα οι ίδιοι οι ερευνητές προειδοποιούν ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να τελειοποιηθεί η τεχνική και να επιβεβαιωθεί η ασφάλειά της. Και αυτό διότι και στα δύο πειράματα έχουν μέχρι στιγμής χρησιμοποιηθεί ιοί για την εισαγωγή του νέου υλικού εντός των κυττάρων, πράγμα που ίσως να δημιουργεί αμφιβολίες για την ασφάλειά τους.<br /> <br /><strong>Νέες προοπτικές</strong><br /> <br />Σε κάθε περίπτωση- όπως ανέφερε ο επικεφαλής της αμερικανικής ομάδας καθηγητής Τζέιμς Τόμσον, πρωτοπόρος του πεδίου των βλαστικών κυττάρων, ο πρώτος επιστήμονας που το 1998 απομόνωσε ανθρώπινα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα- ένα νέο πεδίο ανοίγει στην έρευνα του συγκεκριμένου τομέα. «Τα κύτταρα που παρήχθησαν κάνουν όλα όσα κάνουν και τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα. Θα αλλάξουν εντελώς το πεδίο της έρευνας». Από την πλευρά του ο δρ Σίνγια Γιαμανάκα, επικεφαλής της δεύτερης ερευνητικής ομάδας, τόνισε ότι «τα κύτταρα αυτά αναμένεται να είναι ιδιαιτέρως χρήσιμα στην κατανόηση των μηχανισμών ασθενειών και στον έλεγχο για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των φαρμάκων». <br /><br />Οι ταυτόχρονες δημοσιεύσεις αποτελούν το... κόψιμο του νήματος σε έναν αγώνα δρόμου που είχαν αποδυθεί επί χρόνια οι ερευνητές στις δύο ηπείρους σχετικά με τη δημιουργία «ηθικών εμβρυϊκών» βλαστικών κυττάρων. Ο αγώνας αυτός είχε φθάσει σχεδόν στο τέρμα του πριν από περίπου πέντε μήνες- για την ακρίβεια τον περασμένο Ιούνιο όταν η ομάδα του Γιαμανάκα ανακοίνωσε ότι δημιούργησε κύτταρα ποντικών τα οποία διέθεταν ίδιες ιδιότητες με τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα. Οι νέες μελέτες αποδεικνύουν τώρα ότι η ίδια διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί και σε ανθρώπινα κύτταρα. Ως φαίνεται όμως ο πραγματικός αγώνας για τη χρήση της τεχνικής στους ασθενείς μόλις άρχισε!Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com117tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-59406919726889794062007-11-19T19:09:00.001+02:002007-11-20T12:22:56.219+02:00Πετρωμένη μουσική<a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HElA_ze9I/AAAAAAAABFw/cX_KpRH-e0k/s1600-h/elbe.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134601190380895186" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HElA_ze9I/AAAAAAAABFw/cX_KpRH-e0k/s400/elbe.jpg" border="0" /></a><br />Όλες οι τέχνες έχουν μία δόση τεχνολογίας αλλά υπάρχουν δύο που εξαρτώνται κυριολεκτικά από αυτήν. Για τον κινηματογράφο έχουμε ήδη μιλήσει - καιρός να πάμε και στην αρχιτεκτονική.<br /><br />Η οποία έχει και μία τρίτη εξάρτηση - την χρηστικότητα. Πρέπει να εκπληρώνει τον λειτουργικό της σκοπό, να είναι τεχνολογικά εφικτή και μαζί να συγκινεί σαν έργο τέχνης.<br /><br />Η πρώτη φωτογραφία που βλέπετε είναι η νέα Φιλαρμονική του Αμβούργου. (Elbphilharmonie, HafenCity Hamburg) έργο του γραφείου Herzog & de Meuron. Σαν μέγα υπερωκεάνειο, στην είσοδο του λιμανιού θα στεγάζει 2100 θεατές. Η "ναυαρχίδα της γερμανικής κουλτούρας", όπως ονομάστηκε, θα εγκαινιαστεί το 2010.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HEUg_ze8I/AAAAAAAABFo/bkzU2R_cnK4/s1600-h/250px-Sydney_Opera_House_Sails.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134600906913053634" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HEUg_ze8I/AAAAAAAABFo/bkzU2R_cnK4/s320/250px-Sydney_Opera_House_Sails.jpg" border="0" /></a>Αν αυτή είναι υπερωκεάνειο, η Όπερα του Sydney είναι το μεγαλύτερο ιστιοφόρο του κόσμου. Σήμερα η πόλη είναι περήφανη γι αυτήν και δεν θυμάται πως έδιωξε τον αρχιτέκτονά της τον Δανό Jørn Utzon για υπερβάσεις προυπολογισμού. Το έργο το τελείωσαν ντόπιοι αρχιτέκτονες, κάνοντας οικονομίες - έτσι που ο δημιουργός του ποτέ δεν αναγνώρισε την πατρότητα.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HEDg_ze7I/AAAAAAAABFg/qvwKgSLrTjo/s1600-h/Habib.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134600614855277490" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HEDg_ze7I/AAAAAAAABFg/qvwKgSLrTjo/s320/Habib.jpg" border="0" /></a>Περισσότερο από όλα τα έργα σύγχρονης αρχιτεκτονικής θαυμάζω αυτά της Zaha Hadid. Είναι και τεχνολογικά τα πιο δύσκολα: δεστε αυτό το μπρούτζινο δάκρυ που κατεβαίνει από τον ουρανό στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Cincinnati. <br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HD1A_ze6I/AAAAAAAABFY/LX-0YUduJ9s/s1600-h/zaha16.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134600365747174306" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HD1A_ze6I/AAAAAAAABFY/LX-0YUduJ9s/s320/zaha16.jpg" border="0" /></a>Ή το Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας στο Wolfsburg της Γερμανίας: Τόσο καθαρή αρχιτεκτονική γραμμή σπάνια αντικρίζει το μάτι. Η Hadid μπορεί να είναι εντυπωσιακά μπαρόκ και κλασικά απλή.<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HKXA_ze-I/AAAAAAAABF4/uIohjP8vMoc/s1600-h/761px-Phaeno-interior-press-kit3.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HKXA_ze-I/AAAAAAAABF4/uIohjP8vMoc/s320/761px-Phaeno-interior-press-kit3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134607546932493282" /></a>Το εσωτερικό του είναι ακόμα πιο ονειρικό - ανάλαφρο και μαζί τεχνολογικά πειστικό. <br /><br />Θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες για την αρχιτεκτονική του καιρού μας - τον Frank Gehry (που με ένα κτίριο αναγέννησε το Bilbao) τον Daniel Libeskind που με έκανε να νιώσω μεταφυσικό ρίγος στο Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου...<br /><br />Αλλά ήθελα να επιμείνω στην τεχνολογία που κάνει δυνατά όλα αυτά τα αισθητικά κατορθώματα. Πίσω από τις ωραίες μορφές βρίσκονται τόμοι με στατικές μελέτες και αναλύσεις υλικών...<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HDeA_ze4I/AAAAAAAABFI/wIMlRfSfu1A/s1600-h/Newacropolis.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5134599970610183042" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/R0HDeA_ze4I/AAAAAAAABFI/wIMlRfSfu1A/s320/Newacropolis.jpg" border="0" /></a>Υ. Γ. Έχουμε κι εμείς (επιτέλους) ένα μεγάλο έργο συγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα - το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, έργο του Bernard Tschumi και του Μιχάλη Φωτιάδη. Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει την σημασία του και συζητάμε αν θα πρέπει να ρίξουμε τις δύο πολυκατοικίες της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, προκειμένου να ενωθεί οπτικά με την Ακρόπολη. (Αλλιώς οι επισκέπτες του θα βλέπουν τους φωταγωγούς τους). Το κακό είναι ότι σε αυτές μένουν "επώνυμοι", οι οποίοι έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο υπερασπιζόμενοι τους φωταγωγούς...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com144tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-47232556168060570152007-11-14T18:20:00.000+02:002007-11-14T19:33:22.869+02:00Παίζοντας<div><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rzsg6HatbiI/AAAAAAAABEM/vdWs4beLfU4/s1600-h/games+003.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5132732383114391074" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rzsg6HatbiI/AAAAAAAABEM/vdWs4beLfU4/s400/games+003.jpg" border="0" /></a><br /><br /><em>Ποιος δεν έχει παίξει πασιέντζα στο υπολογιστή του; Ποιος δεν έχει δοκιμάσει τον «Ναρκαλιευτή» ή το Φλίπερ (δυστυχώς το έκοψαν στα Vista). Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν 9 χρόνια – αρχικά στο RAM και μετά μπήκε στο βιβλίο μου «Ψηφιακή Ζωή». Από τότε τα πράγματα έχουν μεγαλώσει πολύ. Εδώ και χρόνια η βιομηχανία των ψηφιακών παιχνιδιών έχει ξεπεράσει σε τζίρο το Χόλυγουντ, οι παιχνιδομηχανές έχουν εξελιχθεί σε βαθμό που τα παιχνίδια να παίζονται όχι πια με ποντίκι ή χειριστήριο, αλλά με ολόκληρο το σώμα (π. χ. το Wii της Nintendo) αλλά αυτή η αναδρομή στις απαρχές των παιχνιδιών είναι πάντα ενδιαφέρουσα και για τους παλιότερους, νοσταλγική:</em><br /><br /><br />ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ DOOM. Το πιο γνωστό και ήδη κλασικό παιχνίδι πρώτο-πρόσωπο παιχνίδι περιπέτειας και ιδιωτικού πολέμου. Ήμουν από τους πρώτους που το κατέβασαν από το Δίκτυο το 1994, πριν ακόμα φτάσει εδώ το CD-ROM. (Σήμερα βέβαια οι διάδοχοί του το κάνουν να μοιάζει πρωτόγονο και χοντροφτιαγμένο. Αλλά τότε ήταν επαναστατικό – και άλλωστε όλοι μετά αυτό μιμήθηκαν).<br /><br />Είστε πεζοναύτης σκληροτράχηλος και πρέπει να σώσετε τον κόσμο από επίθεση απάνθρωπων τεράτων. Σας χρειάζεται ταχύτητα, δύναμη, αντοχή, εξυπνάδα, ευρηματικότητα και ...υπομονή.<br /><br />Ό,τι πρέπει για να εκτονώνει κανείς τα επιθετικά του ένστικτα - και να βγαίνει μετά ειρηνιστής και αρνάκι. Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει είναι η αίσθηση όταν «πεθαίνεις». Ξαφνικά αλλάζει η προοπτική, βυθίζεσαι στο πάτωμα, βλέπεις τον κόσμο από πάνω σου.<br /><br />Πιστεύω πως όλη η δύναμη του παιχνιδιού αυτού προέρχεται από την ταύτιση του παίκτη με τον ήρωα. Η οθόνη είναι το οπτικό πεδίο των ματιών σου, μπροστά σου η άκρη του όπλου σου. Όπως προχωράς, αλλάζει όλη η γύρω σου εικονική πραγματικότητα.<br /><br />Φοβερό παιχνίδι, που συναρπάζει... Αλλά δεν συμφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι είναι ψυχοφθόρο. Εμένα αυτού του είδους η πεποιημένη βία - φαίνεται καθαρά ότι τα τέρατα που σκοτώνεις είναι cartoons και δεν έχουν ρεαλιστική παρουσία - μου μοιάζει μάλλον καθαρτική. (Με την Αριστοτελική έννοια της κάθαρσης.) Αν σκεφθείτε πως ανήκω στους τύπους που δεν μπορούνε να σκοτώσουν μύγα - και όμως το χαίρομαι...<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rzsih3atbkI/AAAAAAAABEc/KyWQDd7lKfw/s1600-h/chess3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5132734165525818946" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rzsih3atbkI/AAAAAAAABEc/KyWQDd7lKfw/s320/chess3.jpg" border="0" /></a>ΤΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ: Μερικές φορές, σε στιγμές άσχετες, μου έρχονται στο νου τοπία από παιχνίδια του υπολογιστή. Και μου έρχονται περίεργα στην μνήμη, σαν σκηνές από όνειρα. Κυρίως ανακαλώ τους μεγάλους χώρους, όπως τους πρωτοαντίκρισα: Πόσο με είχαν ενθουσιάσει οι τεράστιες αίθουσες (με θέα στα βουνά), οι δαιδαλώδεις διάδρομοι, οι ελισσόμενες σκάλες του Doom, πίσω στα 1994! Ήταν το πρώτο τρισδιάστατο παιχνίδι που έζησα και ο τρόπος που άλλαζε γύρω μου ο χώρος όταν κινούσα το ποντίκι ή τα βελάκια με εντυπωσίαζε. Περίπου τον ίδιο καιρό γνώρισα και το Myst που μπορεί να μην ήταν τόσο ζωντανό σε δράση, κέρδιζε όμως σε ποίηση και ατμόσφαιρα.<br /><br />Από τότε βέβαια ήρθαν πολύ πιο εξελιγμένα παιχνίδια – από το Doom (και το πολύ καλύτερο Doom II) πήγαμε στο Duke Nukem 3D, στο Quake και στο Quake II με την πιο εξελιγμένη μηχανή κίνησης. Φτάσαμε μετά στα απίθανα γραφικά του Quake III Arena.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzsxInatbnI/AAAAAAAABE0/AvCEPOH4fVE/s1600-h/halo.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5132750224408538738" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzsxInatbnI/AAAAAAAABE0/AvCEPOH4fVE/s320/halo.jpg" border="0" /></a>Ωστόσο τα σκηνικά που μου είχαν αφήσει τις πιο ζωντανές εντυπώσεις ήταν του πρώτου Heretic. (To Heretic II είναι καλύτερο σε κίνηση αλλά πιο φτωχό). Εκείνες οι αχανείς αίθουσες σαν καθεδρικοί ναοί, τα κάστρα, οι λιμναίες πόλεις, ήταν υποβλητικές και παραμένουν κάπου στο υποσυνείδητο, σαν ονειρικές ενθυμήσεις. Άριστοι καλλιτέχνες πρέπει να δούλεψαν εκεί. Επίσης μου ξανάρχονται συχνά στη μνήμη οι ερειπωμένες και βρώμικες βιομηχανικές φτωχογειτονιές του Duke Nukem.<br /><br />Αφήνουν πράγματα μέσα μας οι υπολογιστές που δεν τα καταγράφουμε συνειδητά – και ορισμένες στιγμές μας αιφνιδιάζουν.<br /><br /><br />ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΡΝΑΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ; Όταν πάψει να παίζει. Είτε διότι δεν έχει πια κέφι για παιχνίδια είτε (το χειρότερο) επειδή τον προδίδουν η ταχύτητα αντίδρασης, η υπομονή του και οι δυνατότητες του να συγκεντρωθεί.<br /><br />Ευτυχώς για μένα φαίνεται πως αργεί αυτή η ώρα. Η διάθεση για παιχνίδι παραμένει ακόρεστη. Βέβαια παρατηρώ (κι ας κάνω πως δεν το καταλαβαίνω) πως δεν είμαι πια τόσο ταχύς και επιδέξιος όσο ήμουνα. Οι χρόνοι που πετυχαίνω στους διάφορους αγώνες αυτοκινήτου (Need for Speed, F1 Racing) γίνονται χειρότεροι – ενώ στα παιχνίδια μπαμ-μπαμ αναγκάζομαι συχνά να προσφεύγω στις ζαβολιές (cheats) για να μην με φάνε λάχανο τα διάφορα τέρατα… Και βέβαια όταν αντιμετωπίζω παιχνίδια-ποταμούς που απλώνονται σε επτά CD-ROM (καληώρα τα X-Files) και εξαντλούν την υπομονή και την αντοχή μου, αρχίζω απλά να βαριέμαι.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzsjTXatbmI/AAAAAAAABEs/wzN_0ExjyQw/s1600-h/sol.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5132735015929343586" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzsjTXatbmI/AAAAAAAABEs/wzN_0ExjyQw/s320/sol.jpg" border="0" /></a>Παρόλα αυτά συνεχίζω απτόητος. Ευτυχώς, άλλωστε, υπάρχουν και παιχνίδια που δεν απαιτούν τέλεια αντανακλαστικά, αλλά βασίζονται περισσότερο στην σκέψη και την δεξιοτεχνία. Από το πόκερ ως την πασιέντζα.<br /><br />Πολύ σημαντική υπόθεση τα παιχνίδια. Και δεν εννοώ μόνο τα κομπιουτερικά. Ο όρος είναι ευρύς: καλύπτει κάθε πράξη που δεν έχει χρησιμότητα αλλά γίνεται μόνο για την ευχαρίστηση. Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε τα παιχνίδια με την παιδική ηλικία – και δεν καταλαβαίνουμε πως πολλά πράγματα (από τα αυτοκίνητα μέχρι τα στερεοφωνικά) δεν είναι άλλο παρά τα παιχνίδια των μεγάλων. Η χρησιμότητά τους είναι συχνά μία δικαιολογία. Δεν χρειάζεσαι χιλιάρα μηχανή για να μετακινείσαι – αρκεί και ένα παπί. Όπως δεν χρειάζεται επεξεργαστή πολλών ΜHz για να γράψεις ένα κείμενο – αλλά για το Quake III…<br /><br />Μόνον όποιος παίζει κερδίζει. Και όπως έχω γράψει παλιά: μην εμπιστεύεστε ποτέ άνθρωπο που δεν παίζει…</div>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com120tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-89067871125217036672007-11-12T09:26:00.000+02:002007-11-12T09:52:01.497+02:00Η αλυσίδα αντέχει!<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzgAkCqHyaI/AAAAAAAABEE/yQHLtUJHpLI/s1600-h/anchor.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131852394577512866" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RzgAkCqHyaI/AAAAAAAABEE/yQHLtUJHpLI/s400/anchor.jpg" border="0" /></a><br /><br />Μιλάω για την αλυσίδα που μας δένει και μας κρατάει μαζί.<br /><br />Επειδή εγώ περνάω τώρα μία φάση αγρανάπαυσης, δεν πρέπει να χαθεί και ο δεσμός. Σκέφθηκα λοιπόν να ανοίξω το dimoutech, να το κάνω κάτι σαν τεχνολογικό forum. Όποιος έχει απορίες, προβλήματα, νέα, ιδέες, κλπ. σχετικά με την τεχνολογία, τις γράφει στα σχόλια και τις συζητάμε. (Ήδη αυτό γίνεται με ερωτήματα για κινητά, φωτογραφικές, κ.ά.). Αν εγώ δεν μπορώ να απαντήσω σε κάποια ερώτηση, θα μπορεί σίγουρα κάποιος άλλος. Και όποτε έχω κάτι νέο, τεχνολογικό, θα ανεβάζω και ένα post.<br /><br />Παραμένουμε στον χώρο της τεχνολογίας. Τα άλλα, όταν προκύψουν, τα γράφω στα "Επίκαιρα" (και <a href="http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=227">σήμερα</a>) και στο <a href="http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=45&time_id=504&cat_id=45">LiFO</a>. Γιατί δεν αντέχω να αρχίσουν πάλι τα σεντόνια και οι αντιπαραθέσεις...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com62tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-92054765665558474552007-11-02T17:11:00.000+02:002007-11-04T09:52:17.309+02:00Μικρό, μικρότερο, μικρότατο...<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytA2M3QbCI/AAAAAAAABD0/vuWMeUbiJ5g/s1600-h/notebooks+026.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128263900601543714" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytA2M3QbCI/AAAAAAAABD0/vuWMeUbiJ5g/s400/notebooks+026.jpg" border="0" /></a><br />Ποιο είναι το optimum μέγεθος για ένα φορητό υπολογιστή; Στην φωτογραφία βλέπετε τους τρεις πιο συνηθισμένους τύπους, που μετριώνται με βάση την οθόνη (αυτή καθορίζει και το μέγεθος): 15,4", 13" και 11,1" (υπάρχουν και 12").<br /><br />Πρόκειται για δύο Toshiba Satellite (A100 &U300) και ένα Sony Vaio TZ.<br /><br />Διαστάσεις και βάρη:<br /><br />A100: 36Χ27Χ4 εκ - 2,85 κιλά<br />U300: 31Χ22Χ3,3 - 2,05 "<br />Vaio: 27,6Χ19,3Χ3 - 1,2 "<br /><br />Το πάχος το μετράω στο παχύτερο σημείο - πράγμα που αδικεί το Sony, το οποίο στο μπροστινό του μέρος είναι 1,6.<br /><br />Ας δούμε και τις τιμές: Το μεγάλο Satellite κόστισε 1800 € (τώρα έχει πέσει στα 1500) το μικρό 990 και το Vaio κοστίζει 2800.<br /><br />Από δύναμη: όλα έχουν διπλοπύρηνους Intel. Το μεγάλο στα 2,17, το μεσαίο στα 1,6 και το μικρό στα 1,06 MHz. Σκληροί: 150, 150, 100GB. Κάρτα οθόνης: το μεγάλο έχει Nvidia GeForce Go 7600 με δική της μνήμη 512ΜΒ, τα άλλα δύο το τσιπάκι της Intel με 256 και 128ΜΒ. Τα δύο μικρότερα έχουν και ενσωματωμένη κάμερα.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytAos3QbBI/AAAAAAAABDs/opySjgpNrds/s1600-h/notebooks+018.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128263668673309714" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytAos3QbBI/AAAAAAAABDs/opySjgpNrds/s400/notebooks+018.jpg" border="0" /></a><br /><br />Εργάστηκα και με τα τρία μηχανήματα και πρέπει να πω ότι επιβεβαιώθηκε η γνώμη μου πως το ιδεώδες μέγεθος για φορητό είναι οι 13 ίντσες. Σε value for money ο U300 είναι αχτύπητος - αλλά και σε φορητότητα είναι άνετος (έχει και ελαφρότερο τροφοδοτικό) και σε ταχύτητα είναι πολύ πιο γρήγορος από τον Sony. Φυσικά δεν τα βγάζει πέρα με τον μεγάλο.<br /><br />Οι μετρήσεις των Vista:<br /><br />Processor - Memory - Graphics - Game Graphics - Disk speed<br />A100: 5,1 ----- 4,6 ------ 4,5 ------ 4,6 ----- 4,8<br /><br />U300: 4,7 ----- 4,4 ------ 3,1 ----- 3,3 ------ 5,0<br /><br />Vaio: 4,3 ----- 4,1 ----- 2,0 ------ 2,6 ------ 3,9<br /><br />Διάρκεια μπαταρίας: Α100: μάξιμουμ 2 ώρες (συνήθως 1.40). U300: 3,5 ώρες (άνετα 3). Vaio: 4,5 ώρες (σίγουρα 4).<br /><br />Με το Sony είχα προβλήματα. Πρώτα το πληκτρολογιό του. Όπως φαίνεται και στην επάνω φωτογραφία (και σε λεπτομέρεια κάτω) τα πλήκτρα είναι μικρά και τα γράμματα τυπωμένα με γκρίζο στο μαύρο. Έτσι και δεν έχεις άπλετο φωτισμό επάνω στα πλήκτρα δεν βλέπεις τίποτα. Για μένα που γράφω στο κρεβάτι, το βράδυ - θανατηφόρο!<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytATs3QbAI/AAAAAAAABDk/StclyCiOvdw/s1600-h/notebooks+014.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128263307896056834" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytATs3QbAI/AAAAAAAABDk/StclyCiOvdw/s320/notebooks+014.jpg" border="0" /></a>Επίσης είχα πρόβλημα και με το καταδεικτικό του - δεν μπόρεσα να το ρυθμίσω με τίποτα. Με το που έσερνες το δάχτυλο έστω και πολύ ελαφρά πάνω στην επιφάνεια (για να μετακινήσεις τον κέρσορα) μπορούσες να χάσεις τα πάντα.<br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys_8s3Qa_I/AAAAAAAABDc/2gK7wUz_x3w/s1600-h/notebooks+021.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128262912759065586" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys_8s3Qa_I/AAAAAAAABDc/2gK7wUz_x3w/s320/notebooks+021.jpg" border="0" /></a><br />Αυτό είναι το πληκτρολόγιο του Satellite A100 - δυνατά άσπρα γράμματα σε μαύρα πλήκτρα<br /><br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys_qM3Qa-I/AAAAAAAABDU/voTEXPriasg/s1600-h/notebooks+020.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128262594931485666" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys_qM3Qa-I/AAAAAAAABDU/voTEXPriasg/s320/notebooks+020.jpg" border="0" /></a><br /><br />Αυτό είναι το πληκτρολόγιο του U300 - ακριβώς το αντίθετο.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytTKM3QbDI/AAAAAAAABD8/OXftrMdxDJw/s1600-h/notebooks+023.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128284035408227378" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RytTKM3QbDI/AAAAAAAABD8/OXftrMdxDJw/s320/notebooks+023.jpg" border="0" /></a>Κι αυτό το μαύρο σκότος είναι το πληκτρολόγιο του Sony. Τα μπλε γράμματα φαίνονται, αλλά τα γκρίζα...<br /><br />Το γεγονός ότι στις φωτογραφίες η οθόνη του Α100 φαίνεται πιο σκοτεινή, είναι λάθος δικό μου - στην κλίση της. Στην πραγματικότητα έχει την ίδια φωτεινότητα με του U330. To Sony όμως κερδίζει άνετα την κούρσα της φωτεινότητας. Σε χαμηλούς φωτισμούς πρέπει να την κατεβάσεις γιατί κουράζει τα μάτια. Επίσης το μικρό κερδίζει και την μάχη της ευκρίνειας - στις οθόνες η Sony είναι πρώτη.<br /><br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys-7s3Qa8I/AAAAAAAABDE/9QMO3HN_Wtc/s1600-h/notebooks+031.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5128261796067568578" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rys-7s3Qa8I/AAAAAAAABDE/9QMO3HN_Wtc/s320/notebooks+031.jpg" border="0" /></a>Ακόμα, λόγω προοπτικής στην επάνω φωτογραφία, η οθόνη του Sony φαίνεται εξίσου μεγάλη με του U300 - όμως η διαφορά δύο ιντσών (5 εκ) στην διαγώνιο είναι πολύ σημαντική. Θα έλεγα πως πιο κοντά είναι η δεκατριάρα στην δεκαπεντάρα - παρά στην εντεκάρα.<br /><br />Ένα άλλο θέμα: H Sony γεμίζει τον δίσκο της με δεκάδες προγράμματα - μερικά από τα οποία σίγουρα δεν θα τα χρειαστείς ποτέ. Με αποτελέσμα ο ελεύθερος χώρος για τον χρήστη, όταν ξεκινάει, να είναι κάτω από 50GB - έναντι 130 στα Toshiba.<br /><br />Νικητής του συγκριτικού: το U300. Για όσους θέλουν ένα δυνατό notebook (desktop replacement) το Α100. Και για τους μοδάτους που αντέχει η τσέπη τους: το Vaio TZ. Ως life style statement είναι αχτύπητο...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com148tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-21625020199457608232007-10-28T12:17:00.000+02:002007-10-28T12:35:18.750+02:00Επιστροφή στη Nokia<a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRilM3Qa7I/AAAAAAAABC8/8IqvPSmN3zM/s1600-h/NokiaE65+002.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126330667102137266" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRilM3Qa7I/AAAAAAAABC8/8IqvPSmN3zM/s400/NokiaE65+002.JPG" border="0" /></a><br /><br />Μετά από μία δεκαετία στην Sony Ericsson σαγηνεύθηκα από ένα μοντέλο της Nokia. Ανήκει στην λεγόμενη Business Series (E) και αποκαλείται Ε65.<br /><br />Πρέπει να πω ότι το πρώτο που με γοήτευσε ήταν η ποιότητα κατασκευής. Ουδέποτε είχα συναντήσει τέτοια ποιότητα (κι είχα παράλληλα με τα S/E, Samsung, LG, και Motorola). Τα Nokia τα είχα εγκαταλείψει από παλιά λόγω πολύ δυσάρεστων εμπειριών με το σέρβις τους (μάλιστα τους είχα απονείμει, με παμψηφία και των αναγνωστών, την Χρυσή Λεμονόκουπα από την στήλη μου στο RAM).<br /><br />Το δεύτερο αποφασιστικό ήταν το slide. Είμαι θερμός οπαδός αυτού του τύπου και τα προτιμώ – με δεύτερα τα oyster και τελευταία τα candybar. Όμως η S/E έβγαζε σχεδόν αποκλειστικά αυτά τα άχαρα παλούκια, τα δε slide της ήταν χοντρά και κακοφτιαγμένα. Η Samsung έχει πολύ ωραία slide, αλλά το λογισμικό της είναι άθλιο.<br /><br />Το λογισμικό ήταν και ο λόγος που είχα μείνει τόσα χρόνια πιστός στη S/E – ήταν (και παραμένει) σαφώς το καλύτερο.<br /><br />Το Nokia όμως με γοήτευσε. Απλό και σοβαρό design, άριστη κατασκευή (ανοίγει και κλείνει σαν χρηματο- κι όχι γραμματο-κιβώτιο) οθόνη 16.000.000 χρωμάτων, λογικό βάρος (114 γρ.) και (πολύ σημαντικό για μένα) Wi-Fi. Έχοντας ασύρματη σύνδεση και στο Ψυχικό και στα Κιούρκα κάνω τις μισές μου δουλειές γρήγορα και τσάμπα.<br /><br />Επιπλέον έχει το πιο πλούσιο λογισμικό που έχω συναντήσει – συν το ότι μπορεί κανείς να κατεβάσει δεκάδες εφαρμογές και προγράμματα (τα περισσότερα δωρεάν) που το μεταμορφώνουν σε δικτυωμένο υπολογιστή.<br /><br />Ως εδώ το post διαβάζεται σαν διαφήμιση της Nokia (και δεν παίρνω αμοιβές από την Alfa Copy!) αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά.<br /><br />Ελάττωμα πρώτο: το απόλυτα χαζό σύστημα ανεύρεσης των επαφών. Αντί να δουλεύει αλφαβητικά με το πρώτο γράμμα, δουλεύει με συνδυασμούς γραμμάτων. Αν δώσεις Α δεν θα σου βγάλει τα ονόματα που αρχίζουν από Α – αλλά όσα περιέχουν Α. (Τα μισά…) Οπότε πρέπει να δώσεις άλλα δύο τουλάχιστον γράμματα για να περιοριστεί η επιλογή.<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRiSM3Qa6I/AAAAAAAABC0/wgUeLNBt0FE/s1600-h/NokiaE65+005.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126330340684622754" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRiSM3Qa6I/AAAAAAAABC0/wgUeLNBt0FE/s400/NokiaE65+005.JPG" border="0" /></a> Ελάττωμα δεύτερο: η φωνητική κλήση (απαραίτητη λόγω Bluetooth). Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να καταγράψεις φωνητικά στην συσκευή τα ονόματα που θέλεις, γιατί διαθέτει λογισμικό που διαβάζει μεγαλόφωνα ό,τι γράφεται στην οθόνη (σημαντικό για όσους έχουν προβλήματα όρασης). Άρα κάθε όνομα έχει και τον φωνότυπό του και τον απαγγέλλει μία ανδρική (Martin) ή γυναικεία φωνή (Ellen). Το κακό είναι ότι αν θες να κάνεις φωνητική κλήση πρέπει να πεις το όνομα όπως το διαβάζει ο Martin (ο οποίος τα Κιούρκα τα λέει: “k-k”). Να μην πω πως θα έλεγε την κυρία Ξενογιαννακοπούλου.<br /><br />Κατά τα άλλα όμως άριστη συνεργασία με τον υπολογιστή (το Nokia PC Suite επιτρέπει όχι μόνο άψογο συγχρονισμό με το Outlook και με bluetooth, αλλά και πλήρες backup του τηλεφώνου – ακόμα και της κάρτας μνήμης). Η κάμερα 2ΜΡ χωρίς autofocus βγάζει καλύτερες και πιο ευκρινείς φωτό από τα αντίστοιχων MP cybershot της S/E. Και, ενώ δεν το περιμένει κανείς από ένα business phone, είναι άριστο ΜΡ3 με πολύ καλή ηχητική απόδοση τόσο χωρίς όσο και με ακουστικά. Με μία κάρτα 2GB (δική του μνήμη 150ΜΒ) φορτώνεις πολλά.<br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRiDc3Qa5I/AAAAAAAABCs/PNz5TTrYOrk/s1600-h/NokiaE65+006.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5126330087281552274" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyRiDc3Qa5I/AAAAAAAABCs/PNz5TTrYOrk/s400/NokiaE65+006.JPG" border="0" /></a><br />Last but not least: είναι το καλύτερο κινητό-παιχνιδομηχανή που έχω δουλέψει. Από την μάνα του έχει μόνο ένα παιχνίδι, μπορείς να κατεβάσεις και άλλο ένα δωρεάν – αλλά υπάρχουν πολλά στο Διαδίκτυο, με 5-10€, να παίζεις με τις ώρες…<br /><br />Και όλα αυτά ελάχιστα κάτω από 400 ευρώ – όταν τα αντίστοιχων δυνατοτήτων smartphones πάνε γύρω στα 500.<br /><br />Ελπίζω πάντως να μην χρειαστώ σέρβις - ή, στα χρόνια που πέρασαν να έχει γίνει καλύτερο...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com158tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-89471272988356947492007-10-25T16:46:00.000+03:002007-10-25T17:12:43.358+03:00Αυτο - αυτοβιογραφία<em>Στη ζωή μου άλλαξα πάρα πολλά αυτοκίνητα. Σίγουρα περισσότερα από γυναίκες. Όμως με κανένα αυτοκίνητο δεν έζησα 14 χρόνια (όπως με την δεύτερη σύζυγό μου) ή 30 όπως με την τρίτη (και νυν). Το γεγονός ότι συνεργαζόμουν με εταιρίες αυτοκινήτων, είχα και δική μου, έκανε την αλλαγή πολύ εύκολη.<br /><br />Το 1988 έγραψα στους 4Τροχούς ένα άρθρο για τα αυτοκίνητα που αγάπησα. Το συμπεριέλαβα μετά 10 χρόνια, συμπληρωμένο, στο βιβλίο μου «Η Τέλεια Διαδρομή». Από τότε ως σήμερα δεν έχω αποκτήσει πολύ σημαντικά αυτοκίνητα (έπαψα να έχω και τις οικονομικές δυνατότητες που μου πρόσφερε η ύπαρξη της διαφημιστικής εταιρίας). Σήμερα θα πρόσθετα στην πρώτη κατηγορία μία εξακύλινδρη BMW coupe, αναβαθμισμένη στα 2800 κυβικά – και πειραγμένη – καθώς και το Subaru Forester Turbo 2,5 XT που οδηγώ τώρα.</em><br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCfOQ13tlI/AAAAAAAABCY/BvhpyYsEMDY/s1600-h/carp2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCfOQ13tlI/AAAAAAAABCY/BvhpyYsEMDY/s400/carp2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5125271443335525970" /></a><br /><br /><strong>Αναπολήσεις</strong><br /><br />ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ. (Προσοχή! Τονίζω το «αγάπησα». Πρόκειται για υποκειμενική επιλογή - όχι για βαθμολογία των «καλύτερων»). <br /><br />'Ολα τα αυτοκίνητα με τα οποία έχω ζήσει (δεν βάζω τις σύντομες γνωριμίες λίγων ημερών) έχουν μία θέση στη μνήμη μου. Το καθένα φορτώθηκε στιγμές από τη ζωή μου, εμπειρίες, παθήματα - ταυτίστηκε με ανθρώπους, εποχές, καταστάσεις. 'Ομως στο «Μουσείο» μπαίνουν μόνο εκείνα που, σαν αυτοκίνητα, με κέρδισαν, με έπεισαν, με κατάκτησαν. <br /><br />Μπορεί π.χ. το μικρό Vauxhall Viva που αγόρασα το 1965 να κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζωή μου. ('Ηταν το πρώτο ΔΙΚΟ ΜΟΥ αυτοκίνητο.) Αλλά σαν σχεδιασμός και σαν αποτέλεσμα ήταν «ολίγο». 'Ηδη από τους πρώτους μήνες προσπάθησα να το βελτιώσω. (Του έβαλα κάτι αμορτισσέρ Koni και πήδαγε σαν καγκουρώ...) Και μόλις βρήκα τα χρήματα το άλλαξα.<br /> <br />'Οχι πως το δεύτερο ήταν καλύτερο. Θαμπωμένος από την γοητεία των έξη κυλίνδρων, την φήμη της Αγγλικής τεχνολογίας (τότε ήταν πολύ ψηλά οι μετοχές της) το δέρμα στα καθίσματα και το ξύλο καρυδιάς στο ταμπλό, αγόρασα ένα Triumph 2000, που δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. (Ευγενικό και άνετο, αλλά αργό...) Τέλος πάντων. Μαθαίνει κανείς από τα λάθη του.<br /> <br />'Η, έτσι νομίζει. Γιατί το τρίτο ήταν και το χειρότερο λάθος. Μία Rover 2000 (έχω ξαναμιλήσει γι αυτήν) που με άφηνε τρεις φορές την εβδομάδα. Το τι έχω σπρώξει και ρυμουλκήσει αυτό το αυτοκίνητο, δεν λέγεται. Πιο πολλά χιλιόμετρα έκανε ετεροκινούμενο παρά αυτοκινούμενο. <br />Εκεί βέβαια με είχαν παρασύρει οι τεχνικές προδιαγραφές (τέλειες στα χαρτιά: εκκεντροφόρος επί κεφαλής, τέσσερα δισκόφρενα, άξονας de Dion) και το γεγονός ότι την αντιπροσωπεία την είχε ένας φίλος γκαρδιακός (καλή του ώρα όπου κι αν είναι!) Αυτά όμως δεν βοήθησαν το αυτοκίνητο στην πράξη! <br /><br />Ας κάνω μία προσπάθεια να κατατάξω τα αυτοκίνητα της ζωής μου μέχρι σήμερα - κατά την μέθοδο του CAR, με ορισμένες πρόσθετες κατηγορίες. <br /><br /><strong>Πολύ Ενδιαφέροντα</strong>:<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCgkA13tmI/AAAAAAAABCg/EqJxZE41Q54/s1600-h/carmon1.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCgkA13tmI/AAAAAAAABCg/EqJxZE41Q54/s320/carmon1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5125272916509308514" /></a><br /><br />Porsche 911 Carrera<br />Renault Alpine A310 V6<br />Renault 5GT Turbo<br />NSU 1200TT<br />NSU Ro80<br /><br /><strong>Ενδιαφέροντα</strong><br />Renault 11 Turbo<br />Audi 50GLS<br />Audi 80GT<br />BMW 630 CS (Coupe)<br />Renault 5TS<br /><br /><strong>Ικανοποιητικά</strong><br />Renault 5 Alpine<br />Renault 14TS<br />Audi 100 Coupe<br />BMW 316<br /><br /><strong>Βαρετά </strong>(και απαράδεκτα):<br />Rover 2000<br />Triumph 2000<br />Porsche 924<br />Audi 100<br /><br />(Προλαμβάνω απορία: 'Οχι, δεν ήμουν Ωνάσης. Αλλαζα συχνά αυτοκίνητα, αλλά παλιότερα αυτό το χόμπι ήταν προσιτό - ιδιαίτερα αν είχες εταιρία που τα αγόραζε για λογαριασμό σου. Άλλωστε τα αυτοκίνητα κόστιζαν τότε λιγότερο - ακόμα και σε σταθερές τιμές - διότι δεν είχαν τις σημερινές φορολογίες. Για να καταλάβετε: η Carrera μου, το 1975, είχε πληρωθεί 1.050.000 δρχ. - ήταν και Targa! Από κει και πέρα, επειδή η αξία των αυτοκινήτων ανέβαινε συνεχώς (λόγω πρόσθετων φορολογιών), πουλώντας δεν έχανες ποτέ. Διακινούσες - και μεγάλωνες - το ίδιο κεφάλαιο. Μόνο που, από ένα σημείο και μετά, τα επόμενα μου αυτοκίνητα ήταν όλο και μικρότερα, επειδή δεν είχα την δυνατότητα να κάνω σημαντικές προσθήκες στο αρχικό κεφάλαιο).<br /> <br />Μερικές παρατηρήσεις για την κατάταξη: H Porsche 911 κανονικά θα χρειαζόταν δική της ανεξάρτητη κατηγορία. Δεν συγκρίνεται ούτε με τα άλλα της «πρώτης τάξης». Ωστόσο, οι δύο πρώτες κατηγορίες θα αποτελούσαν την συλλογή του (ιδεατού) μουσείου μου. Σε μια μεγάλη αίθουσα τα πρώτα, σε μια δεύτερη τα «ενδιαφέροντα».<br /> <br />Στην έκθεση αυτή θα συνυπήρχαν η ωμή (και λίγο «ανισόρροπη») δύναμη της Porsche, η γρήγορη φινέτσα και άνεση της Alpine, το απέραντο υπερστροφικό κέφι του ΤΤ, η απαλή σιγουριά του Ro80, η οξεία κορύφωση του 5GT turbo και η πιο ευγενική ανάπτυξη του 11 turbo.<br /> <br />Guest stars θα ήταν μερικά καλά αυτοκίνητα που οδήγησα για αρκετό καιρό - χωρίς να τα ζήσω. ('Ενας μήνας δεν φτάνει!) Π.χ.: Alfa Romeo Giulia Super, Fiat 128, Lancia Prisma ie, BMW 735i, Porsche 928.<br /> <br />Προβλέπω μία ερώτηση: Γιατί επαναλαμβάνονται περισσότερο μερικές μάρκες; Είναι θέμα σχέσης με ορισμένους ανθρώπους και αντιπροσωπείες. 'Αλλωστε, όπως έγραψε κι ένας από τους πολλούς επικριτές μου - εγώ δεν είμαι δοκιμαστής! («Από που κι ως που ο Δήμου tester!») Εχω λοιπόν το θάρρος - η θράσος - της υποκειμενικής μου κρίσης και χρήσης!<br /> <br />Και με το κείμενο αυτό (που χρωστούσα) κλείνω άλλο ένα κεφάλαιο από τα αυτοκινητικά μου απομνημονεύματα. Τα οποία πολλούς ερέθισαν και πολλούς ακόμα θα εξοργίσουν. Πάντα ενοχλεί μερικούς το να μιλάς για το πρόσωπό σου και να αναφέρεσαι σε σπάνια, ωραία και ακριβά πράγματα - είτε Ferrari, είτε Rembrandt - όταν υπάρχουν πολλά άλλα, πιο άμεσα προβλήματα. Ωστόσο, ένα μέρος της ανθρώπινης ποιότητας οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε για Ferrari και Rembrandt και Τέλειες Διαδρομές - κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες.<br /> <br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCeow13tjI/AAAAAAAABCI/2oDhfjTs1Z8/s1600-h/carp3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RyCeow13tjI/AAAAAAAABCI/2oDhfjTs1Z8/s400/carp3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5125270799090431538" /></a><br /><br /><em>Οι πίνακες από τον κατάλογο της μεγάλης έκθεσης "Αυτοκίνητα στην Τέχνη", Μόναχο 1986. Allan d' Archangelo: Highway U.S. 1, No 5 (1962). Arman: Μόνιμο Πάρκινγκ (60 οχήματα, 16,5 μ. ύψος, 1982) και Magritte: Η Οργή των Θεών, (1960).</em>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com88tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-30330779109618079202007-10-21T08:34:00.000+03:002007-10-21T09:08:05.535+03:00Αγαπάτε τα Saab;<a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rxrlbvn8psI/AAAAAAAABBY/gl2BT6R5NUc/s1600-h/CarBrands.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5123659790890608322" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rxrlbvn8psI/AAAAAAAABBY/gl2BT6R5NUc/s400/CarBrands.jpg" border="0" /></a><br /><br />Πριν αρκετές δεκαετίες το δεύτερο βιβλίο της Φρανσουάζ Σαγκάν έκανε εντύπωση με τον τίτλο του: "Αγαπάτε τον Μπραμς;". Το πρώτο - "Καλημέρα Θλίψη" - είχε κάνει εντύπωση με το περιεχόμενό του. Τελικά η θλίψη δεν την άφησε σε όλη της τη ζωή - και ούτε οι γρήγορες Τζάγκιουαρ (που τις οδηγούσε χωρίς παπούτσια για να νιώθει τα γκάζια) μπόρεσαν να την βοηθήσουν.<br /><br />Δανείζομαι το τίτλο της Σαγκάν για να διερευνήσω τις ανεξήγητες προσκολλήσεις και απωθήσεις που νιώθουν οι άνθρωποι για τις μάρκες των αυτοκινήτων. Δεν μιλάω για την ποιοτική αξιολόγηση, ούτε για την ανάλυση των χαρακτηριστικών. Μιλάω για τον τύπο που λέει: «εγώ με τίποτα δεν μπαίνω σε Όπελ!». (Αγγλικά η φράση είναι πιο δυνατή: I would not be seen dead in an Opel!). Ούτε πεθαμένος, δεν μπαίνει μέσα.<br /><br />Πρόκειται συνήθως για αντιπάθειες που δεν έχουν σχέση με την αξία η την ποιότητα των αυτοκινήτων της μάρκας, αλλά με την «εικόνα» που έχει σχηματίσει γι αυτά ο αντιδρών. Η εικόνα αυτή συνδέεται σίγουρα με την προσωπικότητα της μάρκας, με την ιστορία της, αλλά και με τους ανθρώπους που οδηγούν τα προϊόντα της. Θα έχετε σίγουρα ακούσει την φράση: «Η BMW φτιάχνει εκπληκτικά αυτοκίνητα, αλλά ο Έλληνας ιδιοκτήτης μιας "Μπέμπας" μου προκαλεί αλλεργία - γι αυτό και δεν θα αγόραζα ποτέ BMW».<br /><br />Συχνά χαρακτηρίζουμε όχι μόνο τις μάρκες αλλά και τους ανθρώπους, σε σχέση με τα αυτοκίνητα που οδηγούν. Πώς βλέπετε ένα τυπικό κάτοχο Mercedes; Γιατί αγοράζει κάποιος μία Lotus; Σε τι διαφέρει ο οδηγός ενός Passat από ενός Volvo – στην ίδια τιμή;<br /><div><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rxrql_n8pvI/AAAAAAAABBw/ExhYDLrElPM/s1600-h/logo_alfaromeo.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5123665464542406386" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rxrql_n8pvI/AAAAAAAABBw/ExhYDLrElPM/s400/logo_alfaromeo.jpg" border="0" /></a> Η εικόνα μιας μάρκας λειτουργεί άσχετα από την πραγματικότητα. Οι Alfisti λάτρευαν την Alfa Romeo ακόμα και τα πρώτα χρόνια μετά την αγορά της από την Fiat, όπου έβγαζε κάτι θλιβερά προϊόντα - ευτυχώς συνήλθε! Εκεί έπαιζε ρόλο η προσκόλληση στην ιστορία και το παρελθόν. Ανάποδο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Skoda. Τα αυτοκίνητά της σήμερα είναι άριστα - αλλά ακόμα την στοιχειώνει η παλιά θορυβώδης, δύσοσμη και ασταθής κληρονομιά της.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrqBfn8puI/AAAAAAAABBo/jSMlABYil6U/s1600-h/saab.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5123664837477181154" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrqBfn8puI/AAAAAAAABBo/jSMlABYil6U/s320/saab.jpg" border="0" /></a>Αυτές οι έλξεις και απωθήσεις έχουν ακόμα ένα στοιχείο λογικής. Τι να πω όμως για τον φίλο μου τον Κ. που αντιπαθεί βαθύτατα τα Saab; Ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να σου κάνει μία μακροσκελέστατη διάλεξη με βασικό θέμα: «Γιατί τα Saab είναι μία σκέτη απάτη». Θα σου πει ότι είναι τεχνολογικά καθυστερημένα αφού χρησιμοποιούν ακόμα αρχαίους τετρακύλινδρους κινητήρες, ότι κακώς φημίζονται για την ασφάλειά τους η οποία στα τεστ αποδεικνύεται «κατώτερη και από μία Laguna!», ότι είναι μεταμφιεσμένα Opel αφού είναι χτισμένα επάνω στις πλατφόρμες της Vectra… και πολλά άλλα επιχειρήματα. Αλλά επιχειρήματα (υπέρ και κατά) μπορείς να βρεις για κάθε μάρκα. Το παράξενο είναι το πάθος που διακατέχει τον Κ. Λες και κάποιο Saab του πάτησε την μάνα.<br /><br />Αντίστοιχα λειτουργούν οι προσκολλήσεις. Ένας γνωστός μου ορκίζεται στην Lancia. Σπουδαία μάρκα, δεν λέω, και όλοι θυμόμαστε τις HF (Χάκα Έφφε) τις Stratos και τις Integrale - για να μην πάμε πιο πίσω. Αλλά σήμερα δεν περνάει τις καλύτερες στιγμές της (για να το πω ήπια) και η επιβίωσή της είναι αμφίβολη. Αυτό δεν πτοεί τον φανατικό, ο οποίος ισχυρίζεται πως «αν κλείσει η Lancia, εγώ θα αγοράσω τρία αμάξια, θα τα βάλω στην ναφθαλίνη και θα τα βγάζω ένα-ένα, να μου κρατήσουν για την υπόλοιπη ζωή μου».<br /><br />Οι κατασκευαστές και οι διαφημιστές γνωρίζουν καλά αυτές τις ανορθολογικές στάσεις του κοινού - και προσπαθούν να τις καλλιεργήσουν (ή αντίθετα να τις καταπολεμήσουν). Μία παλιότερη τηλεοπτική διαφήμιση του Golf είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική. Το επιχείρημα της συζύγου (αλλά και της διαφήμισης) συνοψίζεται στην φράση: «Ναι, αλλά δεν είναι Golf!». Το καινούργιο αυτοκίνητο μπορεί να έχει όλες τις χάρες του κόσμου, να είναι στο σύνολό του καλύτερο από το Golf - αλλά, αφού "δεν είναι Golf", είναι χαμένο από χέρι.<br /><br /><a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrrtPn8pxI/AAAAAAAABCA/aOo9OEG-8-8/s1600-h/relogo.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrrtPn8pxI/AAAAAAAABCA/aOo9OEG-8-8/s320/relogo.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5123666688608085778" /></a>Εξίσου παράλογες είναι οι απόψεις που απορρίπτουν συλλογικά μια κατηγορία αυτοκινήτων. «Εγώ δεν αγοράζω γαλλικό αυτοκίνητο!» (ή ιταλικό, ή κορεάτικο). Αλλά τι θα πει «γαλλικό αυτοκίνητο»; Υπάρχουν τρεις μάρκες και δεκάδες μοντέλα – μπορεί κανείς να τα απορρίψει όλα μαζί;<br /><br /><a href="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrlJvn8prI/AAAAAAAABBQ/zixfL9evFsw/s1600-h/car+images.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5123659481652962994" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxrlJvn8prI/AAAAAAAABBQ/zixfL9evFsw/s320/car+images.jpg" border="0" /></a>Ωστόσο φαίνεται πως και απέναντι σε ένα τόσο εξελιγμένο τεχνολογικό είδος, δεν λειτουργούμε με επιστημονικά και τεχνολογικά κριτήρια. Τελικά οι άνθρωποι δεν θα γίνουν ποτέ ψυχρά ρομπότ με υπολογιστές στον εγκέφαλο. Θα τσακώνονται με πάθος για θρησκείες, κόμματα, ποδοσφαιρικές ομάδες - και για μάρκες αυτοκινήτων… </div><br /><br />_____________________________________________<br /><br /><em>Άρθρο από το CAR, ξαναγραμμένο.</em><br /><br />_____________________________________________Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com188tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-88264904044405114652007-10-17T17:25:00.000+03:002007-10-17T17:38:49.470+03:00Τεχνολογική μελαγχολία<a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxYbufn8ppI/AAAAAAAABBA/BY2mjn63Rs4/s1600-h/test550+003.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxYbufn8ppI/AAAAAAAABBA/BY2mjn63Rs4/s400/test550+003.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5122312111757502098" /></a><br /><br />Τίποτα δεν δείχνει τόσο έντονα το πέρασμα του χρόνου, όσο η τεχνολογική εξέλιξη. Τίποτα δεν γερνάει τόσο γρήγορα όσο η προπέρσινη τεχνολογία. Βλέπεις τα κινητά, τα PDAs, τις φωτογραφικές, τα εξαρτήματα υπολογιστών του παρελθόντος και σε πιάνει μελαγχολία. Άχρηστα τα περισσότερα, ριγμένα, ξεχασμένα, σε ένα ντουλάπι που θυμίζει οστεοφυλάκιο. <br /><br />(Ναι, στο Μεγάλο Ντουλάπι υπάρχουν ριγμένα εξαρτήματα να φτιάξεις δύο και τρεις υπολογιστές: τροφοδοτικά, σκληροί, κάρτες, και πολλές πλεξούδες καλώδια…)<br /><br />Άλλη μελαγχολία είναι η αδυναμία σου να παρακολουθήσεις τις εξελίξεις. Πριν καλά-καλά μάθεις για το ένα, κυκλοφόρησε ήδη το επόμενο. Νέες λέξεις, νέοι όροι, νέες τεχνικές, ένα τεράστιο λεξικό στο κεφάλι σου που ξεχειλίζει. <br /><br />Ακόμα σε στοιχειώνουν οι εντολές του DOS. Πότε ήταν που έγραφες cd\, mem, dir, diskcopy, del, στην μαύρη οθόνη; (Ευτυχώς που τις θυμάσαι - καμιά φορά σε ξελασπώνουν και στα Vista…). Τώρα βέβαια με τα κλικ είναι τα πράγματα πιο εύκολα. Τι βουνό ήταν η πλοήγηση στο Internet, με εντολές του UNIX!<br /><br />Όλα αυτά που έμαθες, ξεπερνιούνται από την μία μέρα στην άλλη. Αλλά πρέπει να μάθεις και τα νέα, αλλιώς, αν συναντηθείς με εικοσάρηδες, θα σε πούνε αρχαιολογία.<br /><br />Και η άλλη μελαγχολία: οι ωραίες συσκευές που διακαώς επιθυμείς, που με κόπο αποκτάς (υπερνικώντας τις αναστολές σου) και που δεν προλαβαίνεις να αξιοποιήσεις. Τι να τα κάνεις τα υπερεξοπλισμένα κινητά, αφού δεν παίρνεις πάνω από τρία τηλεφωνήματα την ημέρα – και πέντε μηνύματα τον μήνα; Τι σου χρησιμεύει η πανίσχυρη κάρτα γραφικών, όταν δεν έχεις καιρό να παίξεις παιχνίδια; (Για το Word, αρκεί και το τσιπάκι στο motherboard). H καινούργια Nikon, με τους πανάκριβους φακούς, μαραζώνει στην θήκη της. (Να μην πούμε για την βιντεοκάμερα που έχει μουχλιάσει). Το Home Cinema, που στήθηκε με κόπο και έξοδα, έχει πολύ καιρό να παίξει ταινία. Συσσωρεύονται τα DVD που δεν έχεις δει, τα CD που δεν έχεις ακούσει (για να μην μιλήσω για τα βιβλία που δεν έχεις διαβάσει). Μη διαμαρτύρεστε: και το βιβλίο τεχνολογικό προϊόν είναι – παλιάς τεχνολογίας.<br /><br /><br /><a href="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxYcB_n8pqI/AAAAAAAABBI/vlHoJVnoMaI/s1600-h/garbage+004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxYcB_n8pqI/AAAAAAAABBI/vlHoJVnoMaI/s400/garbage+004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5122312446764951202" /></a><br /><br />Μέσα στην τεχνολογία υπάρχει μία υπόσχεση δύναμης και ανανέωσης. Ένα νέο προσωπικό σου εξάρτημα σε κάνει να νιώθεις (για λίγο) καινούργιος. (Κι όταν κάποια τεχνολογική σου προέκταση δυσλειτουργεί, νιώθεις κι ο ίδιος άρρωστος). Ταυτιζόμαστε με τα τεχνήματά μας. Μας δίνουν ζωή. Εγώ, ο αδύναμος, όταν οδηγώ τους 230 ίππους του Forester, αισθάνομαι ρωμαλέος σαν έφηβος. (Κι όσο γερνάω τόση περισσότερη δύναμη χρειάζομαι).<br /><br />Χαρακτηριστικό για την ταύτιση είναι αυτό που έγραψε ο Periclis σε σχόλιο του προπερασμένου ποστ. Στήνοντας τον νέο του υπολογιστή κόλλησε κι ένιωσε αυτό που όλοι μας έχουμε περάσει: «…βρέθηκα τελικά αντιμέτωπος με την κόλαση, να μην τρώω και να μην κοιμάμαι για δυο μέρες». Θα το ένιωθε αυτό αν μαστόρευε στο πλυντήριο; Αλλά ο υπολογιστής (όπως και το αυτοκίνητο) είναι προέκταση του εαυτού μας. <br /><br />Ωστόσο αυτή η ταύτιση, η δύναμη, η ευεξία, η ανανέωση, είναι μία ψευδαίσθηση. Σίγουρα πολύ ευπρόσδεκτη και απαραίτητη. Αλλά όχι πάντα επαρκής.<br /><br />Απάνω στο τίτλο του blog γράφει: the joy of tech. Ναι, είναι χαρά η τεχνολογία και πολλές ωραίες στιγμές μου έχει χαρίσει. Αλλά όπως έγραψε ο Κάτουλος για τον έρωτα «tempus amoris cubiculum non est» (ο χρόνος δεν είναι η παστάδα του έρωτα) θα έλεγα ότι ο χρόνος δεν είναι ο χώρος της τεχνολογίας. Για δύο λόγους: δεν μας φτάνει ο χρόνος να την χαρούμε σε όλες τις μορφές της. Αλλά και για την αστραπιαία εξέλιξή της. Η φθορά εδώ είναι πιο γρήγορη από οπουδήποτε αλλού.<br /><br />Έπειτα είναι και ο άλλος χρόνος, ο δικός σου. Σκεπτόμουνα ότι ένας ορισμός του γήρατος είναι όταν σου παίρνει περισσότερο χρόνο να κάνεις τα ίδια πράγματα. Πριν δύο δεκαετίες ακόμα ήταν πιο εύκολο να αφομοιώνεις νέες έννοιες και παραστάσεις. Τώρα θέλει ζόρι.<br /><br />Ως εδώ. Έπρεπε να γραφτεί κι αυτό το κείμενο, για την άλλη πλευρά των πραγμάτων.Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com104tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-83285862892152819082007-10-14T09:58:00.000+03:002007-10-14T13:19:38.722+03:00Ναι στην Οικολογία - όχι στην Οικοχονδρία!<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxG_2fn8poI/AAAAAAAABA4/NCxc537rh74/s1600-h/Lomborg+002.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5121085194219857538" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/RxG_2fn8poI/AAAAAAAABA4/NCxc537rh74/s400/Lomborg+002.JPG" border="0" /></a><br /><br />Ακούω στις ειδήσεις: στις 15 Οκτωβρίου χιλιάδες μπλόκερς (sic) θα διαδηλώσουν στο Διαδίκτυο για το περιβάλλον…<br /><br />Καλόν είναι να διαδηλώσουν – άραγε θα κάνουν και κάτι γι αυτό; Π. χ. να μην πετάνε τις παλιές μπαταρίες τους στα σκουπίδια;<br /><br />Η πιο αποτελεσματική φροντίδα για το περιβάλλον δεν είναι ή τήρηση του πρωτόκολλου του Κυότο (που δεν το τηρούμε…) αλλά η καθημερινή φροντίδα του καθενός. Αν κάποτε φτάσουμε στο σημείο ο καθένας από εμάς να σέβεται το περιβάλλον ως ιδιώτης, επιχειρηματίας, δημόσιος λειτουργός, πολιτικός, κλπ., τα περισσότερα προβλήματα θα λυθούν.<br /><br />Μετά το Νόμπελ του Al Gore, το ήδη υπερτονισμένο πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη (global warming) τείνει να γίνει πανδημία (νοητική).<br /><br />Έχουμε περάσει πολλές νοητικές πανδημίες τα τελευταία χρόνια: τις τρελές αγελάδες, το SARS, την γρίπη των πουλερικών και άλλα φαντάσματα.<br /><br />Βέβαια η υπερθέρμανση δεν είναι φάντασμα – είναι πραγματική. Ωστόσο γίνεται φάντασμα όταν ξεφύγει από τις πραγματικές, επιστημονικές της διαστάσεις και γίνει υστερία και κινδυνολογία.<br /><br />Διαβάζω ένα κυριολεκτικά ψύχραιμο βιβλίο: το “Cool it” του Bjorn Lomborg. Με στατιστικές , 1116 σημειώσεις, 82 σελίδες βιβλιογραφία, κάνει μία ορθολογική-επιστημονική θεώρηση του προβλήματος. Ξεφουσκώνει πολλές από τις υπερβολές του Al Gore (π. χ. οι πολικές αρκούδες όχι μόνο δεν εξαφανίζονται αλλά ο πληθυσμός τους πενταπλασιάστηκε από το 1960 μέχρι σήμερα).<br /><br />(Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Βρετανός δικαστής σερ Μάικλ Μπάρτον απαγόρευσε την προβολή του ντοκιμαντέρ «Μία ενοχλητική αλήθεια» στα δευτεροβάθμια σχολεία της Μεγάλης Βρετανίας, διότι περιέχει υπερβολές, κινδυνολογίες και επιστημονικά αναπόδεικτα στοιχεία. Το σκεπτικό της απόφασης: <a href="http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20071012&nid=6289514&sn=ΚΟΣΜΟΣ&spid=877">ΕΔΩ</a>).<br /><br />Ο Lomborg εξετάζει μεθοδικά τη σχέση κόστους-ωφέλειας (cost benefit analysis) στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης. Το κόστος π.χ. εφαρμογής του Κυότο θα ξεπερνούσε τα 14,5 τρισεκατομμύρια δολάρια – μήπως θα μπορούσαν αυτά τα τεράστια ποσά να αξιοποιηθούν καλύτερα;<br /><br />Η καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσο για την βελτίωση της ζωής στον πλανήτη. Μήπως με λιγότερα χρήματα μπορεί να επιτευχθεί καλύτερη βελτίωση;<br /><br />Αν, π.χ. (κατά Al Gore) δεκαπέντε στις χίλιες πολικές αρκούδες πεθαίνουν κάθε χρόνο από υπερθέρμανση, μήπως, για να μην ελαττώνεται ο πληθυσμός τους, θα ήταν πιο απλό να νοιαστούμε για τις σαράντα εννέα που σκοτώνονται από κυνηγούς;<br /><br />Αν, σύμφωνα με μία προβολή, θα έχουμε το 2050, 365.000 θανάτους από καύσωνα – μήπως πρέπει να τους αντιπαραβάλουμε με τους 1.700.000 θανάτους από κρύο (που θα μειωθούν); Και για να σώσουμε τα θύματα του καύσωνα είναι πιο απλό να κατεβάσουμε την θερμοκρασία ολόκληρου του πλανήτη – ή να βελτιώσουμε τις συνθήκες της ζωής τους (με πολύ μικρότερο κόστος).<br /><br />Ναι, γράφει ο Lomborg, κατά τα πιο απαισιόδοξα σενάρια, το επίπεδο της θάλασσας θα ανέβει 30 πόντους (ένα πόδι) μέσα στον 21ο πρώτο αιώνα. Ποιος όμως γνωρίζει ότι έχει ήδη ανέβει ακριβώς το ίδιο, μέσα στα τελευταία 150 χρόνια; Οι άνθρωποι προσαρμόστηκαν, χωρίς καν να το καταλάβουν.<br /><br />Το κόστος του να πρασινίσουμε (και τις στέγες) να ασπρίσουμε τις επιφάνειες (και τους δρόμους) των μεγαλουπόλεων, όπου σύντομα θα ζει το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, μπορεί να κατεβάσει τις θερμοκρασίες στο κέντρο τους κατά 3 βαθμούς (περισσότερο από το Κυότο – και με το ένα χιλιοστό του κόστους).<br /><br />Ο Lomborg δεν αρνείται το πρόβλημα - αρνείται όμως να το περιορίσει στο Co2 και προτείνει πολλές απλές, φθηνές και πρακτικές λύσεις.<br /><br />Ναι, λοιπόν στην οικολογία – όχι στην οικο-υστερία, την κινδυνολογία, και τον λαϊκισμό. Και επαναλαμβάνω: η φροντίδα για το περιβάλλον αρχίζει από το σπίτι μας και την γειτονιά μας. Ανακυκλώνετε τα σκουπίδια σας; Μόνον έτσι θα πάμε μπροστά.<br /><br />____________________________________________<br /><br /><em>Ο Δανός καθηγητής Bjorn Lomborg, έγινε παγκόσμια γνωστός με το αιρετικό βιβλίο του "The Skeptical Environmentalist" (Cambridge, 2001). To Time τον κατέταξε στις 100 σημαντικότερες (most influential) προσωπικότητες του πλανήτη. Το νέο του βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις CYAN.</em><br /><em></em><br /><em>____________________________________________</em>Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com120tag:blogger.com,1999:blog-2796423112016169552.post-50548936707091445282007-10-10T08:03:00.000+03:002007-10-10T08:47:25.759+03:00Τεχνολογικά πείσματα<a href="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu2R_n8pnI/AAAAAAAABAw/oDxweXR6iLA/s1600-h/MP3+003.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119385821689718386" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu2R_n8pnI/AAAAAAAABAw/oDxweXR6iLA/s400/MP3+003.jpg" border="0" /></a><br /><br />Από το τελευταίο μου post πέρασε πολύς καιρός και πλείστα όσα τεχνολογικά συνέβησαν στην ζωή μου. Ευχάριστα και δυσάρεστα.<br /><br />Τα πιο δυσάρεστα ήταν δύο περιπτώσεις με «τεχνολογικό πείσμα». Έτσι αποκαλώ την παράλογη αντίρρηση ορισμένων μηχανημάτων (ή και προγραμμάτων) να συνεργαστούν.<br /><br />Από παιδί πάλευα με μηχανήματα. Αλλά από το 1985 που ασχολούμαι με πληροφορική, βρίσκομαι σε μία διαρκή διαμάχη - το υλικό και το πνεύμα των υπολογιστών κάνει αντίσταση.<br /><br />Πρώτη περίπτωση: Αντικατέστησα την σύνδεση ISDN στα Κιούρκα με μία ADSL Conn-X στα 1024. Για τις λίγες ώρες που είμαι εκεί, μου φτάνει και μου περισσεύει.<br /><br />Δεν αφηγούμαι τι τράβηξα για να στήσω την σύνδεση. Είναι η τρίτη Conn-X που οργανώνω και για τρίτη φορά διαπίστωσα όχι μόνο ότι οι οδηγίες παραμένουν λανθασμένες (τις σωστές τώρα τις ξέρω απέξω) αλλά ότι είχε πάλι γίνει λάθος στους αρχικούς κωδικούς που μου είχε γράψει ο ΟΤΕ. Νέα τηλεφωνήματα στην Οtenet (ευτυχώς αυτή είναι προσιτή – το 1242 βουίζει συνέχεια).<br /><br />Τέλος πάντων την έστησα και δούλεψε αμέσως με το παλιό μου (και αθάνατο) Dell Latitude 610 που κατοικεί μονίμως εκεί. Όταν όμως έφερα το νέο μου Sony Vaio TZ, ήταν αδύνατο να συνδεθεί. Έβλεπε το ασύρματο δίκτυο, αλλά μου έλεγε πως είναι μόνο τοπικό (local only) και δεν είχε πρόσβαση στο Internet.<br /><br />Έφαγα τέσσερα πρωινά χωρίς αποτέλεσμα. Ούτε με καλώδιο Ethernet δεν επικοινωνούσε. Στο Ψυχικό συνδεόταν άψογα. Άλλα φορητά που έφερα για δοκιμή στα Κιούρκα, δεν είχαν πρόβλημα.<br /><br />Βέβαια μπορούσα να το πάρω απόφαση και να παραιτηθώ. Άλλωστε το ΤΖ έχει μόνιμη σύνδεση Vodafone Mobile Connect την οποία μπορούσε να χρησιμοποιεί και στα Κιούρκα. Αλλά ποτέ δεν έχω ενδώσει στο πείσμα μίας συσκευής ή ενός λογισμικού. Μία πείσμα εσύ – δύο εγώ!<br /><br />Έκανα format και ξανάστησα όλο το Vaio από την αρχή (με βάση τα DVD για restore που η τσιγκούνα Sony δεν τα δίνει, αλλά σου ζητάει να τα φτιάξεις εσύ!).<br /><br />Μου πήρε μερικές ημέρες, αλλά πέρασε το δικό μου. Το ανανεωμένο ΤΖ είδε αμέσως το δίκτυο και το Διαδίκτυο των Κιούρκων.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu2BPn8pmI/AAAAAAAABAo/zDYC-D3q9uw/s1600-h/MP3+005.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119385533926909538" style="CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu2BPn8pmI/AAAAAAAABAo/zDYC-D3q9uw/s400/MP3+005.jpg" border="0" /></a><br /><br />Τα τελευταία μου αποκτήματα είναι ηχητικής μορφής. Ένα σετ διάφανα ηχεία “Soundsticks” της Harmann Kardon (τα βλέπετε δεξιά και αριστερά από την οθόνη) που, παρόλη την εντυπωσιακή τους εμφάνιση, έχουν και άριστο ήχο (συνήθως τα πολύ «ντεζαϊνάτα» αντικείμενα υστερούν στην απόδοση).<br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119384889681815122" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" height="283" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu1bvn8plI/AAAAAAAABAg/DzdFWQiT7lc/s320/MP3+006.jpg" width="211" border="0" /> Από κάτω βλέπετε μία λεπτομέρεια από τους δορυφόρους και δεξιά το διάφανο επίσης subwoofer.<br /><br />Το δεύτερο απόκτημα ήταν ένα πικάπ της Lenco (το βλέπετε στην πρώτη φωτό) που έχει σύνδεση USB και ψηφιοποιεί αυτόματα τα βινύλια. Με την βοήθεια ενός προγράμματος που λέγεται Audacity (Αυθάδεια – τι θράσος!) τα μετατρέπει σε .wav, .ogg, ή mp3. Για κάποιον που έχει μερικές χιλιάδες βινύλια, είναι μεγάλη υπόθεση.<br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu1KPn8pkI/AAAAAAAABAY/tuYoCtvMbWY/s1600-h/MP3+009.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119384589034104386" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu1KPn8pkI/AAAAAAAABAY/tuYoCtvMbWY/s320/MP3+009.jpg" border="0" /></a>Δεύτερη περίπτωση πείσματος: Το Audacity μου έσπασε τα νεύρα. Την πρώτη φορά που το εγκατέστησα μου ακύρωσε την κάρτα ήχου! Νόμιζα στην αρχή ότι μόνο τα προϊόντα της ψηφιοποίησης δεν ακούγονταν – μέχρι που διαπίστωσα ότι δεν ακουγόταν τίποτα!<br /><br />"Δεν έχω ήχο!" που λέει κι ο Σαββόπουλος.<br /><br />Έκανα νέα εγκατάσταση της κάρτας ήχου (κατεβάζοντας από το Internet τους τελευταίους drivers) αλλά μάταια. Μόνο όταν έβγαλα την Αυθάδεια από το σύστημα, επανήλθε ο ήχος.<br /><br />Πάλι κόντρα πείσμα: εγκαθιστώ την Αυθάδεια ξανά από την αρχή. Αυτή τη φορά η κάρτα ήχου δούλεψε για λίγο και επιλεκτικά. Π. χ. ακουγόταν το Nero Show Time αλλά όχι το Windows Media Player ή το iTunes.<br /><br />Η τρίτη - κι η καλύτερη - εγκατάσταση βγήκε σωστή. Τώρα παίζουν όλα και η ποιότητα των ψηφιοποιήσεων είναι εντυπωσιακή. Το πρόγραμμα δίνει και δυνατότητες για την βελτίωση του ήχου.<br /><br />Αλλά γιατί κάθε κίνηση να θέλει τόσες ώρες, τόσες επαναλήψεις και τόση υπομονή; Γιατί να πρέπει να κατεβάσεις δέκα πράγματα από το Διαδίκτυο; (Π. χ. η Αυθάδεια δεν έχει δικό της κωδικοποιητή για ΜΡ3 και πρέπει να βρεις άλλον στο Internet). Γιατί χρειάζεται να κάνεις format σε έναν υπολογιστή μόνο και μόνο για να συνδεθεί με ένα ασύρματο δίκτυο;<br /><br />Η Ανωριμότητα της Πληροφορικής - ή η Αντίσταση των Υλικών (και των άυλων);<br /><br /><br /><a href="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu0yPn8pjI/AAAAAAAABAQ/OyjnV7gxJYo/s1600-h/NikonD3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5119384176717243954" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://2.bp.blogspot.com/_mJ75zrG20lY/Rwu0yPn8pjI/AAAAAAAABAQ/OyjnV7gxJYo/s320/NikonD3.jpg" border="0" /></a>Υ. Γ. Είδα τις νέες μεγάλες ψηφιακές της Nikon. Την επαγγελματική D3 και την μικρή της αδελφή D300. Τι υπέροχα τεχνολογήματα – πραγματικά έργα τέχνης. Δύο λεπτά να τις κρατήσεις στο χέρι, δύο κλικ και τις ερωτεύεσαι… Και μία ολόκληρη νέα σειρά φακών με νανοτεχνολογικό επίχρισμα!<br /><br />Α - η τεχνολογία δεν σταματάει ποτέ. Στον αγώνα αυτόν εμείς μένουμε πίσω και νιώθουμε, συνεχώς, πεπαλαιωμένοι…Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com113